장음표시 사용
11쪽
αλλά eum G. Hermanno ad Vig. p. 811 ει μη vel aliquid simile cogitando supplendum est, ut in illo Electrae loco συγγένεσθε γ' αλλὰ νυν succurrite si non alio tem pore, at nune aut in illo λέγ' αλλὰ τουτο dieas si
non aliud, at h0c), quod Sane in nostro Serm0ne per Wenigstens, docti aptissime significamus. Alio modo Ellenditus in ex Soph. s. v. αλλά Chrysothemidos verba τοιαυτα Πέλλὰ καὶ σε βούλομαι ποιεῖν interpretatur, qui quidem . D. 0ntendit, signifieare v. αλλά h. l. igitur et eo sensu perraro postp0ni. Sed ut 0 primum dicam, in eo, quod de conlocatione .ciλλά affirmavit Ellenditus erravit. Nam V αλλά adversativum a poetis antiquis nondum post initium enuntiati
p0ni, sed a recentioribus demum n0nnunquam, M. HauptiuSin observ. crit. p. 62 breviter m0nuit Nec magis Verum
est, qu0d llenditus de significatione v αλλά professus est. Sunt enim exempla, in quibus illam c0neludendi vim v. αλλά agn0Scit, haec: Tr. 351 τούτου λέγονeto τἀνδρὸς εἰς κουσ εγώ
την ' φίπυργον Οἰχαλίαν, Ἐρως δε νιν μόνος θεῶν θέλξειεν αἰχμάσαι τάδε, Ου τἀπὶ Audor ουδ' εὐχμφάλη πόνων λατρευματ' ουθ ο ριπτὸς Μίτου μόρος,
την παῖδα osναι, κρυφιον δε ἔχοι λέχος εγκλ μα μικρὸν αἰείαν γ' ἐτοιμάσας
12쪽
Sed h. l. v. αλλά ad sententiam Spectat, quam nuntius, cuius Sunt illa verba, reticuit, quod in v. αλλά aepiusseri lienditus ipse bservavit. Sunt autem . l. intellegenda ante V. αλλά fere haec: 0 his, quas Lichas
αλλά h. l. particula adversativa, pro qua Si nos vertendo adhibemus n0strum Vielmehr, qui Sit Sententiarum neXuS,
Similiter in Ai. s. 344 νη φρονεῖν 'οικεν, λλ' ανοίγεet adversativa particulae αλλὰ significatio apparet, si illud enuntiatum paullo l0ngius sic circum Scribimus: ἡVir ille resipiscere videtur, sed ut accurate Seiam, Sitne haec opinio mea Vera aperite tent0rium. Reliquis denique l0cis, quibus v. αλλά h igitur, interea igitur, qu0d superest signiscare Ellenditus contendit, unusquisque facile perspicit pr0priam particulae αλλά vim, quae est adverSandi, opponendi sed, attamen, nihilominus invs s. i. 778. 1338. l. 103 643 1156 1331. r. 517, 1 et in i. s. 124 aut ut liendi ipsius verbis utar, abrumpendi sermonem et ad sinem imp0nendum festinandi in s s. Ai. 654 684. l. 1307. r. 106, 1. Cadit ergo liendi interpretatio. Nuper denique einekius in analectis S0phoeteis
in epimetro ad ed. 0l. a. 1863 ad h. l. Verba οιαυτας αλλὰ καὶ σε βουλομαι ποιεῖν sana esse iudicavit qui: hverte, inquit, 'talia vero a te quoque sacere volo,' quae cum insigni brevitate dicta sunt plena oratio liae eesset τοιαυτα δ' υκ γὼ μόνον ποιῶ, ἀλλα καὶ σε βου- λομαι ποιεῖν. Sed quae einelitus ad Col. p. 159 de ali V. D. iudicavit, cum horati0ne, inquit, utitur non
13쪽
magis latina, quam Soph0cle Si ista scripsit, ut nunc eduntur, graeca, Vereor ne h. l. in ipsum non minus quadrent. Ac praeterea nego, ChrySothemim dicere potuisse talia n0 ego tantum ago, Sed etiam te agere cupio, cui dicendum erat modo: talia ego ago, Sed te qu0que vel n0 m0d me, sed etiam te hoc sacere cupio. Vidimus ergo, tres explicationes, quae prolatae Sunt, Stare nequire nec potuerit quarta exe0gitari Vix enim ad 0strum locum defendendum asserat quisquam X-
λευσον αἰτεῖσθαι πατρὸς γυναῖκα παῖδας τηνδε μη φεύγειν χθόνα). Ph0en. 1667 συ r αλλὰ νεκρω λουτρὰ περιβαλεῖν μ εα). Heracl. 565. Ion. 978. Heu 391. Rhes. 16 et, quae ex Arist0phane asser Heind0rsus ad Plat. 0ph g 44 Nub. 1369. Aeli. 191.1033. Pac. 660, quibus addi 0ssunt Nub. 1364. Lys. 904 ). Nam et particula καί intellegi nequiret et hac missa sententia
δ Ne quis exprobret, hanc atque einelii interpretationem ad idem redire, animadVertendum est, ex Meinelii sententia ante αλλα καὶ Supplendum 8Se non tantum me μ, quare ni fall0r Meinelii ἀλλὰ καὶ p0tius reddendum erat per Sed etiam μ, ex hac vero interpretatione ante ἀλλα καἰ intellegi si non alios μ.
14쪽
12M Rit M. Selimidi ius in phil0l. 14, p. 465, τοιαυτα ὁ
ἄττα G. Wolimus, qui quidem omnes magis id spectasse videntur, quid ex litteris traditis cum aliqua pr0babilitate externa elici posset, quam quid simplicissimum sententia p0stularet. Ac primum quidem indors τοιαυιαν ἁλλα non quadrat, quia Chrysothemis lectram non adm0net, ut alia talia, qualia ipSa, sed ut talia, qualia ipSa, eadem, quae ip8a agat, saeiat. 0ntra Sehneide-wini autem τοιαυτα τἄμ iam ayseru l. d. recte monuit, demonstrandum esse, pluralem τἀμά significare: filiae est mea ratio, nec Si 0 demonstrari p0sset, satis simplex locutio esset, quam ille restituit. 0isteri
Ver τοιαυet κἀμε nec Sati Veri Simile St, nec quisquam
intellegit, cur tandem Chrysothemis istud χαμέ adiciat. Quae contra μαλλον quoque Η0 anni sacere mihi videntur. Qu0 autem M. Selim idtius laudans obet nov. leel. p. 153. 276 scribit τοιαυτα Γίττα, apud Sophoclem defendi nequit nec magis, quo G Wolssus ex hac elimidii coniectura confecit, τοιαῖ rara Ἀσσα. Nam Lyc0phronis Ca88. s. 8 των σσα ἐχω exemplo, qu0d attulit Olmus, vix probatum sit, idem apud S0ph0elem
ferri p0sse, atque ne h0 premam, nemo, qui quae antea dixit Chrys0themis legit, expectat eam Sic perrecturam esse Οιαυτα δἰ ἄσσα καὶ σε βουλομαι ποιεῖν. Nullo m0d quae Summa Chrysothemidos orationis est καὶ σε βουλομαι ποιεῖν in enuntiatum relativunt reici debet. Omnia igitur, quae adhuc pr0lata Sunt, non Sati8saciunt. Quanquam cum quae reStant τοι avra δε καὶ σε βουλομαι ποιεῖν nihil praebeant offensionis, in v. αλλά corruptelam latere umes v Dd. Suo iure suspicati sunt
15쪽
atque complures ex eorum numero illud δέ p0st τοιαυτα corrigendo rectis Sime amoverunt. Coniuncti enim, quam quis dixerit hac vocula seri, si ipso . τοιαυτα. Plus viginti enim logis n0stro simillimis S0ph0cles semper
est ). Atque si 80lam rati0nem spectas, hoc tibi n0n mirum videbitur. Qu0d Si v. τοιου ro ad ea, quae antecedunt, respicit atque ea comprehendit et ita duo enuntiata particulae instar coniungit, primum enuntiati locum aut locum, qui non multum abest ab initio enuntiati, obtinere debere non supervaeuum St 10nere. Sunt autem X empla, in quibus hoc si ita comparata, ut V. et oιου ro et Sententia, quam haec particula incipit, ut Ellendi verbis utar, ad sermonem iam abSolutum Spectent, ad pri0ra iam mente, dictis, saetis agitata respiciant, ut quae antea pluribus verbis dicta sunt, brevitere0mprehendant. Complectitur autem Sico. τοιουro Sine
ulla particula his l0eis: In S0ph. l. s. 299 lectra p0steaquam crimina,M V. τοιουτος et particula cli incipit sententia in OR.
Sed hunc locum a nostro et eis, quos in Sequentibus tractabo, diversissimum esse, si eos inter se comparaveris, facile intelleges. In Creontis enim ex R. Sumptis VSS. V. τοιουτος non fit Oniunctio, sed solo V. M oppositio, qualis nostro loco esset, Si pergeret Chrysosthemi etοιαυτα δε οὐδέν μοι λυσιτελεῖ. Ceterum eum Cre0ntis verbis conserri potest R. 1084 τοιόςδε δέ ).
16쪽
quibus a Clytaemnestra propter Orestem Sematum cumularetur, enarravit, pergit: τοιαυθ υλακτεῖ, συν Γ εποτρυνε πέλας ὁ κλεινὰς αυτ ταυτὰ νυμφίος παρων.
In eiusdem sabulae s. 424 Chrys0themis Clytaemnestrae S0mni relato hae dicit: τοι cis τά του παρόντος, νίχ' Ηλίω
Paedag0gus denique in s. 761 Orestis m0rte enarrata Sic pergit:
τοιαυτά σοι ταυχ εσrιν, ὼς μεν εν λόγωαλγεινὰ τοῖς σίδουσιν, ἴπερ εἷθομεν, μέγιστα πύντων ων πω εγώ, κακῶν. Reliqua exempla, quae pr0rSu eiu S dem generi Sunt, ne longus Sim, breviter assero, Sunt autem in VSS. Ant.
31. 231. 1012. 1084. i. 164. 504. 1017. 1021. 1156.1298. R. 723 1275 1500. C. 62. 1389.1620. Trach. 169. 807. 943)'). Phil. 314 382. r. 236, 3. 650. Nonnunquam, ut iam diXi, particulae affirmandi v. τοιουτος adduntur, ut o in uss. El. 984. r. 26, 1, μένεο in VSS. OC. 781 997, aut particulae concludendi, ut ουν in VSS. OC. 1539. l. 307. 1001 1318. Ab exempli Vero, quae modo tractavi, Segregandi sunt ei loci, ubi nuntiata, quae a V. τοιουτος initium habeant, aliis verbis, quibus eVentu contineatur, at επεξήγησιν addita Sint, quae ita comparata Sunt, ut e0rum, quae antecedunt, asserant caussam. EX e numero sunt l. 88. 216 qs.
β Delet hune versum et qui secuntur tres Aetnekius in anal. Soph. ad h. l. et Verba genuina intercidisse Suspieritur.
17쪽
χειροδάrκτα σφάγι αιμοβαφῆ,220. κείνου χρηστηρια τἀνδρος, in qu exemplo Tecmessa iacem in insaniam ineidi88 ex gregibus caesis concludit , Huc quidem reserenda sunt v exempla, in quibus c0niuncti duarum Sententiarum, quarum pri0re id quod concluditur, altera id e quo c0ncluditur, contineatur, Vocabulo Oιουτος et particula γάρ fiat, die uss. Ai. 326 7 καὶ δῆλός μιν ως τι δρασείων κακόν' τοιαυτα γάρ πως καὶ λέγει ' δυρεται q).
νυν γὰρ πάρεστι κα δις αἰάζειν μοὶ και ἔρις τοιουτοις γα κακοῖς ἐντυγχάνω, ubi sententiarum ratio, si logicam spectamus, haec St: τοιαυτα οδύρεται, ἄστε δράσειν κακόν τι δοκεῖ et τοιου τοι κακοῖς εντυγχάνω, στε πάρεστί μοι αἰάζειν. ademdenique επεξήγησις est in raeh. vss. 34. 46. 1022. OC. 947. Quae vero modo de v. τοιουτος disputavimus, de voeabulis huic similibus, qualia Sunt τοσουτος, τοῖος, τοιόςδε, ὁθε, οἶτος, e0dem iure dici possunt nec quae ob8ervavi, 0ph0cli pr0pria sunt, sed in Homero cc SchneideW ad El. s. 984), in Aeschylo et Euripide et in omni unius cuiusque linguae scriptore n0 minus Valent. Si v. τοσουτος ara0ph0cle sine ulla particula
Τ Ηuno versum iniuria, ut videtur, auehius damnavit.
18쪽
in capite enuntiati c0nl0eatum serm0ni nit ita apponitur, ut quae antea dicta Sint breviter comprehendantur, in S8. i. 780. Tr. 803. 23. C. 1645. ), atque e0dem mod adhibita sunt eodem m0do conlocatav. τοιόςd in R. 88 1384. r. 15. 701. Ant. 191. 207.
exempli gratia in s s. i. 12 35. r. 578. Phil. 348 et
in multis Xemplis, ubi προς avia et και ταυτα in enuntiati initio legimus, cum ιν coniunctum in S.
Ant. 1023; eto ςd in s. Ai. 770; δε m Vss. El. 50. 573. - Ἐπεξηγητικῶς v. τοῖος Sophocles usus est Sine
7 Hoc loco τοσαυτα ωνησανro εἰς κουσαμεν ξυμπανυς et ei, qui V. τοσαυr cum Sol V. si κουσαμεν et ei, qui una V. νωνῆσαντος Sol coniungunt, errare mihi videntur. Nam ad utrumque membrum V. roinor reserendum est. Vocabula ad
duo membra referenda a tragicorum interpretibus saepius adhuc salso ad alterutrum reseruntur. Huius duplicis relationis praeter ea, quae iam SchneideWinus ad SA. R. 295. 617. ni. 504 et Wolmus ad i. s. 250 animadverterimi, hae eXempla adnotaVi, quem numerum augere n0 ita difficile fuerit Phil. 272 V v. in ἀκτης ἐν κατορευε nire o et ad o Iovi et ad λιπόνrες reserenda). Phil. 842 m, ψευδόσιν et ad κομπεiν ολ et ad ἰσχρον νειδός ἐσn refer.). Phil. 1248 τον μαρ ria et ad μαρ- γῶν et ad αναλ nβειν res.). R. 403 οἰαπερ ρονῶ et cuia πα9ών et cum ἔγνως ν coniungenda). R. 792 ὁραν et ad Horo et ad ni. oow res). R. 1482 ὁρυν et ad I V - προυξiνησαν et ad λαμπρὰ es. . Ceterum f. notam 19.
19쪽
adiecta particula in os s. i. 251. 62. 28. ni. 124.
OR. 1306, v. τοιόςd in s. r. 540. His omnibus consideratis, ut tandem revertar ad locum Electrae, a quo prosectu Sum, quanquam τοιαυταδε ferri n0n posse c0ntendi nequit, tamen procul dubio admodum probabile est h. quoque l. Sophoclem V. τοιου - τος solum adhibuisse, litteras erg0, e quibus Vera eriptura enucleanda sit, esse daλλα aut Si vocabulum, qu0dreStituendum est, a vocali initium habet, δαλλα Atqui cum, Si Sententiam Spectas, in verbis τοιαυτα καὶ σεβουλομαι ποιεῖν omnia in sint, quae Chrys0themis dicere
vult, latebit in illis litteris αλλα aut δαλλα aliquid,
qu0 e Sententia non prorsu necessarium Sit. Qu0d Ut RSSequamur, animadvertendem est, c0nl0 qui Chrys themim cum s0rore αδελφὴ eamque ut tempori Serviat precibus movere Studere et qui hoc agant, Olere c0miter adloqui eos ac nominare, a quibus aliquid impetrare Velint. Quae si c0nsideraveris, non dubitabis mecum restituere et oιαυτ αδελφη, καὶ σε βουλομαι ποιεῖν.
Cf. eiusdem sabulae loeum simillimum us 461)
' Ut unus quisque rem ipse explorare possit, omnes locos numeris additis assero, quanquam singulos casus distinguere, eum nihil reserat, supervacaneum 88 9utaVi.
20쪽
Sept. 811 voc. δελφός octies in uss. Sept. 555 1013.1029 Suppl. 320. g. 1193 1585 Ch0 227 243, cum
quibus conserre licet exempla vocis αυτάδελφος in VS s. Sept. 718. Eum 89. - 0phocles et ipse ante tertiam arsim trimetri iambicio αδελφη semper septies)posuit '), in s s. El. 461. 56''). 1148. R 577. Ant. 486. OC. 1290. r. 663 4 v. αδελφίς plerumque 0eties), in Vss. Ant. 13. 55. l. 912). l. 987. 1484. i. 22.1294, ante quartam vero arsim bis in uss. El. 1212. 1346, quibus conserri potest Ant. v. 1 αυτάδελφον), in initio trimetri bis in uss. R. 458 Ant. 46, ante quintam arsiis semeth in Ant. s. 5li, quocum l000 conserre
' Eandem sedem vostis Ορέστης ei casus, qui eisdem numeris atque V ἀδελφή contineantur, apud Sophoclem, apud quem solum de hac voce inquisivi, semper vicies bis occupant Vocativus autem, qui aliis numeris c0ntinetur, quanquam bis eodem l0e reperitur, tamen plerumque quater), ut VocatiVO, quo d- loqueris, par est, primum VerSus locum obtinet. Singulorum l0corum numeros apud Ellenditum inspicias. ι' H. l. νυν in νίκ χὐκἐ ἔστιν, ἐς σε ο βλέπω,
ξῖν ri u ἀδελ λῆ μη καrοκνοσεις Τανεῖν Aetnehius in anal. Soph. ad h. l. scribendum proponit ξῖν ῆJ ὰδελφη, ' κα κνησεις rανΠν, quod demonstrativo cum Omine coniuncto pro ἐγώ 0phocles non uteretur nisi in tralaticia compositione o V ἀνήρ, τουδε τανύρός. Attamen, ni fallor, contra hanc mutationem facit conlocatio vocativi δελτο, quae adlocuti0ni apta non sit. Vocativus enim non in enuntiatum Secundarium, praesertim cum o primario postponeretur, reiciendus, sed cum verbis νυν δε ἐς ri Jο λίπω coniungendus erat. Neque ego Verbis ξῖν τ αδ αδ i ii meeuna, quae tibi s0roria soror sim pariter a Me inelitus ossendor.