장음표시 사용
651쪽
rem merito Codicibus adsentitur praestantiss. Dukerus ad Thucyclid. VIII. c. 88. neque aliter est scribendum in Aelian.
de Anina. Ι. C. 2. ευθυ του κυρτου tardιν. HOC de genere Kuhnius ad Aelion. V. H. IX, 18. χην τεραν Φηλθον λὶν ευθυ τουαδου et in Ind. notavit ad curatius Perizonio, qui non solum ευθυς et ευθυ prorsus adsim ab Uit, sed et ευὴ, pro ex ad verso, e regione, non diStinXit: Vide Η. Vales ad Euagr. H.
E. ΙΙΙ. cap. 28. Has in primo Lyside: Ἐπορευόμεὶ μεν ἐξ
aperto posita, jure mireris, Olearium in Philostr. V. A. T. I. P. 280. V. 25. o μεν Λιογενης ευθυ αιρωνείας ἡ κων, verti
voluisse, statim Os Pugnam Chaeroneam accedens, iam Sitio ulla dubitatione vertendum Sit, rect Chaeroneam fendens.
Omitto Chaeroneam pro Chaeronensi negligentius scriptum.
Ead. I. 18. Oμως αντιβαίνοντας καὶ πτίους αντερείὁοντας,ουδεν δεον RIi Ilus reluctari tamen et resupinos obniti nulla necessitate aut commodo suo. Equidem nihil plane nunc a itur de commodo descendentium, et nullus huic voci locus in hac oratione dari potest. Itaque Benedictus eo animadverso Postremas tres Voces abscidit. Sed nihilo plus huc convenit illa necessitas. Non enim modo ipsis necesse non At obniti, sed contraria necessitas ipsis incumbit quiete et cupide descendendi. Sed nec Graeca quicquam dejecessitate Verte et resupinos obnitenses, cum id fieri non Porseret, non sic scien dum esse . Ut de altatione: παίνους επιβοωντα λεθρ se τινιανθρωπα εἰς ουὁῖν δεον κατακλωμιενω. Hermolim διεξιων αυ- τα καὶ ακριβολογουμενος ουὁεν δεον. Et alibi, ubi recte adtenderunt. Sic et alii, ut Demostheires Olynthiac. 3. πλεω ν χίλια καὶ πεντακομα ταλαντα νηλωκαριεν εἰς ουδεν εο ν. Ros. Egregia o et hac notione rara, αντιβαινειν, obfirmato Pede
in terram niti paliter reperio in Arriani Indicis c. 16. ubi Indorum sagittandi rationem eriponit: και τοὐτο τόξον κατα ἐπὶ την γην θεντες και τω ποὁ τῶ αριστερῶ αντιβαντε οἴτως ἐκτοξευουσι, τὴν νευρην ἐπὶ μεγα πίσω απαγαγοντες idem do Arabibus memoriae prodit scriptor apud Suidam incertus in ραβες et αντιβαίνειν αντι των χειρων τω ποδὶ ιιβαίνοντες εις τλην νευραν, κυκλουσι τὸ τοξον quem locum summi viri Lud Austeri indicio acceptum refero rem venuste Virgilius prae pinxit Aeneid. I. ΙΙΙ. V. 38. - genibusque adversae obluctor arenae: nec minus eximie Noster Catapl. C. 4. καὶ τω ποδὶ ντεοείδων προς τ0υδαφ0 ου παντελωῖ ευαγωγος ην quod huc perbe ue
652쪽
facit. Pulclire Gnapius et Significatione metaphori ea in Pri- ac προς τὴν δυναμιν τῆς αληθείας αντιβαίνειν in Chrysanthio τοῖς φανθεῖG Gmλείοις παρα των θεων αντιβαίνων. ουδὲν δέον, inutili labore, et quem fori non Portebat. Xenoph. Cyrop. IV. p. 66 λ εμος παῖς βαλων, ου Γεν δεον, πιταβαλλει τὶ ν 9κτον
1neus autem filius, quod i/jectum Praestitisses, sagitta immissa, χιrsam conficit: si eni ui Concinna si inplicitate hac locutionctiituntur iaeci ita δέον in se ii Uenti Dial. b. 2. et Catap I. c. 1. ὁ ' Eρμης ραθυνει, παλαι παρε ἐναι ε0 Paulloque post: ἐπεὶ Ου ὁ ' Vμεῖς ποτε υτον απιεναι ὁ εον κατεσχηκαμεν tuli Sunt in I bucian multa, neque ad hanc formulam exerΠPla Conge-Tere institui. HEΜsae. I.
Pag. 237. I. 6. Jus1ηνόδωρος Thebanus Crates ergo et
hic Isine nodorus. ΣΟ LAIN. d. l. 7. 'Αρσακης' Ficta an vera haec sint nescio. So-LAN. Nominum hujus dialogi propriorum usus apud Grae-Cos non infrequens neque tamen Certo homineS, Vera Sque res gestas a Luciano denotari censeo. Si quid aliunde du-Ctiani, id omne cenae novae comicis crediderim deberi cujus docvnientum aliquod paullo post adferetur. De Arsace moveri poterat dubitatio quamvis enim fortissimus Parthici regni conditor a Iustino matura seneCtute, ab Ammia io 1acida morte decessisse narretur, Fircellus tamen, ut ab II. V a- Iesio observatum ad Marceliin XXIII. c. 6 diversos auctores Secutus occisiam esse tradidit genus autem mortis ita descripsit uidas, ut a narratione Luciani non multum abire videa
promta Suida saltem judice, ad primum Arsacen spectare, eri sequentibus est manifestum. Verum ego, qui potuerit adpellari Μηδίας παρχος hic Arsaces, non ideo praeterea τγῆς επὶ τω ραξ προ τον Καππαδόκαὶ συμβολης quis alius ullam fecit mentionem 7 Quare probabilius existimo, dum certiora promantur, haec esse a Luciano, fabularum artifice Perquam idoneo, Vel conficta, vel e comoedia nova derivata. MEMST.
d. l. 9. Κιθαιρῶνα De Cithaerone pauca tetigi ad
Diali Merr. VIII. b. 1. Hic autem Eleutherarum urbis situm adcurate desinit Dana Thebis per Plataeas iter facianti in regionem Atticam superandus erat Cithaeron, qua parte demissior flentique leni interruptus viam planiorem ostendebat Herodoto vocantur αἱ ἐκβολαὶ αἱ Κιθαιρωνίδες, αἱ ἐπὶ Πλαταιεων φερουσι, τας Βοιωτοὶ μεν τρεῖς κε Aας καλέουσι 'Ast=η
653쪽
Plataeenses, qui de nocte obsessa urbe iuperant, ut hostes fallerent, viam, quae Thebas ferebat, ingrediuntur, simulque vident τους Πελοποννησίους την πρὸς Κιθαι9ωνα καὶ χρυ0ς
κεφαλας ην εα θη νων γερουσαν μετα λαμπαὁων διωκοντας. Ad ipsum illi aeronis pedem, stiperati Bng Ustiis, Occurrebant Eleutherae, campusque urbi subjectus noen Attica opagum, Ut e Hai pocratione Constat iri tuod Contingetis: qua de re diligenter, ut solet, Pausan. I. . 93. Ideo memo-xat rian. A. D. I. p. 18. Thebartim ας πυλα τα τερ i)υσας ἐπ' Ἐλευθερας τε και τὴν 'Aττικγ ν Cum his consentiunt, quae
scribit Strabo IX. p. 631. B. 582. Q Soli Aristophani, Scho
Lastae ad Acharn. V. 242. quae Ceteris Ἐλευθεoαι, dicuntur unius literae discrimine Ἐλευθῆραι, πολις Βοιωτίας haud inepte, si quis adtendat ad vulgatam nominis originem, qua imfluxisse docet Stephanis απο Eλευθὲiso του Arr0λλωνος ΠιI-trem, si quis scire desideret, Aethusam Neptuni filiam indi cabunt Pausan. IX. c. 20. et Schol. Hesiossi ad Theog. v. 54. Μνημοσυνγὶ γουνοισιν 'Eλευθῆρος μεδέουσα digna est, quamen ed. Tritica Delli Ven proferam iis integriorem, adnotatio: O δὲ 'Eλευθωὶ ouoli πολεως στι τῆς Βοιωτίας π τινος Gσιλέως Γλυτῆς τῆς πολεως υτως ωνομασμ ενου Ῥίου πολλωνος καὶ Αἰθουσης γῆς Dσειδωνος. υτ δε καὶ ρος, o Lycisi ιν επονοματι Os ηρωος. ori ὁ λεγεται. Ora κε ο Λιόνυσος τῆς μανίας ἐπαυσατο καὶ ο λευθερώθ ii. Inde Bacchus Eλευθεριος, Hesychi teste, nisi praeferatur Ἐλίυθερευς, et Eleutheris cultus et Athenis : eo enim sacra Dei primum magno Attiu-niensium malo rejecta deinde oraculi testimonio Oui mera data Pegasus Eleutheris traduxit quae ab antiquo Comici Darratore enucleatius X posita Pausaniae non parum lucis adfe-Tun I. p. T. 3. erit autem imprudentissimae temeritatis adcusandus Ismenodorus, qui Thebis Eleusinem petens peri culosum iter nullo fere comitatu susceperit Erant enim haec
Ioca, quae Cithaeronem adjacebant, idque jam olim ab heroum usque aetate, latronibus infesta nunc eo magis, quia
sub hoc ipsum tempus Attici Boeotique fines continuis hellis fuerant devastati. In Dicaearchi Excerptis praecipuam habet
Commendationem via, quae ropo ducit Tanagr3m παντος καθαρευουσα os πλτων κλωπων ita legendum, non κλοπωνὶς οβου quod scilicet rarum alias illo in tractu. Paullo post, qua Plataeas itur Tanagr3, οδος ησυχῆ με ερημος καὶ λιθωδ ὶς, νατείνουσα ὁ προς ο Κιθαιρῶνα ου λιαν ὁ ἐπισταλγης' si non alio, quam ad latrocinia possit referri, Ut videbatur H.
Σιγbano, scriberem potius, λίαν δὲ ἐπ vel ου λίαν δὲ4σφαλ ς' nunc sensu diverso intelligendum arbitror, quamvis in Ci-
654쪽
thaeronem erigeretur, praecipitiis tamen non valde fuisse periculosam. Apud Diogen L. II, 136. Menedρmus, At Exitii
uxorem comitatur ἐκ Λελφων ς αλκίδος ευλαβουμιεν ii Hωπείας τε καὶ τα καθ' odo ληστείας hoc iter praeter adversum Cithaeronis 1atus erat faciend um HRΜST.
d. l. 13. Ἐλευθερας Athenas Thebis petenti pagus
hic, caede Persarum nobilis, in via erat, qui locUs, regnante tum Philippo aut Alexandro . clatronibus infestior erat.
Pag. 238. I. 1. Ἐπηγετοὶ s. m γετο BOURD. d. l. 2. μαας - καὶ κυειβια Iunxit Demosthen in Μid. p. 628. E. ια τῆς αγ0ρας σοβεῖ κυμβία καὶ ρυτα καὶ φιαλας υνο ιαζω iterumque p. 625. A. Midias ad iter secum portat χλανίδας καὶ κiis βία καὶ καδους Vid. dihen. I. p. 482. A. et qui vel illum, vel eosdem, quos ille Grammaticos X Scripsit, Macrob. Saturn V, 2 l. MEMST. Inici. Utv ία Eίδος περικεφαλαέου, πλοίου, και ποτ'ὶριον. duas ultimas species habet Hesych. io Un D. d. l. 3. O δὲ Ἀρσακης, γηραιος γαρ λὶδ ὶ, καὶ τὶ Ar, ουπασεμνος τὴν ψιν εις τὸ βαρβαρικον, ἡ χθετο Latinus interpres:
Arsaces autem senior enim jam erat per Iovem pro barbarico thritu fici non inhonesta graυifer ferebat. Abhorret a Graecae linguae genio haec locutio ου αύει ινος τὴν al1ιν εἰς τὸ βαρβαρικον, ut et ab indol' Latinae linguae, pro barbarico risu non inhonestα facie est. Aliter interpungendum est, si velis Ibucianum emendate et humane locutum esse; sic autem di-Stingue: ου ασεμνος την ψιν, εἰς τὸ ωρβαρικον ηχθετ , non1Γiberali jacie, barbaro more ferebat aegre, ut solant barbari rhoc est εἰς βαρβαρικὸν, quod non male verterunt, barbarico risu, sed male ConjunNerunt Cum facie. Sic εἰς το ςυμμαχικὸν apud Thu d. lib. VI est pro societas inita. Budo ante κυμβία sunt pocula cymbae forma. Conjungit ea quoque cum
Phialis De nossh orat in id GnAEv. De Thu didis illa Phrasi ἐς τὸ υ ut ιαχικον ure merito dissentit eruditiss. Dule rus, quem vide ad VIII, 9. ΗΕΜST 'Eς αρχαῖ0ν, more e tere, Aristoph. Nub. v. 589. MEHΜ. I d. I. 5. Ηγανακτει πεζος βαδίζων Persis nim nobilio ribus vel tantillum sine equis in via conspici infamiae dabatur. V. Xenoph. Cyrop. L. IV. et VIII extremo quod et apud Medos obtinuisse a vero non abhorret imo ab iis mutuatus erat Cyrus V. L. I. SOLAN. g. 239. I. 1. 0ν Αρσακου κοντὸν EIeganter describit congressum Parthi equitis et Thracis peltastae Scythae, Parthi, Sarmatae, Alani praeὶongis e equo contis Pugust-
655쪽
bant ideo κοντοφοροι, pro quo prctve scribitur κ0ντο φορ0ι ni Dion Cas XL p. 127. C. ut manifesto lique e Pag. 150. q. eorundem Dioni inerunt in describendo infelici cum Pariliis Crassi proelio Plutarch. in Cras s. p. 558. 559. et Pian de B Parth. p. 240 24 l. Ubi reperies ista Luci neae Phrasi proXima, ποδας ι ιαμ τας προς εληλα ιένους προς του ota νος quem ad inodum in Philopoem p. 359. B. ιEλαυνξται διαμπερες obc0ὐ τους μνὶρους κατερους ἐν μεσαὶ κet aio ' confes Suidam in Εξεσχε. Ponder conti armatici Siliit habet V, 687. ubi plura suppeditabit eruditiss. Drahen bor h. Talem equitum ornatum Ugnandique morem usu docti adsciverunt postea Romani, ut constat e Arriani acticis HEMsΥ.
Ibid. υτος δὲ ποθεὶς νην σαρισσαν Cogitabam olim
τως δε ποθεις τὴν σαρισσci cii του τε διαπειρε καὶ τον ιππον, at ver subjecta Sarias ipsum et equum ei filii: Sed nunc conjecturae praefero lectionem s. υτυς δὲ ποθεις GRAE V. Sic efficeretur quaedam relatio inter τῆ πελτη ιεν et Πυτυς id, quam fateor mihi ut tenuiorem displicere. Rectius omnino Uini Serunt Pronomen Codd. 2954 301 1 scribentes υπ0θεις δὲ etc. et jure suo seciatus est Schmiodorus. LEIm.
d. l. 2. Σαρισσαν Sarissam vocat etiam Latine Lis. XXXVIII, 2, 2. et Sarissophoros SOLA X. Ea d. l. 6. ικοσαπ χυν - κοντον Longioribus equiteSMSOS Sse hastis non ignoro, quod et nummi Castoris et Ol- luci ostendunt, et locus a Suid v. otiio adlatus. Verum longe humanam mensuram haec excedit. Apud Polyaenum Strat. II. p. 146. C. tamen memorantur sarissae XVI cubitos
BOUI D. De Oroete satrapa, qui Polycratem cruci adii Ait, Noster in Char. cap. 14 des o Herodotum consule III, 130. Sed quis hic sit privatus, Lati facile Npiscabere. Post
necem enirn Polycratis, cum aliquamdiu Oroetes satis Pro GPer usus esset fortona sub magis, Dario jam imperante, Per Proprio satellites occisus est. De alio itaque hic Lucianus. Sed quo pacto δια,τνὶς, Di supra Armenius dictus est bos est, Armeniae re aut satrapa Corruptum locum Ceu Seo ἰniSi forsan privatus aliquis Oroetis exstiterit mollitie in- Signis, de quo niihi non constat. . SoLAN. Fateor StructurameSSe Verborum talem, quae mendae suspicionem facile com-mOVeat. Parvula mutatione lenius oratio procedet: ο δέ γε Olo 3ὶ ων ἰδιωτ)ὶς, καὶ πανυ παλος ω π0δε υδ στανα χα-
μοι, QUI πως βαθέξειν ἐδυνατο quanquam ne sic quidem illud id suτης satis placet videtur enim hujusmodi quiddam Sente H -
656쪽
tia postulare . ὁ γ ροίτης ἱππευειν ωθως καὶ πανυ αστα- ί0 etc. alioquin διωτης addiderit, ut Oroeten privatae conis ditionis nota distinguat ab Arsace, qui magnae dignitatis ac Mediae praefectus Quod autem in uno alteroque libro scribatur' Ηρωθης, non alia ratione factum est, quam qua Parthoruni ae Orodes, a quibusdam 'Tρωδνης, a Pol aeno VII, 41. et Plutarcho in Anton. p. 930. F. 932. D. Hρωδης adpellatur Ceterum edorum Persarumque morem, quibuS, Prcte sortim si liberi locique honestioris essent, in publicum prodire, nisi equo vectis, paene fuit turpe, jam Brissonius adnotavit de . . lib. III ex Xenop nfer eo parasitus Libanii spectavit Decl. VII. p. 317. C. τε καιρος επὶ δεῖπνον ἐκαλει, τρέχειν πεν0ησα κατα τους ΛΓηδων Gλαωνας ὁ παντα περιττ0ς, καὶ ἐν άππου στειλα tενος υτρεπως υτως ἐπtέγεσθαι παρα τον κεκληκοτα De Parthis, qui istos vitae cultu imitabantur, Iustin. XI,I, 3. Equis omni sempore Mectantur illis bella, illis continiola, illis publica ac Priυα α Hici obeunt super illos ire,
ConSistere, mercari, colloqui Hac tamen consuetudine labe--
factati pedes sic debilitabantiar, ut firmo stabilique gressu incedere non possent: cujus vitii caussas in Scythis, illis Praecipue, qui sedibus incertis agantur . explanavit dimet Pocrat. περὶ . . T. P. 292 293. Υπο τῆς ιππασινὶς inquit, Gυτέους κ δριατα λα ιβανει ατε αεὶ κρεμαμένων απο τῶν παιον τοῖς
quo negat risimus IV. p. 224. εἰς γῆν πῆξαι τους π0ὁας ο υς τεειναι δραίως, plura docent ad Amm. Larcellin. XXXI. c. 2. H. Valesius, o Sirmo id ad Apollin Sidon Carm. II. v. 226. Et si vero Armenium supra diXerit Oroetem, μοὶδους παντας
tamen hic conamentorat sub eo Domine compIexus, quod fieri Saepe solet, Persas, Parthos et Armenios moribus vivendi que genere non admodun dissimiles. HΕΜsΥ Turbatus Soranus falsa opinione, quasi Oroetes ς vel satrapa Armeniae fuerit, non potuit non in voce ἰδιωτης offendere; et si scivis lSet abesse etiam hanc vocem a cod. GorI., ut abest, haud du-l hie eam prorsus condemnasset, idque mariime sane immeri-litam. Nam si in superioribus V Aριμένιος quaerendus essedit
Armeniae satrapa, ad aut e cedentia convenientius auctorem ilScribere oportuit λυρμενίας, int. παρχος Quum vero stoli non scripserit, V Αρμενιος nihil continet, nisi patriae signi- sicationem, et ἰδιωτης indicat hominem rii a tum cum quibus Congruit etiam optime, quod deinde ad illustrandam hanc hominis privati mollitiem additur: πασχουσι δ' υτὶ, ιτε νως Μῆδοι παντες. h. e. Medi cujuscunque sortis et ordinis, non solum nobiliores, Potentiores, ditiores iror errore
657쪽
LM DIAL UM; AE II o It i in i M. iii JSolani etiam Nemste, hiistimi, alias vigilantissinium interpretem , aliquatenus seduciti in Major jure idem Jemste, hii ius in structura sententia ruit Ossendit Ver Um interjecto e codd. 301 l. et Aug. ην omnis duritie removebitur. 1nterjecit etiam Matthiae. LEHM. Pag. 240. l. 10. Ἐτερπ0μσηνεν ta τοῖς Scribi potuisset trρπ0ιιηi εα αυτοις, qua de re nota Vim Us ad Nigr. . . sed nec minus commode retineas hoc tu loco ἐν ciυτοῖς illa enim particula nonnunquam ejusmodi verbis adstruitur. Lucian. EGyin D. in fine: υ πο νυ αρεύκ0 Eνος is τουτοις Iulian Miso P. P. 338. A. ευφραινομένους ἐν τοι μέλεσι. Mi lius et Lenedictu intellerierunt, infer illos Sedens, omnino Perperam. HEIIS T. Abreschius quoque videtur retineri vello ἐν in Dilucc. huc. p. 96 sq. I EIIII. Ead. l. 12. λε φίας . . Λαμπις . . AasHς Aut Ob Scuri, aut ficti homines. Sor. AN. Pro δανειστὴς complures, iique optimi codd. s s. exhibent ui/ειστικ0c, quae lectio arn O3λVideo, quem alium, quam ipsum Lucianum, habere potuerit auctorem. Contra δανειστης, alibi nud NOSIrum, Q. . a Cataplo, obvium vocabulum, probabilius est in locum τ0υ δανειστακὸς a nescio quo substitui potuisse. Aelinus ad illustrandam locutionem commode laudavit Anonymi Atticis tae
Veruntamen equidem hanc Observationem si quidem eam normae loco habeas, magnopere restringendam et cum aliqua cautione adhibendam censeo. LII M.
adelphus, ut narrat Athen lib. XIII. Sed puto , non fuisse eandem illam meretricem quae Lain pidi caussa mortis fuit, si rationem temporum habuit hoc Ioco Luciantisa vel dicendum foret, Ptolemaeum vetulis fuisse delectatum. Nam commorientem Lampidi illi Diogenem facit Luciantis, qui simul
ad inferos descendebant Diogenes autem, ut ait αertius ex Demetrio in HomonVmis, eodem tempore mortuuS St,
quo AleXander, hoc est Olympiade 114. Philadelphus vero regnare coepit circa Olympiadem 12S. Computa, et invenies, non potuisse Μyrtium illam Lampidis minorem fuisse anuis 50 regnante Philadelpho. PALM. Lad. l. 4. Aruto ελεγετο ἀπε. σκλχὶκέναι 'σαθλιος est scri-
658쪽
bendum, ut paullo post ὁ ματαιος, vel θλίως alterritium venustas orationis Graecae flagitat. Proprie vero λιμῶ πε-
σκληκέναι nam fames Xtenuatum Corpus contabefacit atque
eos amet miserum in modum emori formula loquendi, ipsoque hoc loco, tractati AtePhan. h. . . . III pag. 816. Alciphronis quae ponit verba su peditaverat Eustathius ad II. V. p. 1295. v. 39. nunc Dei Aleri curae debemus, ut Propius inspiciendi sit copia: exstant scilicet lib. III. Ep. IV. Sed paullum aliter, quam fecerat Eustathitis distincta : ἐγω δὲ
et i Dre,' quod magis aditicianum accedat, legitur, mi ' ίν
dubitavit. Ea virtute Comicus Vesp. v. 160. mihi Delphis
de iis, in quibus stos corporis et vires e nimiis vigil, is ac
659쪽
laboribus, aut etiam senectutis in coiti modo sunt extia ustae. Lucian Herni Ot. c. 2. χρον Gεὶ πεφροντίδων καὶ το Gωμα κατ-tσHaηκοτα adeo venustum faciei decus deformat adsiduis ini pallescere chartis sic om in senis habitum et vultum ota ficto, et aculo gressus Sustentanti κατεσκληκος adscribitur
in κατεσκληκως nec minUS egregie Basilius in Vita Thecla o P. 18 βία ιὲν γὰρ υκ idεν ικειν ποτε το αυθαὁες τουτ καὶ O πεσκλalκος τῆς γνωμλὶς Sui judicii et obstinata animi sententia. Η ΕΜ sae. I. De praemittetido voci θλιος Articulo in aliam mes discedere sententiam, declaravi in Adnot. ad Diali Deor. XVI, 2. LEI: Μ. d. l. T. Ano θανοιεν Ita recte L. In reliquis cirro θα--τοι sed omnes interrogari ab eo praestat. Ne dica in incertum, ad quem referas, Si unum tantum interrogantem facias. SOLAN. a Xime quod Sequitur, ibi tu Ac ιιιδι, necessario requirit Pluralem, qui confirmatur etiam quinque aliorum codicum auctoritate. LEIΙΜ.
d. I. . Ostos Versionem purgavimus interpretum
errore, quibus ueto εχειν Ταλαντα χίλια fuit, talenta mille ha bere coaceri asa. Frequen apud Atticos 1 oi numeris adjun-Ctum , et significans Circifer, admodum ut in illo Demosthe
Palesio reprehensuS, quod annm reddidisset. Habet,autem ideo potestatem eam, quia τοπικον est Atticis, sive adverbium locale neque minus, ut Solet hoc genus. χρονου λὶ-
λωτικον. To μου, inquit Schol. Aristoph. ad Equit. v. 245. λεγουσιν Ἀττικοὶ ντὶ του ἐγγυς quod autem addit, o και ἐν Εἰρχὶνη, Καὶ μην μου 'στιν Iδε omnino declarat, nunc una vocula plus, quam Porteat, in ea fabula legi v. 512. Καὶ
ιε, ν μου 'στιν, a d ἐγγυς ejecto Scholio vel rescribendum
660쪽
d. I. 14. δετο δὲ του τυχοντος παιδισκαριου Haec tam prope sententia verbisque absunt a Thrasonida que tela in Menandri Μισουμ ω, it quin Lucianus fuerit imitatus, duabitari ferme non possit. Comici loco debemus Arriano in Epict. III. P. 35 l. Παιδισκαριον ει καταδεδουλωκ' υτελες, ον
δισκπιρίου ευτελους, ut recte viderunt Moseus et Bergierus ad Alciph, . II p. 271 non corijectura est, verum certa fide Onstat ex Clem Alex. Strom. II. P. 463 τον γαρ κωμικον ἐκεινον Θρασωνίδην αδλη σκηνοὶ IIωδισκαριον με, coitGὶν ευτελὲς καταδεδουλώμεν. Est etiam παιδισκαριον υτελὲς in Alciphr. III. Ep. 27. pro quo Noster o τυχῖν παιδισκαριον. Ut litem πί- πλαστα δακρυα, Sic in eodem Menandri Μισουμένω, παμφιεῖγαρτο καταπλαστον τουτ μου an σου; Καὶ λανθανειν βουλόμε- ωον η υεθa ποτε quae a Suid con SerUat V. 'Aπαμφιέσαντες. iti Comici Reliquiis Gericunt fugerunt. MEMST. do. 15. O μευ Βλεψίας αυτος, αυτου κατηγορει φθασας, πολλxi τε tu νοιαν mel duo Commata, ut loquuntur, post αυτος et φθασας, quae in omnibus editionibus conspiciuntur et luterpretare Prior ipse Scidcusavit multae dementiae.
g. 242. I. 4. Iαρέσχοντο τε στένοντες Amabo, quid hic
loci est τωτε. Nec id profectum est a Luciano, qui scripsit, etερπωλήὶν παρεσχρο ν τοτε στένοντες, adtulerunt mihi Doluptatem ruri genientes. RATV. I αρεσχ0ν or in ed. uti et Gra ius vidit esse legendum, et Secutus est deinceps cl. Hemsterhus.
d. l. 9. Ad το φίλτοον Quamvis edd. consentiant, non tamen dubito, quin melius Sit αρα τι φελτρον HEMST.
d. l. 10. 1 περνὶρον Vid. Diat. I. . . ubi omnes
edd. recte περγο ὶρων, cum . . et r. hic peccent eademque opera elegantissimam decrepiti senis descriptionem habebis. SOLAN. g. 243. l. 7. ἱον απορον πο . καὶ ota piscatorum Paupertas, et proverbio dictus αλιειον βίος ea de re quaedam observans ut mann ad Did Met III, 585. hunc etiam Luciani locum adtulit. Dicaearch de Antiae doniis: άλιεις, ἀγκιστρων καὶ ἰχθυων , 4ὲ κώ πορφυρος καὶ σπ07-γων τὸ i βιον ἔχοντες. ΗΕΜST.
Eud. l. m. Ηδυ Euripidis putem. Vide Iphig. Aul. v. 1250 et 12I8. et Hero fur. v. 281. et FrΘ m. Ot. p. 47.