Q. Horatii Flacci Carminum librum primum collatione scriptorum Graecorum [microform]

111쪽

ριζωστραι laesunt, ut de taeniis lemniscisque coronarunt dicendum esse videatur, quoniam Sic Vulgo saa Philyra eo ronasmoratii interpretari malunt. Videntur autem illorum vitiae laneae esse ludicri victoris ornatum simulantes Uterque enim, ut pinor, animi caussa inter pocula coronae uae taenias vel

ipse addiderat vel a sodalibus addi sibi passus erat, quasi maiore aliquo certamine ludorum Vicisset, cuius eo insignius erat praemium, si coronae additi lemnisci essent β) ue

15 Pind. l. vi mes ἐλθον τιμάορος ἔσθμίαισι αμπρομάχου μ ἱ- τραις ubi mitris, notante Oeckhio, Significantur Isthmiae si ronae, quae illis imponi Solebant Schol. μιτρας γὰρ ιδοθιντων στεφάνων και διαδήματα ποικia εμύθασι συνδειν. uitie Isthm. extr. λάμβανι ι στέφανον, φέρε δ' ενμαλλον μιτραν, unde simul intelligitur mitram ex lana eonsectam esse. Adde ibi quo que cichol. L ευμ αλλον ὰλ μιτραν τὴν ταινίαν την ἐξ ἐρίοι ξανθου τοις τεφάνοις προσπλεκομένην. Plura in 'ci'. ades ex Ol. e. p. 193 et Arause in libro Suo lFmpia p. 162 Noli tamen cum illis coronas ludicra his mitris sive taeniis inipositas tibi fingere. sicut sacerdotali fasciae s. insulae rons oleae aut etiam lauri imponebatur, id quod aperte sane stelvinus quidam auctor ap. Athen XV, 67 a: διο καὶ τουτου τω

eto δάννινον. et Statius in Thel, II, 98: sed salsa cucurrit Infula per erines glaucaeque innexus lisae Vittarum provenit honos, i. e. trimque ex insula coeperunt dependere vittae, quibus innexa et intorta erat lea; et alii apud Paschalium Coruit. IV, 22 p 277 Nempe insulae isti quae prior et potior erat pars in sae dotali cultu inter aera frondes illae superimp0ne-hantur, quia sacerdotes tum non solum candidati et insulati, sed etiani ut omnes omnino sacrificantes sic ipsi quoque coronati esse debebant L quum coronis Olympicis aliisque quae erant praemia victorum taeniae atque clemni sui .non semper quidem sed plerumque et maioris honoris caussa superadderentur, ut noli milius aperte colligi potest ex hoc loci Philonis, quo praeiet alios idem Paschalius utitur Cor. IV, 8 p. 229: αντυς oesia, τὰ βραβεῖα και τον φοίνικα ἀνάδος καὶ στεφάνωσον ει ρε εικαν ταις ταινίαι. ἀνάδησον. Et sic Pollux III 152 ei celeri omnes qui huius rei accuratius mentionem faciunt o o 'νιῶσαι POS TO G νεφανωσα meni orant. Itaque coronae ludicrδ' ceteraeque Victrice et serales, ni fallor, suis taeniis velut lis' bis quibusdam πεζίτια Suidas has ipsas taenias vocat circον dabantur atque implicabantur, ut taeniae et caput praecingeret et Oroiiam ipsam non solum colligarent sed etiam distinguere in

atque inornarent, iis quod maximae earum torulis ei lemm x in

alter opinor gymnico, alter musico certamine sese vicisse si- uuilabat. Nam Delphis juvenis praeterea Herculea fronde, utpote palaestrae studiosus, Alcibiades autem hedera Bacchica seu poetica cinctus est, et hic ipse paulo post dicit se cunilaeniis venisse, ut Agathonem de capite suo ob victoriam eius tragicam revinciret. Hinc imaeus in Gloss. Ταινίαις

ut αδουμενοι. εθος τοῖς νικμασιν ἀναδουναν ταινίας q) quare fiebat. Hinc ελικτὰν illud apud Theocritum sic ut ib. 1 81. ducta ab hedera eiusque corSmbis imagine, et Alcibiades Platonicus eἀς ταινίας ἐχει ἐπὶ τῆ κεφαλῆ, et ap. Plut Tim. 8 habemus victri

cem ταινίαν στεφάνους χουσαν καὶ νίκας ἐμπεποικιλμένας, et

ap. Allien V, 19 L. ubi pompa Bacchica describitur, consi-iuili ornatu habetitu ἀαπελινον χρυσουν στέφανον μεσολευκοις μίτραις κατειλημμένον, et Pindari Scholiastes κίτρας καὶ διαδηματα ποικίλα quae nemorabat τοῖς τεφάνοις προσπλεκομεν di-eebat et alibi in una corona Victrice vel decem λημνίσκοι commemorantur. Quae enim Solita in hac re consiletudine loquendi vocantur taeniae, alibi et a Ro inanis laxime velut a Suet. Ner. c. 25. in eadein re Repe lemnisci appellantur, quamquam, si proprie loquimur, id discriminis interesse dicendum est quod iliter totum et partem, et quod in persimili sane sacerdotali cultu inter insulam et eius vittas interdecebat de qua vera ratione utriusque vocis Saepe promiScue usurpatae mox videro. 16 Vide de in ore hoc clarissima in Rulin kenii in imae l. c. disputationem p. 246 sq. coli. huc V, 121. Xenoph. Heli. V, 1, 3. Conu . . Plut Pericl. 28. Oim. 8., ep. Alc. 6, Diod. Sic. XVII 101., quibus locis imperatorum victorum et aliorum benenteritorum, qua Si , ἀθλητῶν νικηφορων ' capita taeniis coronisque redintiuntur et Ornantur. Adde ex Anth. r. T. I. p. 235

ibique laudata Iacobsio . VII. p. 3.ue coli. Arrian. Exp. Alex. VI 13. Ind. XXXVI, 3. Pausan. IV, 16 4. Oh victoriam curulem illam suam Pelops iam heros in priscae artis opere ab ipsa Hippoda inia taenia ornatur p. Pausan. VI, O, O et o muSiuam Corinna poeiri ib. X, 22, 3. Et Polycles Lacedaemonius, quum de quadrigis coronam Olγmpicam accepisset, taeniam dextera letiens postea de lapide ibi positus est; ib. VI, 1 extr. Ac saepissime in vasculis antiquis athletae conspiciuntur ahiellanodicis taeniis redimit aut quibus taeniae Siegsbinden-ΚranZe a mulieribus Victoria Dib inpia cet. offeruntur; v. Hamilton et Tisch- hein Colleci. Os engrav. srom anc Vas. Ol. . p. 147. l. T. et

112쪽

quunt hic proprius publicarunt coronarum Ornatus atque honos

fuisse videatur, ut iis taeniae atque leninisci adderentur, recte Becherus utroque loco uaenias intellexit ex corona aptatas; minus bene easden indidem taenia mihi quidem Videtur ad eo rollas convivales traduxisse Τ' atque ita oratii etiam, uti dictum est. et Ovidii ceterosque locos quo Supra posui, ubi philyra in coronis commemoratur, accipiunt, Secuti aschalium Coron. II, c. 12. p. 1l0 Volunt autem hi omnes coronas convivales non simpliciter e oribus aut frondibus colligatas, sed stroppis quibusdam ita vel intertextas vel involutas atque religatas suisse, it et in ambitu coronae eorum toruli, id est nodi eleganter nexi, passim exsurgerent et ubi coibat

corona extremae lasciae in laxiores nodos collectae, quos pr0prie lemniscos dicebant veteres, utrimque in humeros defluerent, totumque coronamentum illud in modum diadematis caput praecingeret Nam sic certe Bottigerus e papyr eo ronaria

βίβλω στενανωτρίδι coronam eam descripsit, qua Sabinain

In Isidis deae sacris ornavit, tollat, illo loco Theocriteo η . philyra quoque consectos esse lemniscos priusquam ex auro

se dignans hono te inpedocles per Siculorum urbes incedit ut ait ipse ap. Diog. Laert. VIII, 2. r

De usu lemniscorum, quo una prope omnes Voce latoris honoris caussa coronis addi solitos asseverant, inprimis id. saubon ad Sueton. Ner. c. 25. et esset ing. de Archont Iudaeur. p. 18. Subiici Virg. Aen. V 269: Puniceis ibant evincti tempora taeniis. ubi Ser ius: Vitiis roseis et significat lemmis catas coronas, quae sunt de frondibus et discoloribus fasciis et sicut arro dicit magni honoris sunt. Anal. r. III, 156. p. 26:Πυγμῆ νικήσαντα τον Αντικλέον Νενεχαρμον λημνισκοις μαλακοῖς ἐστεφάνωσα δέκα. Auson Epist. 20, 5 Et quae iamdudum tibi apalma poetica poliet,

Lemnise ornata est, quo mea palma caret.

Cic. p. Ros s. m. 35. 100 palmam Iemnis en tam Liv. XXXII l. 339 eoronas Iemnis eosque laetentium. In decreto Berenim urbis Africae est στέφανος ἐλαῖνος καὶ λημνισκος, maioris io' noris caussa additus, ap. asseum Antiq. Gallic. p. I. Teriolt de cor mil. c. 12 riumphi aurem otiis struitur. hine u rei

lemnis eis inornatur.

knupsten noten in die toruti de fori coronarum, die Ciceroi in Orat. c. 6. PrWalint, ni Vis conti an ei ne Buste desiner-xules in Pio-Cle inent. . VI tav. 13. p. 22 4 Schsin erlauteri. Spater sarhte an dies Schnuron uni Flectiten aucti in Purpur.

coronarum cis Goelle ad Cic. l. α; ceterum vide, quem Bottigerus quoque secutus est, Salmasium de struppis antiquorum Romanorum apud Plinium XXI, c. 2. ceterisque inaciis similibus aecuratissime disputantem in Plinianis exercit in Solin. p. 262 ext r. Sq., qui docet huiusmodi fuisse et insulas sacerdotum et laenias quibus coronarentur ἰερονικωψ am insulam quidem Grammatici interpretantur insciam in modum diadematis, ex qua vittae utrimque dependent, quae plerumque lata est, ple rumque ortilis ex albo et cocco. AEasdem autet sacerdotales lascias Graeci et στροφια vocabant, a quibus struppi illi dicti v. esSch. S. V. στρόφιον volt. FeSto S. V. Stroppus p. 318. d. Mulier. 3, et ταινίας quae alioquin cum hieronicarum ceterorumque victorum ludicrorum coronis solebant coniungi. si de Hesy chium, Suidam, Festum . . PRSchalium Cor. IV, c. 18.lci nota 15. Proprie ταινία St ραμμα του στεφανου, ut Scholiastes Aristoph. Ran. 393 Quuin enim ταινία a v. τείνειν omnino sit στενον τι καὶ ἐπίμηκες φασμα. tum ein qui denique pererebuit et invaluit significatu est ipsa convolutio et amplexus eius rei quam cis eumdato et hic quidem vinculum vel cingulum eo ronae: unde saepe pro toto anademate victricium aut aliarum honoratarum frontium, saepe pro praestantissima eius parte, pro leni ni scis ponitur. De eo nomine mesSchius: Aηρινίσκους τὰς στενὰς αρακούσιοι ταινίας. Quid fuerint. docet Paulus Festi p. 115: Lemnisci, id est fasciolae coloriae, dependente ex coronis, propterea dicuntur quod antiquissimum fuit genus coronarum lanearum. Adde et tortiles. am ad eorum similitudinem mathematici veteres lineam longam retortam Vocabant lemnisca iam, quae quidem per duos orbes iuxta posito et uno puncto coniunctos in se recurreret hoc modo C. AEsr Virg. Aen. VII,

35 seq. Sunt igitur hi quidem lemnisci nobis in Schleisen form

113쪽

illo amen nomine dignabantur. Athenaeus' ,

Revertor ad heocritiini, apud quem personatus quidani pastor se diem laetum acturun promittit recepto antico puero suo Id. 7 63:Α rω τῆνο κατ' /μαρ ν θιγον ῆ odoενrαῆ καὶ λευκοὶ υν στεφανον περὶ κρατὶ HLίσσων τον Πελεατικον οἶνον ἀπο ρ ιῆρος ἀφυξω. ei quo iii ollius aecumbens potare possit, lectuIuni quunt aliis herbis tuni apio muli terni Us. SP πολυγνύμπι- τε σελίνω, plane ut Horatius Od. I, 36, 15 sq. II, 7 extr. Sospituni amicoruni reditus celebrat apio rosisque et liliis aut apio myrtove e0ronatus et rosis circumfusus '). Denique ex Anacreontis carminibus, quae vini rosaeque abundant laudibus, praeter cetera haec tamen proserenda mihi puto:4, 13 'Eμε μαλλον, ως τι ζω,

μυρισον , οδοις δε κραταπυκασον, καλει 'εταίρην.19 Hoc est potare in rosa, ut recte quam vi dubitanter, Mad- vi ad Cic. de Fin. II, 20 CD ad C. I, 5, 1. Plura Paschalius Coron. III, 5. p. 154. Groiiov. ad Senus de Vit beat. 1. Fr. Jacob in Verin Schrilleno. V. p. 376., iis te mann in Enterhaltuiigen aus de alte Uelt Goth. 1854 p. 54. Ol. i.

Lucianus in Lucio S. Sin. c. 7 των δε στρωματων ροδα πολλα κατεπεπαστο, τὰ μεν υτω γυμνὰ καθ' αυτά, τα si λελομιόνα, τὰ δῶ στεφάνοις συριπεπλεγμένα dile Pseudanaer. 4: Eet με ρ- σίναις τερείναις, 'Ea λωτίναις δῶ ποίαις aroρέσας θελευ προπίνειν.

Spargebant etiam rosas in epulis, quod tangit or. d. III, 19, 22 Epist. I, 5, 14 et sortasse simul intellegit d. I, 36, 15. II, 3, 13. alibi. iistem. l. c. p. 53: Una de Dus de Rosen beio ische rectit u geniessen, schiittet man in Fulle on Rosenblatterii liber den isch aus, o diis die Schiisset voti itinen umgebeii Waren. Durili in Lutistliche Vorrichtun liessman Mahreni de Mahigei Roseu blatter on he hera aus diesiaste herabsallen. Auch de Fussboden bestreute an mi Rosen undina sicli dabe einem grossen Luxus hin. id Ovid. Fasi. V, 336. 'eriistior ad Poet Lat. min. . VI, P. 1. p. 182.,0Vid. Fasis V, 359 sq. Sueton. Xer. c. 31. Lamprid. Heliog. c. 19. Athenaeus IH 148 : Κλεοπάτιγα ταλανταίου εἰς ρομ ιισθους δέδωκε ' και κατεστρωθη ἐπὶ πηχυαια βάθη τὰ ἐδάφη τῶν ἀνδρωνων, ἐμπεπεταομιόνων δικάων τοῖς κάλυξιν.

114쪽

36, 9 Πολιαὶ στεφουσι καρα id iis, βαλ' οἰνον, ω παλquae qui dena comparaverini uni oratianis hisce: Od. I, 4 9 Nunc docet aut iridi nitidum caput impedire myrto Aut flore, terras quem ferunt olutae. Od. II, 1 l. 14 Cur non TOSa nos odorati capillos, Dum licet. Assyriaque nardo Potamus uncti Dissipat Enius Curas edaces quis puer ocius Restinguet ardentis Falerni Pocula praetereunte lymphas quis erit m scortum eliciet domo quae colorent vere Anacreonticuli referre vel omissa Pseudanacreoniis auctoritate facile concedes. Atuue haec consuetudo Graecorun a natoribus tradita, ut in potu atque hilaritate seriis oreis vel frondeis, niaxnueque Osaceis, quibus caput ingerent, uterentur, non florentissin stantuni t niporibus Graeciae obtinuit, nec in paucorun

tioruni lautio runive hominum victu permansit, sed in uni ersi populi mores semel inducia e vere popularis acta eoruni 0nvi iis seniper ita propria fuit, ut accubitionis epularis 'aliam sine corollis omnino aut ignorarent aut nullam es e piarent. Scribit Justinus IX. 4. Philippum re em 'eviei Graeciae laetitiam suam hac re dissimulasse. quod illa diercoronas aut ungumnia sumpserit. Xenophontis autem nquum inter gravissimos labores aliquando quiete e Graim vi eis nacti epularenturi et hiberno tempore saressoribus, deprehendimus tamen ἐστεφανωuενους του ζρου a 40 στενά oις q) Denique ex his omnibus quae adhuc disputata

Ecel. 131. et Aves 463. ibique Schol et quae congessit a Sen δlius Coroii. H. 10 p. 100 qq.

Aunt satis liquet corollas convivale apud Graecos vitae coni-niunis ac prope cotidianae fuisse et cum potu ac libationibus ita coniuncta atque conne Xas, ut ne in castris quidem aut contionibus offenderent, nec contra ioren civilem sacere viderentur si qui comiSsabundi cum coronis per vias publica incedere vellent certe id facere non publice vetabantur, nisi quod et Lacedaenione, dum ibi prisca disciplina vigebat , nulla comissandi licentia concedebatur teste Platone apud Athen. IV, e. 43. et ludicrae alicuius victoriae insigne ipsis praesertiinludis sibi arrogare in ceteris civitatibus Graeciae impune licebat nemini, ceteroquin haud severissimo ne publicum et privatum coronarum sunt discernentibus Graecis, aliter sane atque Romae sebat, si Plinium audimus XXI, c. 2 Tenuioribus

utebantur antiqui Struppo appellaniss, unde nata trophiola. quin et vocabulum ipsum tarde communicatum est, inter aera tantum et bellicos honores coronis suum nomen vindican tibus quum ver s Oribus flerent, serta a frendo seriens appellabantur. c. 3, 5 eq. Semper tamen auctoritas vel ludicro quaesitarum fuit, ingensque et hinc severitas L. Fulvius argentarius bello Punico secundo cum Orona OSacea interdiu s pergula sua in forum prospexisse dictus ex auctoritate enatus in carcerem abductus non ante sinem elii emissus est. Cuius severitatis deinde et aliud insigne exemplum nairat et Caesaris Augusti in filiani. Non est igitur cur miremur, quod IIoratius ut pro sua consuetudine carminibus suis Graecos colore inducendi in hoc quoque genere externa mutuatus est, ita eam libertatem Romanorum morum ratione eni-peravit, ut neque comissantes usquam induxerit coronatos, neque περιδεραίους στεφάνους ullis laudibus celebraverit, omnemque licentiam atque luxuriam eius rei prudenter a se reiecisse ei aspernatus esse videatur. quoniam de usu coronarum dixi, nunc de praecipuis coronaitienti pauca dicam. Nam in his quoque celebrandia Ηο- ratius se ad Graecorum imitationem compoSuisSe cognoscetur. C0ronamentum autem scriptores veteres appellabant quid

hi plantarum texendis coronis adhibebatur, sive id ore seu potius solio constabat, si modo coronas saceret Plin. XXI, b, 23. , ut eo nomine non solum ore qui in serta concinnarentur, sed omnes omnino plantas coronarias complecterentur.

115쪽

Myrtus enim hedera apiti m et similia in oronamenta folio ne nerant vel tantum folio eoronabant, ut dicere amat PliniussXXI, 9, 29. 10, 33. 3, quum cetera coronamenta e oribus et propter ipsum orem peterentur. Haec Graec στεφαν ὐμαεικα vel στενανωτικὰ ἄνθη illa via od' στεφανωματα ocabant' . In his posterioribus Plinius i. c. 10, 33. etiam ore nonnullos refert, qui solio verius quam ore coronabant. Si sunt spectamus, facile frequentissima seria ore vel ex utrisque iiiixtae coronae erant, quae ipsa varietate placebant maxime. Ac summa varietate gaudebant Graeci, qui et plurima coronantentorum genera noverant et multis item ac variis rationibus duci singula quaeque probabant eligebantque. Nam primum quidem, quod Supra ommemorare coeperam, antiquiores Graeci valetudinis rationem habuisse et medicorum praecepta secuti traduntur. Plutarchus enim Symp. III, 646 Hedera, ait, ipse Bacchus optimus medicus bacchantes coronari docuit: ως

εθη τηψυχροτητι, et in iisdem refrigerantibus illis pauluposte floribus violaceam maxime et rosas eam coronam

76 Violas purpureae refrigerant -- crapulam et gravedinta capitis inpositis coronis olfactuque discutiunt. Virg. Cop. 32: Et gravidum Ose necis caput strophio. Inde vero , in uuit hilonides medicus apud Athenaeum XV, 7 d. , ad voluptatem conversi, utilitatem et incommodorum ex ebrietate remedium minoris acientes, ipsam speciem et odoris suavita tem magis curarunt. Itaque de usitatissimis coronamentis idem liae tradit l. c. p. 675 e μυρσιν η μῖν σφε, ' νοντα καὶ την οἰνων ἀναθυμια τι ἀποκρουομενον, τι δε ρο δινον,μοντά τι καὶ κεφαλαλγίας παρηγορικον συν τω GV

XXI, 1, 1. ib. c. 4. 10. c. 7, 19. u. 9, 27 sq. XXII, 21, 26. I 0.4a Virg. Ge. IV, 118. p. 68., diliger ab I, 226 245.

eam quanta ratione ingendi orum omnium varietatem miscuerint Graeci, testis est Plinius XXI, 2 3s Variari coeptum mixtura versicolori Orum, quae invicem odores colore3que accenderet quo in genere celeberrimum suisse reser Sicyone Pausiae pictoris atqus Glycerae coronarias dilectas admodum illi eertamen artis ac naturae At de Romanis idem Plinius XXI, 4, 10, Paucissima nostri genera coronamentorum inter horten8B OPUr a paene violas rosasque tantum empe multo fastidiosiores Romani ex miroque genere coronamentorum non alia sere nisi exquisitissima admittebant, rosas dilix violas,inyrtum hederam apiunt ' in, quae quidem sola oratius cecinit, in apii corollis celebrandis ut videtur tantummodo Graecos poetas secutus Praeterea sertorum adversus ebrietatem reme- illum nullum ad modii in esse putantes solam vel hilaritatem vel voluptatem eius rei secuti videntur' ) iuxuria autem, ut dem0nStratum est, mox eo processit, ut ne rosis quidem ulIagratia esset nisi sutilibus , ac deinde ut lautissim uni habere in e nardi solio coronas dari aut veste Serica versicolor unguentis madida LJam vero si de singulorum virtutibus quaerimus, eligebantur omnino coronamenta ea, in quibus aut amabile frigusant suavis odor aut color iucundus delectaret. Ac quum bene Multa essent, quae his omnibus rationibus satisfacere viderentur, in iis ipsis tamen quae maxime placebant , quorundanillos tantum iucundus, reliquae partes ignavae erant, ut violae ac rosae 'Plin. c. 7, S.) quum myrtus laurus casia apiuni

116쪽

solii potissimum specie atque Odore commendarentur alia versicolore tantum et specie placebant, odor aberat, Velut antarant omnino et Iovis ori ipsi quidem et illi qui Graece phl6x vocatur etc. Plin. c. S, 23. I 0, 33. 3 alia dore magis aut ri gore, ut herbae pleraeque quaedam interdum etiam ea gratia

quaerebantur, quod certis deorum numinibus aera erant, sichi hedera Baccho, myrtus Veneri, rosa Cupidini, laurus atque hyacinthus Apollini Musisque, alba populus Ilerculi consecrata erat. Denique quoniam alia aliorum temporum munera erant, non repudiabant Graeci quidquid benigna natura parens sudtempore largiebatur, sed, ut ipsi loquebantur, εὐραῖα πάντα τῶν στεφανωμάτων grata sumebant manu, quum Romae iii0x, aestivae nives et hibernae rosae omniaque alieni temporis et longe quaesita magis delectarent q). In omnibus igitur coronamentis multis ac variis de caussis principatum semper obtinebant myrtus atque rosa. emyrti quidem solio Athenienses in hac re tam frequenter utebantur, ut inde Athenis ea pars ori ubi corollae texebantur et venibant simpliciter αἱ μυρρίναι vocarentur aut peculiaris ibi locus myrtis vendendis esset si , sicuti Romae mereatus rosarum erat. Et saepe sola myrto contenti erant. Sic enita

Eubulus comicus apud Athenaeum XV, 79 d. Fr. 00. lneia. p. 619:24 Macrob. Saturn VII, 5 eo sic admitto varietatem, ut luxessi

probem, ubi quaeruntur aestivae nives et hibernae rosae. Mamertinus Paneg. Iulian. 11 sequum quaesitissimae dapes non gustu, sed disticultatibus aestimarentur, miracula a iussi. longinqui maris pisces, alieni temporis poma, e Stivae lVes. hibernae rosae. Latinus Pacatus Paneg. Τheod. 14 , Ja rum se lautos putabant, nisi luxuria vertisset annum, nisi Ubernae poculis rosae innatassent, nisi aestiva In gemmii

capacibus inui Falerna regissent. Conis Mitscherliel ad Ilor C. I, 38, 3.

παιδάρια πέντε καταλιπων, αγο μολὸς στεφανηπλοκου εβοσκον ἐν τα ἔς μοὐρίναις.

Plurimae enim in Graecia mulieres coronis plectendis vendendis que paupertatem Sustentabant, στεφανηπλόκοι et στεφανοπω

dictae, inter quas celebratur Gl3cera illa Plinio XXI, 2, 3. XXXV, 11, 40. g. 125 Plura Paschalius Cor. II, 12 p. 1

de solita autem earum Athenis in foro sede fr. Infra not. 7.

B. των μυρτίνων βουλομεθα τουτωνί συ δέτα γ' ἄλλα πωλει παντα πλον των 1υρτίνων.

Sic Horatius quoque Od. I, 38, 5: Simplici myrto nihil allabores

Sedulus curo neques te ministrum Dedecet myrtus neques m sub arta

Vite bibentem. et d. II, 7, 23: quis udo

Neproperare apio Oronas Curatve myrto' commendabatur enim Id coronamentum praeter ceteras frondes

et suavi ac iucundo dore et viridissima ac pulcherrima specie. 0dore nobilissimae Aegyptiae, de quibus disserens Theophrastius de laus. plant. VI, 27 γ αἱ δε μυρρίναι θαυμασταὶ τῆεθοσμία Plinius XV. 29. 37s Myrtus odoratissima in A gypto. At ubique opinor, unde ipsum nomen traxerant, gratissimus earum odor erat, moratio suident iudice Od. II, 15, 5 seq. violaria et Myrtus et omnis copia narium, et Ovidio A. A. III, 690 Ros maris et lauri nigraque myrtus Olent q). Eximiam autem pulcritudinem lyrii quum multi saepe scriptores veteres laudant tum insigniter Catullus, teneram virginem elim ea comparan. 61, 21 Floridis telut enitens Myrtus

Asia ramulis Horatius Od. I, 4. S. viridem, I, 25, 18.

pullum, III. 23. Is fragilom hoc est ut saepe Graeci, τερειναν vel λεπτεν appellat et pulia myrto perinde atque ille virentem puellani significat: unde patet viridem myrtum pro symbolo ipsius viriditatis ac venustatis iam inde antiquitus poni esse solitam y um myrtus sacra erat Veneri, ad quem

117쪽

sacrum eius ii coronameniis usum haud scio an oratius re spexerit Od. I, 4 9: Nunc decet aut viridi nitidum aput impedire myrto Aut flore, terrae quem ferunt solutas, ubi dies sestos significare videtur ineunte mense Aprili Veneri marinae instaurandos respexit certe Od. II, 4, 8 seq. ubi ipse sacram illam vocat ut Euripides Ion 120 μυρσίνας - oui νοβαν eaque sibi iam puero amatorium suum carnainum genus quodammodo praesagitum esse dicit ') Saepius antea

sunt in Italia et per oras omnes an aris mediterranei hodieque frequentissimae. maec eadem est et cim ii gra' a Catonis de r. 8, 2. 133, 2 et lati soli a Plinii XV, 29, 37 et quae in i 0rtis maxime serebatur in topiariis, ut saepes et inbrteta saeri ei odoremque Spargeret v. Interpp. ad orat Mil. I, 15, ii seqet o si ad Virg. Ge. IV, 124. p. 72 Nunc et nigrum leandidum earum genus quae veteres discernebant Diosc. I lax. Plin. l. α . quum varietates verius quam diversa Sint genera. uno eodemque 3rti communis Italicae vel Baeticae nomine continentur Sprenge L ad Diosc. l. c. I. II. p. la: MFrius migra Dioscoridis is Lati soli italica vel baei ita i ierbaeli Flora Filiologica p. 62: Bel den oth Zeite ira gen Braut und Brautigam Myrtenkran Ze, und War aus Keigre lene selinere undoartlicheren arietat die sicli duruli rellere Blatter ausZeichnet, Frtus coniugula vie si Cato erant, dit die lati solia de Plinius uti de neue rei Bolani ker. foellit in Itin Ital. T. XXIII. Opp. pag. 10: semiedrigae graui tetigri st

28 myrtum esse frondem Veneris ex omni prope antiquitat discimus, ideoque peculiari epitheto dicta est Paphia et es setur inter laetas frondes quumque 3mbolum virentis aetatis ilaetitiae sit, corona ,γrtea si quae alia conviviis adhibetur, ei praeter ipsam Venerem Gratiasque, eius comites et Lares stmesticos affine Veneri lumen atque convivalis laetitiae alytBacchus coronatur Frto. Vid. Vos ad Virg. Ecl. I, 2. Bil ter bee Flora class. p. 123. Paschalius Coron. VII, 8 rq P. 10-517. Die rhach Flora Sthol. p. 61 seq. oll. Aihi' XV, 76 a. Pausan. VI, 24, 5. Plin. XII, 1, 2. XV, 29, S, Virg. Ecl. 7 62. Phaedr. III, 17, 3. Virg. e. I. 28. , ' Aen. V, 2. Ovid. Fast. IV 869. A. A. III, 181. ior. d. ii, 23. 16. . Aristoph. an. 330 Sed inprimis poetae ut Verien vultores, amabant redimiri eius fronde, quum alias tum aeris it bus huius deae, riuum matronae eidem sacrifica han et Ny q

nlyrius cum aliis moribus oronariis coniungebatur maxlineque eum rosis ac Violis, quae ei aptissimae videbantur Athenaeus qui deni XV, 676 c. ideo non dubitat, qui Naucratica corona non alia sit nisi ex myrto, quoniam apud Anacreontem si- in ut uni rosis geStetur: solere enim haec dere coniungi ineorollis convivalibus non Solum propter suavitatem, sed etiam propter utilitatem, quod myrtus exhalationes e vino reprimat, quunt rosae refrigerent capitisque dolores levent. ac saepissime coniuncta illa in hac re reperimus apud utriusque linguae seriptores ' quare oratium quoque sicut ceteros his potis- sinuim corollis convivalibus, quae ex myrto lactae et violis rosisque distincta' erant, rasum esse coniicias, quamquam Inscriptis non perinde laudavit eas, sed, ut erat studiosus simplicis elegantiae, Simplicem myrtum et simplices rosas magis probavit. Inter ores coronarios, ut coepi dicere, haud dubie regnabat rosa rex dorum Cupidini dicatus I. Namque ni-

coronatae lavabantur; v. praeter Hor. I. c. d. I, 4 9. vid. Fast. IV, 13 seqq. l. ibi d. s. 15. et thuli. I, 10, 28. Et Vero quia Irtus erat Veneris, amantium quoque erat, vel apud inferos Virg. Aen. VI, 443. Tibull. I. 3, 66. , et illorum Oninium qui Veneri celebrandae peram navabant. Hinc inprimis Erat Musa, Fricae cohortis praeses, myrto coronabatur coronaque Frte amatori carminum generi apta erat. Sic igitur Horatius i. c. d. III, 4, 18 seqq. Ovid. m. I, 1, 29. A. A. II, 34. Stat Silv. I, 2 98 eq. . 2M Myrtum rosae etiam Archilochus r. 82. Schn sociabat, et violis rosisque sociabant poetae Lesbii teste Phileta p. Athen XV pag. 678 d. quae supra protuli p. 165 et 171. . His adde quae alia aliunde excitarunt Paschalius Cor. VII, 19. p. 516. et Κο p ad Marisan. Capeti. II, 213. p. 248. e quibus Omnibus efficitur Irtiliondem in corollis convivalibus frequentissime cum rosarum ac iolarum flore esse compositam. Atque hi sunt illi διε ξην - θεσμένοι στεφανοι Eubuli comici. 30 Ἀασιλευς των ἀνθέων Achilli Tatio, qui venustum hymnum in hunc florum regem conseripsit II, 1. Tom. I. p. 26. r. ac , τ φοδον et των Ερωτων Pseudanacreonti 5, 1. Idem ibid. s. . 'Pίδα καὶ λοισι τερπνα 'Pota παις ὁ τῆς Κυθήρηeaτέφεται καλο ιούλοις. Dier bach L Sth. p. 155. - ach

Philostratus is die schonstes de Zierblumen. die Garten rose,

118쪽

mium breves flores amoenae rosae conviviis amen ii laethproprii, ut saepe rosa pro ipsa omissatione eiusque laetitia, Rosa oetiti soli a L. dem Icleinem Liebesgolim geWidnei

Menn gletulicio telerandere Pausan. VI, 24, - ac Anthol. r. VI 412 Auson. Id. 14, 18 alii si se iner ulter uschreiben. Ahe nielit nur Aphrodit undaros, Onder nocti anche andere Golihelten hommen iit Rosen ekranat vor, insbesondere diεGrarie ais tenerinne de Venus. Auch Hebe de Iuventas. die Gottin de augendo die Mund schenkin de Golter, vir mii Rosen geater dargestelli, nichi inde GanFmedes, dem dasselbe Amt mil3m oblago und Erato, die Muse de erotis chen e sanae sowie thre muniere SuhWester Thalia. Gethst Dion3sos homm bismelle mi Rosenkranzen umWunde vor. Nomeli duxisse videtur rosa a rubicundo colore floris. Π tis te in Lex. etum bot. S. V., , , Poδον, vom celtischen rhod oder liud d rou, die Farbe de Blumen andeuiend. empe apud omnes geniis' Caucasiae populos radix nominis significat ruber vel russus a quo Latinum nomen derivat Doederiei it3mol et Sunon Tom VI p. 307. sed maxime apparet originatio in Cela id illo et Graeco nomine. Ceterum nascens rosa apud poetas veteres non solum iuventae ac Venustatis sed etiam castitatis ests3mbolum, quo egregie usus est Catullus in comparatione intactae virginis 62, 39:

Ut flos in saeptis secretus nascitur hortis, Ignotus pecori, nullo contuSus aratro,stuem muleent aurae, firmat sol, edueat imber,

hone rosa pro 43acinthino utore poetriae Lesbiae Fr. 44, 7. Selineiae substituta. Praeterea rosa et apud scriptores vetereso artis veteris peribus saepe amoris amicitiaeque et ubertatis atque abundantiae it laetitiae ac voluptatis est signum

ncertum ero, num etiam silentii si Namque μ' η

verbii loco diei solet hoc sub rosa die tum est 'as vir ἰοgen bleth unter de Rosen ' Agric id recentioris riginis esse videtur, non secus quam quo nititur epigramma illud inta anni Anthoi. Lat. V. 127. Tom. II. p. 471. apud ernSd0rs, Poet. Lat. min. T. VI P. I p. 182 :

Est rosa os Veneris, euius quo furta laterent, Harpocrati matris dona dicavit Amor. Inde rosam mensis hospes suspendit amicis, Conuiuae t sub ea dicta taeenda seiunt.

A ne illud quidem usquam proditum a veteribus reperis, quo nunc uno prope ore omnes dictitant rosam a Venere aut

Amore silentii deo esse datam, ut eius lari legere: ': et

aecuratius haec persequi, ut quae fortasse minus ad rem perii

eulus signum erat, dicta reperiatur Martialis X. 19, 19.: quum furit lyaeus. suum regnat rosa, suum madenteapilli. Iden ΙΙΙ, 68, 5. , deposito post vina rosasque pudore. minc Pseudanacreon 3, 33. φυτον αμβροτον υαίου vocat, quoniam rosa vinum praecipuum coronamentum et

erat et habebatur; et quia rosa vel praecipuum erat signum laetitiae convivalis ac voluptatis, inde Romani pro hac ipsa eleganter interdum dicebant rosam, velut Martialis VIII. 77,

2 in aeterna rosa viser ausu eSt dicere pro eo quod vulgodleebant lautissime vel in omnibus semper deliciis vivere. Ac saepe ubi flos et ανθος in hac re simpliciter dicitur, rosae sibi intelligendum est vocatque idem lseudanacreon , seq. φεριστον ανθος, ευρος μέλημα. Nec dissentit ab hac

nera coronamentorum inter horismi novere ac paene violas rosasque tantum Nam quod subiecit idem Plinius i. e. g. I 5. L Usus eius in coronis prope minumus est, id nil-hime sic accipiendum videtur, quaSi Romanis alia coronamentaniatis placuerint, sed dicit ibi Plinius ni ulto plus etiam rosarum ad alias res adhiberi, quando rosa et , oleo maceretur et inunguenta transeat et in mensarum etiam Heliciis perungetiendis minum e noxia ait Poterat illud quoque addere, quod ut supra vidimus not. I9.ὶ, et in rosa potare et spargere

rosas in conviviis consueverant. Itaque quum in omni consuetudine lautioris victus ingenti copia rosarum uterentur si prope in inius earunt usus in coronis erat, idem tamen satis magnus habebatur, ut vel eam solam ob caussam iis colendis ei undiques Romam comportandis summa cura atque industria insumeretur Notum est enini praeceptum Catonis qui iubet de R. R. I. I. coronamenta omne genus in Iundo suburbano seri, quo fructuosior fiat domino; nec iam dubiuni aut obscunere videantur tu vide omnino' uestem anni accuratissimam atque elegantissimam de Rosa disputationem, quae inest in eius libello ille rhaliungen aus de alien'el sit Garten undBlumen freunde Gollia 1854 p. 37 - 68. et quid signet rosa ibid. p. 64 seqq. coli. Dier hach. Iora biliol. p. 15 - 159. 3i Vide Bodaeum ad Theophr de caus. l. VI, 6 p. 45. et Paschalium Coron. III, 5. p. 147.

119쪽

rum esse potest post ea quae vidinius, quaenani ille potissi-uium coronamenta dixerit. Nota praeterea sunt violaria Viria ellii et Horatii et ovidit, nota sunt amoena OSarra eiusdem Ovidii 4iferique rosarii Paesti Virgilii et aliorum poetarum laudibus celebrata D. De generibus rosae addo haec Plinii G. Genera eius nostri fecere celeberrima Praenestinum et campanam; addider alii Milesiam, sui sit ardentissinis color non excedenti duodena Olia, proxumam e Irachiniam minus rubentem S. 17. es Paucissima quin folia aedeinde numerosiora, quum sit genus eius quam cenit foliam vocant. quas est in Campania Italiae . Graeciae vero euea Philippos, sed ibi non suas terras proventu. I. 8. Caepio Tiberi Caesaris principatu negavit centifoliam in coronas addi

praeterquam extremas velut ad cardines, nec Odor nos pecie probabilem. Ibid. et S. seq.: est et alia Graecuta 'ne lata convolutis foliorum paniculis nec dehiscens ει manu coacta semperque nascenti similis, Iatissimis foliis . . . Cyrem odoratissima est ideoque ibi unguentum pulcherrimum. S. d. :Praecox Campana est, era Milesia, novissim tamen desinit Praenestina. In quibus Flinius nobilissima Iosarum genera, quae veteres noverant, indicavit, ac de centisoli quidem Caepionis, non suum iudicium interposuit Nam hoc adeo eurinos Gallica nostra in Italia quidem tunc facile laudatissimilae erat genus et poetarum carminibus celebratissimum illud I;

XI 31, 3. Cir etiam, quos conferri iubet Πustemann p. 42 not. 22. Rade ad Martial Epigr. IX, 27, 3. Πerns dori Poet. Lat. min. T. VI P. I. p. 40. Κο p ad Martian. Capeli. VI, 641 p. 522. Fuit haec quondam Paestani gloria ruris si nunc nihil nisi parietinae ac vepres reperiuntur; v. si itiger Sab. I, 24 seq. et Stali Ein ah in Italiena. I. p. 404. d. 2.33 Quae enim nobiliora sativae rosae genera Plinius i. c. g. 16 19. prodidit ea nune sere omnia harum rerum intelligentibus ad Rosam centisoliam Gartenrose et R. Gallicam nostram Zuaer- rose, Essigrose, unisarbige androse earumque varietate . quarum genera ipsa a veteribus non satis discreta sint, reνο'canda esse videntur. Ita quidem statuit Fraas Synops plasi nor. l. p. 76. , Die Alle unterschieden oli R. entisoli uti

quamquam quum eadem sentitalia propter ipsius amplitudinemae gravitatem intem Sane minus commode in serta concinnari posset, inde facile intelligitur, cur in sutiles Ista coronas in-eiderint. enapus rosae sic indicavit idem Plinius XXI, II 383, 3. 68. in Italia violis succedit rosa. Vsrnas has rosas, quae Aprili mense in Italia storent, ad coronas maxinio appetebant Studio, ut novas. Ita certe de Verre Cicero V,

10, 27. Veris initium iste non a Favonio neques ab aliquoustro notabat, Sed quum OSam viderat, tum incipers verarbitrabatur, et de se ipse Propertius III, 5, 21.: Me iuvat et mulio mentem vincire Lyaeo, Et caput in verna semper haberct Oβa,0vidiusque Fast. IV, 13S.: Nunc alii flores, nunc nova danda Osa St. A fortasse Horatii quoque novi flores Od. I, 4, 10 et IV, I, 32. sunt rosae vernae, nisi sorte ille violas potius intellexit. Et erant etiam qui praecoces rosas sacerent, notante Ii

hi XXI, 4 103, 3. l. Qui praecocem faciunt, pedali circa

radicem scrobes aquam calidam infundunt, germinare incipientes ealyee. ' praediis autem suburbanis, dum florebant rosae, hortorum villici vel puellae rusticae eas, sicut Propertius ait gallica alsorte nichi, aber Wil und aufi is nur R. gallica

in Griecheniand.' Idem p. 5. , Die R. enti solicis uberitiesviet sellene in Garten cultiviri, at die R. gallica, dere Blu-ihelibistiteretali auch im ulli virtvnaustande vielmeli variiri, aisjeii de centi solia, O, daS Theophr. h. l. 1. 6. Woli sagen oniale T μεν γὰρ πλεῖστα πεντάφυλλα, τὼ δἐ δωδεκάς πιλλα καὶ ικοσάφυλλα , ενια καὶ κατοντάφυλλα, as icti Eunaclis ausRosa gallica hegielle. Itaque ille p. 5 seq. decem genera lini XXI, 4. ea, quae ille rbec Flor class. p. 133 ad centi sol iam rettulerat, ad R. gallicam L. et R. centisoliam cum varietatibus reserenda esse censuit. At principem locum apud poetas certe ut propter praeStantiSSimum odorem et propter eximiam speciem haud dubie obtinebat centi solia, in quani unam, ut opinor, tot tantaeque veterum poetarum laudes cs. not. 42. Opii in conveniunt. Neque enim aut R. gallicam cum Fraasio aut R. oschatam Bisam rose, quam Fn03bati speciem pleniorem Pliniique rosam Graeculam esse volunt sum illerbeckio p. 134. aut ullam aliam potius quani centi sol iam Dr Vera veterum poeiarum rosa putaverim. Atque haec uestem anni quoque Fententia es p. 40 seq. et, ut vidimu not. 30. , Dierhachii.

120쪽

I 2 40. sirpi lis medio pulver in Urbent ferebant ad

mercatuni quumque autumno praecoces pleraeque iam desecissent, studiose sectabantur pueri, si quae eras, Milesiae opinor aut Praenestinae aut aliae autumnates, in horto diutius morarentur, ut inde etiam domino gratam coronam necterent, vel ut Horatii puer Od. I, S, .: Mitte sectari, rosa quo locorum Sera moretur 33. Sed quum hieme terra Italia ores sere negaret aut pauculus praeberet, nec tamen hiberno tempore rosarum ore in conviviis carere vellent, huic desiderio primum occurrebant rosa

rii, qui vel ipso brumali die hibernas rosas venales habebant, quas Nilotica tellus mittebat testante Martiale pigr. VI 80 1 seq. aut Carthago Hispaniae, ubi, item ut in Phariis illis hortis, teste Plini l. c. g. 9. hiems tota praecox erat rosa. Deinde Ver monstrificis hominum ingeniis inventa est ratio in ipsa quoque Italia hibernas rosas et sat multas educandi. Vitro enim conditas eas a frigoribus tutabantur atque festinabant '' Ac ne has quidem hibernas

34 Sic prorsus explicandum videtur, ut explicavit' iis te mann p. 46. not. T. Nam poeticae rationi carminis et poetae verbis

satis expressis parum consuluit Orellius, qui seras morantes illas rosas apud coronarum propolas repositas esse voluit. Imo vero sunt autumnales rosae intelligendae, in quarum numero Plinius XXI, 4 10 , . 19. praeter Milesiam et Praenestinam etiam coroniolam refert, eaeque nune esse videntur ille rhec his Flor class. p. 133. Rosa Damascena R. pallida R. autumnalis odorata de Damascena tamen dubitat iis te mann pag. 40. nota . quod ea quidem anno demum 1100. ex Orientis partibus in Francogalliam introducta sit. In Asia rosae serius etiam ιpaene tota hieme sub divo morabantur. Flor. pit. II, 8, 9 eollatis undique quamvis per hiemem rosis. 35 Ut noua dona tibi, Caesar, motiere tellus Miserat hibernas ambitiosa rosas: uita derisit Pharios Memphitieus hortos, Urbis ut intravit limina prima tuae. Cfr ibid. Rade p. 430. Re in in Beckeri Gallo T. III. p. 34, Π iis te mann p. 47.

36 Martiat. pigr. IV, 22, 5:

Condita si puro numerantur lilia vitro, Si prohibe teneras gemma latere rosas.

uuratio Ignotas fuisse admodum probabile sit Od. III, 19, 22.:

Parcentes ego dextera odio sparge rosas, ubi propter friagora illa Peligna s. . vix alias licet intelligi nisi aut ab hortulanis, qui ea arte colebant, aut a rosariis petitas illas. Nee lorum modo sed etiam coronarum mercatus erat Romae, de quo Ovidius Fast. VI, 792.: Hi tibi sit docta multa corona manu. Hanc artem exercebant coronariae, a quibus coronas sic semper paratas licebat petere vel conficienda pacisci, ut unguenta ab unguentariis. IIorat. d. III, 14, 17.: I, psis unguenta, puer, et coronas δ' . Atque oratianis quidem temporibus longe gratissimae usitatissimaeque suisse videntur rosaceae, quas poeta ipse tot tan

iisque laudibus celebravit Od. I, 36, 15. I, 8, 2 sqq. II, 3, 3 sq. II, 1, 3 sqq. III, 15, 15. III, 29, 3 coli. Od. I, 4 I0. I, II, 27 seq. II, 7 6 seq. IV, 1, 31 seq. I.

Proximus locus et honor quas totiens cum rosis nominavi erat violis earumque, ut ait Plinius, plur genera,

purpureas Iuleas albae, plantis Omnes ut Olus satas. Ex iis rem quae Sponte apricis et macris locis proveniunt purpureae latiore folio statim ab radice carnos eaeeunt solaeque nomine a ceteris discernuntur appellatae ia et ab his ianthinaei XIII, 127.:

Dat festinatas, Caesar, tibi bruma coronas: Puondam ver erat, Nunc tua facta οSa St.

Becker Gall. 34. in Glashauserit aetriebene Rosen. Cis. Π iis te mann p. 47. cum nota 2. 47 De hoc quaestu atque artificio quo mox Romae ex AegSpio Oronarii coronariaeque praeter ceteras excellebant praecipuoque in honore erant vid. Bottiger Sab. I. p. 231 seq. Adde Aristoph. hem. 457. ἀλλ δεις ἀγοράν ἄπειμι δει γὰρ ἀνδρασε

quo quidem στεφάνους -θηματιαίor scholiastes et Athenaeus XV, 680 e. ἐργολαβ ριένους καὶ ἐκdooίμους, corona conduciicias, recle interpretantur perperam Bolliger i. c. p. 230 Tsr. vi. 25. 38 De praecipuo rosarum in coronis usu quasi Silvam dictorum congessit Paschalius Coron. III. . p. 147 - 165. Sed id inprimis' iis te mann p. 49 seq. coli. Beckeri Gall. II l. p. 32.

라틴어 텍스트