Q. Horatii Flacci Carminum librum primum collatione scriptorum Graecorum [microform]

121쪽

restis. E satinis maxima auctoratas luteis. Ita linitis XXI,

Destres et sativae enipe, ut omnes Seriptores Veteres, sic ille plane diversi generis ores a calyeum tamen, ut opinor, atque odorum similitudine, riuum praesertim eodem sere eni-pore floreant, uno eodemque nomine appellat Violas quo russi alterum genus storum nobis est Viola odorata . schwarg-blaue Viole, Margveitchen , alterum e Cruciferis nostris uugenera verius quam species amplectitur, Matthiotas incanae

provenientes purpureas sive a vocabat Plinius, easdem Graeci

vel Γα πορφυρῶ, ἰὼ μέλανα se μελανια Vel in plici er ah praecipue ἰα nominabant 'f'. Nicander apud Athen XV, 14

c. vs. 60. Συν δ' ἄκινθον ἰωνίδας τε χαμηλας, ορφνοτέ - ρας τυζε μετ' ἄνθεσι Περσεφονεια. Theocritus Id. 10, 28.:39 Iia omnino statuunt Sprenge ad Dioseo ridem Ill 128. I. l.

v 550. et Fraas Synops plant stor claSS. p. 14 eq. I seq., duos quidem auctores locupletissimos infra non tam subsecutustiuam eos in scriptoribus veteribus explicandis consentire metulligavisus sum fr. Vos ad Virg. Eul. 2, T. et illerbe ex Flor class. p. 45 seq. 168. qui varias utriusque generis p rie non sine manifestis erroribus recenset De ipso nomine aes habet, it iste in Lex etSmol. -hol. D Leuco jum L. Corona

Xurcio ιον μέλαν ἐντὶ καὶ vi γραπτα ,ακινθος Virgilius ges. di . 39. Et nigras violas sunt et vaccinia nigra. idem Ge. IV. 275. V violam sublucet purpura nigra E. Claudianus de r. Pros II. I 28. lilia fuscis sileail Diolis. Ei ab his auctore lini ianthinus seu violaceus color est, ad

quem spectat Horatius d. III. 10. 14. Epist. II, 1, 207.

Las vero quae, quamquam ipsae quoque in Italiam et Graeeiae partibus maritimis frequentes Sponte nascebantur, tamen a veteribus quoque in hortis et in violariis magis colebantur, sativas igitur multicolores illas omnes Graeci uno ἰων λευκῶν sive λευκοιων nomine coni plecti solebant, itemque Romani violas albas vel simpliciter violas appellabant' Itaquidein scriptores veteres loqui solent, ubi tota genera respieiunt eaque Vel ipsa inter se contendunt vel aliarum plantarum generibus Ῥpponunt, velut Philonidem medicum quem supra

laudavi p. 18 seq. et quos nio laudavero heophrastus et

uicesius et, ni fallor, Theocritus Id. 7, 3. K rc τῆι κατ'

x uri νυλάσσων κτλ. et Virgilius cl. 2, 46. tibi candida

Iais, Pallentis violam et . summa papauctra iamENS, Xarcissum et florem iungit bens olentis anethi, Ovidiusque

rast. I, 345. Si quis erat, factis prati, flore coronis qui

posset violas addere. dives erat, utrumque Cruciferarum nostrarum genus, et Matthiolam et Cheiranthum, intelligere videntur Hi nimirum hic omnes universe loquuntur, de coronamentorum generibus disserentes Alias enim alii aut etianitiden scriptores veteres qui plerumque unu ni aut duo viola-41 Diosc. III, 128. Aευκοῖον - . . . 'Pωααιοι πουλα αλβα, ιδ βαλα αλβα . . . - γνωριμον ἐστιW ἐστι δἐ αυτῆς διαφορα ἐν τῆ ανθει ν γὰρ λευκον ἐστιν ν μηλινον et κυανου πορφν- ρουν Pρίσκεται. Εστι δἐ αυτῶν et χρηστον προς τι ιατρικὴν χρησιν τ ριηλινον ubi Sprenget Τ. II. p. 550 : Sub λευκopias militant Matthiolae incanae . r. varietates multicolores et heiranthus heiri L. quem lutei flores et praecipuus in medicina usus produnt. V Frna p. 107. se Di OSc. 3, 128. λευκοῖον λευκον, κυανουν, πορφυρον . . . in Woli Varielatender amat seli hausi Lultivirten eukrie '' Cir eundein infra in nota M.

122쪽

rum genera esse dicunt interdum iri efficiunt, unum dumtaxat sponte nascens illud nigrarum violarum, sati Varum autem duo, tum λευκοὶ et I κροκεα seu albas violas et lutea discerianentes. Cuius rei liae sui ratio, quod quum alterum de genus totum complures species complectatur olore inter se differentes, quum inter sativas et albae et luteae et caeruleae et purpureae reperiantur, amen omne omnino, Si cum purpureis quae proprie vocantur seu cum nigris illis silvestribus comparantur, minus ardere οπολευκίζειν Videntur a quo ipso, non a canitie cinere ove soliorum colore ut os ei Billerbec opinantur , his cunctis antiquitus λευκοῖοι siue albis violis nonien inditum est My); sed quoniam hoc magis

42 Pindarus ol. 6 55. ' Ιων ξανθαῖσι καὶ παμπορφυ ροις κτωμοεγμένος ubi Scholiastes ἀκτῖσι δἐ ααπορφυροις πεν, ἐμὴ τῶν 'ων τὰ μεν πολευκίζει, τἀ δ πορφνρaἐοτιν Pallor nimirum uigori purpureo opponi solet illnoribus atque omnino in plantis describendis quid autem is color vel potius fulgor purpureus proprie suerit, docet Cassi0dorus Variar. I, 2. GIor purpurae est obscuritas rubescens et nigredo sanguinea. st igitur apud orat. d. II, 12, 3 etfvid. Met II 6m purpureus et Pimieeus proprie dicta sus cruoris sunt epitheta, sic eadem pulcherrimorum florum sunt. Horat. Od III 15 15 stos purpureus rosae; v, 10 4. qui color est Mileene 'store prior rosae. Iam vero eadem rosa cuius color purpureus apud poetas veteres saepissime cum rubore surgetilis diei contendit interdum etiam nigra dicitur, non alia subiecta sententia quam ruboris sanguinei, velut Achilles Tat. lib. . de Indica quadam rosa, cuius puniceum sulgorem satis admirari non

r. Pros II, 2. . Sanguine splendore rosas, accinia nigro Induit, et dulci uiolas ferrugine pingit.

Itemque idem Facinthus poetarum veterum tum suave rub f Vira es. 3, 3. tum purpureus 0vid. et XIII, 394. iussi niver Virg. Ecl. 10, 39. vocatur , o splendorem eius sanguineum . quo Gladiolus byzantinus noster qui veterum poetare a hyacinthus suit Sprengelii quidem sententia ad Diosc. IV, Η, T. II p. 583. et Dierbachii Flor. 3th. p. 137 maxime soli' spicuus est. Contrarium autem pallorem habes apud irgAen. XI, 70. Innguentis hyacinthi, Cui neque fulgor adhue necti sua forma recessit, ei manifestius etiam apud Calpurnium xx 9, 44.:

In ceteras omnes e sativis quam in luteas cadit, ut quae fulgore quodam auri insignes sint, hasce ipsas interdum de tibκοχις Xeipiunt et in Singulare genus secernunt, perinde a nos eukMen et Goldi ac solennis discernere. Sic de his Ipsis sativis Nicander cecinit apud Athen. V. p. 683 a. s.

autem et lutea viola eaetenuat menses in . Denique, ut recte ubique varia apud Vetere violarum genera discernamus, pe-elanda ante omnia sunt opposita, quae illi In violis appellandis secuti esse videantur; deinde vero eliani illud considerandum est, quod monent harum rerum intelligentes, violarum bilinium longe requentissimas in Italia atque in Graecia esse Matthiolae incanae varietate multicolores, easque a Graecis praeter cetera λευκοῖα vel etiam simpliciter breviterque I et Ilonianis violas albas vel violas appellari ε) Haec de ge-Τe sine, vae misero mihi lilia nigra videntur, Pallentesque rosae nec dulce rubens hyaeinthus; Nullos nec myrtus nec aurus Spirat odores. At tu si venias, et eandida illa sient Purpureaeque rosae et dulce rubens hyacinthus. Ergo purpureae quae proprie Vocanin violae eaedem sunt quae nigrae et opponuntur pallentibus sive Ibis.

43 sic interdum alibi notabile vero discrimen, quamquam per se leve est hic videlicet utere viola ἰo κροκεον heophr. de caus plant. VI, 14, 11. per se ipsa efficit genus aliquod quod

λευκοιων generi opponatur, quum quod λευκοῖον μήλινον a Diο- seo ride III, 128. viola utere a Plinio XXI, 6 appellatur et in λευκoico numero a utroque refertur non tam genus efficiat quam partem generis, ut intelligatur, quoniam pars saepe prototo genere et rursus genus pro parte aliqua solet poni, interdum etiam λευκοιον pro λευκοα μηλίναι potuisse dici, velut ab Hippocrate seeundum prenge h. r. h. p. 45. Qua ipsa re sententia nostra optime comprobatur. 4 Audiamus quo locupletiorem hic audire non possumus auctorem Fraasium p. 116 seq.: Cruciferae. I. Matthiola in ea na

123쪽

neribus viola rami erant autem utriusque generis violae, ei ut nascentes purpureae et salivae multicolores, ut passimi alii vidimus, e praestantioribus oribus coronariis praesertini ui Giae os, tantoque uagis placebant, qu0d 0 soluin prini veris ni unera novi lite flores sed ident doratissimi erant.

6nariis stoibus omnibus primas violas albas luteasque deinde osa se endas praecipit. Atque apposite Horatius, ubi veris adventum celeb at, his potissimum nonis Dribus caput impe-

Aut ore, terrae quem ferunt solutae; nisi sorie, ut dixtinus, rosa potius aut eas cum violis intel

suisse videntur λε Mao στε ανοι, et ipso nomiii inductu es

Nec certare iuvat me Nec vincire novis tempora floribus.

A Philodenius pigr. l. Anthol. r. . II. p. 79. In tumulo της φιλοβάκχου ρυφερας nasci ptat: - βάτον, ἀλλ' παλὰς λευκοῖο, κάλυκας η β). Ceterum apud Athenienses Dionysia niagna quae in Martium mensem et Aprilem incidebant praeter hederam et rosas violis albis celebrari solebant si , apud Romanos autem Lares praeter Orem marinum fragilemque myrtum Horat. d. III, 23, 5. iisdem violis omnibus coronabantur Τ); et nigrum' earum genu Proserpinae, album Ioni, quam Iuppiter dilexe rat, consecratum serebant ). De violis rosisque abunde dixi nunc quod tertio denique loco e oribus coronariis proponam lilium tanto brevius enarrare licebit, quanto certius eius genus est Est enim haud dubie album ilium, ilium candidum L. quem o- reni vere regium et Iunoni reginae sacrum unde rosam Iunonis vocabant '' et in hortis ac rosetis et in corollis convi-

45 Plura de hoc violarum maxillaeque λευκοίων inter coronamenta honore Paschalius Cor. III. 3 seq. et Iacob sonthol. r. Τ. VIII p. 233. 46 Haec enim Oronamenta in Dion3siis nominant indarus Fr 45B. et Simonides r. 13l Selin. quorum ille etiam Atheniensium urbem eam ob caussam r. 46. οστεφανον Ἀθάνας Vocat quo quidem cognomine alias Venus h. om. 6, 18. et Musae Iheogn. 250. Simon l. c. appellari solebant. D. Aristoph.

nius Aug. e. i. in hac ipsa ae memorant, it patet ex JuvenSat. 10 90. Laribusque paternis ura dabo atque omnes violae

εστε, καλούμενον υ ἐνίων λείριον ubi prengelo II p. 541. si Species ipsa plantae manifesto est Lilium eandidum L MFraas Inops plant flor. Iass. p. 28 seq.: , Lilium candidum L. Heisse ille. Κρίνον λευκῖν Theocr. id3ll. 23. κρίνον Dioscr. 3, 106. . . ilium album Plin. 21, 5. κρινος hod. sec. Sibili

124쪽

valibus rosis nilscere amabant. Plinius XXI, 5 IIJ, S. 22. iLilium rosae nobilitat proxumum St. . . Et interpo8itum etiam maxume OSa decet, medio proventu earum incipiens.

Ovidius Ani. Η, 5, 37. Quale rosas fulgent inter sua lilia mixtae De sertis compotatoruni Pseudanacreon 34, 6.:

Ορα καν στεφάνοι τιν οπως πρέπει τα λευκα Poδοις κρίνα πλακεντα.

Et miscet ea ΙΙoratius quoque in corolla convivali, qua ornatus sospitis amici reditum celebraturus est, Od. I, 36, 15.:

Ne desint epulis Osas Neu vivax apium neu reus lilium. Ut enim hic corollam convivalem, non aliud ullum ornamentum conviviis adhibitum intelligamus, suadet et adiecta mentio apii, de quo tox viderimus, et quod ipsunt quoque lilium album praestantioribus oribus cononariis est M'. Mitto purpureum hyacinthum et suave olens amaraeum serpillumque, praetere permultos alios flores herbasque coronarias vel celeberrimas quoniam eae ab oratio, a quo haec omnis disputatio ducitur, in coronamentorum genere non commemorantur, et proper ad hederam apium populum albam, quae ille sola coronamenta praeter ea quae iam cognovimus carminibus suis inseruit. In earum igitur plantarum unier quae tantum solio e0

ronabant Plin. XXI, 9, 3. 5 seqq. post myrtum secundo

schen Reiss), in Bezu aus die eLannteste Art. De lilio Iunonis flore et spei castitatis pudicitiaeque signo vid. Dier hach lor. Sili. p. 13 Sem 5M Ea de re scriptorum diei plurima collegit Paschalius Cor. II, 8 p. 164 - 168. 51 numerant eas os ad Virg. cl. 2, 45 - 50. Becher a Charicleo. I. p. 181 eq. alii. Subitet quae breviter e0m'plexus est Fraa SSnοp. l. nor elass. . .: Von de planiis coronariis de Alien mogen hesonder nocti Lilien, ethen una Κlatselinethen, Munre, Anemonen, Th3mian Salaan, Hyacini, Cistroschen, NarEissen, retischer Sussklee, Mutterkraut, δ' vendet, adoran Syeidenroselie etc. genanti sein.

utique loe ponenda est hedera Famque primas ei desertplinius XXI, 9 283 4 52. Folia in coronamentis smilaeis et hede a Forymbiqum earum obtinem principatum Et primo inter φυλλώθδ' 'εφανωματα, tertio post viola et rosas loco Nicander quoque apud Athen. XV. p. 683 c. κισσον ponit κοοκοωτα κορυμβοις, hoc est, hederam crocei corymbis insignem. Id ne sorte mireris, cogitandum est primum hederam Baccho suisse sacram, deinde Ipsam hederam, qua quidem veteres ad corollas uterentur, longe aliam fuisse ac nobis vulis oeognitam. si autem haec coronaria atque Bacchica illa hedera, qua etiam doctae frontes coronabantur, una eademque species eiusdem generis vel potius ut nunc accuratius loquun- in botanici h una eademque varietas eiusdem speciei, hedera

illa croceis corymbis insignis Audiamus Plinium XVI. 34 62), d. J4 seqq. . Species horum generum hederae maris

atque seminae tres est enim candida aut nigra hedera i liaque quas vocatur elix. Etiamnum has species dividuntur in alia8, quoniam est aliqua fructu tantum candida . alia e folio, fruorum suoque candidum ferentium aliis densus acinus et grandior, racemis in Orbem circumactis qui vocantur

est minor acinus, parεior racemus. Simili modo in iera. stlicu et Semen nigrum, alii crocatum, cuius coroni

poeta' utuntur, foliis minu3 nigris quam ivi dum siam, alii Bacchicam vocant, maxumia inter nigra' corymbis quidam apud Graecos etiamnum duo genera huius faciunt a color acinorum, erythranum et chryso carpum ) Ex his enim Intelligitnus huc

ο δε 'λιν ἄκαρπος τό ἐστι Ῥαν λεπτὶ ἐν 'ἀ κλήματα καὶ τὰ Ptia Ἀκεκρα, γωνιωδην καὶ 4νρυθμα ubi Σprengel ab Π - 486. . Tres generieas disserentias hederae D. enumerat suase in varietates unius speciei sunt albam, quae et maculis soliorum et fructibus albis, nigram quae Ductibus croceis aut nigri-

125쪽

unam pertinere quam dixi hederam Bacchicam eamque esse ex nigra varietate illati foliis minus nigris et semine eroeato

seu fructibus aureis, κροκυ- illum sive χρυσόκαρπον κισσον Graecorum, cuius speciem eximiam fulgoremque aureum poetae

vetere non satis possunt laudare in . t ad hunc ipsum ali- reum sulgorem eius spectat Horatius Od. IV, 11.:

Est mihi nonum superantis annum

Plenus Albani eadus est in horto, Phylli, neclendis apium Oronis; Est hederae vis Multa, qua crines religata fulges.

eantibus insignis est, et sterilem, quae humi repit et latia habet angulata seu tri ob et conformia. Cis. Vos ad Vire . Ecl. 3, 39. Frnas Inops plant flor class. p. 150 eq. De hedera chryso carpo Baccho sacra et poetica, haec acturatius tradit Dier hae li Flor myth. 4 sq.: Dies scholie Pstanete is in ordindien 2 Hause und ars nicti nil unserae gemeinen Epheu, de liberali ininaidern uti an alten auernwachst, Verri echsel Merden. Die alte Bolani ker unierscheidelisi e genau es istisedera poeticia C. Bauli. Pint. de nedem Dionysin des Ioli Bauli in odermedera hryso carpos nae Deleeliam p. ournesori Reis in die Levante, . p. 341 hericlitelvo dieser inieressanten statare solgendes Da i in otistan

Eel. 7, 9. qui omnes una voce solia hederae uirentia vel e Vi ridi pallentia aut orymbos eius eroeeos vel fruetus ureos istoren

, Festus dies.' inquit, tibi mecum agendus est, Phulli appa

rata sunt iam omnia splendide: noli tu moram sacere in crini biis tarda arte comendis, sed veni propere simplex munditiis, religata coma coronam ver apud me nectes vel ex apio vel potius ex hedera, qua sole frigere. In quibus v. fulges, equo pendet ablativus qua sere idem esse apparet quod ,ssores, conspicua es, adiuncta tamen notione sulgoris aurei aut laetae viriditatis, quibus virtutibus insigni est Bacchica illa hedera Perinde auctor Ciris s. 2I. florebant tempora lauro Appuleius luet. I. p. 2 31. corotiamin verno florentes mulieres Claudianus de r. ros. I, p. procedit Iacchus Crinali florens hedera Lucretius V, 785. Florida fulserunt Diridanti prata color β', Primit m igitur

temque eius pulcritudinem vel nitorem praedicant. ut vix possit dubitari quin Bacchicam illam dixerint. 54 Interpreto igitur: cuius hederae fulgore aureo, etiamsi simpliciter religatis crinibus accesseris, nosti tamen te Salis conspicuam lare utpote viretilem puellam; vernacule: si iii dessen old-bliti hendem Schmuck auetiyiei schliclit gehnotelem Baar, du glei chWolil prangst. am hac una latione omnes tolluntur disseultates, quae alioquin satis magnae ac vix superandae SSevideantur lienim iungenda ne dessario aut qua religata Sicut est apud Senecam Oed 413. Hede ne mouem baccifera religare frontem, et Sicut Acron schol explicavit: ,retistita, id eSt, torOnata' aut qua fuUes; tertium non datur esset nil perverSum propter obscuritatem. Atqui oui unirenda sine dubio sunt qua fulses et propter proprietatem dictio uis, qua crines dicuntur religari quum retrorsum aut in verticem undique . in unum vel in complum nodum solliguntur, is propterea quod alias puellarum eri ire auro gemmisque fulgere solent, quibus hic hederae fulgor opponitur Magister amoris Am. III. 13, 25. Virginei erines

auro gemmaque premuntur Petronius fragm. I, 13. Guttura Nunc a re mugitis monilibus ornent, Aut seminas aptent capiti:

tu sola Dicere et spoliata potes. Adde orat. Dd. IV, 13, 13. et Tibull. I. 8. 15 seq. I. s. 39. De erigatis autem crinibus est. Horat. d. I, 5 4. II, 11, 23 seq. . Ovid. A. A. I. 530.lli, 43. Tacit Germ. 38 3 coli. Hor. d. III, 14, 22. Murreum nodo cohibere rinem Ovid. Met III, 169. de Diana)r Sparsos per Olia apillos COIIisit in nodum: ib. VIII, 18. de Atalanta venante es Crinis erat simplex, nodum collectuain unum; Senec. Herc. Oeti 1547. Et comas nuuo cohibente nodo; H. Hipp. 402 de Amazone venatrice nodi Comas

126쪽

hedera, ut eo redeana unde digressus sum, et ipsa Specie com niendabatur et quod refrigerandi quandana vini habere putabatur β). Deinde vero, quoniani hedera laetitiae dator Baceliu erat aera, corona hederacea laetitiae convivalis testis esse videbatur Bacchus en in curas diluit, ut ait uripides in Bacchis S 1. κισσοφόροις θαλίαις. Pseudanae reo 26 5. Sex haec hactenui de convivali isti coronae hederaceae ββ Nani ad sacrum vel ad poeticum potius quam ad convivalem eius usum speciat oratius Epist. II, , II 0.:

Fronde comas vincti cenant et carmina dictant. eo egit misitque; H. ed. 4l4. te deeet, Baeehe, Spargere

effusos sine eis erines, Rursus adducto revocare nodo: Tac Germ. 38. 2. Insigne sentis obliquare crinem Odoque substringere Stat Τlieb. I, 238. Palias et asperior Phoebi Soror, utraque telis , Utraque torva genis avoque in vertis enodo. Adde schol. Acron ad Od. II, 11, 22. Festinantes enim mulieres eaeum tantum apillum in nodum colligere consueverunt. Similiterque Graeci ἀναδεῖσθαι χαίτας Apoll. Arg. Ill. 50. , ωαπτεσθαι ἐθείρας lib. 29. , αναπλDεσθαι τἀ τρii Paus X, 25, 4 . παραμπυκίζειν κομην Aristoph. L SiStr. 1. 17). Ac idendi ea de re praeter eos quos iam supra laudavi in n0l 14 Spanii heim ad Callim. h. in Cer. 5. p. 45 seqq. , ill chel mann in ist. art. V. 1, 4. Opp. . IV. p. 82 Seqq.)ib. V. . . p. 18 et inoraciatu praevio 4, 66. Upp. I. VII. p. 129 seq. Becker Gall. II l, 151 seq. Ergo iure piissi0 mihi videor sic interpretari vides enim structuram esse legi limam, Servatam dictionis proprietatem, Sententiam vero optimam, praesertim quum oratius hic, id quod in ipso inest nomine. virentem Phyllida consuli sic hedera fulgere dixisse videatur sicut d. III, 15, 15 vetulam Chlor in negavit decere

florem purpureum rosae.

55 Philonides medicus apud Athen. v. p. 67 d. και ἐπὶ τον ἰο

οινον στέφανον γλθον αυτοματον τε καὶ πολυν οντα καὶ ara πάντα τοπον γενναιμενον, ἔχοντα καὶ προςοφιν να ἀτερπῆ, χλιο ροις πετάλοις καὶ κορυμβοις σκιάζοντα το μέτωπον και τους ἐν τῶ σφίγγειν τονον υπομένοντα, προς έ τε δ φν -

χοντα χωρὶς ὁμῆς καρουσης. Adde Servium ad Virg. cl. 8.12. et quae Supra protuli p. 180. 56 Plura ea de re Paschalius Cor. I, o. T. p. 5 Seqq. Cele rum de hedera ab omni antiquitate Baccho saera idem I, s. 16 p. 48 Seqq.

Γbi hederacea fronde ornat almatiique quodam divino suroris Bacchic instincti poetae isti sacri hederae cultores divinos gitoque sibi versus undere videntur 73, quamquam iidem cenant. Erat enim corona hederacea non modo convivalis ae- illiae testis sed ei iam suroris poetici, cuius auctor vel praeeipuus idem Bacchiis habebatur q). Sed haec in transitu nunc

cetera XSequi pergam. Non magis mirabimur quod apium a veteribus poetis saepe in coronamentis commemoratur, Si modo quale coronarium illud apium fuerit ab ipsis paulo accuratius cognoverimus. Fuit autem e palustri genere sativum apium Plinii, σέλινονα παῖον Graecorum, quod est nostrum pium graveolens L.

Sellertex ex Umbelliferarum familia β 9; sed idem tamen apii

57 0vid. TriSi. V, 3, 5. eandemque ellipsis elegantiam habes api eundem et IlI, 542. et alibi, perinde ut rosa saepe in hac restos vocatur ton erat igitur currat iter ad auream Pollinarem magnam illam poetarum coronam v. minckel manu opp. . II p. 502. Oll. Pn Schal V, 12. . ., 20 Seqq.) aberraret. 58 Vid. Paschalius Cor. l. c. I T. p. 52 se ac Oh Anth. r. T. Vill p. 306. Iler taber x ad Irop. II. 30. 38. p. 206. Servius ad Virg. Ecl. T. 25. medera autem Ornantur poetae, quasi Libero consecrati qui it ut Bacchac tisaniunt Sic Oraiius Epist. I. 19. 3. J Ut male unos scripsit Liber Satyris

Faunisque poet is . Plutarchus uua Pst. Rom. c. Is g. λέγοντας, o rara υς και πνε α μανίας si υ ἐγερτικον καὶ παίγα κενοτεκὼν ἐξίστησι καὶ Ἀαράττει - τλ. Illuc corona hederacea riuum communi omnium poetarum corona Sset tum maxime disturambic' ac 'brico carminum generi, qua' quidem carmina praeter cetera e commotiore quodam antini fluctu proficisci crederentur,

erat pia, ut dictum est ad Carm. I, 1, 29. v. de ea Paschal. I, 18. p. 59 si Athenis praeterea propter Dionbsim dramatico carminum gelieri dicata erat. v. Jacob Anili. Gr. I. p 331 VIII 306. XII. 164. 59 Plinius XIX, . 123 se l. Contra plura genera Sunt . . . Pio.

Id enim quod sponte in umidis nascitur helio se Iinum vocatur, uno soli nec hirsutum, rursus in Siccis hipposelinum, pluribus foliis, simile helioselino tertium est reoselinum cicutae foliis, rudice tenui, semine aneti, minutiore tantum. Et sativi autem disserentiae in folio denso, crispo aut rariore et leviore, item caule tenuiore aut erassiore et cautis aliorum caudidus est, aliorum purpureus, aliorum varius. Di OSc. III, 67. Σέλινον κοπαιον αρμο-

127쪽

genus in Italia Graeciaque tuli est doratius naultoque ad speciem forniae elegantius ac pulcrius 'f'. Audiamus iam ipsoqscriptores veteres de eo disserentes saepe enim virtutes eliis praedicant. Ac primum quidem paratam semper ac perennem eius copiam laudant. Nicander her. 21 l. σελι ον ωφυλλον.uoratius Od. I, 36, 16. vivax apium Lybinde pulcram eius viriditatem praedicant, quam quum diu conservet etiam in dronis, tum singularem refrigerandi vim habet Theocritus Id.

T. II p. 23. : Apium hortense, in omni antiquitate elebratissimum Spontaneum est in locis spe iis Graeciae et ad saepes Sardiniae. Plantatum in περικήποις, atriis hortorum, suisse legimus Schol. Aristoph. Vesp. v. 478. unde proverbium de eo qui rem nonduin orditus est: οὐδ' ἐν σελίνοις ἐστίν. Apillae

palustre vocatur a Linnae graveolens, Vulgaris notitiae.

jόλινα irgilius Ge. V. I 2LD Et Dirides apio ipae. Huc rettulerim oratii quoque udum apium Dd. Η, 7, 23. 3, quod quidem epitheton ab illo non audacter novatum esse arbitror, ut idem esset quod Ἀγρον seu Asiexibile Oret L. Duentg. , sed proprie dictum, ut esset vel umido gaudens, sicut li- alii XIX, S 47 , . 59 de eodem apio, unde etiam nomen traxisse videtur ' ) vel , viride apium, ab Interno humore

udum ei appellatum, altim ἰν πελινον, quale in Nemeis dabatur, quum Isthmiaca corona ἀπῖ ξηρῶν σελίνc0 esset si ) um suavi odore eius delectantur heocritus Id. 3, 23. εωμοισι σελίνοις Plinius XXI, IS . s. 'S. Hortensiorum o rotisSima quas Sicca, ut ruta menta aptum Saepissime deliique in apio crispani soliorum speciem exilemque eius naturam laudibus esserunt Theocritus Id. 7, 45. πολυγνάμπτω, σελίνω. Idem Id. 20. 23. D runci δ' ia σελινα περι προτανοατι κεχ το Philodemus pinor. 10. d. Anth. r. . l. p. 72.): σελίνων Ουλοτερ β Columella XI, 3, 33. crispas frondis apium. quae quum ita sint, Nilii in multae et apertae

e0nvenian caussae, quamobrem veteres apio in coronamentis usi esse videantur, nihil reconditae caussae quaerondum vide-tiir nec est prolecto, iit frequentem eius in hac re usum explicemus, eum cum Fossio ad Iugubrem eiusdem apii is uni confugiamus Vos quidem vult hoc coronae genus ad indi-61 Ab aqua enim dicium videtur aprium. iit ste in Lex eum OL -

62 Schol. Pindari l. , T. p. 96 BL h. l. f. 45. p. 274. Lb.

Cfr. Dissen ad Pind. l. 2, 3. Silim. 2, 16 Ossi errorein ad Virg. it. 6 68. opinanti hoc θεοσέλινον, illo ἐχειοσέλινον significari, verbo tetigisse sufficiat, quutu Satis constet palustre genus in uirisque alum esse. Ceterum de persimili anetho similiter alicubi Galenus 'Τγροτερον καὶ ἡττον θερμον ἐστι τὰ χλω -

ποσια. Idem videlicet de apio potuit dici. 63 λλίνων otiic τοτα solemnem in crispa io in describenda suisse Similitudinem pluribiis ib. demonstrat Jacob T. VIII p. 220.

128쪽

cium vel potius memoriam morti electum, quo magis incitaretur laetitia μ' ; at eam rationem nemo, quod Sciam, scriptorum veterum attulit, et contrarium licet colligi e lihil verbis XX, II 413 S. II 3. dicentis apium, quod defuncturum epulis feralibus dicatum Sit, ideo quorundam Sententia ad cibos non admittendum, immo omnino nefas esse certe idem Plinius coronarii apii mentionen nusquam secit quam frequens tamen ii usus eius apud Graecos qui deni uerit popularis de-nior Sirat cantilena quaedam, quam saltante decantabant in comissationibus ανθεμα seu flores vocabant , cuius teminit Athenaeus XIV. p. 629 .:

Adde Theocriii Id. 3, 2 seqq.:

Ubi pastor quidam coronam gestans ex hedera factam, intexiis rosim atque inpio. decantat παρακλαυσίθυρον AC Sapphoni Alcaeo Anacreonti lapii coronas in requenti usu fuisse supra vidimus p. 163 seq. Notabile vero scholion Acronis ad 0raiii Marm. IV. II. I. rei qui, Alcaeus frequenter

se dicit apio coronari . . . , vel quia tardius deponatur qui prandet apio coronatus ain Romanis, misi me allii memoria, unus Horatius se dicit apio coronari Od. I, 36, 15.: Ne desint epulis roSae Neu Divax apium neu breve lilium.

Phylli, nectendis apium coronis. In quibus exemplaria Graeca sua. in priniis Alcaeum, secutus

ridetur Nam d. I. 7. 21 - 25. quidem complura etiam

alia imitationis vestiaeta apparent, quibus in hunc potissimum deducimur, ut iam Supra dictum estis. 169. Restat ut verbum addam de popul o alba Alcidae gratissima μ'. opulea enim fronde eucrum coronavit Horatius Od. I, 7, 22.:

uda Lyaeo Tempora populea fertur Maias corona,

qtiuili is no Vam patriam quaerens in itinere quondam libaret τω ηγεμονι Πρακλει, quum praesertim Similes tum ipsi quoque labores exanclandi essent, atque ille olim errans exanclaverat Solebant autem viri sorie et iuvenes palaestrae studiosi Hereulea se ronde ornare ββ).65 Vide Virg. Eul. 7, 1. e. II, 66. Aen. VIII. 276. cui Servii anilotationibus, Ovid. Her. 9 64. Phaedr. IlI, IT 4. Senecssere sur. 93 seq. 912. Here Dei. 579. 1642. ed. Bothe, Plin. XII, 1 2), 3. Sit Puti. ,-530 seq. Macrob. Sat. III, 12 coli dic. e Ins Animadv. p. 297. 299 seq. Vos s. ad Virg. cl. . l. Die rhach. Flor inbili. p. 30 eq.66 Vide quae ea de re iam supra dicta sunt ad orat. - 29 seq. et de Theocr. Id. 2, 121. p. 171 Seqq. coli Paschal Cor. II, 2 p. 204 seq. et Dier bach l. c. p. I. s. etiam obeck. Aglaoph. p. 1172.

64 Vide ipsum ad Virg. Ecl. 6 68 cum nota Servii Ceterui de lugubri apti usu accuratius exposuit ei neke in Analeelis Alexandrinis p. 82. qui bene addidit: At suisse etiam qui piuta victoriae s3mbolum aherent docent quae de Danao resertat3inol. I. p. 43, 22. quae ex integrioribus Pindari scholiis ad Sih. θ, 18 ed. kli desumta sunt Herculis statuas apio coronaia commetitora Tertullianus de εχ r. milit. I. Adde etiam seli i- talis et longae vitae coli. quem iam laudavero Acrone scholiasi3 et quem supra laudavi Fraasio in nota 59.

129쪽

conspectus

Antequali ad re in ipsam aggrediar quam proposui, Monam breviter rationem consilii mei quandoquidem enim, quemad-nio dum ratio totius operis descripta mihi in Prooemio est, Horatii Carminum librum primum collatione scriptorum Graecorum illustrare omnino hoc consilio institui, ut eius Graecismum, qui quidquid ille et rerum et verborum imitandi studisse Graecia transtulit suaque secit complectitur investigarem

atque excuterem huic me instituto, quo opus hoc Omne aggressus sum, ita demum satis acturum existimavi, si ea quae in re dispersa atque infinita viderentur observata esse ratione ei distributione sub uno aspectu ponerem. Itaque, quum Graecismi Horatiani partem illam alteram grammaticam, quam nude proprio a praecipuo Graecismi nomine appellare consuevimus, alio libro separatim pertractandam mihi proposuissem:

hic, quo ad caput imitationis Graecae, sic enim alterani

i Tam late Graecismi regionem patere vidimus in Prooemio

VI., quamquam nunc aitem dumtaxat eius rei grammatica in rite toricamque quae in verborum formis et structuris grammaliti omnique dictione iraecanica versatur Graecismi nomine appel' lare consuevimus, sed in e communem potius loquendi consuetudinem quam analogiani verhi ipsamque veritatis regulam selliij Csr notam SPq.

Graecismi partem quae res et senientias de Graecia assumtas conlinet, Si est simpliciter breviterque dicendum, solemus dicere ' , pervenirem, scriptorum Graecorum dicta Omnia, quaecunque ab oratio in illo quidem Carminum libro imitatione

expressa esse iudicaveram, sub ipsorum deinceps nominibus sic numeravi et exposui universa, ut collectis undique unum in locum et tamquam conspectum dissipatae illius inlitationis exemplis his omnibus demonstrarem, quaenam potissimum , exemplaria

Graeca ille et imitanda sibi proposuisset et solitus esset imitari. Sed ut certa quadam ratione et iudicii severitate a

me actum esse intelligeretur iustaque rades accederet operi, universum imitationis genus ad tres paries revocavi congestaque omnia, quae quidem tripartitam hanc rationem sequerentur, tripartito ubique ordine sub Graeci cuiusque Scriptoris nomine disposui. In unum inim numerum rettuli ea in quibus nil talio genere u certa, in alterum ea in quibus probabilis illa, in tertium ea in quibus eadem dubia esse videretur: euius rei rationem accuratius exposui in Prooemio p. XXVII sq. His partibus distribui congesta innia: Ἀ0ngessi autetia, ut dictum est, non alia nisi ea quae rerum et Sententiarum similitudinem haberent viderenturque imitatione expressa SSe. Nam verborum Omnisque dictionis Graecanicae, ut quae Graeeismi sic proprie dicti, non huius essent loci. hic nullam ratione ni habui, nisi quod comprobandi caussa interdum ea conferri iussi, quo magis appareret sententiarum imitationem esse actam. iraeterea complura saepe Graecorum dicta adi dum dictum Horatianum invenies citata, ibi ii delicet eadem res vel sententia aut ab eodeni scriptore saepius aut a pluribus tractata esset quae quidem ninia ne tibi conspectum turba rent, sic studui cavere: si complura omnino idem vel probarent vel significarent aut si quae prorsus similia esse viderentur,

qR0d ienum vel plurima aput principes Graecismi oratianiauciores Homerum et Euripidem reperiuntur, ex iis unu in po-

uisse satis habui, reliqua amen uncis inclusa adieci aut iis-

2 De lio discrimine Graecisini et imitationis Graecae et utriusque partibus vide Bern hard bum in Hist. liti Rom. p. 259. nota 192. edit. 3.

130쪽

Conspectus deni uncis usus ident crebro vel alibi apud eundem scriptorem reperiri dixi quorum hoc alterum quoque consulto Dei. Est enim niagno videlicet in hac re ad persuadendum montenis ident dictum vel dicendi turmam scriptoris alicuius propriavi non semel alicubi exstare, quoniam poetam imitatorem, qualis Horatius fuit, probabiliter coniicimus celebratissima quaeque maxime recordatum esse. Atque Horatium quidem certum habeo sic adeo imitari esse solitum. Quamquam enim Vix satis potest dici, quam multa omnino ille Graecis Suis exemplaribus debeat, si quidem omnem ornatum rationis spectamus et ut sententias illas , ore rotundo dictas idem tamen nec usquam solitus est aliena vestigia premere nec Graecorum Xeniplaria de scripto sere aut ad verbum imitari, sed memoliter plerumque et libere expressisse videtur ea quae multa lectione, ut ita dicam, in suum Sucum et Sanguinem converterat, atque hoc denique animo ut vellet agnosci, non surripiendi caussa aliorum dicta recordatus potius quam imitatus est. 3Εditiones secutus sunt easdeni quas indicavi in Prooemiunota 51., in poetis iambicis elegiacis ni elicis Scheide inini Delectum, cuius numeris nunc uncis incluso et littera B uiatos addidi ergkianae editionis alterius a. 1853. numeros, in indaro Boech hi eandemque sere Berghi rationem, in dramaticis in dorsi editionem Lips. IS30. , in epigram- uiaticis Iacob si Anthologiam Graecatu sed Lips. .

Ceterum hic nonnulla addidi et correxi quae in commentario aut praetermissa erant aut perperam collata, eorumque etiam, sicubi opus esse videbatur, rationem reddidi aut auctores indicavi, velut recentiorem oratii interpretem Franci scummitterum. Ipsum enim puSculum, cuius brevem quandani summam nunc ni ulti partibus auciam atque emendatam hic Conspectus scriptorum Graecorun cuni Horatio collatorum continet, aliquamdiu, ut sit, interruptum pependit. Haec dicenda putavi de instituto meo: cetera iam reipsa patescent. Imitatione igitur expressi videntur:

3 Vide quae de oratio Graecorum initiatore exposita sunt in Prooemio p. ill a. et XV seq. coli. Bern hard F l. p. 5 eo et 29 in nota 446.

scriptorum Graec. c. Horatio collatorum. li

l ex epi eis poetis assii lii iuri hiis

33S. 565 sq. - 12, 25-27: d. XI 299 sq. Il. III, 237) D. Hor. Sat. Η, I, 26 sq. - 5, 9 sq. II. II, 388 390.

Bene animaduerit iniit erus in Horatii verbis stomoehum

duplicia inesse ταπει ,αισιν Homericorum argumentorum

Tἄπειν - est rei novae humilia expositio, ut 'm,ud orn-rium Merem Pelidae atomnehum edere Nescii

라틴어 텍스트