장음표시 사용
11쪽
. ii intiis operum Origenis Tomus sinem complectitii tractatutini in Matthaeum p. 1 - 84 Hoin ilias in Lucam p. 8, 236. lina cum si agnientis graec scriptis p. 237-244.); si agmetitum ex Orig. in Acta App. Ποmilia IV. p. 245. et p. 246.); duo fraginenta ex eius I. Cominentariorum in P. ad Rom. lib. I. et lib. IX. p. 247 260. fragmenta ex ejus d. libris in p. ad Galatas p. 261-270. fragmentiam ex Iibro III Orig. in p. ad Ephesios p. 271 et p. 272. ;fragmentum ex libro III. ejus d. in P. ad Colossenses p. 273. et P. 274. ; rogitistitia ex libro III Orig. iii I. P. ad Thessalo iii censes p. 27, 2,2); fragmenta ex libro Orig. in p. ad Titum p. 2M 292); fragmentiam e Coinmeiatario Orig. in P. ad Philet non em p. 293 - 296); si agmenta domi νι ox libris ii g. in p. ad Hebraeos p. 297 302 . Ad-
uiacta Sunt duo fragmenta ex Orig. Commentarioruinin V. Secundum Ioannem O in II. Ut semirat, et Toin V. p. 303-306), sena lite dii fraginent ex ejusd. iii v. secundit in Matthaeum Coinmentariorii in Toin I. et Tomo VII. p. 307-310.). Quae quidem Posterior litatuor, in quain, illa fragmeitia, mitatoconSilio, cf. o in IV. . 171 Dot. S. Coll. Praena O-
12쪽
nendis eidem Tomo praefixis. huic Ioco me ins ritisse non inique, Puto, serent benevoli Iectores. Finem imponit index oconii S. ScripturactTomis III. IV. et V obviam factoriim. Spatio nobis relicto, prolegomena haecce praefationes continerit uae ad Commentaria Orig. in Ioannem et Matthaeum, nec Iton ad Homilias Orig. in licam, proIogo iii Super adjecto Hieronymi In e
Planationem Lucae. Quibus quidem prae sationibus accuratius pro Viribiis Suo Siligulis tempore respondebimus. - Verba, irae Om. V. p. 25, not. . in. d. Ieg uir , , CD. Prolegomena, non ad hunc Tomum respiciunt, sed ad Tom. I. - Atque haec quidem hactenus. Superest, ut Ioca nonnulla, singulis Tomis obvia, emendemus. TOm. II. . 504 col. 2. Iin 1. Ieg. IV, 10. Tom. III. P. 260. tot. 5. Ieg. P. Iud Vers. 1. Tom. IV. p. 52 not. 2. Iin 1 et 2 Ieg. Matth. I, 1. - P. 170. Dol. 4. Ieg. I Regg. ΙΙ, 14. - p. 22. Dol. 2. Ieg. I Cor. XII, 3. Tom. . . . not. 1 IiII. 1. Ieg. V. Joann. - P. 86. Iin. 25. et 26. Ieg. πεπληροφόρqτο. - P. 101 Iiu. . a fine Ieg. πε ὶ. - D 261 not. 1 Iin. 4. Ieg. Ruaei T. IV. p. 35. - P. 261 not. 3 lin. 5. Ieg. Orig. fragmentum. - P. 277. not. i. in . 1 Ieg. sis pag. 275. not. 4. Oll. I TheSS.
Scribebam Vitebergae die V mensis Maj a.
13쪽
Ι rigenes' non Ionge postquam Antiochia rediit, quo mammaea Iexandri Severi matre Dierat accersitiis, linirum anno Christi CCXIX. , ab hisce in Ioannem Commentariis sua in Scripturam Exegetica Alexandriae auspicatiis est, ut ipse innitit Prologo in Ioannem Dii . . ,Πάσης τοίνυν μῖν πράξεως ἀνακειμένης Θεω, καὶ πανro To βίου, ἔπεὶ
14쪽
το κόσμου, ἀπαπην των ευαγγελίων ἐναι τοπ20Gτεταγμένον μῖν πο οὐ κατα δύναμt ἐοευνησαιτο κατα γωάννην. - Ambrosium hic alloquitur, iijiis hortatu Commentarios hosce suscepit, eique IuncupaVit. II. Achaico itinere intermissum opus, redux et Presbyter jam factiis, Alexandriae resiimSit, ut Patet ex Praefatione Tomi Sexti in Ioannem niun. 1.Rειε μεχρι γε οὐ πέμπτου τόμου, εἰ και ὁ κατὰ την λεξανδρείαν χειμὼν ἀντιποίττειν ἐδόκει, τα διδυμεναυπηγορεύσαμεν, ἐπιτιμῶi ro Toῖς ἀνέμοις και τοῖς κυ- μασι της θαλάσσης τυ γησοῖ. Unde liquet priores quietaque Tomos Alexandriae ante niuim CCXXXI., quo Caesaream mi avit, fuisse Iucubratos quod etiam docet Eliselbius Hist. libr. VI cap. 24. Ino Sextum Alexandriae itidem inchoaverat, Sed etim denuo exordiri necesse habuit, quod priorem Scriptionem Alexandria discedens secum On SPortaS
β Ev. Joanti. I, 29. 3 Cfr. d. nostrae Tom. I. p. 175.
15쪽
set, ii ema dinodum ipse ait in Praefatione eiusdem
diis, ve sic intelligendus est Nicephoriis, cum ait libr. V. 39 15. Sex Tomos in Ioanne in Alexandriae sui fuisse Scriptos. III. Alino, ii jam diximus, CCXXXI. Demetritim Alexandrinum Episcopum militis de cauSis sibi insensiim expertus Origenes Alexandria disceS- Sit, et Caesareae sedem posuit, ibi non statim, Sed
16쪽
in secundo itinere Atheniensi, uti conjicit Hiietius, posteriores Tomi explicii sunt. IV. Hieronymus Prologo, qui praefixus' est Latinae interpretationi Homiliariim Origenis in Lu-Cam, noVem et triginta Tomo ab eodem Origene in Ioannem scriptos commemorat. , Siquidem, inquit, quod olim Romae sancta BlaesitIa flagitaverat, tit
XVI. lege XXV. Tomos illius in Matthaeum,
et mitiique alios in Lucam, et XXXIX. in Ioannem nostrae linguae traderem. AmanitenSium errorem hic siispicatur doctissimus Hiietius, et pro XXXIX. Iegendiim iita XXXII. Non Ili res enim Rufinus emimerat Invectiv. . tibi hunc ipsi in Hieronymi Prologum refert et qui paulo infra eadem repetit his Verbis: Interim, inquit, Origenis tibi os, ut Su-' CD protegomenorum horum pag. XXVII. seq.
17쪽
ORIGENI IN JOANNEΜ. XIpra diximus, in omnem admirationem extollit, et Qicit, quod si eos interpretetur Romana Iingua, cognoscet quantrum honi et ante nescierit, et scire
Illinc coeperit, id est, in Matthaei In inquit, XXVI. Iibros, lege XXV. , ,et in licam quinque, et in Ioannem XXXII. Inde est quod in sc Codice
Commentariorum in Ioannem, quo usus est AmbrO- sitis errarius, novem interruptae serie Tomi, qui
hodie supersunt, in triginta duo Tomos fuerant distributi. Verum Bilfini Iectioni fides minime Videtur esse adhibenda: nam clim Tomu XXXII., qui hodieque superest, desiliat ad caput Ioarmis
XIII. Vers. 33. Vel integrum opus neutiqetiam abSoI-xit Origenes, veI, si ad finem iis Itie perduxit, Dor Pauciores quam XXXIX. Tomos Iaborasse Verisimile est. Deinde plures quam XXXII. Tomos consectos fuisse inde eruitur, quod Origenes ipse Tractatu XXXV. in Matthaeum, in haec Matthaei
Verba: ,Id ipsum autem et latrones, qui crucifixi erant cum eo improperabant ei: isit, se in Coin-mentariis suis in Ioannem exposuisse de duobiis 1atronibus, qui riicifixi sitiit cui Christo, et ibi agitasse, an alii sint duo hi Iatrones, quomim unus blasphemabat Christum lixta Lucam, et alii fuerint illi duo Iatrones, qui ambo blasphemaverunt juxta Matthaeum et arcum. ,Et apud Ioannem, inquit, sicut potitimus, exposuiimis de diiobus atroniblis, qui fueriint crucifixi cum Christo, qui Secundum Matthaeum quidem et Marciim uilaroperaverim ei
18쪽
xH ΜΟΝΙΤ VII RUAE AD CoΜΜENTARIA ambo in mice sectin dum ticam autem dicentem, quoniam iiiiiis de pendentibus atronibus blasphemabat, dicens , , , , si Τ tu es Christus, salva teipsum et nos. Respondens autem alter increpabat eum, dicens: Iton times tu Dei ini, quod in eadem damnatione es Et nos quidem iuste, nam condigna
factis recipimus iste autem illi mali fecit. Et dicebat ad Iesiim memento mei, cum Veneris in regnum titutia. Respondens auten Iesus dixit ad eum, qui increpaVerat IaSphemantem: Amen' dico tibi hodie mecum eris in paradiso. ConvenieΙ ergo est, ut ii primis quidem ambo latrones intelligantii Dominiim blasphemasse, oS hoc autem unum ex ii conversum esse, et credidisse tractantem aptu se ipsum de his miraculis, quae at diebat facta ab eo forsitan alitem et Viden conVersionem aeris, et tenebras fieri insuetas, et non Sicut eri frequenter solebant. Aut ne forte Sicut
et illic diximus, Commentariis scilicet in Ioannem ,,uIii sitiit hi duo atroites, ex ilibus umis blasphemabat itin, et alii filerunt illi duo atrones, qui ambo blasphemaveriint: sic enim Iegendum δ)est juXtamss. Haec autem nulli bi reperiuntur iunovem Tomis, iii etiamnunc exstant in IoaIanem, atque ex Verbi inodo citatis, et Ioco, ubi ea citata Sunt, Videtur Origene non Per transennam, sed ex ProseSSO, et suo loco, tractasse de duobus Iatronibus. Porro ima tria esimus secitudiis Tomus deSi-
19쪽
nat ad caput III. Vers. 33. Evangelii Ioannis, ut iam diximus, agatur Vero de atroiitibus in capite XIX. vers 18 ejusdem Evangelii, Plures quam XXXII. Tomos in Ioamiem elaboratos sitisse Veri-SiiDile est, ac proinde genuina videtur Hieronymi Iectio, quae XXIX. Tomos in Ioarinem comme-
V. Ex tot rigenis in Ioannem Iuciihi attolithiis, XXII. imtaxat oinos ad Sual aetatem PervenisSescribit Elisebius Hist. lib. VI cap. 24. Sed cum XXXIX. Hieronymus postea, et Riifimis forsan dim- taxat XXXII. prae manibus habuerint, et Supersint hodieque Toini XXVIII et XXXII. conjiciendiim est, non Issures quam XXII. Vidisse Eusebiuin, lure iamei Sua aetate exstitisse. o temporum injuria postmodum absilmsit, exceptis omises. II. VI. . XIII. x X XX XXVIII et XXXII., quorum gemina prodiit interpretatio. Ex Codice Veneto S. Marci, qui itullibi hodie comparet, priorem concilinavit Amibi sitis erratius Mediolanensis, monachus Cassinas, et edidit uno DLI. Ostelioremo Codice Regio Ioachiimis erionius, Bene lictimis itidem monachus, trienni post, Vel circiter ouem,
puto, loli ili Se recepiSSet Iaborem , Si ion aetiimmodo Se agere, Sed bene actum PeSSime Se agere intellexisset. At Itondi in perVenerat ad elian errariata iiiterpretatio proptereaque in Xylaitationis suae praestatione vitiatim se a horis hujus 1iceptorem profitetur. Persuasit id Sixto Senensi, qui id ipsim retulit Sixtus etian Viro erat Ilio, qui falso idem iteravit. mos autei Codices, eueitrii et Re-
20쪽
xI MONITUM RUAE AD CoΜΜENTARIA ium, ex uno eodemque Venisse Templari intelligitur ex conflictu errarianae interpretationis cum Perioisiana et Graeca Hiieti editione, ad exempIar Regitim expreSsis, adeo accitrate Iacunae acunis respondent, Iicet in aliqlithus alictiorem et persectiorem filisse errarii Codicem fatendum sit. Hoc
praecipue discrepabat utervii liber, quod Regius
Veram ac genuinam OVem Tomoruin servaret distinctionem, cum Venetus in triginta duos imius ac continuae seriei Tomos sectus esset, a Graeculo quodam incerti nominis, ait Status Senensis, novo imposturae genere, ut Opus numeronim multitudine auctum, et arithmeticae supputationis ordine continuatum optabilius redderet, ac maiori pretio Venderet: unde delusus Farrarius eandem retinuit Iibri partitionem, et e triginta novem TomiS, quos iii Ioannem scripsisse Origenem utabat, septem Soliun Postremos deSiderari, et exiguis aliquod un- taxat Iacimis abriiptam esse peris Seriem censuit. Viiamqi Iam fraudem Subinde odoratus est vir illo eruditus, nam in priore interpretationis suae editione, initio ToID NIX ad oram, suspicari se scribit hosce Tomos, ne timeriis interpellaretur, ita fuisse
VI. At illiisi iussimus Huetius, qui primus eos Graece .lidit nothomagi anno DCLXVIII., suum
cui Ille mi merum iu Graeco restituit, servata errarii intei pretati otio, ut erat prius in XXMI. Tomos distributa, utpote quae licet et in oratione ho Tida, neque Satis dira, Perioniana tamen nitidior