장음표시 사용
661쪽
p. 934. interpretatur, It mortem horres, ut adolescens. Non credo ejusmodi potestatis Xemplum aliud certum profecti posse longe diversum est pud Graeco ιεξιο&κιευεσθαι ποος τινα, atque e illo genere, quod facilius intelligatur ab lio mine perit Graecae proprietatis, quam X ac te vertendo oK- planetur. Ibidem aberravit vir magnus in istis Plutarc M, ως- περ 'uo κρατει καὶ ναξιιιένει τοι σοφισταῖς διαμειοακευουενος' quod non est, quasi Pud OPhistas glorians, e sese ac ius adolescentis licentias sed, cum Isocrate atque Anaximene o phistis juvenilifer c jαctabunde contendens concertansque. Illa vis in compositis eri δια verbis saepe viros egregie doctos se fellit. ΠΕΜs T. Paullo aliter Momus Io v. Trag. c. 26. ad Apollinent, qui quum imberbi esset adolescentulos, iii seniorum Deorum concilio verba facete ereretur, dicit: cuςτεμγ ριειρακιeυ0 προς η ιῆς, δελα λεγε Θαοoῶν ' di τα δοκουντα, triὁεν αἰδεσθεὶς, εἰ γένξιος ων ὁνὶ ιν rosi Gε1ς. in quibias titioci-κιευεσθαι significat SubruSticum illum pudorem, quem proprium esse constat ueris et adolescentulis minus liberaliter educatis ergo paene contraritim actantiae et proterviae illi juvenili, quae h. l. et alibi eodem verbo indicatur. Respondet Horatianum, virenari Art. Poet. v. 246. Ubi est erus perite GraeCUm νεανιευεσθαι confert, quod et ipsum verbum nostro scriptori satis lamiliare est. LEΠΜ. d. l. 14. ἱ Ουν ν τις λέγει Una vocula hic auctiores sunt editiones retereS, legenteS τέχυν αν τις ετι λίγει. Ceterum quis aures Graecae Phrasi adsuetas habens, non illico ossendatur audiens, Ουν- τις λέγει, nec soIOE cum deprehendato Non puto ita scripsisse tersissimum scriptorem,
qui haud dubie dedit λέγοι. Id genius hujus linguae postulat. Sensus autem, Quid igitur quis amplius de juvenibus dicat, ubi id aetatis homines ita amantes sunt 2 Adjectat particula αν, Praecipue in interrogationibus, sed et in aliis loquendi formis, vel Praesens OptatiVi, vel Imperfectum, oris tumue Indicativi, vel etiam optativi Xigit. Quoties τί γα αν πα-
sius et B. 2. In reliquis arave λέγει. SOL AN Garaker ad
662쪽
certe λεγο vel λεγη scribendum est. MEΜsΥ. g. 244. l. 20. Oμοια Melius ΜS. απασι γα ἡμιν μοιως Τα Obιματα Eνα. Vulgo , μ0ια et ὀμμιατα κενα. GRAE v. ' O-μοίως Omnino scribendum cum ed. I. et Μss. r. P. et L. Pro Ulgato Oi10ια minus concinno quod et 'bi sthim acute Conjecisse video. SOLAN. Ou0ια τα ὁμματα κενα Credi poterat excidisse καὶ propter Similitudinem pronuntiandi, καὶ κενα ' sed praeferri non aegre fero uoico a Codd. adjutum.
oll. si 254 Phinei vocat κενεας ληνας, id est, inter-
Testat, quod haec duo non eodem modo esseri nam Posto ror ανὴ ησθα qui non putet dicturum λοταν γυνeti, quo ferme ocio Pisc. c. 19. Verum Lucianeus stilus est. Vide Prom. c. 4. εἰς-κροασιν G0 νιστικην, οἷος, συ πανουργοτατος ἐν τοις λυγύις et alia multa, quae taedium adferrent, quaeinque lectorem monitum semel non latebunt o I. AN. Ibid. Hi γυναι κάος; malim, ἡ ποτε γυ ἡ τ γυναι- γειος ex sequentibus istic repetitum videtur: μείνων etc. γυναικεῖος U, E. F.
d. l. 8. Καὶ δεσπ0ζουσιν Dixi alibi Bo Un D. d. L 13. ridείας Legendi omnino Versus, quo tangit, apud Euripidem ipsum in Med. a v. 230 ad 251. quorum
γriammae marcuerunt mammae factae sunt pannosae ut larita- Iis loquitur. RATV. Pro πεταθνὶσαν censet Cl. Gracbiu SCYibendum πετακησαν, marcuerunt, cui sententiae Subscribo.
Contrarium enim τω ἀποτείνειν hic innuitur Nam si ire -
663쪽
sias ex semina denuo factu est mas , oportuit quoque mammarum tubera fieri contracti Ora cum mammae potius in feni in is sint ποταθεισαι, distentae, extensae. Statim D. XXX. timoταθεὶς dicitur is, qui porrectus iacet: O ὁ τυραννος παρατυν ιτυον ποταθεὶς etc. IENS 'ArrEτακησαν GraeNi obsecuti pro ιπεταυ riga Scripsim VS, quod in omnibus impr. et x. Cod est. SOLAN. Quod ante vulgatum fuit, ferri nullo modo potest. Graevius quin felici conjectura ipsam Luciani Vocem fuerit adsecutus non dubito quam ob rem, etsi pro corrupto stent libri Veteres, congruentis tamen ad Sententiam verbi potiorem esse rationem habendam censui. Corn. Ceis. II. c. 8. RIulieri gravidae si subito mammae emar Cuerunt. ΠΕΜ si. Nunc ut dubitem faciunt, quae perquam ingeniose pro vulgata lectione scripsit ad me politissimus Gesne-rus eum me ipsum audi caussam hanc agentdim. Certatim Miris doctis Placuit πετα, ο ὶσαν , quod ipse ejus restituendi auCfον GraeDiu et crtit, emarcuerunt, pannosae factae sunt. Sed hi nondum iri character erit, erum elisiae aut aegrosae. Quiri refinendaena Pulo Cr*lionem constantem Omnium, qui Squari sunt, librorum απεταθησαν, eκ tensae Unt, non in longitudi nem Fendentem, sed crati Pectoris in Iensae tit nihil ibi laxum, nihil pendens relinqueretur. Ila collis ποτείνεται, is eritenditur, cum Sol aequasur: tina quaeque enim linea Cui a Sisearcus circumscribens collem illum extenditur, et fit recta Certcad rectam magis accedis. Haec ille quibus si vetusti scriptoris ad HSum tam verbi αποτείνεσθαι firmand Um auctoritas
accederet, jam sublata foret omnis Ubitandi caussa HEMST- in Add. Defentii volgatam etiam tinerus in Sched Crit. P. 4. Verum ut concedam, τεταθησαν οι λαστοι quodammodo etiam ad h. l. apte explicari posse, tamen id maxime ambi gue foret dictum, quum proprie αποτεινεσθαι de mammi Captum cogitationem esiiciat illi, quae huc convenit, planctoppositam. Atque talis ambiguitas tum maximo vitanda eSt, tibi de re agitur haud vulgari, imo paene portento Su, ut L. Unde non poteram non adsentiri Schmiedero, qui e cod. 2954. Suadente Belin recepit πεσπ&6θνὶ σαν, quae forma in 2956-
transiit in τεστατησαν, et in postremo factum πετα--θησαν. Quamquam Ct απε cietiησαν lecti est haud inepta zabSCesScrunt, απεχωρίσθνὶ σαν secundum uiciam omnino con
tulisse juvabit descriptionem mutatae seminae in marem apua Ouid Metam. IX, 85 sq. MEIIII. g. 247. l. 1. ποτ' ακου ori ορνεα ἐκ γυναικων ἐγενοντο τινες; Perspicuum est, hic intercidisse s vel οτι requiri
664쪽
cula, Vel ως Vel ora, X cidit, mea quidem sententia, ex Ioco Aeliani in elegantissimo illo libri II capite 1. de Aspasia de qua invitissimo animo adventitium corporis cui tum, quo magi placeret, sumente, ita legitur, ' Pαπισθεῖσα ὁ προς ιναγκην ἐνέδυ, καὶ εἶς τοῖς ἐπιταγμασιν, αλγουσα μως, ου πα9θενικα, λλ. λαιρικα πραττειν βιαζετο. Verba haud dubie IuNata, quaeque Vulgatus interpres ad Iubitum intorsit. Verum sensum Aeliani scribentis fuisset uti existimo, ALPA Nero PerCussa Coa Cia induebatur, et Cedebat in Perasis, dolens la/neri, Se tali cogi, quae me/etriCem, ori ingenuam irginem decerens Legendum ergo λγουσα οἱ ιως ως υ παῖ θενικα, dia λαιρικα πραττειν βιαζετο. Videtur autem scitabundus
descriptor, ubi Scripsisset μως, insuper habuisse ultimam hujus vocis syllabam denuo scribere ' se pro et passim scriptores , et Aelianus aliquoties ut lib. VIII. c. 2. ως η φι-ior Psi1ματος ὁ Σιμωνίδνης , ουδεις αντιφxi σει' et alibi Lucianus quoque innumeris locis ut in Hermotinio C. 24. Ἐλεγε ως ξυμταντες ξενοι LM adde c. 16 27 37 38 46 79. Hunc particulae ως Sum notavit quoque Thomas II agister, ac post eum V. Nephanus. IENS.Ibid. ορνεα Ante ρνεα τὸ ω sorte hic desideratur. GUYET. Mihi, quod Guyelo, placuerat, D similitudine
forte praecedenti una literaruin oppressum Halc. c. 2 ως ἐξορνίθων γυναῖκες ποτε γένοντο. Ceterum τὴν Τηδονα, λι λὶν Aαφνην, et την του Aυκαονος θυγατερα Structui ne orationis aliena vi putarem esse Luciani, nisi succederet en ippi re-SPOUSum, 'i π0υ κακειναις ἐντυχω, quod ipso nomine fuisse designatas videtur indicare. Huc Gυγχυσις qUBedam S COH- Structioni statuenda, cujus ordo legitimus olet, ποτ' ανακουσi ς την A. τὴν A. ὶ γ ν του A. . ορνεα ἐκ γυνΩικων ως ἐγένοντο , ' δένδρα, τὶ θληρία. EMST. Ibid. Ori Coll. et P. In reliquis deest. SOLAN. In codd. 2954. et Aug. debita ei sedes concessa OS ακουσβς. secutus et Schmie Ierus. Ceterum nugatur quaedam de hujus Ioci structura Abreschius Dilucc. huc. p. 215. LEII M.
Ea d. l. 11. ων ψευσα ατων od est, divinandi arti Gliaeres eam amplecteris, probas, GUYn T. d. l. 12. 1iδὲν γιες λεγειν Non ita penitus veterum animos obsederat superstitio, quin vatibus mendacii crimen
665쪽
1M DIALOGOS MORTU RUII. ibo osaepe fuerit objectum, praeserti in a poetis scenicis quibus nitia libellato licuit religionem ipsosque Deos vel cothurnatis sententiis castigare, vel comicis salibus irridere ideo dicti re litente αλαζόνες, qui se scire, quae prorsus ignorarent, lucri allendique caussa profiterentur: quam opprobrii nota in letisque Saltem Oti venire non negat Aristo t. Etllic. Nico m. IV. c. 7. Aristoxeni Selinutilii versus ita Hephaest. Ench. p. 25. Τις αλαζονειαν πλείGταν πειρέχει τῶν ἐνθρώ πων;
τοι μαντεις. Illum linitatus fuit I picharmus: vide Poli. IX 82. Dicharmum Ennius apud cicer. in ne lib. I. de Divio
De Luciano non est Uod miremur, si hominum illud genus Odi' prosequatur Frequens mutent, Mendaces dici μηδὲν υγιες λέγειν Dinarch. p. 96. v. 18. Gῖτω Ah ι0σθένης τω ψευ
λησας, quod nihili est, et omnes tamen obsidet editiones, scribe ἐμέλισας Si tu, cumfurore corr*iebat s Maac, te Pserriter' Cisti, nosque Daris concidebas, quid GFsse n adcusas' μελίζειν est membratim concidere. Aja furore percitus pecu de jugulabat, et cum in illas grassaretur, putabat semiaecorum obtruncare duces. Res nota. Vide Sophoclis jacem flagelliferum V 297. et seq. In s s. tamen legitur uέλλησας, quod si quis malit, non repugnabo subaudiendum autem
πονευειν, O etiam OCCisurus eras. Statilia cui Aga in emnon
dicit, jacem noluisse apud in foros adloqui UIyssem, respicit ad Homerum, quem vide Od. A. v. 543. et 526. sicut et quae inferius de Theti arma in ni odium Ponente arrat Agamemnon, eri eodem Ioco petita sunt, . 545. Quod ad dit postea de Trojanis sentcntiam fercntibus, et Uae e SPOH-det j a X, novi, quae me damnarit, intelligenda sunt K Ver-SU Sequente Homeri: IIαῖδες δε ρωων ὁικασαν καὶ Παλλας 'A wη. De hac conqueritur etiam apud Sophoc ni in laudata fabuIa. GRAE V. Pro ε ιλὶσας, quod nihil est, et tamen omnes occupavit editiones, conjecit ὁ πανυ Graei itis scribendum ul- λισac, hoc sensu Si tu, cum iurore corripiebaris, Max, feipse inlefecisti, osque omnes concidebas, quid V ssem a Iou sas Aja enim furore percitus pecudes lagulabat, et, Cum in illas grassaretur, putabat, se Graecoriam hi 'Ducare duees. Ego tamen praelaro lectionem, quam stos habere Luciau. Vol t
666쪽
odii μέλλεις. In quibus Xemplis subintelligendum verbiam, quod praecessit ut 'Aριστοτέλσὶν ἐμέλλ)ησε, pro 'Aριστ0τέλτὶν αποκτεινα ἐμέλλησε et τους δε μελλησεν, pro τυυς ὁ ανελεῖν Zufλλησε. L. Bo Animadv. c. NIL P. 56. kμέλιoci P. Ald. I.
n. FD. . St. edd. optime. Recentiores omne ἐι έΛησας, Vitiose. Ajacis X emplo urens celebris ille Cervantes Qui notus in oves etiam desaevit. SOLAN. Ali litantulum olim, utri lectioni prima darent, non secus ac ruet ius, addubi tavi: μελέγω enim cum sit ment bratim discer ere vel con ederes pud Diovs Halio A. R. VII pag. 461 Apollodor. Bibl. f. p. 156. Schol. Apoll. l. IV, 223. Ajaci non absurde tribu
tur, qui quamvis in gregem consilio inervae saeViret. principes tamen Achivorum flagris fertoque dilaniare se putabat. Nunc sine controversia verum arbitror ἐμέλλχὶGας cui caIeulum adjecit eruditiss. Ghnius ad Diogen L. I, 98.
elegansem ESSO Graecismum observatis nam revera saepius ita
ponitur ιέλλειν, ut Praecedentis verbi repetitus Infinitivus illi adneeti debeat, etiamsi persona, quae loquitur, ut in Tragoediis Comoediisque fieri solet, uevit muta a. Aristoph. Pl. v. 1103. Μα ι', inqiiii erctivius, λλ' μελλον, scilicet κυπτειν ut θυραν, quod Carion ante dixerat; et in illa se quenti apud Platonem formula, τί ὁ Ου μέλλουσι nimirum tισεῖν τε και φευγειν, Politic. VIII pag 726. B. in rch. in Demosth. P. 96. V. 26. ουτ' ἐμε απέφηνεν ἡ Ουλη, ου τ' ἐμέλλ--σεν Liban de Vit sua p. 41. A. βαρβαρων ὁ των μεν τηττη λέ- των , των δὲ μελλοντων Isocr. ct ueg. p. 68. D. τοιγαρουν αtιεν χει, τα δε ἁλλει, τοι ὁ ἐπιβουλευει, et Enc P. 213. B. Wς μὲν ἐπορθουν, si id hi ελλον, ταiid'aηπείλουν των πολεων. Panath. p. 254. A. Aακὼ εδαιμονιοι δε οὐτε πασχοντες κακον οὐ ἡρν, υτε μέλλοντες, Ουet δεδιότες Aeschi Pers. v. 816.
667쪽
ubi πασχειν praemittatur, ideo potissimum adduxi, Dicit. quid pateret, quam perverse Liba ilium intellexerit ster teritque Darius de Ul Iul. Ne c. b. 12. υο νος risi H - γυτάτω καὶ τ ων ἐφρουρειτο παθοντ0 ουδὲν, αλλ' a d ιιs λ, - σαareo ς' UO PTO ιελήσαντος merito probavit, adlatis setiam Luciani nostri verbis, doctis S. Neinhellius, errante, dum bonum ducem deserit. Mechflero vide Act. Ei Ud Itii ps A. 1721. p. 266. Sic Aristopb in Pl. V. 551. Aini ου ἐμυς τουτ πεπονθεν βίος ' ου μα Λί ουδε γε ιιέλλει. Porro quam tirona si in hunc errorem librarioriam manias, docuerit Thucydidis locus I. c. 134. Καὶ αυτον ἐμέλλησαν μεν ἐς τον Καιαθανου τε του κακουργους εἰωθασιν ἐμβαλλειν ' an enim receptae Codicum optimorum lectionem anteponendam enseo: ibi non libri tantum quidam inepte ἐμέλισαν, sed et Scholiastes, sive potius Iector aliquis imperitus exponit εἰς duo tε
g. 249. . . o ανε νιου Erant enim Ajax et Achilles nepotes Aeaci alter Telamonis, alter Pelei filius.
solus sese mihi προsuerit. Sic omnes interpreres, ruos vix dicas, an Graecam Vocem nunc recte Vel ceperint vel Npresisserint. Sane optime pater DotaViv subintelligi τῶν πλὴν ot verti Hebere solus indicabat Sic in Revivisesentibus Philosophia minatur, rae Contrit Uram , κακους κακως ut δειντιποιοῖντο των πἐναυτους λαγνε οντες Gnos Sic Dial. V, 1. αντιποιEῖGθαι, των χρημ ατων He hereditat iam captatoriis bus, qui arrogans sibi aliena certando et aemulando. Potestas verbi ex Deu Uenti usu not3 LEHM.
668쪽
SOLAN. Plenius etiam interpungeridum erat sic ne suspicio ii qui dein fuerit locias disio et Praeseris πομένει bene se habet, Uum Agamertino etiam rium in x ita cum heroibus suis versari se somniet: Vae rationis venustas exturbatur, ubi cum chmis ter lectionem duor im codd. PariSs. πίμεινεν, Vel orlitiensis et πέειενεν, praeseri e placeat. Nec opus est cum I . D. Lenec licto pro πεὶ legas εἰ ἔτι quo facto nemus sententiarum exstiterit minim Lucia neus. De S VO-ciscintὶ cf. Diali Marr. I, 2. et Timon. c. 30 LEM M.
Ποδες δε ρω Dν δίκασαν καὶ Παλλας Αθηνη. Agamemnon enim judicii invidiam subire nolens a captivis Trojanis petiit, uter plus eis Docuisset. Ajax, an UIysses: qui cum continuo. Ulysses respondissent, arma statim ei adjudicata sunt. V. Schol. Homer. I. . SOLAN. H. I. 15. οἶδα Lege versum, quem enimner in nota praecedenti vides. Quo tam ei pacto Minerva una udi
Caverit, non docent aut poeta, ut enarrator ille. SOLAN.
Ibid. 'Aλλ' υ θεμις etc. Ergo jam experimentis sape- , didicerat. Prudens Minervae monitum ad lyssem in Aj I Iog. V. 128
μηδέν ποτ itast αυτος, θεους προ , tractum est ab Ajacis impia iri Deo superbia, cujus in ea fabula paullo ante v. 112. exempItim ediderat roganti Affinervae negans. Observat Scholiasses, tradi το δῖαντα τρίτον οἰσεβεηκέναι περὶ τους θεους πρωτον id ἐκβαλεῖν του δίφρου την 'Aθνηναν βου-
dem ipsa vetet: ii dicto simul Ostendit, quem armorum Achillis sibi abiudicatorum auctorem Statuat HEΜST. Pag. 250. I. 1. οὐδ' εἰ υτύ ιιοι Ἀθηνα τουτο ἐπιταττοιὶ Illa minus recte vertuntur ab interpretibus : etsi ipsa Minerva hoc nolit Tu verte: non si ipsa mihi Iinerva hoc Nerαret Sic eleganter post negationem ponitur,ab δ' εἰ Homer Iliad.
669쪽
Gersam ictoriam Micleam. Idem lib. XXVIII. c. 57. L, Bos Anim. o. XII. P. 57.
nisi latrones famosos recensetur Sosi fati cujusdam Boeotii vitam scripserat Lucianus, ut in cnion ipse testatur, OlbVires corpbris celebratissimi, ut et Otiae Herculis O HS u tus fuerit. . Sed Sostratus ill alius ab hoc videtur hic enim Imr caedibusque infamis: illa moti robore. laboribuS, a j tientia tantum, quae omnia in Iatronem etiam cadere Os sunt, Clarus, sed ab operibus laudatur nomini respondenti- Us, a latronibus sublatis. viarum quo et pontiuio Structus R dissicillima Ut ut sit, utriusque avia, ni per LuCiarium Tet, Prorsus e lio miniam memoria intercidisset: nam ἘUno
de eo Philostratus in Herodis ita l)μbet p. 532. quis silue hoc intelligat 2 Recto vidit cl. Hems ephi sitis ad PolluCentPraef. p. 29. Herodis Herculem esse Sostratum illum, de tuo ad initium Demonactis fusius dicendi lociis dabitur . Neg- ligentia majorum etiam factum, ut tam latili vita areamus.
g. 251. I. T. Aποτίνειν τὴν ξιαν Nosset de Mort.
que post: ως ποσχr τὴν αξίαν, ν δέdρακε HLΜST. I. cI. l. 16. Ἐκείνr υπηρετοῶντες Sy nos. p. LVII. p. 193. A. et γαρ λ δε γενεί θαι πνὶξετλῆσαι τῶ χρeων. υκ DTείας ἀπολογίας τί Frustra quoque ad hanc criminis commissi defensionem apud ilium testen confugit Clytaemnestra a Aeschbli Clio Eph. v. 910. dicendo: Η μοιρα τουτων, ω τεκνον, παρωτία HEMST. g. 252. l. 2. ιαζομένω Quod olim vulgatum erat. βιαγιιενος, abebat, quod offenderet primum usus verbi PassiVus, rarissimus ille Vel apud recentiores scriptores, licet Passim eum osserri non diffitear, qu autum vis de ea re, in primis ad Matth. Evang. XI, 12. disputatum sit vidires . de V exb Med. . . II 6. Apud Luciantim certe nostr Um nun
quam Activum βιαζειν cIndicis Religiani auctor nihilominus
670쪽
finxit , neque βιάζεσθαι vi Passiva occurrit, uno forte Ioeo excepto de Luci. c. 1 ubi tamen de lectionis βιαζομενον vexitate adhuc dubitare licet contra Medio hujus verbi usu auvi nihil apud Nostrum frequentius reperietur. Accedit etiam, quod h. l. ingratissi in fuere ejusdem generis articipia deinceps eodem casu et eadem ratione usurpata, αναγκασθεὶς , oi' υναμ ενος αντιλέγειν, βιαζομενος, πεισθείς. Unde recto
mihi videbatur Imilhiae ct cod. 2956. edidisse βιαζομεν , Hedia significatione, et structura gratius variante. En M. d. l. 5. πεὶ ουδὲ τ ύφος αυτo Lepide Noster videtur hi σκωπτιπιυς tangere ritum Atheniensium in festo ου- ονίοις Cum nempe is, cujus manu eo in festo caesus esset hos fugeret securis autem, qua caedes facta esSet, qua Sixe in judicium traheretur atquct damnaretur. Rem hanc Enarratam apud Mursium et Casterinum de festis Graecorum videre licet. IENS.
d. l. 6. Ea poς v. ens otiora. 102. et 166. SOLAN. d. l. T. ελουν τὸ παν-ναθεῖναι Haec verba in soIo
P inVeniuntur; et mo τω στρωτω pro τω τρωτως quod Qx'san etiam rectius. SOLAN. Ibid. N πρωτως παρασχοντι την αἰτίαν Tanti non sunt apud me Enc Cod. Regin Poli, ut eorum auctoritate sola munitus augere Lucianum sustineam praesertim si suspicio non levis subsit male fidae manus et nimium de suo liberalis. Sane istis, quae suggerit, omissis sententia loci satis apto Procedit tametsi non invitus largiar, orationem ambitu Paullo latiore potuisse plenius explicari sed haec eum colo-Tem non habent, qui Lucia reis commode respondeat. Ocutionem ipsam paullo aliter Usurpavit Maxim Tyr. Dissert. XXXIX. Σωκρατην δὲ τον at δὲ φ πολ λωνι παρασχοντα μα- θίας αἰτίαν HEΜST.
et Tyrann. c. 11. 13. Argumentum hoc Iatius exsequitur in Jov. Cons. SOLAN. d. I. 8. Ἐπιδαη ιλευηὶ Inferpr. Bene est, minos, quod hae etiam exemplo, quasi quodam auctari locupletas. Qui Praecedentia egit, videbit, Sostratum, qui quaestionem Proposuerat, utrum, si quis ab alio coactus aliquem occide-Tit, reus habendus sit caedis, an is, a quo coactus fuerit,