장음표시 사용
11쪽
Quae quum ita essent, res ipsa tulit, ut qui post ad positi eam
accedebant interpretes atque illorum sententias non probabant, novam quandam interpretandi iam ibi struendam esse erasere ut, quo laetum est, ut posthac non tam philosopli universa seritentia
eludiearetur totiusque loe eum eteris et huius libelli et aliorum Stagiritae scriptorum locis comparatio fieret, sed singulorum vocabulorum signis eationes inquirerentur. Baumgartius quidem venit Aristotelis tragoediae desinitionem in hunc modum: β)-Die achahmun eineriandiung, . . . . et he lurchini DIei und Melit an de unvolikommenen rse tui iniuge ille ser Empsndunge die Lauterun voligielit. μDissertationem illam a. 873 Regimontani editani scripsit Baumgartius contra Herm. Bontigium, Virum inter paneos Aristotelis studiosum, qui inter Vocabula πάθος et ,πάθημα non esse certam significationis differentiam statuerat idque innumerabilibus locis ex philosophi libris excerptis probare conatui erat. y Ut recte ea in re viderit Baumgartius, Aristotelem utentem
Gocabulo ,πάθος tatus alicuius mutationem signiti ture voluisse in uniVM8um, Vocem ero πάθημα usurpantem id dixisse, quod
12쪽
ex Illa rerum singularum mutatione an singulis estisteretur tali, en ego auulgisti odi illius Versionem probare nequeo. Non ea quidem re quam fieret Iann 8ius ' sed Verba quae sunt in ipς philos olilii arte ps Et ista δ' or ητι δἐ κατἁ τῆν διανο ιra ν ταυτα, re 3r Tot λόγου δεῖ παora σκευασθῆναι - yy δἐ τουτων
o Io Γλιον ζ φόβον ζ ἀργὴν καὶ σα οια 'Tα . . . Si enim ristoteles io tosti verbis ,,τὰ πάθη παρασκευάζειν, oro ἔλεον ῆ φόβον η ργὴν α ἴσα τοιαυτα 0 idem dicere voluisset, quod in definitione ostigium esse tragoediae jusserat certe philosophus ille, quo nemo unquam ut verboruni diligentiora enutior artifex, aut in desinitione liter dixisset ne , δι ἐλέου
τοιαυτα in cap. XIX. eandem MSSe sententi Rm, ,talia ' quae eiusmodi sunt,' quae ad illa pertinent, quibus nomen ,παθη adtribuitur Neque pronomen τοιουτος idem quod odτος sagnifieare potest. Cum Gerhardo Liligentio' ego quoque et contra J. Ber- .nnysium Eteontra H. Baumgartium dico pronomen ,sset Oιοὐτος tum adhibetur, eum duabus comphiribusve generis alleuius partibus nominatis eterae quoque ad idem genus pertinentes parte non quidem Singulae, sed in uni ersum nominatur. xempli gratia
assero locum, ueni inveni in philosophi Rhetori eis: ' , διαβολῆγdo κα ἔλεος κα οργη κα et τοιαυτα πάθη et ς φυχῆς υπερ του πράγματός ἐστιν ἀλλὰ πρὼς o, δικαστήν. , Nam criminatio, ' inquit, ,et misericordia et ira et ejusmodi perturbationes animi non rem attinent, sed judicem.' β3ὶ
Secundum versionem J. h. hinnit, tom. IV, p. 29.
13쪽
Non est intellectu, opinor, difficile Aristotelem o loco meabulo τα τοιαυταμ utentem ad ceteros ita spectare asseetus, at nominatim eos afferre supersedeat. Cur autem Aristoteles in definienda tragoediae vi a natura
Θημυάτων, si ad duos tantum illos metus ac misericordiae asseetus omnibus eteris confinibus exceptis reserendam censuit cathargintragicam 2 Quia Stagirites cum in definitione sua tragoediae summum eius artis officium ut imitatione affectus pararet iudicasset praeter affectus, quos in primis ciet imitatione posita stagicus, nempe metum et commiserationem, cetero illis aut amnes aut imperi eorum ut sta dieam subiectos enumerare supersedit certe afferre potuisset
un de ZuWenig, Gruppen vo Empfindunge gur Seite Stellen, Welche entW er gan andere amen tragen de gar nielit be-kann sind Eam ipsam affectuum eonsociationem, quam Baumgartius nomine significat Gruppen, se Aristotelem cogitasse, eum seriberet ἡτῶν τοιουτων, mihi quidem aeque planum esse videtur atque Lessingio viro illi, qui, ut verbis utar vatis Venusini, ,non OmUS est mortuus. 373 Sin autem au artius contra effingium non ex philosophi libris rhetoricis, sed ex eius ethicis naturam affectuum metus aemisericordiae, qualem quidem eam Aristoteles in desnienda tragoediae natura intellexerit, ostendere posse sibi Videtur, aeque saeit, opinor, ac si quis, ut dicit Aristoteles, ' qua usurus est
regula, eandem reddat perversam. Ethio ad leom. Η, 4 1l05 21 .
14쪽
Ars enim tragica retissime est oniuneta eum arte liet orien Euripidesque, item dieit Aristoteles maxime fra eum, δ' non tam luit philosophus moralis, qui sindero iii auditorum animis tectuum vario modo regere tamquam et in reetos quos sapientiae doctores praeseripserunt sine redigere, sed rhetor fuit, qui omnibus ingenii sui viribus id ageret, ut audienti 1 nimos ad terii pusileeteret, asseetuis eieret, protundere lacrima cogeret. Aristoteles ipse Veteres positis per80nas tragieas politi eiiiixisse loquentes dieit, suae vero etatis fletorice. ' Quid porrulegimus en p. XIX. 2 Ae de aliis quidem fabissa se moribusque)inui di tum est. Superest, ut de elociatione sive sententia dicamus. Quae igitur ad sententiam pertinent, in libris de rhetorie posita sunto: hoe enim illius mugis est proprium doetrinae. Sunt autem
ad sententiam peninenti ea quae per orationem omparmi Opus est. oriam vero partes sunt demonstrare et obieetiones solvere et asseetus ex itare, Vellati miseri eordiam metum, iram et id genus alia atque etiam augere res Vol minuere.
igitur Stagirites in arte sua positie mentionem sicit rhoethorieno priore loco istis it rhetoricae hodie Studere poetas tr ineos, altero vero Ioe lectiorem sive potius poetam rogi eum nil ipsa rhetorica iubet necedere, qua discat, quo m0d excitare possitasseetus. Nis autem rhetorides libro seeundo philosophus nil aliud disserit nisi quem ad iodum rhetor aliquis maxime ciere possit reflectus irae et metus et misericordiae. κωνω τις ψ μέλλει χρῆσθαι κανόνι, τουτον ποιήσειε στμε-
15쪽
Quare Baumgartium non uete ut obicere Lessinoo - nec non Doeringio 3 in eum metus per tragoediam exeitandi naturam, qualem quidem eam ristoteles intellexerit, sals ex philosophi rhetoricis demonstrasse, demonstrare debuisse e libris ad Meomachum filium scriptis.' )Alia ae eteri plerique ratione locum interpretari conatus est, ut iam supra diximus, P. Mannsius. 3)Is enim asseetus misericordiae et metus non purgari, sed iis ipsis mei affectuum purgationem affirmat et purgari quidem animum speetatoris affectibus superbiae et nimio sui ipsius amoreae studio. Tale quid si Aristoteles tragoediae munus intellexisset neque aliter si id dixisset ac dixit in definitione sua δι' ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν των τοιουτων παθηματων κάθανσιν, philosophum pessime omnium qui unquam rei alicuius definierunt naturam, definiisse ego libere dico. Aristoteles enim si alios aliis purgari affectus significare voluisset, cur non multo brevius δι' ἐλέου καὶ φόβου καθαίρουσαυβοιν dixisset, cur dixit περαινουσα κάθαρσιν εἰς πέρας ci γουσα, cur porro dixit των τοιουτων γ' Quamquam annsium recte sentire puto eum dixit: ' quo loco quaeque Verba singula ponenda sint dubitari potest μ At si quis legerit haec quae infra sequentur philosophi Verba soro confido, ut nostro iure de tali definitionis illius interpretatione mbitare possimus. Seribit autem Aristoteles haec: '' Moti ἀρπῶσαν δεῖ ζητεῖν ηδονηὶ ἀπὼ τραγενδέας, ἀλλὰ τὴν οἰκειαν. ἐπεὶ δὲ την ἀπ ἐλέου καὶ φόβου διὰ μιμήσεως δεῖ ri νἡ νπαρασκευάζειν τὰν ποιητὴν κτλ.l Politicis vero: My is γὰρ περ ἐνιας συμβαίνει πάθος φυχὰς ισχυρῶς, τουτο ἐν πάσαις πάρχει, τεν δὲ ἐττον δια-
16쪽
φέρει καὶ τι μαλλον, οἷον ἔλεος καὶ φόβος ἔτι δ' ἐνθουσια-
ιιος καὶ γὰρ π ταυτης τῆς κινήσεως καταπώνμοι τινές ε σιν ἐκ δὴ τῶν ἱεμων μελῶν ορωμεν τουτους, ταν χρήσωνται τοι ἐξοργιάζουσι τὴν φυχὴν μέλεσι, καθισταμένους σπερ ἰατρείας τυχόντας και καθάρσεως ταυτὰ δὴ τουτο ἀναγκαῖον πάσχειν καὶ τοὐς ἐλεήμονας καὶ οὐ φοβητικοὼς και τους ἔχω παθητικους, οὐ δ'ἄλλους καθ' οσον ἐπιβάλλει των τοιουτων ὁκάστιν καὶ πασι γιγνεσθαι τινα κάθαρσιν καικου-
νέζεσθαι μεθ' ἐδονῆς ' Ac paulo supra: τι δε λέγομεν τὴν
κάθαρσιν, νυν με απλως, πάλιν 'ἐν τοῖς περ ποιητικῆς ἐρουμεν σαφέστερον.
Totum locum adposui, ni lector ipse diiudicare possit, num Manias opinio ,affectibus metus et commiserationis alios affectus, Praeter ceteros superbiam purgari eaque purgatione gaudium illud tragoediae proprium ' effiei,' sustineri ac defendi possit. Equidem persuasum habeo, Aristotelem, si unquam putasset, alios aliis purgari posse affectus, velut in tragoedia superbiam purgari metu et commiseratione, mirae eius sententiae certe eo loco mentionem saeturn suisse, ubi diserte loquitur de affectuum purgatione 3' Sed facit mentionem nullam, non modo in politicis, sed ne in poetica quidem affectus is ipse, quem a sius tragi ea imitatione purgatum vult, nusquam a philosopho commemoratur, Vocabulum ,υβοις in arte positica non inveni. Quis autem credat, in definitione aliqua ne mentionem quidem fieri posse eius rei, quam ad rem tota ut recta ac persecta sit definitio spectare debeat Etenim ἡτο τελος, iuquit Aristoteles, ,μέγιστον ἀπάντων. β')Quem ad modum autem annsius voluptatem illam tragicam seri posse pinetur, ne hoc quidem dispicio. An superbiae pudigatione At quonam affectu eam purgatam vult Metus affectu. Qua in re nescio, quo pacto metus dum in animo spectatoris e satur, Voluptatem queat parare. Hetum autem ipsum discedere ex animo vetat annsius, quippe qui, si ipse discederet, non posset exturbare superbiam. a. p. 14534 10: Od γἀ πῶσαν δεῖ ζητειν ν δονὴν ἀποτμαγενδιας, ἀλλὰ πιην οἰκειαν.
17쪽
ssum alios contra Namsi sententiam afferre locos, in primis erepta illa Cremeri ex codie saec. X., β', quae apropter nOtabiliora sunt, quod scriptor pleniorem tractatum de positica quam qui ad nos pervenit habuisse videsur. Dicit autem seriptor ille: isa παγενδια φαιρεῖ τὰ φοβεoὰ παθηματα δι' Lτου. Paci infra: ,συμμετέγω του φόβου θέλει Dαι ἐν ταῖς τοσγινδισις και του γελοιο εν ταις κωμουδέαις
Hi loci, quibus nulla prorsus mentio fit eiusmodi tragoediae muneris, quale quidem annsius illi imputat, quibit lueidissime
Pronuntiatur, metus affectus subtrahi quodam modo alter affectu, commiseratione, mihi praeter ceteros maxime probare Videntur, Aristotelem verbis δι' ἐλέου καὶ φύβου περαινουσα την κτοιουτων παθημάτων κάθαοσιν nihil aliud signiscare voluisse nisi purgationem affectuum metus ae commiserationis ipsorum, artis tragicae proprium habuisse affectus excitare excitatosque purgare, non eo ipso purgantes reddere aut ipsis contrarios affectu aut certe dispares, si omnino ,υβοις in spectatorum animis insideus SiVe potius latens nomine παθος appellari potest. Venio ad tertium recentiorum interpretem, A. Bullingerum, qui quidem catharsin tragicam eam intellegit, quae Metu non ediantium, sed personarum in eaena agentium purget '
Aristoteles ubi de tabularum compositione disserit dequeBgentium personarum moribus fingendis atque exprimendii , Semper id agere iubet poetam, ut in spectantium animi exestet metum Re eommi8erationem. Quid si unquam philosophus fieri posse
putasset, ut agentium in scaena personarum, non peetatorum nimi metu ac commiseratione purgarentur, id ne uno quidem Verb0, mi
in definitione ipsa, non tota denique in arte positica eum domine' moraturum suisse putemus 2 Pronomen ero ,τοιουτος vertendum esse diesbegligiteli 'em, quamVis sexcentos locos ad talom versionem probandam asserat Bullingerus, adprobare prorsus nequeo. Omnes enim qu0 affert lasos quibusque voeabulum ,τοιουτος significat ut signi sicare
δ' laesis Joh. Vahlent, vir de emendanda philosophi arie logiara Pt me meriti, Aristotel de a. p. b., - Berotini 1874 ap. Franc Vahlenuin , p. 77.
18쪽
videtur id, iuod nos dicimus diesbegligiteh, eam rem nihil valent ad definitionem tragoediae ita explanandam, quod omnibus illis locis ,τοιουτος adhibetur de aliqua re, quae antea aut in
eodem Verborum contextu aut certe in eodem capite commemoratur.
Ex multis illis quos affert Bullingerus loci nnum ne longius egrediamur, diligentius inspiciamus. Quem unum locum si salso ad artis poeticae i. e. definitionis tragicae verba relatum stenderimus, etiam reliquo locos ex Herodoto et Demosthene allatos nihil valere ad rem demonstrandam facile intellegemus. ,,Apud meratem, 'si' inquit Bullingerus, ' unum certe repperi locum, quo alem loquendi usum apud Graeeos fuisse ostendi possit. Hoc enim loco orator Lacedaemonios hab eiusmodi sententia depellere studet . . ab tali sententia, quae agendi illorum respondeat rationi, in capite superiore expositae.
Quid ,,i enpite superiore expositae 20 Atqui hoc ipsum id
quod nos intendimus rectum esse affirmat. Nos autem dicimus, pronomen ,,τοιούτος adhiberi β' semper relatum ad rem aliquam, quae paulo inte est commemorata, quam quidem sententiam Bullingerus ipse iis Isocratis Verbis, quae supra attulimus, rectam
Hoc vero artis positicae loco ubi antea ab Aristotele de apsectibus, quibus capiantur actores, dieitur, ubi in uua ex antecedentibus libelli paragrapho mentio fit vocabuli παθηιιάτων Arelati ad personarum agentium animos γ foer Paneg. cap. 36 λου): , ἰ μηδεὶς πολάβν με δυσκο- λως ἔχειν, τι τραχυτερον τουτων ἐμνήσθην, προειπων, ἔς Mo διαλλαγεον ποιησομαι - λόγους ου γὰρ να ποδς τοὐς ἄλλους διαβάλω την πόλιν τὴν Θακεδαιμονίων ουτως ευηκα περι αυτων, ἀλλ' V αυτοος ἐκεινους παυσω, καθ' oso o λόγος δυναται, τοιαύτην ἔχοντας τὴν γνωμην '
19쪽
Aliis etiam ex caussis redarguere possumus Bullingeri olainionem ' Sed ea quae diximus iam redo sufficiunt et ,libi plura persequi, magnitudo voluminis prohibet μIam autem tempus est me quid ipse de ea re sentinae proteire. Ac primum quidem veri ego eum Lessinino omnibusque qui euansequuntur Stagiritae illa verba δι' ἐλέου και ς δμω πευωνουσα
Primum igitur quaeramus, quo modo ii aseelus, secundum Aristotelem, excitandi sint, deinde qua ratione purgentur, tum qua ex caussa exsistat Ohiptas illa tragida. yὶ,ωνάγκη αι, τὰν καλως ἔχοντα μυθον πλουν εἶναι μῶλλον ν διπλουν, σπι τινές φασιν, και πιαβάλλειν υνκεις ευτυχίαν ε δυστυχίας, λλὰ του ναντίον ἐξ ευτυ--
bene Omposita, sed infelicem, non hominem ingenii sui ii equitia insignem, sed fortunae fraude magis quam animi vitio alamitate affectum in scaenam prodire oportet Tragoediae enim officium est, metum movere et e miser timem. Quid autem magis valet ad metus asseetuni ciendiam quam Videre eum virum quem finxerit nobis posita magis admiratione nostra quam di dignum subito intereuntem et id quidem non tam ingenii morumque quodam vitio, sed sati deos hominesque subigentis dira ne 'essitate' Hominem autem euius alamitatis nos misereat, eum e8se oportet, quem si non adamare et admirari, at certe magni sacere et ui bene cupere possimus. AEa ex mussa Aristoteles Euripidem
20쪽
appellat eum poetam, qui maxime praeter ceteros ε' tragice sciat componere, quippe qui plerisque suis sabulis infelicem fingat
exiluin. i. Exei tantur ergo per tragoediam metus et misericordiae ametus homi 1iem eniim utpote nostri similem spectantes intereuntem et
miserie ordia et metu similis nobis imminentis cladis ametamur
ne esse est quoque melior erit sabulae compositio, quo melius poeta ei et in eaenam producere hominem, cuius moribus nosipsos ut similes esse sentiamus aut similes fieri cupiamus, eo maiorem metum eius condicionis et praesentis et suturae, eo maiorem commiserationem eius interitus atque cladis incutere nobis Speetlintibus valebit.
Nil ni irae adhuc adtulisse ad catharsis illius qualem Aristoteles intellexerit naturam enucleandam probe sum mihi on8cius. Sed eum redentiorum temporum, ut supra diximus, interpretes aliinlios asse eius ut excitari aut purgari positae tragici arte dixerint, equidem non inutile ore ducebam ex philosophi ipsa arte poetiea iterum atque iterum ostendere, Aristotelem cum iuberet poetam tragicum fabulas fingere infelicem exitum habentes hominesque in iis magis bonos quam malos lato succumbentes, nihil aliud
' a. p. 14534 29. M Caim et Carolus Sch ahe annal philol. vol. 109, 1874 p. 97 s.)et D. Clirist. iii . Jos Cronius De loco poeticae Aristoteleae, quo Euripides poἡtorum maxime tragicus dicitur. Erlangae MDCCCLV ita hoc loco opinantur laudari Euripidem ab Aristotele, ut non quidem Aeschylo aut Sophoclinui utriq re eoru in Bbsolute praeferatur, Sed certis quibusdam poetis C. Schwabel. o. p. 07 4tit , ad veteris sectae poetarum tragicorum usum probandum sique s r manduiti Cronius . c. p. 9 rationes ab his viris, quos honoris
caussa nomino, eius sententi e demonstrandae gratia allatas probare non possum.
τραγικωτατος γε τάδν ποιητῶν φαίνεται. Quae cum legimus, n-
Primis ulterendurn est, quam propter causam Euripides talibus afficiatur au- .dibus. -υuin plerisque eius poειae fabulis finis est luctuosus h Eam ergo rem id Inflgis esse potest perspicuum' - philosophus potissimum ut buter se tragies m et quia Euripidis fabulis plerisque - quot quidem Aristoteles legerat aliquant sutem malorem earum numerum quam nobis restat legisseeu in crediderim exltus erat infelix, deo uno poetam dixi esse maxime tragicum. - Nihil etiim ad rem, utriam aliis in rebus Stagirites sexcentles vltuperet hominem, maxime appellat tragicum nil amplius Pto.