장음표시 사용
2쪽
DEI PARAE UIRGINI M A R I s P E C IA L I
CisTENCIENSIS ORDINIS PATRONAE. NI Caelitum tibi, o MAGNA DEi PARENs,utriamque CISTER-CiENfE EXORDIvM debetur, utrumque metitb tibi nuncupamus& consecramus: quae & Coenobium ipsum, & Ordinem ab illo denominatum, fundasti, fouisti,& ad hunc usque diem servasti. Alij Ordines Religiosi Sanctorum quempiam parentem & fundatorem venerantur, Augustinum, Benedictum, Dominicum, Franciscum,cte. Cisterciensis autem, etsi in S. Benedicti castris militat, qua tamen ab alijs timilijs Regulam ejusdem sancti Patris profitentibus distinguitur, te solam Fundatritim suam fatetur. Nec enim magnus ille tuus cliens Bernardus ejus est fundator, que jam fundatum reperit, &sub secundo aut tertio ejus Abbate vestem illius assumpsit. Sed nec Albericus aut Stephanus. Hi namque Cistercio jam surgente a Monachis illius electi sunt. Sed nec Robertus, squi primus quidem illius loci Abbas fuisse videtur: ὶ na Molismenses eum illic residere non sunt passi, sed mox Molismum redire compulerunt. Vnde nec hoc Exordium in M. . MAbbatum Cistercij serie locum ei dedit, sed Albericum primu agnoscit Ab q. C storibatem, stephanum vero secundu . Sicut autem Ioseph olim tibi conjugio junctus, fili j tui Domini nostri creditus est pater: sic&S. Robertus, quem annulo tibi quondam desponsasti, creditus est ordinis Cisterc. qui tua proles
est, esse pater & fundator. Hanc gloriam non adulando nobis usurpamus, sed ex Authoribus fide dignis depromimus. Praegnanti matri, S. Roberti, ait Otho Molismensis in eius vita, gloriola Dei geni vix virgo Maria in nisapparuit, annulum aureum habens in manusua, dixitque ei. O Ermegandis, molosilium, quem gestas in utero, hoc annulo mihi de lonsare. Adiecisti autem eidem mulieri iterum apparere, ut idem Author refert, sicut olim Deus Samueli ad confir- I. mandam promissionem tuam. Non sine causa itaque factum est, ut SIo-bertus Molismum rediret, ut scilicet noua Cistercij proles patre carens, tibi ut matri ascriberetiar: nec minus in hoc Robertus Iosephum exprimerer, umbram patris habentem, sed sine opere. Ioannes Decimus hanc veritatem etiam declarat his verbis. Hosancta Religio, quae potius ad beati viri Benedicti CH.α ad Regulam reformatio dicitur, provisanctissimι Tereurdi, aliorumque Patrumscripta demonstrant peculiaris est in terris familia oriosissimae matris Domini: cujus vivendi formam deuotisfamulis primis patribus nostris in 'irasse certum est. Nam mitra Frituales reuelationes, intimarique conflationes,sepius fulgidissimo coeli ciuium J-pata comitatu, eos misitabat, etiam misibiliter consolabatur, edocebat, adjuvabat, in 'ruebatque: ob quod is ipsa scri hujus ordinis Patrona, Domina, Protet Dix, O aduocata nominatur. Sicut ordo ipsi primus est omnium ordinum in ejus honorem dedScutus: cujus habitum tam Monacho . qua,n San limonialium tradidisse fertur. Tuam materna pro ordine ipso solicitudinem beato Fastrado demonstrasti, -- Pquando illi in Chartusa huic Coenobio vicina, Vallis S. Petri dicta, delitescenti, & onus ac dignitatem Abbatialem fugienti,apparens, & filium tuum benedictum in ulnis gestans dixisti, accipe filium meum, & serua mihi illu. Vir enim sanctus intellexit, hoc tuum prςceptum non de filio tuo, qui sedet
3쪽
ad dexteram patris in excelsis, esse accipiendum, sed de Monachis filijs tuis,
quos regendos illi committebas: itaque e latebris suis erumpens, mox in Clat vallis, deinde in Cistercij Abbatem fuit assumptus. Tu, pia mater,Claravallenses Monachos in agro laborantes & metentes cum Sanctis Magdalena & Eligabeth aliquando inuisere dignata es: tu alias electuarium eis prς bere visa. Tu saepe morientibus fratribus adesse dignata, ac eos ab insi- dijs de malitia daemonu tueri. Tu Ordinem tutata es: ipsum etiam summum Pontifice Innocent iii III. Ordini insensum, ab exactionibus quas ab eo petebat, & ab indignatione quam in illum ob hoc ipsum conceperati reuocasti. Tu per te ipsam personas sanctitate celebres ad eudem ordinem inuitasti: inter caeteras S. Ludgardem Virginum Cisteretensium decus. Dilectionem autem tuam in omnes ejusdem ordinis personas ea pr cipue visione demonstrasti, qua eas sub chlamide tua te fouere & protegere, quasi gallina pullos suos, ostendisti. Cum enim quidam Cisterciensis tibi addictissimus in mentis excessu diuersos Ecclesiae triumphantis Ordines in coele. sti gloria contemplaretur, Angelorum, Patriarcharum, Prophetatum, Apostolorum, Martyrum, Connaeorum,& eosdem certis characteribus distinctos: item Canonicos Regulares, Praemonstratenses, & Cluniacenses: de suo ordine solicitus cum staret & circumspiceret, nec aliquam de illo personam in gloria illa reperiret, ad te, Beata Deipara, cum gemitu respiciens,
dixit. Sid est, sanctissima Domina, quod de ordine Cislerciensi nemine
hie videor Quare famuli tui tibi tam deuote seruientes, consortio tantae beatitudinis excluduntur.' Tunc videns eu turbatu, benigne ei respondisti. Ita mihi dilecti ac familiares sunt ij, qui de Ordine Cisterciensi sunt, ut eos etiam sub vinis meis foveam. Aperiensque pallium tuum, quo amicta videbaris, quod ingentis erat latitudinis, innumerabilem multitudine Monachorum, Conversorum,&sanctimonialium illi ostendisti. Hanc visione Abbati suo tuus ille famulus narrauit:&ille in sequenti Capitulo Generali Abbatibus: quos maxime laetificauit,& ad amorem tuum magis accendit. Haec refert, iisdem verbis, qui initio operis sui testem inuocat Deum, se ne unum quidem capitulu in toto illo finxisse. Tibi igitur, o magna parens, ordo Cisterciensis maxime obstrictus est, que se hactenus fouisti&pro mouisti. Nunc eudem, quaeso, multis calamitatibus depressiim & humiliatum solitae pietatis oculo respice, &in antiquu restitue splendore.
4쪽
SACRAE THEOLOGIAE DOCTORI, CISTERCII ABBATI,& totius O rdinis Cisterciensis Capiti ac superiori Generali.
D volant in sinum tuum, REvERENDissIME DOMINE, opuscula sanctorum Patrum nostrorum nos ro labore e tenebris in lucem educta, ut favore tuo suffulta,& felicibus tui nominis auspici j stuta, in caeterorum manus possint exire. Tua sunt illa, proinde tibi nuncupanda fuerunt. Prius enim Exordium Archi coenobi j tui Cisterciensis primordia describit: posterius, ordinis, qui ab ipso Coenobio originem duxi si ejusque nomen accepit, principia dc progressus enarrat, virorumque illustrium praedecessorum tuorum, Saliorum Abbatum, atque Monacnorum, res prcclare gestas ob oculos ponit. Fundamenta ejus sub Sanctis Roberto,
Alberico, & Stephano jacta fuerunt, aded exigua & humilia hominum judicio, ut familia illa quae Molismo discesserat, de majoris perfectionis gratia in Citteretense desertum profecta fuerat, plopagationis defectu breui crederetur extinguenda. ipsi etiam viri sancti, licet thesaurum virtutum coelitus inuentum successoribus multorum saluti profuturum committere in votis haberent, quia tamen inusitata vitae eorum austeritate deterrebantur uniuersi, nullus ad eos conuersionis causa veniebat, ideoque, ut Exoldij Author loquitur, ostio desperationis fere appropinquabat: donec deuotis Mdiuturnis ad Deum precibus fufis, tandem optatis potirentur. Suscitauit enim Deus spiritum pueri junioris, verba sunt prςdicti Aui horis, cui nomen Bernardus: qui cum esset adolescens, nobilis,delicatus,& literatus,tam valido igne diuini amoris succensus est, ut relictis uniuersis mundi voluptatibus de diuitiis, aristissimam Cisterciensium conuersationem dc uoto animo proponeret imitari. Paulo ante cuidam ex fratribus viam uniuersae carnis ingressuro, apparuit innumera hominum multitudo prope oratorium ejusdem Coenobii, ad fontem quemdam lucidissimum lauans vestimenta sua: α dictum est ei, quod fons ille sons Ennon esset appellandus. Hac visione α alijs propagatio Ordinis mox futura des gnabatur. Fons ille Cisterciensis creuit in fluvium maximu, de sol effectus est, radios suos per totum orbem vibrans, & innumeros homines calore diuini amoris accendens. Progressus O rdinis & profectus mox sub alijs patribus contigit, pastra do, Alexandro, de e teris: & hi quidem duo inter caeteros eminentes ex Claravalle assumpti fuerant, ex qua & tua Reuerendis lima Paternitas, ad regimen Archi-cce- nobi j Cisterciensis. Horu&allorii virtutes& ex epia his opusculis proponuntur, quae omnibus adhortationibus ad virtutem persuadendam videntur aptiora. Ut enim ait S. Pater Bernardus. Sermo vivus stocax exemplum est operis .facile persuadens quod intendimus, dum factibile probat esse, quodsuademus. Multi sane hoc aeuo suam desidiam velamine infirmitatis aut impotentiae obtegere nituntur, dicentes humeros suos oneri Regularium institutionuferendo impares esse: sed mentiri, aut misere seipsos decipere conuincun-
5쪽
tui, dum tot exilibentur illis iuvenes, senes, delicati, nobiles, &prin spes. qui olim Cisterciense institutum professi, Christi iugum esse suave, & onus
ejus leue, feliciter sunt experti. sanctus Augustinus cum visio cupiditatum innexus teneretur, aliorum exemplo ad torporem exuendum di segnitiem abiiciendam vires non mediocres sumpsit: cum attente considerasset, tot omnis aetatis 5: conditiones viros & feminas arctam viam mandatorii Dei alacriter cucurrisse,&brauiu perpetuae vitae& beatitudinis apprehendisse. Certe usque hodie multi trepidaverunt timore, ubi non erat timor. Vt tamen aliquam excusationem suae desidiae proferant, negant hujus aeui homines esse robustos&validos, ut antiquos. Sic olim Hebraei, cum labore, qui subeundus erat in ingressu terrae Chanaan, terrae melle dilacte manantis, terrerentur, dicebant ibi gigantes esse, quorum comparatione ips non majores locustis viderentur. Arbitramur, non vera humilitate, sed segnitie, veterum comparatione pigmaeos nos esse, ac perniciosa ista adulatione nos ipsi palpamus, ut Regulares ρbseruantias declinemus. Non est abbreviata manus Domini, nec adeo parcus gratiarum suarum hoc tempore distributor, ut non possimus, si eis cooperari velimus, patrum prςcedentium vestigia saltem utcumque sequi, si ex aequo cum eis currere non possumus. Proinde si sapimus, ad eorum, quorum praeclara gesta in hoc volumine describuntur, imitationem nos totos componemus: nec declinabit cor nostrum in versa malitiae ad excusandas excusationes in peccatis. Hoc Cister. eiense Exordium, si pie & attente legatur, multos, ut spero , a sententia reuocabit, &ad viam arctam & angustam ingrediendam illis animos addet: ideoque statissimum illud fore Reuerenditumae Paternitati tuae, cujus potissimum numeris Cisterciensis Ordinis onus incumbit, mihi facile perstasi.
&hae spe fretus illud tibi ossero,
6쪽
CossitivM nostrum est, BENEVOLE LECTO R, in unum corpus coaceruare varia opu-seula Patrum ordinis nostri Cisteretensis, qui locum sortiri potuissent in magna Patrum Bibliotheca, & teipsa sortiti fuissent, ut arbitror, si Authoribus illius prae manibus suissent: cum multos inseriores istis tempore, eruditione, & utilitate doctrinae, in eam retulerint : imbde quaedam nostrorum minoris momenti quae repererunt, in eam congesserint: exempli gratia, Epistolas Nicolai Claravallensis in quibus laeditionibus, quibus praestantiores sunt eius sermones Sermone unicum Iusti Abbatis, qui circa annum Iso o. floruit: Speculum Ecclesiae I S. Edmundo Cantuariensi Pontiniacensibus Religiosis scriptu, quod etsi pium sit, facile tamen &humile eae ergo nostrotu Cisterciensium opera in magna illa Patrum Bibliotheca locum iustὶ obtinuissent, si ea hujus Ruthoribus nota fuissent, Bmliothecam nouam seorsum component, quae illi magnae Appendicis maximae instar erit; nec, si Deus vitam di opem contulerit, minor erit illa Patrum Bibliotheca, qualis primo prodijt labore te opera Margarini de la Bigne octo Tomis distincta, & cum appendice adjuncta. Ante omnia autem mouendus est hic quorumdam scropulus, qui nimirum verentur, ne hoc opus a nobis sit sceptum minus gratum sit, minilis publica luce dignum. E doctissimis nostri ordinis unus fato jam sunctus, mihi ante aliquot annos haec meditanti, re quaedam quae me juvare possent ab eo sciscitanti, judicium suum paucis expressit. Labor, inquit, multus, tructus exiguus. Priorem equidem sententiae ejus partem verissimam esse expertus sum,& experior. Multae enim peregrinationes ad diuersa Coenobia fuerunt suseipiendae. multae Bibliothecae lustrandae, multi codices ibidem festinanter exscribendi,& postea hoc nostra Coenobium reuerso, iterum magis integrε & sine abbreviaturis describendi, ineque enim, nisi rub adiuodum facultas datur libros extra bibliothecas aut Monasteria essere . lumptus no nulli in hujusmodi peregrinationibus faciendi, sed plurimi& maximi in comparanda Typographia, & in ipsa editione librorum. Nec enim potui ab hoc nostro Coenobio abesse, nec item a Typographia: itaque hanc in hoc deserti necesse suit. Vt mittam, qubd Bibliopolae mihi noti ic amici noluerunt ad horum editionem se accingere, proinde alios rogare vel quaerere s petuacaneum duxi. Ego autem Dei & B. Virginis ope nixus opus ingens aggressus sum, pecunia destitutus, α in Coenobio constitutus, quod bellorum in ut ijs ad penu iam masnam redactum sumptus suppeditare nullos potuit. Aliquam tamen, imo satis magnam pecuniae lummam, partim gratis, partim mutub collatam, expendi :& quamvis illi restituendae imparem me nunc sentiam, continuandi tamen operis coepti spem non abjicio. Fructus enim laborum & pecuniarum sunt duo Tomi jam Deo donante feliciter ad finem perducti: qui Lectoribus vanum fuisse docti illius viri timorem, qui fructum laboris nostri exiguum aut nullum portendebat, demonstrabunt. Interim dum se ad Authorum nostrorum lectionem accingunt, illotu opuscula multi aestimanda. inde primo conjicere licet, qubd in optimis Ordinis bibliothecis antiquo & praeclaro charactere in membranis exarata reperiantur. Secun d b, quod eorum xliqua, ut dixi, in Bibliothecam Patrusint relata, nec ea tamen praecipua: proinde non dubium est, quin'reliqua, si ad manum fuissent, eodem beneficio donata essent. Tettib eorum quaedi etiam in Patrum opera irrepserunt. Multae enim lucubrationes beati Guillelmi a S. Theoclorico S. Bemardo ascriptae sunt: de insignis ejus liber de sacramento Altaris S. Anselmo Cantuariensi. Praeclarus libet de Cardinalibus Christi operibus S. Cypriano, aut antiquo & doctillimo Patri tribuitur, & plurimi a doctis reputatur, ille autem est Et nil di Bona vallis Abbatis. Homilia Aelredi de pueto Iesu duodenni, S item altera de verbis illis, Em nos reliquimm omnia, quae est Gau scidi, S. Bernardi esse creduntur. Liber de Amicitia ab Aelredo editus inter opera S. Augustini reperitur, mutilus tamen. Sem nes Nicolai Claravallensis inter opera Petti Damiani& S. Bet nardi reperiuntur. Alioru quoq; ordinum Religiosi, quanti nostros Author es faciant, dum eos vel ignoramus, vel pro nihilo h hemus, inde manifestu esse potest, quod eoru nonnullos nobis eripere quida telitarint. Epistolax Philippi de Eleemosyna cuidam Abbati Bonae spei ordinis Praemonstr. non ulli ascribere conati fiant. Expositionem moralem Thomae Cistercientis in Cantica ad Scotum suum quidam Minores Pertinere voluerunt, nec nisi a Reuerendistino Magistro Sacri Palatij, agente D. M almi res Ordinis Cistere. in Romana curia Procuratore generali, damnati nobis eam inuita restituerunt. Nequis autem arbitretur opera illa Patribus aut aliorum Institutorum Religiosis ascripta, illorum Anon nostroru Patrum esse,quibus ea tribueda esse contendimus, in singulorinti Praefationibus eademotas clarissime vindicabimus: placet autem vindiciarum nostrarum aliquid hoc loco delibare. Liber D. Guillelmi 1 S. Theodorico, De Sacramento Abaru, a ovibusdam S Anselmo tribuum sed erro E. Nam Anselmus jam obierat, quando scriptus est ille liber. Prior enim pars illius ad Rupertum scripta monet illum erroris, in quem libro a. de Ostic. c. s. lapsus est; cumque refutat. At illi libri de Ossic. adhue scribebantur anno M. C. XI. ut constat in lib. 8. c. . Vbi hac habet.
7쪽
sari a pascha cerra μα--δε - auone mi δε - τώ cirum som&e. Et titulus capitis est Eie. De mira vis cuid fratri anno ab Inc mitio, CXL obierat autem S. Anselmus inno iios. ut constat ex ejus vita ab Edinero ipsius dis: pulo scripta. Non potuit ergo resutare librum crui post eius mortem scriptus est. Pori h pr dictu De Sacramenta Abaris, opusculum Guillelmo adscribunt omnia in anu scripta exeinpuria. Epistolas Philippi Abbatis de Eleemosyna orditus Cistere. aliqui ascribunt alteri P ippo Abbati Bonae- spei in Belgio Ord. Praemonstrat ensis. Verum vox Eleemosina est ibi nomen Coenobris ut constat maxime ex ep. . ubi Author vocati e ministrum pauperum A ELemo 'na. At nec Coenobium Ponae- spei, nec eius Abbas Philippus nomen hoc habuit vino iam. Item epist. ii. absoluit Conventu de Eleemosyna ab obedientia tibi debita, cedens ossicio. Epist. i . Abbati de Landesio scribit, se visitasse Landesium ipso absente, eique injungit. ut exequatur tuae in visitatione sua ordinauit. Epist. is . ait se Abbatem Bezarensem ut inutiletem ab osticam amouilla. Epist. s. otat Regem Angliae pro Coenobiis Forda & Stanteia, & ep. Io. Comitem Palatinum pro Curia-Der. Haec autem s. Monasteria sunt Ordinis Cistere. & Coenobio de Eleemosyna subdita, non aut e Bonae inioid. Praemonstratensis. Epist. Q. ad Abbatem Praemonstrati , sic eum silutat. Dilecto dilictoris V. dcc. Et in ipso corpore Epistolae. Dilection/Iῖν cera persona vestra, ctor rem vesti folior amplexat, si . Non sic autem alloqueretur quisquam Praemonstraten iis superiorem de caput illius Oidinis. Sermones Nicolai Clarae vallensis nimia oscitantia S. Bet nudo α Petro Damiano aselitti iant. Nam eorum tuti or Serm. de Nati u. D fit eximi E laudat S. Bet nardum, Mex eo asserit se uimpsese, quod ibi dicit, se ilicet ex eius Ser m. is. in Cant. Non ergo S. Ber id est illius Sermonis Author 1, sed nec P. Damianus, qui obierat antequam S. Bemiaraus nasceretur. Item inserin. de S. Victore satetur Authot se esse Monachum illius loci, in quo corpus S. Victoris Consessoris iacet. Illud autem jacet in Coenobio Artemarensi Trecensis Duxc. cujus olim Nicolaus suit Monachus, antequam Clatavallem peteret, non autem S. Per nardus UI P. D riuanus. Petrus quoque Cellensis lib. ep. I. hune sermonem satetur esse Nicolai, reserens quadam illius sententiam. Idem Author Sermone de S. Nicolao sie inchoat Cur autem se loqueretur P. Damianus 3 Cur non potius diceret in Serm. de S. Petro, Pinin istem 'dee. At Nicolao de S. Nicolao sie loquendi causa fuit, ut constat. Idem Authot saepe vel ec sententias ac materiam Sermonu ex S. Bet nardo euidenter sumit: ut constat ex Serm. ues. Andrea, ubi ea dicit de Consessione, quae habet S. Bernardus Serm. δε r. vadibin Ueμω, inter diuerses: & quod habet in Serm. de S. Nicolao id etiam habet B. Bernardus Ser m. de s. regioni inter diuersos: de quod de diligendo Deo dulciter. sapienter , de sortiter, disserit in Seim. de S. P tro ad vincula, id sit mret ex Sem. io. B. Bernudi in Cant. Denique Praefatio Sermonu illoru coles est. Henrica . inquat, Trecensium Comitι Palatino Nico isse serim sua sublimitivis, ec In ea praefatione ait, semittere illi decem de novem sermones a sesto S Ioannis Baptastae usque ad festum S.Ioannis Euangelistae : suos eode numero de ordine reperimus scriptos. Porr. haec multis causa deceptionis potissima fuit: qubd qui olim libros sibi describi curabant.iape varios Tractatus diuersoru Authotu in unum Volumen coaceruabant de compingebant,dc tituli non rod incuria omittebantur: sepe in futurum differebantur ut minio postea scriberentur,de hoc postmodustinuenter negligebatur: idque adhuc in Bibliothecis nostris palsim cernitur. Hinc GP factu est, ut aliqui eidem Authori, cujus nomen in Praecedenti aliquo Tractatu scriptum erat, stos cons quentes Aut horis nomine carentes, adscripserint: qua in re saepissime erratum est. Multum autereseri, suas eviri; Authori lucubrationes tribuere. Dum enim alienis admistentur, oc alienae agri scuntur, pro quisquiliis habemur, nullusque eas lectione dignatur. Cium autem suis restituuntur Authoridus, cum tructa leguntur, dc ut certi testes doctrinae cujuspiam, quando opus est, adducuntur. Fallitur verbErmius, qui existimat scriptores, quotu quaedam opuscula irrepserunt in Augustini, vel aliorum Patrum scripta, consulto haec sectis e. ut eoru labores Augustino ad criberentur, seu alteri euipiam Patrum: quid enim inde comodi retulissent illi posteriores Scriptores γId quidem Haeretici potuerunt actitate, ut erroru suo tu Patronos in speciem haberent Patres: at Cainolici potius aliorum opera sibi tribuerent, ut inde nomen sibi compararent, quam sua aliis, unde nihil emolumenta conlitia tentur. Iam, ut aliquid de hoeptimo Tomo dicamus, et Osciuntur in eo multae reuelationes de visiones, quas non omnes fortata probabunt: de quibus dant viris Doctissimis visuri fuerat multas omittere seu resecare. Sedpost multa hae de re deliberatione eas
non subtrahendas esse judicaui. Nam hae subtractione quibusdi magis acuissem desideri u requia vendi eas quas subtraxis . Alii plures alias fuisse abscindendas dixissent: alii aliud statuissent. Sa. Augustinu sie obitu S. Hieronymi: de eum Reuelationibus B. Elizabeth de Scor augia extat illa, de undecim millibus Virginu, quae fabulas habet. Porta hoe opus a duobus Exordiis inchoandu, scilicet paruo, quod dicitur Exordia Coenobij Cisteretensis, de magno, quod Exordiu Ord. Cister- ciensis. De hujus authore postea dicem'. Patui authore arbitramur esse s. Stephanii, Cistereti Abbatem. Initio enim ejus haec verba habentur. Nos primi lanis Eces fias sed uom,dcc. Vnus ergo illis primis hoc sal it. Hune aut E fuisse ipsim S. Stephanii, videtur elici ex iis quα de ipso Stephano dicuntur. Na clim de S.Alberico agit, de eo honorifice loquitur: cum aute de ipso S. Stephano agitur, quilibet alius ab ipsi, laudes ejus non tacuisset. At author ille. haec solum habet. IIuie isti licet Alberico Uueresi quidum fire Steph υ- natione: ipse cu'
de Mocismo illuc auuenerat, a rar Res a istuci eruam Ex EMPLARIs, quo usus fiam, errata plurima correxit alia quae tardius innotuersit, in notis insta correi rus. Nolunt docti, quam arduuiit, unicu exemplar, idque mendosum, babent omnia a minurus erroribus dictionum expurgata exhibere.
8쪽
AvTHORE SANCTO STEPHANO ILLI Vs ARCHI
9 ' m 'st , primi hujus Ecclesiae Fundatores.
successoribus nostris stylo presenti notificamus, qua canonice, quanta auctoritate, a quibus etiam perib-nis, quibusque temporibus, coenobium & tenor vitς illorum exordium sumpserit: ut hujus rei propalata sincera veritate, tenacius & locum & obseruantiam sanct regulae in eo a nobis per Dei gratiam utcumque inchoatam ament pro nobisque, qui pondus diei & aestus indefesse sustinuimus, orent: in arcta&angusta via quam regula demonstrat, usque ad exhalationem spiritus desudent . quatenus deposita carnis sarcina in requie sempiterna feliciter pausent.
Ut S. Ruertas cum quil sam Fratribus Hugonem Legatum Sedis Apost licae pro arctioni Regulae obseruatione adierint. ab Incarnatione Domini millesimo nonagesimo octauo beatae memoriae Robertus 11blismensis Ecclesiae in Episcopatu Lingonensii fundatae primus Abbas, di quidam eiusdem Coenobis Fratres, ad venerabilem Hugonem tunc Apollolicae sedis Lexatum, ac Lugdunensis Ecclesiae Archiepiscopum, venerunt, vitam suam Iub custodia lanctae Regulae Patris Benevicti se ordinaturos pollicentes: α idcirco ad hoc liberius exequendum, ut eis&sui iuvaminis, Apostolicaeque auilioritatis robur porrigeret, constanter stagitantes: quorum voto Legatus ille letianter faues, tali epistola exordii eorum fundame
9쪽
monachonam instituta & mores honestos,& Relimoni conuenientes, vos
velle imitati, in Dei & nostro conspectu statuistis. QMd quia in loco prc-
dicto pluribus impedientibus cauus constat adimpleri non posse: nos viriusque partis saluti, videlicet inde recedentium. atque illic remanentiu prouidentes, in locum alium, quem vobis diuinarargitas designauerit, vos declinare, ibique salubrilli atque quietius Dominoiamulari utile duximus re. Vobis ergo tunc praesentibus, videlicet Roberto Abbati, fratribus quo- S minis p ta que Alberico, Odoni, Ioanni, Stephano, Letaldo, de Petro: sed &omni bus, quos regulariter & communi consilio vobis sociare decreueritis, hoe sanctium propositum seruare, & tunc consuluimus: & ut in hoc perseueretis
praecipimus, &authoritate Apostolica per sigilli nostri impressione in perpetuum confirmamus. Caput II I.
De egressu Cistemensium Monachorum de Molismo ct aduentu ad Cyleisium.
POST haec tali ac tanta ante dictus Abbas & sui authoritate freti, Molismum redierunt,& de illo fratrum religioso collegio socios votum in Regula habentes elegerunt . ita ut inter eos qui Legato Lugduni fuerat locuti, & illos qui de coenobio vocati, viginti di unus monachi essent: talique stipati comitatu ad eremum, quq Cisteicium dicebatur, alacriter teten- . Mis,. derunt: qui locus in Episcopatu Cabilone si situs,& pro nemoris spinatuque opacitate tuc temporis accessui hominu insolitus a solis feris inhabitabatur. Ad quem viri Dei venientes, locumque illum tanto religioni, quam animo iamia conceperant, de propter quam illuc aduenerant, habiliorem, quantos culatibus despicabiliorem dc inaccessibilem intelligentes, nemoris ac spinarum densitate prccisa ac remota, monasterium ibidem, voluntate Cabiulonensis Episcopi, & consensit illius, cuius ipse locus erat, construere coeperunt. Nam viri isti apud Molismum positi laepius inter se, Dei gratia aspirati, de transgressione Regulς beati Benedicti Patris loquebantur, conquerebantur, contristabantur: videntes se caeterosque monachos hanc Regula solemni professione seruatulos promisisse, eamque minime custodisset de propter hoc uti praelibauimus, Apostolicς sedis L sati auctoritate ad hane solitudinem, ut professionem suam obseruantia sinctae Regulae adimplorent, veniebant. Tunc Domnus Odo Dux Burgundiae sancto seruore eoiudelectatus, Sanctaeque RomanaeIcclosi ς praeseripti Legati literis rogatus, monasteri u ligneum quod incoeperunt, de suis totum consummauit ratio Dque inibi in omnibus necessarijs diu procurauit. dc terris ac pecoribus abunde subleuauit.
uomodo locus ille in Abbatiam sererela EO DEM tempore Abbas qui aduenerat, ab Episcopo Diceress illius
virgam pastoralem cum cura monachorujussu prςdicii Legati suscepit, fratresque, qui secum aduenerant, in eodem loco stabilitate regulariter somare licit : sicque Ecclesia illa in Abbatiam canonice Apostolicaque auctoritate crestendo surrexit. Caput V.
Uod Moli menses aures Domni Papae pro re Atu Roberti Abbatis inquietarint 1 Girvκ haud multo elapso temporis jatio, Molismenses Monachi voluntate Domni Godestici Abbatis sui, qui Roberto successerat,
10쪽
Domnum Vrbanum Papam Romet adeuntes pollulari coeperuB ut saepe dictus Robertus in locum pristinum restitueretur: quorum importunitate motus Papa madauit Legato suo, venerabili scilicet Hugoni, 't si seri posset, idem Abbas restitueretur, de monachi eremum diligentes iii Iace con
Epistula Domni Papae pro reditu Albatis R oberti. URbanus Episcopus seruus se tuorum Dei, Venerabili fratri de Coe,
scopo Hugoni Apostolic Sedis Vicario, salutem de Apostolicam benedictionem. Molis mensum fratrum magnum clamorem accepimus in Consilio. Abbatis sui reditum vehementius postulantium. Dicebant enim Relleionem in suo loco euersa, seque pro Abbatis illius absentia odio apud Principes de caeteros vicinos haberi. Coacti tandem a fratribus nostris,dilectioni tu e per pr sentia scripta mandamus, significantes gratu nobis e istere, ut sitieri posset, Abbas ille ab eremo ad tuum monasterium reducatur. QOd si implere nequiueris, curae tibi sit, ut de qui eremum diligunt, conquiescant: dc qui in Coenobio fiant regularibus disciplinis inserviant. His Apostolicis literis Legatus lectis, viros authenticos ac religiosos conuocauit, de de piaesenti negotio quq siibter sunt exarata, definiuit.
Secretum tegati Je toto negotio Moli mensium atque cisterciensium. HVgo Lugdunensis Ecclesiet seruus, charissimo fratri R'berto Lingonensium Episcopo. Salutem. Quid de negotio Molismensis Ecclesiae in colloquio apud Petram scissam nuper habito di finierimus, fraternitati vestraenotificare necessarium duximus. Venerunt ante nos illuc cum literis vestris Molis menses monachi, loci sui desolationem atque destructionem, quam per remotionem Roberti Abbatis incurrerant, ostendentes,
ipsumque sibi reddi in patrem magnopere postulantes. Nullo modo enim sperabant aliter pacem de quietem xlolisiniensi Ecclesiae posse restitui, vel monastici ordinis vigorem in pristinum statum illic reuocari. Affuit etiam ibi in praesentia nostra Frater Gaufridus, quem eidem Eccl siae in Abbatem ordinauistis, dicens se libenter ipsi Roberto , velut patri suo, locum dat rum i si nobis placeret, ut cum Molisinensi Eccleuae remitteremus. Audita igitur vestra de Molisinensium petitione, relectis etiam Domni Papi literis super hoc negotio nobis directis, totum dispositioni de
arbitrio nostro committentis: tandem multorum virorum religiosorum, tam Episcoporum quam aliolum, qui nobiscum aderant, consilio, precibus vestris de eorum acquiescentes, Molis mensi Ecclesae ipsum restituere decrevimus. : ita videlicet ut priusquam illuc redeat, Cabilonem veniens in manu fratris nostri Cabilonensis Episcopi, cui secundum terorum cosuetudinem Abbatum professionem fecit, utinam de Abbatiae curam reddat, atque Monachos N oui monasteri j,qui ei sicut Abb suo prosellionem secerunt, de obedientiam promiserunt, ab ipsa professione ocobedientia liberos oc absolutos dimittat, ac se ab ipso Episopo professo- nis, quam ei de Cabilonensi Ecclesiae iacit, absolutioneni accipiat. Dedi- lmas dc Mentiam cum eo redeundi Molismum omnibus illis de fratribus lNoui monasteri j, qui eum secuti fuerint, quando a nouo in asterio redi