장음표시 사용
41쪽
πλουσιωτέροις εἶναι ν εισι καὶ ἀνδoειοτεροι καὶ ποιήσειν ἀμη ἱκανο εισεν πισχνουμένοις τε Legendum igitur s. 2: ἐπὶ τοῖσι μοχ' ροῖσίν ἐστι κείμενον.
Gravem errorem peperit numeri nota chand intellecta a
Μαθοις δ' ἁ οιον ἀνθρωποι κακον ἐστιν et γαστήρ, διδασκε δ' P ἀναγκαζε θ' ὁσα. έ τις ἀφέλοι τουτ' ἀφ' ήμων το μέρος ἀπο του σωριατος, ουτ αν ἀδικοιτ' ουδὲν ουδεὶς ουθ υβριζοιτ' αν κων. Manifesto enim requiritur: ε τις ἀφέλοι τουτ' ἀφ' imo τ μέρος ν του σωματος ').
'Aφροδίσι' et γε ταῖς ταιραις et πολις ' ἔτερα δὲ χωρίς ἐστι ταῖς ἐλευθέραις. ταις ημέραις ταύταις ὁ κωφουζειν θος ἐστὶν νομος τε τὰς ταιρα ἐνθαδεμεν ήμῶν. Perperam, nisi fallor, . in textum recepit Porsoni suspi-
Simili ratione non illepida eonieetura tentavit ininehius Maleel. Sophool. p. 234 Oedip. Reg. s. 640. Compluria vir egregius in eo opero omittere potuisset, si inspexisset meas Axerritationes Criti a quae prodierunt anno ΜDCCCLXII agae Comitum apud yhossium. Nam et saepius in easdem meeum ineidit suspiciones, neque, opinor, pag. 274 corrupisset locum sanissimum Sophoelis ex Danae p. Suid in voce πετρα, si interpretationem cognovisset quam ego protuli p. 20. Ex eiusdem opusculi praelatione novissimus Aeharnensium editor Albertus uellerus et alia forsan doceri poterat, etvs. 88 in Ravennate libro nullam esse lacunam, sed plane legi: ἐπτ έρωται τ' ἐπὶ τ δεμνον μα καὶ μεγάλα δη φρονεοῦ, quae lecti bene convenit eum Sehesiastae explieatione ἐπειγεν, σπευδε .
42쪽
oionem inserentis μεθύειν ante μεθ' ημῶν. Si revera sunt verba Alexidis non Athenaei, quod sorsan haud iniuria placebat Hirschigio deleverim potius Variam lectionem νομος τε et scripserim: ταῖς η κεραις ταύταις δ κωμαζειν ἔθος ἐστὶν μεθ ήμων τὰς ταίρας ἐνθαδε.Ρag. 509 Incert. Fab. fragm. X:
Aν πιττοκοπot1μενον τιν' i ξυρούμενονορας, δυοῖν τούτου ἔχειν δεῖ θατερον η γὰρ στρ ατ εὐε ιν ἐπινοεῖν μοι φαίνεται καὶ παντα τα πωγων δραν ἐναντία,κ πλουσιακον τούτέ τι προσπίπτει κακον TL, Ingeniose Jacob us η μαστροπεύειν ἐπινοεῖν κτέ. Sed, neque particulo γὰρ commode carere licet, nec μαστρο- ,πεύειν sic dici potest sine αυτον. Hoc tamen certum estn pro στρατεύειν requiri Verbum, quo cinaedorum mollitieu, indicetur. Ita rectissime iudicat . qui in addendis ac eorrigendis cur memoret esurdui inanem interpretationem, quam, si tanti est, vide apud ipsum p. 92, non plane intelligo.
Persuasum mihi est me a vero non procul aberrasse Onileientem: ητοι γὰρ ἐταιρεῖν ἐπινοε ιν ριοι φαίνεται. 'Eταιρεῖν apud Veteres imprimis usurpabatur de inaedis, rarius de mulieribus Hoc sensu tamen adhibitum invenies a Phoenici de novae comoediae poeta, in fragm. ex incerta
sabula M. Stob. Flor. VI. 30 Mem. IV p. 11 vs. 1 sq.:
43쪽
Ita D meus locum refinxit, non persanavit. Si enim stagmentum bene intelligo, scribi oportet hoc modo:
ἐπὰν κυαθους πίη τις, eo Κριτων, δέκα, ἀεὶ παρ' καστον ἐνδελεχως το ποτήριον πένων το λοιπον otin λογισμοψ ἐξεμεῖ.
Vs. . eodd. πίνειν et δέξαιμι. Verto P tquam aliquis, o Crito decem cyaιhos bibit, ad singula semper quae deindo adbibet pocula, sanam mentem usque evomet mo tecum reputa. Pag. 578. ne simae hi IALLILIO ham. III:και- λε μενον σπανιωτεοον παρεστιν ορνιθων γαλα, και φασιανος ἀποτετιλμένος καλως. Vs 2 σπανιωτερον, quod Metaerius mutari vult in superlativum σπανιωτατον, ego interpolatori proverbium ρνιθων
γολα interpretanti deberi suspicor. Poeta, opinor, dederat:
καὶτ λεγομεν ον παρεστιν ορνιθων γαλα, καὶ φασιανος ἀποτετιλμένος καλως.
T λεγομενον, ut saepe, significat ut est in proverbio. Cf. Menandri OOKIO D. Ι 8ονος ἐν πιθήκοις ἐστι et το λεγομενον. et eiusdem seis h. Ι:
44쪽
Pag. 594. imo elis mNΥ a. Hoc fragmentum sic diviserim: O δ' Ἀχαρνικδ Τηλέμαχος πιετι δημηγορει
ουτος δ' εοικε τοῖς νεωτήτοις Σύροις. d. πως et τι πραττων, βούλομαι γὰρ εἰδέναι. B. Θαργηλον φερει.
Ηδη προσενηνεκται τί μέλλεις σπευδε δη- ταν δ γὰρ Τιθύμαλλος ουτος ἀνεβίω κομιδῆ τεθνηκώς, τῶν ἀν' κτω τουβολον θερμους μαλαξας ου ἀπεκαρτέρησε γὰρ ἐκεῖνος, ἀλλ' ἐκαρτέρη,', ἡ φίλτατε,
Qui sint illi lupini m. ait , quorum octo obolo constant, , eum SchWe haeusero ignorare me fateor. Omnino totum, illud de emolliendis lupinis non intellego. Num sorte legendum:
των ἀν' κατον τουβολουθέρμους ἀνακώψας 2Tithymallum inedia mortuum dicit revixisse comesi lupinis, quorum centum uno obolo constent. Ultima: υκ ἀπεκαρτέρησε - πεινῶν explicant illa κομιδῆ τεθνηκως. Vol. IV. ag. 6. Philemon ΠO PTEPΩN Nυν δ' οἰδ' ἀκριβως την τύχην ώς ου μία
ουδ εστι πρώην, ἀλλα μετα τῶν σωματων μῶν, ταν γιγνώμεθ', ευθἐς et τύχη προσγίγνεθ' ημῖν, συγγενη τω σωματι κοὐκ εστιν τερον παρ' τερον λαβεῖν τύχην.Ρrma verborum compositio si videtur castiganda: - αλλὰ μετὰ των σωμάτιον
45쪽
ήμῖν, ταν γιγνωμεν, εὐθυς et τύχη προσγίγνεθ' ουσα συγγενὴς τω σώματι κτέ.
καυτον τι πραττειν, ου μονον τὰς ἐλπίδας
ἐπὶ τῆ τύχη χρη, παιδίον, πώντων ἔχεινων βούλεταί τις ἀλλὰ καὶ τῶ ti τύχη συλλαμβώνεσθαι oto et τύχη ποιεῖ, ἐαν μεθ' ἐτέρου τουτο, μὴ μονη, ποιf. Distinguendum et corrigendum: - ου μινον τὰς ἐλπίδας ἐπὶ τῆ τύχη χρή, παιδίον, παντων χεινων βούλεταί τις, ἀλλὰ καυτον τῆ τύχη συλλαμβώνεσθαι ραον η τύχη ποιεῖ, ἐὰν μεν τερου τουτο, μὴ μονη, ποιῆ.
Vs 3 libri habent καὶ το quod male correxit Grotius. Ρag. 39. Inc. Fab. fragm. XVI: ἐγω λίθον ἐν τῆν ιοβην, μὰ τους θεούς,
Immanem anacolnthiam simul et soloecismum aene removeas reponendo Vs 3 ώς ἐγένετ' οὐσ' ἁνθρωπος. s. 2 scribendum partim e Branchii partim e Naucri coniectura: ου πω ποτ' ἐπείσθην ουδ νυνὶ πείθομαι. Et πείθομαι habet scholiasta, dum ex ustathio ad eundem locum receptum est πεισθήσομαι.
Θεον νιπιζε καὶ σεβου ζήτει δἐ μή πλεῖον γαρ υδἐν ἄλλο to ζητεῖν ἔχεις κτέ. Sensus s. 2 esse debet hic nihil enim prosicis investigando, quare Graeca sic corrigenda sunt:
46쪽
πλεῖον γὰρ οδιν ἀλλο τω τεῖν χεις.m vas a comoedia alieni esse ridentur. Pag. 58 ham LXXXI: ἁν γὰρ μέχρι νεφων την ἐφ ρὐ- ἀνασπώσης, θανατος αυτην αασα Γ ἐλκύσει κώτω. Πασαν, quod h. l. ineptissimum est, ad supplendum Versum a librario insertum esse suspicor. Tento: θώνατος αυτην αυθις ἐλκύσει κώτω. . 1 recto Dobraeus metrum correxit suspicando: κὰν την φρυν μέχρι των νεφέων ἀνασπώσης. Recentioris p instri esse arguit ελκύσει pro ἔλξει positum. Pag. 60. stam LXXXm: γῆρας αἰρων παρὰ θεων ἁμαρτανει το γὰρ πολυ γῆρας ἐσχ=των πολλων γέμει. corrigendum ἐσχατων πινων γέμει.
Ουτ ει ποσις μοι κατθανών ἐτήκετο.
47쪽
Suspicor: ἐσυ τῶν χρηστων θεος. s. locus simillimus
- σον ταπεινον ἁ σὴ σεμνύνης, καλονεξω φανεῖται, φίλ' νερ α δ αυτος ποιῆς ταπεινον αυτο καὶ τιθῆς ἐν μηδενί, οἰκειος ουτος καταγελως νομίζεται. Quoniam nemo mortalium το ταπεινον potest ποιεῖν ταπεινον, Menander aut negligentius haec scripsisse putandus est, aut recte et ordine dedisse:
το σον, δν ταπεινον, ἁ συ σεμνύνης, καλονεξω φανεῖται κτέ.
Pag. 164. ΜΙΣΟΓΥNO stagm. I. vs. 9 ἐλθοντ' εἰς νισον τὀν ἔχοντα ταύτην ἐθεραπευσεν ἐπιμελως. Dederat, pinor, Menander: ν εχον ν ἐαυτην κτέ. i. e. rugo eum qui se habet i e maritum bene curat. Pag. 189. IEPINΘIAX stam. VIII: Suid. Ι. p. 197. ἀνεπαφον ἀνεύθυνον, καθαριν, θιγες, ἀψηλώφητον Μενανδρος Περινθίψ. τὰ δ' ἁλλ' ἀνεπαφα σωμι ατ ουδ ελη. lam Etam latere suspicor Λ ΟΥ- τὰ δ' ἄλλ' ἀνεπαφα σώματα, - δ' ἐλου. reliqua corpora sun intacta tu elige. Pag. 205. 'ΘΗ ham. I. Suidas αἰτησασθαι τὰ χρήσασθαι Μενάνδρος Τιτθῆ
48쪽
ῆν ἄν τις υμῶν παιδίον ὴτήσατ' et κεχρηκεν, ἄνδρες γλυκύτατοι. Miram neminem dum intellexisse παιδίον h. l. sanum esse non posse. Lege: et δη τις υμων λοπώνιον ὴτήσατ' si κέχρηκεν, ανδρες γλυκυτατοι; Ηδη iam C. F. Hermannus. Ad meam emendationem conseras. Hymnidis D. V Mυ πυρ γαρ α ῶν Ουδ λοπα δ' αἰ ot μνος v. Harpocrat. V. ,τημένην.
vs. 8 Πανηγυριν νομισον τιν' ἔναι τον χρονον,ον φημι, τουτον et 'πιδημίαν, ἐν co10. 3χλος, ἀγορα, κλέπται, κυβειαι, διατριβαί αν πρωτον ἀπίης πιατ α λύσε ιέ, βελτίονα
ἐφοδι' ἔχων ἀπῆλθες ἐχθρος ουδενί. προσδιατριβων δ' ἐκοπέ ασεν ἀπολέσας
κακως τε γηρων ἐνδεής του γάρον ται, 15. Ῥεμβοριενος ἐχθρους ευρ', ἐπεβουλεύθη ποθέν, ου ευθανατως ἀπῆλθεν ἐλθων εἰς χρονον.
Ex oppositis s. 13 sqq. apparet 8. 11 Menandrum scripsisse: αν, πρὶν α ν ἀπειπῆς, καταλύσης. f. hoenicidis Fab. lac. p. 511 s. 3. s. 14 a fine graviter laborat. Pag. 231. Fab. Incert. r. n:
E, ἐν δικαιως προσπεπατταλευμένον γραφουσι τον Προμιηθέα προς ταῖς πέτραις,
καὶ γίγνετ' αυτῶ λαμπας, ἁλλο δ' ιδ εν
ἀγαθον ο μισειν ου' παντας τους θέους, γυναῖκας πλασεν - πολυτίμητοι θεοί,εθνος μιαρον γαμεῖ τις ἀνθρωπων γαμεῖς λαθριοι το λοιπον γαρ ἐπιθυμίαι κακαὶ,
49쪽
γαμηλέη λέχει τε μοιχὸς ἐντρυφών κτέ. Neminem haesisse in isto λώθριοι Mago ineptias et repone mecum: γαμεῖ τις ἀνθρωπων γαμεῖο λεθρον το λοιπον γὰρ ἐπιθυμίαι κακαὶ, γαμηλίη λέχει τε μοιχὰς ἐντρυφων καὶ φαρμακεῖαι καὶ νοσων χαλεπωτατος φθονος, μεθ' οὐ ζη πὰντα τον βίον γυνή.
- τὴν 'Aθηνὰν ανδρες, εἰκον ου ἔχω ευρεῖν μοίαν πω γεγονοτι πραγματι, ζητεον προς ἐμαυτον τέ ταχέως ἀπολλύει. στροβιλος ἐν σω συστρεφεται, προσέρχεται, προέλαβεν, ἐξέργι ρεν, αιων γίγνετα κτέ.
Corrigendum videtur: προσέβαλεν, ἐξηρε ι κεν, αιων γίγνεται. Horum illud iam coniecit orsonus, sed non minus necessarium videtur ἐξερείπειν de tempestate arbores radicitus evellente atque prosternente, qua in re ridiculum est ἐκρέπτειν. Cogitari quoque possit de reponendo ἰξέτριψεν et Herod. n. 37, verum illud praetulerim. Pag. 238. stam. XVIII: . 3. κακον γὰρ δαίμον' ου νομιστέον εἶναι βίον βλώπτοντα χρηστον. fine s. 4 probabiliter addideris υδένα. Pag. 262. ham. XV. Ουκ - ακουσμ' ηιον ἡ Ῥηθεὶς λογος
πατρος προς υἱον περιέχων ἐγκωμιον.
Tum ρηθείς additum languet, tum sententia his verbis
50쪽
concepta Vera non est; nam improbi patres saepe filios laudant ob mala lacinora, neque eiusmodi certe incomtum dulce acroama Vocari merito potest. Sed Menander dixisse videtur: Ουκ ἔστ' ἀκουσμ' ηδιον ν χρηστον λογος
Pag. 283. fragm. CCXXIV. Hoc fragmentum ortasse reserendum est ad Πλοπιον. f. h. Ι. 5, 10. Pag. 295. stam. CCXCI. Ammonius ad Aristot πιο μμηνδεας p. 96, 14.
. 4 ἐπηγε sanissimum est, modo cum M. in ed. min. scribas σωρον, es Diphili ab Ino. h. VII s. 4 οὐρειον ἐπώγω χρονα τω φυσήματι 'E-γειν est Verbum militare, quod utrobique poeta festiva metaphora adhibuit Arist. v. 353: που 'σθ' 4 ταξίαρχος, ἐπαγέτω το δέξιον κερας.