Ex usu convivali Theognideam syllogen fluxisse demonstrateur [microform], dissertatio inauguralis quam ..

11쪽

2. Praeceptivi versus quibus Cyrnus appellatur.

explanat. Contra versu sod6, ubi agitur de recipiendo

como proprium eius Voculae genSum eum agnoscamus necesse

est, ut sit redeuntium a convivio agmen comessabundum. Quem sensum a nostro loco, si recte scribitur ibi ἐν κωμοισερατοἰσ alienum esse existimem Cyrni enim nomine notati versus minus certe idonei erant, qui in ebrietate et lascivia

demum canerentur. Altera ratio qua convivalis usus eorum carminum

quibus Cyrnus appellatur intellegi possit haec est Insunt praecipue in iis praecepta παραι)εσε σ) et Iiceat Graece

tudine convivali fuisse statim Videbimus. D. Praeceptivi versus quihus Cyrnus appellntur.

Fieri non potest, quin ei nostrae sylloges versus quibus morale vel utile praeceptum expromitur in suspicionem nobis veniant, qui ad convivalem usum facti sint. Erat enim antiquus mos, ut in conviviis etiam bona praecepta iuvenum pectora inbiberent. Quem morem ipsius nostrae s. versus 63, 6 designant, suadente poeta, ut aliquis in convivio sapientioris viri lateri iunctus sit auresque bene praebeat, si quid ille praedicet. Dixeris in his de sermonibus et colloquio potius agi quam de carminum cantu quod non negaverim, cum et v. 2sb-s de mero colloquio cogitemus necesse sit, in quibus garruli hominis convivalis

2. Praeceptivi versus quibus Cyrnus appellatur sconversatio respuitur. Videbimus autem, quae in ore convivalium fuisse credendum sit, ea etiam carminibus argumenta dedisse. Velut rixae etiam et hospitum salutationes et mera colloquia in cantu convivali locum habuerunt. Etiam versus 3l-38 attendimus, quibus et combibonum collegium nobis ante oculos tanquam ponitur et aperte dicitur, fore ut ab iis quibuscum una bibendum sit h. e. a bonIS, alI S bene instruatur bonis etiam ipsum Theognidem iis praeceptis instructum esse quae Cyrno daturus si ex versibus 22-28 comperimus. Neque quod παῖ A' θν instructus est, impedimento mihi est quominus convivalem eam quoque instructionem duisse sufem. ταἰ enim stiam 'uVems appellari potuit, etsi potissimum erotico sensu ea appellatio adhibetur. Quae pro rευ ἀγη usurpatur versibus l3bl-b2:

Convivalia carmina praeceptiva antiquitus fuisse aliunde quoque comperimus Velut retiam Ilutarcho AEquaest. Conv VII 8, 3 quaedam disseruntur de audiendarum conviviis comoediarum ructu et utilitate, et Artemo apud Athenaeum XV p. resciuia seolia inprimis 'eteribus placuisse testatur quae utili quodam praecepto constent. 3Seolia autem, ut mittamus Inquirere unde nata sit ea appellatio. convivalia carmina fuisse cum ex Aristophane planissime appareat, qui eo sensu hac appellatione utitur Vesparum v v. 222 et l2io, tum diserte ab omnibus tra

LRespicimus haec quae ibi leguntur: καλην δὲ ταύτην scit.

12쪽

io Praeeoptivi versus quibus Cyrnus appellatur.

καλωται σκολιόν δὲ τοίγιον. Neque absunt praecepta ab Atticis scoliis quae Athenaeus XV p. sic-6ybs. Servavit,

e quibus unum id ita se habet:

Quo Vergus posuimus, quia plane idem ibi praeeipitur atque nostrae sylloges versibus sol-o2 q. s.

Κυρν ' τί εστ υφελο δειλο ἀν PIO cor: IIabemus igitur Theognideos versus eosque praeceptivos qui de Sensu egregium in modum congruunt cum cantu convivali. Unde illorum saltem convivalis ratio mihi quidem iam perspicua fit. Neque enim mero casui hanc congruentiam tribuerim.Praecepta a carmine convivali non aliena fuisse satis probabiliter mihi videor arguisse. Quod si verum Ss, inde nonnihil quod ipsius poetae dictis confisi statuimus confirmatur, Theognidem ea carmina quibus Cyrnum allocutus est ad convivalem usum edidisse. Moralia enim praecepta praecipue in iis insunt, neque non erat, quod Isocrates in oratione ad Nicoclem demesiodi Theognidis, Phoeylidis praeceptis loqueretur voculam ille quidem USUrpan t rost mi, quocum conferas quod ipsi Theognidi dicitur . T rito'εγ δ ευ φρονε υν υ ποθήσομαt. Eclogas autem quibu8

Neque vero omnes designavimus, sed eas tantum de quibus dubitari non potest. Perscribimus has deinde, in quibus praeceptivam vim quandam percipimus, quamquam imperativa

s 223-2d Oυδεν Κυρν ἐργ ἀδικέστερον or Ioi foretri iactiνε , o Diti u δεα χαρ, αενη. Praecepta igitur in his exuunt imperativam formam, induunt Vero speciem brevis sententiae vel Ptouiiσ, ut Graecam appellationem usurpem. Nec non res iaci etiam conViVa8 παρὰ φιερο εγ σ ιυρρiνα εχοντασ cecinisse Aristoxenuget Phyllis festantur ap. Suid. s. v. ZOLOP. Quae cum ita sint, etiam Isocratis haec verba quae in orat ad Nicoclem

L 3 exstant:

13쪽

de convivali usu qui Isocratis temporibus fuerit mihi aeeipiuntur. Accedit quod comoedias, quas quod praeferanbhoc loco ei exprobrantur qui optimorum poetarum carmina atque etiam inde petitas P ostia iam fastidiant, ipsas quoque in conviviis auditas esse ex iis quae Plutarchus quaest. Conv. VII 8, 3 exponit manifestum est. Ceterum dum haec Isocratis dicta intueor, valde dubito quam recte illud sincera mente nobis teneatur quod posteri ut Clemens Alexandrinus rict et Suidam s. v. Θεογνισ de Theognidis poesi produnt, quibus rille rcosmλογίαν ad Cyrnum scripsisse dicitur. Quid T Nonne videmus ris/ι σminime similem esse 'ersus s-26 MI--b2 GI-6o,s 83-y2, 23T-bd 323-28, 33T-do, b s-bo, ob-lo, 83I-36, qui tamen Cyrnum appellant Id demum mihi conStat, riosita ex usu conVivali fuisse non antiquae illius quidem sed recentioris aetatis Posteris enim temporibus Theognidea praecepta in breviorem formam redacta esSe, ut usui convivali qui tunc fuerit aptiores essent, ex Isocratis illo loco colligi posse existimem Sed haec hactenus de gnomiea poesi, quam nunc non respicimus nisi praeceptiva est is s. Praeceptivi versus a quihu Cyrni

Praeter eos versus quibus Cyrnus appellatur si qui alii in nostra sylloge exstant quibus praecepta dentur, eos omnes ad convivalem usum referre iam nobis licebit, si quidem praecepta in conviviis antiquitus audita sunt, eosque in primis quos praeceptivos esse diserta verba praeterea declarant. Qualia haec observamus, quae in his eclogis

occurrunt: d. Stasiotici et sodalicii versus. 13

antecedenti ecloge illi coniungendi sunt , αἰεὶ τ υνδ' εco siεφιν /ιενοσ δε τελευτrici irriσεισ1 ct obcoφρονι τειθOstero in v. ibd bH, oo δ' ἐγώ Iά τε παιδὶ Λεατηρ ποθη Παι 'υιυ lἐσθλά - ου δ', dytisu: καὶ φρεσὶ ταντα βαλεν vv. sols-bi. Hanc igitur rationem sequimur, ut in universum praeeoptivos versus ad convivalem poesi reVocemus, nequeeeedimus ab ista ratione, etsi in iis novae interdum sententiae se offerunt quibus Cyrni sphragide insignit nurespondent an non maxime suspecti ii quoque sunt suconvivalem usum habuerint, quibus bonos mores convivalibus et modicam bibendi rationem poeta commendat nonnunquam sutri .62--s6x et se ipsum convivii partIcipem esse ostendens et convivas alloquens Quae convivalia carmina fuisse apertum est, quamvis Cyrni nomine notatis Versibus praeceptum tale non detur. Occurrunt etiam in his qui speciem praebeant brevis sententiae. Quales hos observamus:

s. Stasiotici et sodalicii versus.

Si praeceptivi nostrae sylloges versus ad eum finem editi sunt, ut a potoribus in convivio audirentur, Stos

14쪽

Statiotici et sodalicii versus.

potores 'άνδρα ἀγαθουσ suisse ex his versibus qui in eo

Videamus et alios v. praeter praeceptivos supit etiam illo qui uv. T8s-s loquitur, ut siετὰ Πύν ὰγαμ υν' h. e

in foeteias bonorum probum rectumque semper Se praestet. Denique in eoetu bonorum ille vergatur quI v. 66T-8

odidit usqua etiam loqui ibi videtur Dicit enim v. 68I:

Simonidem autem ibi appellat, quem eundem fuisse dixeris atque illum qui, diis ut eombibo in convivio poetae hoc nomine appellatur. inde concludimus nostro quoque loco in eonvivio verba fieri, ita ut convivale fuerit collegium

Stasiotiei et sodsilicii versus.

illud bonorum neque non tale collegium vv. 3l-3 nobis ante oculos tanquam componunt. Iam et politico sensu bonos illos intellegendos esse in conspectum venit, si quidem istis vergiuus qui in eo collegio auditi sunt dico v. 662-82 re publieae lorio absintis status poetae describitur navis laborantis imagine atque in ea descriptione verba occurrunt i αγα- e coptatio hπερθεν Alius deinde locus in nostra . exstat, quem si adhibueris, miraberis certe, quod illorus Jahrbi class. Phil. 8SI p. d6 sq. Uahresber. f. lass. Alteri.s388, 38 ausus est a vocibus ἀγαθόσ, κακοσ εσθλO 'ElLOσpolitieum sensum totum abiudicare, dico versum s q. e. o octo φευγουσι, πόλιν δὲ κακοὶ διεπουσιν. Invoniuntur et ii loci ubi morali sensu has voculas usu patas esse planissime appareat, sed hoc loco nonnisi politico sensu intellegi possunt. Erant igitur non solum in bibendo sodales sod idem etiam in re publica sentiebant quorum in usum convivalem ea carmina facta sunt quae convivalia esse perspeximus. Vobiles illi erant a quibus Theognidea praecepta audiebantur, quae ipse Theognis a bonis acceperat

vidis S) quibus praeceptis id assequi studet, ut nobiles etiam in moribus boni probique sint atque perganti .ggo illis sint antiquitus virtus colebatur resp. v Itb-s 8 Db-66, 86b-683. Itaque voces ἀγαθοί, octio et morali sensu et simul politico mihi intelleguntur,

praesertim in Theognideis versibus, ubi nonnunquam uterque intellectu itiam rientiri potest, ut v 3I-3s moralem sensum agnoscere debeas cum poeta dicit: ἐσnco /ιεν γαρ απ' σθλα χαθήσεαι et simul politieum, si quidem combibonum collegium nobis ante oculos ponit, quod nobilibus constitisse consentaneum est neque solum quibusdam hominibus qui coniuncti SihIsuerint aemulatione virtutis. Nobiles igitur illi erant quorum in usum convivalem ea earmina facta sunt quae convivalia esse nobis persuasImus.

15쪽

a Stasiotici et sodalicii versus.

Itaque aequum erit et ea carmina inter convivalia referre quae Graeco nomine possis appellare στασι υτικ quae sunt ea quae ad rem publicam pertineant et in partium studio versentur. In quibus et inveniuntur quibus Cyrnus appelletur, ude rursus intellegas Theognidem ea carmina quibus Cyrnum alloquitur ad convivalem usum edidISSe.

Videamus primum Theognidis illos versus nitrum

In his igitur politico sensu voces ἀγαθοσ, σθλOσ, κακOσaccipiendas esse pro certo ducas, cum dubitari posse concedam, num nobiles ei qui boni vocantur intellegendi sint, si Theognis ita loquitur v. 3-b2:Oυδεsιίαν πω, Κυρνη ἀγαθοὶ πολιν Συλεσαν ἀνδρεσ

Ibi enim κακοὶ ἀνδρε non tam populares sunt quam taetiosi homines qui plebis favorem sibi conciliare student. Crediderim vero Theognidi hoc loco, cum haec ambIlIo nobilibus vel ab dis qui re vera atque ex eius sententia nobiles fuerint alienissima videatur fuisse, Illos, quamns sibi aps nobiles bigi sint, mon iam Agnosci et x Oνσappellari.' Cui aliam quandam capessendae re publicae rationem riuam nobiles nequerenter animo quisse

IIaec est ea ratio qua non suis commodis inservIant maliquid in re publica valeant. Quam minus fecundam fuisse consentaneum sane est Theognis vero id egit, ut nobiles ab improbe factis detineret cf. v. liii-28 , ut re vera boni probique fierent. Ceterum improbitatem (κακοτητα eorum qu δημον γεμόνε vocantur praeterea vos-.2

κακοὶ δ' ἀγαθcsν καθυπερθεν ' Cons. quod v. 636 de bonis dicitur:

16쪽

d. Stasiotici et sodalicii versus. d. Stasiotici et sodalicii versus.

et uv. 8sl-si, in quibus haec occurrunt: si 'bγαθοὶ φευγουσι . που δε κακοi re foυσιν. Eclogas has si agiotieas, ut Graecum nomen retineamus, convivalia carmina fuisse contendimus. Accedit autem ut

ita sentiamus ea ratio quod idem partium studium nobis percipitur in poesi scoliorum. Quod ita nunc attendimus, ut quam arte iunctum fuerit cum odio tyrannidis simul respiciamus. Ut enim Spartani nobilitatis semper fautores et simul tyrannidi infestissimi fuerunt,3 ita cum illo odio consociatam invenimus nobilium partium defensionem et in nostra sylloge et in poesi scoliorum. Erecoli igitur Alcaei, qui nobilis fuit in civitate Lesbiaca haec verba asseruntur

Et illo seoli, quod Aristophanes memorat Iesparum v. 23 sq. ambitiosum quendam hominem ille poeta itae

scoliis diversum fuerit complevisse. Idem studium nobis percipitur in Atticis scoliis ab Athenaeos. 6s c 6sos

servatis. Quae a bonis in convivio cantata esse scolium 23 festatur . e. 'Eγχει καὶ Κν δωνε, διακονε, Πηδ' πα θου,

i CL de Spartauorum tyrannidis odio erod. V s2, Thucyd. II 8 de ligarchiae eorum studio Thucyd. I s.' Negat nobili loco Pittacum natum esse, cum ita eum designat

Nec non tyrannidi ista seolia etiam adversantur. Scollis enim so II, 2, 13 Ηarmodius et Aristogito, a quibus Ηipparchustippiae tyranni frater occisus erat, summis ob eam rem laudibus efferuntur, et scollo 2 mortui illi deplorantur qui apud Lipsydrium malo eventu contra Pisistratum pugnaverant coni tym M. 36l. Il), quos ipsos nobiles fuisse comperimus, cum ευπατρίδαι Vocentur. Videamus nunc nostram syllogeni Coniunctum ibi quoque tyrannidis odium invenimus cum nobilium partium defensione. Velut Theognis uv. 3s-d metuit, ne tyrannus a gravida republica procreetur, cum et v. b tyrannidem ab ea deprecetur, ubi in antecedentibus bonis h. e. nobilibus aliquid praecipi videtur, definiente poeta quales non debeant esse. Taedium tyrannidis deinde uv. 823-2d, is 8l-82, 1263-o6 ostendunt, a quibus Cyrni nomen abest quos omnes co vivali usui vindicabimus, stasioticorum nomine et illos comprehendentes. Neque dubitamus v. 8.2-b iis attribuere, in quibus populu8 κενεοφρ υ Vocatur et CP Oδεσποτοσ. Bonis etiam favent et simul Cypselidum genus detestantur xv. 8si-si.(Sodalicii versus. Oeeulfius deindo alii versus haud pauci in eodem partium studio versantur, quos artiore odaliciorum nomine comprehendere possis qui ut agnoscantur, quaedam liceat praemittere. Convivae Graecis vocabantur 1 αἰροι velut Pindarus dicit Ol. s. 6 altissiάrοντι φίλοι 'Eφαρ/ιο ιν συν αίροισε Plato in Republ. VII p. b68. αυτο τε καὶ ο συ/-οταισι αἰρο καὶ αἰρcit. Neque abest a convivalibus canticis appellatio ti,,αἰρε. Quae bis in Atticis collis id et 2 ap. Athenaeum occurrit, cum Pir αἰ- nostrae sylloges v. 2b3 exstet in ecloge praeceptiva. Praeceptivos

autem versus ad convivalem Sum reVocandos esse supra

17쪽

' h. si totiei et sodalicii versus.ssi nobis persuasimus Potores remoti appellatos essedi ex versibus 8.3-ia intellegi licet q. s.

Dismeimusno iam ioetae rationem qua haec Ididerit' et curiosum in bibendo sodales qui ea carmIn canere go bant qua convivalia esse intelleximus, sed seria etiam solebam rarum bestium ludiis tenebaniux, hommunieabant. Qui id em is thuuui supra iam statuimus. Tnde, si quid sentimus doliticus

hominum abierunt, ita tamen ut de nobilibus potis

qui anno ali contra populare imperium severant citos vocantur, at in Demosthenis oratione in Steph. Is

scimus si Lipsydrium, qui locus dissidentium a Pisistra onobilium cladem viderat, προδωσέταιρον ob eam rem in Arito geolio driap. Athen. vocatur. P es Lugmodi sodalieli participes artius inter seiunem fuisse credendum est, ponimusque huc quod Thucydidos seripsit III 82, ubi de excitatis in Corcyrensium re

Dublica verba fiunt: και μην καὶ τὰ ζυγγενε του ταιρισυ HOTρι στερOν μένετο δια, ἐτο ὲιότερον εἰναι πρO φασιστω τολ αν. Ηine intelligitur quid tibi velit in canticis convivalibusseolium Atticum 2 sp Athenaeum q. e. Oστι άνδρα φiλον εἰ προδίδωσιν, μεγαλαν χειτιυα εν τε βροτοἷ εν τε θεοὶ σιν κατ ιδ νοον. Qui versus haud dubie concordiam istam sodaliciam attinent quamquam vox ἐ-σ ibi abest quae rursus occurri nostrae sylloges versibus 2s-3o, quos nunc Subuemus quia in argumento cum isto collo concinunt.

d. citasiotici et sodalicii versus.

ου ' νμιὴ ψυχη, OBDO Oυδεν ενι. Iam apparet et hos versus infer convivalia carmina nobis referendos esse, nisi forte rursus hanc similitudinem alicui casui tribuis. Unde plures etiam in eam suspicionem nobis veniunt, ut ibi de arta sodalium coniunctione et de praestanda sodalicia in rebus arduis fide poeta cogitaverit. Rursusque Theogni deos versus ad convivalem usum factos es8 intellegas, si quidem qui Cyrnum appellent in illis inveniuntur. Videntur autem hi versus artiorem sodalium coniunctionem detegere: si sos: i) du rq τοιουτο ευοὶ φίλοσ, τον ψαιρον

lo83-8i: χρὴ τόν, σωον νοημα εἷ Iπεδον α εν εχειν ε τελο ἀνδρι φελ μQuod praesertim ad praestandam sodaliciam fidem attinet, deprehendimus iam v b2s-3o, quibus se nunquam Sodalibus defuisse de se poeta gloriatur. Quibus adiungimus versus is- 2, Polypaidis h. e. Cyrni' appellatione insignes,

quaestionem difficilem num hi versus cum superioribus coniungendi sint non attingo.' Ch Thucydidis dicta modo allata.' Eundem Polypaidem esse atque Cyrnum inde intellegi licet, quod vv. Is-26, bd-6o I 83-s utraque appellatio inserta est.

18쪽

d. Stasiotici et sodalicii versus. d. Stasiotici et sodalicii versus.

quibus Theognis infirmitatem et perfidiam sodalium conqueritur ita loquens:

Possis des his diei ἐν χαλεποῖ πρηγ/ιασι in generalem Sensum accipere, sed subesse nobis videtur politicus sensus, ita ut da turbis civilibus poeta cogitaverit, si eos versus aspicimus qui proxime antecedunt Cyrni nomine et ipsi notati. Ilii enim in eodem argumento versantur, nisi quod politicus sensus ibi planissime apparet. Sunt autem hi versus: Πιστὰ ἀνηρ χρυσου τε καὶ αργυρου ἀντερυσασθαι αξιο εν χαλεπὴ Κύρνε, διχοστασίη. Et illustrationem asserunt uv. 2os-s q. S.

τῆ δε φυγ( εστιν του ἀνιγ ρOTαTOP. Quae dum contueor, suspicor politicum sensum etiam in his versibus latere, quibus in eandem sententiam poeta loquitur:

χερσίν τε σπευδειν χρημα, si s LPMερα. Nondum omnes eiusmodi versus recensuimus qui eum sensum exprimant, sed hos separatim attendisse iuvabit, qui praeterea convialem sodalium naturam contingimi: IIb-16 Πολλοί τοι τοσιο καὶ ρ υσιο εἰσιν αἰροι, ε δε σπουδαί is et rin ατι παυρOTεροι. 6i3- d: Πολλοὶ παρ κρητῆρι φίλοι γίνονται τα Oι,

s8s-82 κηδε παρα κρητὶ ρι λογοισιν ε/ιην φρενα θελγοι ἀλλ' ερdcoν φαίνοι, ε τι δυνα , ἀγαθον. In sodaliciis versibus etiam eos ponimus qui illis haud dissimiles, amicitiam mentientes tamen et simulantes potius vituperant quam eos qui sodalibus opitulari recusent. Quales sunt uv. s3-s qui ita se habent:

Quorum ratio convivalis praeterea nobis constat. Sunt enim praeceptivi, in quibus quales debeant esse sodalibus praeseribitur Ceterum etiam dii lis παενεἰν τοσον χρόνονυσσον ρ ui ita facile accipias, ut de sodali qui in convivio adsit poeta cogitaverit, ridemque illud valeat atque παρακρ=iτῆρι νοον θελγειν, quod, sd dictum invenimus Simulatores, qui i Mi λοt Vocantur, retiam versus 63-io pervellunt, et adesse dixeris praesentem quem in extrema huius ecloges parte poeta ita increpitat:εφθ x γ α νη σε πρίν σου κατὰ Λιάντα ἐαiηναι

Circumspexerat itiam Theognis, me quis simulator inter sodales sederes, id quod versus hi patefaciunt, quibus Cyrnum alloquitur:

19쪽

Stasiotici et sodalicii versus. Stasiotici et sodalicii versus.

Quibus sublielmus duo eantie ex Atticis seoliis, ut aper- fissimum sit nos rectos esse in eruendis carminibu quae in conviviis audita sint. Seol. 6 Vap. gh.): Erct ui x 'Oiο τι ὴν κασιO

Nonne idem sensus in his quoque percipitur Num hoc

casui tribuimus Mirum omnino est, quantopere in Sententiarum argumentis cum nostrae s. eclogi Ista scolia

consentiant, id quod iam vidimus in superioribus et saepius etiam videbimus. Velut ut etiam pergamus eos erSUS observare qui ad sodalicium pertineant, seoli I. 2 ap. Bev prorsus idem praecipitur atque nostrae S. V. 3l-38, solio II 3- si dissuadentibus ne quis Improbum homino 'in sodalitatem asciscat quam congruentiam non fortuito evenisse dudum suspicabamur es. p. lo). Sodalicium illud nobilium, quod agnoscamus non Theognideos versus tantum sed totam sylloge iam Spectantes, quale fuerit ingenio habituque etiam dispicere posse nobis videmur. Velut nunc pauperes plerosque eo fuisse attendimus. Quam miseriam iam Theognidi curae fuisse versus ii 3-T tibi patefaciant . S.

Quibus adde duo disticha sequentia, quibus item Cyrnus appellatur. Sed videamus graviora Nobilis et simul pauper ille fuit qui uv. 66T-8 edidit, quibus Simonidem alloquitur. Aspiciamus et uv. 683-86, qui deinceps leguntur.

Qui illis ex responsionis ratione subiecti Videntur, utpote qui id tandem sententiam daciant. Illum enim morem convivalem infra agnoscemus hs b), ut quae cantica in argumento conveniant se exceperint. Quodsi quaeritur qui illi sint qui meliora ibi dicuntur sectario nobiles illos in- fellegendos esse existimem, et populares eos qui ἀιδριεσvocantur, si quidem nobilem eum agnoscimus qui in antecedenti eclogae queritur quod cum intellectus sibi non desit, propter paupertatem nihil valeat. Etiam versibus 6.s-b q. S.

pauper loquitur, quem eundem nobilem fuisse inde concludas, quod se bonarum rerum haudquaquam inscientem esse gloriatur. Nobiles enim proprie virtutem coluisse saepius comperimus, velut Vu Itb-s8, quos nunc ob eam quoque rem aspicimus, quia nobiles paupertate premi aperte iam ibi nuntiatur.

20쪽

d. Stasiotici et sodalicii versus.

Qui versus a Solone deprompti sunt neque famen temere, si quid lentimus in nostram sylloge recepti. Virtus divitiis opponitur et Theognideis his versibus:

illud attendimus quod in fine versuum T 3-b poeta id

aegre fert, quod ο δίκαιοι ' inopia premantur, cum ' ἀγὲ ράδικο καὶ τασθαλο divitiis abundans iniuriose exsultet. Dixeris morali sensu eas voces ibi intellegendas esse. Quod non nego, quamquam usitatum illud quoque fuisse contendens, ut nobiles pro iustis, populares pro iniustis aestimarentur. Legimus enim v durid Nον τε φθείρ υσι δίκα ἀδίκοισι διδωσιν et v. bd ubi te popularibus agitur qui coeperint aliquid in re publica valere: o προσ, υτε δίκα ίδεσαν υTE Olmυσ. Artissime igitur etiam in vocibus diκαιοσ, δια O cum morali sensu politicus coniunctus erat, id quod in voces ἀγαθοώ κακοσώεσθλ σ, δε ο cadere Supra nobis persuasimus. Respiciamus et v. 2b-26, qui in eandem sententiam

dicti sunt atque illi, nisi quod rursus de bonis et malis ibi verba fiunt l

IIaec omnia sodalicii alicuius nobilium carmina convivalia fuisse contendimus Et tenemus ibi ubi in usu

Videmus igitur, id quod plenius etiam nobis perspicietur(β 6), non merum florilegium nostram s. esse elegiacae poeSis. Stasiotici et sodalicii versus.

fuerinta fieri autem non potest, quin certum quendam locum spectemus ubi illud sodalicium exstiterit, de qua re copiosius instari si etiam agemus, divitiores multos de plebe fuisse, cum nobiles in tenuibus rebus plerumque vixerint. Ceterum et versibus dbl-bi, bil-22 6ss-2o,6sb-s6, lisb-l6, sl 2s-32 qui loquuntur paupertatem suam profitentur, neque alicui casu illud tribuerim quod

tam saepe eius generis eclogae occurrunt.

Nobilium e sensu etiam ea fuisse crediderim in quibus non sine fastidio et contemptu de divitiis verba fiunt,

In hanc sententiam iam Theognidem inclinavisse putandum nobis est resp. v. Idy-bo supra allatos et uv. 83-s23, etsi pro mero fastidio animi quaedam magnitudo ex eius verbis elucet Virtutem dilicet et illa et quivis nobilis divitiis anteposuerunt ' Virtutem et, quae cum ea coniuncta fuit, probitatem (δικαιοσυνην). Velut Theognis ita Cyrnum