Richardi Bentleii et doctorum virorum Epistolae, partim mutuae

421쪽

Versus, qui aut trochaicus fuit septenarius, aut ambicus octonarius. ita scribendus: . . utrum Ovulas plus an couus habeas cadia

Apud eumdem in V. Protinus P. 76, II. aeriua in Colacer . . . ubi Midi, exanim inter Midia paribus protinamma dari. Apud eumdem in v. multare, p. 62, a NaeDius lacer et asseri laudes ago quum otia me multa tis meis quod praeterquam Mallem audiebam hoc mihi em nua. Sic ed. Veneta a. 1496. nisi quod pro aerius Colace, ut postea caibi coeptum, habe Nevius Colarcum lineola super littera , quae um notat. Aliae edd. pro eminus dederunt mmius Mercerus, qui No vii nomen eposuit, miris conjecturis tentavit hoc fragmentum, quas Satius est Praeterire, quum facillima mutatione corrigi posse videatur Scribe: se asserilaudas ago, suum Moti m mutia meis, quod, mater quam Melum, audiebam ho mi

Loquitur aliquis, qui quum per asserem Parieti sarciendo insertum e longinquo plus etiam, quam Voluerat, audivisset, laudat asserem, Per quem compos oti factus sit. Denique apud Priscianum sub finem libri IX. p. 874. ita legitur in ed. Pulachii Naaratu in Cola rqui decuma parte quantum alieni suis o xia, ibi publieando Puis erculis decumas. Et in Naevii quidem nomine omnes, quos ego Sciam, libri consentiun Alter cod. Lips quid pro qui Fortasse ita scribendum hoc fragmentum: quid decumas pariis p quantum mi aliani fui I9po xi ibi jam publieando epulo Herculis

422쪽

ontai verba erant exprobrantis benescia in parasitum Hata id interpretes Plauti ad Cure. II. I, s. Stidh. I. 3 81 Sed satis milia videor Naevio asseratasEffabnIam Colacem Itaque revertor ad Bentleium Onia

quod dicit, miram esse locutionem, Colacem asse αὐ i, is Pla ei Musram Mulam, et quae porro de his verbis disputat, meminem arbitror tam hebetem esse, qui videat, de industria eum Humniari Nam quis sibi persuadeat, non Vidisse eum, sic Verba esse in genda, Colavem esse meo et fauti etarem αε- ια- Immo bene vidit sed aciens dissimulavit, it haberet, quo scripturam suspectam reddere Nam in illis nihil erat, quod reprehenderet, quum Luscius dixit, AEunuchum Terentii non novam, sed valerem' hulam esse; esse enim Colacem Naevii et Plauti lerem enim fabulam nemo non videt, non tam eam dici, quae multos ante annos edita sit, quam hanc, quam non contineat movum aliquod et non ante inacen visum argumentum Sed tergit esto artificio consulare Iibrorum scripturam, riuum in eo. in quo accuset Luscius aerentium, eumdem simul excusare alta Nam si exentius furti accusetur idem etiam Plautum secisse, ut ab aerio, qui se antiquior esset, argumentum istud iraretur Esto vero, ut Naevium compilaverit Plautus quid hoc ad rem λ Furtum in Terentio reprehendit Luscius, qui, si idem etiam ma tu fecit, tum laudabit hunc di immo aeque reprehendet, et non suisse imitandum dicet: ut nihil hinc ex cusationis aerenti possit accedere omnino autem non de eo agitur, quid Plautus recte alit male fecerit, sod de eo, quod Terentius fabulam ediderit non novam, sed veterem, jam a Naevio jam a lauto tractatam: quae tanto gravior est reprehensio, quod non unus sed plures jam idem argumentum in acenam protulerant. Ex his apertum Videtur esse, mihi ista correctione potuisse infelicius excogitari.

423쪽

MVersu 35. ita scriptum videmus: quod si psraonis Ddam uri aliis non ιι ι,

ta optimo libro embino primi duo versus ita scripti

quod si personis iisdem huic in non uos

qui magis licet eurrentem aerDum acri*ers. Faemus, quod in posteriore Versu est, currentem --m, argumento Valde infirmo amplectitur ut facit. assentiamur enueio, pluralem ex caeteris libris, ut concinniorem, servanti, licet non ita eum tueamur, ut non etiam singularem illa si non grata at certe no ingrata quidem licentia defend posse exis emus. In Priore autem Versu aernus, utra melior lectio esse non audebat statuere Benileius vero, ,atqui inquit, ,,facile erat, utra melior esset, statuere. Recte aliis, ,,quia multi tum una florebant poetae non huic, quasi, u sola tum scriberet Ilio primo ipsum argumentum vituperamus, quia debile est; deinde, quod usua est eo argumento, quum aliud adesset melius. Ac debile est, quia qui de uno loquitur, ubi non opus est de aliis dici. non excΙudit eos. Atqui exentius Teprehensus fuerat, non alius. Itaque quidni interroget, uxsibi id hon liceat Sed meliore Bonueius argumento uti poterat. Nam repugnat quodammodo hoc pro nomen Auio sequentibus, quae quum aperte non do uno sint, sed de omnibus inteHigenda, pronomine isto Posito, ad hune unum reserenda videbuntur: ex quo haec nascetur ententia si huic non licet iisdem personis uti, qui magis ei licet currentes ervos scribere 2

Quod ineptum esse apparet, quia, quid sibi liceat, non suo debet, sed aliorum omnium exempla ostendere.

424쪽

s Quamquam hae quoque speciosior quam Verior aram

mentatio seret Adeo enim Iaarum est. do omnibos Poetis hio sermonem esse, ut, sive huic rivo HEL, legatur nemo haec verba aliter sit acceptums Nisi paullo major, si aliis, quam si huis legitur, orationis est sartium convenientia. Sed a convenientiais neglectio tam est propria familiaris sermonis, ut nat Tam ejus montineat Itaque 'e propter hanc ipsam negligentiam dubitari potest, an praeferendum sit huic. I Est vero aliud quod mireris a Bentleio, sui diligenti

imo solet ad numeros attendere, ion esse innimadversum Nais in vuIgata scriptura recte quidem et isdem et aliis in ictu est, it autem extra ictum D sed quia tamen non sentiat, valde ineleganter hoc uti ita esse collocatum, ut quum secunda syllaba elidatur, prima autem eum teneat locum . in quo brevius Pro nunciari debeat, 'otum Verbum prope effugiat et vix

aliquod sui relinquat vestigium Contra quod in 1ibro Bembino est plane exaudiri sinit Verbum mi, quod nunc, ibi alii abest, recte ub ictum positum est pronomine huic: uti debet. delitescente. Quod

si hujus libri scriptura ad familiaris sermonis consuetudinem valde est accommodata, ad numeros autem etiam aliquanto, quam Vulgata, elegantior: recte dubitari poterit, in sit Praeferenda. ' Quumque haec dubitatio AE redeat, ut quaeratur utra lectio facilius ab interpretibus ines librariis proficisci potuerit, mon o scurum esse arbitror, si talia scriptum fuisset a Terentio, mori posse idoneam causam inVeniri, quare quis,

quod sponte intelligebatur, Atiam Terentium his aliis comprehendi adnotaverit. M si ille Atii scripserat,

et tamen in sequentibus non de hoc solo sed de aliis quoque poetis omnibus loquebatur recte potuit observari, quum huic diceret, omnino eum intelligere poetas alios, suam qui jam personis illis usi fuissent.

425쪽

Pergit Terentius v. o. doniquo

nuuum est Iam dictum, suo non dictum ait priua. ,,Quinque ex nostris, inquit, non ait dictum redo,,Poetam sic dedisse: ,,uuuum ea jam dictum, tum quo non sis

prius. Aut supra V. 7.,,si id est peccatum, peccatum imprudentia est. DIn utroque loco prius nomen est, posterius Particia Pium. Bene factum, quod hanc conjecturam non intextum intulit male factum, quod reliquit in textu, quod non dictum sit prius. Et conjectura quidem ista

non uno nomine mala est. Primo, quod ista noexempla non possunt inter se comparari. Nam ut Vesebum in utroque idem repetitum sit ut id verbum utrobique prini nomen, deinde participium sit tamen ali altero paucissima sunt Verba, quorum nonnisi duplex cogitari collocatio potest, aut illa, qua usus est Poeta, aut haec, imprudentia sociatum σει. Uterque planus est et commodus ordo Verborum. In altero autem exemplo Vexba sunt multa, quorum tres bonae sunt et aptae collocationes quod non dictum it prius: quod non sit dictum prius quod non prius it dictum. Ineptae autem sunt, quaecumque a verbo dictum incipiunt, ut dictum quod non si prius dictum quod prius non it dictum prius quod non sit Ratio non est obscura. In principio enim collocatum hoc verbum

oppositionem aliquam indicat et conlparationem ad ea, quae non sint in dicendo posita. Tale quid enim in telligere cogimur nullum est dictum, dictum quod non sit prius, sed cogitatum, sed factum. Atqui id alienum est ab hoc loco. Quod si necessario a Verbis

quod non initium fieri obet, cur, quod modo signis-oabamus recte dici, quod non dictum ais priua, id hoc

426쪽

κIoco non est probandum Propterea, quia, quum idem verbum iterum ponimus, si id repetimus eodem modo, eadem Vi eadem mente, pronuinciandum est etiam e dem vocis ratione: ut in Adelphis IV, 5, a. IL. 4dno animo ducis uxorem E. iam. M. bono animo ea. ingurim. AE patre. Sed ubi repetii verbi vel major est, oe minor vis, ve quocumque denique modo alia ratio, etiam Pr nunciari debet aliter Ut in illo, si id sis peceasum, p casum i rudantia M. In Eun. I, , Ictu. o quicquid hu in feci, caussa omnis feta.

Dei mihi. Eodemque modo, si alia persona id verbum repetit: ut Adelph. IV, , 5.

Iam qua milmῬομει. E. di vi pater. Quod si nonnulla in contrariam partem exampla id buntur afferri posse, reputandum est, etiam eodem ictu Pronunciata vocabula tamen sibi dissimilia reddi, si alterius ictu prior, Iterius posterior sit dipodiae, ut

in Andr. III, 6, 11. miserum impeditum esse' i. de jam expediam. P. expcldies P ID. cinis, tu hi .nlud vero perperam, quod in eadem scena auo judi-- in Benueius dedit . .

427쪽

nec quid me niano faciam, cio. D. nac usae me, ugus id ago edulo. Vulgo in Davi vobis, meo quidam me. almanter eo- de Lipsiensis: nec quia nunc me faciam elo n. nec dquidem, ιquo id ago et D. Iam ut redeam ad illud, Muum est jam dictum, quod

non dictum si prius, non potest haec verborum collocatio reprehendi, si haec sine metro tamquam rosa oratio proseruntur: quia tum repetitum hoc dictum sine ullo ictu pronunciatur; et potius in ultimo vocabulo Vox erigitur. In versu vero eadem prava erit

dispositio, quia in utroque membro eadem hujus verbi dictum syllaba non modo ictum, sed etiam eumdem ictum dipodia habebit. Ex quo intelligitur, recipiendum fuisse, quod quinque illi codices praebuerunt, qui hus noster accedit Lipsiensis liber, quod non sit A

Denique ne postremi quidem versus hujus prologi sine te' quadam animadversione dimitti poterunt.

Date veram et cum itimi animum attendite,

ut pernoscatis, sui sibi Eunuchus Delit. Observat Faemus. in antiquis libria non eas copuIam et, quae est etiam in cod. Lips omissa. Benueius servavit eam libri ipsius utrum haberent, an non haberent, non indicavit. Fateor non multum interesse. Attamen non temere spernenda est librorum auctoritas, praesertim AEL HI eam similia exempla confirment. Videtu auten hae locutio, o eram dare, adjecto sineo vla alio verbo, non per se esse sitelligenda, sed α. haerere cum his, quae sequuntur, unamque cum iis sententiam incere, ut data operam, anima- ιιendusa inreu idem sit, ac date operam, ut attendatis animum.

428쪽

Iaciam edulo, ac dabo Peram, ad Mabo. Qua ibi omnium est librorum acriptura Sed eni- Ieius, qui ad hunc usum non attendisset, ut per asyndeta sortiua incederet oratio, ex Monjectura soauit: ciam sedulo . dabo operam, -ἀνα-- Videtis, Candidati humanissimi, nam multa sint in entiet editione exentii, qua confirment nostrum illud de ea, quod supra posuimus, judicium. Attuli-mua autem haec eo sine, ut, si nemo est, quem iis, qui recte antiquitatis studia tractare volunt, magis tamquam exemplum, quod imitari debeant, propon Posso existimamus, tamen simul eo moneremus, ne temero tanti viri auctoritatem, sequuti in eos errores inciderent, ad quos vitandos idem, si quis eum recte et cum iusta libertate judicii imitetur, optimus ess et certissimus dux reperiatur.

429쪽

IN DICES

VOCABULORUM

αι et inter se commutan- lux in Codd. 58. αι etiam ante conson corripi posse stolide contenderunt Gronorius et Iensim , A. 63. -M g ναν mendose dicitur 75. Alaesa, missa Alexande de guris sententiarum a. Alexandrinus codex N. T.

Alexis poeta com A. 33. - Alexis v. Poll. em. . . Nphabeticus lusus Arabum et Iudaeomm 6o. Amphibrachya iambico non admittendus A. 51.ῶν. Genitivus Dor. =5.

Anacreon e m. 189.2sa α32. Anapaesticus Veraua nuDIam in sine admittit communem quantitatem A. 5 cio Anapaestus Ioco quarto a

430쪽

Ancheroenius 26o.

Apostolius illustr. 94. ἀριμαν Aristoph. Prima producta A. 43. Aristides do civili oratione libri duo Declamatio in

ineptos sophistas 2. Aristophanes em 3 3. -- Aristophanes p. loll. em. 65 27Ο. 71. 73.277. 83. 287. Atheismus I 46 sq. Athenaeus illustr. 92 sq.

Brioini, Ioa. Mathematici inedd. Paris. 33. Bono 15 I. Benurii Apologia 95. 96. - Conciones Prae Iectiones adversus hostes relig. M. I9 42. I 45 sq. Εj. Dias do Phalaridis, Socratis, istiori in episti suppositi. 66 79