장음표시 사용
11쪽
De Horatio Graecorum imitatore. Si quid ego in Graecismo oratiano, cultissimi poetae horrido sane et inculto agello, tractando quod non male mihi cesserit profeci summi viri Bern hardyl est, quem grato animo confiteor mihi auctorem humanissimum et ad ingrediendam et ad suscipiendam rationem horum Studiorum exstitisse. Huius enim censurae recensionis Peerlkampii et dithonis rellianae ' ut Germaniae decori sunt, ita Interpretibus oratii pleni commentarii instar et veluti lucida quaedam sidera esse debent, utpote per tenebras micantia et rectas ac salutares vias Ionge lateque collustrantia ad quae ego certe inceptum iam aliquot abhinc annis, sed intermissum interdum aut plane aberrantem hunc cursum direxi. Is igitur, quae Vera vis et ratio poesis Augustanae esset, melius ac planius quam Interpretes edocuit, et postquam supra omnem dubitationis aleam. constituit eam omnino arte lactam et ex bona magnaque parte rhetoricam habendam esse, quae inde prosecta sunt iuxta Incommoda atque virtutes contra PeerlIcampium aequissima ance et certissimo iudicio ponderavit et exaequavit.' Itaque cum vel in omnibus scriptoribus classicis et prudentibus plenam ac propriam interpretationem iustissime postulemus, tum in his ipsis aevi Augustani poetis summa lex interpretandi nos iubet ea semper inquirere et sequi, quae Vim quandam asserant sermoni, ut eos quo quisque doctius ac prope dixerim artificio-1 Beri. Jahrb. s. Wiss. ritilc. 1835 mensis Maii r. XCl. sqq. 2 Aligem Literaturetig 1837. OV Vol. III. r. 20 sq. 3 In censura eertham pii l. c. p. 50 q. Cis eiusd uisi liii. Rom. ed. ait. p 23 sq. et qui eius sere vestigia Subsecutus est, Eicli stadii Paradoxa Ilor. Jen 1836 Vl exir.
12쪽
sius interpretetur, e pleruntque rectius intellecturus sit. 'ec potest exspectari ab Horatio praesertina, qui nulla re magis eiusdeni aetatis poetas praecurrit quam iudicio' , ut omnia ad unam eandemque regulam exegerit. Atqui is et poetae suppares, quunt aut per audaciam nova quaedam protulerint β , aut Graecorum exemplaria amplexi eorum et res et eloquendi artem transtulerint, longe maximam sane novellae huius praestantiae atque elegantiae partem Graecos imitandi studio sive Graecismo suo debent. In Graecismi ratione autem reserendum est quidquid vel rerum e Graecia assumtum vel verbis itaenunciatum est, ut non plene ex sola natura atque consuetudine Latini sermonis pateat, sed veram suam vim et lucem ex comparatione demum analogiae Graecae accipiat ) Huius igitur Graecismi, nisi fallor, In lis artificiosae Illius sectae poetis Latinii praecipua quoque ratio habenda est qui ut horum
omnium et superiorum nonnullorum communis est, ita in singulis admodum varius atque adeo diversus apparet 'an quum apud superiores poetas, Varronem Atacinum, Lucretiam, Catullum, ipsumque Virgilium, qui primi talia suis viribus tentarunt, simplex oninino ita apertus sit, plerumque sibi constet, ut quasi in puro et placido amni undique ei commode conspici possit: apud Horatium iam muli exquisitior et reconditior est, ut deverticula eius et recessus indagare et excutere ipsumque, sicubi nactus sueris, velut alterum quendam Proteum multum versare atque adeo premere debeas, si quidem verum extorquere velis. Neque enim quisquam aequalium poetarum, ne Propertius quidem, spiritu Graiae tenui Camenae omnique doctrina transmarina atque adventicia tan plene et tam penitus imbutus suit, quam oratius. Plenae sunt Satirae et podi, plena sunt Carmina, plenae sunt pistolae sed ea nec prima
4 Beoth in cens Peerlk. uora verdielit, Wie Les sing on sicli sether gestetit, das este sui ne Poesie ingi und allei derΚriti k, deren irkun sicli nichi obenhin iis die nappetas s3inliolische Beliandiun seines totas erstreckt.5 Quintil. X, 1 96 Horatius, plenus est iucunditatis et gratiae et varius siguris et ver his felicissime audax Cis. ipsum Hor Epist. l. 1, 166. 6 Tam latis finibus Graecismi regionem ipse noratius A. P. 46 sqq. iiobis circumscripsit.
ubique fronte Intuentibus conspiciuntur, nec eadem usquequaque apud eundem inveniuntur.
Iam Sapphus exemplum proponam et cum Catulli et Lucretii et cum ipsius Horatii imitatione eiusdem dari dulcissimi conseram. Sapph. r. 2. Schnoidem r*αίνεταί ' μοι κῆνος ἰσος Ῥοωιν
- δε ίδρως κακχεεται, τρομος δεπασαν ἀγρεῖ χλωροτέρα, ποίας 15. ἐμιμὶ τεθνάκην 'dur 'πιδευην φαίνομαι ἄλλα.
videtur puellam amatam. - S. 2. ιυνηρ - ἀνηρ - s. 5. γε- λαισας aeol pro γελώσης Ind. γελαμι P. γέλαις , ut per eugma ex V υπακουε eliciendum Sit αἰσθάνεται, s. Catuli. - s. . Ita Herm. ad normam illorum I ἔδον, οις ἐμανην, ut vidi, ut perii Bergh. - σε γὰρ Fἰδιο, βροχέως - βραχέως i. e. ἐν βραχεῖ
13쪽
Ille nil par esse de videtur, ille, si fas est, superare deos, qui sedens adversus identidem espectat et audit dulce ridentem, misero quod omnis eripit sensus mihi; nam simul te, Lesbia adspexi, nihil est super mi Lingua sed torpet, tenuis sit artus flamma demanat, sonitu suopte tintinant aures, gemina teguntur
Lucret. III, 155 Sappli. s. 9 sqq. ita initiatur:
Sudoresque ita palloremque existere toto corpore, et infringi linguam vocemque aboriri,
caligare oculos, sonere auris, succidere artus. I in igitur Horatius transtulit non solunt vice ridentem Lalagen dulce loquentem, sed etiam C. I, 13, 5. Sqq.:
Tum nec mens mihi nec color certa sede manet, humor et in genas Furtim labitur arguens qua in lentis penitus macere ignibus:
In quibus vix verborum similitudinem deprehendas. Similem comparationem praebent Palinurus Virgilianus et Archytas oratii, eodem, quod utriusque ingenii proprium est, discrimine, id ad C. I, 28. Et permuli alia et certissima plenae atque integrae mitationis Graecae exempla apud ceteros sane quos dixi poetas Latinos leguntur apud
Horatium vero nunc talia non exstant, et ne tum quidem, credo, exstarent, si omnia hodie quoque Graecorun lyricorum exemplaria restarent qua in re superiores Interpretes, Ianius' inprimis et nit scher lichius, saepe ab vero aberra-M De poesi lyrica Horatii , tom. I, p. 108: In plurimis oratii
operibus apparet, eum Graecum poetam habuisse ante oculos, maxime in descriptione et inventione, quem imitando consequeretur, vel traduceret adeo fragmenta IFricorum Graecorum habemus sere CC, quorum amplius C in oratio reperiuntur expressa. Si omnes ariet Graeci adhu exstarent, sorte non multarunt, et ipse etiain streius salsus est, qui in Horatiana
Prosopographei p. 524 censuerit, is inprimis multa Horatii carmina ex Graecis carminibus expressa suisse, cuius rei exemplum Catullus reliquisset am qui paulo accuratius In ea reversatus suit, lacile invenerit, non esse consuetudinis Horatianae integra Graecorum carmina imitatione exprimere et eadem sententiarum Serie, neduin iisden verbis, Latine reddere. xordia carminum, unde initium dicendi et propositum sumat, et principales sententias, in conspicua plerumque sede, vel in principio vel in media parte vel in clausula collocatas, quibus carmina sua distinguat et doctos amicos moveat vel oblectet, a Graecis auctoribus repetere solet, et vero etiam multiplicemissum ac Varium rationis ornatum, in quo vix dici potest quantopere e Graecis suis exemplaribus pendeat'). Ut haec sibi iusta ac necessaria esse putavit, ita his sere finibus se
continuit, id infra de Archilocho et Euripide et cla de Lyricis ad C. I, I, 3 et I IS, 1. Unde simul apparet, quam liberale ei in imitandi Graecorum poetarum carminibus suerit studium, quantoque iudicio et arte illud aggressus sit, adeo ut
non tam rerum ac verborum novitatem ac suavitatem ab aliis mutuatus esse, quani satis sibi ipse si sus et liberis vestigiis, ut vere gloriatur Epist. I, 19, 21, eos subsecutus ingenium suum, Sua Vires in iisdem argumentis tractandis experiri omninoque de palma cum illis ipsorum artibus certare vomluisse videri debeat. At vero quum ipse ingenue professus esset C. IV, 2, 27. se apis more modoque ad carminas ingenda res omnemque apparatum undecunque conserreis per plurimum laborem, recte his moniti iam pridem Interpretes eos loco investigare studuerunt, unde vates Venusinus poetica Sua mella conquisivisset nec ea re omnino iis frustra suit: sat multa in sua horrea condiderunt. Sed
manerent Horatio propria. Huius auctoritas sesellit etiam Mit- scherlichium saepissime, . ad C. I, 18. S. I et 11. M uo spectat enso hi commentatio de orati Graecos imitandi studio ac ratione brevis expositio ' Viteberg. 1829 , cuius haec sere summa est: Horatium et in metrorum ratione, ubi tamen severioribus usus est legibus, et in verborum structura, et in sententiarum adornatione saepe Omnia debere Graecis, saepe
vero iis discedere inferiorem.
14쪽
υquum mulla alia opinionum Iudibria, tum haec niaxime eos ab Vera via ineunda averterunt et in transversum egerunt: quod et in Carminibus sententias Imaginesque sere omnes ex melicis poetis translatas esse crediderunt, certissima quaeque Graecae imitationis vestigia una cum deperditis Graecorum exemplaribus Intercidisse opinati, et quod in Satiris et Epistolis certa quasdam philosophiae sormulas explicatas esse statuerunt. quorum illud idcirco minus recte putasse mihi videntur, quia proprium lyricae Horatianae habitum, sententiarum Ornatum dico, nimiunt neglexerant, in hoc auten non satis attenderant, quid ipse Horatius de optimis philosophiae sontibus palam professus esset quod enim In epistola ad Lollium de Homero Scripsit: Qui quid sit pulchrum, quid turpe, quid utile, quid non, Planius ac melius Chrysippo et Crantor dicit, vel ex eo satis conscere possumus, illum non id egisse, ut
philosophorum placitis abstrusioribus adumbratam, sed ut summis poetarum ingeniis expressalia virtutis imaginem consequeretur et eorum praeceptis se sapientiae doctorem et humanitatis
Haec Ita universe et summatim exposita nos ad Ipsa elus,, exemplaria Graeca perducunt, quae Pisones iubet 2
cturna verear manu, verear diurna.
Ac ne ipsum quidem Horatium nisi iis auctoribus, quos imitandos sibi proposuisset, accuratissime lectis et cognitis, se ad scribendi studium contulisse, eo sacilius nobis persuadere poterimus, si quo ordine poematum eius genera composita sint, consideraverimus. Nam quamquam in temporibus, quibus singula carmina VenuSina nata sint, accuratius definiendis ii qui fastos oratianos condiderunt dissententiunt adhuc inter se, nee desunt quae etiam contra novissimas Caroli Frankii rationes ' disputari possint de generibus tamen hoc nunc
constat, quod in hac quidem disquisitione plane uniciat, ΗΟ- ratium primo conscripsisse Satiras et podos, post ad carmina metiea aggressum tres priores libros edidisse, his pIstolas libri prioris, quas eodem sere tempore Omposuisset, subiunxisse, postremo, interiecto quo Epistolam ad Pisones scripsit
et longo post cetera intervallo, quarti libri Carmina et duo
reliquos pistolarum fasciculos addidisse. Quae quum constent, perspicuum debet esse, ut tria omnino poematum et tempora et genera, sic tres Graecae imitationis gradus et aetates com- mode discern posse, quarum prinia, ut ita dicam Archilochias satirica poetam iuvenem satiricae Musae armis instruxerit, alter s. melica corroboratum et senescentem paulatim virum eliciore semper prosectu laurea donaverit
Apollinari , tertia denique sive philosophiae aetas totius vitae parnassiae quasi fructus et praemia collegerit '. Sunt igitur primum diuitationis spatium raecurrenti. in Satiris et Epodis, quum ii qui ab Ipso nominantur Sat. II, 3, 1I: quorsum pertinuit stipare latona Menandro, Eupolin, Archilochum, comites educere tantos antiquae et novae comoediae scriptores 'x et is Socraticarum
10 C. Franke Fasti oratiani, Berol. 18 39, de quihus vide C. Passo vii Beri. Jahrb. 1840. r. 87 sqq. et Teus selii Zettselir.
s. Alt. 1842 p. 1103 sqq. eoensiones et passim streium.1i De Horatii studiis Graecis consulendi sunt rotetendus in Vii Hor. Hau nub xlopadi 1833 p. 463 sqq. , Passο-vius in commentatione de oratii vita et aetate conscripta et Epistolarum editioni Lips. 1833 praemissa not. 181 187 195.197 et oti erus demorati studiis Graecis ' Progr. lese vii 183M Th. Arnoldius in Disso de orat Graecorum mitatore qui iuvenis priusquam ampliorem de eodem argumento librum bsolvit, nuper praematura morte literis ereptus est Estreius in Horatiana Prosopographeta seqq. p. 122 sqq. lib. 12 uuanti Horatius inprimis conioediae priscae viros A secerit, collistes praeterra. l. ex Sat. 1, 4, 1 sq. 1. 10. 18 sq. Epist. 1. um Ad eorum potissimum imitationem sermones suos iii dialogo Cic. ad Fam. . . M. conscripsit et metri quoque libertate atque incuria quadam sermonis quotidiani consuetudinem et sonum elicissima arte expressit. id Rotier p. 14. Atque in Sat. 1. 2 principi memor fuit Aristi hanis αγι ρται, φαρ-
τε Pae 1 40 1143 in Sat. II, 2 vss. 18 sqq. et 24 sqq.
svid Bentiri. , Sat. I, 3. 25 seq. Ruiem ad Menandri, p.
TV. ἡπων καραβλέπεις; et Sat. I, 1. 73-75 ad eiusdem
exemplum p. 103. Mein vid oreti. videtur composuis: Cia tino quidem debuit Epist. I, 19 initi, Mi eius r. in μιν -
15쪽
chartarum auctores inprIniisque summus dialogi et ειρωνείας
magister P Iato ιδ et Iamborum Inventor Archilochusi' et
qua ille sabula palmam eripuerat Aristophanis ubibus, p. Runkel. p. 81' οἶνος ποιητῆ γέγονεν - Ἀπος ταχυς' ' Tδωρ δὲ πί-
Suidama νδρας σοφους χρην τε πιαρὶν πραγ μ ει δυναμνθές θαι καλῶς. Alia nonnulla imitationis vestigia collegit Pas-
13 Eundem commemorat S. II, 4. 3 cum magistro Socrate et eum Pbihagora, philosophis praestantissimis, vocatque doctum Platona. Erant qui ut acerius et assovius nol. 66 intelligere mallent Platonem Cim i cm m. Ita vero epitheton d o carum minus appositum foret nec mirum est in academiae discipulo quod Pla-ionem, in poeta quod solutae orationis scriptorem maxime poeticum egerit, quod idem Pisonum maior ipse suadet A. P. 31O: Scribendi recte sapere est et principium et solis: Rem tibi Socraticae poterunt ostendere chartae. Atque Socraticum Platonem imitari videtur Lambino in Sat. I, 3.
38 sq. ut celeberrimo de ποκορίσμασιν amaturum loco e Rep.
IV. 29. p. 474. D. Bentiri in Sat. I. 2. I sq. l. haedon.pg. 83. D. Πγttenbachi in C. I. 34. . l. Phaedr. g. 246 E: Zεῖς ἐλαυνων πτηνον αρμα. D. Valchen in heocr. Adoniaχ. P. 326.14 A. P. 9 et Epist. 1, 19, 23 - aries ego primus iambosostendi Latio, numero animosque secutus Archilochi, non res et agentia verba Lycamben. Libera hac Archilochi imitatione quam ipse ibi fisus esset, ante dixerat s. 21 Libera per aeuum posui VeStigia princeps, Non aliena me pressi pede. Qui sibi sidit, Dux
regit examen. Ceterum plus quam notum erat πικροχολον Archilochi στομα, r. Anthol. II. 167 - ος ποτε πικρὴν Μουσαν ἐχιδναδε πρωτος ηαννε χόλου. si . v. o. r. 28 sq. et τι Seq. SchneideW. uiu igitur is animorum vehementiam, sed temperatam illam, et carminis artem eamque immutatam assumpsit Horatius, Singulis rebus et verbis spretis ipsique relictis. Quare ne iiselierlichii quidem diligentiae contigit, ut ulla certa aut probabilia Archilochiae imitationis vestigia ex eius fragm. colligeret Velut adapod. VI extr. e fragm. 31. Selineid. et ad pod. XVL 34. eor. 6. T. q. , nec vero ex ipponacte, altero illo iamborum auctor Epod. VI. 14.), quidquam repertum est. In rebus metrici autem et musicis omnino plurimum Parii poetae ingenium aluit et auctoritas, cui Hor. quoque nec invitus obsequutus est Vid. Exc metr.
alii nonnulli β , tum longe gravissini ei et omnis Graecitatis et sententiarum auctores Homerus et Euripides, nec in Satiris solum aut Epodis, sed iiden illi etiam in Carminibus sive in altero inlitationis gradu. Ut igitur Homeridae ab Iove
incipiendum putarunt, si nos rite ab Homero coepturi videmur in eodemque desinemus, totius antiquitatis consensu sedes summas occupanti. Neque enim oratius ab hoc iudicio dissen
sit Homerus est illi magnus Sat. I, I 0 523, insignis A. P. 4013, qui nil molitii inepte ib. 140 et principatum
tenet inter omnes C. IV, 9, 5.). Sed praecipue eum hoc nomine Iaudat A. . 73:
Res gestas regumque ducumque et tristia bella, quo scribi possent numero, monstravit HomeruS. Itaque ab illo sonte ingeniorum non tantum poeticae descriptionis modum legitimum et ornatum, sed vitae etiam praecepta
repetiit Epist. I, 2, 3. Vid supra), quum non improbaret illam
Stoicorum sententiam, doctrinani egregiani latere sub onieri sabulis. Dispositionem inprimis carminum omeri audibus extulit A. . I4 seqq. eiusque exemplum secutus hanc ipsam politam et concinnam διασκευὴν suis versibus adhibuit. Momeri
15 Ut Xenarchus comicus ap. then. XIII p. 96 B. in Sat. I,
ap. Muret. V. L. 1. 5 in Sat l, 3, 103 sqq. Xenophon Socraticus 40ec. l. 10x in Sat. li 2, 104- 107. Philodemus Epicureus vid Oreti ad Sat. I, 2, 9 et 120 sq. Tragicis Sophocles cs. at l, 9, 59 cum lectr. 45 Dind. Sat. li 3 187sq. 104, 19 sqq. cum Aiac. 104 sq. 1050. 1273 sqq. Sat. I, 5, 68 eum Phil. 283 sq. i. t 6 49. cum ed. R. 109 sq. aliaque cum aliis); ex Lyricis Anacreontis r. 42. Schn. iam memor sui in toto pod. IV. et D. . in pod. XIII init. Simonidis Cei D. 34, 2 sqq. in Sat. II, 6, 9 sq. . Pindari em. a. I. B. in Sat. Bacchylidis r. 10 9 sq. in pod. l. 4. sq. es Tibull. l. 10 49 ex Alexandrinis denique Callimachum Epigr. 33. Ern. p. 302 in Sat. I, 2, 105 - 108 agnoscimus, et multis locis Theocritum, cuius Pharinaceutriam, archetypo illud cenarum magiearum, sicut Virgili iis cl. Vill et Til, ullus leg ll. 5, sic Horatius et saepius Et manifestius secutus est: s. s. 14. et 28 sqq. cum Sat l, 8, 30 sqq. VS 15 sq. cum Epod. V. 61 sq. vs 88 qq. cum pod. XVIl, I sq. Vs. 30 q. cum p. XVll, τ praeterea Ys. 12 seq. c. C. n. 26 6-8. p. Benti et s. 55 Sq. s. A. P. exir.
16쪽
igitur imitationis vestigia apud Ior quum per ninia carminum genera dispersa et propagata sint, nec ipse usquam eant rem occultaverit, sed frequenter et dedita opera prae se tulerit, tum priora carmina telica ex ea potissinium pendent: G. I,
Praeter Homerum autem neminem libentius ac studiosius Imitatus est quam Euripidem, sapientissimum illum et aureunt ' poetam, philosoplium de scena, sed nimis neglectum ab Interpretibus Horatii qui eius testimonia ore rotundo dicta, quo ipse limatior atque persectior exstitit, eo magis et apertius sectatus est, ut haud sciam, an ille, quod quidem ad res
attineat, primo omnluni loco ponendus sit Eum oratius quamquam nunquam appellat noniine, restanae frequentissime expressit, ut secerat Iam Cicero ' . Nam ex huius potissimum sabulis personas scenicas ''De exempla petit ad praecepta sua firmanda ' , et primarias Carminum sententias ab eodem mutuatur. Nec miruin hoc, quum et utriuSque hunianitas ac prudentia amice conspiraret nec locupletior illo sententiarum auctor exstaret quum praesertim illae vel ex proverbiis Graecorum natae, vel ex clarissimorum virorum lciis haustae essent, vel
1M Homeri eae imitationis exempla tam ii numera sunt, ut vel modica ex iis electio, si modo iusta esset liuius lihelli angustias longe excederet sat ver bona copia eorum Vel in Consp. locο-rum C lib. l. collecta est. 1 DFrg. Diphili Eo, καταχρυσος ειπε του χυριπίδης κτλ.18 Ipse quoque Cicero Euripidem, cuius sentetitiis eius scripta re
serta sunt, raro nominat, nec tam citat vera eius praecepta
cad Div. 13, 15xvel , testimonia ibi 16 8 quam gnaris amicis in memoriam redigit, ut saepe nil nisi initium proserat: Tusc. u. III, 14 29. eli. orat C. II, 10 13 Seq. et Eurip. r. Thes. 5. . adrati XV, 4 Eur. Med. 11: νω ποταμῶν, ill uor. c. I, 29. 1M, de in II, 32 ad Att. II, 25 al. 1M Sat. II, 3, 13 - 140 Drest. v. 26 sqq. D. Vs. 303 Baccli. 1214 seqq. C. IV, 7, 25 sqq. Hippi. 437 VS. 27 sq. D. Pirith. 4.; Epist. I, 18, 3 sqq. ubi V. reli set Cis. Streium p. 3T q., qui omnia eius rei vestigia persecutus est.2M A. P. 95-98 185 - 187.21 Si philosophiam dicere malis, recentiorum vocabulo satis recte realismum appellaveris. Vid. assii com de Euripidis philosophia, Magd. 1843. Ipsae mature In proverbiorum vitia ac potestatem ablissent, vel omnibus certe mediocriter doctis plus quam notae essent. Itaque ΙIoratius quod ad Grosphum scripsit C. II, 16, 29 Nihil
est ab omni parte beatum, non sua sententia, quod utidum foret, doctuni anticum monere voluit, sed uripidis verbis optime ipsi quoque cognitis et acceptiSsimis is Nosti enim, ait, o Grosphe, quam vere ac sapienter dictum sit illud quod lanilliaris nobis poeta Euripides toties inculcat o τις ανδρωνύς απαν εὐδαιμονεῖ δ). M Licet autem hoc loco de niagna illa ac prope dixerim prodiga coena, ad quam quasi Euripides Horatii illicos invitat, nunc paucula quaedam sercula apponere quibus qui non saturati suerint, vel ipsu in dominum convivii salutent, vel Antonii Goebelli' scriptiunculam adeant,
qui et copiam et ordinem elus coenae scientissime monstravit. quamquam quunt ipse quoque compluribus iam abhinc annis, iuni sane Goebeii non inspecto, sat multas Graeci poetae sententias collectas cum Horatio contulissem, nunc mirunt consensum cum illo deprehendi quare hoc tanto certius inihi persuasi, eam rem non aleam, Sed rationem aliquam necessariam
sequi. Sed ut iam nonnulla degustemus ex uripide, quae collecta a me et oebetio huic rationi et explicationi idem addere possint fluxit ex Euripide universa Carni. I, 34. sententia, . Bacch. 393 seqq. cs Heracl. 901 seqq. Itemque C. II, 19, celeberrimus in Bacchum hymnus, ex eadem sabula, sive spectata paulo ante sive relecta, totus compositus
est vid. s. 874 281. 23 sqq. 142 sq. 55S. 605. 625. 569.698 et 103. 37S. I9. et in pist. I, 6, 73 seqq. lntegra
ex iisdem Bacchis 492 sqq. scena sere ad verbum Latine reddita legitur Deinde in Carm. IV, 7. ad Torquatum scripto complures et sententiae et personae Euripideae coniunctae continentur: D. s. 7 sq. sunt Eurip. Alc. 799 et D inc. 45, s. 13 sqq. cum Meleagr. 20, vs. 17 cum Alc. 784 sq. vs. 21 sqq.
22 arg. Alex. 3, Aug. r. ., Sthen. 1., et paulum variatum Med. 1228 et Iph. A. 161. Cis. Philippides comicus p. Mein et Arist 'ph. Ran. 1217, qui ipsum Euripidem eadem dicentem sa-
17쪽
cum Alc. 985 similisque ratio est Carm. II, 6 ad Lici
nium, et C. II, 16 ad Grosphum, et C. Hi, 29 ad Maecenatem, et Epist. I, 16. ad quinctium scriptae. Tum exordia Carmin uni I, 34 Insanientis dum sapientiae, et , 3: Aequam memento rebus in arduis Servare mentem cet. ut clausulae Carnini. III, 2 Raro antecedentem scelestum Deseruit pede Poena claudo, et III, 23 immunis aram cet. et Epistolar. I, 16 mors ultima linea rerum est, multaeque aliae ab Euripide ductae sunt Bacch. 393sq. , r. inc. 170. D. inc. 2. Dan .sr l2, t. 956'q). Denique quae
24 Hor. l. c. s. 7 Immortalia ne rapere S, monet annu ut almum uuae rapit hora diem. Eurip. Alc. 799 ' οντας δε θνητο ἐς θνητἀ καὶ φρονεῖν
D. inc. 45s θνητος γὰρ ἄν καὶ θνητὰ πεισεσθαι δοκει' Θεος ἰον ζῆν ἀξιοῖς ανθρωπος ων uor. l. c. s. 13 mos ubi decidimus Pulvis et umbra Sumus. Eurip. Mel. Κατθανων ὁ πῶς ἀνὴρ Γῆ καὶ σκιά τὸ μηδεν εις voεν ρεπεε.uor l, c. s. 17. Quis scit an adiiciant hodiernae crastina summae Tempora Di superi Eutip. Alc. 784 Oυκ ἔστι θνητῶν στις ἐξεπισταταε Tὴν αυριον ριελλουσαν εἰ βιωσεται. uor. l. c. s. 21 Quum semel occideris, Non, Torquate, genus, non te facundia, non te Restituet pietas.
Sub finem autem carminis poetae auctorem suum ipse inclicavit, quum tres personas scenicas Hippol Stum, Theseum, Irith o u in ex eius sabulis itavit, id supra not. 19.25 Eurip. l. cci:
de sera miminis vindicta ei de Poena pede claudo accedente IIor C. III, 2, 26-30. u. urip. l. 350. Suppl. 224 Hor. b. 32 R. ur. r. inc. 2 et Phrix. r. et quae de divitili tantumnio do contino datis nullique propriis: Ilor. S. II, 2, 129-135. I. ur. h. 557 sqq. r. Aeol. 4.Alex. D. 16 ἴδιον ου ἔχομεν κτλ. - et quae de pauperiei opprobrio et de pecunia genus Virtutem sapientiam nimia donante et de improbis divitiis Hor C. III. 24 41. . ur Dan. 5, Ἀκακος 'o ιη'χων, οἱ δ'ωντες λβιοι Ilor Epist. I, 6, 3 sq. et Sat. II, 3, 4 sqq. cli Eur Arch. D. 17 et 18 et Dan. r. 12 Hor C. III, 24, 6 cu Eur Alex. D. 14 αδικον 'o πλουτος - et quae de virtute non tam natura donata quam doctrina paranda Hor. Sat. I, 3, 113. cu. ur Aeol. D. 2.; Mor C. IV, 4, 29 sq. ll.
παιδευοδεναι Μεγα φεροισιν εἰς ρετην , mee. 599 sqq. Suppl. 9l 1 seqq. - et quae de sumnia et arbitraria deorum
et quae de incerta vitae humanae conditione Hor. c. IV, 7, 7 sq. v. Eur. Alc. 784sq. et quae des ruendi arte Epist. Ι,4, 7 v. ad C. I, 3I, 73, quae ipsa quoque Horatio nova et adventicia est, quum potius, et sacere et pati sortia
Γραμμῆς 'ἴκηται καὶ τέλος κάμψη βίον. ademque minas Euripidi D. 108, 4 est ρος εἰμενος, unde sinis illaestinata apud orat. C. II, 18, 30, quam ratim fugit rellium, ut
18쪽
d καθ' ἔρια or βίοτος μίμων μακαρι quaeque Per-ntulta alia plane singulari ac propria ratione ab Euripide praecepta apud Nostrum leguntur, illi gravissimo sententiarum auctori debentur quid quod Sat. II, 6, 93 97 mus urbanus haud irridiculo modo Euripideam sapientiam propinat agresti, ex Alcestide S - 790 petitam quid quod saepe ea ipsa, quae V. D. In Carminibus notanda et obelo damnanda putarunt, tanquam oratio indigna, manifesto consilio expressa sunt ex Euripide, velut C. I, 4, 65 - 68 ex Temenid. D. II et Hel 903 ' - quibus omnibus quum nihil explicatius, nihil apertius esse possit, plerasque sententias oratianas ex Euripide repetendas esse recte persuasisse mihi videor, idque
tum praesertim, ubi uni continentibus laxiore vinculo cohaereant, aut ab ipso poeta per particulam explicativam enim Introducantur, culus haec vis est: Nosti enim Graecul Volgarem in hanc sententiam versum, cuius te hic meminisse e
Horatio commemorantur ex Alcaeus, Sappho, Stesichorus, Anacreon, Simonides Ceus, Pindarus, et praeter hos nonnulli etiam, qui ab ipso non nominantur Alcman Ibycus, Bacchylides eorum autem omnium princeps est Alcaeus. Hunc cum Sapphone, cive eius et aequali, saepius coniungit, eorum lyricum genus significans, quoties Le
sboum barbiton C. I, 1, 34 32, 43, Lesbium plectrum C. I, 26, Il), Lesbium pedem C. IV, 6 353, Aeolium
carmen C. IV, 3 12 memorat. Iisdemque acceptum resert, quod de se ipso gloriatur C. IV, 3, 22: quod monstro digito praetere lium Romanas dicen lyras et C. ut 30 13 Diear
Princeps Aeolium carmen ad Italos Deduarisse OdOS, siquidem primus, pauca quum tentasset Catullus, melicam poesi ad Romanos transtulit et novani dictionem in ea excoluit. Sed Alcaeo omnino principem in suo genere locum desert Epist. ΙΙ, 2 99, et propter ipsius praestantiam, et quia Sapphua car- nilna imitatus lani fuerat Catullus '' . Haud latent Inacea Alcaei Camenae C. IV, 9.6), ut deni vel apud inseros sepugnas et exactos tyrannos aureo plectro dicere singatur, plenius sonans quam Aeolia puella C. II, 3, 26 sqq. propter
acres atque altos illos spiritus, quibus eius μέλη πήτικα καὶ πολεμικὼ plena sunt, et redundant etiam eius σματα συιποσιακὰ καὶ ρωτικί. δ' Hunc igitur, qui inter bella et negotIae labores tamen amoren cecinerit et Inum, imitari se dicit C. I, 32, 5 seqq. hunc magnum suum exemplum esse palam profitetur Epist. I, 9, 33: nunc ego non alio dictum prius ors Latinus Volgavi dicen, huic se modos et carminis artem' debet in Carminibus, ut Arch locho in Epodis, ab hoc saepius ac libentius quam ab aliis lyricis initia carminum sumit, quae dilatando explicet, id ad C. I, IS, I, et conser praeter cetera Hor C. I, 9, 1 sqq. cum Alc. D. 27., C. I, 14, 1 sqq. eum D. I 0. C. I, 18, I. cum D. M., c. I, 37, 1 sq. cum D. 12. C. ΗΙ, 2, 1. eum D. 50. C. III, 29, 18 sqq. eum D. I, 1 sqq. apud Schneide v. Sapphua autem amor spirat adhuc quodammodo in C. I, I 2, 46. I, 13,
5. I, 32, 3. cll. III, 11, 3. III, I 2, 4. 'halibi Alcaei minacibus
2M 'Pώμη δέ 'ἀμαθὴς πολλάκις τειτε βλάβην - πισε γὰρ o dia τὴν βίαν. 27 Sic enim sere Cicero de eodem Euripide de Div. l, 5, 12 de Fin. l, o alibi. 28 Praeter locum iam supra allatum cis Sapph. r. 13, 30 39. 44 4 sqq. et s. 7 sq. 45. cum Catuli CXVIII, 134. III, 6. XXV, init. LXII, 39 sqq. LXI, 91. LXII, init.
29 Dionysius at V, 421. sic. 'πικαιον σκοπει, το μεγαλοφνὰ καὶ βραχυ καὶ ἰδο μετὰ δεινοτητος - καὶ προ πάντων τοτῶν πολιτικων πραγμάτων ἐθος Adde Quintil. Inst. X, 1, 63. et is cum o spiritu v. c. or C. I, 14 et I 37. 30 Cis lira suragm. 3. 2 7 sqq. 63.18. Carminis III, 12 quidem initium quunt ab Alia ei repetierit, s. 4. et sqq. sunt Kal pin uir Ηο r. l. s. miserarum est neque rumori dare dudum neque dulci cet. Alo. D. 50 Schn. Ἐμὸ δειλῶν, ἐμε πασῶν κακοτάτων πεδέχοισαν.
19쪽
er aves easque Doricas adiunxit Stesichori imerensis Camenas C. IV, 9 S. , ut et argumentorum et compo-
s. i. I , id uin' earmen ad epici sere maiestatem
evexerat quintil. X, I, 62 . Verum in summa fragmentorum paucitate vix unum alterumve imitationis exemplum apud Ιο- tum deprehendas. Meminit eius celeberrimae alinodiae Helenam pod. XVII, 42. eodemque tanquam in ex parrespexisse videtur C. I, 16. Praeterea initium c m. II , congruit cum eius r. 18. p. Schneide . et quae in pu
gi l Fugeum I, 10 34 de equo legitur sabula, eidem
bulia Nam eam civibus suis narrasse Stesichorum, quum Plia
tae copiis suis praeficere vellent, tradit Aristoteles Rhet. '' hae donii. autem amatoriam poesin Helieatissimam
quin magni fecerit Iloratius ipseque imitatione saepe expresserit, non est quod dubitemus C. IV, 9, 9: Ne si quid olim lusit Anacreon
Rivgquo dides Teia c. I. 17, 18 resonat 'iam . . in C a 23 4 sqq. u. r. 3I. In C. I, 27, 1 sqq. ll. r. 40, 7 sqq. lni. I 5 I et III, II, 9 sqq. est. D. 47. SchneideW.υ
ΠΛ Λ Tibi qualum CSthereae puer ales, tibi telasn0yR h. . .. iii Minervae studium aufert, Ne0hRi', Liparaei litor Hebri ut virtusque imitationei coniunxerit. Inde simul apparet non
totum carmen ex Alcaeo expressum esse.
Applicet aures, uuae velut latis equa trima campis Ludit exsultim metuitque tangi, Nuptiatum expers et adhuc protervo Cruda marito. cfr. . li, , inli. XXISimonidis vero et, culus Ceae Camenae C. IV, 9 7 laudantur quique non in uno poesis genere multa cunilaude versatus esse perhibetur, sententias splendidas quum alibitum studioisissime in tertio libro sectatus est δη). Neque vero Pindarici sontis expalluit haustus G ut ait pist. I, 3 10. quamquam eo quidem Ioco alse ter de se professus esse videtur, quum miretur, quod ipse ausus non sit, ut illum aemularetur, id Titium tentare quod decepit Interpretes, ut largum illum sontem minus studiose adirent, quam antiquiores poetas melico Graecorum. Verum interest aliquid, ut opinor, inter aemulationem et imitationem, et ipsum illud Carm. IV, 2. quo omnia Pindaricae poesis genera
Ex Anacreonteis autem carminibus illis, quae variis et auctoribus et temporibus deberi constat, nonnulla Saltem n Horati non sine magna similitudinis specie comparari possunt, velut primum sum C. , . XVI eum C. II, 12, XXV cum C. Il, 21. aliaque cum aliis. 32 Hor C. IlI, 2, 14 Mors et sugacem persequitur Virum. Sim. D. 51 Sch. 'Oδ α θάνατος κίχε καὶ τον φυγομαχον. 2, 21 Sq.:- 83, 3:- 2, 25:- 52: Virtus recludens immeritis mori Caelum negata tentat iter via. Oυδ τεθνῶσι θανοντες, ἐπει σφ'αρετὴ καθυπερθε nixones ἀνάγει δώματος ξ Αιδεω. Est et fideli tuta silentio Merces. Ἀστι καὶ σιγῶς ἀκίνδυνον γέρας.
20쪽
laudibus magnificis esseruntur, Pindarica prope sublImitate compositum est, ut C. I, I. I, 12. I, 31. I, 35. alta Vid omnino
ad C. I, 1, 3. . . t Ex iis autem Lyricis, quos Ipse non nominavit, non gnο-ravit tamen Alcmanem, Doricae sive choricae poesis ultorem et antistitem, nec oblitus est Regini Ibyci, omnium flagrantissimi amore , nec denique, si Scholiastis fides habenda, Bacchulidis, Simonidis ei ex sorore silii, ut lyricum grammaticorum Alexandrinorum canonem totum complexus esse Vl-deatur Ili igitur quos dixi in Carminibus aravissimi sunt ο- ratio Graecitatis auctores Homerus, uripides, Lyrici quibus iam e reliquis omnibus nonnulli addendi videntur in transitit. Ac primus quidem ex picis dignus est qui nominetur estodus cuius se Ascraeum carmen ' non minus suSpeXlt,
Ex Elegiacis, a quibus, ut ipse quidem statuit A. P. Tis: Versibus impariter iunctis querimonia primum, Post etiam inclusa est voti sententia compos, Mimnermum omnesque antiquiores poetas, Ionicos dico, Callimacho et ceteris Alexandrinis praesert oratius Epist. Η, 2 'γsq. In quo ipse sibi constat, qui ita iudicet Epist. II, I, 2S: Graecorum sunt antiquissima quaeque Scripta vel optima. quis tamen θρην ικὴν illam elegiam primus condi derit et emiserit auctor , Ipse decernere dubitat, , quum adhuc sub iudice lis sit , sed tersectorem eius grato scit Si monidem Ceum. varium Illum militiplicem et 'opiosum poetam, culus eas naenia laudat C. II, , S. Amatoriae
autem elegiae auctor et exemplar ei eS Mimnermus, ex quo principalem et propriam eius generis sententiam in medium pro-XXIlI33 De Alcmane id ad C. I, 19, 1, ubi eius sigin. T. Schn. et ad C. I. 30 1, ubi eius d. r. 19. cum-llor collatum est; Ih3- eum autem probabile imitatus est in C. I, 2b. 11 Τhracio bacchante magis vento Quum tibi flagrans amor et libido Saeviet circa iecur ubi celera Ibyciae imitationis vestigia collecta sunt de Bacchylide dictum est ad C. , 5.
34 Vid. Servium ad Virg. Ecl. I. 42 et cla Ilor C. I, 3, 29 sqqcum es opp. 100 sqq. C. l. 34, 12 m eum opp. 5 sq.
seri Epist. I, 6 65. Callini ac Tyriae προτρεπτικῆν illam,
et διδακτικὴν Solonis ac Theoguidi non memorat: sed Tyrtae quidem laudatissimam Carm. III, 2, 13. sententiani debuisse videtur si , et Soloni mutuatus est Epist. I, 12, 5. Τ). Cum Theogni de autem sententiarum sarragine multa sane Horatii dicta satis conveniunt, nec tamen potest non vehementer dubium esse, quin nullo loco illum imitatus sit, quum eadem sere onmia ab antiquioribus aut locupletioribus auctoribus repetenda videantur '). Poeta Tragici componuntur Thespis, Aeschylus, Sophocles Epist. II, , 162. vetus conditor isse tragoediae A. P. 275 cum duobus persectoribus quorum Sophoclem, quem alibi saepe et manifeste expressit δ' , nitrum est quam raris et
35 llor. . .: Si, Mi in mermus uti enSet, Sine amore iocisque Nil est iucundum, vivas in amore iocisque. Mimn D. I. Sch. Tις ὁ βίος, τι δἐ τερπνον τερ χρυσέης 'Aφροδίτνς;
36 Η o r. l. l. Dulce et decorum est pro patria mori. TFat. D. 7, 1. Sch. Tεθναμεναι ἀρ καλον ἐπι προμάχοισι πεσοντα Aνδε αγαθὰν περ ἡ πατρίδι μαρνάμενον. 37 Η o r. l. l. Si ventri bene est Ei lateri est pedibusque tuis nil Divitiae poterunt regales addere maius.
Sol. D. 14, 1. Sch. Ἀσον τοι πλουτευσιν τυ πολυς οργυρος ἐστι - - καὶ os μονα ταυτα πάρεστι, Γαστρί τε και πλευραις και ποσὶν ἁβρὰ παθειν.
38 Sic Theogn. 973 seqq. Selin. 0nVeniunt cum orat C. I, 4, 17Seqq. ci tamen Sapph. r. 69. Sch. itemque h. 1129 et 479 sq. c. or C. I, 18, 5 et 7 sq. ct tamen Eurip. B. 278 seqq. et Hom. Od. XXI, 293 seqqQ et h. 1075 seqq. s. or C. III, 29, 29 sq. tamen Eurip. Alc. 801. . et Pind. ol. XII, 10 sq. B. 39 Exemplis ex Satiris supra allatis haec addo: Hor C. IV, 13 8 Cupido virentis, Chiae Pulcris excubat in
Ilor. Epist. I, 6, 24 Quidquid sub terra est, in apricum proseret
Defodiet condetque nitentia. N p h. 4 646. D. υπανθ' ὁ μακρος παναριθμητος χρονος