Nova Addenda critica ad Meinekii Opus: quod inscribitur Fragmenta comicorum Graecorum

51쪽

τονδὶ δ ναστον 'Aστίωνος μώζονα et δη σχεδον δωδέκατον ηριστηκοτα. Nihil usquam legitur de Astione, quod ne Graecum quidem nomen esse videtur. Sine mora reddatur poetae: τονδι δἐ ναστον Ἀστ ερ)ίωνος μεαονα κτε. Aστεριος s. 'Aστερέων nam idem nomen est is est, de quo Pausanias in Auleis cap. XXXV gra haec scribit: Eστιδι Μιλησίοις πρ τῆς πολεως αδη νῆσος, ἀπερρώγασι δ'

ἀπ' αυτῆς νησίδες. Ἀστερίου την ἐτερα ονομαζουσι. καὶ τον Ἀστέριον ἐν αὐτῆ ταφῆναι λέγουσιν εἰναι δ' 'Aστεριο μἐν Ἀνακτος, Ἀνακτα δἐ Γῆς παῖδα ἔχει δ' ον νεκρος ουδέν τι μεῖον πηχῶν δέκα.

Simili hyperbole idem Diphilus ab Ind. VII p. 41s)

anserem comparavit cum equo Trojano, scribens: ούρειον ἐπαγω χῆνα τω φυσήματι.

Ei γ δ καταχρυσος εἶπε τοὐτ' υριπίδης ἡ νικα δἐ χρεία μ' , ταλαίπωρος τε μου γαστήρ. ' ταλαιπωροτερον ουδέν ἐστι γὰρ τῆς γαστρος ει ην πρῶτον ἐμβαλεῖ ἀλλ' οὐχ ετερον ἀγγεῖον. coniecit M. ει ην εω τέ ν ἐμβαλ απανJ, ἀλλ' os ἐτερον εἰς αγγος. quod non sincere manifesto produnt sequentia: ἐν πηρ φέροις αρτους αν ἀλλ' o ζωμον ῆ διαφθερεις. εις πυριδα ἁζας ἐμβαλεῖς, ἀλλ' ο φακῆν. οἰνὰριον ει λώγυνον, ἀλλ' υ κώραβον κτέ. Ergo non solum βρωτὰ sed etiam ποτα venter acciperediisendus erat, V. c. sic: ει η βρωτὰ και ποτ' ἐμβαλεις,

52쪽

tem quam assolet, recepisse eoni turam suam: κατέπασαγὰρ NH.

Verbum πώπτω et composita apud Anima solant usurpari de rebus si is non cohaerentibus v. e. ἁλες, ἄλευοα, ἄλ- νετα πεφοα, πονες, οδα Similis, ut spar re apud Latinos. Huic igitur verbo locus non est, ubi sermo fit de varii d pibus ita delicatis, ut Perinthius isse miseus exclames: βωnoMαι δέ γ', iis βέλτιστε σύ, κἀκειν καὶ τουτ', ἀλλ' ἀδύνατα βούλοMαι

Ultimum quem adseripsi versum pangenti nescis an metae obversatum sit illud Homeri in D. B 489 οὐδ' M tio δέκα Mi γλῶσσαι, δέκα δἐ 6Mατ ειαν, quemadmodum dubitari omnino nequit, quin s. 16 contineat par diam verborum

53쪽

Homericorum L. χείλεα μέν τ' ἐδίην', υπερωην ν ου ἐδέ- ηνεν, qua de re monere occupari M. in addendis p. 113.

. 2 Σκοτοδείνην ἐπικαλουμένην, τι δεῖνον ποτ' De εν ἀργυρουν ἐν τω σκοτ . Nisi fallor, ex ipso nomine σκοτοδίνη m σκοτοδινία i. e.

vertigine liquido apparet, alli ustathium p. 1207. 12 dicentem: γραφεται γαρ το δῖνος τὰ πλείω διὰ διφθογγου in cuius rei fidem deinde laudat hunc Archedici locum), et stamentum scribendum esse hoc modo:

Nικοστρατην τιν' Iγαγον πρωην σφοδρα γρυπήν, Σκοτοδίνην ἐπικαλουμένην, τι δῖνον ποθ' ηρπασ αργυρουν ἐν τῶ σκοτω. B δῖνον; δεινον, ω θεοί.

' τα productum iam antiquitus a scribis pingi solitum esse per diphtongum norunt omnes. Pag. 526 Posidippi ab Inc se VIII. Athenaeus I. p. 32 b μυρίνης ὁ οἰνος Πται παρα

Aιψηρος, τοπος δ μυρίνης 4 τίμιος. Infelicissime Comes, vir ceteroquin admodum ingeniosus, pro ατοπος suspicatur ποτος namque, μυρίνης, ut Vel ex adiecto epitheto, d τίμιος, potest apparere, Vinum erat generosissimum. Minus certe ineptum est, quod Meininius excogitavit μονος, qui quo sensu dicatur vinum siticulosum merito latetur se nescire. Ne multa certa emendatione reponendum: Aι νης vel δίψους ἀρωγος ου μυρινης 4 τιμιος. Cf. Antiphanes apud Pollucem X. 73 ἀλλὰ καὶ ἀσκοπυτίνη καὶ γὰρ τουτ αν τις ευροι ἐν Αντι νους Μελεαγρε

54쪽

ἀσκοπυτίνην τινάδι νους τρωγον.

Pag. 31. Damoxeni Σ' ΟΦΟΙ. 30 sqq. παρὰ δ' ἐμοι τρέφειτο προσφεοομενον βρῶμα, καὶ λεπτύνεται δοθως τε διαπνεῖ τοιγαρουν εις τοὐς meoυς χυμος μαλῶς πανταχου συνισταται. χυμος λέγεις ωοκριτος ουδἐν πραγμα τὰ γ ινιμεν α ποιεῖ τον φαγοντ' ἀρθριτικον. B. καὶ τῆς ἰατρικῆς τι μετέχειν μοι δοκεῖς.

Latet in his, quod recte intellexit ei Hus, Democriti sententia. Quae qualis fuerit non erit amplius obscurum, si

mecum rescripseris: , χυμος ' λέγει Λημοκριτος ουδἐν πραγμα γαρ, ποιεῖ γενομεν ν δ φαγοντ' ἀνθριτικον. 'constructio paulo impeditior pro hae: υδἐν γὰρ πρεγμα γενομενον χυμος ἀρθριτικον ποιεῖ τον φαγοντα fraudi laisse videtur librariis. Sensus , nulla enim res' ait Democritus in aureum, conversa arthriticum reddit edentem V Vitiosa esse puto in eodem agmento, quae leguntur s. 43 sq. si scripta: -

- ταυτα διοραν ἐστιν ευ ρύχου τέχνης, ου του διανίζειν λοπαδας ιδ' ζειν καπνου, ἐγω γὰρ εἰς τουπιανιον ου εἰσέρχομαι.

Quia iam 4 ταυτα διορa habet sibi Oppositum verbum διανιγιν, corrigendum videtur: o το διανίγιν κτέ. Eu ρύχου, si sanum est, OV exemplo h. l. significat nobilis, generosa Quia tamen semper, quantum novi, fortitudinis habet notionem, vide an forsan praestiterit:

55쪽

το ταυτα διοραν ἐστιν ευ φυους τέχνης,

Pag. 583. Nicomachi ΕΙ ΕΙΘΥΙΑ. . 11. 6 μαγειρος ἐσθ' ου τελειος τέρα διώθεσις. Atticorum dialectus postulat, metrum admittit τελεος. Gravius laborant sequentia: πολλὰ τεχνας ἁβοις δεν ἐνδοξους πώνυ,

ων τον μαθεῖν βουλομενον ορθως υκ ενιταύταις προσελθεῖν ευθώς ἀλλ' εμπροσθε δεῖ ζωγραφίας ηφθαι.

Optime . intellexit inter s. 14 et 15 unum saltem Versum intercidisse, qui continuerit eius artis mentionem ad quam pictoria opus esse dixerat poeta. a Vero ars quae alia esse potuerit praeter την τεκτονικήν, non exputo. comoedia antiqua originem duxisse suspicor, quod hiloclis tragici cognomen memorat scholiastes ad Arist. vesus. 281 εστι δ' 6 Φιλοκλῆς τοαγωδίας ποιητης καὶ Φιλο- πειθοος υἱος ἐξ ισοαου ἀδελφῆς, σοι δ' 'Aλμίωνος

αυτον φασιν, πιθετικως λεγουσι διὰ το πικρον εἶναι - η

γὰρ et πικρια Simili ioco a latone vol. II p. 679). Ci-nesias Vocatur υαγορου corr. παῖς κ πλευριτίδος. f. Aristophanis Ran. 22 Λιονυσος υἱος Σταμνίου.