장음표시 사용
141쪽
omnino voli hic diversus est ab Uaro illa , quem Marci celebrat Ecl. xx. Varus enim ille non Varius vocabatur. Nec Varium Maro iis iam laudat. Varius hic scripsit Tragoedias: sed imprimis celebratus Thyester modo ea tabula non fuerit vel Maronis: de quo legas apud Don tinnin Virgilii vita: ves Cassii Parmensis, quod tradit vetus Horatii
Alter erat Plotius Tucca: ut vocat Cornutus, vetus Persit interpres et qui de Tucetis loquens Galliae Cisalpinae , prius ait dicham Tucetam, posteaqueaurem appellatum esse Tuccam. ymp. cxcI, an. 1 : Hieronymi quoque est: Maere δε- ronensis Poeta in Asia moritur.
Aliquid de eo diximus in Historicis Latinis lib. I, cap. x. De herbis scripserat: unde Ovidius in Tristibus ' r. Saepe si s volucres luit mihi pranssior aevo, si qua nocet serpens, quae Iuvat herba, Macer. Vnde liquet lcripsisse de avibus serpentibus, & herbis. Praeterea vero cecinit Homeri. Vnde idem t:
Tu canis intrem ei equid restabat Homero, Ne careant pumma Troica bella mou. Ideo Iliacum Macrum vocat idem Ponticorum elegia ultima. Plura de eo diximus in Historicis Graecis lib. I, cap. M I. Hodie exstat aemilius Macer de herbarum virtutibus, cum Commentariis Ioannis Atrociani oditus Friburgi anno cΙ xxx. Viderat id
poenia jam ante Raphael VNaterranus et sed valde fallitur , chm postquam de Macro, quem Ovidius laudat, ita scribit: inus autem de herbis ad rastram viue pervenis aetatem. Verum hoc facile eo refellitur, qu id Macer, qui exstat, meminerit Plinii, qui non Augusti, ut Ovidius; sed Neronis, & Vespasiani tzmporibus claruit. Atque haec agnoscit Ioa nes Atrocianus : sed ait, eum quem habemus , esse alterum Macrum, ad quem Plinius junior stribit lib. xxx : Verba ejus sunt: Ate Me hune Plinianum Maramm hujus veris fuisse asElGem asseruerim, auod Plias sadhortatur illum ad simile quid elaborancium. Sed qui epistolam legcrit, nihil tale inveniet. Et quid multis opus est verbis p de hoc C
sar Scaliger in Hupercritico: Is ejus opus in manibus habemus, neque Pocta fuit, neque bunus massicus, neque sincerus versificator. Hunc Macrum variis in locis sequi amat Schola Salernitana: imo quandoque integros CX eo versus exscribit: uti ex iis videre, quae utrique prodita de abiynthio, hyssopo, & aliis.
Ad Eusebium nunc, sive Hieronymum Potius redeamus. Olymp. cxcII, an. III οῦ Horacius quinquagesimo aetatis anno Ro
142쪽
LATINIS. 29niae moritur. De arte Horatii sic Caeser Scaliger praefat. in libros de Re Poetica : mrarius Artem eum mscripsit cadeosne ina docet iste , ut Sa rae propius totum opus illud esse videatur. Sed fallitur, cum ab Horatio esse insciiptionem cam arbitratur. Vera enim inscriptio est , vsola ad Pisones. Non magis vero Horatius addit illud De arte Poetica, quam epistolae ad Augustum addidit De viter νs , cs novis Pollis, aut illi ad Numicium, De sinibus bonorumr ac par aliarum est ratio , quarum nulli Horatius argumentum apposuit, scd postea alii addiderunt. Paullo post excessum Horatii claruit Philistis. Vt Eusebius indicat sive potius Hieronumus in Chronico ad Olymp. cxcvI, an . III : Phil βο Mimetraphus, natione Magnesianus, Romae clarus habetur. De hoc MartialisIib. II, epigr. XLI ζMimos ridicuti Philistionis. Etiam memoratur Sidonio Apollinari, Marcellino , aliis. Cum daret Mimsm, cui nomen si ιλογλως, risia quidem implevit theatrum, sed Mipse eodem mortuus est. . Postea est apud Hicronymum. Olymp. cxcIX, an. x: Ovidius Pom in exilio diem ebiis , U juxta er dum rimos Belitur. Inter caetera ejus, quae referre nihil attinet, cum omnium manibus voletur, sunt epistolae Heroidum: sed non omnes stini unius scriptoris. Ipse lib. Q Amorum, eleg. xv I I I , ut suas agnoscit, illam Penelopes ait Vlyssem, Phyllidis ad Demophoontem , Canaces ad Macareum,Hipsi putes ad Iasbnem, Ariadnes ad Theserim, Phaedrae ad Hippolytum, Didus ad Eneam, item Sapphus ad Phaon . Sed Iosephi Scaligeri judicio, praetcrca ejus videntur istae : Briseidis ad Achillem. Oenones ad Paridem , Hermioncs ad Orestem , Deianirae ad Herculem , C naces ad Macarium , Medeae ad Iasbnem , Laodamiae ad Protesilaum, Hypermnestrae ad Linum, sive Lynceum. Quae autem Sabini potius videantur, inseritis dicetur. Etiam Ovidius transtulit Aratea e urule duos verius Probus adducit in Georg. Multa scripsit Ovidius , quae deperierunt: ut stitit vi Fastorum libri posteriores, laudatissima Tragoedia Medea, phaenomena, vaticinia, lau-dcs Augusti, liber in malos doctas, cpigrammata ; e quibus versus ille apud Minialem in secundo eplar.
Rid fisi pis o puella riae. Etiam orsiis liorum de bello Actiaco, & libelloen lingua Getica. De
quo sic ipse lib. et v de tanto, eleg. XI II: Ah pudet, U Getico scripsi sermone libellum, Striatine sunt nostris barbara verba modis.
143쪽
Buer innumamos nomen habere Getas.
Miser quaeris ' iasides de Cae re dixi. A uta est novitas numine nostra Dei. Nam patris Augusti docui mortale fuisse Corpus: in aetherias numen aliose domos. E se parem virtute patri, qui steria rogatus Saepe recusata coeperis imperii. Unde liquet scripsisse Tlderio imperante. Cumque adeo facilis ejus dictio videatur, subinde tamen occurrit, ubi ob trajectioncin verborum duriusculus dicatur. Ut cum sic incipit libros de arte Amandi:
Siquis in hoc artem populo non novit amandi. Maluerit aliquis: . Siquis in Me populo legem non novit amandi. Ac ipse hoc mallem: si legis vocabulo artu nomen satis exprimeretur.
Eidem multa falso attributa ut carmen panegyricum ad Pisenem ; cujus in bino haec inscriptio: eant cataliam de laiae Pisenis. Quaedam etiam deterioris notae: ut Grammatici cujusdam Christiani Philomela, alius item Pulex, & alia quaedam. Aliqua vero hominum sunt nec mediocriter eruditorum: in his libri tres de Verula, miniis etiam Ovidium reserentes , quam simius hominem. Nec ab insislsis librariis Ovidii esse nomen impositum, sed scriptore ipse , indicat hoc
lib. II : - In nova'mas Corpora mutatvi cecini.
Et lib. III: - Memini dicens haec de Iove verba.d e quoque in fatis remissitur astore tempus
- mare, quo testus, correptaque regia caeli Ardeat,*munda moles operosa laboret.
Quae sunt ex lib. x Metamorphos Etiam loquitur postea quasi inter Getas degeret, ac fissidite . Nam quoniam reditum mihi jam spe me negatum est,
Vide autem stultitiam Poetastri. Etiam Ovidium inducit loquentem, quasi Euangelium legisset:
Hsus cultorem me repromitto futurum, Dum tamen ipse trahat, quia si non traxerit, ips mo placere potest, et M ipsum nemo venire. Ovidii de vetula meminere, Theodericus de Niem in Nemore unionis Disitigeo by GOoste
144쪽
nistract. v I , cap. xxxv IIT , M Go lilius Peribita in Cosmodromio aetati S II I, cap. HI, & aetat. Iv, cap. X. Memmii quoque . sed ut si1-
specti scriptoris , Henricus de Hervordia in Saxonia. In historia Laurentii Mulieri, atque exinde in Glandorpii Onomastico legas hodieque exstare versus monumento Ovidii incisbs, esse vero hujusmodi: e sinu est viaues, quem divι Caesaru ira Augusti iacaedere; sit humo.
Saepe miser voluit parem occumbere terris,
Sed seu bia: nune illi fata dedere locum.
Uerum neutiquam haec sapiunt aevum Augusti, vel Tiberii. Atque hos memorat Hieronymus. Praeter quos alii etiam nomen egregium retulere.
Talis fuit. Item Propertius, patria Vmber, ut ipse scribit, aemulus Philetae Coi,& Callimachi Cyrenaei, unde & se Romanum vocat Callimachum. Conqueritur & se excidisse agris paternis in divisione ea , quae sit btriumviris facta militibus. Puella, quam Cynthiam vocat, vero nomine Hostia est dicta, ut ex Appiuno constat. Videtur autem fuisse filia Hostii, qui de bello Istrico scribit, ut superius relatum. Ab hoc, cujus quatuor elegiarum libros habemus, diversus estis Propertius ex quo Fulgentius Ρlanciades libello ad Chalcidium Grammaticum citat: Catin
ta geris vadimoma, pus sic prosi bulum.1tem Sextilius Ena Cordu iis, majoris ingenii Poeta, quam doctrinae: ut in co locutra videatur habuisse, quod Cicero de Cordubensibus Rebat, quiddam pingue sbnare. Hic aliquando in domo Corvini
Messiuae carmen recitaturus de proscriptione ac morte Ciceronis, sic coepit: Defendus Cisera est, Lariaeque silentia linguae. Erat inter auditores C. Atinius Pollio,qui continuo surrexit,compellans Messallam : n Messalla via ris uid tibi liberum fit in domo tua: ego
istum non sium auriturus, cui mutus videor, ac continuo decessit, ne caeteros audiret versus: ut eli apud Senecam Suaserit penultimi. Nec hoc factum Asinii magno re mirandum. Nam facundus quidem orator, sed infestis infamae Ciceronis permansit, ut est apud M. Senecam Suaseri avr. Vide quae de eo in Historicis Latinis dixi lib. I, cap. xv II. A. Cornelius Alpinus, ex Gyraldi, Lambini, ac aliorum quorundam sententia, designatur versibus hisce Horatii lib. I, lat. α:Tu gidus Alpinus,etuis dum Memnonia, dumque Defingis Rheni luteum caput, haec ego ludo. Volunt autem Memnonia iuri piisse , live historiam Memnoms ab
145쪽
Achille interfecti. - Lambinus putat iugulare dicere , quia inepte adeo describat . ut antea jugulatum aD Achille , secundo ipse videatur jugulare. Sed simplicius Sixeris, jugulare sumi, pro jugulatum describere. UO tae enim hoc iacere dicuntur , qu6d carmine referunt. Interim metuo, ne setis sit incertum quod de Cornelio Alpino, ac Memnoniorum Ορο- re dixi, quando de Poeta Cornelio Alpino silant veteres , ac per fabulam de Memnone intelligere misis historiam belli Trojani, quae in mortem Memnonis comprehendit. Iliada enim varii scripsere. Nec assentire iis postum, qui per Alpinum intelligunt Cornelium Gallum. Item Gratius, Cynegeticon scriptor: de quo Ovidius ultima Ponti
Corum elegia: taque venanti Gratius rem daret.
Hunc primum e Galliis secum attulit, & ut lucem publicam videret fixit Actius Salinararius, ut in Nemetiano, & Calpurnio dicemus. At Ovidio aequalis Pedo Albinovanus et quem fidereum vocat Ovia dius elegia ultima Ponticorum. Atque ad eundem est Ovidii elegia x ejusdem libri. Vbi inter alia hic versus: Si roget haec alia , cur sint narrata Pedovi. Vnde is qui edidit Thesaurum Linguae live Romanum Forum, colligit Pedonem Ovidio Pedonium vocari. Quod ridiculum est, cum P dom sit dandi, non vorandi castra. Theseida scriptisse indicat paullo post Ovidius ; sed non iiij uria multi, sic scribentem: Our quamquam est factis ingens,*conditur a te
Vix toto, suanto debuit αre emi.
Videtur enim detranere Pedoni, quasi diistione sit non exprimat Thesei magnitudinem. Sed corruptus est locus, δc quod las. Scaligero observatum , pro Vix legendum Hir. Scripsit quoque de navigatione Germanici: quo ex opere HI II versus refert M. Seneca Suaseria prima. Etiam epigrammata scripsisse colligitur ex Martialis lib. II, cpigr. Lxxvri : quod est in Cosconium. At superest elegia ejus in mortem Drusi. Neronis ad Liviam Ati gustam, sanὴ clegantissima, & digna sidereo Poeta. At aliter videtur cle tributa ei clegia in obitum Maecenatis. Quare ita animum inducere non 'illam, eine Musdem Poetae, licet non ignorem aliam mille mentem Iosepho Scaligero. Ovidii quoque temporibus vivebat Aulus Sabinus. Quae scripserit,
docebit Ovidius Amorum lib. II, eleg. xv III : suam cito de toto redis celer orae Sabinus, Scriptaque diis s rettulit illa locis.
Candida Penelope signum cognovit Vl'fisis, Legit ab Hippolyto scripta noverca suo.
146쪽
L- pius ε Eneas mi Pae restrinis Eliser Odaue legis Pussis,p moia vivat, habet. Tristis Biρyta ab Iasone littera venis:
Dat votam Thoebo Loris amica lyram.
Scripsit igitur epistolam Vlysiis ad Penelopen , Hippolyti ad Plice-dram, Eneae ad Didonem , Demophoontis ad Phylliden , Iasonis ad Hipsipylen, M illam Sapphos extremo loco memoratam. Harum vero omnium exstat nulla. Scio sub nomine Sabini legi ternas, Vlyssis ad Penelopen , Demophoontis ad Phylliden , & Paridis ad oenonen . Sed indignae prorsus Sabino , vel aliquo illius temporis Poeta: quin neque nostro si aevo scriptae serent, multum laudis mererentur. Sed non dubium, quin, si non omnes, saltem aliquae ex sex istis Sabini sint, quae inter Ovidianas leguntur: Paridis ad Helenam, Helenae ad Paridem e Leandri ad Heronem, Herias ad Leandriim : Acontii ad Cydippen, Cydippes ad Paridem. Ρlura vero Sabinum scripsisse, indicat Ovidius lio.
Iv Ponticorum, eleg. XVI: Ouique suam Troezen, imperfectumque dierum siruit celeri morte Sabinus opus.
Vnde cognostimus obiisse Sabinum ante Ovidium. Ex eo quoque variaen , vel Troezaena meminet, colligunt Troezenia scripsisse. Sed alii legunt Trisenen , quam fuisse ajunt amicam. Dierum opus, Fastos imterpretantur, vel opus, quale uesiodi Η'μέρα.
Etiam Augusti aetate claruit Titius Septimius , Lyrico , & Tragico
carmine pollens: unde Horatius lib. I, epist. III ruuid Titius Roma a brevi venturus in ora Pindarici fontis cui non expiaruit haustus, .
Fastidire latus, ου ri s sapertos; mi valet ' ut meminit nysi ' Mibusne Latinis Thebanos aptare moris studet auspice Musa 'An tragica desevit, et a ustatur is arte tQuae ad verba sic vetus interpres a Cruquio editus: Titius septimius ramin. t, tragoedias sicripsit; sed libri eius nulli exstant. Hujus autem imsigne monumentum en insta Aritiam. At alius ut temporum ratio docet, in C. Titius, tragicus &ipse: ut stiperius diximus. Augusti item temporibus filii Cornelius Severus, cujus exstat carmen de AE tna perperam olim Virgilio tributum. Apud M. Scnecam in Su seria vi, etiam ejus de Ciceronis nece versus nabemus: credo ex ejus opere de bello Siculo: quod scripsisse testis Fabius in x. Etiam vetus Persit interpres ex eo adducit hunc versem :Pineastondosi dum murmurat Apennini. Ee
148쪽
scimus ex lib. ejusdem eleg. xx. Ovidio etiam conjunctissimus filii, ut ostendit istoc 'Pomicus heroo, Bastus quoq- clarus Ian , Dulcis remutius membra fuere mei.
C. Melissus Maecenatis libertus, ac ab Augusto Bibliothecae in octavia oorticu praefectus , inter Comicos ab Ovidio refertur elegia ultino .
Et tua eum seres Musa, Melis istas.
Novum genus Traatarum reperit, quas inscripsit valeravi, ut est apud Tranquillum in 1llustribus Grammaticis. Alius, ab eo est Helius Melissus Grammaticus, qui vixit tempore Hadriani Caesaris: de eo judicium Mellii vide in or Ix Noctium Atticarum. Ovidio item aeciualis Turanius Tragicus. De quo sic Nase ipse eis. gia Ponticorum ultima: Mus ue nrani Tragitas innixa eothurnis. Vbi tamen quidam Mssi Taratari. Item Lupus Siculus , sitarum fabularum idem auctor & actor , teste codem Ovidio ; qui sic de eo lib. xv Ponticorum, et . MI : 'Trinacri rueskae Perseusis auctor, iator, Tantaeidae re cis, Tyndaridosiue Lupus. Adhaec Carus, qui de Hercule carmen condidit. unde Ovidius ibidem: Et qui Iunoram laesist in Hemeiae, Carus, Iunonissam non gener ille foret. Item duo Poctae nomine Misci, & Poeta Numa. Unde inibi: , B eumsubtili Prisius urerque Numa. Marius quoque,felix vario carminis genere fuisse dicitur Ovidio; cujus versus ille ioidem : Et marius scripti dexter in dimne mu3. Ambisit Gyralaus, an non fuerit Ri or Marius, qui eo tempore in- . clytus fuit. Tum quippe iidem saepius Rhetores, & Poetae. Adhaec Proculus, imitator Callimachi; unde Ovidius inibi:
Callimaehi Procaeus molis teneret iter.
Naiadas a Sauris ea ut Fontamus amaras.
Ac de Capella, Poeta elegiaco, subdit:
Gauderet imparibus verba Capella modis. . Item C. tra: de quo sic Ovid. lib. Iu de Ponto, eleg. xv I , ubi sui temporis Poetas enumerat: . . Ec a Te Disi irco by Cooste
149쪽
n tamen in turba non ι- , Cotta, sisere. Pieridum lumen, praesidiuma fori r renos Couasem, Messalia ive 'cernos, Maxima nobilitas ingeminata dedis.. Insuper Iulius Montanus hexametro, ec elegiaco pollens camine;
unde sic ibidem Ovidius euuique vel maribus numeris, Momane, vel aequis Sufiis,'gemino ea mise nomen habes.
Hic est ille, qui dicere istet, ut est apud Donatum in Virgilii vita. -ulaturum si quaedam Hrgilio, siqvocem passet, I es,V0Docrisin. E
dem enim versus, eo pronunc me, bene se me ; sine iri marcescere, quas muros. Meminit quoque ejus uterque Seneca, Marcus Controversia MI, Lucius epist. CXXI II.
Accedat Largus; de quo sic inibi Ovidius: Ingeniique seu Alius cognomine Largus, Gallica qui Pis gium ducit in arva Dem. Hoc est, qui de Autenore scripsit Phrygia profugo, ac sedem p nente in Ucnctia, Galliae Cisalpinae regione. Item Camerinus, & Thuscus: quorum ille carmen scripsit de H ctore tracto: alter de Phyllide, seu amica, seu illa Thraciae regina, Lycurgi , de Crustumenae filia, quam Demophoon, Thesei, & Phiarae
filius amavit. De utroque sic ibidem Nase ruuique earuit domitu Camerinus is Hectore Trajam,
Quique μὰ nomen P0lliae Thusius halet.
Manilius, 1ive , ut in variis est libris, Manlius, cujus Astronomicon habemus, extrema Augusti aetate vixisse creditur. Sanh meminit Uarianae cladis , quae quinquennio contigit ante excessum Augusti. Antiquior igitur esse Augusto non possit. Verum si Ovidio fuerit aequalis mirum ejus Ovidium ultima Ponticorum elegia non meminisse. Etsi non ignorem, ipsum dicere quosdam a se praeteriri. Praeterea dictio videtur suadere milis vixisse senioris Theodosii temporibus. Imo clarissimo Geuartio videtur esse is Manlius Theodorus , quem ab siderali scientia praedicat Claudianus in panegyrico ad eum scripto. Uide eum Notis in Statii lib. xxx Silv. carm. xxx: ubi & pluribus se argumentis id ostensurum in Electis pollicetur. Si aevi sit Augustaei, eum sibi imitandum propositerit Iulius Firmicus , qui fissi Constantino M. vixit. Sin Theodosiana vixerit aetate, Manilius Firmicum carmine expresserit. Mae opinio nobis placuit lib. II de Arte Grammatica, cap. XXVI. Nunc in alteram magis sententiam propendeo. Legenti enim Manilium,iterum,iterumque omnia Augulti temporibus videntur convenire. C. Asinius
150쪽
C. Asinius Gallus , filius C. Asinii Pollionis, de quo ante diximus,
Consul fuit anno V. Io C C XLvi, maritus Vipsaniae, Al. Agrippae filiae, M Ex ca trium Consularium parens, tandem a Tiberio ob conni ibi de linguae libertatem, fame enectus ; patre vero Asinii Galli, qui cum Statilio Corvino in Claudium Caesarem conspiravit. Hic libros scripsit de comparatione patris sui, dc Ciceronis, quibus patrem praetulit, teste Plinio lib. v in epist. ad Pontium. Iis vero respondisse Claudium Caesarem, ex Suetonio c*gnoscimus. A Plinio in epistolis ejus quoque ca mina laudari, lego apud Lilium dialogo v III. De hoc ambigo : sed Tranquillus de illi istribus Grammaticis hoc ejus epigramma est in M. Pomponium Marcellum pugilem, & Grammaticum: uiti caput ad tavam δε- ', Mossemata nobis Praecipit: os restim, vel potius pugilis. Sic enim legendus is locus e Mssis. Valde ratio fugit Glandorpium, quando , in onomastico Romano , hunc osse cum , quem pater Pollio, captis a se Salonis , Saloninum vocavit, ac cujus Maro celebravit Eclog. rv. Nam is nono 1 nativitate die decesse, ut a Servio proditum , & infantem decessisse elucet, siquis postremos ejus eclogae versus attenderit.
Extremis Augusti temporibus suis bronius Silo.
ippe cujus filius quidem vixerit, cum superesset etiamnum M. Seneca, Lucii parens: quique ipse auditor fuerit Porcii Latronis, qui obiit Olymp. CXClv , anno I, triennio ante communem aeram Christianorii m. De hoc Poeta sic scribit M. Seneca Suasoria II: Momim auditorem Latronis Abronum teg. Abronium) Silonem, patrem hujus Silonis ,'pantomimis fatuus scripsit, et ingenium mande non tantum defuit, sed posuit, recitare eamen, in quo ι novimus sensim Larronis in his versibus rIte agite o Danai, magnum Paeana camentes: Ite triumphantes, Rus mora concidit Hector.
Ubi duos videmus memorari Silones et patrem filiumque , filium ait fabulas scripsisse pantomimis: ex paternis versibus promit duos: prior
cxpressus cx illo v I AEn. - ratumque choro paeana canenter.
In posteriori commendat hoc, - Belli mora concidat Hector. Sed utcunque venustum, ait tamen vinci a Marone, qui illud sic expresserit xx aen.