Ex usu convivali Theognideam syllogen fluxisse demonstrateur [microform], dissertatio inauguralis quam ..

41쪽

Qui versus haud dubio eius belli instans periculum respiciunt quod a Xerxe a. d8s toti Graeciae illatum est. Quo enim alio bello Graecorum discordia poetae curae esse poterat, quo alio Megaris timendum erat Itaque a Theognide profecti esse non possunt, si grammaticis circa a. do floruisse recte traditur. Certe illi errare poterant, neque nimium tribuerim eorum testimonio, dum modo Theognidem anno d8 Isthmiacae urbis civem fuisse credibile sit. Quod quominus credamus, Platonis festimonium gravissimum')obstat, quo ad Siciliensem civitatem relegatur. Legum enim in libro primo p. 63 a 'πολέτην τ υν εν Σικελigvεγαρ υν' eum appellat quod vero Didymum Platoni oblocutum esse et qui falsa rettulerit eum arguisse scholiasta ad hunc locum adnotat, nihil veri similius est, quam ut Didymi temporibus iam consuetum fuerit omnia ea ad Theognidem ipsum referre quae in nostra . exStant, ita ut ille iam arpocrationis argumentatione usus sit, cuivv. 83-88 respiciuntur, qui sane a Siciliensi poeta profecti esse non possunt. Videtur enim vetustior eius consuetudinis error fuisse, cum etiam Theophrastus qui ei obnoxius fuerit in conspectum veniat. Quem v. s. h e.

Theognidi tribuisse ex Mich. Ephes scholio ad Aristos Eth. Nie. V I, 12s 2s-3 comperimus Fieri autem non potest, quin de Theognidea huius versiculi origine valde' Plato et Isthmiaca Megara et Syracusas adiisse traditur, quae fuit urbs admodum vicina veteris Siciliensis Megarorum urbis,

cuius incolas etiam receperat.

li. Quomodo accidere potuerit, ut nostra sylloge etc. is

dubitetur Proverbii enim loco Aristoteli I. l. memoratur his dictis:

Talia vero posteris temporibus potius convivalibus carminibus irrepsisse crediderim, quam ut Theognidem vulgatas sententias et proverbia ad eum finem in metricam formam redegisse mihi statuam, ut in conviviis canerentur. Deinde, ut tamen

illud distichon e proverbio procuderit et Cyrni nomine notaverit, hexameter ab eius arte abhorret, id quod primus Usenerus recte monuit Iahrb. f. lass. Phil ilius 828 p. s), cui iure eligensteinius assentit Ep. u. kol. p. 66-623. An in his hunc versum numerabimus quae Isocrates ad Nicocl. 3, quo loco etiam Theognidis

poeSim reSpicit, ,εχνικω πεφιοι μενα appellat quod vero Cyrni nomen ab eo disticho non abest, ille etiam aliis distichis nominatur quae spuria esse vix negari poterit. Velut ea ratio, ut quae in ore hominum fuerint usurpentur, rursus in v. 33b-36 apparet . .

Κυρν ενι αρετην ήντε λαβεὶν χαλεπου. quos ex tribus proverbiis consarcinatos esse quis est quin videat P ludicrum igitur quoddam ibi agnoscas, quod a Theognide mente alienissimum mihi videtur fuisse. Cyrni appellatio deinde versibus Is 6l-62 inserta est . .

Oυδενα θησαυρόν καταθησειν παισὶν ἀμεινON

αἰτουσιν δ' ἀγαθοὶ ἀνδράσι, υρνε, δίδου, cum luce clarius sit parodiam hanc esse versuum dos-s q. g. Oυδένα θη σαυρον παισὶν καταθησε ἀμείνωα dom, v ἀγαθοὶ ἀνδράσι, Κυρν , πεται. Porro haec sententia, quae . soli editur, κρείσσων τοι σοφίη καὶ μεγάλη ἀρετῆσcum Theognideo sensu minime conveniens est cons. v.

los bo, et is-22), neque tamen non ille versus in iis

occurrit quae Cyrni nomine notata sunt. Iratere hos v.

42쪽

To li. Quomodo accidere potnerit, ut nostra sylloge etc.

Cyrni nomen non curans a Theognide abiudicem, utpote qui ab eius ingenio abhorreant

Denique de Theognidea versuum 3b3-b origine dubitari potest, Num primus eorum ex A. 3o petitus esse videatur Cyrni nomen monnunquam fraude carminibus convivalibus illatum esse eo credibilius deinde fit, quod qua ratione illud accidere potuerit etiam dispicere posse nobis videmur. Quod enim statim post prooemia ea elegia exstat ubi nomen suum et patriam Theognis profitetur, quid aliud ea re Indicatur nisi ab eo haec omnia quae sequuntur edita esse Nobis igitur, qui nullum grammaticum qui haeceonquisierit nobis fingimus quique convivalia vestigia etiam agnoscimus in eclogarum ordinatione quid Vs et s6), combibonum iam ratio ibi apparet, qui omnia quae in conviviis cecinerint in Theognidem conferre promptiores fuerint,

eum eius nominis auctoritate tenerentur coni quodieine-

mannusiermae vol. dris 8ss p. bs in universum eius in poesi elegiaca auctoritatem statuit nihil ille quidem de

convivali collegio sentiens quod unice nobis respicitur. Iam igitur combibones illum errorem aluisse verisimillimum sit. Quod si statuitur, pervetustum eum fui8Seinde eonSequitur, neque miramur, quod etiam Theophrastus in Suspicionem venit, ut in eo versatus sit. Addiderim

mihi etiam Platonem suspectum videri, qui non liber ab eo fuerit. Qui quod multo plura etiam de Theognidis poesi sciisse dicitur, cum hunc in modum in Menones syd

Socratem et Menonem disserentes faciat:(Σ. ἀλλὰ καὶ Θέογνιν τον ποι την οIσ, τι ταυτα,αυῖα

vereor ne plus quam insit ex his eliciatur, minus ibi assentiens eligensteinio quod dicit p. v. hol. p. lid: 'Die Nigehenfragorast innios, Nen Plato nichi auchandere Gedichto is die elegischen' ventit . oc enim, nihil amplius mea sententia a Menone quaeritur: Quaenam sunt ea dicta, ubi illud enuntiat 'Cui Socrates ita respondet ut ea dicta iam proferat, quae nunc ελεγεῖα appellantur. Poterant autem etiam tali appellari et Theogn. 22 Θεογνιδο εστιν επη. Sed dicere volebam, cur etiam Plato non ipsa Theognidis carmina usurpasse alicui videatur. Sensit Menonis l. l. eum sibi obloeutum esse, idque OUγον μεταβάντα h. e. versibus non multum distantibus. Quod vero transitum a v. 33-36 ad uv. 3b-33 nostrae s. ita designat, suspicor in eo libro quem respexit versuum 3I-36 et .2s-38 eclogas, in quibus eclogis illi inveniuntur, ex responsionis ratione

Se excepisse, cum etiam in no3tra . contrarie dicta nonnunquam ea ratione se excipiant, velut duo disticha illa quae inde ab lib3 leguntur. Bh autem fieri potuisse

concedam, ut ab eodem poeta ederentur quae inter Se consociari vix possunt, aegre autem illud concesseris

in proximis haec quasi consilio ei collocata esse mihi iam incredibile fit, sed si illud ita evenit, ludum potius et

morem convivalem in eo agnoverim. Itaque ne Platonem quidem genuina carmina sicut ipsi poetae perscripta fuerint legisse existimem.

Vidimus igitur, id quod vidisse etiam in ponderandis

versibus Il-li non nullius momenti erit, pervetustum fuisse errorem illum quo convivalium carminum posterior quaedam collectio ad ipsum Theognidem relata est. Quem errorem potores iam, ut ita dicam, excoluerunt. Unde consequitur Platonis de Theognidis patria iudicium, Didymi contradictione nullo modo intercipi quod iudicium maxime etiam monfirmatur, tum rea modo ruspicias quae Gyrni

43쪽

T li. Quomodo aecidere potuerit, ut nostra sylloge etc.

sphragide non carent. In quibus duobus locis de tyrannide patriae suae imminenti poeta metuit, quorum altero Ioco, h. e. v. 3-b2, in improbos homines verba faciens qui publico cum damno ipsorum commodis inserviant, unde intestinae civitatis turbae evadant necesse sit et monarchi, ita loquitur inde a v. s: ἐκ - γαρ στάσια τε κα υι υλοι φονοι ἀνδριόν μουναρχοί θ τί ι ιγ ποτε τῆ& dot )

dubitatio exoritur, num Isthmiacae Megarorum urbis cives fuerit, sive medio saeculo sexto sive postea eum oruisse

dixeris. Loquitur enim proinde ac si illud quod metuis antecedentibus temporibus nunquam accidisset aetate Theagenem praelit et haec enuntiaverat priusquam ille in civitate Isthmiaca regnum obtinuit, qui exeunte saeculo septimo tyrannus ibi exstitisse vulgo creditur L io fortasse poni potest,' sed si ponitur, illud eo ipso nobis conceditur quod pervincere studemus, v. 223-82 a Theognide alienos esse. Ceterum Siciliensis Megarorum urbs donec fuit, libera a tyrannico regno fuit quam tamen aegre liberam se servare potuisse inde cum aliqua probabilitate licebit concludere, quod in plerisque Siciliae civitatibus Graecis sexto saeculo tyranni rerum potiti sunt, inter quos qui Gelae et postea Syracusis iugum imposuerant et qui Agrigenti regnum tenuerunt excellebant. Aliquid etiam ei rei tribuerim, quod, sum in Theognidis civitate mobiles equo meruisse v. bds-b patefaciant, neque de Isthmiacae urbis equitatu quicquam audiamus, et Sicilienses, in primis Syras an lectionem Ahrensius proposuit, eum optimi libri exhibeant Aoυναρχοι D. Alia lectio est uoύναρχo A. Sed in nostra

argumentatione non multum refert, utram praetuleris.

' Nos Theagenem Solonis posteriorem fuisse suspicamur, ut supra p. diximus in adnotatione. t T. Quomodo accidere potuerit, ut nostra sylloge etc. Idcusanos, inde a Gelonis temporibus equitibus plurimum valuisse notissimum est. 3 oc alii iam et nuper Belochius(Flee eiseni annal. 13T Ol883 p. 22s-33, Mus Rhen bop. 2bo-bb attenderunt, qui vir doctus in eo tamen falsa ratione mihi videtur duci, quod Platonis testimonium illud

cum vulgata sententia, qua v. TT3-82 ad ipsum Theognidem non ad alium Megarensem nescio quem referuntur, conciliare studet. Quod ut adipiscatur, nostrum poetam postquam a Gelone Siciliensis urbs ἀναστατο facta sit in metropolim inde se contulisse ibique civem factum esse statuit, versus autem s-lo et ii 3-82, quibus Isthmiaca urbs patria eius qui loquitur designatur, ab eo editos esse eontendit postquam ea ei evenerint. Vide quam brevi temporis spatio novae patriae ille se assueverit Crederes eum qui v. 28 sq. ita loquitur: αλλὰ συ, οῖβε, γλαοσ μετερ ν τήνδε φυλασσε πόλιν semper Isthmiacae urbis civem fuisse Attamen, si Belochii

rationem sequimur, vix duo anni praeterierant, ex quo tempore in eam civitatem ascitus est. Veritatis speciem

desidero in hae ratione. Vetustiorem etiam Theognidem habuerim quam ut istis temporibus etiam clarus fuerit in poesi quae Iam historiae in luce versantur. Vos igitur,' Megarenses in iis Spartanorum in bello Peloponnesiaco sociis Thucydides II s memorat qui equites nullos perhibuerint. Contra Syracusanos equitatu multum valuisse Athenienses in expeditione anni di senserunt Thucyd. VIIo). f. Pindar. l. l, 3b(ubi ieronem dicit) Συρακοσιον ιπποχαρμαν βασάῆα, P. 2 LSqq.

tatus iam in Hippocratis, Gelae tyranni, exercitu non nullius momenti fuisse, qui Gelonem propter virtutem dignum habuit, qui omni equitatui praeesset (Ηerod. VII bd).

44쪽

T li. Quoinodo accidere potuerit, ut nostra sylloge etc.

ut in Platonis testimonio acquiescamus,' hos versus a Theognide potius abiudicabimus. Neque veremur poetam plane ignotum qui eos finxerit agnoscere, cum vv. 12os-so(-oco sib Ποσει' κτλ ignotissimus homo, v. bis-Soet 86l-6 mulieres perquam ignotae loquantur, ut nihil dicam de parodiis. Venio ad versus l-l Qui cum ita incipiant:

item iis Isthmiacam Megarorum urbem designari Pausaniae his verbis coarguitur, quae in Megarensium rerum descriptione

Quaeritur autem, iure Theognidem Jos versus edidisse credibilo sit, etiamsi elochi rationem probaveris quod

buuntur, pro nihilo nobis aestimatur qui omnia ea quae in posteriore carminum convivalium collectione exstiterint antiquitus iam sine scrupulo ad eum relata esse intellexisse nobis videamur. Nontra attendimus liberum alicuius poetae ingenium In Illis minus apparere quos potius rusus et necessitudo convivalis sibi exposcebat Prooemium enim habemus Quis autem Atticorum scoliorum prooemia non

nisi claris et celebribus poetis deberi contendet Quinam sunt illi Nonne videmus eodem iure, suo ista nullius

poetae esse dixeris cuius aliunde notionem habeas, nostrae quoque sylloges prooemia a Theognide abiudicari posse In prooemiis paulisper etiam moramur. Iuvabit enim affendisse quantopere et ex Atticorum scoliorum prooemiis' quaestionem quae est de Theognidis patria non diiudicavisse nobis videmur. Neque nitimur in eam diiudicandam, sed hoc agimus ut versus TZ3-82 a Theognide alienos esse demonstremus, nihil amplius. 12. Quomodo accidere potuerit, ut nostra sylloge etc. T5

loci vestigia luceant. In quibus, ut consentaneum est in carminibus Atticis, primum ad Minervam, alterum ad Cererem et Proserpinam pertinet. Quocum si conferre velis, quod nostrae s. versus si-sd Dianam eam respiciunt quae Megaris sedem cultumque habuit, Apollinem quoque, cui decem versus initiales nostrae . dedicati sunt, ' ob eam

potissimum causam principaliter ibi invocari verisimillimum fit, quia patronus fuit et conditor eius urbis cons. v. TTA 8qq., 2b sqq.). Num etiam hos versus qui Apollinem attinent Theognis condidit Nobis nihil aliud apparet nisi Isthmiacae

urbis carmina convivalia nostra sylloge contineri, si quidem prooemia eam denotant.

Attendamus illud quoque quod nihil ex Solone, Mimnermo, Tyrtae depromptum est quo aliena studia et civitatis alicuius quae a Megaris diversa fuerit res illustrentur.

Nihil Igitur rex Solonis riti, haud ignobili tarmine quo

Athenienses remittentes et certamine fessos rursus ille, ut Salamina expugnarent, excitaverat. Atqui aequum erat in mero elegiacae poesis orilegio, ut alia ponerentur potiusquam ludicra illa atque obscaena quae haudquaquam ab8unt. Dixerit aliquis etiam alia doea praeter Isthmiacam Megarorum urbem in nostram designari. quae qua ratione designentur intelligere par est, priusquam Megaris ea in convivio edi potuisse negetur. Quaeritur igitur, num versibus 82s-8 et 2os-so ea quae statuimus labefiant. Alios enim locos nullo agnosco, quibus aliena loca ita designentur, ut poetam, dum ea verba enuntiaveris, Megaris non fuisse cum aliqua probabilitatis specie contendere oggis, VanisSimumque mihi videtur quod Sitglerus Theognidis reliquiae' Constant autem uobis hymnis, quos quod illerus in

quarta Anthol Lyr editione seiunxit, bene fecit mea opinione. Ut enim a Verbis to ε αναξ, quae quinti versiculi initialia exstant, novam eclogen incipere consentaneum est, ita haud dubie verbis συ δε μοι κλυθι καὶ σθλα δiδot prior hymnus concluditur.

45쪽

T6 T. Quomodo accidere potuerit, ut nostra sylloge etc.

p. s38 de poeta quodam Eretriensi cogitat qui uv. 8sl-s

campum elantium amissum queratur. In eo enim bello, quod antiquis admodum temporibus inter Chalcidenses et Eretrienses de eius campi possessione gestum est, Thucydides II multas civitates Graecas ab utraque parte stetisse his verbis testatur:

Quae respiciens Sitglerus I. I. omnes etiam Graeciae civitates in duas partes abiisse dicit quo magis miror, quod, cum Corinthios bello interfuisse statuat, Segarenses obliviscitur et neglegit Mihi eos foedere et hospitio cum aliqua sivitate Euboica quae illum campum obtinuerit coniunctos fuisse rinde veri simillimum it quod quivv. 83-88 edidit se Euboeam quoque et vineis opimum eampum qui ibi fuerit adiisse dicit et ibi benevolenter receptum

esse ut aliis locis quae adiisset Venio ad eos versus quos designavi. Videamus primum num v. 12os-s q. S.

in Megarensium convivio edi potuerint. Thebis habitat qui ibi loquitur Quaeritur autem num Thebani illi fuerint quibus quid hominis sit enuntiat. Ego hoc plane negaverim. Quaerenti enim mihi quam ob rem quaque occasione illud enuntiaverit, v blI-22 et 8Ty-8 in mentem veniunt, quibus hospites, qui aliunde advenerint, in convivio salutatos esse nobis persuasimus vid. ) quid igitur mirum, si illi etiam qui sint carmine cantuque declarant, cum hospitis fuisse ut illud profiteretur, multis Odysseae locis appareat,

velut I, 16 sqq. IV, 6 sqq. XIV, ob sqq. Quodsi hospitem,

qui aliunde advenerit, istis versibus loqui recte nunc nobis statuitur, eum ibi habitavisse ubi haec in convivio edideritineredibile it Non rigitur Thebanis laec enuntiavit.

T. Quomodo accidere potuerit, ut nostra sylloge etc. ITNeque quicquam obstat, quominus eum, cum Thebis con-Sedisset, Megara aliquando inde se contulisse ibique nobilium conviviis interfuisse statuamus. Reliquum est, ut v. 8Ts-8. inspiciamus, num quid inde colligere debeas, quod ad nostram rationem minus apte se applicet. Qui versus cum ita se habeant: Diν' lνον, τον ἐμοὶ κορυφὴ υπο ηύγετοιο

θcoρηχθεὶ δ' σεαι τολλι ελαφρOτερο de Spartano poeta qui eos finxerit docti cogitant, praesertim cum epitheton q. e. θεοῖσι φίλοσ' praeterea apud Tyrtaeum inveniatur, cui fragm. b, s Bgk. Spartanorum rex Theopompus ita appellatur. Bergkius igitur haec adnotat: si Theognidis sunt, hospitem aliquem Spartanum loquentem inducit, sed fortasse ex Tyrtaei elegiis deprompta sunt, quamquam etiam de Polymnesto aliis cogitari potest: IIariun Chiloni vindicat Mihi ibi quoque quam recte qui non Megarensis fuerit poeta agnoscatur Valde dubium fit. Illud enim quod aliquid in his v. cum Tyrtaei more loquendi egregie convenit mihi potius ita explicatur, ut illius dicta θεοῖσι φίλto mores arcto nostri poetae animo infixa

haesisse statuam, quorum ad exemplar Sua conformaverit.

Tyrtaei enim poesis aliquam notionem nostros potores habuisse manifestum est cum alios quoque flosculos metricecompositorum verborum inde sumpserint. Velut Tyrtaei dicta αυχεν λοβον εχει h. Is 2 gk. v. bd noStrae s. usurpantur. Itaque nihil ex ista congruentia, Si sapimus, efficiemus Vereor autem, si ipsi versus iam Spectantur, ne plane corruat ista opinio, qua ad Spartanum poetam referuntur. Ut enim dubitari nequit, qui Theotimus Spartanus fuerit, ita eum qui loquitur Spartanum non fuisse

46쪽

T8 tali. Quomodo accidere potuerit, ut nostra sylloge etc.

veri simillimum fit. Qui cum hospitem quendam ad bibendum invitat vinum quod ei praebet Spartani cultoris esse praedicat. Quid igitur statuimus Utrum vinum ab

illo acceperat tantum, an vineta unde procreatum est in eius possessionem venerant, ita ut Spartae domicilium habuerit ipse et Spartanus fuerit Nonne Spartanum tam accurate regionem unde Vinum ad se pervenisset hospiti designavisse minus credibile fit Consentaneum erat, opinor,

Spartani hominis vinum sub Taygeto vites tulisse. Quid deinde alterum Spartanum accuratius designas,' qui cultor quondam fuerit eius vineae quid haec ad hospitem attinent cui illud vinum ommendatur Plana haec omnia sunt, si Spartani illius hominis externum hospitem intelligimus qui haec enuntiaverit. Nos igitur Megarensem intelligimus. Atque Megarensium nobiles hospitio eum Spartanis coniunctos fuisse ex versibus 83-83 intellegi licet, ubi qui loquitur se partam quando adiisse ibique benevolenter exceptum esse dicit. ' Neque inauditum est vinum inter hospitalia dona fuisso. Velut Ulixes a Marone, Apollinis sacerdote, cum allis donis tum vino repletis duodecim testis donaturaOd. IX 'o I b), qui etiam Oirsae et OIνον ἐρυθρον praeter alia dona accipit, cum a Phaeacibus dimittitur Od. XIII 6s). Suspicer vinum etiam illum hospiti donavisse, qui innoStra s. v. bilaqq. Clearistum alloquitur, cum se proficiscenti

' Accuratius eum designat cum dicit . γέρων θεοῖσι φίλοσυεorvv- ἐκ Πλατανι-oxamog. Post nctet enim distinguo, Berghium aliosque editores non sequens qui coniungunt IN-T. υδιυρ επαγων,

ut rivus, qui ita vocatus sit, intellegatur. Quod aliquid miri habet

mea Sententia. Locum potius designatum esse rediderim, unde

Theotimus fuerit ut Graecorum morem loquendi illum imitemur. Addiderim quod mares recta Spartani alicuius loci nomen erat, euius Pausanias I ii, et id, meminit. ' Respicias hie quoque quod modo attendimus, Tyrtae earmina non ignota fuisse nostris potoribus. Produnt etiam D. IMT-so Laeedaemonis notitiam gli. Quomodo accidere potuerit, ut nostra sylloge etc. Is

ei talia daturum esse promittat qualia sibi sint qualiaqua dei

sibi dederint vel dens. - dicit autem v bl οἷ εχο/tεν χOIOδιδοισι θεοί - ubi alimentaria dona facile intellegas. Ea enim a deis hominibus praeberi in primis dici potest. Eo igitur nunc demon,iravisse nobis videmur, nostra sylloge reliquias contineri eius poesis quae Megarensium in urbe inde a Theognidis temporibus floruerit. Quod si statuitur, praeclare quomodo fieri potuerit intelligitur, ut

Theognidis nomine poster eam amplecterentur. Cohaerere autem omnia ea quae in nostra sylloge exstant, ita ut quae postea addita sunt tamen ex Theognide pendeant, quis est quin videat Flosculis Theognideis abunde posteri utuntur,' variant atque refingunt eius Versus, in angustum eius carmina cogunt, parodias excogitant. Gnde cognoscas inconstantem hanc poesim fuisse et quae temporum processu convivali usui subacta a Theognide descenderit. Cuius poesis reliquias in nostra sylloge agnoscimus, quam Si attentius perlustraveris, continui eius processus vestigia

dilucide hodie etiam sibi appareant. Velut in quibusdam eclogis pro antiquioribus dictis ibi ubi repetuntur recentiora et usitatiora substitui recte ut opinor, einemannus in Ηerma VI. Id p. si observavit. Neque enim v solo a D μοι ex superioribus v. 8TT-28 retinetur, sed τέρπεο μοι ibi scriptum invenimus, neque ἀμφαδίην, quae vox v so exstat iteratur, sed subit ei, so82 d ἐμφανέω in repetitis. Ηoc igitur recte ille vir doctus mihi videtur statuisse,

neque tamen opus elat, ut duas recensiones unde nostra

sylloge conglutinata sit sibi statueret aevi opinioni ex

' Velut cum legimus v. 18s-so in elegia ad cymum data:

Theomidem sua hunc in modum variavisse, quae ludificatio tanquam fuisset, incredibile fit, eumque non nisi altero loco loquentem agnoscas.

47쪽

T si . Quomodo aeeidere potuerit, ut nostra sylloge etc.

veri simillimum fit. Qui cum hospitem quendam ad bibendum invitat vinum quod ei praebet Spartani cultoris esse praedicat. Quid igitur statuimus Utrum vinum ab

illo acceperat tantum, an vineta unde procreatum est in eius possessionem venerant, ita ut Spartae domicilium habuerit ipse et Spartanus fuerit Nonne Spartanum tam accurate regionem unde Vinum ad se pervenisset hospiti designavisse minus credibile fit Consentaneum erat, opinor,

Spartani hominis vinum sub Taygeto vites tulisse. Quid deinde alterum Spartanum accuratius designas,' qui cultor quondam fuerit eius vineas Quid hae ad hospitem attinenteui illud vinum ommendatur Plana haec omnia sunt, si Spartani illius hominis externum hospitem intelligimus qui haec enuntiaverit. Nos igitur Megarensem intelligimus. Atque Megarensium nobiles hospitio eum Spartanis coniunctos fuisse ex versibus 83-83 intellegi licet, ubi qui loquitur se partam quando adiisse ibique benevolenter exceptum esse dicit. ' Neque inauditum est vinum inter hospitalia dona fuisse. Velut lixes a Marone, Apollinis sacerdote, cum allis donis tum vino repletis duodecim festis donatur (Od. IX EOI-ob), qui etiam 3σἰτών et oliον ἐρυθρον' praeter alia dona accipit, cum a Phaeacibus dimittitur (Od. XIII 6s). Suspicer vinum etiam illum hospiti donavisse, qui in nostrara vv. bs LSqq. Clearistum alloquitur, cum se proficiscentis Accuratius eum designat cum dicit . γέρων θεο- iλοσυεOTι Og ἐκ Πλατανιστουντθg. Post ricti enim distinguo, Berghium aliosque editores non sequens, qui coniungunt ἐκ Πλατ υδιυ ἐπάγων, ut rivus, qui ita vocatus sit, intellegatur. Quod aliquid miri habet mea Sententia. Locum potius designatum esse crediderim, unde Theotimus fuerit ut Graecorum morem loquendi illum imitemur. Addiderim quod Πλατανιoris Spartani alicuius loci nomen erat, cuius Pausanias , ii, et Id, meminit. I Respicias hic quoque quod modo attendimus, Tyrtae earmina non ignota fuisse nostris potoribus. Produnt etiam v lo8T-so Lacedaemonis notitiam.

Lli. Quomodo accidere potuerit, ut nostra sylloge etc. se talia daturum esse promittat qualia sibi sint qualiaque dei

sibi dederint vel denso dicit autem v bld OV χο/ιεν χοIO δέδοισι θεοί - ubi alimentaria dona facile intellegas. Ea enim a deis hominibus praeberi in primis dici potest. Ηo igitur nunc demonstravisse nobis videmur, nostra sylloge reliquias contineri eius poesis quae Megarensium in urbe inde a Theognidis temporibus floruerit. Quod si statuitur, praeclare quomodo fieri potuerit intelligitur, ut

Theognidis nomine poster eam amplecterentur. Cohaerere autem omnia ea quae in nostra sylloge exstant, ita ut

quae postea addita sunt tamen ex Theognide pendeant, quis est quin videat Flosculis Theognideis abunde posteri

utuntur,i variant atque refingunt eius versus, in angustum eius carmina cogunt, parodias excogitant. Unde cognoscas inconstantem hanc poesim fuisse et quae temporum processu convivali usui subacta a Theognide descenderit. Cuius poesis reliquias in nostra sylloge agnoScimus, quam Si attentius perlustraveris, continui eius processus vestigia

dilueido hodie etiam tibi appareant. Velut in quibusdam eclogis pro antiquioribus dictis ibi ubi repetuntur recentiora

et usitatiora substitui recte ut opinor, einemannus in Ηermae vol. I p. si observavit. Neque enim v solo arimes O ex superioribus v. STY-28 retinetur, sed τέρπεο sto ibi scriptum invenimus, neque direpαδίην, quae vox v so

exstat, iteratur, sed subit ei, so82 diasti poνεω in repetitis. IIoc igitur recte ille vir doctus mihi videtur statuisse,

neque tamen opus elat, ut duas recensiones unde nostra

sylloge conglutinata sit sibi statueret ui opinioni ex

LVelut cum legimus v. 18s-so in elegia ad Cyrnum data:

et ursus M. 66I-62:καὶ κ κακα ἐσθλον ἔγεντο καὶ κακον ἐξ ἀγαθον, Theognidem sua hunc in modum variavisse, quae ludificatio tanquam fuisset, incredibile fit, eumque non nisi altero loco loquentem agnoscas.

48쪽

8 T. Quomodo accidere potuerit, ut nostra sylloge etc. nostra ratione eam Sententiam opponimus, ut, cum continuo

usu haec evenissent, potoribus tum antiquiorem tum recentiorem modum placuisse contendamus. Convivalem enim hanc poesim agnoscimus et quae eodem loco in usu esse nunquam desierit, donec cantandi mos convivalis arvatus sit. Quae sententia quibus rationibus constet, ut rurgus

nunc aliquo exemplo illustremus, hoc liceat addere: Dubitari vix poterit, qui in versibus l3-s q. S.

- χεν τυδ' ἐφεπου τοτι δ' ἀλλοῖο* πελεμ οργήν κρείσσων τοι σοφίη καὶ ιεγάλη ἀρετησ. Inest autem nota quaedam in recentioribus his, unde iam potore noStros agnoscimus, a quibus ea quae in Suhabuerint in eum modum variata et breviata sint. Virtutis enim ita mentio fit v. OT , ut hos versus ibi auditos esse concludere debeas, ubi antiquitus virtutis cultus exstiterit. Itaque, etsi lasciviores et minus severi ingenii illi fuerunt qui posteris temporibus haec novaverint, in quibus minoriam virtutis reverentia apparet, fieri tamen non poterit, quin participes et illos fuisse putemus eiusmodi collegii quod in virtutis cultu versatum sit. Quocum conferas, quod supra p. 2b-2T tale collegium agnovimus, quod idem convivale fuisse intellexisse nobis videmur.

L om liynani in Ap. Del. v. iis scripserim ἐκ δ ἔθορε α PsωMε, cum traditum Sit ρε. II. Eiusdem hymni,v I 65-T2 a Thucydide III iod non sine lectionum disserentia memorantur. In quibus pro gλλο ἐ=ιελθων v. I 68 Thucydidi reddendum esse

ἐνθάδ' ἀνείρηται ταλαπείρω ἀλλοθεν ἐλθων. Conf. quod legimus . . . V 63:

IV. Theognideae sylloges V. so Scripserim Triνι επὶ χεερ υροεισ Tradita lectio est ri δ' ἔτι χειρώσV. Tlieogni deae sylloges poS V. 88l non distinguo, cum ἐκ Πλατανιστοιντο v. 882 ad Maeotimum, non aedSequentia die tu . S. ψυχρον τ&o lita eo mihi reseratur. VI. Theognideae sylloges'. si in iis quae Sunt νιν δ'ηδὲ ναχ ο, κὰ διέχto posuerim 1aeri pro i dri. cf. d. IX 28d-5. Oetera enim non temptaVerim, neque eo sequor qui Lot inserunt.

49쪽

Natus sum Iohannes Gulielmus Irangiscus mendoris

Calendis Septembris n. LXII saeculi defuncti Sedini Pomeranus patre Mugone, mercatore, matre claras de gente Lehmann. Fidei addictus sum evangelicae Urbis satriae tymnasii Mariae disciplina per undecim annos usus vere anni LXXXIII maturitatis testimonio instructus, ut studiis mathematicis et physicis operam Marem, universitatem vidit triburgensem. Sequentibus duobus semestribus Berotinensis rursusque Friburgensis universitatis, sequentibus quatuor Berotinensis civis fui. Duarto semestri etiam philologica et archaeologica studia amplexus sum, quibus Meinde usque ad leptimum semestre totum me dedi Ex quo tempore, merolini labitans, desii longiore intervallo universitatem frequentare, misi quod inde ab nutumno a. LXXXVII per tria semestria anscriticis scholis interfui Privatim mutem quaedam aractavi nimiumque iis in

tentus sui, quae ab CademiCa Consuetudine aemotiora Sunt.

Quae qualia fuerint rettulo libri inno LXXXIX me aediti indicatur, tui inscripsis irklarung mlter Mythologie aus ter Annalime der Erringuntdes Sprechvermogens Anno LXXXVIIImorem duxeram, quae etes altera causa fuit, ut academico studio desisterem Quod tamen inchoatum deseruisse postero tempore me Poenituit, rursusque vere a. XCIU universitatis Berotinensis civis factus sum, a quo tempore per quatuordecim

semestria scholis philologicis in primis et anscriticis interfui. Examen rigorosum sustinui die XIV m. Julii a II h. s. Docueriint me clarissimi et eruditissimi viri Curtius, Dieis, Dilthey, Fuctis, Fur,aengler, Geldner, Grae Metiner Κώkulo de tradonitet,inirchlios 'indemann Luroth, Maas, Pernice, Puchstein, Robert, Schrader, ieg, Stichelberger, aliten,

Warhurg, eber, inter Zeller. Quibus omnibus gratias semper habebo, maximaSque Geldnero, Κirchhomio, Vahleno, viris optime de me meritis. Equibus irchilomus id mihi permisit, ut exercitationibus epigraphicis, quas instituebat interessem. Illius praeterea et Vahleni enevolentia autumno a. XCIV in seminarium philologicum receptu sum, Cuius per quinque semestria sodalis fui.