Nova Addenda critica ad Meinekii Opus: quod inscribitur Fragmenta comicorum Graecorum

21쪽

pronomen αυτω propter . 4 ἁ σοι φυλακτέ' ἐστιν Vestigia genuinae lectionis servari Suidas: τριων γουν κακων X-hibens, unde poetae manum restitui posse suspicor, si legamus: Tριων γὰρ ἐν κακων λέσθ' υτου 'στι πασ' ἀνώγκη τέ.Aυτου accipe de Athenarum urbe. s. 4 probo eineri coniecturam ταυτὶ τὰ τρέα Θηραμένους κτι.

Pollux X. 110 τὀν δ φρυγέα καὶ αντον- σκευος μαγειρικον, ειτε το ἀγγεῖον ἐν φρυγον, εἴτε το φρύγε- ον, ω d κωμικος Θέοποριπος ἐν Σειρῆσιν ποδηλοῖ λέγων,, Φρυγευς, θυεία λήκυθος' καὶ μὴν καὶ Κηφισοδωρον ἐν Υt εἰποντος' σπονδα δἐ παρα των ολκώδων

καὶ καταφαντ ισγος.

Tento: σπουδὴ δ παρὰ των 1καδων καὶ φρυγανισμος' i. e. festinatio a navibus actuariis et sarmentorum collectio.

τε μῖν καὶ ἔτι νυν φθείρεται, των ναυτων των ἐν διὰ φρυγανισμον καὶ ἁρπαγὴν καὶ δρείαν μακρὰν π.των ἱππέων ἀπολλυμένων es. ib. o. 4 ἐπὶ φρυ ναν ισμιον αμα ποτ' ἰξέλθοιεν οἱ ναυται.

καὶ διαστίλβονθ' ορῶμεν ωςπερ ἐν κενω λυχνούχωπώντα τῆς ἐξωμίδος. Vs 2 exhibui ut habet codex, quia male vulgo recepta est Salmatii correctio: ἐν καιν λυχνούχω. Nam nullus locus

22쪽

est praepositioni, sed requiritur Genitivus, quia sensus est: ωσπερ - φως διὰ λυχνούχου. Comparatur enim ξωμίς λυχνούχω, quod secundum Phrynichum quem laudat M.), est

σκευος ἐν κυκλο ἔχον Ἀεοατα ενδο δ λύχνον ήμ- μένον, διὰ τιον κε oατων το φως πέμποντα. Unde suspicor: καὶ διαστίλβονθ' ορωμεν ἄσπερ ευκέ eo λυχνούχου παντα τῆς ἐξωμίδος. Ad formam genetis os φικεριος.

Eiρηνη βαθύπλουτε καὶ ζευγαριο βοεικον εἰ γὰρ ἐμοὶ παυσαμενω του πολέμου γένοιτο σκώψαι κἀποκλασαι τε κα λουσαμενι διελκύσαιτης τρυγος αρτον λιπαρον καὶ ραφανον φέροντι.

Φέροντι recte corruptum iudicat M. Sententia requirit verbum edendi, quare vide an satisfaciat:

διελκύσαι τῆς τρυγος, ἄρτον λιπαρον καὶ ραφανον φ αγον τ ι .

In διελκυσαι, quod suspectat . coniiciens σύχν' ἐλκύσαι, ego non haereo. Valet enim διαπίνειν Arist. ΡM. 1130 sqq.:ο γαρ φιληδῶ μαχαις, ἀλλὰ προς - διέλκων μετ' ἀνδρῶν ταίρων φίλων, ἐκκέας τιον ξύλων αττ αν si δανοτατατον θέρους εκπεπρισμενα κἀνθρακίζων πονρεβίνθου Ἀτι. Ceterum s Cratini stam exinoris apud Oll. VI. 18:'Aλλ' ην - ἐν φωσσων την ἴσην ἔχων μετ' ἐμου διῆγε μοῖραν ελκων τῆς τρυγος' nam ita legendum pro Vulgatis: διῆγες οἴναρον, quemadmodum ipsum quoque M. postmodo correxisse video ex

23쪽

Schol. q. s. 959 Μολγον γενεσθαι. Συμμαχος εοικεχρησμ ις τις εινας ἐν γὰρ τοῖς Γεωργοις οἱ τως ἔχει 'στω δοκεῖ σοι δειν μαλιστα τῆ πολει, ἐμοὶ μεν ἐπὶ τον μολ- γδ εινα ου ἀκήκοας.

Perperam viri docti acquieverunt emendatione, qua Berisius locum restituere sibi visus est edens in hunc modum:

Levius in eo peccatum est, quod in editis non significatur, Vs 1 quaestionem esse indirectam, ut perspicuum est ex usu pronominis οστις quae res indicari potuerat lineola posita ante ὁτου. Sed multo gravius B impegit in corrigendo Vs altero. Arνειν μολγον, inquit, nihil aliud significat quam oportere civiιatem Atheniensium eaetrema mala perpeti nam αὶνειν μολγον idem est quod alias σκον δέρειν dicitur, ut est apud Solonem D. 32 ῆθελον ἁ κεν κοατήσας - 'Aσκὰς υςερον Ἀδαο θαι καπιτετριφθαι γένος. Haud vidi magis lSi Solon l. l. scribere potuisset σκὼς δεδαρκέναι pro δεδώρθαι lubens concederem Bernio etiam Aristophanem potuisse dare, quod ipse reposuit: rνειν μολγον pro rνεσθαι μολγον i. e. δέoεσθαι ἀσκον). Sensus autem, quem et iure, opinor, voluit Bernius, loco quem tractamus inerit, mulis lenius correcto in hunc modum: A. ἀλλ' εἰπε μοι ,

Confirmat nostram emendationem tum ipse Equitum locus, cui Seholiasta haec adscripsit, 'Aλλ' ἐὰν τούτω πέθη, μολ- γδ γενέσθαι δεῖ σε tum ΡοIlucis locus, quem ipse . attulit, X. 187 καὶ Αριστοφαναν δ in qua sabula, incertum est χρησμῶν τινα παίζει - μοι Ἀθηναίους αενειν, τοὶ μολγοὶ σονται.

24쪽

νυνὶ δέ σου κατεμουσι, ταχα δ' ευ οἶδ' τι καὶ καταχέσονται.

Vim intulit Graecitati Berisius repetendo pronomine σου Vs. 2. Et lenius, opinor, et verius supplebis: νυνὶ δ δη

κατεμουσι τέ

καὶ δελφακίων ἁπαλων κωλαῖ καὶ χναυριατια νεροεντα., Πτεροεντα ναυματια' ait Bernius non possunt avi, culae esse delicatius apparatae, sed περικομματα tenera,

, delicata, eaequisita. ' Recte ille quidem sed unde igitur ineptissimum h. l. epitheton πτεροεντα 2 Nisi egregie salior, in x ΥΜATIALITEPOENTA Meusqne delituit NAΥΜΑΤΙΑΤΤEPOENTA, et Aristophani reddendum:

Notum est quam saepe librarii illud αττα, quod non intelligerent, obliterarint. Feliciter id obetus restituit Theopompo in Sirenum se ΙΙ pag. 811 .):αυλεῖ γὰρ σαπρὰ αυτη γε κρουματια τὰ ἐπὶ αριξένης. Quanto melius ille: κρουματι αττα ταπὶ κτέ quam Meininius, qui nimis sestinanter correxit et edidit κρουαμαθ' or ταπι αριξε νης. rig. 1077. Eiusdem ΘΕΣΜΟΦΟΡΙΑΖΟΥΣΩΝ .m: Us. 7. υδ' ἐγχέλειον ουδ καραβον μέγαν γυναιξὶ κοπιώσαισιν ἐπεκουρήσατε; 'Eπικουρεῖν τι τινι Graecum esse nego pro παρέχειν τί τινι is nostro loco longe diversum est, quod legitur apud

25쪽

Xenophontem Anabas V cap. 4 25 ε τω χειμωνα ἐπεκούρησα, quamquam Vel ibi nescio an corrigendum sit: rτι χειμωνα ἐπικούπισα, quemadmodum dicitur ἐπικουφέ- ζειν τινὶ οὐ πονους, τὰς συμφορα et quidquid est huiuscemodi. raeterea apud Aristophanem displicet epitheton istud μέγαν, pro quo in codicera recte legitur μέγα, unde scribendum suspicor:

Ουδ' ἐγχέλειον ουδ καραβον μέγα

γυναιξὶ κοπιωσαισέ γ' ἐπικουρη σατ ε

Ultima per ironiam dicta accipienda sunt egregiam scili-eet opem tulistis mulieribus fessis Μέγα ἐπικουρεῖν eodem iure dici opinor, quo μέγα οφελεῖν, βλαπτειν, similia. ΡΜ 1101. Eiusdem --uὸν r. I sic expleatur: Πεντελέθοισι ' μου λεκαν ς παραθραύσμασι παισαι).Ρag. 1163. iusdem PopAAΗΤΟΣ se ΙΙ. Athen XII p. 25 Α καὶ Αριστοφακης Τριφώλητι παρακωμωδων πολλους των ἐωνωπι Eπειθ' σοι παρῆσαν ἐπίσημοι ξένοι, ἐπηκολούθουν κῆντεβολουν προσκείμενοι, ὁκως χων τον παῖδα πωλήσει 'ς ίον,ετερος δ' κως εἰς Κλαζομενας, τερος δ' ὁ κως ει ηEφεσον . . . . . .

o δ' te Ἀβυδον ἐν δ' ἐκεῖνα πανθ' οδψ. Ultimum versum sic interpretantur, quasi scriptum foret:

26쪽

ησαν δ πασαι αἱ πολεις ἐκεῖναι κατὰ τὴν ὀδώ, Quam interpretationem quia neque verba Graeca admittunt, neque loci contextus commendare videtur, tentavi: ην δ' ἐκεῖνα πάνθ' κφ.

Consimile vocabulum ioco fictum ab Aristophane servavit Photius p. 572 4 D. CCLX Ine. Fab. ταχας τοὐς καταστοχα κους παρα το ταχα ουτως 'Αριστοφανης, ubi recte

Bergrius dixerit aliquis ad taedium usque ταχα, quem risit, poeta. ' Similiter τι ζειν ab eodem iocose sormatum est, τί λέγειν, ut auctor est idem Photius p. 588 13 se CCLXV). ΡΜ 1202. iusdem ab Inc. h. VIII. Athen. p. 14 30 B γίνεται δ' ἐν 'Iκώρω, φησὶν 'Eπαο-

χίδης, 4 Πρώμνιος ἔστι δ' υτος γένος τι οἴνου. καὶ στιν Ουτος ουτε γλυκυς υτε παχύς, ἀλλ αυστηρος καὶ σκληρος καὶ δύναμιιν εχων διαφέρουσαν Orco 'Αριστοφανης Ουνήδεσθαι Ἀθηναίους φησὶ λέγων τον Ἀθηναίων δῆμον ουτ α ιηταις ηδεσθαι σκληροῖς καὶ στέμφε- σιν οὐ τε Πραμιν ἰο ις σκληροῖσιν οἴνοις συναγουσι τας φρυς τε καὶ τὴν κοιλίαν ἀλλ' ἀνθοσμί

καὶ πέπονι ν ε κταροστανεῖ.

Infelici successu hunc locum tractavit vir in paucis ingeniosus heodorus Bernius, quia nescio quomodo eum sesellerunt scioli additamenta, quae uncis sepienda curari, quibusque eliminatis spes aliqua superest, ut locum suavi quadam elegantia insignem restituamus in integrum. De populo igitur Atheniensium haec sere dixisse comicorum principem

suspicor: ου τε γαρ σκληροῖς ποιηταῖς ηδεται κἀστέμφεσιν, ουτε Πραρινέοισιν οἴνοις - συναγουσι τὰς φρυς, ἀλλὰ ἀνθοσμί καὶ πέπονι νεκταροσταγεῖ.

Quae his desunt alius ortasse me felicior supplebit.

27쪽

19 l. m. ag. 35. Antiphanis BOMBOIO se ΙΙΙ:

υμῖν τρονας, σκοροδια, τυρον, κρομμυα,

κὰππαριν πὰντα ταυτ' ἐστὶν δραχριῆς. Suppleverim s. tio: κἁππαριν - παντα ταυτα ιι a ἐστὶν δραχμ ῆς. Quid enim, quaeso, facilius potuit excidere quam numeri nota post vocabulum ταυτα desinens in eandem literam γΡag. 70. Eiusdem θυο h. H vs. 6 sqq.: A. το δεῖνα δ' ἐσθί.ις; τουτὶ πιακανωτα πλοῖα T. Κωπαδας λέγεις. B. ἀγρίως γε T. παρα λίμνην γεωργων τυγχανω. Cum eineri lateor me non intelligere Dobrae coniecturam . - κακον A. ω τὰ πλοῖα Suspicor autem haec ita corrigenda et interlocutoribus distribuenda esse, ut legamus: A. το δεῖνα δ' ἐσθίεις:T. το τι A. κακον is α. T. ποῖα A. Κωπαδας χέ reo. T. ἀγριως γε M. παρὰ λίμνην γεωργῶν τυγχανω. Quo facto ratio exibit similis superioribus s. 4. θύννης τὰ προς γῆς eob. Vulgo προς τη B. ποῖα A. τα κἄτωθεν λέγω. Sed omnino vide obesum de hoc loco disputantem in nemosyne.

Corruptum tamen manet κακονωτα, in quo nescio an lateat κυφονωτα.

Pag. 106. Eiusdem mmaEΩa fragmentum unicum, quo quant sit comicorum quam tragicorum ars dissicilior lepidissime docet, lacuna laborat, quam supplere nescio an mihi contigerit. Vs. 8 sqq.:

28쪽

ὰν ἁλιν εἴπη τις Ἀλκμαιωνα, καὶ τὰ παιδία πώντ ευθυς ει ρηχ' τι μανιὸς ἀπέκτονε τὴν μητέρ ἀγανακτων δ' Ἀδοαστος ευθέως Iiξει, παλιν τ' se πεισι επειε ταν μαψεν et νων τ' εἰπεῖν τι, κομιδῆ δ' ἀπειρήκωσιν ἐν τοῖς δραμασιν,

αἴρουσιν υσπερ δακτυλον την χανην, καὶ τοῖς θεωριένοισιν ἀποχρωντως χει.

Suppleverim s. 12:Hει, παλιν τ' πεισιν, εἰθ' αδει παλιν.)quae Verba quam proclivi errore post idem versus initium negligi potuerint nemo est quin statim perspiciat. Hinc codd. habent: ηξε πώλιν ταπε ισι θ' ταν μηδἐ κτέ. Hisce tamen luculentius castigari possunt, quae legunturus 17 sqq.:ήμῖν δ ταυτ' υκ εστιν, ἀλλὰ πὰντα δεῖ

ευρειν, νοματα καινὰ τὰ διωκημενα προτερον, τὰ νυν αὐοντα, την καταστροφήν.

Nam propalam est, opinor, pro absurda ista lectione Antiphani reddi oportere:

Ρag. 111. Eiusdem ' OTO N fragmentum unicum, in quo estive describuntur parasitarum mores: Vs. 12 sqq:των φίλων γὰρ ων φίλος εργοισι χρηστος ου λογοις φυν μονον

Haec verba colorem habent ita plane Euripideum, ut apud

29쪽

hunc tragicin me in alicubi legisse initio mihi persuaderem. Frustra vero quaesivi. Integra tamen e tragoedia ea desumpta esse non est quod dubitemus, suntque festivissima in ore parasitae nobili illa sententia sordidam atque inhonestam suam artem lepide defendentis. g. 116. iusdem TFATIΩTO stamentum primum, quo illustratur vetus sententia, nihil certum esse in vita hominum: οστις ανθρωπος δ φυς ἀσφαλές τι κτῆμ' υπαρχειν τε βιῶ λογέειται, πλεῖστον ήμαρτηκεν et γαρ εἰσφορα τις et ρπασεντανδοθεν παν ' Mi δίκη τις περιπεσων ἀπώλετο, et στρατηγήσας προσῶφλεν et χορηγος α ρεθείς ἱματι χρυσα παρασχῶν τῶ χορω ρακος φορεῖ,

α τριηραρχῶν ἀπήγξατ α πλέων γλωκέ ποι. Si genuinum est λυσκε, intellegatur πο ληστῶν Verumtamen, ut dicam, quod sentio, mihi non videtur veri esse simile, poetam maluisse in hac causa mentionem sacere perieuli lenioris et minus frequentis quam gravioris et stequentioris, quale est naufragium. Utu est, ego transpositis literis scribi malim: α τριηραρχων ἀπήγξατ' et πλέων ωκειλέ ποι. Vs. 3tio cum Hirschigio pro ηρπακεν dedi Aoristum, quamvis e s. 8:α βαδίζων ῆ καπεύδων κατακέκοφθ' υπ' οἰκετῶν possit apparere, Grammaticam non respuere eriectum. Vicini tamen oristi ἀπώλετο, προσῶφλεν, ἀπήγξατο et ἄκειλε

nisi me Mellit iniectura probabilem reddunt lenem Bi seiugii mutationem. Ρag. 126. Eiusdem ΟΙ ΘΗBAIO D. I, s. 17:

30쪽

ῆ τε σύν νομος τῆς κυφονωτου σωμ' ἔχουσα ντίας

ξιφηφοροισι χερσὶν ἐξωπλισμένη τευθίς si quid horum intelligo, σύννοριος coniungendum est cum σωμα, ideoque mutata litem rescribendum σύννομον Ita enim 'o ἐξῆς hoc erit: α τε τευθὶς σωμ' ἔχουσα σύννοριον τῆς κυφονώτου σωπίας. in simul apparet salsam esse op- Hersit, pro σῶμα σχημα suspicantis, opinionem. Pag. 134. Eiusdem ab Inc. h. IV. 5 sqq.: του μἐν πιεῖν γα καὶ φαγεῖν τὰς ηδονὰς ἐἔχομεν ομοίας ' Ῥυχὶ τοῖς λαμπροῖσι ἐ

δείπνοις το πεινῆν παύεται.

surde splendidis comis s. ultimo derogatur satiandi potestas. Quid autem poeta voluerit e praegressis liquid potest apparere. Dixerat enim divitias tantummodo propterea expetendas esse, quod divites melius possint adiuvare amicos quam pauperes. Nam iisdem,' ait omnes homines edendi, atque bibendi fuimur voluptatibus. Sequentibus igitur ουχὶ - παύεται quis sensus, quaeso, inesse potest praeter hunc is splendidis nihil opus esse dapibus, ut famem quis, compescat Quod a poeta enuntiatum esse puto hoc modo: .vi τοῖς λαμπροῖσι δἐ

γονοισι δείπνοισιν το πεινῆν παύεται.

Pag. 147. Fab. Ino. D. XXXVI:

Ita hae verba leguntur apud Athenaeum V. p. 49 . Verum ustathius ad Iliad. p. 740 16 παραγει ο Ἀθήναιος

καὶ Αντιφανην εἰποντα 'Eπεὶ δ' ὁ τρίπους oθη, τουτ-εστιν et τραπεζα, κατα χειρῶν ἐχλομε ν, et γουν ἐν-το-