장음표시 사용
21쪽
Stasiotici et sodalicii versus.
Quae dum intueor, noli miror etiam, quod plus quam nobiles profecerant populares in parandis divitiis. Quos sine scrupulo plerosque fuisse credendum est atque etiam agiliores et habiliores, nobiles vero tardiores neque adeo divitiarum aestimatores. Nobiles enim et ibi loquentes agnoscimus ubi illud aegre fertur, quod tanti homines divitias faciunt. Cuius generis Theognide illa sunt quae v. 3 exstant: Quibus adde v. 62l-22 q. S.
et quae in fine versuum so3-3 leguntur: ε φιεν γαρ πλουτεiσ, πολλοὶ φίλοt ῆν δε τε νηαι, ταυροι, κοἰκέ, δὲ Θ αυτο ἀνὴρ ἀγαθυσ. Atque cum irrisione divitias solas appetendas Sse vergus byb-il praedicant. Nobiles haud dubio ita locuti sunt. Etiam Alcaeus, Lesbiacus ille poeta, qui fuit auctor scoliorum' h. e. carminum convivalium, nec non ut Vidimus stasioticorum, divitiarum potestatem indigne ferens ita locutus est h. fmgh.) 'D γαρ drisco I ριστυδα/ων φαm OL ἀπάλα/ νονεν πάνα λόγον - φν ' χρ ατ ε ηρ, τενιχρο δ' ουδε σ
Ceterum Spartanum hominem quoque qui hanc ententiam ediderit ibi memorari non inutile fortasse est quod consideretur, cum omnino Spartanos ita sensi8Se consentaneum sit. Qui non fortuito etiam, opinor, a nobilium
partibus ubique stabant ubi intererant. Itaque o illud quidem casui tribuerim, quod in nonnullis nostrae sylloges eclogis Sparta respicitur, idque ita duobus locis, ut nostris
' Respice haec dicta quae ex Aristophani Λαιταλευσιab Athenaeo XV p. sta asseruntur:
b. Totius sylloges usus convivalis demonstrabitur. Is
potoribus illis hospitium cum Spartanis fuisse appareat. Versibus enim T83-88 qui loquitur se et Spartam et quaedam alia loca ubi benevolenter exceptus sit adiisse dicit. ' Alter locus unde nobilium illi quod agnoscimus sodalicio familiaritor aliquid cum Spartanis intercessisse percipias versibus is-8. constat. De quibus quid sentiamus in no huius dissertationis Lli explieabimus. Illud denique hic praeterire nolumus quod nobile ingenium nonnullis locis qui loquitur prodit, velut v b3b-36,
Vide mirabilem rerum contextum Rursus enim tunc ponimus v. 2s-do, quos supra in sodaliciis iam ob- Servavimus p. l):
s S. Totius sylloges usus convivalis
demonstrahitur. Cognitam habemus eorum nostrae S. Versuum convivalem rationem quibus Cyrnus appellatur, ceterorum quomque non exiguam partem convivalia carmina esse simul perspicientes. Quae pars quanta sit liceat nunc nobiscum recolere. Deprehendimus hos v. a quibus Cyrni nomen abest, quos in praeceptivis habeas:
LVel inde aliquis eum nobilem fuisse concludere potest, quod Spartae hospites et amicos habuit qui eum exceperant.
22쪽
stasioticos vero et sodalicios hos qui Cyrni nomen reticent antecedenti paragrapho inspeximus, in quibus eos qui praeterea praeceptivi sunt asterisco notamus:
Aecedunt aliae rationes quibus eos quoque VerSUS a quibus Cyrni nomen abest convivalem usum habuisse coarguatur suas dehine videbimus. re. Prooemiis. Quod complura carmina quibus dei quidam invocantur initialia in nostra sylloge exstant, idem in Atticis scoliis observatur quae convivalia carmina esse nobis constat vides s . Cuius rei ratio etiam convivalis apparet. Cum enim omnino id usitatum fuerit veteribus, a deo ut initium facerent in recitandis carminibus, tum mos convivalis requirebat prooemia quod primum intelligitur ex his quae v. 62 sq. in nostra . leguntur:
quibus adde quod Xenophanes r. s, 3 qq. p. gh in deseriptione convivali ita loquitur:
Respiciamus denique quod Plato scribit in Symp. p. si a:
Inveniuntur inter eos versus a quibus Cyrni nomen abest qui convivalem usum tanquam prae e ferant, cum in iis aut combibones appellentur aut omnino in eum modum verba fiant, convivio ut interesse videatur qui loquitur. Quos sine ulla dubitatione convivali usui vindicabimus, Symposiacorum nomine eos comprehendentes. Atque primum quidem in eorum numero hos ponimus, de quibus dubitari non poterit:
bT-68 Cuius ecloges convivalis ratio his verbis decla
' Propter hoc enuntiatum etiam versus Ti3-82 ad convivalem usum editos esse existimem, quibus item instantis belli Persici
23쪽
T. Symposiaci versus. T. Symposiaci versus.
Nonnisi in convivio hos deinde versus recitatos esse apparet, in quibus qui loquitur commissationis, quae finem facere solebat convivii, rationem habet, idque ita ut ipsum eum commissatum iturum esse intellegas: sodb- 6 mibi est ε τι τιυνδε καὶἐγκεκαλυltl εγο ευδει,
αρμαλεO παρεcor, καὶ φίλοσε υτ ἐν ἀπῆσ Neque non apparet qui fuerint illi qui, sol voceri orta designantur. In convivio, credo, assuerunt et illi. Nihil igitur veri similius quam ut ibi respiciantur qui edomum, ut dormiant, ituros esse antecedentibus his versibus
enuntiaverant: mdcostεν φυλακη δε πόλευ φυλακεσσι ιελ σειἀστυφελη ερατῆ πατρίδο ήμειερησ. Quos et ipsos convivales inde agnoverim Quod vero, quasi inter se homines loquantur, hae eclogae sese excipiunt,
periculum declaratur. Neque solum intestinas res sed etiam bellica certamina sermones combibonibus dedisse credendum est, cum praeterea extereas res perstringant uv. bis-bd, ad Cymum dati, qui in apparatione belli alicuius modo oborti versantur, et uv. 8si s , quos in sodaliciis observavimus p. t et 8.
responsionis morem proprium convivalium carminum fuisse
In his igitur eclogis qui loquuntur haud occulte convivii participes se profitentur. Possis vero et alias facillime ita accipere, ut in convivio verba fiant, id quod cadit in
lo3s- o: Aφρονε ηνθρωποι καὶ νήπιOι, ιτινε Otror pth πίνουσ άστρου καὶ κυνδ ἀρχομενου. Quo in numero et inveniuntur quos praeterea ob eam rem, quia praecepti instar sunt, infer convivalia cantica
24쪽
vinum ei landatur et vituperatur. Mala et v. si-s8 depingunt, qui nimium bibendo hominem leviorem fieri monent. Quibuscum quattuor insequentes s - 623 consentiunt, quibus etiam in vino veritatem fige comperimus, neque aberit a re meminisse quod idem ab Alcaeo exprimitur, cum dicit h. 3 gh.):OIνο γαρ ἀνθρcωποι δίοπτρον. Convivalem enim et illius poetae omnem poesim agnoScimus, cuius a fragmentis cum alia quae convivalem rationem prodant dico στασι υτικά, προOittaci, quae Iam
bimus), tum symposiaci versus haudquaquam absunt. In symposiacis et ea liceat ponere quae iuvenum animis accommodata sint. Ex Iuvenibus enim praecipue convivale collegium constitisse versus d3 sqq. patefaciunt q. S. I εχ δ' εν αυησε fiλον καταθcoirect dri IO οφ Ωι τερπιωλῆ ερ ἐρατεινὰ φερη αἰψα γὰρ στε νοη/ια παρερχεῖαι ἀγλαο ηβη 'TH. Quos versus in convivio recitatos esse vel inde alicui
appareat, quod incipiunt a voce εἰσ. Qua appellatione etiam illa utitur quibu ibi-68 loquitur, neque dubitari potest, quin combibo ibi collegium convivale in quo ipse vers ur ita appellet Dicit enim v. 62 sq. x f εἰ δε
dou quod Eesiodus dicit Seuti v. 281 νέοι κώμαζον υ ἰαυλοί. Quo loco, cum iuvenum processus deseribatur . 2M de convivio cogitari non potest. T. Symposiaci versus.
est, cum et generalem epulandi et bibendi notionem in overbo infuisse credendum sit, si quidem κωμο. etiam ipsum convivium designat cf. p. T-83. Menique supra hi iam inspecta Theognide dicta quae v. 23s- 3 exstant rursus nunc obServamus, quia iuvenum qui Cyrnum cantur sint ibi mentio fit Iortasse in eo aliquis hoc loco haerebit, quod poeta cum isti carminibus Cyrnum allocutus est aetate provectior fuisse videtur resp. v. 2 sq.), Sed non est quod offendamus. Dicit enim etiam post mortem Cyrni nihilominus nomen eius auditum iri in conviviis. In eo igitur iam veritas violatur, quod cum Cyrnus non iam adest etiam tunc verba ad eum fieri pergunt, neque opus est, ut, si qui forte maiores natu convivio interfuerint, ab iis solis ea quibus Cyrnus appellatur cantata esse nobis Statuamus Placuerant ea quibus Cyrni nomen insertum erat et in usu esse coeperant. Itaque, quoniam ex iuvenibus praecipue collegium constabat convivale, non nisi ob hanc rem in universum do iuvenum cantu hoc loco Theognis cogitavit. Iuvenes combibones fuisse etiam IIom hymni in Mere. v. b-b; et Apollon Arg. b8-bsenuntiatur Menique hβαν μετα τcoν φίλων' post sanitatem, eorporis pulchritudinem, divitias quartum lonum scolio
Atticorari ap. g . praedicatur.
Quae dum reputamus, non nullius momenti illud quoque nobis videtur, quo convivalis nostrae . ratio indicetur, quod iuvenile admodum ingenium spirante versus haud pauci in ea occurrunt. Quorum e numero iam V. 883-88 et so63-68 respeximus, usque hos nunc addimus: b6T-io: Ηβη τερπο μενο παiem, ιλ. 18-28, qui Solonis sunt in quibus iuventus Summum bonum praedicatur, cui divitiae postponendae sint. 8 2-28: secto tot, φίλε θυμε τάχυν τινε ἀλλοι σον Γαιάνδρεσ, εγω δε θανων γαῖα ιελαιν ἐσηιαι.
25쪽
T. Symposiaci Vergus. 8. Combibonum appellationes.
sT3-28, quorum ratio convivalis per se etiam perspicua fit, cum ita se habeant:
SuSpicamur ergo, cum iuvenes fuerint plerique convivii participes, ob eam rem in nostra . inveniri quae iuvenilis poetae amaverit affectio. Verum enim vero non absunt de iuventute iam evanescenti queribundi versus. Quos admiscuit, opinor, qui aetate forte provectior erat, dum alios vidit iuveniliter exsultantes. Velut versibus il2s-32, ut unam eclogam efficiant, ' combibo loquitur' non senex ille quidem sedi Fateor me non habere quomodo eos convincam qui hos m. in duo disticha dirimant. Quod enim Stobaeus Flor. XVI loquattuor omnes assert, levius alicui pensari potest..' Dicit enim Elorios re vel si eam lectionem probaveris quam solus Mutin praebet 'minio tια. quam si tuearis, fieri non potest, quin scribas μελεδαίνων contra eiusdem cod auctoritatem. Et dubito quam recte. Neque enim apte ὰλLGλοφυρομαι participisti sententiae succedit meo sensu). Praeterea sodalicii nobilium participem . . combibonem iam supra eum qui loquitur agnovimus, cum pauperem se profiteatur. Quod alicuius momenti est, quia saepius nobiles illi nostri in paupertatis querela versantur, ut supra vidimus contis).
qui labentem iam sentia iuventutem, quam unam maeret defieientem ceteris curis neglectis. Quodsi uv. b2T-28, soli Io qui Mimnermi sunt , so6s Io in adom querela versantur, neque Senem illum e seniorem a quo et illi edi potuerint agnoscas, fieri vix potest quin convivalis illorum quoque versuum ratio tibi statuatur. M. Nomhthonum appeIIationeS. Non rarum est, ut quae eclogae convivalia cantica nobis reperta sint, in eis alius combibo aut nominatim aut sine nominis significatione a poeta appelletur. Velut nominatim versus d6T-s et 662-82 Simonidem, v 563-68 Onomacritum vv. ys3-s Academum appellant Damocles deinde v. o3-3 appellatur, quos item convivali usui vindicabimus, si quidem ' παραίνεσίν τινα καὶ γνcυμην χρη σίμην εἰ τον βίον' in iis observamus, ut Athenaei illis verbis utar quae ad poesim scoliorum pertinent. Atque praeceptivi versus saepius appellationem assumunt, Velut legimus v. 2b:
et v sμ-sso: συ δε μοι, φίλε, i ταυτ ενὶ θυlico φραrεο. Neque non ei versus quibus Cyrnus appellatur, cum maiore ex parte praeceptivi sint, in hanc rationem cadere videntur. Quae quamvis ita sint, allocutionem certum indicium eZSe quo aliquam ecloge usum convivalem habuisse coarguatur non contenderim Poterat etiam qui non aderata poeta appellari. Attamen nonnunquam vel saepius alloeutiones ita comparatae sunt, ut coram cum aliquo homino loqui videatur poeta. Exempli gratia respicimus VerSus. D. 2oT-o8, quorum convivalis ratio perspicua est:
26쪽
8. Combibonum appellationes. s. Versus qui pertinent ad puerilem amorem.
Do his igitur non dubitari poterit, sed videamus alia Coram cum hospite, cui Clearisto nomen est, ille loquitur euiu bil-22 debentur. quos versus in convivIo edItos esse crediderim. In convivio enim hospites appellatos et salutatos esse ex versibus iis-88d intellegas filiam sodales alio nonnunquam se contulisse nobis statuendum erit, Si quidem illo qui uv. 283-88 loquitur so et Siciliam et Euboeam et Spartam adiisse docet. Quae dum intueor, in convivIoin sodalem ante eius discessum haec dicta esse statuerim quae v. 6sl-s leguntur:
An putamus litteris tantum haec ad eum pervenisse mappellatur Dixeris ex longiore quodam carmine haec petitaeSSe. Esto, concesserim, quamquam similes versus Illi qui Clearistum appellant bil-22 plenum haud dubie carmen emciunt neque non certam occasionem spectant. Quaero autem cur inde petita sint, ut locum in nostra sylloge obtineant. Coram deinde adesse dixeris qui appellatur, ubi eum nescio quo homine poeta rixatur. Cuius generis hos versus
ἀλλήLoν ριδο δῆγ/ι απερυκόμενOl. 8il- 2: Iro h οὶ τα με ελλα χαρίαται, ν δ ἀχάριστον, - ἀν θωρηξασυ ἀνδρα προ εχ ο αγη. Ceterum in quibusdam eclogis quae rixantis sunt potores appellari etiam aliis rationibus satis perspicuum fit. Potores enim sodales Graece vocatos esse supra statuimus. Sodalis autem appellatur H bsb-s q. 8. Aνθ ρcore, ἀλλήλοισιν ἀττοπροθεν βμεν αἰροι 'πλῆν πλουτου παντο χρηματί ἐστι κόροσ
ήθεα νυν δ' ήδη γ ναν ἀθ' ὰ διέχω. Ibi enim falsus et infidelis amicus a poeta increpitatur, quem sodalicii participem fuisse supra nobis persuaSimug
Quod ad nostram syllogen versuum ibi appendix aeeedit, quam solus servavit cod Mutin. continens easeelogas quae puerilem amorem attinent, dubium esse non potest, quin convivalem usum et ista cantica habuerint. Primum enim Anacreonteae poesis exemplo illud intellegi sieet, a qua talia haudquaquam aliena fuerunt, , eum An
27쪽
io versus qui pertinent ad puerilem amorem. creontem etiam convivalium maxime carminum auctorem
fuisse credendum sit. Quem una cum Alcaeo, quem convivalem poetam L. et i agnovimus, Aristophanes memorat p. Athen XV p. 6stia, ut poetas designet quietari fuerint in poesi scoliorum. Quocum convenit quod symposiaci Vv. etiam ab eius fragmentis minime absunt. )Convivalem denique eius poesis rationem apertissime Critiae
Quibus adde ipsius Anacreontis hos v. apud Athen XI p. 63 a servatos, ut et convivalia carmina quae in puerili amore versata sint reconi fragmenta reum edidisse tibi
Itaque nihil verisimilius est quam ut nostrae quoque sylloges versus amatorii isti usum habuerint convivalem. Confirmatur autem illud perquam graviter et haud contemnendum in modum paterae fictilis alicuius et figuris rubris coloratae imagine, quam primus D. Ohlerus adhibuit. ' Ibi enim vir cui lepos mulcetur, intercedit autem lepori aliquid cum puerili amore, lecto in convivali accubans conspicitur atque ore valde hianti verba edens co παίδων κάλDστε, quae initium faciunt versuum 36b-66 nostrae appendicis. Qui versus utrum a Theognide profecti sint necne scire mune non laboro, stantum affirmans, Nos in
los Breves sententiae et proverbia.
convivio iantatos esse, id quod IIillerus' non debebat negare Cui iure obloquitur Lucas in disseriatione . i. Studia Theognidea Berol. 8s3 p. l-.2 Neque enim dubitari potest, quin et canens ille vir pictus sit, et metrice formata verba ex eius ore proveniant. Addiderim ad ea
quae Lucas exponit, hanc rationem, ut hexametri initialia verba usque ad caesuram eam quae Vocatur κατα ρiTOν τροχαὶ ο perscribantur, etiam pictori placuisse paterae alicuius Vuleensis figuris rubris et ipsius ornatae, quae de
seripta isti in Sonumentis Instituti V b. Aseripta rabi
invenimus Verba coδε τοτ εν Περυνθι ad imaginem canentis viri, cui etiam tibicen additus est, ita ut dubitari nequeat, quin cantet.
io. Breves sententiae et provectia. Vidimus paragraphis 2 et 3 infer praeceptivos nostrae
s. versus etiam inveniri qui speciem induant brevis sententiae, quae Graece reostri vocatur. Quo quoniam coll-vivalem usum habuisse statuimus, consequens est rerum cohaerentia, in universum ut eius generis versus inter convivalia cantica referamus in quibus sententiae ratio appareat, quamvis desinant morale vel utile praeceptum Xprimere. quales hos exempli gratia perscribimus: l62 68 ' ADYἐλυ , κακον ἐστι, το δ' ατρεύ ολβιο ουδείσἀνθρώomo O τοσουσ εΠο καθορὴ.2s3- si O δε λεων αἰεὶ κρεα δαίνυται, ἀλλά αν εsι ι σκαι κρατερον τερ εοντ' ἀγρε ἀὲιηχανίη.38l-82 Oυδε τι κεκριFιενον προίδαis Oνο εστι βρOTOἰσιν, ουδ do h τι ων ἀθανάτοισιν σοι. Nec non itiam orcosια in conviviis cantata FSSe Aristoxenus et Phyllis testantur apud Suidam S. V. OEOλιόν.
28쪽
βso. Breves sententiae et proverbia. Is . Aenigmatici versus.
dna autem cum eroficis eantiunculis ibi memoratur, ita ut de praeceptis vix cogites. Vulgatas deinde sententias, quae proverbia appellare po8Sis, inter convivalia carmina receptas esse Atticum
scolium o 23 ap. g documento est Quod cum ita
illud Thesmophor. v. 2T-3 his dictis respicitur:
δ ιη δάκli inprco ἀθρεἷν. Vide quam non ut aliis occasionibus, rursus hic afficorum scoliorum comparatio inutilis sit inam quae vulgata et proverbii loco fuerint usurpari idem in nostrae sylloges eclogis quibusdam perspicuum est, velut in versibus 33b-36 q. s.
Κυρν ξει αρετὴν, χηντε λαβεἰν χαλεπόν. Dicta enim str δεν ἀγαν σπείδειν' initio versuum dol-o6 rurSu occurrunt, unde iam ea in ore hominum fuisse poteris suspicari. Atque de solis dictis ut dεν γαν' illudeonstat vid. Plat. Ηipparch. p. 228 c . Ceterum virtutis ibi ita mentio fit, ut cultum eius agnoscas, unde iam ratio horum versuum convivalis qui etiam praeceptivi sunt et Cyrni appellatione insignes, nobis quidem satis conStat; resp. quod p. 26-2 animadvertimus. Proverbii loco deinde versum l. fuisse . e. 3 δε δικαιοσυνη συλλMβδην τε αρετη 'στιν,
Aristoteli erodas, Nub his verbis 'καν παροιμιαrομενοι φα/χεν' in Ethica Nic. V 3 Is 2s 2s-3 eum affert. Respice et Bergkii adnotationes ad Av. 2Ib-l et dyb-28, unde ibi quoque vulgatas sententias ad elegiacum metrum redactas esse tibi persuadeas, nisi quod hexametris eae antiquitus conditae iam fuerint. 11. Aenigmatici versuS. Aenigmata in fine epularum proponi e solito fuisse Plutarchus diserto tradit quaest. Conv. V initio). Quibus
adde quodiesychius praebet S. v. γρι φο ' το δίκτυον καὶ συμποτικὴ ζήτησι αἰνιγματωδη et Pollux nomastico VI loi et is p εντο συ/ι ποτιψυν καὶ αἷνιγpια καὶ ρὶφοσ. Athenaeus deinde in iis quae p. d 8b ms exponit griphos quosdam, in quibus tres, qui elegiae metro compositi sunt, memorat. Atque unum eorum, quem p. bis affert ita se habentem' mr γάρ ιε ἐκληκε θαλάσσιο . καδε νεκροσ,
Γ κοχλον intelligere mos iubet, Theognidis esse dicit.
Mittimus quaerere quare illi v. in no8fra . non XStent. Eo autem attendimus, convivalem Theognideorum Versuum rationem inde quoque elucere.
Convivium igitur spectant et aenigmatici versus. Neque absunt a nostra sylloge quos pro aenigmate 8Stimare debeas. Velut illo qui versibus 662-82 loquitur aenigma Se prolatum esse his dictis, quae in fine eius eloges leguntur, aperte declarat: ταυτὰ O triχθc κεκρυs p ενα τοὶ ἀγαθοὶσιμ γινιυσκοι δ' εν τε καὶ κακῶσ, ὴν σοφο ὴ Loquitur autem in hac ecloge laborantis et graviter affictae navis imagine usus de re publica male se habente et infestinis turbis vexatas quos versus, quibus Simonidem pellat, ut in symposiacis versibus ille appellatur . 6 ad convivalem rationem supra revocavimus.
29쪽
Aenigma deinde haud dubie latet, etiam si feminam
Nihil affirmaverim, sed dubitem an haec quoque ad rem publicam pertineant cui tyrannus iugum imposuerit. )Pro aenigmate et versus bs i habeas . .
probabilitatem habet. Porro aenigmate vel imagine in priore parte versuum sos T-sso poeta utitur ita loquens:
βρόκ χον ἀπορρritag. Etiam Theognis initio versuum Dds-bo simile ponit pro usitato verbo cum dicit ignem significans:
Neque tamen ibi ludit, ut posteri sane ludendi causa griphos protulerunt, sed rationem quandam quae propria fuerit veterisi Uxor cum dirigenda nave comparatur uv. dbT-6o), respublica item vv. 8bb-b6J, neque multum dirigendi equi simile ab illo distat, quod utrobique ipsum quoque usurpari potuisse contenderim Ceterum non video quid obstet quominus iis temporibus haec edita esse putemus quibus Theagenes etiam in Isthmiaca Megarorum urbe, eam enim spectemus necesse erit, ut infra itali videbimus, regnum obtinuerit. Quem Belochius Mus. Rhen vol. bo p. 2b adn. I Solonis posteriorem fuisse suspicatur, in quam sententiam nonnihil inclinor. l2. De eis versibus in quibus femina aut loquitur etc. i5
poesis in eo agnoscas. Unde tamen, si quid sensimus, ludus ille convivalis originem traxit Similiter enim alteriuscuiusdam ludi convivalis, parodiam dico, principia in poetica scientia condita fuisso etiam videbimus D 3). 12. De eis versibus in quihus femina aut Ioquitur aut poetae appellatur. Si id agimus ut ex usu convivali nostram syllogenprodiisse alicui probemus, planum fiat necesse est quid sibi velint eclogae perpaucae illae quidem sed quae explicationem sibi exposcant, in quibus aut femina loqui videtur aut poeta feminam appellat. Mulieresne AEtiam epulis et conviviis interfuisse credendum est Minimo inauditum hoc fuit tertio vel quarto saeculo, id quod comici nos edocent, velut legimus apud Athenaeum X p. bl si piaο δ' εν Θησεὶ
τρει ποτε κορα Σαμία φησὶν 'Adcυνίοισιν γριφευειν παρὰ τότον. Vocabantur autem εταῖραι idque, ut opinor, ex analogia eius appellationis qua combibones'ταἰρο appellabantur. Ena enim cum his a Platone memorantur, cum in Republiea VII p. b68e scribit, D τε καὶ συs π αιτε κα εταἰροι καὶ αἰραι. Compotrices igitur ibi intellegas. quas cum uxores non fuisse congentaneum Sit, non mirum e8t, quod in merum sensum meretricis postea ea vox abiit. Sed videamus ipsam nostram syllogent e feminis quae, si non in ipso convivio, at certe inter commissatores assuerint eum eogitaVisse non negaveris quibu Io63-68 ita loquitur: ri yη τάρα ιεν βυν όs ηλικι καὶ λὶ, ευδειν,
ἀνδράσιν δε γυναιii. Commissantium deinde in agmine feminas fuisse agnoSeas, eum Plutarchus scribit Moral. p. bscd: I εθυονια ἀφιο-
30쪽
6 s 12 De eis versibus in quibus femina aut loquitur etc. Quae cum ita sint, compotricem vel sodaliciam feminam loquentem intelligere non vereor v. bis-8 q. S.
Quod enim diei πάρει/Ω verbum 'παρεἰναι' etiam, d8Tei qui dicit , παρε υν Π αἰνε' ita usurpatur, ut in convivio adesse proprie significet. Initialia deinde verba ἐχθαιρι κακόν γ ci haud dubie ab ista muliere eduntur ad captandam sodalium benevolentiam. Et enim dγαθεσἀγηρ ἐσθλο ά- nonnunquam nobiles designat velutvv. l86, s 88, II 2 de ea significatione dubitari non poterit ,
ita κα κο ἀνηρ homines de plebe.' Praeterea leviorem haec mulier e profitetur, unde τα ραγ atque meretricem eam fuisse appareat. Illud quoque attenderim, non sine consilio insequens distichon huic subiectum videri cum initiale verbum ἐχθαιρω cum eo commune habeat qui VV. pro reSponso mihi accipiuntur, quo mulier illa quae modo locuta sit respiciatur et meretrix (γυνὴ περιδρο/ οσ appelletur. Neque grammaticum eos de suo arbitrio subiecisse crediderim sed convivalem responsionis morem agnosco cons hab), ita ut sodalis hoc responsum dederit, sive aliunde hos versus deprompserit, id quod mihi statuitur,' sive ipse eos compoSuerit. Porro versibus 86l-6 meretricem loqui vel obscaene ludere manifestum est. Cui initialia versuum bib-26 dicta . . Orbit Hyiλοι προδιδουσιν usurpantur et obscaenum in sensum transferuntur. Et enim parodiae ludum prorsus' Apertissimum hoe est in his quae v. 82 sq. leguntur:
Ibi enim, ut insequentibus docemur, de iis agitur qui natione, non moribus boni vel improbi sint, querente poeta quod genus bonorum illis nuptiis coeperit contaminari.' Si ad hane occasionem facti essent, non virilem cupidinem ille qui loquitur etiam perstrinxisset, ut opinor. ld. Parodiae.
consuetudine convivali fuisse proxima paragrapho videbimus, ita obscaenitates lascivioribus in cantico convivali placuisse cogoscas ex Attico collo 22 2 ap. g .). Neque non Aristophanes EcclesiaZusarum v s38 Sqq. q. .
ortum est sine dubio ex imitatione Attici scoliti Lap. Bgk. :
άνδρα γελον γοsticειν ἀδου. φρενί. Illius enim et metrum et initialia verba ειθ 'retrix usurpantur. Denique Argyridem, quam in mulierem v I 2Is-I6 verba fiunt, ταίρα fuisse contenderim, quae convivio infer- fuerit atque irecticουσα convivalem ludendi morem ibi intellego contaris init. poetam ingrate carpserit. anc mulierem non ingenuam fui8se comperimus v. 12s 2 et sane credendum est, cum uxores nullas nisi liberas feminas fuisse vix opus sit meminisse, lactiρα plerumque liberas non fuisse. Sufficiat unde id intellegatur Alexidis comici hos versus, quos Athenaeus XIII p. lib. c servavit, attulisse: