장음표시 사용
151쪽
Hectoris Eneaque manu victoria Graiacm
Ιmo nec Maro ipse se stas probabat. Messallae , qui aiebat Poetam
hic debuisse desinere, nec adaere, quod sequitur: Et in decimum vestigia retulit annum. Etiam Claudio Tiberio Caesari aliquis in Poetis locus; ut indicant haec Suetonii in vita ejus cap. Lxx et Compossit S carmen Drisum, rast est titulus, Conquestio de L. Caesaris morte. Graeca etiam poemata isse in Poetis Graecis dictum. Germanicus Caesar, filius Drusi adoptatus a Tiberio fuit, atque ab
codem, anno aetatis XHIv, veneno per Pisenem sublatus. Hunc, ut
Poetam , cclebicit Ovidius in Fastis, quos ei dicavit, item carmine ad Suillium. Et sertalIc ejus, non Domitiani Germanici carmen est, quod in veteribus epigrammatis legas, de puero Thrace, cui glacie caput abscissum.
Sub Tiberio item vixit Phaedrus Thrax, Augusti Caesaris libertus, &qui se Augustum dicat vidisse jus dicentem , & Bathyllum Cilnii Maecenatis saltantem. Reliquit quinque libros fabularum Asbpicarum jam
bicis conscriptos. Antiquissimus, qui earum meminerit est Avienus praefatione in fabulas ae picas ad Theodosium Macrobium. Nec mirum adeo non meminisse Senecam, ubi loquitur de fabularum Esepi- canim scriptoribus. Nam de Romanis loquitur et hic se Tluacem praedicat. Claruit quoquc sub Augusto, ac Tiberio, sub quo obiit, C. Lutorius Priscus: de quo sic Dio lib. xxv II: si Τιζεείου , Γαi
gnam pro eo pecuniam acceperat, accuseuus est , quod per morsum Drusi, earmen is eum stri Fet; Husique rei caussa a Senastu condemnatus obiit. Glius quoque Saturninus carmina famosa in Tiberium Caesarem sparsit: coque nomine damnatus, de Capitolio praeceps datus est: ut narrat Dio Iib. I viii. Ruapropter a Gyraldo Dialog. iv in Poetis memoratur. Rectone, ab secus, facilius diceremus, si versus exstarent.
Alphius Avitus, quantum possum videre is Augusti & Tiberii tem poribus vixit. Sic sane statuendum, si sit Alfius is Flavus, Cestii audiator, qui aequalis suit M. Scnecae: ut liquet cx Controvers. m. Atque . ejusdem
152쪽
eiusdem sitiatim lib. 1 , controv. x : Hanc partem memini apud Cestium dec irari abG Flamo : ad quem audiendum me fama perduxerat: qui cum praetextarus esset, totae opinionis fuit, ut P. Roseno puer eloquentia notus eset. Semper de issius ingenio Cestiuι, S praedicavit, o timuit. Ayebat tam immature magnum ingenium non egie vitale: sed tanto concursiti hominum audiebatur, ut raro pon illum auderet Cestius dicere. Ipse om nia mala faciebat ingenio suo: naturalis tamen illa vis eminebat: quae pon multos annos tames defiga obruto , et CARMINIBUS enervata , vigorem tamen
suum tenuit. Ubi videmus, ut ad poeta animum appulerit. Quare satis verisimile videtur, di messe Flavum Alfium Avitum. Scripsit duos libros virorum Excellentium. Vnde Priscianus lib. v I I x, hos versiculos citat de ludi literarii magistro filios principum Faliscorum adducente ad M. Furium Camillum sed ab co vincto, & pueris tradito, ut verberibus in ur m redigerent: Tum literator creditos Ludo Fagiscum liberos, . Caussasus in eampi patens Extraque mari ducere,
Spatiando paullarim trahit Hostilis au iacti latus. sane hos esse ejusdem Flavi Alphii versiis etiam censet Henricus Ualesius notis in excerpta Dionis Cocceiani '. Quemadmodum & ad ra. hanc historiam refert illa ejusdem Alfit Aviti:
Seu tute mavis obfris, Seu tute captivos habe.
Ita enim Iegere jubet: ubi in vulgatis pro Praeter Priscianum hujus Alfit Aviti etiam meminit Terentianus Maurus. πM. aemilius Scaurus,Tragoediam scripsit, cui nomen Atreus: in ea d. subditis aliquis,verbis monebat Euripideis,ut,stultitiam serret imperantis. Tiberius audicabat se schemate notari: verum , incruiebat, Atreus hic de Scauro faciet Ajacem et ac, conficto crimine de consuetudine cum Livisa, adegit eo, ut Poeta libi ipsi manus adferret. Auctor Diolib. LVIII.
Fuit SI tum C. Cominius, eques Romanus; ciuem Tacitus lib. III probrosum ait carmen in Tiberium scripsisse: sed parcitum illi ob preces fratris, Qui Senator erat. Ambigo vero an propter hoc carmen, quod a Gyrtido fictum, in P, Mum numerum referri mereatur. Lucium Fenestellam praeterimus, non quas non hujus sit temporis nam novissimo Tiberii principatu decessisse Plinius refert lib. XXXIII, cap. XI, 'quoniam Poeta non erat. Scio apud Hieronymum in
153쪽
Chronico Eusebiano Olymp. CCXCIx, an. III, sive ab Ovidii excessu an. xx, dici, Hi imvirum V earminum siriptorem. Sed pro carminum puto a alium lcgi oportere. Vide quae de eo diximus in Historicis Latinis lib. I, cap. XIX.
CAPUT II I. De temporibus, quibus poesios Latinae honos decrevit rac primo a medio Tiberii principatu usque ad Nervae ac Tinyani tempora. QVartam statuebamus aetatem decrescentem: cujus partes facimus duas ; meliorem unam, nee longὸ ab optima receden tem: alteram stauiorum temporum. Priorem a principaru TLberii extendimus, usiue ad principatum Nerva, ac Trajani. DLstincte agemus primum de iis, qui vixere e domo Iuba sive Au gusta, deinde iis qui ὸ gente Flavia. Vtrobique prius loquar desuperstitibus: hine de deperditis. Sub temporibus domus Augustae supersunt Seneca, Persius, Lucanus, Petronius, Silius.
Dc primo sic ex Suetonio Hieronymus in Chronicis r Olymp. CCXI, an. I: L. --- Seneca Cordubensis , praereptor Ner ris , patruus Lucani Poetiae, incisione venarum, veneno i Hoperiis.
In Poetis ei locum dedimus, non quasi omnium eum Tragoediarum parentem putemus, quas tribui vulgo videmus: sed quia non dubium , quin in illis quaedam lint genuini ejus foetus. QPm spissus vero eorum error, qui propter sappositicias illas Senecae &Pauli Apostoli epistolas judicarunt, fuisse nominem Christianum. Sane aliud nos B. A gustinus docet: qui haec qus verba de Iudaeis adducit: Interim Urue eo fleratissimae gentis consuetudo convaluit, ne per omηes jam terra recepta sit. γωum risi vititoribus leges riderunt. Unde ut Pithoeus ' observavit) Rutilius Numatianus illud mutuatus in Itinerario de eadem gente:
Vbi Iudaeorum nomine etiam Cnristianos comprehendit. Plura de Seneca non addam, quia sussicere arbitror, quae accurate de eo conges sere Iustus Lipsius, & Petrus Scriverius: ac ipse quoque adfero lib. rde Historicis Latinis, cap. XXVI.
Subdit deinde idem Hieronymus. Olymp.
154쪽
Is Aulus Persius Flaccus e Persorum gente nobilissima, ac Flaccorum familia. Nec censeo in Persia gente alios, quam Flaccos inveniri. Confudit Io. Fungerus ' hunc Poetam cum C. Persio Flacco, artatis 'sitae doctissimo, qui anno Vrbis Io C viii Quaestor provincialis fuit, ac biennio post Praetor. Putat Funserus de hoc intelligi debere, quod, ut Cicero ait in Bruto, C. Lucilius Poeta Cn. Pompeii avunculus ui paus dicebat se Persit exactum reformidare judicium, eoque malle te
decimo Laelio , viro erudito , sed qui cum Persio non pollet conferri. Atqui inter hos duos prope ducentorum est annorum intervallum. Hac de ἀνι ρηοεα etiam in Oratoriis Institutionibus diximus lib. I v, cap.xI, sin. v r. Nec jam reposuissem, nisi vellem, ut juventus hinc videat, quam necessaria sit doctram temporum: cujus neglectu spisse foedeque adeo peccatur a viris alioqui non ineruditis. Quamquam nec tanti id seret, si unus ille sic exorbitaret. Sexcenta id genus poteram ex aliis adferre: pluscula etiam ex veteribus ipsis. Caetera de Persio pete ex vita ejus a Tranquillo scripta. De Lucano sic idem Hieronymus ad Olymp. CCX, anno XII: A L. A-- Luraums,Cordubenses Poeta, in Psemana conseratione deprehemsis,brachium ad Fecandaι venas medio praebuis. Hujuri Lucani vita exstat a Suetonio exarata. Etiam fuse de eo ago lib. I de Historicis Laritis, cap. XXur , praesertim altera , quam molimur, editione. Uxor Lucani Polla Argentaria post cxcessum mariti Pharsaliam ejus emendavit: imo& viventem in carmine dicitur adjutasse. De ea sic apud Papiniiun loquitur Calliope t. Nee sessum dato carminum nitorem: Sed taedu geniatibus dieabo
Doctam atque ingenio tuo decoram: Otialem blandia Venus, daretque Iuno.
Suh Nerone etiam fuit Petronius Arbiter; qui Principis sui vitam sub exoletorum nominibus descripsit. Elegantiae Arbiter Tacito dicitur xvi Annal. ac narrat, ut se erudito luxu Perdiderit. Non minus nequiatiae Arbitrum appellaris: scriptorem, utJam alii dixere, purissimae im uritatis. De eo judicia veterum, ac juniorum, accurat. Editores col-: gerunt.
Item Consulatum ultimo Neronis anno gessit Silius Italicus. Unde liquet, quantopere fallatur Sebastianus Foxius Hispalensis lib. 11 de Imitatione sive ratione styli ': ubi Silium hunc ait vixissc post Martia- Iiulem, Papinium, Valerium Flaccum,& si Dis Placet, etiam Claudianum. Sic dictus ab Itidica. Sed quaeritur, ab utra lic Italica vocetur. Aliqui
155쪽
ajunt ita dici ab Italica, Hispaniae ulterioris urbe, monumento victoriae Ρ. Cornelii Scipionis Africani ma)oris: quod ex Plinio, & Africano constat. Atque ex oratione Hadriani Caesaris Agellius lib. xv I, cap. XI DI, narrat, Italicentes, uti & Vticenses, cum suis moribus legibusque uti possciat, in jus coloniarum mutare gestivisse. Quod vero Stephanus Pignius in Annalibus Romanis ad an . Io C X , quo Consules erant Arpius Claudius Pulcher, & Caecilius Macedonicus, arbitratur, Italicam lianc suille veterem Romanorum coloniam, id cauth accipiendum, ut ex iis liquet, quae diximus. Sed prieter Trajani de Adriani patriam hanc civitatem 5c altera suit, & altera Italica, Pelisnorum civitas a Sulmone septem passuum millibus distans, quae aliter Corfinium dic batur Italica in Italia. Atque ab hac Silio Poetae Italici nomen fuit. Ab illa Hispaniae potius Bahensis esset vocatus: ut ex memorato Agellii loco videre cst. Ac puto si Hispanus fuisset, non hoc ignorare nos sivissset Hispanus Martialis, qui saepius ad eum scribit, ut pcramicum. Non hoc reticuisset, quod ad Uispaniae tuae decus magnopere pertineret. Fuit Peris dictionis Pocta; sed majoris citrae, Quam ingenii. Nota quae de eo scripserint aequales Martialis, Tacitus, Plinius. Fuseque de eo dictum nobis in Historicis Latinis lib. I , cap. XXIX. Ea reponere hic nihil attinet. Primus de eo castigationibus sitis bene mereri voluit Domitius Calderinus. Primus cum commentario edidit Petrus Ma sus e qui Venctiis editus anno CIo CCCC Lxxx Iii a Baptista de Tortis. Postea debuit Modio, Heinsio, & imprimis Dausqucio.
hi quidem supersint. Dicam de deperditis. In his
. Lentulus Gent alicus, qui Tiberii ac Claudis temporibussit, nee historiasolum, sed carmine etiam claruit:
ut ostendi lib. I de Histor. Lat. cap. XXv. . Item Claudiani avi Grammaticus, ac Poria, Memnius Palamon. Hieronymus refert ad Olymp. CCVI, an et v et qui Claudii est nonus. De hoc Suetonius in illum ibus Grammaticis : ubi leges, poematafecisse ex tempore: item 'ipsisse variis, nee vuliaribus metris. Puto Sotadico, Galliambico, & aliis. Martialis de eo lit . II, epigr. LXXXVI:
Scribas earmina ciscutis Pinmon. Me raris juvas auiam placere.
Ab eo nomen papyro Fannianae: de qua Guilandinum ad i. Tribui silet illi carmen ue ponderibus, & menturis: sed alii codd. adsignant Remo
156쪽
Remo rivino. Fortasse R-- fecere ex Remmim vel potius Remmius ;ut legitur id nomen in veteri inscriptione: Famimu autem ex δε--.corruptum videri possit. - .
In deperditis quoque est P. Pomponius Secundus, vir Conseιώ-ris, atque idem Poeta Tragicus: qui Cast, o Claudri Caesarum imporibus floruit.
Cuius vitam descripsit Plinius, ut ipse ait lib. xxv rest. Nat. cap. Iv. Convit fuit In CC LxxxII, & Io CC xCIv. Resert de eo Plinius in epistolis, siquid in Tragoediis amicus tollendum arbitraretur, ille autem re tinendum putaret, dicere selitum: Ad populum novom. Eum sibi visum ait Quinctilianus lib. x, cap. r. Nempe senex admodum Institutiones sitas Fabius seripsit. Inter Pomponium, Sc Senecam, aliquando praeiationibus tractatum , an ut expectorat, dc exanimis dicitur: ita &rem Attius dixerit riavi et inae: sicut idem Fabius tradit lib. vr Ir cap. xx T. Ac duos etiam hosce jungit Terentianus Maurus in Cen- timetro: In Ira ei junxere Choris Binese disini , ,
Annaeus Seneca,*Pomponius amre Sremiam.
Praeterea in deperditis es Poetis Annaeus Cornutus, Persi praceptor, qui CIaudii se Neronis tempore fuit.
ritus vita Persii: quae ex Suetonio de Claris Poetis desumta: cim nutu illa rempore Traseus fuit, sectae ricticae. Vbi sine dubio Suisae stria
In Neronis temporibus ex deperditis ipse ea ero: qui n balaudem modo poesios assectavit, ut vesie videntur Persius, Trectus , ac Suetonius ι ρὸ egriemus omnino Poeta suis 1 Q non mori Seneca, ae Martialis judicium est, sed pauxisii versus indicio sunt, is quem Seneca laudat, or quos Persus ridet , Disoeliores.
algae atii apud Grammaticos. . . . Vide tum Pers. set. r ; Tacitum Annal. xv, & Suetonium in Nerone; tum Senecam Nat. Quaest. lib. I, cap.v, & Martialem lib.VIII, epigr. LXX, &lib.. I x, epigr. XXVII, quorum utrumque de Nerva. Interata scripsit Troica; e quibus tres versus mi apud ineditum veterem Lucani Scholiatam. Etiam hoc ejus hemimhium, Subremis tinuisse putes; l , Ff a natas Diuitigod by Corale
157쪽
. Mox ad eundem ait 'ς'pi a quorum mons Testi.
158쪽
ro legas apud Lucretium, & veteri epigrammate in Castaim. Atque inde & pusio ac pusillus. Dicebatur vero is Poeta Attius Labeo, unde idem Persius eapse satyra: - Non his en tari Aui
Fuit & tum Euodus Rhodius, Poeta Epicus, idque sermone Latino. Iam Suidae tempore deperierat, ut apua illum legere est. Antistius SVi finitatu in Neronem eam M probrosis, exilio mul--siar ut ait Tacitus lib. MI Annalium, cap. xxv ex distinctione Frei hemiam. Atque idem ejus meminit lib. x III Annal. cap. xxv III , &lib. HI Annal. cap. XXI.
Venio ad eos, qui vixere sub ravia gente, h. e. Res assam, M
Fliis duobus, Tiso, or Domitiano.
Duobus laudatisprincipibus, tertio illaudato; unde vetus epigri Flavia gens, quantum tum sertim Asulis haerest Penefuit tanti non habuisse duos.
Ex iis, qui sub his Haruere, supersunt Statius Papinius, Vad rius Flaccus, Valerius Martialis, Decius Iuvenalis, o Sulpitia
metria, ac fortasse etiam Terentianus Maurus. De his nihil Hieronymus in Chronicis, uti nec Poetarum aliis post Persium ac Lucanum: cuius caussa est, quod in prioribus Poetis Italinis describeret Suetonii liorum de Poetis: is vero de hisce maluerit m steritati judicium relinquere, quia sine forent aetatis scripto ita. ' Statius Papinius Poeta, qui subi qmitiano vixit, perperam confunditur cum Statio Poeta, cogno ne Surculo , qui claruit sab Nerone. De Rhetore sunt illa Deronymi in Chronico Eusebiano e olymp. CCIx, an . r, sest is Neronis secundus Stasim Surculus Tolosiensis in Ga liis e rerime Rhetoricam docet. Rus nomen verum ex Suetonii libello de claris Rhetoribus superest, ubi non Surculus vocatur, sed Ursulus, viti & in Chronico ino ad S. Uictoris. 'si enim,& nsuli familiae sunt nomina, ut ex vett. inscriptionibus constat. At Papinius Poeta nepnsuli, vel Sureuli, cognomen habuit, nec Tolosensis fuit, sed Neapolitanus. Reliquit v Sylvarum libros, xx et Thebaidos, v Achilleidos. In Thebaida & Achilleida commentatus Placidus Lactantius; quem necesse est post annum vixisse quadringentesimum cum Sedulium citet,
159쪽
Theodosiani aevi seriptorem: tab & post quingentesimum fuerit, edm Boethii meminerit. Est vero commentarius ejus cento ex Servii Hy-geni Mythologicis , & Astronomico Arateo, & quibusdam aliis , quos
ad verbum exscribit. Est idem, qui argumenta reliquit Ovidianae Metamorphoseos. Elii non ignorem a quibusdam Lutati- dici. Prius r. nomen agnoscit & Boccacius lib. I de Genealogia Deorum ': LAO-ttus , in lenis homo , doctusque, super Statiumstribens. Nec displicet, quod suspicantur caldem videri stollas , quae Placidi dicuntur. Mirum verta. Martialem, cum adeo celebret Stellam Poetam, de quo inferius dicam, non meminisse Statii, tanti amici Stellae , ut ei miserit primum Sylva rum. Nempe ab invidia id professiim videtur. Non ferebat Martialis Papinium tantopere in gratia elle apud Domitianum , idque ob extemporalem in carmine selicitatem, qua Martialis longe vincetiatur. Parum amicum Papinio fuisse Martialem ex eo colligitur, quod nunquam aequalis siti meminerit: tum aliis, quae legas apud Gevartium ad a Sil
C. Valerius Flaccus e Setia fuit, Campaniae urbe: sed in Veneta regione sedem habuit: unde spem Antenorei laris vocat Martialis lib. x, cpig. LXXIX. Reliquit octo Argonauticorum libros; sed imperfectos, unde Quinctilianus conqueritur in ejus obitum multum suisse amissum. Quam Martiali fuerit carus, liquet ex eo , quod ibidem vocet eurarum pretium non vile sParum. Pauperem filisse , ex eodem epigrammate cognoscitur. M. Valerius. Martialis Bilbili in Celtiberia natus , tempore Claudii Imper. sub Nerone annos natus xx Romam venit, atque annos istic egit xxxv, Tito, ac imprimis Domitiano carus fuit, a quibus & donatus. jure trium liberorum. Etiam tribunus, & equestris dignitatis sitit. At non item in honore fuit mortuo Domitiano. Itaque suo Trajano in patriam rediit: atque ibi conscripto libro Tigrammatum duodecimo, partim taedio patriae , quia non in honore euet, quanto fuerat Romae, panim etiam a civibus litis sugillaretur, taedio vitae, ut verisimile est, decessit. De morte ejus exstat epistola Plinii ad Priscum. Coquus -- catus non puto Lampridio, attamen Ioanni Sarisberiens lib. vii r Curialium , cap. x III, Iacobo Magno Tolciano in Sophologio plus locis, Vincentio Best uacensi lib. I I I Speculi Doctrinalis, cap. xxxv I r,s et item Richardo Buri in Philobiblio. Nec repugnem quo minusci hoc nomen a paterno opificio adhaescrit. Non dubium, quin ejus sint xiv epigrammatum libri: quorum duo postremi Xeniorum, & Apho- retorum libri dicuntur. Sta , qui praemitti solet, spectaculorum libellus , videtur esse collectus e variorum libellis, qui Domitiani spectacula
160쪽
LATINIS. 4 celebrarint. vii & in Priapnis factum, ubi quaedam Catulli, Tibulli,
Ovidii, Petronii, aliorumque. Decius Iunius Iuvenalis Aquinas sere ad mediam usque aetatem declamavit : postea vitiis offensus Satyras scripsit. Sed cum schemate notasset Paricem pantomimum, jam octogenarius specie honoris praefectus est cohortis in extima AEgypto. Atque istic verisimile est scripsisse Satyram de portentis Egypti, quae ad Volusium ; & ad Gallum alteram de militiae incommodis.. Sulpitiae satyra exstat unica. Sed castos praeterea aurores scripsit marito Catano. Meminit eorum praeter Martialem, qui lib. x, epigr. xxxv , impense laudat) Sidonius Apollinaris carm. ix. Credo ex iis esse illud apud Iuvenalis interpretem in lat. v I. me dureis destitinam fasciis uiam Caiam eoncubinum proferat. . Caleni meriti ipsa meminit in satyra; ac Martialis quoque epigr. xvi x et libri memorati. Est ejus de sese in eadem satyra: Primaque Romanas docui contendere Grases. . Fortasse vero & tum vixit Terentianus Maurus, cujus suavissimum pirmen seperest de arte metrica. Id quidem necesse est fateri, si is est de quo Martialis lib. x, epigr. LXXXVII: Tam longe est mini, quam Terentianm nune Niliaeum re is Denem. Mise vero de aetate hujus I erentiani loquitur Lilius Gyraldus in Historiae Poesarum dialogo x '. Quippe cum dixisset, non liquido se, ι . comperisse, quando hic vixisset, subjungit ea noritisse tempestate, qua Latinae literae in Asticam migravere: hoc autem factum ait Septimii, quem ipse sibi S i 'ripinii aequalem facit. item tempore 'minii, qui viror sub divis fratri se Adhaec tempore Severi, qui sub severo claruit. Tum ait tempore Cypriani, qui fuit tempore Valeriant i ac denique concludit, suisse non multo ante tempora Constantinorum. Ita ut spatium ab eo assignatum annos contineat quasi ducentos. Puto Terentianum Maurum esse eum ad quem librum suum scripsit otinus: Eum compellat ubi comparat Demosthenem ac cicer ωm, ac Terentiam ait se accuratius Iudicium Wlinquere, ut Latinhdoctiori. deperditis sunt isti: Curiatius Maternus, Sasidus Bassus, curtius Montanus, Titus Vestasianus, ac frater Domitianus, Turnus, Scava Memor , Aruntius Delia, Codrus, Paeca s, Fa Ius, Denus La a, CaniM, Passienus.