장음표시 사용
131쪽
crebro et VI, 97 10 sq. - - 15, 32 Il. III, 30 sq. - 28, 9: d. lX, 17 sq. la Plat. m. p. IS. . Legg. I. p. 624. A.
VI, 269. Cfr etialia infra sub Sapph et
ad C. I, 24. 15. β)5 Ritterus liae adnotavit: , Plutonia domus est reus . . . falloinus exilis appellatur, quod angusto spatio ingens inllitudo inanium unibrarum stipata est. Poetae obversata est deseri io Homerica dbss. ω, 6 sqq. At angusti spatii mentio hi in facit ad rem nec ista notio rei ex omerica illa descriptione evincitur. Imo vero oratius per elegantem traiectionem epi'iheli, quo quidem nos rei ex Homero notissimae admonito 30'luit, enuem exilemque ipsorum mortuorum in rco condicionem eui mox hanc opiam et abundantiam vitae oppositurus erδἰ significa it. sicut tigilius . . , Perque domos Ditis vacuo et
scriptorum Graec. c. Horatio collatorum. 213
munt remis. Ita iam pii me interpretatus est Lambinus, atque nane Interpretationem confirmat etiam persimile illud Sapphus uictum, quod oratio simul obversatum esse videturo Probat,iliter Ritterus: Horatius duas Mercurii νοχοπομπου
partes discrevit, primum eius munus qui pias animas Metis repo- it sedιbus, tum eius qui evem turbam, . . animas nullius numeri et pretii in tenebricosa loca deducit, in hoc alter secutus Homerum Odyss. ω, 1 - 14.
D liter hoc ab Horatio ad fidem ladis Parvae traditum vvlatur, e qua haec rettulit memoriaeque prodidit Proeulus editiis
a Naissordio post ephaestionem p. 31θ: Δοκτήτης - μονο- μαχησας '-ξαν φ κτείνει καὶ τὰν νεκράν ἰπέ, μελά- ω καταε κε octo τα αν μενοι θάπτουσιν DTρῶες Coniunxerit sane oratius cum Homerie imitatione sua quod fortasse a posterioribus poetis traditum atque affictum reperisset, nisi sorte nou ipse affinxit, ut solent poetae.
132쪽
8 Quoniam Ritterus, ut mihi quidem videtur nunc planius restiusque quam superiores interpretes de tota ratione huius carminio exposuit probabiliterque hoc demonstravit non Arch laeumbram et nautam Inter se colloqui sed per totum armen ad illius tumulum hominis alicuius umbram loqui naufragio exstincliet anhumati nunc meam quoque sententiam quam de 'lials risor in ah omerici Ulixis i Elpenorix colloquio repetita iis epissem et 'uae inde penderet nonnullorum versuum nominalissius 2 4.x interpretationem retractandam esse intellexi Verumeliam sic satis multa et manifesta imitationis vestigia relicta esse arbitror Ahundat enim totum hoc carmen, perinde ut similia , si et I 15. . non modo verbis et dicendi quasi formis omericis sed etiam argumentis atque exemplis ab eodem Homero repe titis, ut non improbabile sit, quod statui Romericum Elpenore' Horatio, quum Suum carmen componeret, omnino tamquam exessi' plum, in quod ipSe respiceret, ante oculos obversatum, sed e 'pressum ab eo esse libera illa a proposito exemplari imitali0ne quam saepissime in eius acriptis agnoscimus Cfr. Prooemiu'
p. XIII se l. et quae diei sunt ad C. , 3. I, G. I, 5. Scriptoruni Graec. c. Horatio collatorum. 2I5
- 24 5 sq. Il. I, 24 l. l. d. XIII, 79 sq. et Virg. Aen. X, 45 Cis infra sub Moscho - - 24, 16. IS: Od. XXIV, 1 - . l. Hor. C. I, I 0 17 sqq. in cis etiam infra sub indaro. - 28, 9 Il. I, 2. l. b. s. 38 sq. 2. omerici hymni
133쪽
Conspe et usscriptoriani Graec. c. Horatio collatorunt.
Archilochus Parius dubia: C. I, 9, 9 fragm. 49, 1 58, 1 B. At cla sub Euripide. - 16, 22 25 fragm. 65 75. B.) Cla sub Stesichuro. - 4, 2-24 Iragraii. 49. 1 - 4 58, 1 - 4. B.) Aiclis subra Iesiodo Euripide Aristophane.
sub Sappho. 2. Alcaeus Mytilenaeus
9 Initium quidem huius alterius carminis norrida tempestas enelum contruait, imbres Nivesque deducunt Iovem matris etiam sonuenit cum Anacreontis D. 6. 2 qu. Q
μωνος καταγουσιν, unde aperte Sumptum illud putant Berg-k l. s. p. 776. et Mei ne hius ii Praefatione moes edali. pag. XXIV sq. . sed solet moratius iton omnia ibique ab eodem quem sorte imitatur scriptore repetere, Sed Saepe duorum aut etiam complurium dicta simul recordatus coniunmt ea et in unum quodammodo conssat Atque hic quidem exordium ab Anacreonte duxit, cetera Alcaico spiritu pertractavit. Conser persimilem d. II, I, 21 - 25 locum, quem cum Alcaei verbis sis. 41, 3 q. et 42. . iam supra comparavimus p. 169. Et ab eodem Alcaeo, si si egregie fallor principalem utriusque de quo agitur carminis sententiam sumpsit, quam ille sic seripseratur. 35, 1. . O χρο κάκοισι θῖμον ἐπιτρέπην, quamquam ne eam quidem ipsius Alcaei sed aliorum potius verbis sic reddidit Permitte diuis cetera et Cetera mitte loqui
134쪽
1M Ritterus haec adnotavit simo carnien Horatius videtur secisse. quum primum ad bram animum appulit Alcaeum enim pressius sequitur, quam alias sera ingenii vena passa est. Pittat igitur ille quoque, ut superiores aliquot interpretes, tolli in hoc carmen ah Alcaeo expressum SSe; Verumtamen magna est quaestio, num quod ille pro certo posuit, Orpbbrionis, ut opinor, auctoritate retus id liceat ex huius Verbis ceterorumque veterum testimoniis confici. Nam PorpiiFri quidem, quum ad s. . adnotaret: ΗΥmnus in Mercurium ah Alcaeo Frito poeta , plus ihi videtur dixisse, quam voluit voluit enim videlitelliihil aliud nisi quod ipse deinceps subiecit ad s. 9: Fabula haec ab Aleae facta . Atque ut hoc probabile est, ita iiiiiiiiiii carminis Alcaici, quod nunc sic restitutum a Bergkio legitur in Gais sordi ed altera ephaestionis c. 14. a. p. 9: Σαῖρε Κυλλάνας ὁ μεδεις σε γαρ αοε
et quae de reliquo argument eius carminis memoriae sunt pr0dita a veteribus v. in Commentario p. 34. , ea praeter librillisormam metrumque Sapphicum et sabulam illam de Apollinis ο-bus a Mercurio subduciis cum oratiano nihil commune habent. Denique si totum carmen oratii ab Alcaeo esset , unum lios plenae atque integrae imitationis exemplum extaret quod ipsum quam sit improbabile quivis intelligit. Quae vero de raptu ossis Apollinearum ab eo qui Homericum hymnum in Mercurium t0in posuit v. sub Ilo m. hSmn ad C. I, 10 9. et ab omeri seli0liast ad . IX, 256. narrantur, haec tam plane cum oratianis conveniunt, ut ex uno eodemque sonte fluxisse videantur. Ac sa-cile credimus quod suspicantur, communem hunc sontem fuisse Alcaei Smnum unde Horatius quum sua hauriret, summa dicendi brevitate usus est, ut in re nota ne diutius immorari neve Ve' stigia aliena suo premere pede videretur. Cfr. rei ten- bacchii recensionem in Diario antiquitatis 1857. r. 14. p. 109 q,
scriptorum Graec. c. Horatio collatorum. 219
36. I sq. deperdito aliquo carmine teste Acrone Scholiasia ad Hor C. IV, 11, CD sub
C. , 22, 23 sq. r. 2, 3-5 2, 3-5. B. si . Prooem. p. VII sq. et infra ad C. I, 13, 5.
ll Haec propter proverbialem sententiam multi saepe recordati sunt, in quibus Aescit,lus D. 274. et heocritus Id. 29, 1. 12 Vide in Prooem p. III. verbis Sapphus, quae pulcherrimis Versibus Zelotbpiam antantis accuratius describit quam oratius, huc maxime faciunt s. 14 sq. χλωροτερα ὁ ποίας Ἀμιιι et S. 5 sq. τό μιοι μάν Καρδίαν ἐν στήθεσιν ἐπro ασεν, coli. Ηο- rati verbis: um nee mens mihi nec color Certa sede manent. D uim tin ea. ia Contulit Ritterus, qui haec seula Veneris nectare imbuta, nisi me fallit opinio, a poetria Lesbia potissimum repetenda esse sensen haec adnotavit: Vis sententiae inest in pronomine sui thres igenen): componitur enim dulcedo oris puellae et Veneris
135쪽
Conspectus script 0rum Graec. c. IIoratio collatorum.
Sic. ut quinta pars nectaris quod Venus habet tribuatur sculis puellae tortalis Sappho Athenaei l. p. 463 E. Bergk. . . :
Verum ex his Sapphus versiculis nihil aliud docemur nisi commune illud quod iam cognovimus in Commentario p. 44.λ, ni0- rem a poetis Graecis et Orientalibus saepe eum potu comparari Veneremque quodammodo nectari ministrare amantibus ad bibendum: quod ipsum quum in re communi versetur , 0 p0ies praestare id quod quaerimus imitationem certi alicuius illi ab orati, esse factam; sed interpretationem praestat Optimam atque eam quam supra proposui. Neque enim putaverim Iu ι tam partem necturis ab eo simpliciter pro aliqua parte positata esse . quum iecumanus certe numerus in hoc suavitalis gentre proprius ines legitimus suisse videatur Quare haec nolui uitliere, quamquam de imitatione nihil ausus sum alliirmare. 14 Xam valde dubium ist quod statuit it te rus Stesichoras quum Scripsit παλ. νυ δίαν, illocutus est uelenam pulcherrinlassi seminam eandemque filiam Ledae, quae ipsa perpulchra sui ei Iovis desiderio expetita est. minc prima oratii verba ad exemplum Stesichori expressa existimo. Respexerit sane oratius ad celeberrimum illud palinodiae exemplum, cuius et Acron Stho' liastes meminit et ipse oratius pod. II, 42 - 44. et vidissi A. A. III, 49 sq. multique alii mentionem faciunt; sed nunc nihil ultra licet affirmari. Quum enim oratius exordia carminunt Graecis suis exemplaribus repetere atque iisdem sere non ni04' Sententiis sed itiam verbis Latine aedilere soleat v. ad C. 18, 1 hi Stesichorei carminis initium, quod servatum obii
1, 1 et cum eodeni hoc toto sis et pl. I, I S Ennio Ciceronis de Sen. 5, 4., Tibull. I, 4, 31 sq. cum eiusdem D. S. 3 sq. sis sub leniane et Sappho. 6. Anacreon eius
est fr. 11. Schia. 26. . , nihil quidquam commune cum orati an habet praeter palinodiae formam, quam ipsam scholiastes dicebat ab illo accepti m. i5 Quod Ritterus Anacreontis versus ab oratianis dissimiles esse iudicat, ii ad se Anacreon suos potores cantu lonire voluerit noratius alloqui in et artibus x tumultu et rixa revocaverit, id si dein adnotavit, ut imitationem factam esse negaret, inperte salsus est Solet enim moratius splendida exordia et rillustreSSententias sere iisdem verbis convertere, cetera autem iraeeorun dicia sic solet imitari, ut quum genus inanium verborumque vim reSpiciat et sequatur, singula inuo modi dicat et ad suum consilium accommodet Itaque tro consilio 4u multa Saepe immutavit etiam in iis quae apertissimo imitandi studio amplexus est Atque hic quidem clam inanilestam et verborum et sententiarum Similitudinem servavit, ut, quamquam in singulis nonnulla immutavit, summam clamen imilationem nemini , docto sermoneSutriusque linguae ambiguam reliquerit. lii Quin oratius in apii corollis celebrandis lGraecum aliquem poeiam secutus sit vix potest dubitari, sed dubium est quemnam
136쪽
202 Conspectus 7 Pseuda nacreon sive Anacreontea
scriptorum Graec. c. Horatio collatorum.
C. I, 4, 13 - 15 D. 34 39. B.) Cla tamen sub Pindaro ad C. I, 4. 43. et sub Euripide ad C. I, 4, 15. - - 28, 15 D. 105, 2 125, 2. . cl. Ι0r. A. P. 3.
Cis sub uripide et Menandro. 9 Pindarus Thebanus
potissimum Anacreontis versiculos cum oratianis iam comparavit Muretus V. L. XVI, 18., qui bene animadverterat Grae- eis, non Romanis in more suisse, ut in conviviis hilarioribus coronas ex apio necterent Alcaeum nominavit Acron scholiastes ad C. IV, 11, 3. 4: is in Excursu ad C. I, 8, 2 p. 163 q 169. 206. 17 Secus statuit it terus: Consimiles sententias apud Graecos poetas legi, veluti apud Pindarum . . . in eiusmodi argumento non mirum est Flaccus tamen a servili imitatione ubique abh0rrens et secunda ingenii sui vena adiutus poema vere Romanula et omnibus partibus novum secit. fugit eum manifestum n0ratii consilium, de quo dictum est ad h. l. et C. I, 18, 1.
C. I, I, 4-6: Nem 5, 4 sq. Cis supra ad C. , I, 3. - - 2, 2 sq. Ol. 9 6. l. s. 45 sqq. 42 sqq. Bgh. cum
18 Quoniam lotum hoc earmen uoratii Pindaricum quiddam sonat atque Pindaricae imitationis plenum est, probabiliter sane is senius
p. 552. hanc Pindari potius comparationem a lucifer quam Sapphus illam a plena luna ductam Horati animo obversatam esse statuit; sed fortasse oratius ab hac comparationem ipsam, ab illo sormam eius λάμπει . . . θαητc os αστροις ἐν αλλο - mutuatus est, ut solet duorum dicta in unum constare. Simili modo in C. Ι, , 5-19. formam sententiae ab eodem Pindaro, cui omnino plurima in ornatu orationis debet, ipsam autem Sententiam ab uripide repetiisse videtur. Complura alia id genus exempla vide in Commentario p. 112 sq. ad C. I, 28, 30. col. lecta fr. titim quae supra adnotavi not. 9. 19 Iterum duorum dicta in unum constaSSe videtur.
137쪽
C. I, 15, 1 sq. o carmine deperdito l. r. 23 29. B teste quidem Porphyrione ad Hor. S. I. at tr. sub Homero ad C. I, 5, 4 - 36.
i Aeschylus leusinius p robabili
C. I, 3 IS: Sept. 696. - - 28 30-33 Suppl. 433-437 CD sub Homero. - 35 11 14 Pers 1si sq. l. b. s. 159.
C. I, 3, 9 Pers 110 sq. CD sub Iomero. - , 5: g. 221. Cis sub indaro. - 22 6 sq. Prona. 20. I. Hor. pod. 1, 2. - - 24, 9 sq.: ironi 103 - 105 At cis sub Euripide. - 28, 16 e eleph D. 222 252. IIer m. cl. Sept. 35. CD sub Antipatro. - - 4, 3 sq. Ag. 2l9 206. Herm. . - - 35, 6 Ag. 664 sis sub indaro. - 35, 1 sq. Suppl. 440 sq. l. b. s. 945 sq. - 35 39 sq. Choeph. 647. 2. Sophocles Coloneus pam bini id it C. I, 21, 1 - 12 Trach. 205 - 215. dubia: C. I. 7, 21 - 32 Teucro tragoedia deperdita sis. suli Euripide ad C. I, 7, 28 δ').2M Totus ni in hic de Teucro locus e cognoinini Sophoclis trague ilia, luani Pacuvius Latinani secerat, probabiliter sane repuit tus videtur it tero, qui haec adnotavit: Teucruin Troia revertenteui a patre elanione inale acceptum et exilio multatum scriptorum Graec. c. Horatio collatorum.
C. , , 'δ-I6 Σκυρίαις sabula deperdita l. D. 497. et schol radio m. Il. XIX, 26 ed. Bekker. p. 526) Cis sub uripide et Bione. - 24, 19 sq. e Tereo r. 21. At cla sub Euripide. 3. Euripides Salaminius
Sophocles tragoedia nobilitaverat, Pacuvius Latine converterat; ex ea fabula locum singularem oratius delegit ac pro Su consilio exornavit; sed e paucissiluis Sophoclei eucri reliquiis fr. 506 - 508. . nunc nihil licet confici, videturque oratius sua e Pacuviana potius quam e Sophoclea sabula hausisse. aut- quo illam Romanis multo noli orem suisse colligimus e Ciceronis verbis de rat. II, 46, 195. cotidie eam agi affirmantis. Quare, quum eadem res cum vaticinio Apollinis memoretur etiani ab Euripide in Helena s. 86 sqq. ut 14 sqq. plus quam dubium estitui hunc ducem hi secutus sit iloralius. Ceterum cur Teucri potissimum exemplo tristem amicum conSolari atque erigere studuerit nunc dein Rillerus bene explicavit. 1 r. rei te liba chii recensionem in Diario antiquitali 1857. r. 14. p. 105.
138쪽
226 Conspectus C. I, It 7 sq. Alc. 788 sq. CD. Hor. C. I, 9. 13 sqq.
et quae alia similia uiriusque dicta collecta sunt in Prooemio p. XVIII. - IS 3 6 Bacch. 27 - 283 ib. 337-384. 772. el. Hor. . Π, 1, 17 sq. CD sub Alcaeo et infra ad C. I, 7, 17. et I IS, . - - 18 6 Bacch. 773 sq. CD ad Hor C. I, IS 3. - I9, 9 Hippol. 443 sis sub Alcmane. - - 24 9 sq. Alc. 263 sq. Cis infra admor. s. 13 et 17. - - 24. 13 sq. Alc. 357 - 360 Iph. A. 121 1 - 1214. Bacch. 551 sq. Med. 43. cl. Virg. e. IV, 454 sqq. Cis admor. s. 9 et 17. - 24, 17 Alc. 259 sq. et is in c. 108, 4. l. or C. I, 17, 24 et II, IS 30 Csr sub Homero. - 24, 19 sq. Hel 25 sq. ib. 26 sq. Oresi. I 023 sq. Phoen. 176 sq. Andr. I 269 sq. cl. Virg. Aen. V. 709 sq. et Donat. Vii Virg. e. 18. Cis sub Aeschylo et Sophocle. - 26 6 FL Hipp. 73 77. cl. iueret. I. 917-92l IV, 1-5. Virg. Ge. IV 291 - 293 al.). Cis sub Pindaro ad C. I, 26 8. - I, 17 sq. Alc. 7SS M. Bacch. 9l0 sq. crebro in iis.
Prooem. p. XVII E et sub Menandro.
C. I, 7, 17 19 Alc. 794-79M Bacch. 280 - 282. alibi). Cis ad C. I, 4, 15. et I IS 3. - , 28 sq.: Mel. 14 - 150. AD, sub Soph. ad C. I, 28, 21. - - , 13 - 16 e κυριαι sabula deperdita l. Andr. 108 Iph. A. 36. alibi). Cis sub Soph. et
- 12, 7 - 12 Bacch. 560-564 Cis sub Apollonio. - 15, 6 cis Iph. A. I, 65. I. schol. om. Il. II, 339. et Virg. Aen. IV, 25 sq. - 27, 1 sq. 17 21 sq. Hippol. 392 440 507. 509 sq.
scriptorum Graec. c. Horati collatorum.
- 28 19 sq. Alc. 74-76. l. Virg. Aen. IV, 98 sq. Cis sub Homer ad C. I, 28, p. et sub Apollonio ad C. I, 28, 19. - 1, 15 sq. D. inc. III, 1. CD sub Hesiodo. 34, 1 - 14 Telephi D. 25, 3 sq. HeI. 712 sq. Andromedae D. 23 I sq. alibi cl. Ηor C. I, 35 2 sq. At cla Sub Hesiodo.
C. I, 34, 2 sq. Lysis tr. 772 sq. CD sub Hesiodo et Euripide. 2. Anaxitas Atheniensis
C. I, 27, 19 23 sq.: Neottidis D. 21 I S. I sq. Mein. ed. min. p. 70 sq. sed mai. 3, 347 sq. cl. Lucilii pigr. SS. in Anth Gr. IIL p. 47. 3. Menander Atheniensis
C. I, 28, 15 r. 525, 8. Mein ed. min. p. 971 sed Mai. 4, 233. cl. Hor. C. I, 4, 13 sq. , IS, 32-34. CD sub Simonide et Euripide ad C. I, 28 15. et sub Pindar ad C. , 4, 13. - I, 17 sq. Colacis D. 287, 5 I. Mein ed. min. p. 923 4 153. d. mal.). At cla sub Euripide.
139쪽
C. I, 4, 7 sq. Arg. III, 4 sq. sis. Mei ne hium ad Hor.
l. c. in raes. d. ait. p. IV. dubia:
C. I, 12, 7 - 12 Arg. I, 26-31. CD sub Euripide. - 24, 2 Sq.: Arg. I, 22. l. Catuli. S 663, 1 - 46. - - 28, 19 sq. Arg. I, 6S9 At cla sub lomero ad C. I, 28 7. et sub Euripide ad C. I, 28, 9.
hymno scriptorum Graec. c. Horali collatorum. 229 dubia:
sub Homero r. 3.7. Archelaus Chaeronensis prissi a b id ii
C. I, 2, 7 sq. Epigr. I, 4 Anth. r. II. p. 57.h 33. 8. Antipater Sidonius
21 Coinparat Ritterus, Horatium reviter complexum esse PnSens quae opiose exsequatur Aratus. Adde ei ne hi uni in Praes. p. XVI. ad or C. III, 1, 5 9. '2 Verba sunt sane si inillima; verum haec trita fuit exclusorum a maiorum imprecatio, cuius complura etiam alia exempla iisdem fere verbis vide in Anth. r. . VII. p. 37. et T. X. p. 3 collecta a Iacob si ad Asclepiadae pigr. 18 4. et Stratonis 35 5 coli. 0rat. Epod. 15, 23 sq. Propert. III, 15 q. d. Herigh. Ovid. A. A. III, 9 sq. 23 Ritterus: Exempla longe artificiosius ab Horatio iuncta quam Moselio d3ll. 6, 1 sqq. Nempe hoc imitatoris est et saepe laetum ab Horatio. 24 Similiter Virgilius Donati g. 69 Divisum imperium eum Iove Caesar habet, et Ovidius et XV, 858-860.
140쪽
Conspectus 9 Diodoriis Ionas Sardianus
C. I, 28, 23 25: pigr. 9, I sq. 7 sq.' Anili. r. I. p.
69 sq. cl. IIor. S. 3.10. Ρhilodemus Gadarenus
Herodotus malicarnassensis dubia:
C I. 22, 17 22 I, 142 init. l. eiusdem II, 32. med. cum IIor. s. 5. et Virg. Aen. IV, 4 sq. Adde Hor C. HI, 3, 5 sq. 24, 36-40. et Virg. e. I, 233 - 236.
Plato eginensis pati a b id ii
C. I, 34, 7 sq. Phaedr. c. 56 p. 246. Ε CD sub Pindaro. C. I, 16 '13 16 Protag. p. 320. C. G21 . q). - 19, 3 Phaedr. c. 30 ex tr. p. 23S. A. Lib. c. 66 p. 250. Ε, Xenoph. Iem. II, 1, 30 ex tr. alibi ci Cic. de Legg. II, 17 42. Clis infra aduor. S. S.
25 C.omparant orellius et Due nigerus, sed vide quae dicta sunt in Commentario p. 56.
Bacchus Amoris coines et adiutor 65 sq. curas dissipans, ὁ λυσιαελης Βάκχος l. . laetitiae dator, o ἀγαθος δαίμεων 1 ., poetici furoris auctor 203.; Bacchi sacra trieterica 3.
barbitos, ἡ βάρβιτος, τὼ βάρβιτον
122. Bassareus Bacchi nomen 62. hellulii lacrimosum, . πολεμος ἰα-
σαν e Sapphus r. 5. B. candentes humeri, φαίδιμοι δμοι T. candida dies, λευκῆ ν μέρα, λευκονημαρ 15 sqq. candidus calculus, lapillus 150. 153. carpere, δρέπειν 38. earum caput, φίλη κεφαλr 82.
Charγbdis ramor puellae rapacis 103. Cheiranthus cheiri 19 sq. 196. Chimaera amor perniciosuS103Sq. Chloe a v. χλόη dicta 79. Chloris a v. χλωρος dicta 34. clavo trabali sigere 14 sq. clavos adamantinos figit ecessitas ib.