Quaestionum Hyperidearum capita duo

71쪽

fuisse videtur es Blass. l. l. p. 466 n. 4. - Omnin crimina, qua L00crati objecit Lycurgus, τὰ εἰσηγγελμίνα Oce COInplexus est inter ea fuit 1 σιτήγλησις, qua OVO προδοσίας

argumento Sus est deseruisse Leocratem non Solum urbem in angustiis versantem, sed etiam c0ntra leges in alium locum, non Athenas, frumentum SubveXisse καὶ Ουκώ γηρκεσεν α UT TOGcri et καὶ τληλικαυτα νήν πολιν ἀδικ νησο, λλ' οἰκων ἐν Μεγαροις, οἷς παρ μων ἐξεκομiσατο ρλὶμασινἀ τορμλὶ χρωμιενος, ἐκ τρῆς νηπειρου παρὰ Κλεοπατρας εἰς Ελλάδα ἐσιτν γε καὶ ἐκεῖθεν εἰς Κορινθον καiTOι ι ανδρες, καὶ Oo τουτων οἱ μετεροι νομιοι τὰς ἐσχάτας τιμιωρiας

δανεισμένον ἐκ του ἐμπορίου πολλὰ χρ juατα καὶ Oiς

τους υ μονον του ἐντυγχάνοντας ἀδικεῖν, λλὰ καὶ κοινὴ βλάπτειν το αποριο υμων εἰκοτως etc. nec tria crimina videntur mihi inter se coneXa 8Se Spectant ad legeS, quae ad mercaturam pertinent. Non vereor igitur, ne temeritatis

opprobrium Subeam, Si in lege εἰσαγγελiας aliquid de invectione frumenti, pecuniarum cautionibu S, Similibus propositum fuisse contendo. 0pl0randum est interiisse Dinarchi orat. κατά Πυθέου περὶ των κατὰ το θιποριον είσαγγελiα, haec profecto accenderet difficili huic qua0stioni novam lucem ejusdem κατά Καλλισθένους εἰσαγγελiαν ad rem frumentarium pertinuisse luculenter docent fragmenta. H0mines docti etiam in alia crimina, quam quae attuli, εἰσαγγελiας institutas esse putant Schoem. l. l. p. 1860 Dem. XX, 121 affert εἰσαγγελiαν φονου, Sed SpuriuS Sthic locus e Dionys Halic in Din. p. 116 Sytb. εἰσαγγελiαν

72쪽

p. 322 6. Titulum πρυς ι ν εἰσαγγελicii πεοι ob to Ziboσθαιτο δυνατο ἄργυοιον Lysiacae rationis, quae Harpocrationitu SHSpicione est, falsum esse apparet; neque potuit tali iure per εἰσαγγελίαν accusari neque mentio est in orationeis Sa εἰσαγγελi S. εἰσαγγελειν vocum. Affertilutarchus Aldib.

c. 22 cf. c. 19 εἰσαγγελίαν σεβε iας ' diversa est haec causa ab Isocraten Isocr. XVI, O cf. Herigbergi comment. de Alcibiad p. 175. Priusquam classis Xiit Alcibiadem detulit Androclos, quod s0dalitatem contrinisset ad evertendum Statum popularem et profanasse mysteria in olytionis domo quam Plutarchus narrat litem postea intulit Thessalus, quod domi suae Alcibiades profanasse mysteria. De impietatis εἰσαγγελi cogitari non posse, intelligitur el000 illo Hyperideo pro Eu X. c. l), cum de impietatis crimine a m egerit, priusquam legem είσαγγελτικην profert. AD 40 dides I, 14 ut alibi de profanatis mysterii mὶνυσεις dicit. Itaque tessiiugii conjectura mihi non probatur Lyeurgum per εἰσαγγελiαν σεβείας clusavisse MeneSaechmum is Se en8i88 Videtur, non posse nimis tribui fragmentis agrammatici et leXic0graphis servatis, quae de rebu SacriSagunt addit enim intercedit hujus rationis fragmentis

nonuulli mira quaedam argumenti cognati a congruentia cum Deliacae orationis Hyperideae reliquiis, ita ut in eodem Sacrorum genere, Apollinea dico, utramque rationem ei Satam

fuisse in aperto sit. Quod etsi de tota Lycurgi orati0ue

nolim affirmare, certe d0cumento St, Singula Lycurgeae Orationi fragmenta, quae Servat eXStant, communi quodam argumenti Vinculo comprehensa ex una integrae rationis parte a rhetore fortasse quodam excerpta fui8Se, unde leXiCO-

graphi Singula verba in suos hortulos derivarunt'. Boetinethius quaest. Att. I p. 549. I00 cratem a Lycurgo δειλiας per' nihili si s. lut p. 34 C, cum ibi ΠοαγγελDιν dicatur, quod

alibi tripo ιν p. 34 D. Lys. VI, 11: Ἀνδοκίδης προσεκπιλε otii διπι M. Gem ιας Ibo ιον σαοιL etc. quid de Andocidis delationibus judicandum esset, accurate et subtili judicio exposuit Blass. l. l. p. 27 sq.

73쪽

novae rationes accedunt; id nil intelligimus adhibitam esse εἰσαγγελia ad delicta, quae prorsus abhorrerent a lege εἰσαγγελτικj, ac forta 88 ejΠ8modi είσαγγελiαις permotus dolinivit Caecilius o πεοὶ καινων ἀδικxis cir ων δεδωκασινάπενεγκεῖν οἱ νομοι. Cur Aristogiton Heg0m0nem et Dem0clem Dem. XXV, 4b), ut Dinarchus Himeraeum detulerit per εἰσαγγελίαν ignoramus idem existimandum est de Cephisocratis εισαγγελice, quam Plutarchus commemorat de adiit et intc. discr. p. 63 ακυδ γ γουν ὁ Ἀρκεσιλάου γνωριμ ος απείσαγγελίας φευγον τι ἐκγὶν K3ηφισοκροτει μετὰ των λλων

74쪽

ι si γεῖσθαι ἐάν γραψ αενος μιῆ ἐπεξέλθy, ouoiως πεo δῖτλῆς εἰσαγγελiας, ἐὰν μὴ Πεταλώβη το iuπτον ἔρος ων 'l', των οἱ δικασταὶ tuωσιν. Repugnant inter se haec testimonia Lugacius de Socrate cive p. 10: Scilitet, ut recte Pollia X, poena infamia aliis in causis praeter mulctam Statuta contra illos, qui per calumniam accusabant, Seriori reipublicae aetat abr0gata fuit in accusationibus publicis, quae εἰσαγγελiαι dicebantur, ut eo tutius faciliusque calumniatores Contra innocentem quemvis grassarentur'. Id est, quod ait

Similiter uiserus, cui obtemperat oeckhius de oec Athen. p. I 499 h. ad lex rhet Cantabr. l. l. p. XXXIII: Errasse Pollucem, qui subdiderit: εοικε ὁ τουτο διὰ τους ἰαδiως εἰσαγγέλλοντας στερον προσγεγράφθαι, avi dudum apparuite Harpocratione echo enim intelligebatur, plane si Mi0υς

75쪽

ad eas igitur solas illum Hyperidis locum portinuisse contra ea in εἰσαγγελίαις προς γῆν βουλ ν γ τον δ=ῆμον accusatorem, Si ne quintam quidem suffragiorum partem tulisset, antiquitus quidem majore poena indicatum, postea autem mille tantum drachmis mulctutum esSe. Quaenam Vero major illa suerit poena antiquitus, id nunc domum ex hoc grammatico discimus; tenim ex hoe constat olim remissum esse judicum arbitrio, ut si quis post institutam εἰσαγγελίαν quintam Suffragiorum partum non tulisset, ipsi quam vellent vel poenam vol mulctam ei irrogarent; nam ad τιμωσι aut addendum aut supplendum est: ο τι ox παθεῖν ν ἀποτῖσαι Heraldus III. c. 14 Pollucis sententiam ampleXuS hac quoque in re dissorsentiam esse statuit inter εἰσαγγελiαν et γοαφνήν. Schoemannus do com Athen. p. 211 hanc Pollucis opinionem, inquit, cum auctoritate plane carent, tanti Sperpro falsa habere licebit, dono id0neis rationibus probabitur; quod equidem nunquam fore praestitorim'. E Molori et Schoemanni seniuntia Hyporidis εἰσαγγελία in Lycophronem

ad alterum genus pertinuit, quod jam commemoraVi, de mala parentum, epiclerorum et pupillorum tractatione. Sed hoc falsum esse docemur repertis Lycophroneae orationis fragmentis accusatus est Lycophron νη μου καταλυσεως Lycurgo et bis exprobrat accusatori, illum h0 dolationis genere Sum esse, quod nulla ratione Oenam dare possetc. 7, 4: οἱ μῖν γάρ διὰ το κίνδυνον αυτοις εἰναι TOν ἀγωνα etc. c. 10, 17 7να πιλωτον με ἀκίνδυνος εἰσίης εἰς

τον γωνα. Comprobatur igitur certo testimonio id, quod P0llu tradidit quaseritur nunc, quando abolita sit accusatoris impunita 8. SchnoideWinus . l. p. 58 59 post Hyperidem adscriptum

Dem. XXXVII, 6.

76쪽

0sse censet ad legem φλεῖν τάς χιλίας etc. idem probatur B00hnechio l. l. p. 48. Sed non p0test de temporibus p0st Hyperidem cogitari li0 factum est vivo Hyperide Ho

Euxenippe contre Polyeriete, Valencienne p. 1860, sed nequis erodat, hoc viro d00t praeeunte me judicasse, asseram unum certum testimonium a Demosthene petitum et falsam esse ejus argumentationem demonstrabo. Dicit p. 22 qu0llo os la dat de ceti repressi in salutati se Ii aut a laesiritu vivant GHyperide et meme dans 'intervalle qui s0parulos eu plaidoyer que nou a Von de tui. En esset, quandi c0mposa te dise0ur que prononen Lycophron, 'accusateurdo son client ne courni eneor aucun perit, et i l lui reprocli deu Di me asse d'amertume tandisque danssa sesense 'Euxenippe i nous parte 'une denonciationcalumnieus qui avait et stetri par te euple, dans a per-s0nn d Tisis 'Agrylete. Ilis parati as ourtant queo dernier ait et condamn amne amende de mille drachmes, it senibi pluto avoir te note d'infamie, 'oti Plaut c0ncturoqu' antrita 'on 'arretatis amende, i y ut quelque essa isd cha timent plus ou molns Severes'. Sed Tisidis causa

h0 mutatum est, intelligimus e Dem. XVIII, 250 καὶ μετα

t0chnici, quibus non tam id significetur, accuSatorem non t0 tulisse calceos, ut vicerit cau8am, quam p0tin poenam

77쪽

dedisse accusatorem Tam multis litibus distontus est Demosthenes post pacem Demadeam. Habemus igitur certum tempori momentum, quo abolita erat accusatoris impunitas quaeritur nunc, quo anno habita

sit Hyperidis oratio pro Lycophrone. Egerunt de hac re SuhnoideWinus, A. Sehaeserus, B00hneuhius. Dicit Schnoide vinus . l. p. 63 tempus habitae orationis aliqua ex parte colligitur e commemoratione Dioxippi, qui Alexandrum in Asiam secutus in Indis sibi necem intulit a. 326, aut illum igitur annum haec acta sunt vel p0tius ante Ol. 111, 2 3343, cum hoc anno Alexander X- peditionem in Asiam suscepisset. 00hneckii quaestio in libro, qui inscribitur Demosthenes, Lycurgu8, Hyperide8',

prorSus omittenda est, cum profecta sit e salsa opinione, Lycophronem non esse nobilem Atheniensem, sed tyrannum

illum Pheraeum. Quae quam salsa sit et perversa, indicavit Spengelus in diar erudit Monacens. a. 1853 p. 46, qui repertis Hyperideae rationis fragmontis speraverat fore ut desisteret Bo0hnochius ab hac argumentatione, quam Γο- miserat quondamit comprobavit luculenter Wittichius de per-80na Lycophronis ab Hyperide defensi'. Dicit enim B00hnuckius l. l. p. 178 cum Lycophron horarum tyrannus Ol. 107, hipparchus sit Lemnum missus, Demosthenes vero in prima Philippicarum orationum consulat Atheniensibus, ut hipparchii peregrinus, qui jam creatus Sit, Lemnum mittatur, fieri non p0test, quin sit Lycophron, qui cum Sub . finem demum l. 107, 1 Athenas venerit, necessario equitur Orationem hanc si e rat prim Philippi c. non vere Ol. 107, 1, sed autumno Ol. 107, 4 esse habitam'. Sed non c0nsulit Demosthenes, immo queritur, quod suum hipparchum Lemnum missuri essent Athenienses. Quod inter se opponuntur is hipparchus, qui Lemnum mittitur, atque Menelau8, qui de reipublicae possessionibus proeliatur, neceSSari Sequitur, id quod recto viderunt stuppius et SchneideWinus, eum qui Lemnum missus sit, non ut ibi dimicaret eo legatum esse,

78쪽

παρακατατιθίμενοι δυο πολεις τῶν μετεριο αυτῶν c. 15.)et prorogatum ei est imperium et versatus est tertium annum

Lemni, ne praecipitanter mercedem equitibus debitam a civibus exigere cogeretur, qui tunc laborabant inopia. Itaque Dem. IV, 2 non potest de Lycophrone cogitari Monelaum peregrinum fuisse, inter omnes conStat Amyntas e Gygaeatro filios habuit Archelaum, Arrhidaeum, Menelaum f. Justin. VII. 4 5. Quo tempore orationum Philippicarum I. habita sit, accuratissime examinavit Vold. 00hlius in Comment. de Dem. Philippic Orat. Γ; videtur ei Demosthenes

aut Munychione aut Thargetione mense l. 107, 1 351)

A. Schaolarus in alin annal. a. 1853 p. 28 sqq. - de Dem ejusque et II 6 4 Lycophronem Lemnum missum esse censet Ol. 107. propter populationes Philippi, qui Ol. 106.

Lemnum quoque adortus erat, Theonis rhetoris locum ad hunc Orationem referens progymn. p. 8. καὶ Ληαοσθένης εὶς τον κατα Μειδio τα τε υσίου καὶ υκουργου ἐκ των τῆς βρεως λογων κε τεννηνοχε. Jure reponit BlRSSiuS, Utrumque argumentum minime ab omni parte firmum esse etenim ut a poSteriore Ordiar argumento, vix credi potest Theonem

in orationum tempora tam diligenter inquisivisse et si adem vel similiter dicta reppererit apud oratores, accurate et recte judicasse, uter prius dixerit. Deinde nullo confirmatur loco id t0mpor hipparchos in insulas tutelae causa esse mi8S0S; ViX poterat hoc praetermittero Demosthenes in hilippic orat L si peregrinus Vir tutelae causa miSSUS erat, 0pponere et eum legatum domeSticum potuit, qui nunc pompae ducendae causa huc proficisceretur; si d0mesticus erat, assere potuit laudandum fuisse, quod quondam domesticum hipparchum in insulam bellandi causa misissent, nunc autem vituperandum, quod peregrinus bella gereret, pompas duceret domesticus. Praeterea vi licitum est per temporis

rationem ita statuere Comperimus e Di0d Sic. XVI,

79쪽

ex urbe eduxisse Philippum Athenasque misisse vorsecundia commotum o μὴν ἀλλ' olyiλιππος Ioτιδαιαν ἐκπολιορ-

διά το βώους καὶ τ ὰξiωμα λὶς πολεως. i Bello sociali Ol. 106, 1 a Chiis, Rhodiis, Bygantiis Lemnus Imbrus aliae insula Athonisensium impurio subdita Philippo fortasse incitante devastata sunt s. Diod. Sic XVI, 21. Et qu0d hoc anno jam acta erant irruptiones et quod Philippus tum inimicitias non habuit cum theniensibus, facere non possum, qui Ol. 106, 2 vel potius 3 demum irrupisse Philippum censeam. Postea duos annos ibi versatus est Lyc0phron hipparchus, Ol. 107, 1 eum non potuisse fungi hoc

munere, e eo intelligitur, quod tunc Menelaus exercitui praeerat, alter pompa ducendae causa Lemnum legatus est. Demosthenes IV, 32 perpetuum Xercitum parandum ess jubet militum grassantium, qui Macedoniam quocunque modo VeXet, merenturum et commeatum impediat exercitum

praedatorium hibernis uti Lemno aliisque insulis opportunis etc. Si Lycophron cum equitatus Atheniensium parte jam l. 106, 3 0 4 Lemni versatus esset, hoc non poterat praetermittere Demosthenos. E Dem. LIX, 3. 4 concludit A. Schaeferus, impetum in Lemnum insulam laetum expeditionibus in Eub00am ut Olynthum institutis antecessissedo; ιμασθεὶς ὁ Sc. ' πολλόδωρος)ι καὶ ὁμοσας τον νομιμον

telligendum esse monet Oemelius ad . l. l.

80쪽

εις τε υβοιαν καὶ ' λυνθον ita ur dicit illichius l. l. p. 26 nihil inde consequi, cum in his orbis do tali roruim statu agatur, qualis fieri p0terat illo tempore, qu0 Apoll0dorus legem suam tulit, non Ver de tali, qualis erat, id quod luculenter intolligitur ex nuntiatis disjunctivis

η - , cum enim dicat Orat0r ubi is erat rerum status, ut aut vincentes maximi essetis inter Graecos, aut auxilion0n lato ita de Lemno Scyro Imbro Chersoneso periclitaremini atque cuni in eo esset etα, nullo modo indicat, utrum postea factum sit, vicerintne an negleXerint ea, quae

factu necesSaria erant'.

Ut morem sententiam proferam, post Olynthum Xpugnatum l. 107, 2 vel eo ipso vel proximo anno Lycophronem Lemnum missum Sse censeo. Timebant tum Athenienses,n Atticam pSam aggrederetur Philippus vel corte in insulas bolli impetum verteret, qua si cepisset, non leVem lagam acceptura erat civitas orbata his annona pra0sidiis et liburo maris Aegaei usu exclusa. Nescimus qua de causa Cersobleptes rux bellum cum Philippo renovaverit, hoc tantum constat

in deb0llando eo occupatum hilippum etiam Chersoneso imminuisse. Seliae d. l. II p. 166 Suspicatur, jam autumno 347 Ol. 108, 2 Antipatrum missum esse in oram Thraciae ipsumque Philippum Vere proximi anni subsecutum. Tunc Dem0sthenes quintam in Philippum habuit rationem, qua

populum ad tuendas insulas Hellespontique urbes excitaret cf. Dionys Halic ad Amm. I, c. 10: μετα αρχοντα Καλλi- μαγον, ἐφ os τας εἰς ' λυνθον βογηθείας πίστειλαν Ἀθ)ηναῖοι πεισθἐντες υπ0 3ημοσθένους, Θεοφιλος ἐστι πων