장음표시 사용
591쪽
dit i Quomodo autem ad illum essecltim edendum conspirent in ter se spei lari abscissis a corde vasis melius potest quam describi.
XX. In vasis venosis etiam varias esse valvulas, recentiorum ob,
servationibus constat quae licet ripsae inter se differant, cavitato
tamen sua versiis 13aajores ramos cor omnes speectant , cita sanguinem fluere quidem X minoribus rami ad truncum, oc cor peΓ- mittunt, contrari autem motui obsistunt. XXI. Ad arteriae quidem tam pulmonalis quam ortae a corde exortum valvulae observantur, quas diri, impedientes, ne in cordis diastole aliquid inguinis ex teteriis regrediatur in reliquis tamen arteriis cum sanguinis impetu propulli inordinatus fluxus vix
metuendus sit nullae obse , inu valvulae.
XXII. Non ignoriamus quidem , memorari a nonnullis Anatomicis etiam quarundam arteriamin valvulas verum saepius Minhominum Min brutorum sectionibus nobis ostendit Cl. Praeses, inultas, quae in arteriis lenis ab Autoribus deprehensae scribunis tur, valvulas a proprie dietis valvulis toto coelo distare , nec esse membranas a lateribus alis enascentes, sed limbos tantum ipsorum vasorum ubi XOriuntur, X tantiores , qui, si praesertim vasorvira
exortus obliquus sit, ab una parte inspecti valvularum semicircula-1ium speciem non diligenter attendentibus exhibent, quae tamen mutato tantum vasorum situ mox perit. Id quod latius diducera hujus loci non est. XXIII. Certum igitur est per arterias egredi singuinem e corde, quidem per arteriam ortam ex sinistro ventriculo uc illius ramos ad omnes totius corporis partes ut vitam habeant etiam nutriantur. Non autem ninis, qui adfertur, in nutritionem absumitur, sed minima tantiam illius pars reliqua autem in vena pergit, I per eas ad cor redit.
XXIV. Rem ita se habere lavante allatis satis manifestum est, phirimis aliis experimentis poteti ostendi. Nam Minje flos Garterias liquores per venas exire iterum observamus, sicut in pulmonibus quoque per arteriam pulmonalem injecta, per venam pulmonalem redeunt XXV. Quomodo tamen transitus ille ex erierios in venosa vasa fiat, non ita manifestiua est, variae lite opiniones hic inveniuntur. Cue et Har-
592쪽
XXVI. Potest autem anastomosis vasorum vario modo fieri,quorum unum alterumve recensebimus. Vel enim unum vas in alterum inseritur, ita ut uitius extremum cum alterius quasi medio coeat Vel ipsa extrema coalescunt.
XXVII. Vel denique vasa medio sui inter se coeunt idque vel
per intermedium canalem, cujusmodi conjunctionem inter arteriam pulmonalem Marteriam aortam, inter venam portae mam in foetu licet observare Vel uno communi manifesto foramine, ut cava vena cum pulmonali per ovale foramen communicat Vel minutissimis portilis, quomodo in hepat ad conjunctiones vaso rum tunicas tenuiores esse notarunt Anatomici: ipse Harvejus, cum omnes propagines venae cavae gibbum hepatis perreptantes tunicas habere infinitis uneticulis cribrosas observasset, ad decumbentem singuinem recipiendum fabrefacta illa foraminuta credidit,
XXIIX. Quaenam autem ex his, quas dari posse ostendi, anastomosibus venas inter Marteria sint, dissicile es certo asserere, cum sensibus omnia hic assequi non liceat. Sunt sane multi, qui
rejicere Omnes omnino anastomose inter venas Marterias audent, non satis perpendentes, nimis esse bibricum , negare statim, quod ipse non observaveris, si praesertim ratio non repugnet. Nos quid in fatemur inter venas Qvenas, inter arterias item Marterias longe frequentiores observari anastomos es, non tamen plane negare possumus inter arteriasin venas esse nullas, cum experientia re
XXIX. Plerisque tamen in locis sensibus observabiles non sunt tantinia abest, ut, cujusmodi sint, discernere aliquis possit, praesertim cum nullibi non circa vasorum inparietes insertionem adsint, quae dignotionem illam impediant. XXX. Quicunque jam anastomoseo modus probabilior Gad eX-plicanda omnia phoenomena commodior visus fuerit, aindii pro Vero habebitur : donec aliter se rem habere per ipsos sensus consti-tei iti XXXI.
593쪽
DE MOTU SANGUINIS. 7s XXXI. Nil obstat igitur, ii minus & couimuni foramine media vasorum aliquando coire dc arteriarum Xtrema medium vena- ruin Ventrem perforare credamuS. EXtremorum tamen utriusque
vasis coitu supposito, explicare commode phoenomena non licet, nisi in utriusque vasis extremis minimos portitos fingere velis Mera clusioni receptioni humoris accommodos. XXXII. Nil obstare etiam credimus, quo minus porositates carnis transeat sanguis, qui in venas redit. Sicut nec in omnibus partibus eodem modo se habere has αναστομ ωσεις probabile est, cum in quibusdam ab arteriose sanguine aliquid tantum in nutritionem secedat, in aliis autem ioc fiat, iraeterea peculiaris humor secernatur, Ut in renibus, hepate, glandulis c. XXXIII. Quaenvis autem de hoc transumtionis modo, tam parum certi cognitum sit, ipsa tamen transiuntio firmo a talo.QMsquis enta si acerus veritatis amator extiterit, is nec ab evidenter cognitis ob ea, quae nondum comperta sunt, recedet: Nec ob evidenter cognita iis, quae adhuc incomperta sunt, accedet ut inquit e Re Galenus I. an sangu in art. c. s. Et nos quoque haec ut dubia proponimus, sanguinem autem ex arteriis in venas ire pro certo habe
XXXIV. His vero in genere ita debilitatis, ut tota res clarior aeevidentior fiat, jam qnomodo sanguis ad singulas partes ex sinistro
cordis ventriculo fuat, singulisque a partibus refluat, videbimus. XXXV. Adeo autem omnis non tantum calor, sed Malimonia ad partes per arterias dimanare debet, ut & ipsum cor per peculiares quasdam X sinistro ventriculo sanguinem accipiat. Sanguine enim avitatibus contento non nutritur. Nam non immerito quis dubitet, an dextri ventriculi sanguis, ad nutriendum sit Deinc vin tam celeriteri continuo cor dilatetur contrahatur, finguini tanta mora non conceditur, ut carni cordis apponi possit. Ne nunc dicam membranas cordis carnein integentes nutritionem illam impedire, ceu recte a mnentatur de altero cordis bublili sinu do- stissimus Hosmannus ad Gal. I s. de usu partium n. 39Ι. qui X tendere ad totum cor suam argumentationem potuis et Fallitur
sane limis facile Vegam sequitur, dum coronariis nutriri solam superficiem, parietes autem septumque ali sanguine illo, qui se in
594쪽
scrobes cordis insinuat, credit. Nam id coronarias, licet in i perficie haereant, satis profunde in parietes cordis se immergere quin imo sua peculiaria septo vas esse, saepius nobis ostendit chiDn Praeses Arteria igitur coronaria etenim ad modum coronae basin cordis cingit ramulis instar lemniseorum dependentibus dum plex aliquando, ut depti modo dici ae sanguinem cordis substantiae adducunt. Qui vero a nutritione supeffluus est, per venana itidem in orbem eo amplei henien atque itinc coronarium dictam
remittitur in venam cavam, ex Vena cava in deXtriam cordis ventriculum. Atque hic privatus quasi irculus sanguinei motus est, reliquo tamen apprime congruuS, XXXVI. Pulmones vasa habent maXima, per quae Omnis sanguis ex dextro ventriculo movetur in sinistrium. Non adferri enim il- Ium sanguinem ad pulmones nutriendos ni1m est manifestum. Et 1ane non adferri eum soliu nutritiovis causa facile patuit, tum alia tum sanguinis adducti copiam considerantibus. Id tamen omnibus persuasum fuit, adduiuti sanguinis partibus quibusdam nutriri pul Maones, quod etiam a vero alienum esse, facile nun licet ostendere. Cum enim nulla pars corporis sanguin ex dextro entriculo es lato ni triatur, nec pulmones eo nutriri probabile est. Plurimi ante hac nutritionem fieri misio sanguine arterioso cum veno secredebant, ut in omnibus partibus, sic in pulmonibus quoque. Cum autem deinde ex sinistro venti culo in pulm0nes nilii posse derivari adverterent, in niaxinaas dissicultates incidebant, ceu videre es apud Hos mannum ad Gai de V. .u. I. n. 39s, Res autem facile evrecentiorum observatis expediri potes . Non ita pridem enimi industrius α exercitatis limius Fridericias Ruyschius arteriam novandad pulmones euntem nobis os e Udit, observ. Anatomic XU. EX Oritur illa ab arteriae descendentis postica parte nunc simpleX,ntine gemina, ut onesque dein oblique subit, sub arteria venosa ad bronchia progreditur. Perclianc arteriam nutritionem pulmolaum fieri dubium non est. Quanquam emna ronchia fere tantUm c scitari videatur, idcirco etiam bronchialis ab inventore dicta, tamen capillaribus ramis, quae visa assequi non licet, ad stas etiam partes facile pervenire potest. Ut tamen ir aliis partibus sanguis ariCOO- iii ad nutrietatim adductus non omnis ita mi uitionem absumitur,
595쪽
DE NOTV SANGUINIS 377sed per venas refluit, sic etiam hic fieri, valde est veroiunile, redireque illum anguinem alit in venae pulmonalis ramos ad sinistram ventriculum , aut quod magis adhuc probabile per ali quam peculiarem venam in cavam ad dextrum ventriculum. Et forte aliquando lianc venam industria anatomicorum deteget.
Quid enim ab hujus seculi felicitate non speros Nisi forte illa fuerit, quam jam tum superiori seculo Nicolaus Samniichelius, Novocomensis, peritissimus Anatomicus, ex cava in pulmones spargi observavit. Vide quae de vena hac ex Avicennae commentatoribus Collaeo δ Mongio, Henrici item Botterii ad Horsitum epistola diligenter, more suo, annotat celebeiri Iuus Rotniiccius
dillert Anatomic. l. V. c. 29.
XXXVII. Quomodo jam porro per arteriam ortam sanguis distribuatur in universum corpus, videbimus. Dividitur autem illa in duos insignes ramos, quorum alter sursum, alter deorsuna fertur, an gainemque ad partes hic illic vetatas distribuit.
XXXIIX. Prius autem Ascendentem considerabimus tamen, qui quibusdam thoracis partibus sanguinem mittit per intercosta framos, nempe superiores. Inferiores enim a descendente oriuntur. Re fluit autem per venas comites illarum arteriarum,nihilque peculiari consideratione dignum hoc occurrit, nisi quod in dextro Iatere peculiaris vena, dicta a Zygos, quod comitem arteriam non habeat, sanguinem illum recipiat cin dextrum venti iculum cordis reducat. XXXIX. Dividitur dein ascendens in subclavios rana OS, per qilos ad extreana usque mantvim deducitur finguis, quem recipiunt venae conjuges in cavam reducunt. Nihil autem hic quoque pecialiare, ideoque statim ad caput progredimur c quomodo ad id sanguis accedat, recedat, consideramus. XL. Hic enim majores occurrunt dissicultates, non tam circa illum, qui ad eXteriora fertur per venas comites redit, sed eum, qui per internas carotides cervicales intra cranium ad cerebriani pergit. Non enim hic oblbrvantur venae arteriarum comites, ut aliis in partibus, sed peculiares quidam in dura cerebri membrana
efformati sinus sanguine pleni. Unde in exponendo vero sanguinis motu plurima dubia. Quae tamen solvere praeclari viri auario m. IL Dd id tun
596쪽
tum sim conatia novissitne Joli. ac Vel serus tr. de sede Apo-plex. 3 Th. illis in anat cerebri. Nos enim quae pluribus ab aliis probata breviter tantum proponemus. Habent nimirum illi sinus venarum rationem dc jugularibus venis continuati sunt. Quicunque igitur sanguis per arterias, sensim attenuatas, ad cerebrum variis de caussis adducitur, in sinus, vel in superiori, vel laterali, vel media cerebri parte locatos tandem recipitur, ministrantibus subinde ramulis quibusdam, ab ipsis inubus exortis. Sinus porro illum deponunt in venas jugulares sibi continuas, uetulares vero in cavam, cava in deXtrum cordis ventriculum. Atque sic ratio circulationis hic quoque patet. XLI. Qui vero sanguis deorsum vergit, ille part1m ad abdominis viscera partim in pedes fertur Maximum inferioris ventris viscus hepar ex corde per arteriae coeliacae ramum non multum accipit sanguinis proportionale, aliquem tamen, in sui potissimum, quantum constat, nutritionem. Adducitire enim huic praeterea alius sanguis per Venam portae didiam, quae prae aliis venis quaedam habet peculiaria. Etsi enim in porta extra hepari tus sanguinis sit ex minoribus ramis in majores, tamen in hepat ex majoribus ejus ramis sanguis in minores fluit, ut in arteriis Substantia quoque ejus in hepate crassior est. Haec igitur per ramulos ad omentum, ventriculum, intestina, mesenterium, lienem sanguinem ad hepar ducit, qui in cavae ramos non secus ac ille, qui per arteriam addu fhus a nutritione restat secedente prius in propria vasa bile, recipitur, c in tri cum cavae inde ad cor defertur Docent hoc in venam portae injecti liquores immisique flatus cavam tandem ingredientes. Non sit qui lem ille transitus per anastomose sensibiles, imo non sitis hactenus patet, quomodo hic sanguis ex imo vase in aliud transfundatur. Constat nihilominus in)ectis ligaturis sanguinem hepar versus moveri per portam, qui cum absumi totus in usum visceris non obsit, craliud vas redeat necesse est; non datur autem praeter cavam ullum accommodum d proportionatum. XLII. Ad sinistram porro arteria coeliaca ramum hepatic naa-jorem spargit, qui cum ad splenem usque procedat, splenicae a teriae notauiae Venit pertingitque ad eum portae quoque ramUS,Ve
597쪽
splenicae nomine, quoruin vasoruna utriamque in capillares ramos in liene ad extrenia usque distribuitur. Per hanc autem arteriani omnis, qui ad lienem pervenit, sanguis fluit, dc per dictam venam ad 4epar deducitur. XLIII. Inter lienem ventriculum vasa quaedam observantur, brevia dicta quae plerumque a plenicis ramis ante ingressum in splenem oriuntur, aliquando tamen ex ipso splene desin ventricubi membranas desinunt. Motus autem finguinis est , in arteria quidem ex arteria splenica ad ventriculi membranas in vena autem a ventriculo versus splenem in venam splenicam, adeoque per haec quidem vasa ventriculiis clien inter se non communicare possunt. XLIV. Et sic per gastrica quoque vasa fluit sanguis : per me- sente rica itidem Arteriae sanguinem per mesenterium ad intestina dedocunt, quem venae iterum ad hepara inde in cavam reducunt, purum, ut probabile nobis videtur , non autem chylo
XLV. Hinc patet, quomodo ad illas quoque abdominis partes, quae a cava vena ramum nullum habent, sanguis accedat recedat. Adsertur per arterias e corde, per Venas portae in truncum in hepar ex quo in cavam dc dein in cor. Estque hic brevior quidem sanguinis in orbem motus, qui per portam cito ad cor redit, dum per cavam aliquanto tardius cordi redditur. Hic motus in vasis dictis ligatura etiam vasorum optime comprobatur
ε tum arteriae versus truncum suum tument, Venae Versus minores ramos intumescunt, Versus tiuncum vero, adeoque versus hepar detumescunt. Non licet quidem in porta tam prompte Ob- seruare intumescentiam illam aut detumescentiam, quia sanguis in ea non celeriter movetur , licet tamen aliquo modo. Vid. Pecquetum E Xerc. Anat de mot chyl. sang. c. a. XLVI. Quod si jam ulterius cum altero arteriae magnRe ramo juxta dorsi ongitudinem descendente descendimus, occurrunt geminae ab illo utrique exortae arteriae, emulgentes dictae. Quae oblique nonnihil a trunco versus renes eunt, ad illorum sima in plures surculos dividuntur, quia a pelvi tunicam mutuantes introrsum pergunt, sed varie prius divaricantur, ut illis suis divaricationibus apum alveolos adumbrent. Ab horum dei ita circum-
598쪽
latorum vasorum conveXa parte ori intur capillares ramuli ad e, trema usque renis pertingentes ' Et simili quoque modo vena emulgens distribuitur, imo in sim renum communem cum a teria tunicam accipit. Per has itaque arterias sero adhuc scatens sanguis ad renes deducitur, is majoribus in minora, ex minoribus in minutissiana vasa atque ad Xtima usque renum desertur. Dumque per sitas peculiares, totam renum carnem constituentes fibras, serum in pelvim deducitur, reliquus jam purgatus sanguis in venas minutissimas, hinc in majores fertur, donec tandem ad truncum venant emulgentem intelligo a trunco in cavam, cava
XLVII. De reliquis hic sitis partibus, glandulis renaIibus δία
nil dicam, cum eadem de his ratio sit Partes potius generationi inservientes considerabimus. Ubi in uno latere ex trunco plerum
que Aortae, in alistro ex emulgente exortae Occurrunt arteriae,
quae ad testes sanguinem superfluum reducunt. Est autem tessitam substantia non glandulosa, ut vulgo creditur, sed fibrosa, siquidem semotis illos continentibus truncis instar silorum tenuiss1morum ordine suo complicatas innumeras licet observare abrillas, quas saepius a se invicem distraetas explicatas nobis ostendit Cl. m. Praeses anque medio ipsoriun corpus aliquod albicans sua forte licet non sens1bili, cavitate, non secus ac nervi praeditum. riam fronte vasa dicta ad testes tantum pervenire, non in illlorum substantiam dispergi videntur , si tamen quis accuratiuS Xamen instituat ipsum corpus fibrosum explicet, attenteque consideret non poterunt minutissima sanguinea vasa visum effugere. Quin modo transversim dividas testes, infinita rubra punc' a ut ineerebro quoque observatur, sese ostendunt, certissima discissi,nim vasorum vestigia. Dum igitur a sanguine per arterias allato innutritionem testium, seminisque generationem aliquid se cedri,reliquum per venam permaticam in Cavae truncum pergit. Reliqua generationi inservientia vasa illil habent peculiare , sicut nec in altero sexu testes. IIX. Ipse tamen uterus aliquid circa sanguini motam dili
gentius perpendendum offert. Et quidem arteriae cuna praeparantes dictae, tum hypogastricae ad uterum ferantur, jum ad ipsium,
599쪽
Ustim, tum vaginaininaorta sanguinem adducunt , ut apud Anatomicos deors11 apiid CL Bartholinum Anat. Ref. l. I. c. 23. videre est. Quamvis autem, ut ad alias partes, sic ad uterum quoque per arterias adducaturin per venas recedat superfluus singuis, tamen in justae aetatis feminis quaedam sanguinis pars singulis mensibus emuit ex capillaribtis, S minutissimis ramis, quorum tamen ostiolis, molliori adhuc utero , aliquoties se setam immisiste testatur Cl. Praeses. An proxime carteriis emtiat, an vero ex venis, ut nonnullis placet, dubium adhuc est, per arterias mare omnem illum adduci, longe certissimum. Qui post partum quoque sub lochiorum nomine emuit, per has arterias ad uterum fuit adductus, cujus fungosum corpus graviditatis tempore sanguine tumet. XLIX. Juvabit porro occasione uteri considerare etiam motun sanguinis in foetu in utero contento. Cum autem humanus Oetus vasis suis umbilicalibus annexam habeat placentam, qua vicissim utero adhaeret, a matre foetui tibministrari sanguinem crediderunt mulii Videtur autem id ipsum a vero alienum, cum ne Ullae quidem ha fhenus aut arteriarum matris cum arteriis foetus, aut venarum cum venis monstrari potuerint ναστομωσεις , imo primis mensibus vi conspiciatur placenta. Quam in rem legi γήTentur, quae annotarunt longe doctissimi viri Harvejus Exerc. do generat anim. Ilegetius conam de motu sanguinis contra Ri Ian. Cap. 2. Nos ita breviter rem se habere judica mus. Ex foetus sinistro cordis ventriculo per arterias
sanguis in totum corpus desertur, per iliacos autem ramocin Umbilicales extra corpus in placentam, ubi respondentes Venulae recipiunt in venam umbilicalem intra corpus remittunt Illae eum ad hepar in portam,&mediante canali venoso in cavam versus existrum ventriculum ducit. Non omnis autem in dextrum Ventriineulum illabitur, sed maxima pars per foramen vale ad sanistrum, dum altera e dextro in arteriam pulmonalem per canalem inter medium in arteriami ortam fluit. Quando vero jam adest placem tam ter adhaerens, probabile est aliquid a matre ad placentam deferri, ab illa imbibi, recipiqui a minimis venis illius, in mobilicalem
600쪽
biliealem ad hepar duci ii Verum hac de re, omnique adeo foetus nutrimento agere alterius est loci. L. Restarent adhuc qiuaedam in corpore a nobis nondum expensa , ut vesica, glandulae omnis generis, lingua, oculi c. cum tamen ratione sanguinis motus ad lab iis nihil habeant peculiare, scientes praetermittimus,m verbo tantum indicamus, ad extre-nios usque pedes per arterias crurales sanguinem delabi δ per e, nas in truncum cavae refluere, quod δ ex ligaturisa valvulis in
LI. Ideoque ninc sine ulterioribus ambagibus cum hoc natur ii sanguinis ad omnes partes motu praeternaturalem conferemus &quam variis de causis variisque modis ille oriatur considerabimus. Cum enim suos intra certos termi os moveri naturaliter debeat quotiescunque illos quoquo modo migrat, praeternaturaliter moveri censendus est. Huc igitur pertinet quoque extravasatio Wilgo dicta, quanquam non omnis extravasatio praeter natiiram sit, sed naturaliter quoque ex arteriis in venas transeat sanguis per carnium' poros, ut stipra Harvejo concessimus.
LII. Naturaliter omnis ad partes propulsus per arterias sanguis redire per venas ad cor debet, nullus autem excerni, praeterquam in foeminis, quibus a pubertate ad principia usque senectutis, quamdiu foecundae sunt, singulis mensibus, nis uterum gerant, evacuari quaedam portio sanguinis debet. Ipsius tamen hujus foeminis proprii effiixus certus est modus, ut nempe justo aetatis tempore incipiat ustoque desinat, ut neque quantitate peccet, nec aliis ex vasis quam uterinis fiat. Qui vero in illis sanguinis fium longe ante pubertatis annos incipiunt, vel ultra naturae Comsietum tempus progrediunturA Uel respectu ad ipsum fluxionis tempus habito aut nimis cito aut nimis sero fluere incipiunt seletiam quae in ipso fluxu aut nimis parce aut nimis copiose exeunt prorumpunt, pro praeternaturalibus liabentur. Multoque magis illud praeternaturale censendum est, si quibus fluere alias per loca convenientia sexui propria solebat sanguis cibi sistatur c vel per nares vel per os, vel alia aliqua via exitum quaerat, id quod saepissime contingere historiae medicae nos docent.