Nova Addenda critica ad Meinekii Opus: quod inscribitur Fragmenta comicorum Graecorum

31쪽

μεθα, quam lectionem, nisi salior, nimis avide amplexus est Meinerius. Etenim sollemni usu servi dicuntur Graece convivis κατὰ χειρος s. κατὰ χειρων διδοναι efforche

vol. I p. 23 st. 1 1M. Hoc vero verbum ponitur aut addito aut omisso verbo κατανῖσθαι. s. Arist. ΑV. 463. Convivae autem dicuntur κατὰ χειρ4 s. χειρῶν λαμβανον. Cff. Nicostratus Vol. III p. 28I, Menander Vol. IV p. 20 s), Clearchus ib. p. 563 Demonicus ib. p. 570. Ρotuisset igitur poeta: ἐπεὶ δ' Ἀριπους ψθη, κατὰ χειρῶν τ' ἐλαβομεν. unde non diversum est, ut opinor: κατα χειρῶν τ' εἴχομεν. Quare utique revocanda videtur Athenaei codicum scriptura. ΡΜ 157. Inc. Fab. h. LXXVII. Α γεροντεῖαι παλαῖστραι comparavit indoinus titulum . oecisium C. I. I p. 374:

εἰκονα τήνδε Ποθεῖνος ἐν ευφήβο ισι παλαίστραις τεύξας κοσμητο θηκατο νυμφιδίου.

Merito reiecta indore snspicione ευφηβοισι ab imperito poeta positum esse pro ἐφηβοισι, einerin ipse non melius coniecit ευήβοισι quod ne Graecum quidem vocabulum esse videtur. Ab illo quidem crimine facile se defendet mea suspicio poetam voluisse ἐν ευφήμοισι παλαίπαις i. e. quae, ut cum Homero loquar, exercentibus impertiantur κλέος ἐσθλον.

'Eτεροι δὲ θεοισι συμπεπλεγμένοι

32쪽

μετὰ καρώβου σύνεισιν, ὁ μονος βροτῶν δύναται καταπιεῖν ἐκ ζεοντων λοπαδέωναθρους τεμαχίτας, ωστ' ἐνεῖναι μηδἐ ἔν., Articulum' ait M. ante θεοις e coniectura addidit Ca- ,sa onus, fortasse recte quamquam sensum Verborum τοῖς θεοισι συμπεπλεγμένοι non perspicio. Non magis ego perspicio, neque opinor, perspiciet alius quisquam. tenim dubium non est, quin depravatum sit istud θεοῖσιν Verbum υμπλέκεσθαι usurpari solet de malorum societate, in quam quis imprudens incidat. Ita v. c. ristophanes Acharn. . 703 sqq.:

τιμ α εικος, ἄνδρα κυφον ηλίκον Θουκυδίδην ἐξολέσθαι συμπλακέντα τῆ Σκυθων ἐρημία τῶδε τω Κηφισοδηρον, τυ λαλω ξυνηγορης

Neque aliter Menander IV. 341):

ἀδίκοις φίλοισιν ri κακοῖς μὴ συμπλέκου. Adde nripidem Bacch. s. 800 sq.: ἀπορω γε τωδε σε τε πλέθρε α ξένη,

ως υτ πασχων ουτε δρων σιγήσεται.

Hinc suspicari possis aut: 'Eτεροι δἐ θεοισ εχθρ or)σι συμπεπλεγμένοι κτέ. aut sorsan melius: Eτεροι δἐ μηρίοισι συμπεπλεγμένοι κτἐ.nt simul alludatur ad nomen καραβος, simul intelligantur homines nequam, quos θηρια audire apud comicos et oratores norunt omnes. In s ultimo non haererem, si scriberetur: αθρους τεμαχιτας, ωστ' - ἐνεῖναι μηδὲ ἔν.

Proclivi errore in sὸ E duae ultimae literae adestinante scriba potuerunt omitti.Pag. 242. Eubuli OPΘAN- h. I. s. 9 sq.:

33쪽

ασσει.

Odor quo pacto dici possit irritari, non satis intellego. riun videtur Τρεθισμένους. Pag. 244. Ibidem D. IV:

καριδα καθῆκα κώτω κἀνέσπασ αυθις Elegantius certe scripseris: καoῖδα καθῆκα κάτ' ἀνέσπασ αυθις .Pag. 249. hisdem Em-a se ΙΙ: Eρμη ό Μαίας λίθινος, ον προσεύγμασι ἐν α δ κυλικείω λαμπρον. κτετριμμένον. . 2 legendum ευ τετριμμένον, es Alexidis Cyen D. p. 43b, ubi de κρατηρ θηρίκλειος sermo fit:ον λαβων ἐγ- κενον τριψας, ποιήσας λαμπρον κτέ. Praeterea corruptum est Vs 1 προσεύγμασιν, pro quo Videm προσεύχομαι, quod Venit mihi in mentem, suffciat. Pag. 261 Eubuli Incert. Fab. r. XVI vs. 3: ἀλλοτρίων κτεώνων παραδειπνίδες, α λοπαδαγχαι

λευκων πογαστριδίων.

Mei hin quamvis dubitanter s. 4 praefigendum articulum suspicatur, rectius addens Ortasse λευκων depravatum esse. Sper lare, ut viro ingeniosissimo haec placeat suspicio mea:

λευκαυγήν πογαστριδίων

τευθὶς μεταλλάξασα λευκαυγῆ φύσιν σαρκος πυρωτοις ἀνθρακων ριπίσμασιν.

34쪽

Aρ' ἐσω τι τῆς πενίας πλον παρρησίας ταύτην αν τις ἀπολέσητὴν ἀσπίδ' ἀποβέβληκεν οντος του βίου. Locus in hunc modum videtur constituendus: Aρ' ἐσθ' τι τῆς πενίας πλον παρρησία αριστον ἐστιν); ην αν τις ἀπολέση, την ἀσπίδ' ἀποβέβληκεν ουτος του βιον.

δριστον ανδρος πλον ἐνδέκου πέλει

quemadmodum ibi scribendum esse monui in Mercitationibus Criticis Hagae comitum V. Martinum Nijhoffa MDCCCLXΙΙ)p. 33. Vulgo legitur absque sensu et ruente metro: ατρέκεια δ' ἀριστον ἀνδρος ἐν πολε δικαίου πέλει.

M. 4 sq. ουχι αῖς ἐν τελευτenae ἀπέθανεν βινουμένη 'Ισθμια δἐ καὶ μαιρα κατασέσηπε καὶ Φίλα. Soloecismum eximas s. 5 transponendo: 'Iσθμια δἐ κατασέ σννα καὶ νέαιρα καὶ Φίλα.

πo4 τους στρατηγοῶς βον ἐστι μυρίαις μοίραις προσελθοντ' ἀξιωθῆναι λογου, λαβεῖν τ' ἀποκρισιν ων αν ἐπερωτε τις, iπρος το ἡ καταρατους ἰχθυοπωλας ἐν γοοα ους αν ἐπερωτηση τις si λαβών τι τῶν παρακειμένων κυφεν σπερ Τήλεφος πρῶτον σι-fi και διγιαίως τουτο γε απαντες ἀνδροφονοι γὰρ εἰσιν ἔνι λογιο ἄσεί τε προσέχων Ουδἐν ουδ' ἀκηκοως

35쪽

ἔκρουσε πώλυπον τιν' ὁ δ' ἐπρήσθη καὶ του λαβὼν λατὰ ρηματ' ἀλλὰ συλλαβὴν ἀφελῶν ταρωνβολῶν γένοιτ' δεμ ν δ κέστρας κτω βολῶν

Satis mirari neque neminem inter viros doctos, qui hunc locum salsissimum corrigere conati sunt, intellexisse vocabula κἄτ' nam ita legendum pro καί του λαβιον λα τοιχη- μα ἀλλὰ συλλαβὴν ἀφελων non Amphidis esse sed aut Athenaei aut magistelli explicantis lectoribus, quid sibi velint decurtata ista vocabula τώρων βολῶν et κτῶ βολῶν. Deleto autem interpretamento, quo omnis periit loci nitor et elegantia, metrum quidem facile restituas scribendo: ἐκρουσε πουλύπουν τιν δ' ἐπρήσθη ταρωνβολῶν γένοιτ' ira κέστρα κτώ βολῶν sed compluria ita manebunt impedita. Nam primo Vs 5 iquid sibi velit non intellegitur, secundo s. 7 πρῶτον non habet quod sibi respondeat ἐπειτα tandem cur s. 10 δἰ addatur, non mutato sententiae subiecto, an perspicitur. Simplicissima ratio videtur statuere, excidisse quaedam statim post πουλύπουν τιν' potius quam post ἐπρήσθη quod visum est Meinerio. Ρag. 345. Anaxilae MPOLIOm D. I: Eανθοῖς τε μύροις χρῶτα λιπαίνων, χλανίδας ε ἐλκων, βλαύτας σύρων,

βολβους τρώγων, τυρους καπτων, - κολώπτων, κήρυκας ἔχων, χιον πίνων, καὶ προς τούτοις ἐν σκυταοίοις ραπτοῖσι σορῶν 'E σήια γραμματα καλὰ.Deleta una litervia, s 4 reponendum:

36쪽

CL Aristophanes Aehurn. 1229: καὶ προς, κρατον ἐγχέας μυστιν ἐξέλαψας et Pae. 850:τον ζαηιδ αυτῆς προσπεσων Ἀλα ρεται. Litera ο μικρον aut mero debetur librarii errori, aut huiuscemodi scripturae: ἀποωὰ 'κλαπτων Ἀτέ. Ultimo versu observa productam Ionico more penultimam in vocabulo καλα, quod Optime quadrat cum praegresso 'Eφεσήια In stagmento sequenti scribendum videtur numero plurali τριχορδα, potius quam τρίχορδον cum sagacissimo editore, pro τριχορδους.

Λιαρραγήτω χἄτερος δειπνῶν τις ευ, μὴ Κτησίας μονος. - γαρ σε κωλύεις A. δείπνου γὰρ υτος, ῶς λέγουσιν οἱ σοφοί, αρχην, τελευτὴν δ' εμαθεν ουδεπωποτε.Duo versus priores cum duobus posterioribus ita pessime cohaerent, ut mihi quidem dubium non sit, quin a scribis male hic collocati sint duo ultimi versus, qui nihil contineant nisi variam lectionem, olim adscriptam Chrysocho stamento p. 353), quod paulo ante memoratur ab Athenaeo, scriptum

in hunc modum: Ηδη σχεδον τι πὰντα σοι πλὴν Κτησίου δείπνου γὰρ υτος, ῶς λέγουσιν οἱ σοφοί ἀρχήν, τελευτην δ' ον ἐπίσταται μονος. Vs primo coniicio: Πλήρη σχεδον τι παντα σοι πλὴν κτησίου.

Adiectivo πλήρης hoc sens satur usus est inter alios Eubulus in Bolonis se 1 p. 22M:

37쪽

ἀλλ' εἰμὶ πλήρης, στε καὶ μολις πανυυπεδησαμην παντα δρῶν τὰς ἐμβαδας.

suspectus alter articulus; cui substituendus videtur pronomen demonstrativum τήνδ' Similiter, addita una stera, levi errore

liberari potest D. 1 p. 353)

VS. 2. εις ουν κακον ανθρωπου τροπονεισδυς καστος ἐσθίει καθηγεν ο ς.

sententia postulat ἐσθίει 'γκαθήμενος. Pag. 366. Epicratis ANTLAALBO D. H. 15:αυτη Aαῖς γαρ ποτ' ἐν ἐν νεοττος καὶ νέα, υπο τῶν στατήρων η ἀπηγριωμένη, εἰδες δ' Λ αυτῆς Φαρναβαζον θαττον ἁν. Vocabula καὶ νεα ex interpretamento fluxisse videntur Vocis praecedentis νεοττος, contextus enim postulat νεοττος καὶ καλή. Priori vocabulo in sqq. Opponitur s. 18: ἐπι δἐ δολιχον τοῖς χεσιν et δη τρεχει, posteriori s. 19:τας δ' αρμονίας τε διαχαλα του σωματος, quemadmodum s. 17 respondet s. 20: ἰδεῖν ἐν αυτην ραον ἐστιν et πτύσαι nam ita legendum pro καὶ monui in Dissertatione cademica p. 6.Ρag. 370. Eiusdem ab Ino. r. Ι:vs. 11 sqq. ἐν γυμνασίοις Ἀκαδημείας

38쪽

ῆκουσα λιγων ἀφώτων ἀτοπων περι γαρ φύσεως ἀφοριζ4μενοι διεχώριζον ζαλων τε βίον δένδρων τε φύσιν λαχανων τε γένη τέ. Melius intelligam: ῆκουσα λογων αφαθ' ως ἀτοπων i. e. Sermones ultra quam dici possi ineptos. Cf. Aristophanes v. 427: φατον ὁ φρονιμος. Lysistr. 198 φευ a, το ορκον ἄφατον ὁ ἐπαινέω es.

R. 1149. lurali numero φατα usus est poeta ibid. 1080. ΡΜ 386. Alexidis ΑΙΣΩΠΟΣ

Vs. 11. το μεν γὰρ τερον λουτρον ἐστιν, ου ποτος, ψυκτῆρι πίνειν καὶ καδοις θανατος μἐν Ουν.

Quoniam sormula ἐν ουν imo tam adhiberi potest ab iis, in continuantes orationem augeant corriganis quae iam dixerint, quam a respondentibus, hodie pro certo nequit asfirmari, recte vocabula θανατος ἐν H eontinuari Soloni. Imo fortasse melius tribuentur alteri interlocutorici. e. Aesopo. Ea ratio v. c. obtinet in fragm. II Agricolae Anaxandridis. μέγαν σως ποτήρια

προπινομεν καὶ μέστ' ἀκρατου κυμβία ἐκαρωσεν μας B ἀνακεχαίτικεν ἐν ουν.

et in Enpolidis aptarum se. XIII II, p. 451):

Αdde Aristophan. Ol. II p. 1171 1 9 et Anaxit. Vol. III. p. 350 2, 7). Alterius rationis, quam in Aesopi stamento secuti sunt editores, exemplo sit Menandri se Vol.

Μονιμος τι η ανθρωπος, ῶ Φίλων, σοφος, ἀδοξοτερος μίαν δ πήραν ου εχων, πήρας ἐν Ουν τρεῖς κτέ.

39쪽

ἀεὶ φιλομυρον παν το Σαρδεων γένος. et Sophoclis Antigonae s. 1055:τ μαντικον δ παν φιλαογυοον γένος. Ρag. 421. ΙΠΠEsΩΣ hagm. I s. 5 palmaria est Dobraei emendatio oοέφασιν pro ooειν φασίν, quae omnino est necessaria, quamvis . in addendis ad vol. III idoneam se mutandi causam dicat non videre. Non latebat, opinor, doctissimum Anglum φωιι ερρειν τινα Graece dici non posse pro λέγω, φραζω, κελεύω τινὶ κλαειν s. οἰμωζειν. Pag. 426. iusdem K-ΥΤΤΟΜENOS. 'Ωστ' ἐξελων ἐκ του λυχνούχου τον λύχνον μικρου κατακαύσας ἔλαθ' ἐαυτον υ πο μαλης τῆ γαστρι μαλλον του δέοντος προσαγαγων. Evadent haec verba aliquanto magis perspicua, ubi restitueris Vs 2 πο μέθης, quemadmodum poetam scripsisse proum μαλης verisimillimum esse iudico. Supererat, opinor, in antiqn codice TIOΜ. Η C, idque τῶ τυχιντ ρήματι X-plevisse videtur librarius. rig. 455. Eiusdem ΛΥΣΣΕΩΣ ΥΦΑΙ NΤΟΣ fragm. 2:

καὶ τοὐς ἁλιέας ει το βαραθρον ἐμβαλω. ἀπελευθέρων φαρια θη ρεύου σι μοι, τρι, δια καὶ σηπίδiα καὶ φρυκτούς τινας. Valde displicet in hoc genere orationis ἀσύνδετον s. 2. Legendum videtur: ἀπελευθέρων γαρ φαρια θηρῶσί μοι. Postquam prono errore θηρωσι abierat in θηρεύουσι, lumbem versum correetor sanari scilicet resecanda vocula γαρ .

40쪽

Aέγεις haud dubie sensu cassum est, sed neque ex ἀεί neque ex θεοῖς, ut M. suspicatur, facile potuit coriumpi. Venit mihi in mentem, an sorte poeta scripserit:

ut την Τμφην λέγει sit illius lectionis interpretamentum, quod postquam, ut fit, eius locum occupasset, leviter imm latum abierit in τὴν ψι ην λέγεις. Ρag. 464. Eiusdem LANNΥxo:

Alexidem scripsisse Ἀδδεια suspiceris, collatis versibus 16 sqq. Mονον ἀπαλλαγηθί Moo τους σου δ0 κανδαύλους λέγων καὶ χορια καὶ βατανια πασαν ἀφανιεῖς τὴ ῆδονήν. ut ingeniose eos explevit obraeus. Quid Vs. 13 pro νριον reponendum sit, videant alii Bernius suspicatur θυῖον. Verbi ποιεῖν vs. 7 hequens est in re culinaria usus Ra v. c. Alexis in Ponerae s. 9 D. I εἰθ' φων ποιω-υελον,

O συκοφαντης ν δικαίως τουνouαεν τοῖσι οχθηροῖσίν ἐστι κείμενον.

Vitium, quo haec verba laborant, aperiet locus Xenophontis huic perquam similis in Cyropaedia II, 2, 12 4 εν ἀλαζών Moιγε δοκεῖ νοMα κεῖσθαι επὶ τοῖς προσποιμένοις και