Opera, graeca et latine; post Tiberium Hemsterhusium et Joh. Fredericum Reitzium denuo castigata, cum varietate lectionis, scholiis graecis, adnotationibus et indicibus edidit Johannes Theophilus Lehmann

271쪽

Ι στρατηγικοῖ Et hic aliter Iogit, quam Ii odio in Codd. nostris. Solun Vix dubito, quin vitio Criptum sit Pro τρατ οτικ9.

li διαπείρωJ διαφθερω P. Sic et V Solan. i Καλον etc. J Veteris esse potitae non memini: in eruditi l ctoris ingenio profecti fuerint hi jamhi. Hems .

272쪽

dem verbis exstant in Harpocra . et Suid ' V. Kανηφοροι. HemSt.m τον- ιονυ σον et iii ιονυσω. Solian. male mutarim in Ed A supplondum uorat ex Scholio ad Jov. Trag. f. 6. δε αυ- τον τω υιονυσίo. Hem At. i μητρος I 'Aτρ. x Αιωνης P Λι υνης correxerat etiam Marah. Alauia.ς δὲ pro ' ola ν u . Ego secutus sim lectionei SCholii ad JOV. Trag. Ceteruri do Dion verum ne sit, dubitari potest Schol. Theocr. ad id. I, 21. To Πριηπον νυμφης μῖδος ἰδιονγὶς καὶ ιονυσου φασὶν υἱον Quid si rectius in hoo nostro Scholi pro Λιών ς lec a tur Moνης Corruptus sine dubio Strabo XIII. P. 879. A. ειτε τω λέγεσθαι Λιονυσο καὶ Nυμφης τῶν θεων,ορμησάντων επὶ τὰ τιμαν αυτον τῶν ἀνθ ρωπων illa τῶν θεῶν, quantumcunque in lorpretando molliro conetur G. GPer. ad Marm. Ant. . Ino orationi m Vitiant noscio an melius sit futurum re- titulo J μφης της ιυνης' soahritiem verborum Certe Sta Stuleris. Venere tamen ortum os ne Priapum plures ferunt; ipsique Lampsa Ceni, tanti numinis ultores praecipui, persuasissimum habebant teste Pati an IX. p. 77 I. Em St.

ο λειμῶ ας Λιμένας prima manus mox factum λειμμας, et hinc λειμίας, quod in V. est. Gron. Sed vide Scholion ad Jov. Trag. ubi recte λειμῶνας. Solare.

273쪽

Pag. 126. l. 5. ἐπαρθένευ εν εἰ χαλκουν τινα θα- λαιεον ἐν παρθενων ἐφυλαττεν V. a' διεχθαὶ σαντο Quid sit διεχθ. ingonii fateor nescio. At

certis Sinae legendii δε εχογὶ σαυντο, in f uri f. de Id IIIIarum, quod interfecerant maritos suos, apud in seros aqua Ira iii Pertum

Sum ingerere dolium dehu prunt Danaides fa hiala Dotissima. Sed et antea legendiim haud dubie δρ εἰς Eτρυπημένον πίθον, non τετριμμενον Talis enim fertur Ianaiduni ille πίθος, Pertu Sus, Pr oriatu εἰ eademque haec vox ἴτρυπημειος vulgo de hoc doli usurpatur ut ab ipso uelano Dial. Mort. XI. α του αναουπαoθίνοι ἐς το τετρυπημ ένον πίθον παντλουσαι. En S. In S.

Simum est ensi διεχρή6αντο. Vid. Foli. IX, 155. et NotaS. . ε τρημέν0ν, quod rescripsi, propius CCedit, quam τετρυπημενο . Danaidum πίθος τετρημένος vulgatis si His apud veteres lat. 111 Gorg. P. 536. D. Aristo t. Olit. VI P. 176. Oeeon. I. P. 25 . e ri Ob C. II. n. 6. Prov. App. Vati . . III. n. 51 ubi vide Schottiam. Alii saepe πιθον τετρυπνὶ μένον dicunt, Schol. EuriP. Ad HeC. v. 88o sed illud, si Thomiae Hugi. Iro orsedis, 'Aττικωτερον Stratque elegantius. Par alio in pthcpos τετρηιμίναις et τετρυ πημέναις. IIemst. In ipsis ensii Loctioni hus Luciati eis p. O . reperi ὁ ἔνδικη, Hum Ulgo legatur υκ ἐν δ Quamquam nescio, Unde seri Aru sumserit coς, 3 es ipsa tamen flagitare videbatur, ut his Vestigiis insisterem.' Lehm.

274쪽

c παρα Θουκυδίδη LIV. C. Iois ξυλων τε ναυ7 Ἀγησιμων πομπῆ ubi Ios masse notat uidιim in πομπι ν inter Dretari πεμῖνιν, c Ποστου ν Pro π μ φις in V. prave legitur μεμψ'ς, ut monet ο-d η δ' ἐπὶ νοτω γοιτο maeo verba, IIae proxime Praeee' dentia sequutitur in s. non leguntur in hoc Dialogo, ne mihi, unde petita sint, liquet. Cl=r. Μελανας άν θρωπ ου ς JHoc Seholium in V. ad ἰηδη τ' o τί αγο ιτ referebatur, Pro qui Oin A. d. rave Scriptum est, νηδ' ἐπὶ νοτρο αγοιτο. Unde Cori queritur Linditor, se ea verba in hoc Dialogo non reperire. Reperiunt ii tamen paucis aut versibus, nisi quod in I mPr. O-εtris io quidem ἐπὶ νοτιο, quod nullihi qui dena reperias, Sed εφ', D. τι Pro Clioliorum φ' τί est. Nos veram, quam XPonit, Vocem rostituimus. VIL/nsI. a . . . IIo λυδευκην Jmio lacuna erat in s. sed in qua multa deess non videntur. cier. Imo in V. spatium est uuatuor versuum, et Post eos scribitur Πολυδευκην GDνεβη ὀ μὶν

lae artem intortisse totam. Quae ab illo principio, sιφω μὶν ἐύτην etc. Sequuntur, quin ad hujus dialogi συν γαρ orιν, ἱμαι,

275쪽

τοάναβιῶναι αυριον reserenda sint, extra dubium si Celorum oriri poterat suspicio, irae YaOCedittit Ossct in alienum IOCHui, quod saepius in his scholiis Contigisse memini, translata, et Ortinuisse primum ad Deor Diall. XXVI. ibi enim, quae a Luci ι-n tractantur, hic itidem explicari patet. Pro π ανθρωπ0υ M. Stadusis r vel πο quod necessarium Non est Hemst. Expletam Iacimam Hino debemus qui Scholion υνδαρεως ημερα in cod. 295 . invenit: Sequens vero negat se an ullo quo piamis s. regiorum reperisse. 4ehm.

rum dextro laetitiam hanc explevit sive Clericus, sive Scholiorum descriptor per ἐλυπησεν activae potestatis: λυπηθη, quod ei et

ingenio Lingua congruebat, restituor non Sum Critias Herris .

d TF . . . . . . εκληρ. Oratio crebris hialibus de rariis no quo tamen admodum Iahoriosum haec vulnera leni may:u Conducere, atque redintegrare, si ut in sensu exte desiderari nihil omnino videatur: τί του γενους αν Ou Olc κεκληρωμενοι dein, μηδε τυνψεν τοῖς τεθνεωσι, το δε etc. tum, τὰ του γένους ἀνOsιοίον, ως παρηλιδροι vel τερημεροι etc. OStect, αλλως τε συμπραττειν vel Gυνεργεῖν ori πλεουσιν ut κινδυνευουσιν νηρωποι ς' denique, προς Πολυὁευκην λογος ἐστι του σι oγίτους, ως ῆθεν etC. Porro quod in Eu. . fuit προειρημενοι, mutavi in προγγρῆ ιενοι Me issi. Certiorihus remediis destituti liae ingeni bio excogitata Cum cichmiudero non dubitavimus adhibere. 4ehm.

276쪽

Ι ἀνιῆντο C. Μ. ἰνMτο. V. ἰνείτω Solan Inscitia formalionis Grammaticae, qua saepe labuntur, quos minime porte bat peperit absurdam illam . . lectionem Merito probavit scripturam . . olianti A. ue1 rst. g εχποράαν ευποριαν V. et mox, τί γα Σαν . . . σιτίσαιντο. Solari. Ii τέθνηκεν α πεψία τουτωνJ C ahh. πεπτησας λελευτα. V. απεμπτλῆσαι τουτω. Fallitur Oliol non enim interfecit Menippum liorum ci hortitia Cruditas sod ais vescchatur vulgo. Mortuus est Rutem, ii videbis nota ad Vit. Auct C. O. Olan. Prius elegit, quod reponeret Solaotia M. Ego nullam esse rationem OnStai, Cur Negligerem V lectionem minii Da mutatione adjutam: τουτω, εο

277쪽

q ραπτας C. M. ραπτους. Reliqua pars Scholii, quae do feminis, in eo Cod non legitur Graoce, sed Latine in margine Antiqui mulieribus ut antur ad hujusmodi ἐργασίον. Lege ἐργασίαν. Solan. Pro κεστοὰς E. d. . oposuit, etiam Sotianus, κs-Gr γις, Conje turam Socratia S, an membranas, ignoro. Hujus Scholi pars quaedam os admodum depravata: Sed facile medicinam petere licet ab tymolsgo, in quo totidem paene verbis hinc descriptum legitur P. 46. 'Aκίοτρα, ο βελόνη Miείζων, ην νυν σακ-κDoci φιον καλουσιν ' κεστρα δε παοὰ τ ἀκεῖσθαι. ἐτοι συρῆάπτειν ταχιF40ωγοτα τῆς θονης τουτο δὲ καὶ et πητριον φασίν επεὶ καὶ ηπηTPια και ' πήτης, και ἀκεστρια χαὶ ἀκεστύς, υς νυν ραπτας καλουσιν. . μὴ ὁ εἰδέναι, ως O παλαιοὶ γυναιξὶν ε ιρῶντο εἰς ταυτα τα δῖγαGίας, καθὰ κοι νυν et κυθαι. Eam a formata hic quoquo reponendum est τουτ δε καὶ ηπητριον φασίν, ἀ

279쪽

u Κλεανθος Lego ἐλανθος, ut ex iis liquet, quae . Meum

280쪽

D voca σιαινPιν vici. Cla Ol. ad Tiri . o. p. Solari. Haec vel Schola ilium des Criptor vel 'loricti S ita concinnaverat, iit aliquem habere seu Sum viderentur neque tamen eo ira agis, quid huc faciant, intelligas Persuadeo mihi σιαι νειν Verhum esse recentiovis Graecitatis, quod Corruptiam ex σικχαίνειν signi si Cet ahfι iliumereare., quale solet odor ingratu a teter BDjaεtidire . Der. ari

σιαίνεοθαι Cyrilli Gl. Σιαίνομαι, fedo . Taedeo Σιαντία, astic... Σιαντ ος, refer. Iisdem 're vocibus utitur ad σικχαίνεσθαι 'iusque derivata explicanda. Fallitur Cungius Gl. . et I. r. in Σιαίνειν nam lomhori et I annis Moschi σιανίεὶς noli aliundo debet, quam ah lio ipSo ιαίνεσθαι repeti utrique loco potestas adsignata plane Convenit aliena est, quam ille dedit interpretatio, castrata animi evilalitate. Videndii in ergo, an in Scholio nostro ad Tina . . . restitui Commode possit, ἀπο του Βία σιαι- τειν, Propter illam στυγνότητα nimirum vultusque tristitiam, qua festum illud ιασια celebratur. Hi autem voluit ne dicere 3 κι-

atidiant an Potius parva mutatione legi praestat λεγε δυςωδία

omnibus esse faεtidio. Qui porro venit in mentem huic homini, ut κιναβραν torto vo Cari eram suspicaretur quid dici poterat absurdius haec tamen Elymologi verba non multum discrepant a TECOgNOSCO: ιν αβρα εστι σκυρίως η τῶν τράγων δυςωδία λ:γεται καὶ πλως η δυςωδία ' λ καὶ τὶ θρα quihus, aliasque plu-vibus, inducor fere, Ut Credam non tymologiam a Choliasta, sed ab Etymologo nostrum Scholiasten saepe des Crihi de pera certe vix quisquam, quid sit σαναβρα declarans, cogitare Posset,

nisi ad hunc locum Commentaretur. Iem1 f. Alteram Nom St. Onte liliam amplexus Schm inseruit αυτον poStδυςωδία. Ecto verba

c o os δυο σκοπελοὶ Videtur hi aliquis Iocus citatus suisse Ger Ex Nomesri Od. M. R. ut indicavit Solanu . Porro προφερομενον τον λογον habuit . . prave quum V praeferat των λογων, huici aptandum fuerat προτEρομενων, Ori Contra. Ceterum quomodo perlineat haec adnotati ad βαρὶβαρισμους, nemo facile pervidebit Eruditiss. itaque Dul ru, Bd Thucyd. P. 29 .ra. 5. fortassis o Co non sit positam observat, et alio referentiam, Cerce mediuε, iniquit, conueniebat Πιε, quae leguncur in ii

라틴어 텍스트