장음표시 사용
201쪽
Academia litem diremit placuit tamen IV lovis, ut operam daret, possetne componi iste dissensus, praesertim cum deprehendisse videretur in utraque sententia, quod veri speciem haberet.
Ideoque valvulam foraminis ovalis, in qua tum controversiae potissimum momentum stum erat, non a Vena cava ut Donalem versus cedere, ut communis est sententia, neque a pulmonari versus cavam impelli posse, ut Meraus, si quidem valvulam dari agnovisset, volebata, sed liberrime fluctuare, sanguinemque utramque
in partem admittere ratus, arbitrabatur , ut supra dictum, posse valvillam Eustachii illinn sanguinem morari, qui in cavam inferiorem per foramen vale elaberetur. Sententiam , de valvula Eustachiana foetua propria, mutavit deinceps, experimentis Du- Pernei permotus, nihil vero de consilio, sententiarum divortia conciliandi. Non vero apparet, quomodo coercere possit alVH-la Eustachii sanguinem , per foramen vale in cavam inferiorem
effluxuram, una inter Oramen vale, auriculam consita sit, atque antrorsum procedat, neque foramen Vale uspiam praecingat aut muniat, nisi ea ex parte, qua limbo auriculae contiguum
est, ut naturae librum consulenti patebit. An etiam sint expedita, quae docuit Ill Lancilias, tum in Explicatione Tabulae XVI. Eustachianae, paratam esse hanc valvulam ad frangendam hebetandamque descendentis sanguinis vim, itemque, ne is mi impetu arietet cum sanguine per inferiorem cavam ascendente, alii iudicent.1 g Etenim valvula ad centrum usque cavae raro pertingit S , quod alii parum recte volunt, cavarmn axes in directum P non iacent, sed alio prorius itinere cor petunt, producti, in medio circiter auriculae spatio sese secant. Ac superior cava oblique cor versus progreditur, ut post Eustachium d praeclare observavit Cl. Cantius e). Inferiorem autem, ab eo fere loco, ubi emiugentes excipit venas, in dextrum latus deste tere, in idque magis magisque, donec hepar attingat, inclinare , sic, at non minus priorem suam diremonem,qsam quae arteriae societatem, omnino deserat, mox autem in obtu
sum avgulum, si non in ipso iam diaphragia uti traiectu, certe haud
202쪽
inclinari, Morgagnus e Cilissime t antimadvertit. Quam cavae inserioris directionein i, superioris non item, exprqssit etiam G DN, T. III satis ceteroquin, antiquiores laser, accuratus, ut multa eius sche nata in Myographiam suam traduxerit o. : Bro nius, Igixurisangliis cavae superioris prono itinere in auriculam dextram irruit, neque moratur inferiorem , qui oblique ab hepat ascendens, faciis is ter valvulam aut per reticuli foramina eluctatur,
adiutas etiam micationibus cavarium. Ceterim rectissime statuit Exc D evius gῖ, ex situ es tota alvulae conformatione valde probabile esse, illam utilissimum eis septum inter sanguinem ex Vena cava inferiore affluentem, illum in auricula dextra superstitem. Namque, in sysole auricularum sanguinem cavae inferioris coercet, dum superiorem confricta auricula retinet in diastole vero impedit, ne sanguis, qui tum e orifici coronarii sinus, cavaque superiori elisus demisiusque, auriculam replevit, oneri atque
impedimento sit sanguini cavae inferioris. Qui quidem usus, in foetu, Min adultis, potissimus es f. Neque scio, an alia inter,
Me anae sentententiae quicquam tantopere adversum sit, ac ipse valvulae Et stachianae satus. Sed spatio exclusus, Didoneo tempore, finem scriptiunculae facio, ac multa alia, quae argumenium tam copiosum desiderat , alioqui persequenda transeo. I Dis Anat. I S. o. sq.
203쪽
co F ad PExplicatio characterum schematis praemissi, quod portionem cordis deXtri, iusti magnitudine depictam
Vena Cava superior aperta. BBB Auricula dextra itidem aperta, cuius columnae carme ace; tulique, facile conspiciuntur. C Oscula venularum , αιυae coronariarum inserius designa locum, quo Tuberculum LOVeri nonnulli statuum. DD Introitus, ct portio regionis ventriculi dextri. Valvula Eustachii, partem maximam anterioremque orificii
cavae inferioris praecingens. Cornu sinistrum posterius, cavam inferiorem aspiciens, libereque sue tuans. G Cornu sinistrum anterius, auriculae obvium, itemque locus, tibi adiuta in reticuli similis formam rarescere leviter occoeperant cornu dextrum.
Locus, quo valvula in cornua duo dehiscere incipit. Reticulum valvulae fluctuans. Chorda candidi, a limbo reticuli, ostio sinus coronarii commissa, c auriculae fundo adnata. Li Introitus ad ostium sinus coronarii, reliquo ore amplior. Mi anulae rudimentum in parte ostii superiore. Fibra candida partem inferiorem succingeni. in Orifcium cavae inferioris.
204쪽
Specus, referens vestigium foraminis ovalli. Foramen coetum, ab obliteratione foraminis superstes Aliud
Iab contiguo valvulae cornu latet. Areus ortae.
T Truncus, arteriam subclaviam dextram ct carat; em eius
Carotidis Distrae truncus. X Subclaviae sinistrae truncus. Arteria pulmonaria. Cunalis arteriosus in Mamentum mutatus. aa Arteria coronaria dextra, sive anterior, dissecta, ct per pinguedinem emergens.
205쪽
207쪽
Cuni primum hasce scholas conscriberem, singularia desti.
nabam quod vocant, Programmata, quibus ad corpo- rum hun)anor una dillectibnes invitarem eos omne , qui ea strui fura delectantur, quae pulcherrima certe est. Verona cum numertis cadaverun Munificentisima Providentia Curatorum in dies augeretur, coactus sum decedere de ea via, qui minime sufficiebam quotidianis fere occasionibus. Stare visum est Opportunius, it Disputationes quasdam ederem, absque ordine, absque stato tempore, prout dies aliqui vacui essent, concederent, ut scripta aliorum consulerem. In iis obscuriores quasdam atque controversas corporis humani particulas describendas mihi sumsi, quas in ea frequentia observationum, sedulo magis atque repetito examinassem, vel quae alioquin peculiaria aliquam minus nota habere vitae essent. In quo studio tam diu versari animus est 'dum tempus S Vires supererunt. In servient certera mihi, auditoribus, ut praecipuas Observationes curiosius conservemus, quae alioquin facile memoria excidunt, forte de aliis anatomicarum rerum studiosis Gottingae Die XV. Ianuar. MDCCXXXVIII.
data est, non solum sceleratorum hominum, qui intra sex militarium Germanicorum ab urbe nostra distantiam supplicio adficiuntur devota cadavera absque nostro sumtu deferuntur
in Theatrum Anatomicum, verum 3 egenorum corp0ra publico
aere redemta dissectionibus nostris subiiciuntur. Quibus mediis effectum est, ut intra Germaniae a libitina vix aliam scholam exi-
208쪽
In corporibus tredecim, praeter alia ad hanc brevitatem mi ampla, inprimis cum magna animi adtentione conspeximus Valvulam, quam in communi enarum Cavarum trunco primus demonstravit usΤAcretius. Eius historiam passim nostro aevo in lucem restititiam, ex nostris etiam, repetitis certe observationibus, utcunaue faciliorem reddere conamur. Icon enim hucusque nul
la prostat quae in omnibus sit laudabilis, descriptiones ipsae albuiuid obscuritatis reliquum videntur habere. g. m.
Inventor extra omne dubium a est EVsTA uius bJ Coaevortim nemo ad verba ejus leonemve respexit. BAVH1Νv c ac voces eius reddidit, figuram observata est porro, vel nominata saltem, GVIFFARTO d , ACADEMICIS PARISINIS e , COWPERof),
n Voces syLvi in Isag Arat. L. I. c. IV. p. a. b. Dedit xy6o huc solent trahi loquitur autem demetribranea Epiphysi, in trunco ve-uae Cavae ex hepat prosiliente. Verum non satis definitae sunt. In scripto ilico in parabili de Vena sine pari , antigramm. XI. ubi descriptio eximia r deinde in explicatione T. Vili f.
vasis apud BAR TROL1N M spieil. n. δρ as Om i, cap. lil. p. 48 .&Epig. . EGERI 2 BARTI o L. quae est in Ilujus Centur. III ordine lX. P. s. Meminit enim nobil a Valvulae in trunco adscendente Venae Cavae, juxta exortum euae Coronariae , quaei Epediat, ne sanguinis per Venam Ca,vam adstendentis , di Chyli descendentis fiat confusio. Ea vero verba ad nostram alvulam aptius referuntutquam ad alvulani Venae Coronariae cui adscripta sunt a BARTHOLINO. in res ad DEAE E R Cent ill Ep. X. p. 69. Haec enim alvula Chyli Sanguinis confusionem impedire n. I potest i Vox etiam οι ilis Eustachianae ni agis videtur propria. e In Anatonae Castoris Paris I 6624to P. 68 MAmst. 736 pag quam de ipsi nobilem vocant, Motum truncum enae Cavae dicunt e cupare, inpedituram ne sanguis adae par relabatur. In posthumo opere Votomiae ed. 714. ad T XXXVll. OwPERO enim cum mortuus sit ante annum III extra omne dubiunt valvulam ante a 4 Lo w depinxit atque descriptit.
209쪽
quae non huic tamen parti primari destitiatae sunt. g. IV.
fod ed. 7 13. hJ Et iste ante INSLo v M alvu iam nonii navit, usum adscriptit in brutis etiam quaesivit vide explicTabulae UsTAc R. XVI. . . scrip tam anno tri Disser de Vena fet u anni 47is. rLOpti inus senex, octodecim praeparatioties ut vocant huius valvulae ollendit WiNsLoWo, quas ob magnam aetatem vix videtur parasse poli an . num IIII. Mirum tamen videri O. test in tota lite quae inter ipsum at . que ERYv de circulatione sangu .
ni in foetu agitata est, nunquan hanc Ualvulam aut nomiuatam, aut depi. elam fuisse. kJ Descriptionem adcuratam . suntque ex foetu dedit, in Comm. Acad. Ee i ir sententiam vero cor rexit ad observationes DuvERNEyI, lam 72r. Post eius autem laborem primum cepit in vulgus innotescere. IJ Disi dii aug. de Direction VasioruZn;
Testatur ibi se bis eam in limbo in is, riori foraminis ovalis vidisse. uani vero subiungit, secundam quasi Ual. vulana ab Eustachio depictam, atque ad vituli formam depictam conjicit , ea alvula Venae Coronariae est. mP Tob A t. SUH. p. I 3.n hnologie F. Π .a, O7. o J Compend. Mat. d. 732. II.
Ru M. laeve sed limatum scriptum videre mihi non contigit. f Multa pulchra de hae alvula Dissert de Disser inter nat es nou t. p. s. seqq. P. 76 f. 6. J Dissert Inara de albula Venae Caetae Eustachiana fitte 1737. Bis eam in adulto vidit. Fig6. Tab. VIII. f. I. T. XVI. quae non disserunt, nisi quod illa um. bris quilusdam quasi perficiatur Exia guam depinxit, vix maiorem vestigio foraminis vallis, absque cauda ad auris limitem producta.
t T. XXXVII f. . 3. Cauda illa
quae sequitur auriculae loeminos ita detrahitur, ut videatur ad perpendiculum descendere, neque cum amicula
uJ De motu Cora. p. 6. T. V. Positio aliquantum a naturali recedit. Auctore monente. 'lerisque praestat.
x Nonnisi plicam exprimere iacitur, Ii Es l . . IX. Ad p. 377. T. XIV. F. situs trans versus, nexus cum auricula bene con .servantur Non reticulata est. α. J l. c. fi 8. l. a. o. 8. 36.37, 4Q. . I. 2 6O.
210쪽
Pultauia Eu, obranam a Cadae est meinbrmiea a Joelidi li1 irata, eminens ex sinisteriori Sede sinus dextri, qua parte aurigala Venae Cavae inferiori continitatur. Sinum dicimus eam innem expansionem quae dexterius posteriusque finitur contintia membrana, inisterius auteiri patulo ore, anterius quidem in aurem, posterius in Ventriculum aperitur ex ea sursum Uena avasaperior,deorsum Vena Cava inferior continua procedit. In hoc ergo 11nu, Ualvula orituri , inter vestigium foraminis ovalis c), atque 1lium Uenae Coronariae maximaeus, paulo inferius, quam media sedes vestigii, sinisterius autem atque superias quam ena Coronaria, proxime terminum e maXime posteriorem auriss dextrae. Ρrocedit inde per limitem g auriculae ubi sinui nectetur, sinistrorstura , deinde antrorsum, in semicirculum , donec e regione pene suae originis posterioris in anteriore sede 3 limitis ejusdem auris temminetur, sensim adtenuata, emensa totam auricatae radicem Figura in genere est lunulae, cujus exterior ambitus major semici ciuio aequalis est, interior sive liber , est arcus circuli minoris. Latissima est in medio, ad priora sensim extenuatur. Alias mem
brana sit, quali sinus est, tensa atque valente , inlias, mad
p.r ad i quod superius est, TREWde disser inter natum is non uatum
sENiANi columnam sinistram. T Ter unicani vaIvulam post nucperam Dig. de Cordis a sis vidimus, semiiunarem magnamque, enas vnonymas eodem modo, Venam dextram bis, Venam anteriorem A. LEN semel in a cordibus humanis. e Lascis ic cit. f Aurem vocamus sensu BOER RAAMI o saccum coecum pectinatum, quem validae fibrae metunt supermes1abranam expansiae z vide dist rei Med. . t S. Otun autem cordis vestibulum Aurem nominant plerique atque ipse i NsLo Expos. Auat. D. de a Poit r. g vide Iconem LANcisi ubi alI. quanto brevior esse videtur confer Miconem GAREN GEOT , reliquae echini situm non exprimunt.b Doriri dieit EusTAcilius ex parte qua Uena Cava Sternum Contingit. Cons. IusL. deser Mem de 'Acad. 1717. RE l. c. p. 76. O. 6. ubi inferioris. i Prope originem. v. Icon LAN- Cis origo ipsa paulo angustior.