Q. Horatii Flacci Carminum librum primum collatione scriptorum Graecorum [microform]

발행: 1860년

분량: 149페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

31쪽

Homer memorIa, illa b humatio cum Iustis religiosis locum habere non poterat. D. C. I, 28, init. Hanc interpretationeni sententia necessario magitat infra demuni se Letum corripiens gradum M personam induit, ut Θάνατος in uripidis Alcestide et idem Letum p. Virg. Aen. VI, 277. v. 8. Qui siccis oculis nidit Hoc Horatius, Bern-hardyo iudice δ), scripsisse videtur secundum Aeschyl. Sept. 696. ξηροῖς ἀκλαε οις μιμασιν ubi item notio inest mentis rigidissimae, suriae, quae numquam lecti possit in lacrimas. am ξηρα μματα s. sicci oculi primum tribuuntur et homini qui duduni destitit a lacrimando, deinde ei qui alienissimus est a sensu suaviore et humaniore est igitur homo, qui numquam potuerit lacrimas undere. D. Propert. I, 17, 1 seqq. ita magnus enticius et Horatius optime conciliantur.

v. s. qui vidit mare turgidum Conseri Wagne rus Hesiod. h. - ποντος - οῖ'aur θνων, et v. 131 πέλαγος - οιδιι ατ θυον, sed propius accedit illud Aeschyli Pers 110:Eμαθον δ' εὐρυποροι θαλ ίσσης πολιαι νομεν ς πνευματι λάβρω'φορα ποντιον αλσος qui locus haud scio an lorati obversatus fuerit. Nam vidit prorsus est μαθεν ἐς οραν i. e. sustinuit et mare turgidum Aeschylus ornatius descripsit: Neptunium pratum vasti maris, violento impetu venti spumis incanescens . Eadem metaphora Cicero in Arateis usus dixit: Νeptunia prata secantes , et θάλασσαν πολιαινοριενην mitatus est Catullus sit 13: Tortaque remigio puniis incanuit unda' . quidni igitur credibile sit, eodem Horatium respexisse in eodem simili IV. 25. Audaae Omnia perpeti γενος ὀ δεινον πώνrατληναι i. e. πάντολμον. Sic Aesctiylus Ag. 22 l. D. Agamemnoni ac potius nivibus mortalibus attribuit τὰ πανεοτολμον49 ρονεῖν, sic Pindarus fragm. . . Herculi dedit ὀπάντολμον σθένος, h. e. robur quid vi audens s. audax omnia perpeti .

v. 26. me per vetitum nefas Per dictum est ut διὰ δίκης ἰεναι, βαινειν Soph. Ant. 742. Eur. .IMI Εs turgi in de Abgrund eiit in Verderben aus deni Wege mittesst verbolenen nrechis CD. Sat. I, 4, 30 sq. v. 27. Iapeti genus se Abhommlinides I. est Graecorum γενος Hom. d. XIV, 204. Dirip. cycl. 104. Bacch. 990. sive χρονη et τροφαὶ Soph. O. R. I. . D. Catuli. 61 2. et eindors ad . I, 6, 2. Valeri genus . De re

monet erytus ad Virg. Ecl. VI, 2: Prometheus post sactos a se homines dicitur caelum ascendisse et adhibita serula ad rotam Solis Igneni suratus esse, quem hominibus indicavit , secundum est Od. D. 50 sqq. quem ipse citat vid. insta s. 30), et Aeschyl. Prom. 8 sqq. V. 28. 'aud mala κακῆ πύτν κακιῆ δολου. Illudis mala autem ἰθικως dictum puta . . ad mores Promethei cum affectu quodani notandos. Frequentissimus est In hoc usu Terentius quo pertinent apud eum dativi, qui vocantur ethici, mihi, tibi al. Vid. Bernii Synt. r. p. 4 et Fechn Hellenol. I, 2 6 p. 75 seqq. In hac igitur os a tione nio rata non ignobile est Graecis vocabulum κακος, Latinis imitatoribus malus et Improbus, quibus adiectis motus in animo scriptoris ipsa re excitatus signiscatur. Os qui iam longissime a simplicibus veterum moribus remoti sumus,

talia sacile supervacua esse opinamur, adeoque vix satis assequi possumus. Fortasse dixeris 'ilimm arg, heillos. Plura suppeditabit Heindors ad . I, 1, 7. malos lares V. 30 sq. macies et nova febrium Terris incubuit Ohors Horatium in his Hesiodum et Sappho potissimum secutum esse docet Servi nota a l. l. iso Promethei surtum irati Dii duo mala immiserunt terris, febres, maciem et mor-lios, sicut et Sappho et estodus M. I 00 seq. me

thorant:

.' Aλλα δε μυρία λυγρα κατ' ἀνθρωπους λάληται 'Πλείη με γαρ γαῖα κακων, πιλειν δε θαλασσω.

quod tangit et oratius dicens: Post ignem cet. eslo- deis addas quae deinceps sequuntur: Noti σοι δ' ἀνθρι-οισιν ἐν Ἀμερ et δ' - νυκτι

Sapphus locus. quem Servius non protulit, nunc deper-

32쪽

ditus est. Ceterunt quod Graeci σμῆνος S. ἐσμον κακων, νοσων eleganter dicunt, eam nova ratione dixit Horatius cohortem Nani ante eum nemo hoc nomen cohortis tali translatione usurpavit, quum In ea re agmen volgarius esset;

nos similiter se Schwarin f Vid. Blonis ad Aeschyl. Pers 133. et Schoene ad Eurip. Bacch. 705. et cla C. I, 35 3l.

v. 32. necessitas Leti est Homeri μοῖρα θανάτοιο, quam urip. Hipp. 1388. do ριέλαιναν νικιερον 'ἀνυγκαν vocat. Mit soli.). V. d. vacuum aeris i nove dictum prorsus ut Graecum ερηιιος. Verum Iam vidit Muretus, Pindari loco prolato ex

V. 36. Herculeus labor est dictio celebratissima et illustris gura Graecorum, qua primum intelligitur ipse Hercules, deinde eius laboriosa vita cogitatur quod enim Graeci poetae constanti usu , βίη Ηρακληείη Hom. l. Ι, 690. Od.

sona dixerunt, Id Horatius paululum variavit sessis dran liber de Acheron de ausduldende, arbelis volle Herkules M. Sic prorsus hic locus explicandus videtur. Nam sordet et languet oratio, si omnia transferimus ad facinus: Labor . facinus Herculis periculosum penetravit usque ad Ach. Ut h. l. Peerlvampium, sic C. I, 23, 6. Bentleium decepit idem ΙIeli Bisnius, de quo vid Bernhardy. Synt. Gr. p. 52. Sic Propertium maxime et Virgilium constat more Graecorum usurpasse substantiva abstracta pro adiectivis, nec pauca id genus apud Horatium leguntur. Permulta exempla congesserunt echnerus in Hellenol. II, 8 et Lambinus ad Hor C. III, 5, 3. Ceterum de aerumnosa vita ἔριιθεων cf. Hom. Il. XII, 23. Hesiod Opp.

156 sqq. Pind. Pyth. III, 86 B. Simonid. Cetur. 31. Sch. v. 37. Nil mortalibus arduum est Eleganter reddidit

re L . Hinc patet, id quod tota sententia confirmatur, verbalia coniungenda esse, ut arduum praedicati vicem sustinδat. quo quidem ipso consscitur, hanc unam Iecilonem arduum probari posSe.

v. 40. Iracunda fulmina Eaden hypallage adiectivi Pindarus non de Iovis quidem telo, ut rellius opinatur, sed de Achillis hasta usus est Nem. VI, 55. .: Ἀχιλλευς - ναεννῆς υἱον ευ ἐναριξεν Aoῖς ἀκμα Eγχεος ζακοτοι o.

Vid ad C. I, I, 3.

farm. I, 4.

Argumentum carminis vere Romanum est, non ex Graecis haustum, siquidem statim ab initio de Palilibus t dicit, ad quae etiam Faunus vf. II. pertinet, eaque coniungit deinde v. 5 seqq. cum Veneris estis diebus, quos vere incipiente Latiae matresque nurusque cum pervigiliis illius deae agitabant'): sed Graecae doctrinae velut osculi quibusdam idem satis exornatum. am Graecas notione et metaphoras in eo sane plures deprehendas unde tamen cavendum est, ne cum Mitscherlichio temere coniicias, Graecum Horatio ante oculos suisse exemplum, velut Siculi alicuius poetae, qui sorte Aetnae aestuantis imaginem in veris descriptione temorasset . Eo nulla ducunt vestigia, abhorretque ista, Alexandrinorum puta, ratio prorsus a consuetudine oratiana. v. . Trahuntque machinas carinas Proprium in re navali verbum deducere commutavit Horatius cum verbo trahendi ad Graecum nκειν, καθέλκειν accommodato, velut Anth.

ελκομένη. millen b. v. 5 sq. Iam Cytherea choros ducit etc. Ad sententiam illustrandam apposite conserunt Fragm. των Κυπριων δ ap. Athen. 15. g. 682 ubi idem chorus a Venere in Idani

1 Palilia, Palis deae sollemnia, mense Aprili d. XI. celebrabantur et pastores transiliendo ardentes stipulae acervos lustrabantur. Vid. Tibull. I, 1, 35. Ovid. Fast. IV, 27 sqq. Eodem tempore aut non multo secus navigati solebat renovari isque quoque dies anni sollemnis habebatur et seriis publi- eis instaurabatur. Vid. Veget. II, 38 et Turneb. Advers. 18, 24.2 Ovid. Fast. IV, 123 sqq. CD iobeck. Aglaoph. p. 651 adn. . 3 6 Κύπρια ἐπη quae Herodotus II, 117. novit, sed ab ο- mero quidem abiudicat, nunc Stasino 3pri antiquissim poetae 3clico tribuuntur, eorumque par fuisse perhibetur omericus ille I xmnus in Venerem.

33쪽

et ex oni Hymn. in Apoll. v. 94 sqq.:

Ορχευντ αλλῆλων ἐπὶ καρπω χεῖρας εχουσαι.

Cytherea Venus, μυθερει. Ἀφροδίτη, Sic Iunctim hodie rarissime, et inter Graecos momanosque aput recentiores dumtaxat invenitur ut apud Musaeum v. 32 et Arnobium V, 24 sed quum reserant Grammatici in epithetis Ἀφροδίτης etiam illud κυθερεια, et simile certe sit in Hymno Homerico in Venerem ' γα πολυχρυσου φροδίτης Κυπριδος, 'e apud Theogn. I 386: Κυπρογενες Κυθερεια:eam iuncturam Critici, iudice Ruhithenio in Epist. Crit. I. p. 5 salso suspectam habuisse videntur Ceterum des vocis Λύθερεια originatione 'aria veteribus excogitata sunt Inepte vid. uetgeli. de in Theog. Hesiod. p. 420. '. . . Iurastaeque Nymphis Gratias Συζυγίαι Νυμφαις

ριrες quae Sic proprie συζυγίαι S. ex Suavi copulatae

vocantur ab Euripide in Hipp. I 147. - Gratias decentes lFulvius Ursinus comparat Sapph. D. 50 eue: λυτε νυν, άβρα λάριτες κτλ. in ipsa Venus I, 8 decens ναρίεσσα est, quum comites eius sint decentes Gratiae M san-muthig, liebreigend). v. 7. Alterno terram quatiunt pedes Callim. ymn. in Del. 306 A δε nodi πλῆσσοισι χορ ες σφαλε οἶδας. Wagneri Cyclopum Iovi sulmina cudunt, non HomerIci quidem, sed estode illi, Caeli et erra siti, heog. 140:

Cis Apoll. Argon. I, 28. V. . urit spicinas Est prorsus Graecorum φλεγει ἐπι λεγει. Eurip. Troad 308 φῶς νερε, - φλεγω λαμπωσιτο ιερον b. e. oenem propere asser, facibus hoc templum collustrabo. D. eiusd Phoen. 258 251. D.), ubi alchen. et Aeschyl. Sept. 509 5l3. D. , ubi Iouis et Abresch. consulendi sunt, et Bernii ardy. Syni. r. i. Hi et 342 ibique

adnot. 3. Simile est Virgilianum illud adolere aram, si animis adolere penates in pserdamps versetgen). Vid. Huschk. Anal crit. p. 339. Sic h. l. Vulcanus, Veneris maritus laboriosus perisque sui studio ardens Virg. A. I, 23 , graves Cyclopum Ucinas urit, i. e. replet animis, ita ut splendeant her etκ de Cyklopen dumpserdrolinende erk-

statie in euer und Flammen . V. . caput impedire myrto Hoc est caput corona myrtea eaque satis copiosa, tamquam mole aliqua, vincire: hreictilich um Winden. Est prorsus Graecanica ratio, non Romana, πυκα ζεσθαι στεφάνοις sub de adventu mi .

De verbo ποκα ιν vid Bloms. Gloss. ad Aeschyl. Sept. 37, et Eurip. Alc. Si ibique uestem. de re autem Schoene ad urip. Bacch. p. 5 et ad s. 0 sqq. et eiusdem libell. de personarum in Eurip. Bacch. habitu scenico . IX sq. v. 13 sq. Mora pulsat pede Ex omni uni Graecorum opinione intelligendum Fores concutiuntur et aperiuntur, quoniam adventante deo omnia contremiscunt et patefactum aditum praebent. Ita Mors h. l. deus est tam sormidabilis, ut ei contrentiscant lares et aperiantur ipso eius incessu et adventus pedem inserente. Callimachi locum Hym in Apoll. 3:

Horatio admovit iani doctissimus Helnrich. Obss. in Aucti. Vet. P. I. p. 24. sis praeterea Theocr. II, 6 et eiusdem IdylIiiv. 160. quod auteni dixit aequo pulsat pede pauperum

tabernas Regumque turres , solitas in hac re Graecorum phrases respexit. Sic enim loquuntur illi: κοινος δης, κοινος θανατος Pindarus . VII, 30. B. ἀλλι κοινον αρερχεται Κυμ ωίδα paulo ante dixerat . 19: φνεος πενιχρος τε θάνατον πάρα Θαμα νεονται b. e. Sed communis venit fluctus Orci dives pauperque ad mortem una tendunt unde huius loci sententia Lambino expressa videtur Equidem non repugno, verunt in re ani communi nihili Ita meimini agitum Bertilia drum quondam, quum Seminarii philologici exercitationes moderaretur interpretari, cui etiarn insequentibus iraecanicam illam vel hi pulsat et sabularum Manium explicationem debeo, ut optima quaeque in primis hisce carminibus eidem auctori gravissimo suppia refero.

34쪽

ceri liceat assirmare. Et eodetii tire haec ex Euripidis Alc. V. 782 D. repetere possum, ubi Hercules teruin iteruntque inculcat illud: βροτοῖς παπι κατθανειν φείλεται cla. A. P. 63 ll. Sinionid. r. 105 2. Schn. , deinde hanc subiungit sententiant s. 799: ντας δε θνητους θνητα καὶ φρονεῖν χρεων quae certe niagis respondent iis, quae iani sequuntur s. 15: Vitas summa brevis spem nos vetat inchoarct longam. Νam spes longa eadem est, quae sera longinqua, quae in longinquum extenditur, Graecorum εὐρεῖαι, μακραὶ ἐλπίδες v. Benti ad A. P. 723, eandemque sententiam C. IV, 7, 7 ita scripsitior. isImmortalia ne speres in his procul dubio secutus Euripidem Cis. Prooeni. p. XVII sq. et ad C. I, II, 6. v. 16. premet nox Homericum illud ερεβεννῆ νυκτὶ καλυπτειν it. XIII, 25 . Alibi Graeci inortem vocant μακραν νυκτα , , Perennem noctem , Anili. r. I, p. 2133. Fabulaeque Manes Sunt Manes, de quibus ni ulta Iactant

et confabulantur homines in utramque partent, ut neutris contingat aut tollere aut confirmare eos sunt πολυμυθοι, πολυθρυλλητοι. Is honio qui argumentum sabulae vel sermonis sit, recte dicitur fabula Epod. II, 8 vel sernio, Id. Nic. elns ad Ovid. Anior. I, 33, 36 et Oudendorp. ad Appul. Metani. II. p. 119 Sed in eo oratius a consuetudine Latini sermonis recessit, quod licentia quadani lyrica primus ausus est pluralem numerum sabulae ita ponere ad exemplum

Graecorum μυθοι λογοι, νθ ρωπων φατεις, vid. Interpretes

ad Eurip. Hipp. 98. . , ad Callim epigr. 14 3, ad ind. P. III, 112. B. Vertas igitur: un die FabeIgebilde, die

Manen . v. 17. domus aliis Plutonia Poeta quunt in antecedentibus sabulas Manes memoravisset, vix mihi dubitandum

videtur, qui iam in iis, quae excipiunt illa domum exilem Plutoniam de propria Umbrarum sede, de Orco intellexerit,

Graecorum persuasionem Secutus, non de parvulo et pauperculo sepulcro quae ipsorum nonianorum opinio erat putantium animas desunctas versari iuxta sepulcra Donius

PLito ira est igitur prorsus omericum illud δομος ωῖδος, δωμι 'induo quae quoniam repleta est umbris exilibus, h. e. corpore nervis sanguine carentibus, ipsa quoque exilis recte vocari potest. Res notissima ex Homeri Necyia v. 219 o γαρ τι σάρκας τε καὶ στεα νες ε vGν. inc τεκνων ἀμενηνὰ κάρηνα - σκιῆ εἰ κελα η καὶ τείρω od X, 536. XI, 207 et ἀμαυροὶ νεκυες Sapph loco iam laudando. - simul mearis etc. Si ad Graecum ullum exemplum spectavit, certe non Theognidis s. 73 sqq. suit, ab Orellio citati, sed tartasse Sapphus fragmentum, 19. Neue., 69. SchneideW. p. 315 hoc:

Κατθανοισα δἐ κείσεαι οὐδ' τι τις μναμοσυνα σε ν

Grandioris et quodam modo domestici argument carmina nonnulla telica quunt praemisisset, quibus novum suum genus doctis amicis Maecenati, Caesari Octaviano, Virgilio, L. Sestio comprobari et eorum nominibus aliis commendari velle videre-1 Qua sepulcri et inferorum confusione apud veteres poetas, Romanos praesertim, nihil requentius est, sed mire tamen res Interpretes turbavit. Vid. erigberg. ad Prop. IV, 11, 1 et eiusdem libeli de iis atriis I, 1. . .l opponulitur haec praegressis, quorum haec sere suerit sententia: Ut nunc sortunata habeare, at mortua iacebis oblivione obruta Schn. Alloquitur autem poetria mulierem musica arte non eruditam et suae laudi vitaeque ortasse obtrectantem, quasi ea nullo ipsum adsit. Hinc praesens tempus πεδέχεις, i. e. μετεχεις, eXplicandum. - βροδων Ῥοδων. 2 Vertit Schneidewinus Horatii memor obscura etiam per Ditis domos inter exiles umbras errabis vecors.

35쪽

tur, his Iam subiunxit Anacreo nil cae levitatis darionaliquod nec tamen iniucundum Romanis lectoribus suturum propter rei novitatem ac suavitatem, in eodemque ludicro et nugatorio genere, tanquam Suo proprio et suis viribus magis

apto C. I, 6, exir.), in ultimo carmine huius ipsius et quarti libri desiit. Hinc id genus carminum virtutes censendae sunt, quae multo magis in soni coloris actionis lacilitate quadam ac

blanditiis quamvis ementitis illis A. P. I 51 sqq. et in elaborata eloquendi arte luminibusque orationis Epist. II, 2, 109sqq. , quam in ipsis rebus et sententiarum pondere versantur. Cis ad GI, 38. luic igitur dari quam maxime accommodatum sui Pyrrhae nomen, de quo vide Exc. II. et infra ad s. 4. v. i. Gracilis Sic Graeci amatores σχιον ερωμένιον et αδινον laudare solebant. D. Lucret IV, 1162. Orelli. - ulla in rosa Intelligenda sunt ροδοπνοα στρωματα, quae tangunt Aristoph. r. 116. D. 'Οστις ἐν μοσμοις rρω- ρι-τι παννυχίζων ἐν δεσποιναν ερείδεις - ut φεις, urges ,

Philostr. pigr. 28. Athen. II, p. S. Aelian. V. H. IX, 24. 3Sic rellius et recentiores Interpretes. Alii de capitis corona

explicare maluerunt, sicut Graece dicitur εἶναι ἐν στεφανοις,

κασμενος στεφάνοις, sit Cic. de Fin. II, 20. potare in rosa.

v. 4. Cui flavam religas comam Sapph ad Ovid. Her. XV, 77. Cui cola infelix, aut cui placuisse laborem IIlle mihi cultus unicus auctor abeSi. Cla Tibull. I S, 9 sq. - Iavam autem comam ei dat, et quia Pyrrhani dixit et quia gavi s. susci capilli inde ab Homero poeta laudatissimi suerunt, velut ipse Homerus Il. I, 197. ξανθον κόμην dat Achilli, queni in Graecorum exercitu pulcherrimum suisse alibi testatur, indarus autem Nem. X, p. et

V, 4 B. Minervam et Gratia ξανθὰ appellat, Euripides denique in ipp. 220. D. Electr. 1071. et I 224 Phaedrae,

Clytemnestrae, Helenae χαδεα ξανθώ, ξανθον πλοκαμον κομζς,

v. 13. nites στιλβεις Hom. l. lΙ, 392. de Paride: λλει τε στιλβων καὶ μασιν , ψιπεις Theocr. XX, 24. ,απαστράπτεις Mus. 56 . cli. Hor. C. III, 3, 25 Jam nec Lacaenae splendet adulterae amosus hospes, IV, 11, 5 rerines religata sulges. Huc etiam pertinere videtur in s. 9.quod legitur iste ruitur aurae a, qua quidem appellatione amaiores meretriculas solerent ποκοριζεσθαι, Aristoph. Ach. I 200:

Ut in Prooemio Iani dictum est, priora Horati carmina melica ex Homeri potissimum imitatione pendere, sic per totum hoc carmen praecipuum ac manifestum illud imitandi studium animadvertere licet, siquidem statim ab initio ipsum Maeonium alitem appellat, deinde s 5 seqq. eius Iliadem et

Odyssea in describit, utriusque carminis principium et argumentum in memoriam revocans, tum s. 13 sqq. Martem Homerico epitheto exornatum et duas personas heroicas ex illo producit, huic generi et tragicis poetis, perinde atque Pindaro, seviribus imparem esse simulans eorumque munia detrectans. Nam grandes poetae quos vocat dicuntur vel epici vel tragici opponuntur leves, qui semper versantur in rebus levibus i. e. de vita communi petitis et inprimis amatoriis, vid. s. 20. 3. Huic igitur argumento non sine magna similitudinis specie ex Anacreonteis carminibus primum quodUς κιθάραν Inscribitur potest comparari, p. Bergh. Poet.

Lyr. r. p. 7l2. et in tollit Anthol. II, 22:

1 lino proverbium factum videtur κοιμηθῆναι επὶ φόδων quod agnoscimus in Cicer Tuscul. Disp. V 26 An tu me in viola pu- tahas aut in rosa dicere sc ium denique miles sapientes beatos ore os , Kenn einer aus Rosen gelaeitet ist. I Non praeter solitum leves, . . Ich, desse Arto Ieielitem Seherae eigi, icti singe lebeslieder). Bern h. 2 ἐγειν - δειν, ie das lat. dicere us 5 und das alt- deutsche sagen in dem Alindruch singe undisagen sagen sicli orEugsWeis au de epischen Gesan hegielit. Stoll. 3 Ut Anti inachus c. 40 a Chr. secerat in Thebaide, nisi malis intelligere poetas tragicos. a praecipuum hoc tragoediarum argumentum ex domo Cadmi petitum.

36쪽

22 23

quamquani hoc ipsum, nummoratius illam cantiunculam, quam iam Lambin diligentia cum eo contulit, noverit aut respexerit, dubium esse debet, quoniam de auctoribus et aetatibus istius sarraginis parum constat ). v. Scriberis Vario fortis et hostium Victor Maeonii carminis alite Mitscherlichius et Superiores Interpretes velut agmine sacto uoratio'. l. dativum Graecanicum alit obtrudere voluerunt; sed stat antiqua lectio Sua praestantia, quum scriberis concedentis sit ut Laudabunt alii claram Rhodon id est laudabunt si voluerint' , et Vario alite sint ablativi absoluti, sicut sunt C. II, 12, 27, vid. Heroid. 2, 61 Met. I, 747 Du Wirs schon

hesungen erden, dacia Varius in Schwan des Maonlschen Lledes ist. Ita cum caligero in Castig g. in roperi ad ΗΙ, Π62. et cum Bern hardyo in cens. d. reli unice et expli- panda et defendenda scriptura omnium librorum. Ceterum alea

Graece est Oli ις οιδοταrος - κυκνος Cycnus enim avis maxime canora veteribus habita, unde κυκνο ευδικorερος in proverbium abiit cla Hor C. IV, 3, 203, idemque sublimi volatu

insignis quocirca poetae sublimiores saepe cum cycni comparati ipsique cycni dicti sunt, velut Alcman Alcaeus, Anacreon in Anthol. r. audiunt: μνητήρ μεναίων κυκνος, κυκνος-σβιος, κυκνος ξῖος. Res notissima, de qua V Mit scheri.

ad C. IV, 2, 25 et in Anal. p. 675. Homerum quidem Pindarus dicit em VII, 22. . ποτανα μαχανα i. e. quasi a lata

arte poetica sua Ulixem extulisse. v. . seq. gravem Pelidae stomachum cederes nescia

Haec verba, Benileio iudice, sine dubio Iliadem Honi ericam notant eiusque initium exprimunt; Μῆνιν - Πηληιαδεω Ἀχιλῆος Ουλοριενην.

1 Bergh Anacr. Rei p. 24 Postea per longum tempus materiam illam ab Anacreonte occupatam multorum sedulitate retractatam esse videmus hinc repetenda est origo istarum cantiuncularum, quas Anacreonti vulgus tribuere solet; quarum aliae sunt satis eiustae, neque prorsus Venustate aut arte carentes aliae satis novitiae, ineptiarum et inlicetiarum plenissimae.

2 CD. C. G2, 10 et rellium ad C. I, 20 10.

v. s. cursus duplicia per mare Ulixei Reddidit Horatius In his argumentum Odyssea Ι, :υνδο - πολυτροπον - μάλα πολ λα μίγχθη, sicut idem expressius secit in A. . 4 sq. et Virgilius in Aen initio. Duplicis autem epitheton, quod nove dixit, non ex illo quidem loco repetiit, sed tamen Graecos, inprimisque Euripidem in Rheso 395. et 423. . cli Troad 286. secutus est, qui διπλουν ανδρα virum callidum et Versutum, vera non eloquentem vocat et ipsi Ulixi δίπτυχον γλωσσαν tribuit de qua re post Bentieiuni adeas Dav. Ruhnkenium ad imaei exie. Platonicum s. v. διπλοον, qui iure miratur Benileium re tam bene gesta ad coniecturam reducis coniugisse. At vero Britannum duplex verbi novitas commovisse videtur, quod senenio Latinorum, excepto Si sorte Nostro, eiusmodi hominem duplicem vocavit. Cis quiniit. IX, 2, 3 69 ex verbis dubiis et quasi duplicibus. v. 13. Mars tunica tectus adamantina est Homeri χΩ-κεος ' Ἀρη Il. V, 704. 859. alibi cis Pind. l. XI, 15. Isth. III, 33. . ad formam χαλκεοθωψ ll. IV, 448. VIII, 2 cll.

Soph. i. 179. χαλκοθωρα Ἐνυαλιος Vel a αλκορ ιτων II. I, 371. alib. quae sunt Homerica epitheta militarium virorum. Nam tunica h. l. est serrea iunica se Varronis L. L. V, 24. v. 14 sq. Merionen appellat pulver Troico nigrum, quoniam is Homero est Idomenei auriga doω τάλαντος Ἀρνῖ

Il. XIII, 328. 38.), ποδας ταχῆ. ib. 249. diciturque v. c.

Ἀκάμαντα κιχεῖν ποσὶ καρπαλίμοισιν Il. XVI, 342J. Huius igitur mentio quo doctius et exquisitius ab Horatio acta est, eo minus offendere debuit eerthamplum, praesertim si persimiles locos C. I, 15, 18. 23. 26. contulisset. v. 15 sq. Tydidem autem ideo superis parem vocat, quoniam Dioni edes Minervae praesidio ferocissimus It V, 1 sq. cum diis congressus Venerem et Martem vulneravit II. V,

335 sqq.), id quod hic ita conqueritur in olympo II V, 883:

πριδα μεν πρωτον , χεθον ουτασε χεῖρ' ἐπὶ καρπω, Αὐταρ ἔπεις αὐτω μοι τεσσυτο δαίμονι ισος.

ceterum perperam Lambinus aliique post illum Homericum epitheton θεοείκελος cum hoc loco compararunt, noniam illud semper ad solam corporis formam divina maiestate ircumsu-

37쪽

sam refertur, Horatius autem diversa longe sententia dixi su peris parem.

De arguitient carminis et Graecarum urbium nominibus Godolaedus Bern hard in censura ed. rellianae ita universe expedit: , Hora nenni gur intelliang di Genigen S ad te, el-che on de Ροesie gelateri Worden, und war um deii Rulim

v. l. Mytilenen Moπιλ νην scribendum esSe, non Μιτυληνην, docuit iam eSSeling. ad Ierod. I, 60. - Desii urbis pulcherrimae vid. Muret. V. L. IX, 16. Affluebant autem Rhodus et Mytilene eruditissimis hominibus liberalissimisque studiis hinc geminae illae exulantium eruditorum sedes, id Cicer ad Fam. IV, 7, 9. v. 2. Epheson, Corinthum IIae civitate ipsae quoque pulchritudine et amoenitate clarissimae quarum alteramis Asiae lumen dicunt Strab. Xl V. p. 4 l. ll. Plin. .m V,

29, 31 vocatque Antipater id. In Anth. r. l. p. I B.:

T. II. p. 1. Mitsch in Anat. -- bimaris quia Isthmus διθάλασσος, vel, ut quidam malunt, ἀμφιθάλασόος, ἀμνία- λος Pind. O. VII, 33. XIII, 39. cli Xenoph. Heli. IV, 2, 13). Euripides vocat in road 1097 δίπορον κορυναν

Ισθμιον CD. Muret. . . , . v. 3 sq. Iam commemorat loca, quae non solum aeris deorum sesiis augustissima, sed eadem situs forma ac salubritate celeberrima erant Laudatur inprimis viriditas agri ἰχ-bani, de quo Dicaearchus Vit Graec. p. 19l: χλωρὰν ἐχουσα τῆν προσοψιν Τεμπη autem elegantissime describuntur a Callim. D. 32. l. et ab Aeliano V. H. III l. v. . Sunt quibus est Haec sormula ex Graeco expressa et L εν accipienda εστιν , lata oli, Manche, vid.

ad C. , I, 33, cui Opponitur infra alius aliquis, qui

plurimus erit in Iunonis honorem, et mox me, transitum nobis parat ad unum omnium dissicissimum locum: v. 7 sqq. Undique decerptam fronti praeponer Olisam. Plurimus in Iunonis honorem tum dicet equis Argos ditesqus Mycenas. lduum Interpretum curae me omnino non tangant, nisi ubi Graecismi ratio habenda sit, hic mihi satis erit dixisse, id quod gravissimum est, eos nobi nondum persuasisse, hoc praeponere ronti olivam pro eo, quod est praecingi corona oleaginea et mulio minus illud plurimus dicit pro eo, quod est plurimi dicunt Latine dictum esse aut potuisse dici ). quae quum ita sint, quum in s. 7 haec una sere optio detur, utrunt Magni Bent Ieii explicatio ex argumento undiquaque exhausto coronam ibi poeticam quaerere amplectenda, an potius cum Godola. Bern hardyosi interpretandum: Omnem copiam sabularum de oliva illa per Minervam creata, quas velut osculos quosdam poeticos undique decerpserunt, statim ab initio carminis perpetui ponunt huius sententiae accedere e nilnus dubito, quod, ait

1 Praeter ceteros Robertus Ungerus De Valgi Poein m. p. 362 seqq. ni ullus est in his Versibus undique collustrandis, sed ne longissima quidem demonstratione ea quae dixi mihi probare potuit, quamquam mira doctrina usu sere omnia eum pulvisculo exhausit Proseri quidem ex Ovid. de A. A. lib. I, 34. locum, ubi scriptum sit in libro Palatino: nec turpe putaris alliolum nitidis praeposuisse comis Sed consensus Codd. ibi alteram lectionem imposuisse tuetur, et nusquam simile exemplum exstat nec in Latinitate nec, ut mox videbimus, in Graecitate. Quod vero illud plurimus dicit pro plurimi dicunt nobis probare conatus est, in ea re prorsus et oleum et operam perdidit, quoniam id genus exempla eo reserenda Sunt quo infra revocabimus. 2 Siquidem eius explicationem probe intellexi. Ita enim ille incensura editionis rellianae Dies Austassun findet sicli mitGesner's insichtigerariti liber die Bentie3sche ote nichi son-derlicli ab auch ahgesehen on dem verkunstelten undique decerptam: ahreni imausammenliange de Ganaen ielmeli dri e mythen rei che live an de Stiri ei ne an Ehre Athens aes ungenen merxes prangen mus S.

38쪽

2627

cetera inlitani ne Illii quident constet, quod Bentleius pro gravissinio suae interpretationis landamento posuit, ita locutos

esse Graecos παραθέσθαι στέφανον ταῖς κομαις. ComparaVerat enim Benit Sapphusoragm. 44. eue. 67. Schneide .: Συ δε πεφανοις ), ω Λίκα - , Πρθέσθ' ἐραταῖς φόβαι νιν Atho Ipsunt verbuni παρατιθεσθαι hodie V. D. ex Sapphus loco expulerunt, substituto pro eo περθέσθ' i. e. περιθέσθαι. Nam coronae conii τιθενται, ἐπιτίθενται, απινιτίθενται περιτίθενται, et Sis excenties; παρατεθεῖσαι cogitari non possunt 3. quodsi tu tutius ibis cuni Magno Bernhardyo, undique decerptam Graecorum more niodoque de osculis illis decerpiis ex prato sese os s. Musarum v. Muret. V. L. VIII, 1 et alchen in Eurip. Hipp. 73. eli. C. I, 26 6. et Cic. p. Sest. 56. g. lis.), fronti autem sic proprie de fronte libri dictum esse intelliges ex ovid. Trist. I, 1, 8 sqq. et I,

7, 33:

Hos quoque se versus, in prima fronte libelli Si praeponendos esse putabis, tabe. Iam vero quae sequuntur Verba lurimus in Iunonis honorem, Aptuni dicet equis Argos etc. eiusdem Bern-hardyi vestigiis primis insistens sic interpretor Alius aliquis, qui plurimus seretur in Iunonis praedicationem, dicet. Ita explieo, ut apparet, X Graecismo, qui certe hic mihi pluris est quam multae illae ac Variae Interpretum opinationes, siquidem oratius in prim Carminum libro sere totus pendet e Graecis. Sic enim Graeci loquuntur: πολυς vel πλειων καὶ πλείων ρει ὁ ποταμος, deinde πολυ λέγω et πολυς μνονμαι. Aeschyl. Sept. 5, ubi vid. Blonis. Callina D, 15. Bernii. Synt. p. 335, idem Erai0Sili. p. l88. ruger. r. S. 57, 5, 1. Itemque Latini interdum per Hellenismum protulerunt multus et plurimus, intensant Vim et studium notantes. Id.

Vechn Hellenol. p. 417, cuius exemplis addas Ovid. M. XI,

1 Vid. Gesnerum a Bernhard o laudatum et Peerlkampium ad h. l. 2 Accusativus Aeolicus. eum infinitivo constructus, qui ex Veteris sermonis consuetudine imperativi vicem implet. 3 Est id ποκοριστικον nominis Μνασιμα D. 66J quod vidio Mnais est. Si hi eri di W.4 Vid. eue. p. 65.

562. Trist. IV, 10, 28. m. I, 15, 38 se in toto plurimus

orbe egar . Et sic , plurimus in honore quae Oudendorpii et Cuningliam emendatio est, probata Peerlkampio

Graece sane SSet πλειστος ων ἐν τῶ επαίνω sed stat antiqua lectio, videturque Horatius praetulisse Graecorum imaginem assumine ductam, quam et alibi secutus est. Eurip. Hipp. 443: Κυπρις γυ ο φορητον, ἐν πολλὴ i. e. multa, tota, limia ρυῆ, Se k βροτων γένος cuius versus memor Horatius scripsit C. I, l9,9 in me tota ruens Venus . PseudophocyI.Εleg. v. 92. Bergk Μ δ ες ρωr γυναικος π α ρευ σης καθεκrος. Sic porro de hac ipsa re, de qua agitur, πολυς ρέω DemoSth de Cor. p. 272. R., ubi orator Philippi PDilio Bygantius, cui solus Athenis obloqui poterat Demosthenes, θρασυνομενος καὶ πολυς ρέων dixisse dicitur, hoc est, multus fluens, ut ipse Horatius Sat. Ι, 7, 28. vid. Benti. Latine reddidit quod igitur Noster h. l. novavit, hoc unum est, quod pro eo, quod est plurimus uena , breviter admodum ac simpliciter scripsit plurimus in Iunonis honorem, ut alias Graeci δεινοιατος ἐς Eurip. Andr. 159 nec dubitandum, qui in ea quoque re feliciter audax suerit: πλεχτος ρυεὶς ες κλυτα τιμας S. ες επαίνους in honorem, vid. c. I, 26, 10 'Πρας, e sicli init aclitigem Redessus verbreitet uber den lirenpreis de Iuno, vel, ut Bernhardyus mavult, is Wer aus de Inno Rulim eine ras setgt . Reliquum est, ut de Graecis poetis, qui Horatio obversati sint, paucis dicendum videatur quamquam enim de certis carminibus in Athenarum et Argorum laudem compositis

nihil iani restat nobilissimas tamen Graeciae urbes suos nactas esse laudatores, Sive εγκωμια earum composuerunt, Sive εν παροδω earum meminerunt, ut Choerilus in Persicis, et

satis credibile est, et Athenas certe a poetis popularibus cantatas esse testantur Athenaeus VI, 229. . et Pindarus D. 46. B. in τε λιπaρα καὶ ἀοίδιμοι, 'Ελλαδος ερεισμα Ἀθῆναι, h. l. Et splendidae et carmine celebres, Graeciae columen, Athenae. V. 9 sq. Argos, Mycenas, Lacedaemon Has ipsa Iuno commemorat apud Homerum urbes sibi carissimas et

tanquam domicilia sua, Il. IV, 1:

39쪽

CD. Pind. N. 10, 2. - aptum equis Argos Ex omerico epithei υργος ἱπποβοτον, Il. II, 287. l. quod constanter servamin Pindarus Isth. VI, 17. em. X, 41. et Euripides Iph. in . 700. Suppl. O65. road. 087. iusque rei laudem Argivis Ioraii etiam

aetate constitisse suam, quum gravissimi auctore sint Strabol X. p. 38S. et abius Bassus p. Gellium III, 9, perperant Lubkerus eam Thessalicis Argis transscribendam esse Vachs- niuilii Graec Antiq. I, p. S. credit. Vid. Unge l. l. p. 374 seqq. ditesquo Mycenas IIaec quoque ex IIo m. l. VII, IS0: βασιλῆα παλυχοι σοι Moκεν ς δ). Horatii quidem temporibus iam diu disturbatas fuisse , Agameninonias Mycenas inter omnes constat Ovid. M. I 5, 426 sqq.); sed ita iacuerunt illae, ut ante sentagnarum rerum niagna sepulcra manerent Paus.

v I 6 5. p. 27 l): ad quae pertinenti oratii verba.

V. 0. patiens Lacedaemon est non tam ταλασίφρων, πολυτλας, πολυτλήριων, quae nota de Ulixis virtute Ilomeri ea-

denique Nostri Epist. I, 7, 40. praedicatio est, quam Victus tenuitate et duritie toleranda insignis )U. l. Larissas campus opimae IIometum secutus est,

XVII, 30 IJ.

i Ἀπποτροφον oti, ulli Oeckhius: Audit en in ita proprie planities totius illius regionis pascui equoriim aptissi ina. Xam satis aquarum habebat planities urbs Vero in loco sicco fuit ita: es. Strab. VIII. p. 37l. 2 Soph. AElectr. 9 -υκήνας τὰς πολυχρυσους.3 Ungerii l. l. p. 381 seqq. nobis Satis probavit, oratium hoedirere . alibi ibur placet, quod tantum a Spartae patientia et nimia frugalitate abest, quantum a Larissae opulentia et luxuria LNam ut Larissa non solun opinia ἐριβῶλαξ et ditissima επιτο- χεστά in . sed etiam delicata audi it πολυτελέστατοι , ευτράπεζοι, πολυτάγοι Θετταλοὶ sic nihil fuit Spartanis parcius et frugalius X ep. g. . . Alc. 1l 4 .

Sententiae forinam Lambinus ex indaro Pytii. III, 88 l04. . expressam putat, ubi poeta, postquani ipse quoque

praecepit illud lari una secunda uti decere, ubi quis eam adiis nactus sit, ita pergit dicere: αλλοτε δ' ἀλλοῖαι πνοιαὶ Ἐφιπετῶν di ερι 03'. Ipsam autent Sententiam Sic tu sapiens sinire memento tristitiam vitaeque labores molli, Plance mero Mortasse debet uripidi Alc. 794. D. sqq. ubi Hercules item suadet:

Audies ipsum haec commemorantem apud Eurip. in el. 7sqq. et 46 sqq. Cis ad s. 28 sq. v. 23. empora populea fertur vinxisse corona quoniam Graeci homines, qui itinera faciebant, sacrificabant τω

94 ipsi quoque advenae et ago, populea fronde Ive corona. eius insigni ornati. Cis. Theocr. In Pharmace utria Osbi Faesi: ἀργεστης, solarn de SudWiny die Lusi besonders

hel und durchsicliti machi, alter aucti ευκονοτος, albu Notus. 2 Also. iuben Grames eberinass, und wiederkehreni in das unus, hekrange dich und triti nil uns Ich eis geriiss deini etZiges II instarren Freund und alle unget deinc Stir ver-tresben ali de Becher ulierWallende egeisierungen . Ita Bothius vertit bene sane atque eleganter, sed melius tamen poeta Graecus, qui praeclaram metaphoram Suam optime pertractavit uuod quum πίτυλος κίφου intulisset, etiam ἐμπεσων et μεθορ- is os dixit. Horatius ipsa sententia contentus omnem ornatum detraxit . quum iam aliam a Pindaro mutuatus esset imaginem.

40쪽

quatit alibi v. Prooein not. I 5 , saepius et manifestius imitatus

est, Id. II, 21:

αrὶ 'εχων λευκαν, φακλεος ρον ἐρνος. v. 28 Certus enim promisit Apollo, Ambiguam tellure nova Salamina futuram. lΕur I p. l. e. 14S:

E γῆν ἐναλίαν Κυπρον, os P ἐθεσπ τεν οἰκεῖν Ἀπολλων νομα νησουτικον Σαλαμῖνα θέμενον τῆς ἐκεῖ χάριν παrρας. V. 30 peioraqus passi ΙΙomerica dictio et consolaiio est. Od. XII,20S, ibi Ulixes sociis:

et XX, 2l, ubi sibimet ipse, id quod propius ad h. l. accedit:

Cis. Virg. A. I, 98. Ovid. r. V II, 7.

De argumento carminis conser ad C. I, 5. de nominibus Personarunt amatoriarum xc. II. Lydia eniti pro tenella, Sybaris autem, sortis modo ac durus adolescens, nunc Lydiae amore irretitus, pro molli et delicatulo habendus est. V. 13 sqq. Quid latet ut marinae Filium dicunt Thetidis Hanc tabulam, qua Achilleus sub acrimosa rotae sun era in Scyro insula abditus inter Lycomedis regis filias niuliebriter educatus et Deidamiae amore captus fuit, donec ab Ulixe callido consilio detectus et in partem instantis belli proreptus est, ignorat Homerus qui hoc unum Achilli tribuit Il. XIX, 26 'ti loco Σκυρω μοι νι τρεφεrαι τίλος υἱος ad quem locum vetere Scholiastae adnotarunt, undum illius sabulae fuisse in Iliade parva et apud Cyclicos '. andein iractarunt ragici Sophocles et Euripides ἐν κυρίαις, quoruni ille Ulixem haec loquentem facit fragm. 497. .: o 'ω ὀ λαμπρον νως ἀποσβεννυς γένους,

δον δ'' 6.λῆα φέρε δεπιρυνδε θυελλα ' Prolata deinde tota fabula, ut post oinerum exaedificata fuit, haec adduiitur: α

Item Bion in pithalamio Achillis et Deidamiae, Id. VII, 10:

Aανθανε δ' εν κωραις υκομηδίσι μουνος Ἀχιλλευς' Ηρια δ' ἀνθ' υπλων διδασκετο, καὶ χερι λευκα Παρθενικον κοπον εἶχεν/h εφαίνετο or κωρα κτλ.quod totum Idyllium quum perquam elegans sit et certe RomanIs notissimum duerit et vero Horatio etiam in principi Carm. Ι,15. obversolum isse videatur, recte in agner cui γοeollatum est, eumque recentiores Interpretes secuti Sunt quamquam si quis velit pugnare, in re tam communi non licet contendere imitationem esse actam. quod autem oratius Achillem ni arinae silium hetidis dixit, in eo fortasse Euripiden Suum secutus est, qui ita saepius, Andr. 108 παῖς λίας Θετιδος, Iph. A. 36 , θεας παῖ ποντίας Νηρηίδος, alibi. V. 4 sq. sub lacrimosa rotas Funera Hoc genua dicendi ad exemptuni Homerici πολεμου δακρυοεντος uon 0re composuit, quum epitheton retinuit, bellu ni uneribusnilitavit, quibus vel caedes stragesque per ipsunt bellum editas C. I, I 5, 103, vel luctuosum totius certaminis exitum urbisque excidium C. I, 37 S significaret. Honier exemplum priori explication inagis lavet. V. 5 sq. ne irilis ullus in caedem et Lyrias proriperet catervas Huc sacer non iniuria videtur Mitscherlichio locus Pindari eni. III 57. B., ubi Achilles, priusquam apud Lycomedem delituit, a Chirone Centauro a re magna edueatus esse dicitur, ut aliquando etiam haStarum pugnas sustineret: νρα - πεμνθεὶς πο ροιαν δορίκτυπον λαλῶν Αυκίων τε προς μενοι καὶ ρυγων αρδανων τε quam sententiam oratio obversatam esse si recte tibi persuaseris, improbabis explicationem rellianam: in caedem, quana facturae sunt Lyciae catervae. id. Xc. IV. Append.

1 i. e. Virgilleum laborem habebat. St coniectura caligeri; Veterem scripturam κορον retinuit Meinech et Ahrens. Coniecit Hermannus: Παρθενικαν eo ἀνεῖχεν, vll. Hesiod ' φ 536. et Stat Achiil. I, 581 sqq. dem in S. 14. φυγιυν δυστανον υρηα, quum in libris scriptum sit φέρων δισσὶν ἀνὰ αρνα.

SEARCH

MENU NAVIGATION