장음표시 사용
301쪽
Βίων γε επιστη ι0νας ita legenda sunt haec in Iamblichi Pro tr. Pag. 4. MEMST. d. l. 17. - προςεχεις τον νουν Inter Ita poni solet haec locutio in re sinatoria, quando quis alteri morem gerit et obsequitur, blanditiis ossiciosis prolectat amoremque de
mereri studet Sic maritus Uriori, MXOr Rrit πρ0ςέχειν τον νουν dicitur verum et aere trice pari ratione atque amato
Pag. 15. l. 1. TMὶν obu' γαμετὴν Attica formuIa ex alia enim ulla legitimi liberi procreabantur, ni Si quae lege convenisset in manus in Tini. g. 17. locuti Plena, ελευθεραν
οέων Bis Accus. 9. 29. Diali Mer. VII. Os o G γαι ιετην ποινὶ σεται. Apud Athenienses autem ma Rime debebant observari in contrahendis nuptiis οι ost0 οἱ περὶ τ0υς γαιι0υς, ut
Haro ait. Utitur hoc loco ui mannus ad Calpurn. Flacc. p. 820. MEMST. d. l. 2. 'Is σατυρος Deerat Satyrus in vulgatis eris. restituimus. Alibi saepius eodem adludit ut supra in Prom. et in Dial Jov. et Cup et Jov. Trag. c. 2. Ad primum locum choliasses de Antiopa intelligendum docet. V. et λιd Met.
VI, 10 et Paus. I. SOLAN. Receperunt et Hemsterhusius et Schmiederus. Pol Ponem, lai satyrum uncinis inclusit, judicium suum fefellisse videtur. Provocans enim ad Dial. XVI, 3 ubi ταυρος κυκνος legitur, et observans satyrum . I. fortassis a Da Sutulo quodam e superioribus II, 2. huc interpo-
sit uni esse, non sane illud cogitavit, suum cuique horum IOCOriam Umermn esse posse, quinarium huic, ternatium
illi, alii binarium. Atqui . . am ipse Opinor, en Serit Iuno iii aemii lae non facile duas mariti mutationes, quum Vere Plurimae fuissent, suffcore Potuisse. Et magis uti alia
302쪽
credibile est, ignavum quempiam librarium, cui satis esset duo scripsisse, tertium omisiSSe, quam a nasutulo tertium hoc additum fuisse. LEHM. d. l. 4. Idαῖον τουτὶ παιδίον Aristonis Epigr. Anth. T. c. 83. Πριομάνα καλλt 1 νυ tat δεος εἰπε ποθ' Hon Θυμ0β0ρου ζαλ0υ Dτθ0ν χ0υσα νυω. Μο ἡμῖν, quod Graevianus Code dabat, adsciscendum
duni, quanquam nihi magnopere intersit ad sensum aut orationis elegantiam. In ἐπὶ κεφαλην παχθεν proprieta quaedam est Graeci sermonis, seu maUiS, Atticae Venu Statis, quae sensu citius percipiatur, quam Verbis explanetur Solet u toni in diversis orationum formis usurpari variata potestate. Cognita sunt atque eX pedita os θειν, οιπτειν ἐπὶ κεφαλὴ ν, Prae cipitem in opus dare rarius et paullo magis reconditum illud Demosthenis ad P. Phaen p. 1024. A. ηγησαμενος ὁ εγω και μe-τοί0υ καὶ α πραγμονος εἰναι πολίτου, νὴ ευθυς επὶ κεφαHὶν εἰς οδικαστρηριον βαδίζειν gradu praecipiti, subito impetu, nullaque mora interpOSita. Iterum aliud est pro Cori p. 521. A.
sideratis, non dissicili via porvenitur ad intelligendum, quid
sibi voluerit Lucianiis maligne vero παχθέν num παγξιν, ἐπειςαγειν, Obducere meretriculam, Pollicem, si Perducere undo γυναικEς επείςακτοι Clariu etiam in sequentibus Iuno mentem suam perit. HEI is a. f. Abresch. Dilaicc. huc pag.
636 sq. qui hoc scholion in editum ad Agristid T. I. p. 503. tradit ἐπὶ κεφαλην ωσθέντας Γαντὶ του κακῶς παθοντας δεινον γαρ το ἐν τῆ κεφαλ9 τινα πληγῆνcit. εστ ὁὲ καὶ παροιμία π ολέθρου ταττομένη, παρ o οἱ in κεφαλλὶ φερυμ ενοι κινδυνευουει
Eλίων ἐξαπινας, κεφαλαν ἐπὶ σεῖο καθιξεῖ. Respondet Latinorum stipra copus es , aus dem ache feyn, Sallust Cat. C. 52, 24 Cic. r. Μur. c. 7. Praecedentia Verba code 1428. sic edit: καν ν γῆ μένωσι , 2956. ἐν γ μέ-νουσι misso καν unde elimis voluit καν γῆ μένουσι, et Sio Scripsit Poppo, elegantissimam sane orationem sic muXime inquinans. Ad meliorem quidem frugem postea Cora Vel sUS idem Polypo quas nugas in adnotatione ad h. l. Cum it quodam spiritu ediderat, in Indice . κἀν ipse aliquatenus saltem correXit. Nihilominus, ut pateat Certe me Um, quum d Voce κω egi, non absque omni ratione et judicio egisse
injuriamve Luciano meo fecisse, et ne forte in aliis quoquo
303쪽
Iocis καν illud impuris manibus contrectetur, operae pretium
duco, ionere, και in inedio membro positu in elliptic esso capienduin ita, ut e ipsi hi loci indole oration ΝΡ lota recta via ad hanc interpretatione in perVenias: Sallena, Certe, o aucti nur, docti enigStens. Quia in ea exempla, tuae iii
Indice . h. v. ad illustianda ui hanc rationem adtuli ex ipso hoc dialogo . 3. et e DialL Marr. I, 3. etsi Der se haud
obscura vel inepta, tamen ab initio saltem opponi non a tis fecerint, alia jam e eodem A Ostro adponam Nigr. C. 23. ει di γε κοινω dorsa ατι καν προς λίγον Gποσχοιντο τῆς0 Tti εἰ te-λod0υλείας, ubi interpres recte: e scinti per plene etiamsi nou in Iougitan emPus, Certe amori in aliquod liccs arbum. Timon. c. 20. Οἱ ο ὁ καν νος 1πῆρα πωποτε, tibi καὶ hanc inclusam cogitari jubet sententioni: fiαmsi jam non Pretiosiora bon respiciamus, Acci et ascitum fatifum sumamus, ric is
mis e Ai sioph is fabulis. Exierocliano duo loca adtulit imo I, 13 et ΙV, 4 5. Nemini autem nunc obscvia iit
Iunonis mens Vult hoc: Neque cum .udieribus mortalibus consuescere decet Proscci omnium corum ceterit et dominum.
Vertiniamen illae tibi scisi facias, quod per e minime decethcer
se famen in fori manent. Idaeum Nero huncce Puerulum Osf- quam allucras, ursum iam O UOLSit c is jam nobiscunt ha
bitas etc. Quae his interposita Sunt Verba, tu γενναι0τατε αε- των reperta a Belin in tribus codd. Paris s. , quum non Olum Schmiederi, sed etiam oryonis adprobationem tulerint, non putabam amplius a teriti Luci a Deo arcenda esse, quamquam et modus et gradus istius acerbitatis in regina Deorum minime placet. Resperiit autem sic juno ad ea, in quae modo dixerat ovem mutatum rem habuisse cum feminis mortalibus, quorum atura Agis spectat ad humile terrarum solum, quum contra aquila generosior tauro etc. altius quid spiret, rebus humani non contenta Sequentia sic edidi, ut Graevianum codicem secutus huιν, in ceteris plerisque edd. neglectum, restituerem, ante Vero ponerem Vocem νυν, quae et ipsa in Junt et P. Omissa, in marg. vero A. 1.
V Voci mi μῖν postposita est quemadmodum ediderunt
304쪽
Hemst ot προ Non omisi, ut clamederus, ἡμιν, quoniam συνοικd tum absolute positum non , quod Schmiederu vult, σοὶ Au, incluSum haberet, sed proXime potius μοι, quod in sequentibus continetur, vel, ut dicam, quod res
est, ambigue lio esset dictum, et necessario requirebatur Dativus Satis autem graV ημD , nobiscum erSαfuritis, receptus quasi in familiam ad quosidianum usum et in nostrum Om
ritum consPectu ροsilus. Est enim haec injuria in omnes Deos Deasque, quae no injuria peculiaris dicitur in uxorem.
Ante autem posui νυν toltu post, secus atque Hemst et POPPO, non quo, ut Sckmiedorus, Onum in mimi νυν horre-Tem, nam placuerunt eidem Certe oleto ot λογοι g. 3. et I anori Suavissime aures titillantia, et constat in talibus non
admodum fastidiosos fuisse elegantissimos scriptores Graecos, de qua re passim Sohae rus noster perite monuit, sed quia Edes του νυν post συνοικει esse debebat, sensu sic flagitante. Denique monendum, post Οἰνοχυων et διακονουμενοι me delevisse interrogationis signum, quod in veteribus edd. omnibus, et hinc etiam in Hemst et Schm repereram. Particula ὁι et αρα satis clara ironici sermonis indicia. Eodem modo Pomo scripsit. ILEHM. d. l. 5. Συνοικεῖ νυν επὶ κες. Omnino X s. lege: καὶ συνοικεῖ ἡμῖν νυν τι κε poetii μοι ἐπαχθέν. Vulgo ἡμῖν
omittitur. GRAE V Συνοι κε σήμῖν νυν etc. s. r. P. Vero et ed. I. ἡμῖν absque νυν, quod in reliquis edd. Xstat. Quid sit autem hic ri: κεφαλ=ην, fateor ut nescire: τω orco quid sit, dici iam est supra ad Tim C. 5. SOL AN. d. l. 12. 'Aπ0λαβων Auferens: απολαβειν αντὶ του αρπα ιν Sic αρπαζειν πο ου τυματος Long. . . lat. do
In Ce fas qui sis ore clopes libataque inta
Auferet, et dulci turbabis unci rapina PBoon D. Vid. Dousam ad Did. . . . v. 575. Tum melius mihi videtur, καὶ si θα ποοςγηρμοσας et χείλη, ibique
adaptare soles labia, cui demum recte respondet καὶ φιλιῆς. Hoc quam ac ne non potuerint praeterire librarii, quin mutarent, facile est cognitu προςγὶρμοσας autem, ut modo εύωκας, porrigere soles aperta est, atque a multis X plicata illa vis Aor. 1. CΜs et Votant mutationem tum Telati-Vum ἔνθα quod h. l. tanto minus demonstrative Sumi potest, quum Praecesserit relativum θεν et particula copulativa, tum ero etiam, uod abest συ , quod quidem tum non debebat desiderari. Neque ne cossaria est mutatio. Oθεν ci licet Omnino signiscat alitem, ex quo Puer ipse biberat,
305쪽
Log. 16. l. 1. Προς ηρμοσε τα χείλη Νotabam has amoris ineptias ad Heliod. l. 4. Eustath si vo Eu nath de Isi i n. o tith in Anthol. Long. Tas. BoURD. Lot l. l. 11. Ιαιδεραστῶν Ουτοι οι λογοι Articulum , per diphthonguia antecedentem absorptu in Achmiede rus recte inseruit e duobus codd. Paris s. Poppo ibitavit sequi ob caussaui, quam e lia idem non intelligo. Brevitas si in his notissima, quasi dixisset Iuno: Ουτοι ι 070ιλογοι εισὶ παιδεραστῶν, ergo id eui Hud, quod Poppo in verbis vulgatis inesse putat, quamquam On est, quia non bene Graeca Sunt. RII M.
d. l. 15. Oxὶλυθρίας O κατακεκλασμενος, τεθηλυ ιένος ὁια τὴν εξαγιστ0ν ηδ0νγ ν θνὶλυδρίαι τριχonici σται εἰGίν. Interp. AristoPh. TheSmophor. Sic antea Oxi υρείτρης Hesych. Auid. Boi RD. Paullo ante forma tκτεθηλυι Leto a Schmiodoro codd. quatuor ariss et Scholiasto recte videbatur restituta, quaanquam non probante C. L. Strusi in Gramm Gr. p. 127. qui tamen et ipse illud παρωξυριένος Calum n. n. tem. Cred.
c. 23. laudat. Diversa de his formis praecipiunt recentiores Grammatici Luram anni 144. d. 3. qui tamen falso liσχυ ιαι adfert eXmγnero. Locus est Ιl. XVIII, 180. ubi Vos edidit ησχυμμένος hi mithiae p. 222. Sq. et Thiersch p. 125. ed. . maj. Quae ego Xempla talium formarum in editione te priori Contuli, ea nunc lubenter Popponi largior non diligentissime
canum Xprobrat, uec contumeliam simul in semet ipsum patrem redundaturam ess sentit Sciendum est, .ucianum hic, quod Hesiodus aliique de Vulcano posteris perSua Serunt, adoptare Iunonem Cilicet, cum Ulcanum conciperet, .
Iovi marito nihil acceptum retulisse ideo mὶνέ cloe, de Sacris. g. 6. ubi plura dicemus. odo μου γε νεκα saepe accidit huic particulae, Ut intercideret. ME IST. d. I. 11. mίως ταυτα An et δέα; UYLT EX s. restituendUs est perturbatus ii editis locus. Cum Iupiter descripsisset Vulcani sordes et squalorem, qui iis ministra
Niora haec sunt. Iup. e enim iam olim ille pincerna non decebat
306쪽
conMisium eorum uia ait, suavi Ora haec sunt videre his situm fuligine Vulcaniam, quam amBSium pocula Um Sculis marito praeberi tem. GRAE V mloος ταυτα omnes impies si . s. i. aliter. Sed nihil mutavimus nisi quod interro agandi punctum addidimus. SOLAN Graevii Codeta non magnam, Nec tamen nullam adfert opem Iunonis personam intervoni debere, minime concedo. Vera Luciani manus insdubio fuit ηδία ταυτα Ου γαρ καὶ παρα πολυ etc. JoVis ea sunt salse Korem irrideritis: uavior sim ista: 1onne pcitque mulsum interest, tit hic incerna Vulcanus nimirum Pr Bodittis ea formae omniendati orae, quam descripsi ona gis Io ea symposium Deorum: a medes autem iterum in Idam de/Πιllendiis est, qui se mundus, ct dia itis roseis, Scise Iue mini Afras Poculum. Usiis te an parti Cularum Ουγαρ, qui venerum Graecarum haud plane Apertem fugere non Potest, iro
BoonD. Ex Lucio s. Asino c. 8. Belinus adfert illud καὶ ην
Ead I. 5. ον καλον osti τεὶν Pra ρtor alios de formosisSirna Ganymedis coma resciverat Callimαch. Epigr. LVI. N ιχθι π90 ευχαίτεω Γανυιιηδεος oi ρανιε Ζευ MEMST. Lact. l. 9. υπεῖς, ω μα, εαυτὴν ουδεν citio, κα/ι0ὶ etc. ' Poterat in crimine De te licius integram servavisse interpretationem Ii Fili Aegritudine, Iuno, se ipsam d cis, nihil alii, δ; et mihi amorem eo magis incendis quam vide temere ab eo truncatam. GRON. g. 18. l. 1. 'Aναλαμβανοις Retinebam Optativos ορεγ0ις et αναλαuβανοις, qui in omnibus, quos consului, libris editis reperiuntur. Schmie Ierus et in praetu erurat n-di Cativos, quos natuor Μss. Pariss praebent. Dubitavit nem PQ προ , an optativus etiam tum cum Conjunctionibus τε, π0τε, πειδὴ et ἐπεὶ stare possit, quum de re praesenti vel futura agatur. Equidem , cui , quo certo funda-
307쪽
monto subtilis ista temporum distinctio nitatur, non satis sit perspicinum, etiam nurn Xistimo do omnibus temporibus valere prci ceptum illud, ποτε et ceteras ejus generis particulas, clam Optativo uncias, nisi alia ratio intercedat, e g. in Obliqua ratione, significare reni aliquoties repetitam. De praeterito jam res est nota. De Oristo, . . do Praeterito, incluso simul praesenti et futuro, id de Dipsadd. c. 2. νἱ0τε υτοι Garamantes ἐχ βαλι λου σι, θηοευοντες
terito ot futtiro, Diali Morti. XXI, 1. Menippus Cynicus
ad Cerborum: κος σε θευν οντα μὴ λακτειν ιο νον αλλα κ&ὶ Πνθρωπικως φθεγγεG ci ι, ποτ' ἐθελοις. Haec quum nulli facit mutationis periculo Obno Xia sint, satis, credo, etiam in nostro loco Lichuntur lectionem vulgatam. LEIII1. g. 10. l. 20. 'Aνθρωπ0ν ἐναι χρ=ὶ στόν, ω φα κ αὶ συμποτικον Vertunt, hontinem osse bonis mini, Iuno, et hilaroni convivam. Lenignitati lii nullus locus: χοηστος latinis est homo commodus, facilitate morum insignis. Haul Mil. con Dis commodus Cicor pro Murena Nomo Grone Proat o tuo Commodior, communior, moderatior fuit ad om non rationeni humanitatis. Sic inferius in earum judicio: ἱκανχ ι ἐν αγροι-κ0 δε commoda quidem, scd rustica ubi interpreS, Satitii dem formosa sed talia σα κονις Sic inferius in hoc dialo-ς απειρο λοι vertit insolentes , cum int, inepti, decori rudes. GRACV.
Ibid. ρ,istὸν Bene monuit Graevius de vocis hujus Potestate; sed idem jamdudum viderat Des Herald Anim. in Salmas. Observ. ad J. A. et n. I. c. 8. g. 6. Dion Chry s. Pag.
468. . et si ποτικός τις καὶ κοινος εν ταῖς τοιαυται συνουGίαις.
I r. diri ad Petron. BOURD. u. l. 7. om και αἰσχροις π εχειρησε Sic optiani lam Abroschius ilia cc. huc. p. 337. et 48 locum cor-TeSerat, quum lectio iam etiam duobus codd. Pariss confirmata est. Quod piae cesserat Comparativus καὶ μαλλ0ν , X- spectare id jubebat alium Comparativum, qui illi respondeae t. Neque adeo σον poterat sequi, sed debebat σω. Sed
quum non Corti palativus, sed Positivus αι jχοοι Sequer tur, ea res librari Os nonnullos fefellit et seduxit unde ista lectionum varietas U4urrantur autem et GP et 0ςoυτ non-
308쪽
nunquam ita, ut, etsi non vere Comparativus adsit, com parandi tamen vis insit, et cogitari debeat, uti etiam Latini cinro et tians dicunt, ubi cogitant Prous, et ita. Exemplo sit Diali Morti. VI, 3. Ubi Pluto ad TerpsIonem: σι' υμεῖς hereditatuin captatores ἐκείνου, senes divites cino-
i. e. qua3it magis in dem Maassct ais vos optatis, ut illi mo riantur, lanio jucundius es omnibus, Nos ante cos ferri. EII M.
d. l. 8. Eπειρα ΙΠειρειν ad enerem solicitare, pudici tiam alicujus sentare. Pindar Pyth. B. 62. quem locum habebat in mente Scholioest Homer ad Od. O. 303 ubi fabulam
Ixionis narrat assιος κοιτιν πειρατο Commentator anti- quia in errore, quem Circa verbi rationem explicandam committit, eruditus est melius Schol. Aristo h ad Equit. v. 514. προςβαλειν γυναικὶ τ ρὶ φροὁίτης. Conatu est Iunonem com primere, I in. F. LXII. propius ad Graecam locutionem, Illic Iunonem tensare Ixionis ausi,
Tibullus: Iunonem de stupro inter ollare, iactant ad Stas. IV, 539. do fuseri injuria compellare ad Theb. VIII, 50. IΠειραν in hac fabula familiare Graecis. MEMSΥ. Ead. l. 13. O δὴ Forsari or δε videntur enim id
Poscere Sequentiu , ταυτα ηυγι συνίσην ερωτικα ντα SOLAN. JUinime. Imo Apodosis si ad illud εἴποτε referenda, non nova Prota sis. 21 Vero non insolens est in Apodosi, de qua re, mone ut e POPPone, id Hermann ad Viger. p. 85. et 845 id. 2. LEII Μ. g. 21. l. 4. nisi, ην παυσασθαι LRecte hanc syntaxi se ab re, neque adeo Schmiederi, debuisse mutaro παυσεσθαι, adparebit e iis, quae ad Tim. c. 13. monui.
Addendus etiam, quem Pomo ad h. l. citavit, Pomo in Observς Criti in Thu d. p. 149 sq. MEHΜ. d. l. 10. Em ει ι αὐτονὶ rati Iovis abrupta oratio
Video commode servari posse ἐπ' εμε nec tamen non Praeferam εἰς με, quasi vellet intellectum βρίζει sic sane secutus fuerit ipse suum praeceptum de υβρίζειν τινα et εις τινα in Soloec. b. 10. Paullo post si pro μοι orsu legeretur με-Gτιοι istis, mutatum nollem ομεστιος et συνεστιος θεων frequenter Ixion dicitur. HEΜs T. Mihi quidem εα ἐμ ε in hac orationis indole aptius videtur, quam εἰς vel ἐς ἐμέ. Intelligo
nempe PotiUS εισι, Vel ριια quam βρίζει. Illud ad utrumque convenit, nori item hoc. Quod deinde Schmie lepus, unum codicem Par et elini judicium secutus, verba: λλ' ἡμεις - ποιησαμεθα Iurioni attribuit magnopere profecto foedavit locum Neque inim i vere, nec sine arroganti I,
309쪽
I DIALOGOS MEORU r. 99 nec denique sine impudentia aliqua, sic loqui potuit voIregina coeli ea, quam novimuS, ad Cum, quem tota antiquitas clamat, regem deorUm, Vel XO talis cum tali marito vel denique haec mulier de istis vita coelestis sociis Ixion o Tantalo, Ganymede Contra tribuas ea Jovi, et audies primuiti et regem et maritum injuria adfectum, dein do virum se colligentem, nec humanitati CX pCrtem, O Stremiam conissorem suorum ipsius vitiorum delictorumque bono sibi oti
scium. Quid possit desiderari, quod verius sit et huic por-εonae aptius P LEΗΜ. q. 22. I. 3. O ὁ ερως Sic Dialog. poli et Bacch. Long. lib. II. Heliodor lib. IV. o Diali Deor. XXIII. Ἀπάν
των Gρχων. BOURD. d. I. 5. Aγει σε καὶ φέρει Vi credas , interprotes, quid Luciamis voluerit, adsectatos fuisse sensus St, te sub iactum pro arbitrio clus jure belli cPopulatur. Ἀγειν κH t- ρειν victorum est, qui caedibus ac rapinis omnia vastant: μνευ νομου καὶ ὁ ἱκγὶς αγοντες - φέ90ντες αλλὸ λους Pol Faen. ad alia traducitur: αγοεώνης κω φερομένης τῆς κεφαλης. nes Enconi Cal . Rem vidit et locutionem vulgatissimam
pluribus exemplis illustravit Erasnt. Pro V. in Aror σι H φε- φουσι. HEMST. Char. c. 15. id et Vigor. p. 23. ibique Ποπeυ. et P. 317. LEII M. d. l. 6. Κὶς ινος φασιν ελκων' Unde ductum, laudproclive est definire certe a feris equisque petitum. Sed ad rem ipsam illustrandam lege, si lubet, quid apud Lactan reum poeta non insulsus de triumpho Cupidinis scripserit,
ii cujus pompa Iupiter cum ceteris Diis ante currum triumphantis ducitur catenatus I, H. SOLAN. Quibus in locis occurrat apud Nostrum, adnotavit Erasmus in Naribus frahere. MEΜST.
d. I. 10. υτου ii γυναικα Vid. h. Iuncker ad' in Fab. 15 o. p. 227. HEMST. Ibid. JΠειριθουν Diam MFginus vocat, e qua Iupiter Pirithoum suscepit. SOLAN.A. d. I. 11. Ε παιξα minus quidem Attice ad normam
Grammaticorum, quorum praecepta collegit Hemste h. ad Aristoph. Plui. v. 1056. et ad usum praeStantissimorum scriptorum, Platonis et Arist Phanis. In recentioribus tamen haud rara haec Aoristi forma παῖ α pro παισαι. Dedit aliquot exempla obeck ad Phrynich. p. 240. LLII M. Pog. 23. l. 3. 'Aγρυπνεῖ Structura postulat: πειδαν λυθV, κακZiνος γρυπννὶ HEMST. Ad Selatiuntur tres codd. Paris s. Unde et versionem Latinam Postquam solutum is
310쪽
rit coni ἰυium . Nigilat,utem, ut recti Par est, Prae amore' ut inconcinnam, nec sati fidelem - non enim scriptum legitux γρυπνει ὁ ε vel γαρ - corrigere placebat. EII 31. d. I. T. Mi ωρωσιν κ0ιτο Nescio, Cur mutatum: sic enim repOS ueram, non οραιον Pro Verb. de quo Aristoph. alii; εσολο ισται, lil ωτειλε γαρ ιιὴ ρας κ0ιτ0. Verumtamen Atticum est, et utitur Dialog de altat. c. 5. Soloecismum Olarunt Grammatici. BOURD. An scribendum gyri ναιτο ων AP G. GUYET. PoteSine Stultius et absurdius quicquam verti, quam ista vel ba sunt translata Ne
concuPiscit. Et auteri ab Surdi Us iidem interpretes in dialogo
do saltationibus, tu λὶ 2αισιην γροέμην. unquam SO cnu Statem conscquar: Cum Sint imprecationis formulae e Aristophanei: austae Latini dicunt, lato creat, Di Deaeque eum Per dant, tii rem suPra suam sortem adfecta Di . Potuissent tamen, Saltem Aoui dolosius, haec mendare, cum Is Causa D
prassis πανυ Animadv. lib. II. c. 14. in Athon tum et in Lectionibus Theocrit eis, dudum observari elegans hoc dicendi penus, et X plicari scitissime. GRAE V Casau bonus explicati notis ad Ashcn. II, 14. Cum imprecari alicui exitium vellent, et mortem anno vertente Citiorem. Alii tamen scriptores Ἀρας non Πραιοι Scribunt. Iterum habes de Sali. c. 5.ὰ Diali Merr. X. SOLAM Dicturum se promisit ad hunc I buciani locum Kuhn Obs ad Diogen L. II, 34. cui consilio diem supremum intervenisse Credo. Niselus etiam profert ad Lysis tr. Aristoph. v. 1036. A Casau bon dissentit . Heinsius L. Theocr. p. 341. existiman formulam imprecandi esse desumtam a navigationibus, Uia ραι Orant navigandi tempora , et lini o)ρωσι πλειν apud Comicum Lysistr. v. 329. utrius verior habenda sit opinio, alias opportunius dice
d. l. 11. 'Eπ' με ποιησει Νon mutanda erat optima lectio, quamquam per se Iξει, quod Schmiodorus duobus codd. adoptavit, non male habet. Subjectum autem in Oιγὶ σει non est, ut myρ putat, et νεφέι , sed Ixion, idem, qui et in posterioribus Iunonis Verbis αυχησε κατελ-
θων etc. facile agnoscitur. LETI M.
d. l. 14. 'Eξαπατηθι σεταν Monstrum vocabuli vides in ed. Salm. Rectius editio Basil. ἐξαπατησEται. Sed puto Verum Luciani esse ἐξ-ατηθησεται imo si antiquissima editio Flor. Simili mendo laborant posteriores editiones, eum OK συμπερινεχθν σεται legitur, quod conspicitur etiam