장음표시 사용
41쪽
Flumina constiterint acuto. Dissolos frigus ligna super foco Large reponsus atque benignius
Iinitatus est in his ac potius expressit, Iisdeni sere verbis eodenique tetro usus, Ioratius Alcaei σκολιον ap. Athen. X, 430. A., Fragin. 27 3latth. D. 27. Schnoide . p. 273:
Μαλθακον αμ φιlrίθει linx νοναλλον 3. Ex quibus versibus IIoratiunt Suo conlposuisse notarunt a in Muretus, Lainbinus, Stephanus in Anacr. p. 163. R. Benileius eiusdemque carni in is Alcaici initium reddidit etiani Epod. I 3, I sq.: Horrida tenipestas coetu ni contraxit et nil, res Nivesque deducunt Iovem β etc. V. 3 sq. gelu aculo Adrianus urnebus Adv. v, si notavit, incutum dici Graeco ni ore pro acri et vehenienti,
quod di denotat. Sic Pinth. Pyth. I, 20. .: χιόνος ξείας. Sintiliter Apoll. I, 1027: ζείρ ριπῆ πυρος Vagil Proprie igitur dictunt, ut acri C. I, 12, t. v. Thaliarche Graeculii Thaliarchi nomen quasi proprium vel elegit vel ipse confinxit ΙIoratius. Nid. xc. II.
uult, sortius loquitur Alcaeus D prosterne quasi frigus quunt Horatius dissolvendi conteiitus sit vel bo Uenscii. . 2 Forina Aeolica pro εγκιρνὰς δε. 3 Supplent viri docti ἀμφιτίθει, ἀμφιτιθεὶς, ἀμφιβαλων. 4 Aeolice pro γνάφαλλον h. e. to inentum, tolli pulvinuS.5 Utrumque locum cum Alcaeo accuratius comparavit Uens chius, Prore tor Vitellergensis in Progr. Schol. an. 1829. p. 8 sqq. atque ita uident ut sere in omnibus priores detulerit Alcaeo.
diota ὁ δίωτος σταμνος - ἀμφορευς Moeris p. 44 ; non διωτη, nec διωτης Graece dicitur vid. Benu.). st amphora duarum aurium, id est, ansarum, quae Sabina nuncupatur de vini genere quod continebat. Ite ni in Anthol. r. II, 228. r. Ἀδριακον κυτος, cli ibid. I, 170. Xtr. αμνινορῆα- τον Ἀδρια κου νεκταρος οἰνοδοκον CD. IIor . . III, l6, 34: Laestrygonia amphora. v. . Permitte divis cetera Iudice Iacobsto nimadvv. in Anth. I. p. 159 suuiptum hoc e Archil fragm. 32. Lleb., 49 Schneidew. Toῖς θεοῖς τίθει τυ πάντα. Sed ad eui uripides, gravissimus Iloratio sententiarum auctor, ita scripsit in Alc. 792. D. εἴφραινε σα uror, πῖνε τα δ' αλλ' ἐασονταῖτα, et in Cress fragm. 12. D. τύ 'υλλα χαῖρε κυλικος ερπουσης κίκλω. Accedit, id quod ut agnum est in re ancipiti momentum, quod ex eodem sonte identur etiam uxisse quae infra H. 13 seqq. leguntur.
v. I 3. Quid sit futurum eras, fugs quaerer Et quem Fors dierum cunque dabit, lucro
Sperne puer. Est sententia Euripidea, si quid video, ex Alcestide expressa, vs. 78 sqq.:
βίον λογίζου σον, τα δ' αλλα της τυχης. τίμα δε καὶ Tu πλεῖστον ἡδίστην θεων Κυπρι- βροτοῖσιν.
Eandem sententiam manifestius ac plenius depromptam ex ereulis verbis p. Euripid. s. 7S seqq. mus urbanus propinat agresti Sat. II, 6, 3 seqq. eademque usque recurrit apud
Nostrum C. I, II, 6 sqq. l, 16, 25 sq. ΙΙ, 8, 27 sq. ΠΙ,29, 2 sqq. pist. I, II, 22. Cis praeterea indari D. 88,
v. 15. dulces amores Graecis γλυκεῖα vel duci Κυπρις, γλυκεῖα φροδίτα άδος φως Theocr. I, 95. urip. l. l. Pind. 0 6, 35. B. Bion II, 5). v. 17. irenti Solita apud Graecos imagine, ut χλοερα
42쪽
Hymnus in Mercuriunt ab Alcaeo lyrico poeta. orphyr. Hoc confirmat ausanias VII, 20: βουσὶ γάρ a αιρειν μάλιστα ἈπόLλωνα ro No ιι oi l λκαῖος τε ὁ λωσεν εν 'Υμνωτέ εἰς 'Eρμῆν ρας ας, ως ὁ Ἐρμῆς βους φελοιτο του Ἀπολλωνος Celebraverat poeta Lesbius Milo γονὰς teste Menandro Rhet. IX, 149. Walκ. , raptum boum Apollinearunt Pausan. l. c. et orpityr ad Hor. s. 9 sabula haec ab Alcaeo ficta), denique praestantissimas dei virtutes Athen. X, 425. C. Ἀλκαιος τὰ Ἐρμῆν εἰςώγει θεων οἰνοχοονὶ EXOrditur Horatius similiter atque ille a Mercurii genere, deinde praedicat eum tanquam deum λογιον, ναγωνιον, Θεων ' ρυκα, tum pluribus tanquam ποικιλομῆτην, quod ipsum duobus exemplis exornat eundem Alcaeum ex parte secutus, denique tanquam χθονιον S. ψυχοπομπον dilaudat. Sed idem hoc carmen quum resertum sit Homericae imitationis vestigiis et plura non contineat, quae ab Alcae commemorata esse modo vidimus, non potest totum ex Alcaeo expressum esse , quod orphyrionis testimonio inducti Mitscherlichius et rotelandus )temere opinati sunt. Initium hymni Alcaici sortasse sui fragm. 22. Matth. 2. Scheide . eodem metro Sapphic conscriptum: Aαιρε Κυλλάνας ὁ μεθεις σε γάρ μοι. V. 1 sqq. Facundus Mercurius appellatur, quod Graece λογιος audit i. e. λογον φορος, eloquentiae praeses . Ser-nionuni deus ut ait Servius ad Aen. II, 293. Sic apud Iesiodum in Opp. 77 sqq. Pandorae haec munera donat: φευ- λάναιμυλίους et λογους καὶ ἐπίπλοκον ἰθος' - ἐν 'αρα νω-
1 Qui adeo carmine Horati Graece retro vertendo Alcaei Sinnum restituere posse si hi visus est iii ov. Aut Sos. Lat. Jen. I. p. 23 sqq.
καλοῦ δ επὶ τουτω τω τολμεματι κα Ἐριιν - λογιον. Cis. Iacob ad Anthol. r. I. 27S. r. Vol. III. . II. p. 199 sq. V. 3 sq. et decorae Mors palaestras Mercurium iniellige ἀγωνιον, νuγωνιον Pind. Isth. I, 60. Pyth. II, 10. B., ubi Schol. Ἐναγωνιος δε ὁ Ἐρμῆς, ως των γωνων προστατηλεύς καὶ ισχυλος , Ἐνώγωνι Μαίας και Λιος Ἐρμα M. Idem Pind. O. VI, 79. . o ἀγωνας ἔχει si oίρ9ς 'dεθλων. amo caussam etiam Olympiae aram et multis in urbibus Graeciae cum Hercule coniuncta sacra habilit Pausan V, 14, 7. Anthol. r. I, 227. XXIX. r. Secundum indarum igitur, qui toties celebraverat ὀν εναγωνιον Ερμαν, Ioratius sine dubio scripsit illud decorae niore palaestrae . Etenim
idem Pindarus Ol. VI, 6 B. Herculem ait instituisse Olympiae , τεθμον μεγιστον ἀεθλων, morem maximum certaminum , itemque saepius vid Benti. V. i. oris et deorum Nuntium Expressit Homerica epitheta ιος αγγελον, διάκτορον, θεων κῆρυκα Cla Pind. l. c. O. VI, S: θεων κ ἔρυκα, Eurip. I. A. 1302 E. ὁ Λιος αγγελος. V. 6. lyrae parentem Homer Hymn. in Merc. 24:
cis Orph. Arg. 381. Bion Idyll. III, 7 sq. v. p. Callidam, iocoso Condere furto Huc faciunt Graeca Mercurii epitheta ποικιλomit Hom. H. in M. 514 et δολιος v. Aristoph. Plut 115 seq. et vero λ ιστὴρ quod in Hom. H. in Merc. 14 E. ὁ κλεπτης, quod in Anth. r. III, 178. Br. φωρων ταιρος, quod apud Hipponactem fragm. I, 3. Schn. φηλητων ναζ, quod apud Pseudoeuripidem in Rheso II. legitur. Cuius et opinionis et praedicationis undus sui in Homeri Odyss. IX, 295 seq.
V. 9 I 2. In bonos olim et. Haec, nisi certis orphyrionis et Pausaniae verbis supra allatis fides deroganda videtur, non sane potest dubiuni esse qui ex Alcaei loco nunc deperdito fluxerint sed nitrum in modum conveniunt etiam cum iis quae eadem de re in Homerico Hymno in Mercur. 25 sqq. narrantur ubi Apollo Mercurium puerum et , minaci voce terret , gravissimas poenas ei minitans, nisi quinquaginta boves e0dem quo natus est die per dolum amotas indicaverit, s. 254:
43쪽
Unde rectius quam agnerus, qui Alcaeo sive ignorato Sive neglecto ex illo hymno Homerico hunc locum expressum esse coniecit, hoc sortasse suspiceris ipsa exemplaria Graeca arctiore quodam cognationis vinculo inter se connexa et apta SSe. Nam quae quidem in Scholiis ad Iliad. IX. s. 256. adnotata sunt, ita plane cum IIoratianis conveniunt, ut suo iure videatur IIosin. eerthampius statuisse, Iomeri Scholiasten sua ex hymno Alcaei hausisse. Sunt autem haec: Eo χῆς ὁ Λιος καὶ Μαίας τῆς Ἀτλαντος ευρε λυραν, καὶ τους Ἀπολλωνος βοας
v. 13 - 16. Quin et Atridas cet. Rem narrat' o nis rus Il. XXIV, 33 sqq. ubi Mercurius hoc ipsum Iovis verbis iubetur: Bωσέ ἰθι καὶ Πρία ιον κοίλας ἐπὶ νῆας Ἀχαιων
deinde divitem Priamum ut qui quum alia dona pretiosa tum auri tota decem talenta us 232 domo secum avexisset per sopitos vigiles Graecorum incolumem ad Achillis tabernaculum perducit indeque reducit. - Atridas superbosi μεγαλῆτορας, μεγαθυμον IIomero. - fefellit ελαθεν, Iovi. l. c. 563. Iaec omnia ita manifesta et aperta sunt, ut pro certo liceat affirmare totum locum ex Homero adumbratum esSe. v. 17. mpias laetis animas reponis Sedibus Utpote ψυχοπομπος , qui idem εἰρηνικος est, Sollemni nomine Ἐρμνῆς χθονιος nuncupatur, Aeschyl. h. I. 124. D. Soph. l. III.
Al. 832. Eurip. Alc. 743. alibi. Sic Aiax vitam depositurus supplicat , πομπαίω Ἐρμῆ χθονιω , et ut quietem sibi propere rogat. Vid. obeck ad illum . et clis ad C. I, 2, 1.
σείη, quam et donaverat Apollo IIo m. Hym in Merc. 529 sq. Sehol ad Il. IX, 256. v. supra . Memoratur saepius ab Ho
mero Il. XXIV, 343 sq. d. V 47 sq. XXIV init.:
quem locum manifestius Virgilius en IV, 242 - 244. Imita tus est Ilinc Mercurius Homero Pindaro aliis Saepe ρε σόο- ραπις dictus est, quod ipsum ΙΙ0ratius . . exprimere voluisse Lambino videtur.
Leuconoe est nomen ictum puellae superstitiosae saepe astrologos consulentis, a qua stultitia eam ad dona praesentis horae M ata manu capienda ovocat, Euripidis praeceptisse fruendi arte ui ei commendans. Insipientiae notio ipso verbo continetur, de quo vide xc Η. v. 1 I. Tu ne quaesieris , cire nefas cet. Exordium carminis, si sententia spectatur, ab uripide duxisse illii videtur eracl. 615:
Cis eius d. Herc. s. 227 sq. - sinem ορον κείμενον uripidi, vid. rooem not. 25. ex tr. v. 3. Ut melius, quidquid erit, patit se Graeca plane sunt, ut plura huius carminis:
eadem metri ratione. it scheri in Anal quae unde ille sumserit, an vero ipse confinxerit, nescio; de similibus Grae- eorum dictis, quae proverbii Speciem prae e serunt, D. ad
C. I, 24, 19. Item Ovid. Heroid. XVIII, 1 quidquid
erit, patiar. V. 6. q. Sapias, vina liques et spatio brevi Spem longam reseces De spe longa dictum est ad C. I, 4, 15. Ad sententiae Tormam illustrandam Peerlhampius apposite contulit
44쪽
nobilisslinos versus olim a Neoptolemo cantatos in sesto, quod Philippo Macedoni ultimum suit leguntur apud Diod. Sicul. XVI. 92, ἰννω 'υναντος φοςεβα μακρά. ἀφαιρουμενος Ἐλπίδας θανάrio πολυμοχθος υιδας. Verum haec ipsa quoque sententia, nisi salior, Euripidea est vel ex Alcestide 7S5 .:T τῆς τυχης γὰρ ἀνανες οἷ προβοσμα
βίον λογίζου σον, τα 'αλλα τῆς τυχης, vel ex similibus locis petita. Nid Prooem p. XVII sq. V. S. Carpe diem Venustam lianc metaphoram verbi carpere poetae Latini debent Graecis, id Passov. S. v. δρεπειν et Boeckh. ad ind. . IX, S. Nam quae id genus apud Pindarum leguntur . VI, S: βαν δρεπων et plenius P. IV, 130 δραπὼν εοὀν ει ζωῶς ωτον, P. IX, 38 εκ λεχεων κεῖραι μελιηδῶ ποίαν, . IV, 114 βας καρπον ἀνθῆσαν ἁπο- δρεψαι, eadem apud Latinos imitatores passim reperiuntur vid. Κloig. Lex Lat. s. v. carpere . a. et significant sine dubio ut apud illum quasi orem vel fructum maturae aetatis decerpere et eo frui priusquam evanescat . Ovid. . , 5: Aetatis breve ver et primos carpere ores. Nos similiter in poesi pssuchen haschen gentessen.
v. 1 sqq. quem virum aut heroa lyra vel acri Ilibi sumis celetrare, Clio' quem deum Haec a Pindaro sumpsit . Porphyrio. Idem notarunt Henricus Stephanus ad Anacr. p. 164, uretus, Lambinus alii. Est sane introitus sublimis ad indari exemplum expressus ex Olymp. 2 init.:
quem locum Horatius imitatus est inverso ordine collocationis, mox proprium impetum secuturus Vid. Oreli. ii ixe et Berctardy ist. L. R. d. ait not. 20.
v. l. acri tibia αυλω λιγυρω, λιγυηχε Laudat hoc επίθετον ut proprie dictum quintil. 8, 2 9. V. . sumis celebrare Hic infinitivi usus vere Graecanicus putandus, si pod. II, 3. et ad C. I, 2, 7. Nam secus dictum est C. I, 23, 10 te frangere persequor, vel C. I, 15, 27 surit te reperire id oninino Exe. IV, 4. V. 3. iocosa imago Imago est propria In hac re universae Latinitatis vox Varro r. r. 3, 16, 12. Cic. Tusc. 3, 2, 33, quamquam Graeci ex similiter εἰκον στομάτων vocant final. r. I. p. 95ὶ CD. C. I, 20 S. V. 7-l2. Undes vocalem Orphea etc. Digressi vere lyrica ac prope Pindarica, quamquam nihil ab eo mutuatus est nec ab Orpheo Argon 259 sqq. aut ab Apoll. Rhod. I, 26 sqq. De re ipsa s. Lobeck. Ag l. p. 752 sq. et M. Arte materna matris Καλλιοπης, i. e. dulci voce praeditae, vel ipso oratio interprete, vocalis. v. 13. Quid prius dicam solitis parentis Laudibus Λ Iove ad Pindari exemplum rite exorsus ad eius liberos
transit nam ille deorum maximus, πατὴρ s. ἄναξ ἀνδρων τε
θεων τε, φιγγος, κυδιστος μεγιστος του γυρ κρατος εστι
μεγιστον Hom. - et Musarum principium: es. h. 47 sq., Alcmanis fragm. 5. Schn.: εγω δ' ἀείσομαι εὐδιος ωρχομενος, Arati Dαινομενων initio: Ἐκ Λιος αρχώμεωθα. in Virg. Ecl. III, 60 Ab Iove principium Musae. Sed haud scio an ad h. l. praeter eteros inspiciendus sit Pindarus, qui Nem. . persimili initio usus est:
Οθενπερ καὶ Ομηρίδαι - - 'Αρχονται, Λιος ἐκ προοιμίου.
Loco supra laudato Ol. II, 3 simplicius Pindarus: ἐτοι Πίσαμεν ιος Vide omnino Quint. X, 1, 3 46. et oechii ad Pind. l. l. Nem. II, 1. p. 362. v. 20. Pallas Horatio a Iove proxima, eademque Graei uitare haud scio an iniuria eum appreheliderit Boet h. l. l. :
Γ Horatii carmen, ait, arte factum est, Pindaricum Ver quamvis artificiosum naturae debetur, ita hoc quoque Pindarus rectius et rei convenientius instituit, quod a deo incipiens per heroem ad hominem descendit Consentit nobiscum, ut nunc Vidimus, Dis senius ita iudicans: Ut Pindarus θεὰν - έγω - ανδρα dicit, ita uoratius I, 12 inverso ordine collocationis, pro suo uterque consilio M.
45쪽
el in deorum concilio, Pind. D. II 2. . - αγχιστα δεξιαν κατα χεῖρα πατρος Iζεαι Vid. Spanlieni ad Callim. . Apoll. 29. v. 22. Virgo Graecis Me , Παρθενος absollite dicta Diana, Callim. H. In eandem s. s. Mitsch. . saevis inimica belluasi Ἀρτεμις ἰοχεαιρα Ηοm. , θηροφόνη Theogn. l. vel θ ρο- κτονος Aristoph. Lys. 1262J θηρων,λεκουσα εν ἰθλην IIom. H. in Dian. I0 , - γετις Callim. . in eandem . v. 23. metuendus eri Phoebus sagitta 'Ἀπολλέον κλυτοτοξος, κηβολος, κυεργος Ηοm. . v. 25 seqq. Ex heroibus memorantur Hercules victor, monstrorum domitor, o σωτηρ Ἀλκείδης, et Dioscuri, qui ipsi quoquc Graecis σωτῆρες erant, id ad C. I, 3, 2. - puerOSqus Ledae, Hunc equis, illum superare pugnis Nobilem Expressit Homeri illud In Il. III, 237. d. XI, 299: H d y ρ' υπο Τυνδαρεω κραrεροφοονε γείνατο π&ιδε, Κάστορα θ' ἱππο δαμον καὶ πῖ druθον Πολπιδευκεα. V. 30 sqq. Concidunt venti fugiuntque nubes Et minax, quom sic voluerE, Ponto Unda recumbit ex rh et ca ad hymno In Dioscuros uxisse videntur ureto, Lambino, mitscherlichio,
et recte quidem, ut videtur, siquidem etiam C. IV, S, s. 32sq. X eodem lante, Theocr. l. I. s. 7 sq. manifestius hausti sunt quamquam landus huius sententiae clam dilest in Hom. H. In Diosc. I 2 qq.
V. 43. Saeva paupertas πενία δεινῆ , χαλεπς, Merra'λε 7, Verum μοχθοι διδασκαλος Theocr. XXI, 23. Ad hanc sententiam cis Alcaeior. 72. Selin. Ἀργαλεον πενία, κακον μεν ζετον, ω ριεγαν α/ινη λαον μαχανία συν δελφεα , Cum Alcaei loco comparandus Herodot. VIII, III. ubi Themistocli dicenti, ω νγκοιεν Ἀθηναῖοι περι ωυτους εχοντες δυο θεους ιεγάλους, Πειθω τε καὶ Ἀναγκαίην, respondent Andrii, θεους δυο χρῆστους υκ ἐκλείπειν σφεων τὴν νῆσον , αλλ' εἰ νιλοχωρεειν, Πενίην τε καὶ 'Ἀμ χανίην M. Ionis ex Addendis ad Aesch. Sept. 43. v. 45 sq. Crescit occulto velut arbor aevo Fama Marcelli Praeclara profecto ac familiaris Graecis imago, quam salso suspectam habuit II. Peerlhamplus Bern h. In eius censura se selir hiiliche glige de stillen org samenissege . et Hom. I l. r , 5 seq. Pind. Nem. 8 68 seq. Catull. 62, 39 sqq. f. Pindari Ocum, unde haec Sumpta et expressa putabat, iam caliger indicavit Laiiibino, v. 40. .: Aoξεται δ' Ἀρετα, χλωραις ἐέρσαις ως τε δενδρεον
His igitur ducibus considenter explicabis: Crescit virtus et fama Marcelli adolescentis sub diligentissima Augusti avunculi eiusdemque soceri tutela occulto aevo, i. e. sensim sensimque, non animadversis certissimi incrementi temporibus, velut arbor aevum agitat, dum tempus quod crescit occulitur, usque tamen crescit in . quo quidem praeconio Horatius optimum illum adolescentem et Augusto principi populoque Romano gratissimum V. Franke. F. II p. 63 ita laudavit, ut quuni etiamtii in sane non multa eius decora referre posset, tanto plura in posterum ab eo exspectare videretur. v. 46 seqq. micat inter omnes Iuliuni sidus velut inter ignes Luna minores Sapphica, ut videtur, comparatio, Fragm. 3. Neve D. 3. Schn. p. 295:ωσνερε μεν ἀμφὶ καλαν σελάναν
Tuν επι πασαν δ). v. 57 sq. Augustus reget orbem, Tu Iuppiter quati Olympum Est sortasse dictum illud, quod Archelaus, poeta epigrammaticus sub Ptolemaeo I. rege, Alexandro M. tribuit apud Plui. de Fortuna lex. l. 356. et in Anthol. Pal. . p. 661:
Lucifero ab Horatio expressum esse voluit. Sed recte eue de Sapphus loco rem ita expedit et conficit: Ex verbo praesentis temporis αποκρύπτοισι et subSequente particula οπποτ αν appa.ret, non describi rem lucente luna actam, sed oculis μεν ου δἐ inter se relatis vim subesse comparationis, ita ut in alter membro vir vel puella aeque diceretur praeter comitum turbam ex
46쪽
Tαν π μοὶ τιθεμαι, Ζευ, τυ δ' 'Oλυμπον ἔχε, eumque versunt in aenea eius statua, Lysippi opere inscripsit. Ad vetus hoc do Alexandro M. dictunt Ioratium respexisse eo sacilius ac libentius credani, quo maius atque insignius in eius verbis insit Augusti principis praeconium. sis ad ,
v. I. Telephi scium amatoris nomen Graecum ξλενος, qui Horatio ortasse nullus omnino est, nisi qui late splendeat pulchritudine sua. Vid. xc Il. v. . bile tumet iecur Ilomerica sormula οἰδάνεται κραδίη χολω ll. IX, 46). Pro corde autem . . siil,stituit te cur, ut alibi saepius; nam In ηπιοι poetae Graeci omnium animi affectuum, amoris maxime et irae sedent collocant. Archiloch. D. 2. Lleb. χολην γαρ υκ χεις ἐφ' ἔ πατι. Vid.
Valchen. In ipp. 4070. IIoratiana collegit iam binus ad C. IV, 1. 2.
V. 5 seqq. Tunc nec mens mihi cet. se Ante oculos poetae sui In his nobile Sapphus carmen illud: &ίνεταί μοι κῆνος ἰσος θεοῖσιν κτλ. ii Sch. Vide in Prooemio p. Vii. huius ipsius carminis s. 7 sqq. quamquam vix ullam verborum similitudinem deprehendas quod Ioratius cavit, credo, propter Catullum. - nec color Certa sede manet Homer. l. XIII, 279 τρεπεται χρω , eui opp0nitur χρεὼ εμπεδος, Il. XlX, 33. v. 12. impressit labris notam Sic apud Theocr. 27. IS puella importuno amatori: ἐ'πι σαλζς ταν χεῖρα, και εἰςεrιχεοῦλος ἀμυξης.
V. 15 sq. Oscula, qua Venus quinta partes sui nectaris imbuit quod Venus Lydiae oscula quinta parte sui ne-taris imbuisse dicitur, hoc ei nec hi Oh ex Hesiodi ver sibus ab Apollodoro Bibl. III, 6, 7. servatis explicari posse videtur, ragm. 112. Goetii. ;Οἴην με μοῖραν δέκα μοιρων τερπεται νζρ, Tu δέκα δ' ἐμπιμπλησι γυνὴ τερπουσα νοζμα.
1 Zeitschristes. A.' 1851. 3. r. 30. p. 233. Illinc locuti mihi indicavit r. Aug. Volgi ius collega micissimus, qui pro Singulari eximiaque humanitati sua atque doctrina me mullis locis in hac opera egregie adiuvii.
Mesiodus, ait, venereae voluptatis decem paries statuit, quarunt unam percipere marem, Omnes decem explere seminam. Aperium igitur est, oscula illa duabus de decem venereae suavitati partibus sive quinta parte imbuta dici. Decuma nus auteni numerus etiam In descriptione aliarum suavitatum locum habet. Ibycus p. Athen. . p. 39, et o seu εννατον εἶναι μεθος της ἀμβροσίας ἐν ηδονεν , ubi Schol. Pind. yib. F. 113. δεκατον scribendum docet rrat Meineckius, si quid video, sed ita errat ut viri accurate docti errare solent non sine magno ad veri cognitionem prosectu atque motu mento. Nam siquidem quintam partem nectaris Venere non ad solitam comparationem mellis, quod veteres decimam partem nectari explere statuunt ipsumque interdum nectar appellare solent i, non ad piirpureum oris colorem, qualis est Augusti re purpureo nectar bibentis C. III, 3, 2. , non ad ullam aliam rem referri vult quam ad proprium deae munus, advolii piatem veneream, quae in illis osculis insit mari percipienda, aliique duplo maiorem quam quae ab aliis puellis afferri possit, quia illa oscula non decima parte nectaris sed duabii decimis partibus i. e. quinta par te imbuta sint crassiore, ut opinor, Musa locum suavissimum ipsoque nectare tenuiorem interpretatur; sed in numero tamen rectum vidit Pariterque errant ii, qui Scula simpliciter cum melle comparata volunt, quum de sola saporis dulcedine cogitant, quasi oratilis bis mellita suavia dixerit: ut στοματα μελισταγῆ et multa siluilia in Anthol. r. leguntur, quae Mitscherlichius collegit. IIoratius vero nec ipsam venerem, nec mellitam naturam Sculorum linguaeque iudicium spectavit, sed et legitimum in talis suavitatis genere declarando numerum respexit Suo modo, et nectaris sive nia vis mellis purissimi ac tenuissim imagine usus est ad incomparabilem quandam Lydiae pulchritudinem significandam Nan quum in aliarum puellarum, si iodo aureae
Veneris niunera consecuta essent, venustate describenda velo Verha Scholiastae p. oeckh. p. 405 hae sunt: - δἐ καὶ τουμέλιτος ευρετὴς ὁ Ἀρισταιος, ο δη τῆς ἀθανασίας δέκατον
2 Vide Unger in Valg. p. 58 p. 23 sq. Hertzberg. in Prop.
47쪽
decinia divini lilius nectaris pars profecto ait suisset, Lydiae labelli altero tanto maiorem . Titi Lam in reti ni attribuit Idque propter exliiii uni orent aetatis. Intellexit nimirunt quasi nectareum osculorum et odorem et Sapore ni quoniani ipsunt os nectare imbutum veluti nectaris quandam suavitatem liaberet. Sunt denique fraga antia oscula i. e. condita halitu illo Suaveolent et austero, qualem in lege Iuventutis os spirare solet. Anth. Pal. p. 40:Kουρη τις in ἐνίλησεν νεσπερα χείλεσιν γροις'
usus est auctor Anacreont Carm. 53 in recentis rosae venustate declaranda 57 20. Bergk.ὶ Μακαρων Θειοῦν δ ὁμιλος, 'Poδεν ως γενοι ro, νεκταρ Ἐπετεγξεν ideoque rosa, dixerat, MOrvro εσχεν δμῆν. Sic Euripides Hipp. 36. Phaedrae Mμβροσιον στομα attribuit, sic hodieque nihil frequentius in
Haec auteni ninia cum illatius contuli, ut frigidam illam explicationem convellerem, quani ex Pythagoreorum placitis repetitam nunc etiam obtinent, ut quinta pars nectaris apud Hor sit ἡ πεμπτη υσία του νέκταρος die quintessongl). Immo vero Secundum ea quae supra dicta sunt ita sere vertas: de nach oher barbarischer eis die ieblicli ustendent o Dultige usse velut in ioce Armetitoruni scolio intelliguntur: Πas is das Athmen as si iii uss, is Ein Triliken voti Lust in oppelle TraiiklWas is das Riechen Trinken machi Seli g, Ein Trinken on uni Faste machiarankl itemque sexcenties apud uas istum alios. Ex illis autem versiculis hoc statim perspicias ibi talia oscula in Orientalium posssi diei prorsus eadem rei specie, qua apud Latino poetas aura aetheria vel florum odores hauriuntur, qua etiam Anacreon D. M. Chu. χρωτα πινων, idque imitatus Virgilius dixit Aen. I, Vis Longumque hibebat amorem, et idem Anacreon D. 10, 2. Schn. μεθωων ρωτι, quod Catullus imitatus videtur 45 ii Et dulcis pueri hrios cellos Illo purpureo ore aviata.
Virg. Aen. I, 96 is terque quaterque beati , ad quem locum viri docti permulta Id genus congesserunt. v. 8. irrupta copula videtur esse Homeri δεσιιος
Iam Henricus Stephanus ad Anacreont. p. 6 notavit, in hac de videri Horatium imitatum esse Alcaeum, cuius haec reperiuntur , D. IS ergk. 10. Schneide . p. 266:
p. 294.2s 6 i; ενδενς uo ego ausus sum restituere, quum locum corrupium esse constaret. Quod enim ap. Heraclidem legitur 'Aσέτην καὶ των ἀνέμων στασιν, serri nequit ac perperam explicant roρας ἀσυνετειν - ἀσυνέτους εἶναι imo ντας , Se τους
πολίτας inde frustra etiam, ut mihi videtur, quamvis probante Ber rhio coniecit Ahrensius 'Ao-έτημι non intelligo Τ l . Ocon-drii ectionem a D)μι των ἀνέμων τὴν στάσιν tuetur Schneideminus, sed tamen idem agnoscit in principio versus manifesto inesse vitium, quum pateat v. ἀνέμων τάσιν in ne suisse posita praecedente quodam vir , oi,Mημι inclinamento inoemo id quod proposui coniectura assecutus sum, oratii vestigia in verbis Nonne vides' secutus, qui initia quidem exemplarium Graecorum sere ad verbum reddere soleat. id ad C. ,
48쪽
παρ' μἐν γαρ αντλος ἱστοπέδαν ἔχει, λαῖφος δε πων ζάδηλον ἔδηκαὶ λακίδες μεγάλαι κατ' DTO' χολαισι , δ' Mγκυραι. Insigne hoc Alcae poetae In re notissIma exeniplum sane ad-nioduni probabile videtur obversatum esse Horatio scribenti:
Nudum remigio latus Et malus eleri saucius Afri
Antennaeque gemant ac in funibus Vix durars carinactPossint imperiosius
Aequor Non ibi sunt integra linteat eis initium tantummodo imitatu atque alio metro usus est, et ad ipsam navem tanquam ad rempublicam Romanam converiit orationem. Nam quam liber Archilochi Alcaeique imitatione In Ingulis rebus ac verbis usum sit. Ipse indicavit pisi. , 19, 2l: Non aliena meo pressi pede Sed dem liniuit tamen nautare carminis artem . quare cum Alcae certe carnien allegorice Interpretandunt sit, teste Heraclide' vi potest dubitari, qui Horatius quoque, Id quod nonnulli Interpretes' perperam negaverunt, hanc Ipsani carminis illegoriam voluerit imitari Agnoscit allegoriam clam quintiliani auctoritas ΠΙ, , S. 44. ac demta ea totum Sane carmen nervis et arguitienti pondere careret T vero antiquissima ac
Graio Oeondrius Heraclides καλαν, unde SchoWius, iobante uer-
mann El. D. M. p. 88, reposuit κώλων i. e. unium, cli. Horatii verbis: Antennaeque gemant ac sine unibus. 2 Herin. ἐρ i. e. περι si πὰρ verum, adverbium est. Solinei di avri n. 3 Forma Aeolica p. χαλωσε. 4 eracl. Pont l. l. N τυραννικἀ ἐξονοίας χειμεριι προςεικά εκαταστηματε θαλάσσης Μυρσιλος γὰρ ὁ δηλουμενο εστι καὶ τυραννικὴ κατα Μυτιληναίων ἐγειροαένη συστασις. 5 In iisque, ut videtur, Lachmannus in pist ad Frankium p. 237. scribens illani navem sibi non Romanam videri, sed Alcaei poetae quem constet cecinisse dura fugae nata, dura tiavis.
sere sollemnis est Graecorum comparatio reipublicae cum navi et bellorum civilium cum fluctuum tempestatibus. Sic procul dubio Theognis Eleg. 67 1sqq. multique alii, Id. Oret in xc. v. . Nonne vides Formulae increpandi speciem prae
bet ut apud Homerum υχ ρειας; l. VII, 448 XV, 555;XXI, 108 et Callim. Apoll. 4.
V. 5. 8aucius per ietaphoram Graecis assuetam, qui ar-niamenta navis eius niembra dictitabant. Merod in iranta:
σων τῶν νεων Pollucis Ononi. I, 125. IV, 89.). Idque imitatus etiam Livius 37, 24 vulneratam navem dixit. v. 12. Silvae filia ut indaro pluvia παις νενελας
v. 14. pictae puppes sunt umeri νῆες μιλroπαριοι Od. IV, 25 Il. II 637. . v. 15. Debes ludibrium ventis genus hoc loquendi pro eo, quod est ludibrio ventis sutura es ' plane Graecum est. Sic enim loquuntur illi φλισκάνειν γέλωr τινι Eurip. Med. 403 1049. alibi id est debere risum, quod Latini dicunt ludibrio esse. aeria ea ua et L a nil lim s.
se Hac de Bacchylidem imitatur; nam ut ille Cassandra in tacit vaticinari sutura belli Troiani, ita hic Proteum Misic). orphyr. Similiter Scholiastes ad Statii Theb VlI, 330. De qua re quamquam ex paucis Bacchylidis reliquiis
certunt iudicium sacere non possumus, Si tamen ex parte Graeci illius carminis, quam probabile est casu quodam nobis Servatam esse ), in universum liceat coniicere, confitendum Sane est,
Baculi1lidi haec iam blburgius dedit.
49쪽
nihil praeter vaticliti soritiam omni uti suisse earnilii Horatiano cuni accliylideo, cum cetera sere omnia ex ipso potius o utero ducta videantur et ita quidem, ut sententiae nullani contineant dilogiam . am Horatius, quem Homero lectitandoni ultam operam navaSSe et in prioribus carminibus melicis suis hunc potissimum imitatum esse Scimus vid Prooem P. XIlI. q. , quum apud eum reperisset in Odyss. IV, 472 seqq. Proteum vaticinari Menelao, illud quid eui exemplum bene se imitaturuitis pelavit, quum Helena rapta Paridem et Νereum, alium deumniarinum et vatem antiquissimum' , simili consilio componeret: id quod colore illo Iomerico comprobatur, quo totuni carmendistincitim et ornatum est quumque totuni ex Graeco ductu nil argumento licto versetur, primitiis poetae lyricis annumeraverim in ut similia Carmina , . et I 28. V. 1. q. Pastor Par s a Graecis non semel Πάρις ὁ βουκολος et Παῖος βουτας appellatus, velut ab Euripide in Iph. . 80. et in eo. 943, quoniam in Ida ionte circa boum armenta armentarius educatus erat , ut ident Eurip. in Iph. A. 575 sq. et s. I 29 sq. sed praeter ceteros inspiciendus Bion in Epithalamio Achillis et Deidamiae, Idyll. VII, 10: Aem σε ia 'Eλεναν ποθ' ὁ β υκολος αγε δ' ἐς Id αν. Nam quum simpliciter βωκολον, perinde atque oratius pastο- rem, non addito nomiii vocet et ad ceteram verborum similitudinem hoc quoque accedat, quod Horatius illud carmen saepius imitatus videtur cl . ad C. I, S, I sqq. non sane prorsus improbabile est, illum et locum observatum esse haec scribenti: Pastor quum traheret per reta navibus Idaeis Helenen. Idemque trahere dicitur per sidus hospitam tanquan ξενα-
ab Ut vere monuit Ph. Butini an ius in bili. I, p. 25 sq. u Homerus in Il. XVul. 141. Vocat eum simpliciter γέρονθ' αλιον, Iste clo lis autem in h. 233 sqq. eundem accuratius describit: ἀφειδει καὶ ἀληθέα - γέροντα κτλ. itemque Pindarus P. I l, 92.
ρέα xβουλον, eique melius conveniebat fluctus componere, quum tridente instructus SSet, V. Virg. A. II, 19. 3 irchnerus refert ad a. u. c. 723. Consentit Lachmannus in Epist ad Frankium p. 2 M. Scribens inter prima quae poeta tentari reserendum PSSE,
v. . Ingrato otio Eadem specie eschylo in Agam. 194 π, oui dictae κακοσχολοι, impatientes otii, quibus molestum otium Mit sch in Anal. Genus auteni loquendi quod Inest in verbis obruit otio M Dissenius confert cum indar. Isthm. IV, 5 l. 57. B.) αλλ' ὐμως καυχημα καταβρεχε γα h. e. Sed tante res gloriosas persunde silentio, noli eas uberius praedicare. Sic saepius Pindarus et suo niore ut videtur, pro ποσιωπαν ): quod oratius si inde adsciv t, alio profecto ni odo adhibuit, quum ad importunos ventos transtulerit, quoruni impetum a Nere ad tempus retusum atque oppreSSum esse dicit. v. 5. Mala asi κ.ικου κατ ορνιθος, cs Itoni Il. XXIV,
2 l9. ind. . IX, 8. B. ipseque aris δυσορνις πτατο, ut ait Eurip. Hipp. 760. V. 6 sqq. quam multo repetet Graecia milite,
Coniurata tua rumpere nuptiaSEt eg rum Priami vetus Respicit coniurationem iani a Tyndareo facta in de qua conser Eurip. Iph. A. 57 sqq.:
Ἐλλ ω' μοίως βαρβαρον 'Oπλων με Tu. Similiter Schol. Homeri ad Il. II, 339. ab rellio citatus. De structura coniurata rumpere, quani ne SalluStius qui es deni Cat. 52. sprevit, id Exc. IV, 4.
50쪽
V. s. quantus quis, quantuin adest viris Sudor I Red
didit Agantemnonis verba in onieri l. II, 388 ἱδρωσε μεν
v. II sq. Iam galeam Pallas etc. IIoni. l. V,
- rabiem Sic de Iectore Hom. l. IX, 305 Aισσανεχων λοξν, ipsaque Pallas urit praeter ceteros Il. II, 446. v. 3 sqq. Nequidquam Venoris praesidio Drox - ODIInes Scripta sunt ad imitationem Hom. Il. II, 4, ubi haec eadem et citharam quoque Hector exprobrat Paridi:
V. 15. carmina dividest ova, ut videtur, rationemoratius dixit dividere carmen, quum hac in re volgarius esset ni o dulari vel temperare, procul dubio Graecos secutus auctores, quorum multa in musici erat varietas ac proprietas nominu ni nec tamen est Graecum ἐνδατεῖσθαι, quod Mitscher-lichius comparavit, sed potius διαμετρεῖν τῆ κιθαρα το σμα μελίζειν. Nam proprio dividendo conficitur carmen, quum totum constet ex , harmonia in cantu et dibus D ut ait Cicero. Dividere carmina cithara est igitur canere carmina divisa cithara )J. Sic Properitus II, 1. . lyrae carmen percutere, quod est Graecum αρασσειν vel κρεκειν μελος i. e. percutiendo lyram efficere carmen eius, τὰ τῆς λυρας μελισμα μελίζειν θ. - imbelli Achilles quidem i. IX, 89. κλέα ἰνδοαν canii.
V. 16 sqq. Nequidquam thalamo, Dilabis Aperiesumta res ex II om. Il. III, 3S0 - 385 ubi Venus Paridem
singulari certamine a Menelao superatum clam surripit et incolumem in ipsius cubiculum asportat Καδ'd D' ἐν θαλάμνευώδεῖ, ζωεντι - gravis hasta est ΙΙomeri εγχος βριθν, μέγα στιβαρον.s Dure die Cither erihelli Gesange vortragem d. h. si Eur Ci
etiani hasta maxime metuenda erat, Il. II, 530 εγχείη δ' ἐκέκαστο Πανέλληνας καὶ Ἀχαιους. v. 20. crines non se cultus' leg. pulver collines Non dubium est, qui Horatius in ea quoque re Homerum secutus sit, id locum supra allatum ad s. 13 et cla II. XVI, 795. v. l. Laertiaden, exitium tuas gentis Nam Ulixes Honier est inprimis πτολιπόρθιος 'nia ἱρῆς v. d. IX, 504, Il. II, 278. ubi aes consulendus et Cic. ad Fam. 0, 13. v. 22. Pylium Nestora Lll. II, 54 ωσroρος - Τολοιγενέος βασιλῆος, I, 24S: λιγυς Πυλίων γορητῆς. v. 23. Salaminius Teucer Optimus Argivorum sagittarius, tectus plerumque clipeo Aiacis fratris, Hom. Il. VIII, 266 seqq. Ac nequis miretur ipsum Παντα μέγαν ελαμωνιον Bἱo praetermisSum esse, ei s memoria profecto inest in hac Ipsa mentione fratris ac socii inseparabilis, sicuti in Merionis inest donicit ei, qui Omnes una serio producuntur ab Homerol. l. Cis ad C. I, 6, 14 sq. v. 24. Teucer elli. l. et infra s. 36. Horatius In basi
versus Glycone praeter solitum admiSit trochaeum, Graecorum consuetudinem secutus quod quamquam per se leve erat, non tante praetermittendunt videbatur, quoniam e hac quoque reprobabiliter confici posset, prioribus AESSes hoc carmen.
- Sthenelus, Diomedis auriga, Il. IV, 367 V, 10 etc. sciens pugnae πολεμων vel μαχεῖς εἶ εἰdως πάσης Il. IV, 310. V, 1 et 549.). v. 25. sivs Opus esti καὶ or χρη Ηοni. Od. IX, 50. . v. 26. Merionens a l. VIII, 264, ' μενευς καὶ on νυομενῆος Μηριόνης κτλ.v. 27. furit atrox Tydides Videtur hoc Horatius ex Honi. II. VI, 9 sqq. expressisse, ubi Hector eundent Diome
v. S. ydides melior patre Respexit ad Stheneli praeconiunt de se et Diomede suo, II. IV, 405:Ημεῖς τοι πατέρων με γ' μείνονες εὐχομεθ' εἶναι.