Quaestiones Sophocleae ..

21쪽

licet uss. Αnt. 503. 696 αυτάδελφον). Adiectivum denique δελφός ante tertiam arsim bis in s s. Ant. 192. OR. 1481, in initi trimetri semel in C. s. 1262

conlocatum est. Restitutuu est non improbabiliter ante quartam arsim a Blaydesi et indorso in OC0l. s. 321,

ubi illi v. d. pro μόνης τός si δῆλον γνήνης κάρα proposuerunt μήνης τύδ' στ' ἀδελφὸν σμήνης κάρα. Apud uripidem denique v. αδελφή Semper quinquagies bis ante tertiam arsim reperitur, ut in VSS.

El. 49. 98. 1083 1093. 1243. r. 61. 78. 117 122 222.614. 663. 1046.1049. 1658. Iph. . 473 627 703. 1363.1383 141 8. 1440. 1478. 1489. ph. A. 7. 508. 624. 1243. Ph0en. 757. 761. 1318. 1322. 1349 1435. 1445. Hel 142. 21. 1046 1648. 1658. 1682. 1685. Hee. 40. 44. Baeeh. 26. 1143. Heracl. 544. Alc. 733. Hipp. 15. Rhes. 76. stagn. inc. 126, 2. 179, 2 VL In Orestis s.

1044 seto ουν τε πατέρα καὶ σε ἀδελφὴν θανεῖν cum Vox αδελφή per erasim cum καὶ coale Seens mol08Si habeat numeros, res aliter se habet. Vocem autem αδελφός Euripides plerumque quinquagies ter p08uit ante tertiam arsim, ut in uss. l. 242 248. 526. 536. 766.872. r. 135 865 882. 1037. Iph. T. 61. 373. 497 802. 803. 866 1059. Iph. A. 7. Phoen. 11 47. 456 691.1375 1437. 1610. Hel 94 888 892 1372. Andr. 175. 656. Troad 360 372. Hec. 18. 896. Her. s. 539. Herael. 45 11 9. 230 481 532 536. 557. 581. Suppl. 153. 402 904. 0n. 28. 33. 37. Med. 563 127 2 Cyel. 531,U Hoc fragmentum, quod ex Sophocle affertur a Stob in flor. 4, 17 et in proverb. append. 3, 12 , quo iure Matthiae et Dindorsus Euripidi tribuant, assequi non OSSum. 2.

22쪽

ante quartam vero arsim sexies in Ss Iph. A. 487. Phoen. 754. 1367. Andr. 624. 703. Med. 257, ante quintam arsim semel in Iph. . s. 1183. In initi denique trimetri vocativus αδελφε quater extat in As Iph. A. 471 497 1241. r. 10 19, scilicet quia adl0euti in initium versus estinat ''). Ceterum cum hisce exemplis c0nferre licet Iph. . s. 613 ανάδελφος). In tetrametris tr0chaicis catalecticis, ut de his quoque aliquid addam, V. δελφή reperitur ter in Ss. r. 787. hoen. 616 1339. ante quintam arSim, quae quidem VerSu SedeS, cum ante utramque arsim, ante hanc

legitima diaeresis, ante illam potis Sima eae Sura Sit, respondeat illi trimetri ambiet catalecti ante tertiam arSim edi. - . aδελφός ante tetra metri trochaici catalecti arsim tertiam semel in s. Iph. A. 380 legitur. Haec habui, quae de v. αδελφή et δελφός in tragicis trimetris iambicis eat et tetrametris tr0ehateis

Sed ut ad 0phoclem revertar, alia e0diei menda ita orta sunt, ut vocum inter Se simillimarum, eum una alterave littera tantum differrent, una alterius in l0 eum librari0rum errore substitueretur. Sic ut illa v0cularum δέ et τε, δ' et ' δέ et δή, τέ et γέ leviore permutationes mittam, Laurentianus sals exhibet in s. Ai.

λδ Vocativus δεχνε eorum exemplorum, quae paullo ante adlata sunt, legitur in uss. r. 1037. Med. 1272 ante tertiam

23쪽

21428 ἐν pro οὐδ' rest Elmsteius), in i. s. 635 γάρ

Vitiorum numerum vocum νίν et νυν permutationem esse

reserendam duobus, ut opinor, certi88imi exempli S, quibus praeterea id commune est, ut in eis obiectum de- Sideratum restituatur, in sequentibus demonstrare in

animo St.

In Oedipo 0lone Cre0n, qui cum satellitibus advenit atque Oedipo ut Thebas Secum redeat, persuadere Studet, po8teaquam ei, in quo versarentur et ipse et Antigona insertunio, deseripsit, hisce pergit: ἀρ'Ἀθλιον Ουνειδος, ἁ τάλας γῆ

ἁνείδισ' εἰς σε καμε καὶ το πῶν γένος; 755. iλὶ - οὐ rae σειν τἀμφανῆ κρύπτειν - συ νυν πρός θεῶν πατρώων, οι δίπους, πεισθεὶς μοὶ

κρυφον θελήσας ἄστυ καὶ δόμους μολεῖν

κοινον γένους interpretes intellegunt. Mu0d quanquam eum illis consentio desiderari obiectum, tamen, eum unusquisque ad V. κρύφον si biecto caret, n0n longineum ο νειδος, Sed proXimum v. τἀμφανῆ obiecti loco intellegat necesse sit, hoe autem ut videbimus, totus l0eus perversus at illud h. l. Suppleri 08Se nego. Immo cum illud biectum restituenduin esse mihi per-

24쪽

Suasum Sit, V. autem νυν optime deesse p0ssit atque ut paullo post cognoscemus cum Soph0elis consuetudine loquendi n0 congruat, non dubito restituere αρ'Ἀθλιον

προς θεῶν πατρωων, Οἰδίπους, πεισθεὶς μοι κρυφον S.

Quod dum scribo quanquam bene scio iam Meinekium

in eandem coniecturam incidisse eamque in anal. 0ph. ad h. l. nuper publici iuri fecis Se tamen contra onsuetudinem eam n0 Supprimendam, Sed a me qu0que c0mmendandam S Se putavi pr0pterea quod Meinekius potissimam illam cau8Sam, Ob quam V νυν in νίν mutandum esse intelleximus, quod de e Si obiectum V. κρυφον, ne tetigit quidem neque Siquidem recte iudico, illam parenthesim bene interpretatus est. Me inekius enim propterea tantum νίν scribendum 8Se censet, quod in tali orationis c0nlarmatione '' particulae D et huic si-

ιδ Consert Aetnekius uss. Phil. 144. 1020. Ol. 624. Tractaverunt vero de his locuti0nibus praeter Ellenditum Sehaeserus in metet crit. p. 76 Elmsi ad ur Med. s. 1035 ad Herael. Vs 481, Herm. ad Vig. p. 811 Matth ad Eur Phoen. s. 371, quem optime locutionis originem explanasse Ellenditus rectissime iudicavit. Illum enim solum non fugit discrimen, quod in

exemplis, quae ut 08trum comparata Sunt, ObserVandum est: Quae enim in parenthesi dicuntur, Sunt aut caussa abrumpenditantum, non apodosi quae equitur, ut in uss. R. 1409 et Trach. 552, in quo exemplo etiam hoc memorabile est, quod Deianira post sententiam interiectam per δε pergit ἀνακολοίθως, aut caussa eorum, quae in apodosi Secuntur, plerumque adhortationis, ut in As Phil. 81. 874. i. 167. 328. Ol. 797 98b in

25쪽

miles in apodosi omittuntur, e qua re, quam vi recte sese habeat, tamen necessita mutandi non patet. Addit autem praeterea Me inekius haec , quamdiu dedecora tua in publica luce versantur, occultare ea non licet, quare redi in paternam domum, ut in obscuro delitescant. ignis cantur ergo e eius Sententia voce νίν dedecora, quae manifeSta Sunt υνείδη εμφανῆ), atque v. ου γὰρ στι τἀμφανῆ κρυπτειν auSSa Sunt, ob

quam Creon Oedipum c0hortatur, ut occultet. Sed hae interpretati0ne 08, quid senserit Sophocles, a8Sequi persuadere mihi non possum. Nam et quae manifesta

Sunt, quanquam nondum Sunt occultata, tamen ea Occultare licet, neque Cre0 Oedipum ut occultet, quae occultare non liceat ex eius sententia, c0hortari poteSt. Sed si e0rum, quae h0rtatur σύ - κρυφον caussam addere voluit, dicendum ei erat nil nisi h0c , quamdiu dedecora tua in publica luce versantur, oculi animique hominum eis laeduntur, quare redea atque Occultes. Verissime contra Ich0liasta de n0stro loco iudicavit,

quo et ipso exemplo νακολουθία agnoscenda est 1267. l. 256Ant. 392.148 ubi animadvertendum est, metri caussa Sophoclem scripsisse ἀλλα γὰρ ἁ Niκα s. pro αλ γαρ ωκα q8. et eis locis, quos iam einehius adlegavit, C. 624. Phil. 1020. Huo pertinent etiam ea exempla, in quibus apodosis ad . αλλά cogitando supplendum est, ut in As El. 595. 619. C. 988. 1615. Ant. 155. et ut videtur in fragm. 659. Ceterum conferri possunt ea exempla in quibus parenthesis loco per γὰρ enuntiata inseruntur, ut in Phil. s. 144, quem locum iam einekius laudavit, et in As Phil. 500 603 938. Tr. 479 578. Ant. 328. 722.1084. R. 222 334. 700. 19. 1078. 1486.1504. C. 712. 811. 891. 1000 1540.

26쪽

qui quidem ad v. αλλ' - ου γαρ s. haec habet στε

συγγνώμης ειμὶ ἄξιος λέγων ο γαρ υναμαι κρυπτειν. C0ntinetur enim verbi si γαρ εστι τἀμναν κρυπτειν eXeu Sati et eorum, quae Creon antea νείδισε et expr0brationis, quae latet in Verbi συ - νιν κρυφον, in

quibus inest: tu ipse e istud dede eus, sae id deuites.μSic igitur t0tus l0eus intellegi debet: Nonne hoc miserrimum est dedecus, quod tibi mihique atque t0tigenti exprobrare cogor Sed - nam non iuvat reticere, quae negari nequeunt, pro tua parte id illud dedecus per deos immortales occultare velis atque in urbem aedesque patria redire. Ceterum V. νίν pro αυτ apud S0phoclem reperitur in Tr. s. 145 sint. τονεέων et in Ant. s. 601 int. το φάος), Siquidem eum G. Hermanno e Scholia Sta interpretationera grato pro τέτατο scribendum est, apud Aeschylum semel in Cho. vs. 542 sint. το νειρον); nam in Cho. s. 788 ελακον, in συ δέ νιν φυλήσσοις ex Graecorum usu loquendi νίν pro υτ dietum SSe Statuendum est. Crebrius autem Euripides v. νίν loco . civi adhibuit, ut in SS.

145 sint. τῖ πῶμα). In Bacch. denique s. 11 αινῶδε Κάδμον, βαεον ὁ πέδον τόδε l τίθησι, urar ρὰς σηκόν ' μπέλου δέ νιν πέριξ εγώ ἐκάλυφα ore νώθει χλόη dubitare licet, utrum ad V. σηκός re Spietat νίν, an

27쪽

25297 638 986 1602. Ant. 432. r. 354 decies), in

Aesch. Suppl. s. 999, in urip. Med. 88. 39. Her. s. 963. Baech. 11. 294 Phoen. 41. Iph. T. 366 Cyel 144. h. Erechth. 17 16 0cties); ita ver ut vox plurium Syllabarum antecedat in s s. Soph. B. 397 1174 1271.

Ai. 771 Ant. 577. r. 43.141. Phil. 445. 569. D. 587 8 decies), in Aesch. Prom. 671. Suppl. 729. Ch0 172 ter), inauripidis denique Suppl. 758. Ιon. 270 367. Hel 503. 821. 25. 1021. l. 271 283. Her s. 719. 1202. Bacch. 1072. 1081. 1124 1298. Hec. 1136. Phoen. 1417.165 1. Or. 119 849. ph. T. 1296 Cyel. 113. 447. Antiop. r. 1, 2 Melan. r. 12, 3 vicies quinquies).

Mendi, de quo agitur, alterum exemplum Xtat in Trachiniis, ubi in nuntii ad Deianiram sermone indea s. 359 ex admodum probabili artringi sententia Nauckius et indorsus sic scribunt:

os δ' ἄστε Ουλην' H. quidem . cum neque quam mittat Hereules, dictum Sit - nam την Παῖδα, quod . interpretes supplent ad V. πέμπων, non magi intellegere licet, quam ill Oed.

ἄστε δουλην habeant, quo reserantur, atque cum di-

28쪽

stinctio, quae . l. inter ea sit, quae Iolae sunt, dico patriam oppidumque, et inter puellam ipsam, p0Stulet,

ut verbi επιστρα χευε πατρίδα της δε καὶ πόλιν περ

opp0natur clariSSime pers0na ipsa, et oppositio interetόεε et νυν ab . l. aliena Sit Scribendum est

V. νίν apud S0ph0clem Saepius signifieare αυτήν quae dem0nstrent exempla apud Ellenditum inspicias. Ad defendendam ver scripturam καὶ νυν piigius duo asser exempla, quibus obiectum νίν h. l. deesse p088 probare Studet. Ae prius quidem sumptum este Trach. 88 571 s. ubi Deianira haec Nessi verba resert: παῖ γέροντος ἰνέως et οσόνδ' νήσει των ἐμῶν εὰν Πίθη,

πορθμῶν, θουνεχ στάτην πεμφ' εγώ. Sed, siquidem recte iudico, h. l. V. στάτην non reserendum est ad accusativum σέ cogitando Supplendum, sed ad . Πομπήν vel πέμφιν vel δόν' ex v. πεμφ' eliciendum, ad quam defendendam sententiam haec exempla assero Ant. 1308 et μ' ου ἀνταίαν παισέν τις ἀμφιθήκτω ξίφει; l. 141 5 παῖσον, εἰ σθένεις, διπλῆν, C. 44 παπαῖ, δευτέραν παισας, πινόσω νόσον Sic enim interpungit SelineideWinus, qui ad El. s. 141 5 hos locos attulit, quibus ex G. Hermanni

M Hoc igitur exemplum addendum fuerit eis, quae Κ. SchWargius in progr. Vimar. anni 1863 de Accusati de Inhalis ei

Soph0kles diligenter collegit.

29쪽

1393 H. καὶ πεπτωκότι τρίτην επενδίδωμι. Praeterea conseras Soph. Col. 15 ῆδ γαρ ερ πω την

τελευταίαν βίον κρυφων naρυιδν , quae non impr0babiliter restituit Musgravius pro et o τελευταῖον βίον,

πων πεμφε, Quae explicatio, ni allor, praeferendaeSt coniecturae ex prographi repetitae sitiet qν 'επεμφ' r eique, quam Nauckius protulit, qua Scribendum esset πεμφ 'q). Sed etiam, si explicati mea Stare nequeat aut coniectura nonymi inutilis sit, eo

λδ Ut intellegas iniuria Nauchium V. ἐγώ offendi, conseras Vss. Ai. 45. 99 318. 790 993.1262. El. 323 378.1034.1130. 1313. OR. 1143. C. 85 444 1375. Ant. 390 5b2 886.1099 Tr. 351. 397. 565 1150. Phil. 413 571 990, in quibus exemplis omnibus

v. ἐγώ et in fine trimetri et in fine sententiae conlocatum vocen0 sit premendum, ergo respondeat casuum Ormi μοὐ, μοί, μἐ. Atque his exemplis omnibus praeterea id commune est, quod, ἐγώ ut 0stro Trach. loco ipsi verbo finito continuatum et iunctum est. Tantum in El. s. 1034 verbum finitum ἐχθαίρω et v. ἐγώ littera a dirempta sunt; nam in Ai. s. 993 προςεῖ νοφθαλμοῖς, quae Xcipit, ἐγώ, pro Una notione accipienda sunt.)Contra in eis exemplis, in quibus V. ἐγώ, quod Voce premendum Sit ergo Ormis μου, Ῥοί, se re890ndeat, in fine et triinetriet sententiae positum sit, ut in vas Αi. 821.1237. 1361. l. 533.1222. R. 1020. 1061. C. 42 902. Ant. 5. 319 547 1014. Tr. 1047. Phil. 114. 1059. 1243, ipsam vocem ἐγώ nusquam antecedit verbum finitum; nam εἰμί, quod antecedit in As Phil. 114.1049. non est verbum suitum. - Praeterea v. ἐγώ, quod sine maiore accentu enuntiandum sit, post rhλας, άλαινα in sine et trimetri et sententiae reperitur in uss. Ai. 341. l. 807. U. 1338.1138. 1442.

30쪽

quod . l. ad υστάτην επόμφα obieetum es cogitando Supplere licuerit, minime probatur, id illo raeh. 0eo ab hoc multis rationibus diverso seri posse. Alterum vero exemplum, cui confidit Apitgius, suntvss. r. 709. 710 ἀλλα o βάλοντ' ἀποφθίσαι χρήζων ἐθελγε, ut apud Apiigium eduntur. Sed cum in Laurentiano

εθελγε μ' repertum sit, de h0 loco actum est. Ceterum eam coniecturam, quam paullo ante pr0tuli καί νιν), quam necessariam 8Se mihi persua Sum St, etsi eam iam esse occupatam e Nevi ad n0tante,

Brimckium qui in editi0ne quadrata a. 178 tantum haec habet: Mo legendum, perperam in libris καὶ νυν.

ordo Si καὶ κει πέμπων αυτην εἰς δόμους Osςδεμ)aliis v. d. consentientibus καί νιν Scribere cognoVi, tamen cum nec a Nauellio nec a Dindorso commemoratam Viderem, in mem0riam rev0eandam esse duXi.

His n0 absonum est subiungere disputatiuneulam de Oedipi verbis, quae in serm0ne inter Oedipum atqueeh0rum inde ab C. s. 29 a Laurentian sic exhibentur:

200. η φροντίδ' ξειν ἀπόνως et ελθεῖν πέλας, quibus aperte vitiosis verbis Porsonus ingeni0se elicuit aveth ωσι ελθεῖν πέλας. Dubitatur vero ab interpretibus, utrum in V. ε ζειν an in pron0mine, Det όν indidendum sit. Qu0d si eum Elmslei et Selineidewin post αυτόν incisum ponimus, Omnia bene fluunt, Sed G. Hermamus, Dind0rsus Bergilius in v. ξειν incidendum SSe cen-Suerunt atque concedendum est αυιὰν σε ελθεῖν πέλας

ut ipse ad me veniat adeo adridere, ut vix credibile