장음표시 사용
3쪽
OPIS EXPRESSIT GUSTAVUS SCH E.
5쪽
Uum a primo sere illo tempore, per quod litterarum
caussa in eademiis versatus sum, Sophoclis tragoedias duplici illo modo, quem G. Hermamus in praesatione d0ctrinae metricae epit0mes eis, qui Veterum cumscriptorum tum p0etarum opera recte intellegere velint, quo erat de talibus rebus iudicio, commendat, tractarem, ita ut et obscura illa cum diligentia, quae singulas syllabas atque apices rimatur et oblectationis caussa iterum atque iterum legerem, atque cum Si quando
rem, haec studia intermittere, post brevem intercapedinem ad ea reverterer, seri non potuit, quin ossenderer l0eis, qui a v. d. integri haberentur, aliisque locis, qu0 corruptos esse omnes sani iudici v. d. consentirent, quid scripsisset Sophocles, nondum indagatum esse arbitrarer atque in utriusque generis Xemplis genuina p0etae verba restituer ipse conarer. Qua in sabularum tractati0ne quamvis quid in Laurentiano scriptum eSSet, quae 8Set apographis cum ill cognatio, quid ad vitia odiet emendanda et scholi0rum lemmata atque interpretationes et grammaticorum aliorumque loc0 Sophocleos asserentium scripta conserrent, de his
6쪽
0mnibus tmstet, Dind0rsi, aliorum disputationibus nos
certiores actos esse grato anim Sentirem, tamen generum Vitiorum, quibus lab0raret Laurentianus, collectionem ac de eis disputationem eiusmodi, qualis est, ut principem nominem, advigi de e0dicibus Livianis
e0rumque archetypo e qua Laurentiani natura etiamae curatiu cognosceretur, saepius desideravi. Cui disputationi instituendae cum me non parem e8Se pSe Onign0rem, tamen ut ad talem disputationem c0nficiendam aliquid conferam, e variis vitiorum generibus mihi pro-p0situm est in hac commentati0ne pauca quam certiS-simis exemplis demonstrare atque ita rem instituere, ut unius cuiu8que corruptelae generis nonnulla eXempla iam ab aliis n0tata atque pr0babiliter emendata prolaram et unum alterumve novum addam. In eligendis
autem exemplis id potissimum spectavi, ut de S0phoclis dictione disputandi haberem materiam cum ob alias caussas tum ut crimen illud, cui qui his temporibus Sophoclis sabulis emendandis operam dat, admodum Ob-n0Xius St, quo c0ntendi solet, pr0lata nimis leviter esse considerata eisque S0phoclis trag0edias non emendari, sed etiam magis c0rrumpi, a me defenderem. Neque dubitavi, cum rectius pr0grediendo ad veritatem propius accessisse mihi videbar, de locis disserere a
Uv. d. admodum veXatiS. Duo autem, priusquam ad Singula X empla transeam, mihi monenda 88 puto. Ac primum quidem si inter eas, qua propono, emendationes una Vel altera est, quam ab aliis oecupatam esse postea Vidi, a me iterum commendata est, si aut in oblivi0ne iaciebat aut
7쪽
melius quam ab eis, qui ante me in eandem coniecturam inciderunt, actum erat, a me defendi 088 videbatur, ita ut ne re acta agerem, mihi ViX Verendum esset. Alter loco cum in dem0nstrandis versibus spuriis id reSpicerem, Irum resp0DSi0, quam dicunt, illis l0eis esset statuenda, mihi breviter Significandum erat, quid de hae quaesti0ne valde lubrica necdum ad liquidum perducta iudicarem. Atque quanquam n0 i Sum, qui, ut responsi0nes c0nquiram 80ph0eli trag0edias perlegam atque resp0nsi0n 80li quicquam tribuam, praesertim cum idoneam caussam, cur p0etae talibus vinculis sese c0nStrinXermi, 8Sequi nequeam, tamen nondum mihi persuadere potui, re8p0n8i0ne illas, ut pinor, manifestas, quas aut alii m0n8trarunt aut ipse inveni, ap0etis n0 consilio esse institutas. Quidquid autem de hac re statuendum St, quanquam nullum VerSum 'consili0, ut resp0nsio seret, damnavi, tamen meum erat significare un0quoque l0co, quae existeret ibi symmetria et eis, qui t0tam hanc quaesti0nem pertracturi sunt, materiam disserendi praebere.
Sed ut accedam ad id, qu0d mihi pr0p08itum est, multa in S0phoclis sabulis vitia ita orta sunt, ut Scriptor Laurentiani vel eius c0dicis, ex quo ille descriptus est, aut ultimam vocabuli litteram vel ultimas sequenti voeabul aut sequentis v0cabuli litteram primam vel primas antecedenti v0cabulo adderet vel ita ut aut unum v0cabulum salso in dii dirimeret aut duo in unum conglutinaret, atque aut hae litterae male distributae aut c0rrectione p08 illam pravam distributi0nem actae n0bis sunt traditae. . Qu0d ut paucis exemplis illustrem,
8쪽
ultima vocabuli littera errore sequenti vocabulo addita exhibetur vitiose in i. s. 579' a Laurentiano δῶμ' ἀπάκτου pro δῶμα πύκτου, quod Brunckius X ustathi recepit, in C0l. s. 443 ἀλλέ- σμικρου pro αλλ'
επον σμικρου, contrari autem errore ita ut prima sequentis vocabuli littera antecedenti vocabulo addita sit, legitur in l. s. 354 δε μοι pro V μοι, quod Brunckius restituit, υτ αν in Col. s. 1351 pro Brunckio ταν Falsae deinde duarum vocum in unam contractionis extat exemplum in C. s. 1512, ubi pro Laurentiani qμάτων indorsus rectiSSime σημα ων Scripsit Litteris vero male distributi vera Scriptura c0rrectionibus etiam magis obscurari Solebat, ut corruptum
est in C. s. 309 εσθ' ἔς quod restituendum esse vidit Nauckius, primo in εσθός, deinde in εσθλός, in C. vs. 775 τίς αυτη ex ap0graphi Sumptum in τιςαυτη, τοσαυτη, in C. s. 1435 ευ διδοίη restituit urges ius)in ευδιδοίη, ευοδοίη in C. v. 1702 γαρ ἄν rest. G. Her- mannu S in γάρων, γέρων, in C. S. 1741 περ νοεῖς rest Gra8eruS in ὁπερ νοεῖς, περ νοεῖς. Similiter in El. vs. 686 ἀνέσει rest. Musgravius primum diremptum est salso in τα φήσει, deinde corruptum in ' φύσει, in l. s. 1092 πόχειρ rest. Mu8gravius in πῖ χειρ, υπο χεῖρα. Porro in El. s. 952 θήλλοντ' εd rest. Seliae- serus abiit in tiλλον τε ' θάλλοντα , in C. s. 300αυεὸν σύ' rest. Porsonus in αντόνως τ' ἀπόνως , atque multis alii l0cis, qu08 enumerare longum St, tales depravationes Laurentiani a v. d. demonstratae et ingeni0se Sublatae Sunt.
Numeri sunt indor poetarum scaenicorum anni 1830.
9쪽
Novum vero eiusmodi corruptelae Xemplum manifestum in El. 88. 3354s demonStrare illique numero addere mihi pr0positum est. Ibi enim Chrysothemis a Clytaemnestra matre missa, ut ad Agamemnoni tumulum inferias saeiat, sororem Electram, quod 110 desistitante aedes lamentari increpat atque ut desistat his verbis cohortatur: 335 νυν tria κακοῖς μοι πλεῖν φειμένη δοκεῖ, καὶ μη δοκεῖν με δρῶν τι, πqμαίνειν δε η. τοιαυτα V αλλὰ και σε βουλομαι ποιεῖν. In his quidem versibus ultimum sanum esse interpretes frustra conati sunt pr0bare. Nam quod protulit SchneideWinu ad h. l. qui, αλλά, qu0d nominat hortativum atque interpretatur per n0strum Ohlan, accurate cum
imperativo αλλὰ καὶ συ ποίει coniungi debere, h. l. autem pro imperativo aliquid, qu0d 0dem redeat atque imperativus σε βουλομαι ποιεῖν p0Situm Sse censet, ne sibi quidem ipse persuasit vir doctus ille, qui quidem et ipse l000, quem tractamus, Succurrit coniectura, de qua postea dicetur. Ac ne verum quidem est ex ulla parte, quod ille c0ntendit. Neque enim si haberet v. αλλά illam vim h0rtativam, quam Selineidesinus ei tribuit, in l0cum imperativi, cum qu illud αλλά c0niungendum erat, tale aliquid ut βουλομαι σε ποιεῖν, quae nulla adh0rtandi forma est, substituere liceret nec habet omnin v. αλλά illam vim hortativam. Nam quamVis V. αλλά saepe cum imperativo coniunctum sit, tamen adhortatio, quae eis locis sit, n0 in v. αλλά, sed in ipsis imperativis inest, v0c autem αλλά-0tionem adversativam in omnibus illis exemplis SerVatam eSS Unus qui8-
10쪽
que acile intellegit. Atque contulit Sehneideminus ad
suam sententiam firmandam Soph. El. 8s 411.415.1013.
Tr. 320. C. 1276. Sed eis omnibus locis, quibus alii addi possunt, ut C. 241. 1 405 Phil. 950 αλλὰ νυν et O C. 237. R. 1503 quibus locis v. αλλώ ἡ saltem ad
μοι χαρίζοιο, referendum videtur esse et quos iam Ellenditus s. v. αλλά collexit, Phil. 1041. R. 1273 αλλὰ το λοιπόν). r. 201. 801. ni. 552 779'), v. αλλά nequaquam ad imperativos, qui in eisdem enuntiati reperiuntur, reserendum est, nec Schneide inus in adnotati0nibus ad illos oe0s scriptis ipse rettulit, sed interpretatus est in El. 8 411 θεοὶ πατρῶοι, συγγενεσθε γ' ἀλλα νυν et in l. s. 415 λέγ' αλλὰ του to et in reliquis exemplis ab ipso adlatis v αλλά per saltem μ WenigStens), nec c0ntra hanc interpretati0nem aliquid m0neri p0test, quanquam animadvertendum est, oeabuli αλλά vim adversativam in his locutionibus servatam e SSe. Omnibus enim illis locis, qu0 Supra adlegavi, ante V.
His exemplis iniuria Ellenditus inseruit haec:
κινεῖ ς αἴρα ἀνακουνίζει πώρον indorsus in edit Oxon. a. 1860), ubi v0ce αλλὰ illi ἁλλο μηδέν opponitur ' Dκείνης κύρα. S0ph. r. 677 εἰ σῶμα δουλον, αλλ' ο νοῖς ἐλει θερος, ubi utrum per sed an per saltem v &λλά-0bis reddendum sit, diiudicare non iam licet Seiunxit Ver rectissime idem V. D. ea exempla, quae etsi hortandi Vel prestandi sententiam contineant, V. λλὰ sua tamen adversativa significatione praefixum habeant.