장음표시 사용
381쪽
IN DEXART. V. Be eontinui partibus et terminis. PROP. II. Diei nequit eontinuum constare partibus aetu distineris, licet non divisis; sive hae partes numero insinitae ponantur, sire sinitae - In utraque enim hypothesi
plura eaque gravia habentur absurda - Ρartes a tuales, licet non divisae, necessario sunt aut sinitae, aut inlinitae - Disticultates nostrae sententiae : quae actu non distinguuntur, num uam distingui actu po sunt . Partes continui faene habent attributiones oppinilas - si aliquae partes in continuo actu distinguuntur, omnes ita distingui dicendas sunt - Ρnop. III. In mutinuo Per se partes non distinguuntur nisi potentia: actu vero distingui possunt solum musso eae caussis eaetrinsecta nempe vel per divisionem Saltem designatam, vel eo quod superadditur continuo aliqua assectionum diverellas, quat non sit in infinitum divisibilis - obieetis supra positis satisfiit - obiicitur adhuc: Caussa extrinseca nequit tangere is, quod actu non es, - amurdum est partem contactu produci - in corpore continuo idem esset vertex ac haesis, supersicies et tentrum - Si continuum ex se partes non habet, dici nequit extensum - Subduntur responsioneS - Termini continui sunt punctum, linea. Superficies - sunt extra mentem - linea et superficies sunt dimensiones reales - Indixi sibilia, ut termini sunt, nihil sunt positivi Linea et superficies, ut sunt dimensiones, a soliditate non distinguuntur. 246ART. VI. De τι resistendi et impenetrabilitate. Nolio vis resistendi, et imponetrabilitati - Αn impenetrabilitas solius corporis sit propria - 0uid sit penetrabilitas - Ιmpenetrabilitas aptitudinalis et actualis - Impenetra-Dilitas ex sui natura est mutua, penetrabilitas potest esse non mutua - Ιm netrabilitas primo set per Se est atomorum propria - ac proinde, quatenus est in iis conlinua est - PROP. IV. Aetualis impenetrabilitas etiam quoad laeum est corpori noluralis - Probatur expQrientia . . 252ART. VII. De eorporum activitate. Primigenia corporum activitas sub tribus sorinis exseritur - PROP. V. Unum corpus niterum impellere nequit, nisi ipsum quoque ab altero sit impulsum - Est enim per Se iners Vis repulsiva a vi resistendi distinguitur De pressione - Primum movens non est eorpus - Satissit duabus Obiectionibus - Ρnop. VI. Nullaeaeerretur artio unius corporis in alterum sine reactione aequali eteontraria . Id enim eri resistentia quam unum eorpus alteri penetrare tonanti opponit - Communicatio motus, omnisque mutatio quae in uno corpore inducitur Vi alterius corporis. impenetrabilitati in primis debetur - PROP. Vil. Vis omnis eorporea nullam nonam realitatem producere potest, sed solum praeexistentium substantiarum immutaro statum - Nam omnis corporea actio reducitur ad motum sive ciendum sive destruendum in altero corpore - syntheses et analyses per motum determinantur 2 . CAPUT VI. Da 0ΠλLiTATUM CORPOREABUM HABITUDIXE AD SUBSTANTIAM.ABT. I. 0uomodo qualitates sensibiles sint in eorporibus - Opiniones vete. rum et recontiorum . Statuq quaestionis determinatur - Carpitur Bubnerus et Reidius - Voces quibus qualitates sensibiles Significamus, non sunt amuivocae - Quid dicendum de hac voce: ealor - Auctor consu-sionis Malebranelitus - PROP. I. Negari nequit qualitates sensibiles a solute spe talas a sensili repraesentutione, qua eae nobis eaehibenturi dissimiles esse - Ρrohatur ex his quae physica docet de natura qualitatum sensibilium . PROP. II. Est similitudo inter qualitates sensibiles absolute spectatas, et materialem impressionem quam in organis eaussant - Probatur tum de qualitatibus quae agunt per motum inedii, tum de iis quae agunt, per contactum - PROP. III. Repraesentatio semsilis conformis est qualitatibus sensibilibus non absolute, sed relative spectatis, nmpe ut assura in subiecto sentiente - Lockius erravit, quia corporum vires non attendit - Objectio huius auctoris dissolvitur . . 256
382쪽
ART. II. 0uomodo eorporum qualitates a substantia dimanent - Status quam stionis proponitur - PROP. IV. Oualitates omnes corporeae, sive necessariae illae sint, sive variabiles, ab eaetensione ac vi resistendi dimanant, vel absolute, vel posita eonditione - Triplex dimanationis modus explicatur, et singulae cory0rum qGalitates sive permanentes, sive mutabiles ad unum aliquem ex iis redueuntur. PROP. V. ratensio cooporum prodit ab eatensione ac vi resistendi atomorum per resultantiam . 260 Anet. III. De distinctione accidentis eorporei a substantia. 0uaestio explicatur - Ρnop. VI. Oualitates et offectiones quae ab essentialibus eor . rum attributis utcumque dimanant, non sunt realitates ab iisdem distinetae - Ρrobatur l. 0 ex dissigultatibus doctrinae Hrmarum aegidentalium - 2.st ex accidentium communi notione et definitionibus aristotelicis - 3.ο ex induetione completa - speciatim motus phaenomena explieantur - PROP. VII. Per haec quae diaeimus nim aufertur distinetio inter substantiam eiusque modos contingentes, quam dieunt realem modalem - Substantia hanens certum aliquem modum, sed cogitata sine illo, ab eodem modo solum distinguitur - substantia non habsens certum aliquem modum ab hoc ipso distinguitur distinctione inadaequata et nωgativa seu reali modali 'Quibusdam obiectionibus satissit - Ρnop. VIII. Nulla quoque videtur esse realis distinctio inter corpoream substan. lium eiusque essentiales proprietates, emensionem videlicet ac resistendi vim - Νulla ratio, nullumque indicium hane distinctionem suadet. 263 ART. IV. De dependentia accidentis corporei a substantia - Qua ratione, et apud quos theoria accidentium absolutorum invaluerit - m non est sidet dogma - Sed iuxta recentiores pleroque theologos, mera Opinio philosophica - Ηae Voces; aecidens, et accidens conservatum absque substantio dupliciter accipi possunt; sensu indeterminato et Vulgari, et sensu determinato ex huius vel illius scholae plastitis deprompto - Αn extensio et resistendi Vis isse possint accidentia absoluta aensu peripatetico - Ad eontroversiam philosophi am dirimendam nulla est necessitas admittendi realem separabilitatem vis resistendi a substantia Explicatur quomodo Vires et Extensio aliquius substantiae, hac den- ciente, possint a Deo conservari - Quo pacto iuxta hanc Sontentiam accidentia, quae absqui subiecto manent, sint identica cum iis quae prius substantiae inerant - nelusio quoad sacram Eucharistiam .... 269
CAPUT I. DE MUNDO CORPORTO GENERATIM.ART. I. De mundi notione. Quid mundi nomine veniat - mundus intellFctualis et corporeus - cur mundus corporeus in caelum et terram dividi soleat - Quae comple latur . 274 ART. II. De mundi unitate. PROP. I. Sua est mundo. eaque mirabilis unitas - Unitas l. ' aggregationis et materialis continuationis - 2.' unitas Iogica similitudinis . 3.ψ unitas compositionis et ordinis . PROP. II. Plures sunt, utque adeo sine numero mundi possibiles - Νam t.' omnia mundi ac identia variari sine stne possunt. 2.' infinita Dei potentia nequit exhauriri - PROP. IlI. Plures simul mundos seiunctos et independentes istere nullatenus repugnat - Plures enim inter mundos possibiles se invicem non excludunt - Satissit quibusdam obiectionibus . Nequit a nobis desiniri an unus existat Inundus vel plures - Quid iudicandum sit de existentia animalium horninumque in aliis astris - Haec hypothesis certa non est; est tamen probabilis - nec christianis dogmatibus ullo modo ad-Versatur . 275 ART. III. De mundi emensione. PROP. IV. Mundi eaetensio necessario sinita est . Nam l.ψ exstensio inlinita repugnat - 2.' Adversariorum argumenta
383쪽
salsa sunt - Mundi sigura nee cognoscitur, nec sorte unquam cogno-Scetur . 278cΑPUT II. DE MUNDI ORIGINE. Anet. I. De materiae creatione. Quid materiae nomine Intelligatur - ΡROP. I. Materia non est a Re. Nam t.' entis a Se characteres non habet - 2.. est indisserens ad ea, Sine quorum altero existere non potust - 3.ψ Una adique atomus est alteri obnoxia, ac mrae propter aliud - PROP. I l. Materia produci debuit eae nihilo - Nam a materia produei non potuit a spiritu non potuit educi ex praeexsistenis substantia . Mundi creator est Deus - Creationis notio illustratur - Creatio passiva non est mutatio Creatio excludit omnem Suecessionem - Creatio aetiva non est actio transiens - Creatio est relatio - creari substantiarum est proprium. . 270 Apr. ΙΙ. De mundi initio. Qui sint mundi aeterni adsertorus - PROP. III. Manifeste errarunt, quicumque opinati sunt mundum, seu mundi m teriam necessaria esse sempiternam, i. e. sine eaesistentiae initio - Nec enim materia requirit ut creebur auterna - iam id divina natura poestulat . Maxima pullosophorum pars semper mundi aeternitatem ninavit. 28 2ART. III. Refelluntur obiecta - Λctio Dei est aeterna - Deus. qui aeternus ret, est caussa sumetens mundi, eaque persectissima - Rerum creator Deus est semper idem - Mundus non aetornus pugnat eum inlinita Dei boni late - Tempus est Sempiternum nullum autem tempus Sine rebus mulabilibus - Responsiones subiiciuntur . 281ART. IV. De mundi aeterni repugnantia - Huius controversiae Origo et auctores - Ρnop. IV. Mundus ab aeterno conditus intrinsece repugnaι Nam t.' Si mundus semper suisset, exsisteret multitudo actu inlinita . repugnat autem multitudo actu in sinita, etiam successiva - Ad haec, si mundus semper fuisset, in sinitum exhauriretur - infinito fieret quotidie additio . haberetur inlinitum inlinito maius - 2.v Cmatio, Si passi-Ve spectatur, tum ris initium ponit - Si mundus auternus est, tollitur discrimen omne inter creationem et eouserVationem - COROLLARIA Aeternitas solius Dei propria est - Repugnantia mundi aeterni probatur ex parte ipsi mundi - Mundus aeternus non potuit esses terminus vidi tutis divinae-Εtiam creatura, in qua nulla inset successio, aeterna insenon posset - Mundus proprio diei nequit creatus iri tempore, Sed cum tempore - Quis SenSu dici possit Deum potuisse mundum creare prius . 288 CAPUT III. DE MUNDI OPIFICIO. ART. I. Unde sit rerum distinctio atque ordo. PnoP. I. Corporum mundanorum distinctio et ordo a Deo est mate viae creviore - Probatur ex divinorum operum sine - ex dominio Dei - ex consideratione virium materialium - ex necessitate primitivae alicuius dispositionis - ex corporum organicorum formatione - Excluduntur Vires piraticae materiae elementaris, et generatio Syon lanea . 293ART. II. De modo et ordine quo mundus est conditus. Triplex huius quaestionis solvendae melliodus - PROP. II. Mundi constitutio mundanorumque corporum molitio, post creatam a Deo rasteriam, ipsius materiae viribus commissa fuisse videtur: ita tamen ut di inus opis t.' sapientissima atomorum materialium dispositione ac motione omnem futurarum vicissitudinum seriem determinaverit ac maeparaverit, a ad intentum sinem ordinaverit; 2.9 immediate operatus sit in plantarum eι animantium, multoque magis tu hominis formatione - Potuisset Deus uno momento mundi opificium perficere, Vel hoc materiae viribus committeru - Ratio suadet. mundi molitionem naturae viribus mi Mam esse, ac longo temporis intervallo p rsectam - id g logica scientia comprobat - Terrestris corticis Summaria descriptio, ac g logicae concluSiones praeeipuae . Id ipsum omnium populorum traditio coim
384쪽
strinat - Ex quo fonto determinari queat duratio incressivast mundi molitionis - Mosaici dies; mane set vespera - Mosaicos didi MX temporis periodos suisse pluribus rationibus ostenditur - Miracula inutilia non sunt admittenda- Mirabilis mosaicae historiae cum scientia concordia. . 296
ABT. III. Brevis eosmisoniae adumbratio. Ex collatione scientiae geologicae cum Sacra historia colligitur series eventuum in mundi primordiis Creatio ac dispositio elementorum - Τenebrat. lux - atmmyllaera - Vingetalium primitiau - mane et Vespera - sol, luna, Stellae - reptiles, Pisces, Volatilia - animalia terrestria. et homo - Sacra historia et Geologia se mutuo illustrant . . 303
CAPUT I. DE SPATIO. ART. I. Quaestionis eaepositio. Quomodo Iam concipiamus Spatium, locum, distantiam, vacuum, - Variae philosophorum opiniones circa horum conceptuum realitatem . 308ΑBT. I l. 0uid sit spatium. ΡΗΟΡ. I. Spatium absolutum, protiti a nobis concipitur, non est aliquid eaetra mentem eaeistens - Nam hoc spatium .' nec esset substantia nec accidens - 2.9 esset extensio actu infinita 3.' esset increatum - ΡROΡ. II. Spatium absolutum n0n est divina immensitas - Haec opinio pugnat cum Simplicitate . et immensitate di-Vina - et Viam ad pantneisinum sternit - PROΡ. III. Est aliquod spitium quod merito reale dieitur - Nempo extensio quam emeit mundanorum corporum continuata series - ΡnOP. IV. Spatium absolutum nihil aliud obieetine est, quam eaetensio p0ssibilis, quae eae corporum coeaelatentium serie sine sine eontinuata constitui poteεt - Distinctio inter spatii conceptum et phantasma - Probatur propoeitio argumento excluSionis - et ex possibilis extensionis proprietatibus - Spatium ab-wlutum iure vocatur ideale et imaginarium - immensitas divina dici potest spatii possibilis fundamentum - Satissit quibusdam dissiduitatibus - Spatium absolutum non est Iorma subiectiva - Κantii argumenta refelluntur . 310 ART. III. De loco. Loci delinilio, et limites - Locus realis et ideatis - Quid Sit distantia et in quo disserat a loco - Aristotelica loci definitio explicatur - et cum nostra conciliatur - Quid sit ubiratio - Substantia finita contineri potest in loco cireumscriptive vel desinitive - PROP. I. Constitutio rei in loco non est modalis aliqua realitas, sed mera relatio eaetrinseea - Huiusmodi realitas intelligi nequit, et est inutilis Fundamentum relationis, quam constitutio rei in loco importat, est in corporibus circumstantibus - PROP. II. omnia corpora naturaliter Mistunt in loco circumscriptive, spiritus autem desinitia θ - Corpus naturaliter loco mensuratur - Spiritus nequaquam - PROP. III. Mundana corpora in certo aliquo loco esse incipiunt, in eoque esse pergunt, quia vires quibus sollicitantur, ad aequilibrium deveniunt; spiritus vero, quiae poribus in loco eaeistentibus siunt aliquo modo praesentes - Mundana enim corpora eorumque partes Vel mediale, vel immediate in se invicem agunt - Spiritus viribus corporei' nullo modo urgentur - PROP. IV. Omne e pus est per se in loco, saltem ideati; spiritus autem sunt in loco non per ses sed per accidens . 3 4 ART. IV. De corporum compenetratione. ΡΑΟΡ. V. mpenetrabilitas quoad Issum, non est corpori essentialis, ita ut intrinsece remqnet, bina vel plura eorpora in uno eodemque loco sinini coire - Vis enim resistundi
Vinci potest - et potest Deus duobus corporibus relationem eamdem ad eumdem locum tribuere - Possibilis est corporis unius per aliud transmeatio - Partes eiusdem corporis in eodem loco constitui possunt immo istum corpus - quid amitteret corpus ita locatum - Sacramentalis Christi praesentia . Extensio localis actualis non est corpori essentialis. 3l8
385쪽
INDEX ART. V. De eorporum replicatione. Quid sit replicatio - circumscriptiva, desinitiva et mixta - PROP. VI. Nulla replicatio est corpori naturaliter possibilis; at eertum eae aequo est replicationem, saltem desinitivam vel mimam, nullam repugnantiam includere; id quod etiam de ci eumscriptiva reduplicatione dicendum videtur - Ρrior pars ab experientia colligitur - Replicatio desinitiva et mixta nullam implicant contradictionem - nam externarum solummodo relationum multiplicationem important - Replicatio quoque circumscriptiva factis indubiis suadetur - corpori pircumscriptive replieato nequeunt convenire attributa , quae contraria sunt ratione subiecti, at possunt quae contraria sunt ratione loci - Opponunt: I.' quae distinctis locis existunt, reali ter distinguuntur - 2.' Corpus replicatum distaret a seipso - esset unum et plura - circumscriberetur loco et non cireumscriberetur - moveri posset motibus contrariis - Singulis obiectionibus respondetur 3 320ΑRT. II. De Uaeuo. Vacuum proprie et improprie dictum - imaginarium et reale - coacervatum et diMeminatum - PROP. VII. Vacuum reaism proprie dictum possibile est-Nullam enim continet repugnantiam evidenter insertur annilillationis possibilitate - PROP. VIII. Est vacuummoprie dictum in mundo - nempe disseminatum - Id postulat atomo. rum imponderabilium motus - Opponunt: Ea inter quae nihil existit, Se mutuo contingant oportet - Distantia realis laret nihil - et nihilo inesset extensio realis - vacuum nec substantia foret, nec accidens - Si inter atomos aetheris Vacuum est interiectum eae agere ad invicem non pinsunt - Respondetur singulis , 321 CAPUT II. DE TEMPORE. ART. I. De temporis notione. Temporis elementa: praeteritum, praeaenS, futurum - Momenti fluxus - Analogiae temporis cum continuo permunenti- et temporis absoluti cum spatio absoluto - quae tamen in duobus discrepant ' s 327 AB T. II. Ouid sit tempus. Experientia nobis offert durationem cum successione - PROP. I. Duratio realis ab entis emistentia non distinguitur re, distinguitur tamen ratione, quatenus dicit permanentiam eaesistentiae - Ρrωbatur ex durationis et exsistentiae conceptibus - PROP. II. Successio est relatio eaeclusionis mutuae, quam habet eristentia unius respectu eaesistentiae alterius - Aeternitas, aevum, tempus - PROP. III. Tempus realea rerum mutationibus non distinguitur - Quid tempus in se - Aristo. telica temporis delinitio - Nullum tempus ante mundum - Quid prae-Sens, praeteritum, futurum - BelationeS temporis Sunt extrinsecae Coexsistentia - ΡROP. IV. Tempus reale continuum est, non constans eae indivisibilibus . Deducitur ex conceptu mutationis, et motus loralis - Momentum - ΡROP. V. Tempus absolutum est duratio possibilis, quae eae rerum sine fine sibi succedentium serie constare potest - DF claratur, et probatur ex dictis . 329 ART. III. De motu ae mensura temporis. Quid motus localis, quies, Velocitas - Quo pacto motus sit mensura tempori S - Mensura naturalis et
artificialis - Mensura temporis ex internis assectionibus - Idem tempus aliis breve, aliis longum - Varia problemata . 33a
CAPo I. DE NATURAE ORDINE AC LEGIBUS. ART. I. De natura. Quid signi licet natura quum vel peculiaribus substantiis vel rerum universitati tribuitur - Repudiantur falsae quaedam huius vocis aereptiones - Materia Epicuri - Αnima mundi - Νatura genitrix iuxta CudWortlium . 3 I
386쪽
ART. II. De naiturae legibuε. Quid sit L X Daturae - ordo naturast - cursus naturae - Certo existunt leges natu .ae lam universalis quam partissularis - Lex utilitatis, - medii naturalis - continuitatis - tinitatis - ναι- eruudinis - constantiae - singulae cleclarantur et demonstrantur . . 337ΛRT. III. De legum physicarum contingentia. ΡROP. I. Leges physieae quamquam hypothetice necessariae, absolute tamen contingentes dicendae sunt. Hae enim leges necessario regultant ex quibusdam positis conditionibus - quae tamen corporibus sunt omnino contingentes- Exempla. 340 ART. IV. De legum physicarum eonstantia. Erroneae quaedam hac de re Opiniones - Ad solvendam hanc quaestionem non ad inStinctum naturae, sed ad principia recurrendum est, reiecto empirismo - PROP. II. Legum naturalium constantia etiam quoad futuros eventus indubiis innititur fundamentis - Nam resentiae sunt immutabiles - conditiones Vero ex quibus resultant corporum vires immutari, aut harum virium essectus
passim impediri Dei attribula non sinunt - Legum physicarum constantia duplici principio a priori stabili tur - Leges naturales reae constantes est principium a priori - Constantia legum physicarum in particulari per se phrsice certa est - quumque agitur de casu aliquo suturo, etiam hypothetica . 34lART, V. De ente naturali eiusque oppositis. Duobus modis aliquid naturaledicitur - Quid sit voluntarium, violentum, artinciale, et quid naturalerer oppositionem ad haec Singula - In quo praecipue natura ab arte isserat eique praerellat - Naturale per Oppositionem ad fortuitum et Supernaturale - Utraque haec notio illustratur . 314
CAPUT II. DE MIRACULIS. ART. I. Miraculi notio. PROP. I. Miraculum proprie est esseetua qui totius naturae creatae ordinem ae facultatem eaecedit - Miraculum ab Umbratione dictum - Αdmirationem duo gignunt - quae in miraculo prinprie dicto excellentiori quodam modo reperiri debent - id postulat ut miraculum totius naturae ordinem et facultatem excedat - Hinc non omne id quod sola virtute divina fieri potest est miraculum - Creatio non est miraculum - Miracula nunt solo Dei imperio, et ex eius auctoritate in vires legesque naturae - Miraculi discrimen a miro - a pra=Stigio - ab Operibus magiae sive naturalis sive diabolicae - ab eventibus naturalibus extraordinariis - Miraculorum partitio pro diverso modo quo naturae lacultatem excedunt - Miracula Supra, contra Vel praeter naturam . 317 ART. II. De caussa miraculorum elyciente. PROP. II. S0Ius Deus miracula proprie dieta facere potest - Nam t.' Omnis creatura in suis Operationibus ordini a Deo statuto subiicitur - 2.' Omnis creaturae potentia est limitata ad aliquem determinatum essectum - 3.' Omnis creatura nequit agere, nisi ea ad quae subiectum in quo agit est in potentia PROP. Ill. Tam boni quam mali spiritus mirabilia quaedam perpetrare p08Sunt, non per modum miraculi, sed per modum artis - Spiritus nuturali virtute operari possunt ea Omnia, quae motu Viribusque corporum ad linem aliquem adhibitis seri queunt - inter quae plurima mira Sunt Tam boni quam mali spiritus divinae providentiae subsunt - An iidem sint homini caussa erroris - PROP. IV. Boni spiritus miracula proprie dicta operari possunt non tamquam caussae principales, sed tamquam Dei instrumenta ae ministri, tu quod de malis spiritibus diei nequit Angeli ad miracula facienda tripliciter operantur - Speciatim Vero di-Vinum praeceptum exsequendum creaturis exhibendo - si Deus miracula patrandi facultatem malis spiritibus daret, eorum falsitatis testis existeret . 350 ART. III. De caussa miraeu Iorum Anali. PROP. V. Finalis miraeuli caussa non quidem in ordine physico, sed in altiori movidentiae ordine eon-
387쪽
IN DEXtinetur, in eoque est posita, ut miraeum tamquam siuno ac testimonio disino aliquid a Deo hominibus manifestetur - Ordo physi cng minus patet quam ordo providentiae, et huic subOrdinatur - Quae Deus per miracula testatur ad aliquam tum personant, tum doctrinam pertinere possunt - Prior pars Prop. probatur ex uiri usquo Ordinis natura - Altera l.ψ ex conini in Omnium populorum - 2.9 ex ipsa miraculi natura 3.' ex Veritatum supernaturalium relatione ad humanam intelligentiain - COROLLARIA . 353ART. IV. De quibusdum fulsis miratuli notionibus. Reiiciuntur desinitiones Spinosas et Lockii - Theoriae Clarckii, Bonneti et i uti exiliti de naturae legibus - PROP. VI. Clarctii, Bonnesi et nouiterili ii theoriae admiracula facilius intelligenda Meoui alae probari minime possunt Nam l .v innituntur hypothesibus arbitrariis, et aliquando etiam salsis -
quain inter utriusque caussas . . 353ART. V. De miraculorum possιbilitate. PROP. VII. Mentus, qui totius naturae creatae ordinem ae saevitatem eaecedunt, et intrinsece et eririnsece possibiles sunt - Sunt intrinsece possibiles, quia nec ordo naturae creatae est absolute necessarius, nec eius facultas infinita - Extrinsece, quia .' Deus excedit ordinem et facultatem naturae - 2.' Ostenditur Singillatim Deum ellicere posse. quae Supra, quae contra, quae Praeter naturam Sunt . 357 ABT. VI. Disticultates - gis naturae uni Verinlis sunt mera Dei deerela, quae η - ex ne insitate et persectione divinae naturae sequuntur - Si Deus ageret contra legre naturae, ageret contra Silam naturam - Virtus et potentia naturae est ipsa Dei virtus et polentia - Si Deus leges a se constitutas mutaret ac Violaret, sese iniunderet mutabilem, improvidum, insipien-lam - Deus nequit derogare legibus naturae quia hae fluunt a rerum essent iis - nequit agere contra naturam - ut legibus honestatis, ita etiam physicis derogare non potest - Solutiones - Deus numquam pmprie agit contra rerum naturam, licet agat contra naturae ordinem . . . . . 359ΑBT. VII. De miracuIorum eos nitione. Facta quae naturae Ordinem sexcedunt tum Sensuum experientia. tum per alienum testimonium cognosci eum certitudine possunt - PROP. VIII. in consideratione facti mirabilis, una cum eiusdem adiunctis, cognosti potest ut plurimum, utrum illud sit Signum divinum, an non, quum vero hoc cognosci eerto nequit si huiusmodi factum divinum signum non est, semper iudicia suppetunt addubitandum de eius orisne - Ex adiunctis facti mirabilis constare potest illud nec esse opus occultarum virium naturae - nec humana arte aut
fraude patratum - Deus nequit permitium mirum, quod ab ipso non Sit, divinum signum videri, quin medium suppetat ad errorem vitai dum - Cognosci Iotest. an laeta quaedam mirabilia malorum spirituum Sint opus, vel secus - 0uomodo doctrina sit miraculi criterium, et miraculum doctrinae - Omne opus mirabile, sive a Deo, sive a bonis Spiritibus Vi sua naturali patratum semper ut Signum divinum habendum ret . 36
FR. HIERONYMUS GIGLI O. P. S. P. A. MAGISTER
388쪽
idemideam stamsesse, determinate Vstrum non esse delerminale Verum, non 89 smateria materiae 227 an