Richardi Bentleii et doctorum virorum Epistolae, partim mutuae

391쪽

sempsit Aristophanes, aut dormitavit eis et Sisicis in. verbo T. λεγε inmud in or jam olim agnoverit Pag.

III. Κ. V. 1194.. Br. V. 192.J Sio legitur, Numerosius repone προσέθηχ' Pag. II7. Κ. V. 12 5. - T. V. 12Ο30 μφορεῖς νενασειένοι. Quaeris an aio apribendum sit, an ut Suidas bis et HSS. 451Vat. νενησμένοι, quidem pri em laetionem haud 1μbenter admiserim neque enim νενασμένος est onus, ut vas plenum dicitur, sed pr--ε, Onuatus. Et quid hoc ad amphoram Quod si maxime νενασμένος esset πεπληρωμνος, tamen abhorret a sententia loci. Amphora enim tum cum una est, utilissima est; neque inde metaphoram trahi commode potest ad contum Iiam designandam. At contra ubi semel inanes sunt vel sequiae, tum demum inter ejectanea, et concumulantur in laco quodam abdito et vel integrae mucescunt et putescunti Iacet igitur το νενησμενοι, ei potius ut Suidas, Xenophon et Hesychius, νενενιενο Pag. II 8. M. V. Iul8. - r. V. 1216. Igπερυθριάσαι μῶλλον η σχεῖν πραγματα. Pro quibus Suidas in Ἀπερ sic ridetur legisse, υλλα κρεῖττον - ευθυς τοτε Ἀπερυθρια , ε χρησαντά με σχεῖν πράγμαπα. Sed

non sequor. Sequento ero Versu, quid opus est sectylo isto ουνεκω, quamvis et Suidas habet in Iam τευειν certe expeditior incedit versus, si Iegis, ' a τῶν ἐμαυτου , ἔνεκα νυν χρηματων Ibidem M. v. Iu34. - r. V. Ix3ad cave tibi a turpi errato G nevensium, ex Basileensi traducto καὶ ταυτ' ἐθελήσεις πομοσαιμι τους θεους' recte enim Aldus ληκόσαι μοι. ag. Is M. V. 1243.

-- r. V. 24 I. vere a viris doctis personae collocatae sunt, M. και εος reuis ὀμνυμενος an τοῖς εἰδοσιν, nisi quod adhuc restat erratum, ut opinor. Si enim lego AH δευς ελοῖος μνυμένοις τοῖς εἰδοσιν.

392쪽

Ibidem A. v. 248. - r. v. 246d ridioQε -- panae τε - δο- δροσειν , ποδώσειν σοι Maea in excude αποδώσαν μοι δοκεῖ, hoc est, δοκεῖ μοι non, -οδώσω σοι Nisi sorte, quia et ora agnoscit o joeum hic captaverit ille Testis, quasi dixerit, uia quidem videtur redditurus, mihi nihil minus. Sio αρποις P. 34. Λ. Ο4.J

Ibidem m. v. Ia54. - r. V. 1252. Ουκ ρ' ἀποδωσεις, at Suidas etiam in sua serio V. - ἄν etc. si exhibet, υκ δ αποδοιης, υνο ν εμ 'ε δέναι Repetere verba est hominis irati. U. III. M. V. 1299. - Br. v. 296d non intelligo illud, οὐκ ἄπο διώξεις σαυτον is της οἰκίας. Quomodo enim ipse se αποδιωκοι duo sint necesse est. Ego vix dubito sic scripsisse Aristopsanem:

Ota πολιβαξεις αυτο δ' ἐκ τῆς οἰκίας, ut in via 45 bus p. 23. v. 467. ου απολιβψις α κακιστ' - λούμενος, Scis quid Suidas, Hesychius, alii de hoc e

ho commententur. Pag. eadem, F. V. 13Oa. - r.

v. 1299d e αξεις ἐπιαλῶ nescio quid dicam, pra

terquam et tuam et varias Scholiastae cum lectionestum interpretationes sine dubio falsas esse Mihi a tem nihil nunc succurrit Latet, opinor, Phrasis alia qua ad aurigationem pertinens quam tu investiga. ias sorinasi hoc arrideat - αι εις ἐπαλ- κεντῶν πότον πρωκτόν σε - ιραφορον, hoc est an xcurras pego te in hippodromum adigam eis. λίσω et ἐξαλίσαι vide in σχολ. et Polluce Pag. Iaa. Κ. V. 3II. Bri . 1314. Γνώμας τ' ἐναντιας λέγειν, dele τ' cum Sualisero ordo est, δεινον λέγειν Ποιμα etc. Pag. eadem M. V. 3o6. - r. V. 3o4. Stropha espondet Antistrophae p. 24. Κ. V. 393. -- r. V. 139I. et numeris notandi erunt versus. Sed iliud F. V. 1353. Br. V. 35ο.J

393쪽

Ergo repone sine dubio, Aῆμ' ἐστι τὸ τἀνδρος i. e. λῆμά το του --δρος

Pag. 23. A. V. 362. - r. V. 1359. illud vitiose editum est O γαρ τοτ ευθυς χρῆν σε 'Ἀρα -- πιεσθαι καὶ κατεῖσθαι Spondaeus enim Iocum Trochaei invasit nisi forte quis cum Gonorio et Iemio stolide contenderit diphthongos αι et ι etiam ante Consonantem corripi posse. Sed tu melius sapis; Iege igitur verbis inversis O γαρ τοτ ευθυς χρῆν σε τύπτεσθαί γε καὶ καπεῖσθαι - τουπτεσθαι τε Maliger coo, Texerat τυπτε καὶ κοπεῖσθαι qualia audacialnidem M. V. 157o. -- r. V. 1367. ψοφου πλέων, -υστατον Lege ἀττικῶς, ab ἄποτοῦ. et aio Suidas in sua serie 'Pag. 124. ΓΚ. V. 378. - r. v. 375. Precte

judicas, auctoribus Suida et ΜSS. tuis, i ρει δοριεσθ' edendum osse, non ἐρι μεσθ' Illud enim et figuratius est, et alias Aristophani usitatum. Quod autem ex iisdem producis ad hiatum supplendum, in V. 1399. - Br. V. 3397.J ν ἔργον, eo καινῶν ἐπῶν κιν τα καὶ μοχλφ πα,

in eo correctorum agnosco ingenium, non Veterum exemplarium fidem: unde et haud temere colligo dices tuos non diu ante Typographiae initia conscriaptos esse. Quid enim πῶν Versum quidem suste tat, sententiam Vero labefacta επε enim hic carminis 3ignificarent, quod a mente auctoris prorsus alienum 453 Quare Probo, atque adeo fidenter assero veterem meam conjecturam, qua sic Em Versum suppleVerum,

χλευτα

394쪽

tuis comparere. Nam a larentinia sunt; neque Nilus neque Scholiastes agnoscit, qui contra, non Tr ehaicum ut caeteros, ae Trimetrum Iambicum esseveranni mi diserto narrati ree emo, Personarum

signis sublatis, κώουσι παῖδες πατέρα δ' ὁ Ἀλωειν δοκεῖς; φήσεις νοειδεσθαι, est. Porro Iambum inter Trochaeos poscit, quod notissimi apud Euripidem versus modi esset νψεις ορῶν φῶς, πατέρα δ' Ου χαίρειν δοκεῖς, Pag. 125. m. V. 142o. - in V. 1418x Κικος δὲ μαλιστα τοὐς ψοντας ἡ τους νεους τι κλαεον:miror uno quoque tibi intactum esse, et vera bis

395쪽

claudicante, et dictione Homissante Iege ut utrique vitio medicina fiat,

Iterum ibidem, A. V. 143o. - r. v. 4a8.D J τους πατέρας ἀμυνεται. καίτοι διαφέρουσ' ουδέν. mio Anapaestus est in loco lenultimo tro tribracho vel trochaeo, quos solos admittit metri Iex. Lege sit tur καιτοι διεφερον ουδὲν νιῶν ἐκεῖνοι Agnoscis, opinor, Praeter metri concinnitatem 454 etiam elegantiam dictionis. Praeterita hujusmodi habere solent vim praesentis et quasi Perpetui quidem temporis. Pleni sunt exemplorum et Graeci et Latini; sed et etiam πεζογράφοι. Eadem Pagina, ΓΚ. V. 1444. -- r. V. 442. sic habent editiones:

φελήσεις. Versus mendi est manifestus; quem tu ex Sto Vaticano sic is emendatum, ἐκ τοvτων ωφελῆσεις. Interim non animadvertis etiam tuum illum esse mendosum spondaeias quippe locum Trochaei occupati Unde iterum deprendo codicem illum recentiorem esse, neque ullius sere auctoritatis: Tu si verbis inversia ιocum constitues,

vel quae sola Vera Iectio est, - διδαξον γὰρ τι δε ι' ι τῶνδ' ἐπωφελήσεις, et sic excudi Versiculus debet Mox Κ. V. 446. - r. v. 444. Versus duos male disjunctos et mendosos quoque, ad unum redigo hoc modo; Tovo' ἔτερον υ μεῖζον κωιον MEL τι δ' , ν

396쪽

Αία ο-- τον dis- οῖμοι δείλαιος, 'υ τε καί σε χυτρεο- οντα θεὸν - Nihil potuit amarius altiusve dici; non inquit, ejecit sed ego stultus tum credebam Dinum hunc esse Iovem, cum te hominem luteum, Deum esse existim ham. In utroque deceptus sum miser Dinus non magis est Iupiter, quam tu De Nosti illud Syrio xentiani. de Ctesiphonte Adolescente et Demea patre; Laudarier te audit libenter facio te apud tuum Deum. Hanc tu emendationem quo is judicio. de tripode

esse reputabis: nam praeterea vide concinnitatem, o-

455 τε νομην is τε καί σε at in vulgata lectione nihil est venustatis In sine ramatis recte detur ut mones, et ego quoque olim IK. v. 5o8. - r. v. 5o6.J πό

Ord Versuum recte permutabitur: at lectio illa codicis Vaticani a mala manu est et ab audacissimo inisse polatore. Tria, opinor, restant ex tuis Quaesitis, quae, ne intacta Praeteream, sic habe: φασιανους V. Ios. Leogorae recla De interpretaris; non equos, quod Grammaticorum Veterum commentum

397쪽

σαντι δε αυτη λέλεκται ἐν ιρηνν, eqvitem -- hi certi habeo; et una tecum mPliandum esse censeo: nisi sorte quod iam nunc mihi succurrit tu aliquid Macensueris. oleris enim io, φράσις δ αὐτη λακτα

ἐν Εἰρηνν hoc est, Eadem phrasis aiatiar in fabulari, Ut enim hic est 'Hλθες δὲ κατα τι ita illi p. 44o. V. 191. 'Hχεις δε κατα τι Denique quod p. 74. D v. 63. in Scholiis habetur, 31 -- νιλο-οόφων λογοις ψα βουλεται εἶναι τὸ παν, sententia, ut puto, mihi compertum est Verbum tamen quod Holatet, aiuno quidem Apiscari nequeo: Sensus certo hic est, perinde ac si dixisset, ἐπομένως τοι φιλοσοφων λογοις αερα etc. scundum Philosophorum dodimata dicit esse omne. Non enim, credo, in μερικοῖς subolfacies το Ἐρετρικοῖς, quae secta Philosophoriam erat a Menedemo nomen nacta Atque haec hactenus. omiseram quid pag. Io5. Κ. V. 867. - M. V. 869. quod hic extra ordinem Ponam,

καὶ των κρεμαθρῶν οὐ τρίβων τῶν ἐνθαδε. Atqui p. I. V. 18. corripitur ea Vox ouπὶ τῆς κρεμάθρας ἀνὴρ atque ita Pleraque ejus generis omnia

apud Nostrum. Ergo aut hi κρεμαστρῶν conjiciebam, aut alias, καὶ των κρεμαθρων ουπω τριβων - ἐνθάδε.Sed quia Suidas in Nar τιος ulgatam sectionem agnoscit, et secunda του κρέμαθρα apud Epicos Hism)ambigua est, ideo tunc tacui. Nunc autem ubi ou cem in manus cepissem, ideo eum lib. X κρέμαστραν eitare ex Aristoph. Nubibus; ut qui ita hic legendum sit, nihil est quod nunc dubitem.

Et nunc tandem manum de tabula. Unum un- taxat monendum adhuc Testat curandum nempe, ut in textu finale semper apponatur ubi syllaba Io ga est; quod in editis plerumque abesse solet, et cm-cem figit studiosis, qui metra Comica cire cupiunt: ut P. 3. V. 74 Jἀλλ ιππερον μου κατέχεε τῶν χρημο- -

398쪽

456 edatur κατέχεεν P atque ita in aliis Ius sexcentis Hoc si omittis, et praeterea, si qua extra omne d hium stant posita in textu exhibere negligis, in notastandam Hetae quod a superstitiosis quibusdam istagnavis fieri amat nihil profecto rugis sin operameseiuno perdis. Denique hoc oro te atque obsecro quod antea facis e memini ut si qua ex nostris tibi

usui fuerint, ea in notis exhibeas, non meis sesebis, nomine russi finem posito ut sit in noti vani rum; sed tuis, narrationis mauuτι, aio mandas μαι- uita iste p. edi quoties castigationum rationea inlicis, non meis verbis quae hi αυτοσχεδιω utaris; sed

πωκώλων σοφοῖς iam charissimum caput, et cito quae postremum mihi mandabas curae ihi fore. Broo anhius et Sirius to salutant. Saluta meo nomis Hematerhusium. II. Trin. Cantabrigiae. Augusti a stilo Vetere 17O8. Ima scriptis, forte in manum cepi Palmeri N tas, ubi P. 1o3. ΓΚ. V. 828. - r. V. 83o. Nubibusari ρατη o Μηλιος καὶ Xαιρεφων, sic distinguit, αμ ατης, ο Μηλιος, eto ut tres hi notentur, Socrates, Diagoras, Chaerephon. e eram haec vir optimus. Primo vis quaedam fit orationi, et ambiguum erit ἄθεραπευτον. Deinde Stephanus ygantius in Μῆλος diserte a mat Socratem hic Μελιον dici. Denique, Diagoras jam ad plures abierat, neque Socrati notus esse potuit. Postvomo sensus in recepta distinctione sacillimus est, Σωκρατης ὁ Μήλιος, id est, alter Diagoras, alter Atheus.'ὶ Quae sequuntur. ipsa enti ei manu adjecta sunt.

399쪽

T. L P. I p. 9 - 95. L,ittoras a te nudius tertius accepi longe gratissimas, in quibus ultro operam tuam polliceris in describendis Veterrimi exemplaris aniliani variis lectionibus. ano

tuam erga me et meliores itteras tam promtam oprolixam voluntatem, stultus sim, si repudiem inhumanus, si non gratissime agnoscam. Liceat igitur posse hinc in amicorum meorum numero te quoque Tece ' Subiunximus hic epistolam Beneleia, de qua supra

P. 4. in nota monebamus, quum Tario Mohteri libellus nupe OppOTtune nobiscum communicatus esset ab amico quodam litteTariae ei peritissimo. Insignem anilii codicem Lipsienses in bibl. Paullina ad Aristarchi Cantabrigiensis sum Prio conferae coeperat a. 16M. Da. r. Ierus huic ellero in eadem opera successit juvenis ille, coidicis varietates accuratius excerptas pollicitus. Responsum, a Benneis acceptum, is mox typis Vulgavit p. 91ibri, qui ita inscribitur Gotefridi Nichteri, Bernbacensis Specimen obsereationum criticarum in Mario auctore Gr. et Lat. Praefationem praemisit M. Francisc. Buddeus. enae ΜDCCXIII. . Ceterum haec epistola, quamVis Paullo negligentius scripta, haud ingrata legentibus exit vel pro- Pter monitorum utilitatem, vel quia PT auctario Burneianae epistolarum συναγωγῆς esse potest 'OLF.

400쪽

aere, et mmcitiae memnis te eram Manilianas Ieras ne a te examine Seias autem, me ab aliquot amnis semes atque aterum ex eodem vestro Codice naeininesse excerpta quaedam, sed mutila et imperiecta, quod ex his codicibus paria serme cum vestro aetatis Certo mihi ompertum. Quattuor tantum, quod aciam, in tota Europa nune exstant exemplaria, quae anno DC aetatem prae a serent: emblacens scilicet, unde olim Ios Scaliger posteriorem suam editionem adoreavit Venetum in bibliothecam Narci; ossianum in eademia Midens et vestram illud Lipsiense.

tem omnia, quorem non pauca penes me habui, sunt

notae recentioris et ab exscriptoribus passim interpolata. Gemblacens autem Inid, quod omnirim optimum et veterrimum est, ipso oculis meis diligentissime olim Perlustravi, minutissimas quasque Variationes crapuisse notavi. Ceterorum ouationes, quae emblacensi inplerisque omnibus adstipulantur, amicorum pera CO Paravi unde facile erat deprehendero juvenes illos, qui Lipsiensis libri excerpta mihi subministrabant, Vix decimam Iectionum partem attigisse. Quamobrem, si operam et mihi et auctori ipsi utilem navare Vis, oro te atque obtestor, ut minima quaeque observare et in Boecterianae editionis margine notare ne dedignere; quanto mendosiora et absurdiora tibi videantur, tanto fidelius et diligentius. Quippe ex illis contaminatissimis, quae alius sorte spreverit et velut indigna notatu Praeterierit, ego haud raro ulcerrimas emendationes emo et extundo. Ceterum, quum aniliani codices prae illis reliquorum poetarum sint portentos et paene supra fidem mendosi, in magnam utique molem exsu gerent tua excerpta, si ex ora tui codicis in chartam puram transcriberes, mihi quoque non necessarium et ideo ingratum laborem injungerent singula rursus in me codicis marginem inserendi. Patere ergo, ut illud abs te impetrem, ut ipsum codicem tuum Boeoterianae

라틴어 텍스트