장음표시 사용
161쪽
atiatonas iuraveru, an Episcopus esset reus perius, quit ad peieramdum Archidiaconum cogebat; facile potest ἀψcerni. Si enim consentiensparipaena morientepumendus est multo magis iis, qui cogit, reus admissi criminis probatur.
RE. Dialogus decimvsoctauuS. . QVID illud est, quod apud Gratianum te., gitur ex Nicolai responso ad consulta Bulga--α .rorum: A quodam Iudaeo nescitis, utrum Christiano, an pagano, multos in patria Veiastra baptizatos asseritis quo paeto is, qui Iudaeus erat, potuit paganus esset aut de eo, quem certum .erat, Iudaeum esse, dubitabatur, num Christianus esset, an paganus 3 A. Consuluisti fontes eius capitist nuper enim prodierunt illa Nicolai responsa. C. Consului. caput est
crv. non tertium, ut Demochares edidit. Varietas verbor. nulla est, neque etiam apud Iuonem Carnotensem AE A. a M. tibi is
In libro Caesara tigustano b in ueni: A quodam viro, pro, A quodam Iudaeo, scriptum. quod mihi vehementer placuit. Sunt qui putent illum Iudaeum natione fuisse, non b c. b. tia religione. C. Id mihi non fit verisimile. ij Sed cur magis credendum est huic libro, quam fontibus ipsis A. Quia non sunt ipsi sontes, sed sontium imagines. Idem de vete lib. libris dicendum est: in quo plerique falluntur. Dum enim putant satis esse, si quid in veteri libro inuenerinr,r
ferre; etiam ea, quae recte edita sunt, mutare audent. Sed multo tutius est, probare prius omnia,&cum priori,& posteriori sententia conferre. Et quia de falsis inscriptionibus aliis diebus actum est , vide, quid in hoc eodem libro Car. CUB. u. 3. saraugustano dc in alio veteri legi Syricio Papae adscriptu Vino aegrotum baptizari posse, modo in nomine Trinita tis baptizetur. C. Hoc Ecclesia catholica non recepit. B.
Neque Syricius hoc umquam dixit: sed vanus aliquis se
162쪽
mi paganus. Quid Z illud, quod apud Iuonem a Inueni ex Augustini libris bacceptum, Concilium Sardicense concilium A rianorum fuit' A. Ego id non apud Iuonem solii,s ed etiam in alijs libris legi; e &aut Augustinum falso deceptum fuisse putaui, aut ea verba non esse Augustini. Et in Africa fuisse id concilium non reiectum apparet ex concilio Carthagine n. l. cap. v. din quo sanctissimum concilium appellatur. Licet sextae synodi Patres, in quibus ipὶ Aurelius Augustinus fuit, non adgnoverunt auos esse iusdem concilij canones, quia Legatis Romanis concilij Nicaeni esse dicebantur. Mitto, quod in Corpore cano innum, & in omnibus Graecis & Latinis collectionibus conciliorum habeantur, & in Leonis IV. epistula inter eos numerentur, per quos iudicant, Miudicantur Episcopi. sa Sed quo progredimur 3 redeamus ad Antonini notas. B. Non multa reliqua sunt. Quorum primum est de differentia eius, qui veterem haeresim defendit; & eius,qui nouam suscitat. illum excommunicatum esse, &suspensum ab executione ordinis , dc iurisdictionis, &sic neminem posse excommunicare: de alio Gratianus dubitat, quia toleratur,&non reicitur, ut excommunicatus, dc sic valent ab co gesta. Ioannes & Antoninus omnes esse excommunicatos a firmant, & neminem posse excommunicare: licet
alia gerat, dum toleratur. Α. Non id aperte Gratianus dicit, quod isti notant. Scruandae autem sunt Lucij tertij, dc Innocentii tertij constitutiones. b) B. Quaedam postea notat B. Antoninus, sed oblitus est locum certum indicare, in quo ea Gratianus scripserit ; sunt autem ea, quae refert, distin. l. non in eadem illa causia xxiv. in qua superiora c5tinebantur. Quaeritur de dipsis post baptisma in aliquod crimen,&pae nitentibus an possint ad ordines sacros& dignitates, vel parochias promoueri: aut iam promoti permanere post crimina in eis d. & ad alia promoueri queant. Refertur Gratiani distinctio: ut si vere cos paeniteat, utruque possint: si ficte, neutrum possint. Obicit hic noster eviceptionem de his criminibus, quae inducunt irregularita-.tem. Neque enim paenitere satis vi, sed superioris dispen-
163쪽
satio est necessaria. Alia distinctio Gratiani est, si crimina
sunt occulta, tunc possint promoueri; si manifesta, non possint Sed eodem modo addatur exceptio irregularitatis.& ex qualitate criminum cognosci poterit, an requiratur dispensatio,& an dispensare debeat Episcopus, vel Pontifex Romanus. A. Hoc ipsum Gratianus fateretur. B. Capitale crimen extremo loco positum est aduersus Gratianum de paenitentijs distin. I. &eius fratrem, ut vulgus putat, Petrum Lombardum, quem Magistrum sententiarum appellant. Ambo enim fratres quaestionem proponunt,an sit necessaria oris confessio, quam sacramentalem vocant, ad remissionem peccatorum , vel sola contritio scordis, &secreta satisfactio sufficiat, etiam si copia vel facultas adsit presbyteri. Neuter soluit quaestionem: immo Gratianus multis in utramque partem relatis ait. Cui autem harum potius adhaerena iam sit, lectoris iudicio reserauatur. Vtraque enim fautores habet apientes&religiosos p. qu uiscviros. Mox additTheodori Cantuariensis verba. Quidam Deo solummodo confiteri deberet eccata dicunt, ut Graeci: quidam vero sacerdotibus connienda esse percensent, ut tota fere sincta ecclesia, & quae sequuntur. A. Cabilonensis concilij secundi sub Carolo verba sunt cap. xxxi II. Referunt etiam Capitularia a & Burchardus, b & Iuo. cSed hi duo ut Gratianusa Capitularia, & concilia carent b Eure.M 1.
illis verbis, ut Graeci: item illis; ut tota fere sanctii ecclesia. Et Gratianus quaestionem alijs verbis proponi et Neque enim is illa addit, cum facultas adest 'resbyteri. Et
cum haec quaestio ante Innocentii tertii in concilio generali cap. xxi. constitutionem proposita fuerit a B. Thoma, ς. πνεε.& Antonino; uterque frater crimine liberatur. Non quod sacramentum paenitentiae non sit a Christo institutum, cuius partes sunt contritio, confessio, &satisfactio, ut in concilio Tridentino aperte definitum est: sed quo tempore confitendum esset sacerdotibus hoc tum primum declaratum est. B. Vis dicam, quod sentio A. Did est, cui opus sit, veniam peteret B. Tota haec distinctio plus nocet nobis, quam prodest. Male autem incerta sunt haec, ut
164쪽
quaestio tertia caussae xxxiii.&postea aliae quaestiones, lecaussae additae. Praestitisset de paenitentiis post omnes causas ante tractatum de consecratione conscribere. Α. Sunt,
qui putent hos duos tractatus non esse Gratiani, quamuis Gratianus ipse aliquot locis in caussis eorum faciat men-- tioneila; Zc in quibusdam libris non esse distinctos capitib.
separatis; numeris autem capitum certum est nullum Gratiani volumen fuisse distinctum ante Contianam editionem. C. Cur tu eos numeros non sequeris, sed aliam rationem 3 A. Ego numeros addidi ante eam editionem; neque diit inare potui, quid in ea scripturus esset Contius. Vari tatis caussa est, quod ille caput secundum appellat, quodcgo primum esse puto. principium enim quaestionis primu
caput appellare nolui, quotiens verbis Gratiani constat. Est etiam alia varietatis caussa in capitibus Paleae nomine adscriptis, quae ab eo non umquam omittuntur, aliquan-
, do numerum augent. Sed quid Romani selecti viri de hae prima distin tione statuunt B. Haec verba in schedainueni. Tractatus hic de paenitentia non videtur esse Gratiani, sed alicuius paullo antiquioris, & totus huc videtur transsatus. deestq; in exemplaribus antiquis. Α. Non esse antiquioris Gratiano apparet, quia multa ex Digestis adsert,& ex aliis libris iuris ciuilis, quae omnia sunt Gratiani tepore quasi postliminio restituta. B. Nimius est in his re feredis, & valde ineptus. sed alia verba reseram selectorum virorumgerbis Gratiani in extrema hac distinctione: Cui autem harum lcc. haec adscribi iusserunt. Errat in hoc cratianus. dc non est dubitandum, quin peccata mortalia, quantumcumque occulta, sacerdoti secreto sint confitenacia t&nullus detendit alteram opinionem, quam quisque voluerit. Item verbis Theodori, vel potius concilii Ca c. vlaim. d. lonensis alia addunt. Cum enim ita scriptum sit. Confessio 8 itaque, quae soli Deo fit, quod est iustorum,purgarpeccatae L vero, quae sacerdoti fit, docet, qualiter ipsa purgentur peccata. Adiciunt Romani. Non docet, sed essicit u ram purgationem: & sacerdos tamquam Dei minister vere purgata peccatis. M glossa in verbo docet errat, dum
165쪽
ait: hoe est signum sacerdoti, quod peccata dimittuntur
confitenti per contritionem, nam vere dimittuntur per absolutioncm sacerdotis: &falsum est, quod ipsa ab lutio sit signum remissionis, cum sit caussa efficiens remissionis. Illud etiam mutant, quod in eodem capite dicitur: Deus namque salutis&sanetitatis auctor: sanitatis auctor scribendum censent , dc postea, hanc suae potentiae medicinam, non suae paenitentiae. Vtrumque ex concilijs, nisi quod illic vox medicinam omittitur. quae neque in Capitularib. est, neque apud Burchardum re suonem. )Α. .., Suntne alia in eadem distinetione animaditersa B. Capite sexto, cuius initium, Si quis non dicam. addunt. Valae alienae sunt hae leges a disputatione de paenitentia,&capite
xxx II. extremo. Gratianus, vel quicumque est auctor hu- e. 31. ρ.
jus traictatus. ostendit se non reAesentire de confessione sacramentali, Cum tamen hoc sit certum quod dum adest secultas sacerdotis, quodvis peccatum mortale debemus ei secreto confiteri. Et quia Gratianu S saepe repetit huius. modi errorem, fiat hoc loco notatio. A. Si vox debemus
consilium significat, nihil Gratianu laedit hoc consilium: s praeceptum, non semper verum esse alii dicent. sed cer tis casibus pura mortis, vel periculi, vel ante Eucharistiae sumptionem: alio tempore seruanda est constitutio Inn ceniij tertij &ei, qui eam obseruauerit, satis est, si propositum habeat confitendi tempore debito, cum contritio- ne praesenti, ut docet Antoninus tuus post B. Thomam. 6 B. Notantur etiam alia Gratiani verba capite xxcvI.
Vnde euidentissime datur intelligi, quod sine consessione
oris peccata possunt deleri. Falsum est, inquiunt, hoc in- p. de probari. Et postea. Latentia vero peccata non probantur sacerdoti necessario esse confitenda,& eius arbitrio expianda. Non recte inquiunt, loquitur. &cap. XXX. Luce clarius constat &c. 7J Capite xIx. cuius initium, Aut fa- ω. mendum in illis vel bis est: Tempus discernit eman
rem a furtivo: scribendum enim est fugitiuo ex Padectis. 8j Sed melius est ordine librorum Gratiani de eius erroribus agere. A. Id in alium diem differamus. Hoc tantum
166쪽
Philis. in c. admoneo , superioribus Antianini locis exstare Plutinii , Gisia u. triginta fere notata loca, quibus Gratianus ab glossis, ve Vocat, reprehendit. 9ὶ
ij DE consecrat. H n. 4. cap. 1 . in Roma libroinscriptio est. Item Nicotius adissulta Bulgaror. c. io . A quodam Iudaeo nescitu,virum Christiano, opagano sec. In marg. haec sunt. Sent. .
dist. . Astera. 3. c. 6. Im p. I. c. I 8. Pann. l. i. c. 2D. Et In notis.
Iudae J Apud Asterum est, utaudio. Verum in originali poWhoc caput sequuntur verba haec: Sed primum, utrum Chramam , an paganus i e Iudaeus extiterit, vel si postmodum factu fuerit Chri- manuου inuestigandum s. tipse vir,pro ipse Iuae inibo. r) Dψ .7I. c. s. in eodem libro in raptio est. Item ex concilio
s3ὶ Gratiani verba suntis eodem libro I. . I. ivrin. uodautem A sieretico aliquis deponi, aut excommumcari non positi facile prebatur. Omnis enIm haereticus aut iam damnatum haereum sepώ-tur, aut nouam cra git. ciui vero haeresim iam damnatam stequitur,eim sparticipem facit orc. Elcap. . Audiuimus par. I Sin autem ex condae suo nouam haere co/finxerit , ex quo laba praedicare carpit, neminem damnare potuit: quia nec potes deiicere quemquam ram prostram o c. In notiss. Sin autem) Non defuerunt, qui crederent haec quoque esse Alexandri. Sed apud onem, oris Pannormianon habentur: orrnvensis Gratiani codicibus hic est ea nota. quae siet Uponi verbis Gratiani. Et es secundam membrum diuiseonis in ipso quaestionis principio a Gratiano propo Gromninoque or Itylus, σ quae dicuntur, ad id co mandum con
) Haec etiam sunt in eodem libro Gratianiverba Mn.So. c. 24. Sace ae .par. I. rantquidam, quos non odium criminis, se timori' unlitatis, o amissio propry gradus,Wambulo reporis adpaenitentiam cogit. Hos fare, canones irrecuperabitiser sal. ineparassiterin deiiciunt orc. Escap.32. presbyteros. 1 ne. e. H riseum rabierae ingui praemissa auctoritates. Imr. enim crimina manifesta
iam, antevelpost ordinationem, ascris orianibus deiiciendi di
167쪽
quorum autem peccataoccultasent, atisfactiones eta, secundum iacerdotis edictum Tata; in propriis ori bus remanere possent. In g. est Raba.paen. c. . P
1ὶ Initio tracta- de paenitentia in Gregoriana editione scripti
em αι- ο tertia causae xxxIIl. Etismarg. s. TRACTATVS de paemientia. Elmox Gratiani verba sunt. Hubreuiter decusis, in ιν sim extra negotis finem aliquantulum evagati sumus, is pro- positae causa tertiam quaestionem pertractandam squa quaeritur,' Utrum solatarias contritione, , secreta satisfactione, ab que oris confisionequiriqueris iiDeo sit facereὶ redeamus see. Advocem
Vtrum, es inmarg. adiutum. DISTIN . I. Elin notis. Gratianus ad piscandam hanc tertiam quaestionem multa attulit. . m
enlongam tractationem, qui eum cui unt, in septem distin rimnes diuiserunt. In antiquioribuου enim exemplari ι nun esd Ἀ-ctionum separatio: in isquibus vero in margine tantum es, Di m-ctio prima, secunda, si Vtrum sola Haecciniungenda suini cum supenoribusquemiam. inperuetistissent coniuncta: abisisse pendent. Antecaputextremum eiusdemdi n.I. haec Gratiani verba sunt. st in auctoritatib. vel quibus ration firmamentis virq. sententia satisfactionis, seconfisonis innitatur, in medium breuirerexposumus. Cui autem harum potius adhaerendum si lectoruiuduioreseruatur. Utraque enim fautores habet sapientes, oretigiosos viros. Vnde Theodorus Cantuariensis Archiepiscopus ait in paenitentiali suo. avidam Deo solummodo confiteri debere peccata dicunt, ut Graeci Midam vero sacerdotibuου confitenda esse percensent, ut tota fere sancta eccles . In notis haciunt. Lectoruindicis) Ceriistimum est, opro certissimo habendum,peccati mortalis necessaria esseconfessonem sacra emadem, eo modo, eotempore adhibitam, quo inconcilio Tridentino ps alia concilia est assim
tum. Extremo capiti haec adduntur in notis. Burchardus etiam, sIuo caput hoc citant ex paenitentiali Theodori. In Capitularibus adiectis cap. 8. hac leguntur. . iudam De olummodo confertiabere dicunspeccata: quidam vero facerdotibus co tenda essepercensent.
Guod rumque non sine magnofructu intra sanctam flectae am
. In concitu Cataonensi a. c. 33.eia.. fere habemur, adita ad -tiam vore ciuia, o nonnultis a*s in extrema claustula, qu.e notabuntur. UtGraeciJ verba , itemque illa, ut tota fere sancta
168쪽
ectasta, Crisia, o hoc perfectorum est, ctilia, uis desti armis,
absunt quemadm. a Capitulari ,1ra etiam a concitio. In mari haec sunt. In Capitu adieritis c. 8. In Cabi conc. 2. c. l . durch. LI'. c. I S. Iuop. II. c. IS . Adιδε verba, Sedramen ossinosi additur in marg. Etsecundum Apostoli in unonem consiteamur Iasis. Et in notis. In Capitulari, concilio pendet adhuc oratio, se primissi membro, τιMDeo,orc. reditur nunc alterum mi dirum his verbis,
Grsecundum Apostiis in tutionem c. In scholis. Doceti Id , hoc es signum sacerdoti, quod peccara dimittantur confitenti per
contrisIonem. Ad Iurin marg. Immo docet ordinarium purgandi modum esse per sacerdotes absolutionem. Deus enim, ut continuo subiungitur,finitatem largitur plerumq. medicor. operatione. O ratione, inquit, non Uti ione. Ad vocem sanctuaris, additur in marg. ac sanitatis. In eodem extremo capite est: plerumque hanc praebet se. e paenisentiae medicinam inuisibiis ad miseratis P- .rumque medicor. operatione. In notu es. S paeniteria medicinam
In concilio, atque apud Burchandum, o Iumemugitur suae potentiae. ACapitulari autem prout ex ussus temoneanimadueruporem totum istudprimum abest period membrum. 6ὶ Capite sexto Si quis non dicam. ei dem stin. I. in eodem θ-bro non sium verba ex scheda sisectorum uuam relata. Nihil etia additum est cap. D. Faciliuου. in Ane. 7ὶ uod dicitur apud Gratianumcap. 87. Romosse du. I. ω-im initium, .mis aliquando.par. Econtra auctoratus. his verbis notatur. Vndeemdenti medatur intellis,quod sine confessione oris peccata possunt deleri. In notis est. Vnde euidentissmet Loquitur ex persua aduersam partem sui nenias. Verrenim ex His auctaris Dbm non hoc colligitur. . ui enim sacer oti tam. Ham Deoc tetur, is minime duitur se apud albos accusare,se otius ne mentibus alias seipsium punire.oc. Adver . Latentia vero peccata. nibilis unNihil etiam ad tur cap. 3o. Si cui. vers Luce clarius coηWat. 8 Insicriptio capitis i9. Amt facti. e. diu. in eodem lubro haec est. Unde in Digestis tit. de parnis. In mary. eis. Ibid. D. i6.s hoc eis, lib. 48. Digere. tit. I 0. Ad ista verba, Tempus disicemit emansorema furtivo additur in notis. Furtivo in Aiquot vetuisis coicibus Oorginali est, fugitivo.sed obglossem non erit emeritum Ad illa veraba, EuentusPeritior, via clementi mimo: addimn Cl-ntissimq
169쪽
tu mendatum estex pandinis Florentinis, cum olea legeretur,rimentissimo. uod in Basilicis tu . 6O. Di. a. l. I6.sic expiscatur.
Vir clemens, nec Baetiosius M. ' 9 Verba Phumi sunt. Gratianum improbat. Glossam pran. dis . I .
170쪽
mendis G ratiani in distinctionibus.
Dialogus decimusnonus. '. O TI E N S in manus meas Gratiani
liber venit, venit autem infrequens, i itiens me.a legendo deterret initium. Humanum genus duob. regitur, naturali videlicet iure,ia moribus. Ius naturale est, quod in lege, Meuangelio continetur. His addit multa ex Isidoro sumpta in etymologiis, qvie etiam huic diuisioni repugnant, utillud: Fas lex diuina est, ius lex humana. Omne autem ius legib. & moribus constat. Ius aut naturale est, aut ciuile, aut gentium. Ius naturale est commune omnium nationum. id melius ius gentium dixisset, sic enim postea defi- , nit. Ius gentium appellatur, quia eo iure omnes fere gentes utuntur. quasi vero ius omnium nationum naturale sit,
Omnium vero gentium, ius gentium: quo nihil ineptius inueniri potest. At hic noster ius naturale dixit, quod in vividi . r. ἡn euangelio continetur. iὶ A. Non quidquid inpriis ct dist. o. Moysis lege εc in euangelio continetur, id ius naturale
μ' - ' Gratianus appellat, sed vel de decalogo intelligi debet, vel de eo, quod sequitur: cum quisque iubetur facere alij, quod sibi vult fieri. Sed age videamus, qui d in prima distinctione Romani notant. B. QMd capite vII. in iurisna-----JU turalis exemplis positum est: liberorum successo, Npuerorum educatio, illi scribendum ex veterib. Isidori & ara tiani libris censen t: liberorum susceptio de educatio. A. Iaaptius est,ut post viri,& feminae coniunctionem scribatur,. h. assis iure ciuili ita esse existimo: hinc liberorum procrea- tio hinc educatio. Σὶ B. Capite xii. dic tur Ius Q itium est proprie Romanorum, quod nulli tenent, tuli Qui vites. Illi scribunt quo nulli tenentur, nisi inirites: ex veteribus libris. Et quod postea sequitur.In quo agitur de le-