장음표시 사용
11쪽
rumque susceptionem volitii quid αδ αγρον inii serpns duci bant, imo eorum Magister sapienti coniugium inire, teste Laortio cit. libro, suadebat; potioren tamen coniugio e liberti vitam censuisso, quippe quao inagnis immunis esset molestiis , quae a liberorum cura sejungi nequibant. Atque lioe modo facito conciliari posse arbitramur laudatum Laertium eum Epicteto , et Clemente Alexandrino; quorum ille apud Arrianum lib. III. cap. q. hic libro II. Strona. diserte tradunt, Epicurum avorsari γαμον κα πουδογμιαν ni Mias, et intiorum procreationem. Sed conser , quae adnotavimus do hoe argumento in Praes.sbri eiusdem Philodomi de pitiis , et Usostris obstitibus Tom. IlI. Volum. Herculati. Cur autem puerorum custodiam magnas comitentur sollicitudinis, aliquas procul dubio afferre rationes necesse habuit Philodemus; sed quae iam illae fueritit , ob laeunam , quae majorem σελ ως partem occupat , vim uino
XII. Quao vero sequitur Columna , obseurior videtur : at valde ost eredibile Philosophum dissetiliatos rectuo puerorum institutionis, praesertim Post Parentum docessum , exaggerare , ut inde conficiat , Domini molestum esse dotiere, quod liboris eureai. Quocirca fortunatos pueros habendos opinatur , quibus contingit , ut Epicuri , vol aliorum eius sociae Coryphaeorum similes praeceptores nanciscantur. Ferici, ait, moriel, et Merciscere eoa , quibus obtigit, a diacibus, et uoc orsitis , quialis Pol Mentis , et Metro rus , et LeonMus , et E curus Hiatim tib obitu parensum: et sane secundiam prationem rixet f. qtiictimqtio secti aestim nos riam disci iniam mvis educati. Tum auieoccupat, quod Opponi poterat, multos in eris , qui omnem animi Restim legiotis, tic naiuriae congruentem stini sonisi, magni e conisa n-libus longe praestrare: sed quid ipso subiiciat, laeuna haud sane exigua discere nos vetat. Minimo tamen abs re erit Opinari , eum respondere paucos admodum illos eMe , qui omnis culturas , et diseiplinae expertes Meundum rectam rationis normam vitam degunt ; longo voro plurimos , si disciplina , ae bona desit institutio, in omne vitiorum genus iacillimo esse prolapsuros. XIlI. Me minus dissicilis est paginae VI. interpretatio: sed fortasse cuncta iseaniora evadent, si huius sonientia eum superiore copuletur, ut nempe asserat Philodemus o liboris prave oducatis, ac malo moratis magnum dolorem capere patres morientes , dum verontur ne relictis opibus male utontes , negligant quae in euiusquo Ossicium, et testantium voluntas iuro postulant. Quod qui-dom consi mare videtur auctoritato vel Epicuri, vel alterius scriptoris , cujus nomon in proxima lacuna dolit scit ; quamvis non Omittat observare isthaoenit ad parentes pertinero , utpoto quae post eorum interitum eveniant. En
Nostri verba : Angurimae morantia tiberis persciensiatis ex iis, qtiae ianuuisimus , vel non ua quae ootae ne, OA ntina ; vi e qui Gm ntai maris aci nos perlinem , qtiram ait Mos, qui stiι Phoroneo nati sunt. Qυ-- qtiam in hae re molestiam, omnes seeuntium id quod ille forsitan Epicurus) filios heredri circa Mec inique vero. Hinc statim addit, non omnis Di pDr tim lueris aliud, qutim nominis imisialem MDI9-re ; altieis os n qne Mnos, neqtie malos heredes esse cilaetitios, si Iunium crassociis a Decipiam bona , quae Diris bonis, ed amicis sunt retiari , idost si sint toti-tummodo heredos fiduciarii, sicuti eos appollabant Romani. Ubi profoeto duo notanda occurrunt: alterum . Philod mi aevci homines Omnium vetustissimos vulgo diei consueuisso stis Phoroneo nutris, videliret sumto hoe loquendi genero al, antiquissimo illo Rogo, qui ab aliis Inachi filius, ah aliis hujus pater, et primus in Graeeia regnasse truditur s vide veteres Mylhographos , et praeeoteris Hyginiam sati. las, et i 45 ) : quod sano adagitim uni Epicurora nostro debonans , cum apud adagiorum collectores minime inveniatur. Aliorum vero
12쪽
est, Iioie Auctorem parentos hortari, qui liberos ingratos, et improbos habent, iis ut viros probos, et amicos gratos in testamenti tabulis anteferant: id saltem
vero similitis ex mutilo textu oxpiscari licuit. XIV. Vasia indo se oriri lacuna, quae, ut credere par est, rationes o cultat, quibus probare conatur Noster, sappo praestare , liberis posthabitis, horoditatem ad amicos desorro. Videtur tamen lanam paginam insequenti ad- noeteus innuere velle praeter ea, quae supra dicta sunt, aliam Auppolero eau sam , cur dolere minime do at, qui liboris ost oriatus; quod nempe longo magis moerore , a quo angi illoε nec se pst , qui morionios filios rolinquere guntur, praesertim si vitae commoditatibus careant, quibus, go vivis, ii frumhantur. Etonim sic pergit: Vialis Atingit itiis commotiis moliaram s si iam, voluxorem) Molia projicere. LUmr relinquere parentes, Oel filios, Des ti rem, OeI ahos quosciam comtitos homines multi m est in molia Oh imori iam no-
Arem assertim, et uberes Iare mas otio tinet homini avianti aestim, avi ilia
potissimum. T Io auum Iem rΗ, qticinio defrem se credit necessaria, risum constantem, et ma tim titique non liceret comparare. Nee porro n
potitim sese Mit , quod laete Nosior a Qt , sutiaram filiorum Nestatem Meres ac mas su μιι ol ειν , quasi ista sintetitia a philosophi gravitato ab direat, Pt sit lorii viro indigna. Nam in memoriam est revorandum illud Epi
omelum iri: quo sane dissidere so Ostendit a Stoicis, qui α ποειαν, sivo in- MIentiam omnino in sapiente requirebant. Nequo omittendum , quod scribit Pluia relius lib. II. adv. Colot. Epicureos non ossentiri iis, qui in amicorum moris prohibens moerorem , Iacomas , aras Dia , gemittisque s ac dicere .
Mi δοξοκωκιας ' iliam Holoris infractionem, quiae assesci m evertem re vis, ah titio majore mati proficisci, immanisnu scia cet, es amfissione. V. Tum laeuna abrumpitur sonsust at nil impedit, quominus opin mur Philodomum deinde graphico deserib re, quam triste lihoris, se miserum sit, mortuo patre, angustam Pauperiem pati, alienaque misericordia vivere. Extrema vero lacunae parte ea visuntur verba, licet mutila, o quibos adparet Anetorem domontos eos putaro, qui in externas regiones migrare, relicta patria, nolunt ob id maxime , no sua ossa in terra iaceant aliena. Ddnim, infra
inquit, vi mi Ama , et so tales Oel parenus , vel propinquos , feci elyn riae commo Uesertim, praesertim iutim in ea honestU Diorent, non sic tamen, vi tristitiam , et iam magnam secum terrai sti unses taedira --ς mira in intra ex peregrination . Constaretinestim est in yraesenti Mnemviriem nobis non nocere, qui e cum non faciat, ut ossa norim jacere in serra aIiana sentitimus. Atque id subdit: Dianis Oh icii sum titile ninngst in exteria regione mori, neq- oh hanc caussam , quod iam ma nam assequian ur existimati vim in exsilium obeli. Cetorum istae Epicureorum ratiuneulas nihil admodum apud votores Valere poterant, qui vulgo animorum immortalitatem agnoscentes , domi, atque in patria terra , quam in externis locis mori malobant, ns in ignota torra Oxtremis pietatis ossiciis privarentur, quod emitur aperto ex Cie. lih. IV. opist. q. ot Virg. IX. Aeneidos. Hine peregrμ morientium cineros in urnis conditos domum referri consuevisas pluribus Scriptorum testimoniis probat Moursius lib. do Fun. cap. 39. XVI. Alia hoc lore laetina maior σιλας pars obtegitur. Quare ut certus orationis nexus, quantum in nobis est . reperiatur, fas est conjicere Philodemum, quo facilius eos , qui Oh peregrinationis incommoda , et calamitates patrium solum mulare horrebant , de sua deduceret sententia , hele commemorassa ,
13쪽
quam liberaliter, et humane peregrinantes, maxi neque litorat i homines ubi- quo terrarum a philosophiae , et litorarum cultoribus exeipi, ae traetari s loroni. Quod otiam nolimimo saeto Simonidis , et sui ipsius exemplo . qui e Suria nomam so contulit, illustrare potuit. Sat prohabito id osscitur ex summis laudibus, quibus paullo post effortur bonoscentiae studium, quo sibi mutuo philosophi , imprimisque Epicuri discipuli opitulabantur. Ilaec enim verba sequuntur: Inter RhiI Uhos sic Epicurus alamis. QuaproptUr sm incitorem oblatiis gloriam, vi et his , ed Leon eo, et Mesrocloro , qui solinoicem minis riabant, et omnes Esiciam ministra H lum mn rcho exornanti s Epicuri sepulcrum ), et D s ein rigus adsidenti omnis homo se 5--oltim fiat i -Kι. Et sane, quod ad hanc rom portinet . mira sunt , quae praetor alios praedicant Cicoro lih. I. do Fiu. ot Glorius Max. lib. I cap. 8. de amicitiae, et humanitatis juribus, qua inter se religioso mero hant , et eoiobant Epicuri Melatores. Suhjicii cloindo Noster , MPm se Mosse Frobare nescium iaci Tubulias iaciendis, nisi ens omist num ad scopum Mosis Rrmosistim transire omneres. Quibus verbis procul dubio signiscare voluit firmam illam , ac perpetuam sociolatona , e neci iamquo , quam in tribus amicorum paribus, Thsseo et Pirithoo, Achillo et Patroclo, Oreste et Pylade eluxisso prisoao sabula o prodiderunt.
XVII. Aiquo heie rursus magna lacuna intorripitur sonsus. Verum paucae voces adhuc supersilics, idest σχαλαψιαν sidiam, et mox timπ moti iam iam 3e facile nos adducunt, ut credamus Nostrum ex totidibus Epirum, eiusque discipulis paullo ante tributis occasionem arripere Stoictas rosellondi; qui quidem ex Zenonis plaetio omnes cives ad Rompublicam ea possendam adhortantos, Epie uri illud essatum, μοι πολιτευσιοΘcia ooῖον au Rμ tillicam minima iac sauriam Melamem , ins Diter notabant , quasi is prae vita otiosa , et voluptatibus rotorta patricio utilitates nihili aosi ima roti Quiti ot alii eum Stoicis philosophi earitatem in patriam oratorio more amplis titos amrma haut iis solum, qui magna pro patria gessissent, inax linoque si mortem pro ea oppetere non dubitassent, dostii tum esso in Caelo locum, tibi sempitorian aevo si uisentur. Adisis. Tullianum MiWionis somnitim , et quao ibi eommoniatur Macrobius. quo sebat, ut qui Rempublicam proeurare aut Dolobant, aut non pol ram , morti propiores valde de tantae hoatitudinis iactura angerentur. Itaque Philodemus, ut Omnem morientium sollicitudinem, atque anxietalom abstergeret, pariterque Stoieorum, aliorumque philosophorum doctrinam refutaret,
eontendit cunctos hominos sin ulla discrimino post obitum omnino son sexpertes suturos. Quocirca ita argumontatur: Histimare Dero Omba trans-
Oectram iaci Iuctim κω re . Me in prato i apud inferos ) . Mia minime e Mn . qui mogua gessis, et in a quase muleris Diacirantur, siciau sesens nonniatii stragice monunciare, summa quaedam ae mentia eri. Eorim enim jure in uomo Gisis sum honoratiores , tis Achiatis prae omnibtis , qui in terra
i noli: neque unquam re fure Leel solutam senstis prioiissem in vilia junctis homiriatis; et prostoren daminare moriri OuM rios s titie ciliemusae omare, in terra levi sua ossa ia re. Oravi' ntino in discrimino Dir Lahει
sviens omnes mortis caussas senstis , et doloris Dactiistitem aeque se- rei 3 , praefer ma , ς ε Mor estquam in te oris hominibus ms Maiam
remehensione Elanam , et iactorem , et Media Mariunι ; neq- - resa in vi reueulis Doleni s in helio mori , si cum eo eo ari , qui similis titilia, tis cisurium affieis. XVul. Sed antequam ultorius progrediamur, duo in hac argumentalione
advertetida videntur. Ac primo, ut mittamus tro tiro ανοισα συbasAcia Homeri-
14쪽
cam esse μασιν quod vos nobis tarentibus quisque videt), verba is missas νια ιν sat superquo Osiondunt, osse alicujus Metae heinistichium t si quis
nam sit ejus auctor , nos plano sngit. Deindo ii, quos Noster aeque patrias vult prodesso, atque in hollo radontes , procul dubio philosophi sunt intollistendi , quorum cloetrina , et exemplis homines ad virtutem instituebantur. Hinc ipse Seneca, quamvis Stoicorum sectae addictus, haud dissitotve lib. do Vita Boala ea p. 3i: mnonem , es mssimum majoria gessisse, quam si duxissmi exercitus, gestissmi Aonores , DRes stitissenLXlX. Cum tui iur dixisset Philodomus, setiam in bello pro patria occum-hΡnt s. non modo eoterias hciminos, post moriri a sensu vacuos suturos, nee
maloii in honore illos prao aliis habendos, inox subiecit: heniantium operia
XX. Postea suae aetatis homines vulgo existimantos Epicurum, atque alios philosophorum primores , qui lottis so ad scribendum . et diacendum Cous renies a republica prociaranda so abstinuorti ut, non maenum aliquid fecisse, Perii de errare, ac decipi observat , ae si illos tantum iluces, qui in praelio reciderunt, minime verti Themistoclem, et Periclem, qui morbo sunt mortui,
illustre quid gessisse postori putarent. Mirandum Dem , inquit, quoa e motas, sui in octe cadunt, hiis quila misse posteri arbitretur; minimes vero Themistoclem , quem morio descessisse serilis ratiocilicies, es Fer
clem, Hiosque Oiros cliares q Nurimos. Nec minus miram, si Eficurtim, et Metrodorum, qui secti tim naturam Dixerunt, sed et alios ALD--rtim princima magnum ah ω iecisses sata Moretia iram omnes nos me fritia homiravis etiam sviam s. l. Magna porro intor,ret laeuna, eaquo ad extremum tisque Paginae pertingit. Altamon sex iis, quae soquuntur, videt r nostis philosophus gradum socere ad eos castigandos, qui morituri vohementor dolobant, quod in funeris apparaticinom, et in moti amenti aediscationem magnam vim pretaniae impendoro non valerent. Is merito hanc nimiam euram, ae sollicitudinem ridet, notarine stulte agere ot qui magnifieontissimam orsinniarum pompam imp rant, et qui illas eomitantur. Nam ait: Omnins simuI eum M sioribus eximo femore Oastam rarium commera sitim, et sanuem in prima resODunldir
obliti anni omnes prorsus Mnsu carere, Folius non e V.
XXII. Postea alia laetitia orationis seri m abrumpite nisi credero velimus nostrum philosophum post allata verba statim reprehendere ros legum conditores , aut politiem Scriptores , sui infinitos sumtus in sepulturis aut eommendarunt , aut corio non impro runt. Sed praeeipuo carpere videtur platonem quom tiαμρον Mestim appellat, ob fastum fortasse, euius etiam gratia dieitur Epicurus, teste Lasertio lib. X. rumdem χμσων αureiam nuneupassein,
15쪽
quod scilicti pecuniosos homines sibi magnificum pro facultatibus sepulcrum
ponentes laiulare noti dubitarit. Locus viri summa, quem Philodemus respieit, legitur ita lib. IV. do l .eg. sub finem : Ερου δι ιι μιν γγνη tia ρουσα timi
intissima esset, Iuberetque me eam re Hire , maguscentissimam fmultimmam in mere iPso commeni rem; Pancua contra es inus i emectam; ρει Oeno meret Hur cita ses, es t se Quoquct moaera tua mediocrem ae L tiaram commm set. Quamquam huud sane inficiandum est et imitin Aeademicorum parontem lib. XI . de Log. modum sapienter in huiusmodi ropraescribere: etenim ditioribus, ac potentioribus tantum quinque minas insepulturam impendore concedit; quae quidem summa modi a censeri debet,
si eum immonsis Romatiorum sutrilibus conseratur.
XXIII. Tum illos logum Latores laudibus ornat, qui immodicas sepulcrorum imponsas suis statutis coercuerunt, sic loquens: VH nsur eae Deum conclitoribus ii nocte, et Secun m niuram statuisse , qui in seFulcra patrimonium os undem νθω 'rurit, eo quoia Hures Di en es commoducit useri-mur , uum in harac inses Hom Ues Uissi are jubent. Ilis vero verbis innuero videtur ram Athenietiolum legem , qua cautum fuit, tostanto Cicerone lib. u. de Logibus, ne sepulcrum ullum operosius poneretur, quam quod triduo docem homines sacerorat: nro non illam Syllae rogationem, cujus Plutarchus in olus vita, et Cicero ad Att. lib. XII. meminerunt, qua tuo constituta pocna i iit, ut qui plus in monumentum iusiani sisset, quam eqset lego concessiim , tantumdom Populo daret. Ceterum Vix credi potest , quousquo processerit in funerum impensis velorum, ac praesertim Romanorum luxus; de quo plura collegerunt Meuratus lib. de Fuii. cap. 44, aliique rerum an liquarum illustra toros. XXIV. Iam vom verba is haec sequuntur: νMemur autum si ex P huis hominibus, qui sunt diserantiores, quac statim alia nec modica excipit lacuna. Ex quo arguimus NoStrum vulgarium quoquo hominum ambitionem, ae iasium suggillare, qui et ipsi nobilium , atque illustrium virorum in sepulcris sibi parandis magnificontiam aemulari studebant. XXV. Mox probaro nititur nemini dolendum, quicumque metuat, iactvol easu aliquo, vol hominum malitia sepulturae honore fraudetur, tum quia nulla est habenda eorum ratio, quae post mortem fiunt; tum quod haud' sa cito Eveniet , ut maledictis , probrosisque vorbis ob sepulturae privationem vexemur: id lite quam plurimori in ditiorum, ac 'nastarum tuetur exemplis, quos insepultos nemo sapiens irrisit , atque exagitavit. Pergit enim: uatici lon m Ua iis, quae Post monem a Munt. Cum autem stula recte inae
rit , es amicis se Om Ggnis usus fueris, si fortuna, Dei hominum i robitas obtinera sepulcrum Arohibuerit, ne minimo quidem Q cietur mo
rore , se non futuriam secum ipse 'Pusans : cui enim tu eoenia , is erisILtiam non ovis, sed c Maria omnm riunt. Nam non acciau, ut tuum aliqui Oimperent, DA Gexem: siqui em nemini recte collantium simile guta contingit: eorum aulem, quae contingunι post mortemὶ nulla inrita ratio est hiabenda , quira m te ore neque iura sentimus , nequa omnino innitis. Sees et sexcenti inni nobiles , et ui ues, ac D astae se sero ca- nurunt; et nemo aViens it a culPal, et exagitiat. Huc usque milodemus- qua profecto in ro Magistro suo onmino consentit, cujus inter alia do Sapiente hoc momoratur apud Laertium effatum: ουδι σαφης δονυιν, non fore sui sopi Dura sol citum.
16쪽
XXVI. Porro ad cui in columnao illo, damnat qui in medio mari , aut fluvio mori horrent, ac demonstrare studet hisiusmodi mortem nil ad nos pertinere, quippe cum idom sit undis marinis exedi, ac si vel tineis et vermibus , vel igno quis absumatur. Hinc stultitiae quemdam Poetam arcessit , cujus verba , tacito nomine . recitat , quod Oxistimare videtur magis
calamitosum mediis in pelagi fluctibus porire, quam in halmui a familiaribus suffocari. Tum adjicit, absurdo loqui Uirssem apud Homerum lib. V. Odyss.
Cum procella ingruenis beatos voeans Danaos , qui ad Trojam o Tubuerunt in praelio , sibi destinatum queritur tristi morte perire ; eumque psaeterea
vituperat , quasi sic dicondo infelices etiam illos putet , qui in maAcimis
praediis pro Patria cecidorunt. sed praestat ipsum ratiocinantern audire. I . leeri monem in mari horreres magis, quam monem in lacu, ei in stimιns , motis Oem hanc mragia, quin in ptites. Nam quoa humor moriuiam cor numMal , hiatici est Gleritis , qtioni si Dei fereti seruus tiraris in vermissiua, seI s ver ferres jacens igno ahstimatiar r cum enim nὰρ - id ram , neque horum sis comori senstis, Uniu uiscriminis sesse oportes p Smhe Dero etiam
qiadam da pelago extimeriando ait: Et Libye in mari undis absorberi magis me angeret, quam a quatuor familiaribus susso ri; quando scilices sit in badi quo praero non abstitiae ob asses incens: O ter beati Danai, et quater, qui tunc Periere Troia in lato Atridis gratificant s.
Nunc vero tristi morto destinatum est me obire;
tio pacto , inquam , non abstir sitis infesticos existin hal, quia in maritimis praeliis pro patria inuriarura, tis sos, qui apud Ariemisium, ef α- Iamina , a tie eoo, qui Heinceps, et nostra cietate Mec passi sunt pXXVIs. Quas hoe loco doeot philosophus , Omnia prorsus sunt clara .
nec ullam patiuntur disscultatem. Id naOcio notatu dignuin , veteres teterrimam, atque horribilissimam moriem in mari duxisse, os quidem de caussa, quod ita cadavera a sepultura arcebantur. Quare Vegetius lih. IV. cap. 44: uer Mnfra, inquit, mortium generia, qui acerrimus est castis , absumen
Trist. Elog. v IDemire seu Mitim: mors mihi munus eris. Neque est silentio praetereuudam , qHod ad VI. Aon. testatur servius, ve teres nempe in ea suisse opini e , ut erederent mortem in mari animum
simul cum corpore exstinguore. At quicquid do hac re sit, mirari haud eerte de mus, horribiliorem mortem in mari, quam in lacu, aut in fluvio suis visam: Ptenim multo aegrius qui in mari, quam qui in lacu, aut fluvio portissent . sepeliri poterant. XXVIII. Comparans indo naufragorum mortem cum violenta , et in pina , docet illum prae hae magis esse tolerabilem , quippe cum naufragium passi ultro so inaris perieulis obiecerint. Et quamvis ox Epicuri doctrina a serat haud nec Me esse, ut mortem violentam, et injustam laeto, ae prorsus imperturbato animo subeamus , quomadmodum Stoicis placebat ; praecipit tamen ut postquam dolori naturali paullisper paruerimus, hujusmodi morioin generose, ac sortiter seramus. Iis υρ- , ait , qui in infortunium inei ne anoifi, nec min Iea, HI rellatium est, quam ut ex moris I necessimis vehesmentiores dolores cayiant; siqui m non possum, quotis ici nceissis , aequo animo Pserferre. Nonnullis Oidebisse posse eum moerere, qui moriemtitiastis est ytiineum sentensiis, Dei a DTnasia, sicuti H modes, et Amoria es, eι Canis henes; vi prosecto ea negliae, quae Dalde a radiose alia
17쪽
rsentia , et trari iura scipiensibus Otris narrantur, non qnoia ciu M -- petions Vnisitioni s itinι , seu neque commiana quita supe intrans. Otioniam Oviro Attici non est ox eorum num ro, Vtiue feret neutietinι, imo Motitis esseortim unum , quae rion stini perfectu i id est secundum naturam); nullum quidem dolorem senιDU non est suci , misyco Oero fur Itim calamius mortifer presseras ob has licet rationes. XXIX. Mox nonnullas suggerit rationes philosophus, ob quas qui mortis supplicium est subiturus, moerore posito, eam neque iniquo animo serat, nec in licem existimet. Nimirum sie persequitur: Cum sanes Vtiis criminibus Ambrosia a po tira, Vel o assa damnaltis nionem stilem, infelix Viari m
ntilia alia ex re cicctisoliar, nisi ex inotata , et caumnia , et natiloriam homim/m peree Die ; δε- ὰρ catissa necesses eris ilium mul os , si acc uians, eo magis miserari, utio natios Osiam ouio Glere ad narios inuesntris citium post mortem erit omni a carus, cunctisque sura aetatis hominishtis anteferetur. Nec miro mortis onus Oeluti in me , el aerumnostim ,
ιι ah is, reptim&ι, seti quod Diri existi utilione es ni eum s in oodsem mortis genore ) an ecesserint , -I quoia neque Omnes , nequo multi sint ejus opinionis, soti quoia omnes in VII iam , qua de eatissa Oeniam hiatiu i assecius , ac infam seditis inctii baltim , μι heratam Atilent , et Ostim adoresariis A eriorem seclum, amu quos ostendiι: quae quidem cogitatio minime ptim sol Fcimni re it de judicio. XXX. Sod nihil sane aptius , at tuo ad leniendum dolorem opportunius Phil domo videtur, quam quod subiungit , perditos nempe hominea, et bunorum ius latores conscientiao si imillis fore perpetuo eruciandos, et fortassi ab aliis asperius phetandos. Quin et miratur Opinari quosdam, nefarii homines , atque in Doronitum Oppressores p se sitio ulla miseriarum perpe sione incundum soniper, ae fori ut tam degero vitam. Atque in hae ro miri-sico cum Epicuro suo consentit, cujus una ex Italia Sensentiis haee erat :
tithiasiona maxime immunis; injtisIm Uero perfurbitonis Plenissimus. Vido Laertium etiato lib. X. Quamquam et alios philosophos in idem conspiraro salondum est ; quemadmodum ex Platone lib. II. do Leg. et I. de Repuhl. ox Seneca epist. 97. atque ex Siobaeo Serm. s. abunde cotistat. Idquo ipsum , ut de Palamedo nihil dicam , satis comprobare poterat insortunatus exitus, quom interfectores Socratis, et Callisthenis, quos supra morti injustuo addictos dixerat, habuisse ex priscis monumentis adparet. Verba autem Philodemi isthaeo sunt. Si Dero et Oiros clarissimos animo Frmonae, qui in inotatam , est calumniam inciderum Utici po As , H Utiu DynaMas , Atis γ' tinnia atium et O imia us m imo , ipsosque Rems sub Aeolias; sui Hrstiti I, hominos in riam inferenses solo Distae ctirati issa otia --
osse G Hiis iactetus pianiandos. Porro em minor, quis qui iacerbissimam rem Uinantur contaemnari praesertim hominibus non bonis , sed pessiamia , soti potitis helitiis, ti beate Oixisse , ae Ginuo inciti/- homines Re in asimos a lammis aruolaus , seu netiti uiam calumniis Mnooeias Utici ratis Musans. Indes sero actitramur etiam infelicem esse prudentissimorum inroram iniam , alues hos in calamimus leses incurrere , cum MPm sibi Osi e ni intim suspicentur, quoniam fortuna e eos Oma. XXXI. Ex his vero, quae jam dicta sunt, colligit Noster, posse talia hi mitios virtuto prueditos generoso tolerare ; neque id esse humanis viribus
18쪽
majus, cunctorum D mpo honorum si ciliationi na, aut aliam atrociorelia injuriam
aequo animo ferro. Ni quo timittit hune de invicia iniuriarum patientia loeum notissimis Mersiis, gononis Elaetitio , et Anaxatolii scietis illustrare; quibus ait ratios e phiIosophia sesse Asor oris , alios u similes. Qua quoquo in rotae lolum quidem tinguem, ut aiulit, ab Epicuri doctrina donectit, cui tri-huitur a Laertio colobro illud : βλαραι mi ur m νος , Μ δια φ νον.
iutis rauum sui num rationis me cons uere. XXXII. Sormonem deindo alio Auctor transserens, demonstrare conatur inoplo, ac stulto hominos nugi, qui nullam sui post mortem memoriam relinquant , quia fortasso rempublicam nutiquam os possivorint , nequo aliquid illustro domi militiai quo gossorint , quibus sors solis r hiis nonaitiis celebritatem romparari vulgo volores arbitraboni ur. Ac prosocio ejus praeceptor Epicurus,
εφ' μον μη καταφρευ σε Gαι, idost homo omnes ea n ctiriam a Qiliarum , quia e s non sis ciem fui. Ut igitur Di amentihus aliquod doloris levamentum afferat Philodemus, monot nominis memoriam, tantisper dum vivimus, nostra interesso , atque Omnia, quae in vita accidunt, ea peracta, nihil ad raras pertinere. Praetorea Ostendit humanam vitam pluribus casibus Mu pr speris , seu advorsis quodammodo conflari , o quibus necessario sequitur , ut nimirum liost Obilum momoria sorvetur: nec iis se assentiri satotur, qui Obs cundam modo sortianam , non vero ob advorsam hominos colebrari autumabaiat. Necessarii, inquit , sunt his casus non ψsortim crati a , feci pro ter Diliam, utine aliter non haberestir Oisa, ctim ala narum com resaia , DI sis eorum comes. Outire sinuia ac tria itam habueris, quota nahia aci
XXXIII. Postea in extrema restinitia parva cernitur lucuna; quo quidem in spatio , uti soquentia declarant , videtur Philodemus de quodam Uynasta
verba sacere, quem sic turpiter loquontem induxerat mota aliquis dramaticus, ut primo se maximo dolore associum iri diceret, nisi urbem sinissam hollo re ruperure possol, Minde si recepta si alim moreretur. Hunc autona nimium vituo amorona, amoriisquo metum voluit homino sapionis indignum carpit Ν - ster. Et re sane vera, ut ipso mox observat , ex his gratie omnium morim
dolorem Querro diem stim, nihil nos coii , tit Horatis Distitia cons ianitim
19쪽
XXXIV. Tum quo ostendat nullis praesidiis se a ranare hominem posse adversus mortρm , haec addit : Omnis homo Giganti s ρυamina ro Mior
tisque ad se clusem Aermansiartim eri mraxime Prodigi iam.
XXXV. Oeoasione deitido data, illos notandos suscipit, qui longisaimum
sibi aevum pollicentes, et, ut ipse loquitur, Atimanae Oluse instititinus Cou-stituunt pluros annos Athenis discendi studio commorari , plures vero per Graeciam, ei barbaras rrai nos porsegrinari; inde voro post reclitum in patriam reliquos eum amicis domi transigere r otonim isti non intelligunt mors remΠω ia enire , longas tie Ups ad serse. Quapropter finom iam toti operi impositurus , sapientem monet , qui aliquandiu vixit, ne spem longioris Vitae animo concipiat , neve patrimonium augere studeat : sin vero isthaeo non exoptata casu adipiscatur, lucro apponat, fortunaequo gratias agat. Additque tristes curas, et molestias vita Ddas prorsus esse ; impedimonto enim sunt , quomitius beate vivamus , quin et broviorem uitam effetunt. Sed
eria tym recitemus. Itaque, ait, υιr sviens accipiens quod ad meliorem visam Monetim sti is , Lem msoniaι, et quasi jam se ulcro coninius, uta animo concipias Dei tinam ratiam inem υλθρ ; quemadmodum sem- MIerni os talis permanes , υι nim una dis , non proseterea aliquidiaesu. Sin hunc Oiliae Ioviaticio se iur, non idcirco vilia arari vitigmen iam positiles; sed si acceWeris Araeter exsectationem , hensitatem crus est, et M ita forinnae gro iras a re o ne . Grare dico, Me feticisara Maticiorum exsistente , nihil eam a morsistiscitae , et fato dissare e sed tibi isti sunt mortui, minime falsi redaris tins eum, Di miram rem esse
ais senem gMernasonem. Omnes auum montinam vectiare, 'deinde et com--nem inlise conintimem. Vertim pestiberis curia Praeiacientibus Ranc non Merias; imo potius nec immoriaturalem secundiam non Mure tum cursumhberam ci Hure posseι ; tis mus , qui eodem tempore Fluntare vis, et duobus aereia nummulis aeusciorum jacere itin mentia , quiae ρω m vied ola miliarimo post anno persci fossian . Sane hos motis itis animi Me erre nonne suis diseret Mem esse , ac piare vada Miareia , ee filia coli a Miraries adam finiis imum Permanere pXXXVI. IIaetontis Philodemus , qui Epicureorum more nimio plus
exaggerare videtur incommoda , ae damna , quae per molestas , atrasquertivas hominum sanitati importari solent. Sed hase utpote illius spetae placitis eongruentia sicile ei condonaro possumus. Illud vero minime serendum arbitramur , quod Scriptorum , quorum testimonia ad sua dicta confirmanda citat , Domina roticere in mors habet. Quod non solum superioribus columi is, uti jam notavimus , sed hac quoque pagina secit, ubi eius meminit , qui quoddam mira tam esse dicebat senem hernatorem. Attamen excusari posse vidotur Philodemus , si attendamus , veterum tostimonia ah ipso laugata eo, quo scribebat tempore, eruditorum vulgo notissima fuisse.
20쪽
XXXVII. Tandem totam hune disputationem e ineludens, diacot quam vario assciantur, instanto morte, ot qui eam formidare consueverunt, Pt quieoni omnero didie runt. Illos enim ait tristi nuncio adeo exanimari, et consternari, ut voluti mentis impotes saeti ne testamenti quidem tabulas consei pallantur, atque hoc pacto imminoris litihus, et controvorsiis forensibus viam aporiant; sive ut lepido simul, et omphatico loquitur Democritus Deam ω,y-- satiare rogantur. Contra vero homines sapionios, cum morti sunt propiores, coram amicis ipscis convenionlibus, de omnibus, quae in vita honesto ac laudabilitori gerunt, disserentes, tranquillo atquo imperturbato animo vitae finom Oxppetant. En postrema ejus verba : Cum mam esse issa mors) incurrit, Des inopi losis accidit, omni ex catissa nee sesstimonia scribi sativinus, stuPlinium, et forum scitiare coguntur sectindum Democri tim. AI Ubi sa ron es quianam ese cratissa amenses ferens, eo quod Ierifer Dilae termiratis a -- cirri P Cum in convoclum Ooni mors), miri a i oranti s Mec enia rian es, se ex omnibus ntilios hiabere inimicos, et sibi injurias Ooationosque iere, segne Loorigus, a tia operiatis sic inde sis, sic alacriter insω-re , neque ulti demum Iam longo te ore reprehensione es nos Diisse ;mortis i elum sustinerens.