Analecta Theophrastea

31쪽

brorum Laertium repetisse, perspicies illud ad hanc quaestionem non multum ualere nam Phavorinus non magis quam Laertius indicum illam sarraginem ipse congessit, nisi quod ab altero utro tertia tabulae pars aliunde petita et interposita esse uidetur quisquis igitur sui quem Laertius conpilaret, ex fonte magis recondito hauserit necesse est quem fuisse in bibliothecae alicuius tabulis omnia signa probant et grauissima, in Alexandrinae catalogis coniectura est maxime probabilis itaque iam ad Hermippum deseremur non illum Berytium sed Callimacheum qui quod πινακο- γοάφος clarissimus inperfectum uidetur reliquisse, de philosophorum libris et uitis multis uoluminibus exposuit eum enim de Theophrasio librum scripsisse ex Laertii II 55. V 41 et Athenaei

p. 21 A testimoniis constat neque uero quae ratio sit uide qua nose coniectura p. 31 sq. Herminum Alexandri phrod. praeceptorem ermippi loco reponendum esse in scholiis he phrasteis existimantis firmari possit nisi sorte eam qua ipse sola probare studet hanc operam abiermino non alienam fuisse uidelicet quod in Aristotelis calegorias ille commentatus τα roὀτων τοπων eis inscripsisse traditur Meae sententiae illa ipsa obicere possis unde ex bibliothecae usu ortam hanc tabulam esse studui stendere uerum haud scio an immerito nam omnibus antiquorum πινάκων reliquiis 4 librorum tabulas ab ipsis scriptoribus aut discipulis familiarissimis consectas ut par est excipias id proprium est quod ea tantum quae in certis bibliothecis siue Alexandrina siue Pergamena siue aliis conlecta erant respici solent

32쪽

Juod disputationi de Laertiana tabula institutae adiunxi quaecumque de ueteruin philosophorum sententiis a Theophrast memoriae prodita esse legeram, peram non male conlocasse mihi uideor nam cum summa et antiquo tempore sit habita The phrasti de his rebus auctoritas et nostro pluris etiam sit facienda, conlectis quae in multorum scriptorum libris dispersa iacent membris aliquanto melius uti licebit et intellegere quanto opere Theophrasto auctore qui post una philosophorum memoriam alius alio breuius repeliverunt sint usi. Pauca de ipsa librorum natura praefanda sunt sedecim enim de antiquiorum Aristotelephysicorum opinionibus libros cum aut secundum philosophorum aut rerum ordinem perscriptos fuisse necesse sit, illud ex tabulae Laertianae ratione probare ita possis ut ex eis libellis qui de singulis philosophis scripli in prima et altera illius parte rece sentur jam totidem sere sunt illud V librorum corpus grammatico constitutum esse dicas. sunt autem hi libri

42 προς Ἀναξαγοραν περὶ των 'Aναξαγορουπερὶ τῶν 'Aναξιμένους πεo των ' χελάου

43 περὶ τῆς ΘημοκρΘου απτρολογίας

πεοὶ τῆς μεταρσιολεσχιας περὶ των εἰδωλων περὶ χυμῶν χροων σαρκοπ

33쪽

των σιογένους συναγωγήπεοὶ των γ Ἐμπεδοκλέους 44 των Μητροδωδεο συναγωγῆς αδ προς τους φυσικους

47 των Σενοκοάτους συναγωγῆς .integer erit sedecim librorum numerus si quidem unum de Platone quoque tibi finxeris librum quem extitisse ex Tauri Platonici testimonio conicias quod inuenies in Ioannis grammatici libro quem aduersus Proclum de aeternitate mundi scripsit VI Duxet 27 Ε20. Verum tamen speciosior haec est coniectura quam uerior quae quibus refutetur non pauca neque euia praesto sunt argumenta.

neque enim diuersas φυσικῶν δοξας ab eo libro suisse qui ab Simplicio in phys. s. 25 r. 32, 31 φυσικὴ -οοί dicitur tum manifestum est Galen uol. XV p. 25 recordato tum apparet ex Prisciani Lydi quaestionum ad Chosmen prooemio post Plotinum Didoti Theophrastus item plurimas occasiones sermone dignas praestitit his quae quaesita sunt eae naturali historia et naturali auditu quibus uerbis physicae disciplinae libri ab iustoria eorum quae antiquis physicis de illa placuerint disiunguntur iam uero extat de eis quae ueteres philosophi de primis principiis senserint grauissimus locus apud Simplicium L 6 sq. quem plera-

qua omnia licet auctorem non ubique nominet Theophrasto debere primus perspexit Ch. A. Brandisius quaestionum Eleat p. 17. ibidem ea ipsa quae ex naturali historia Simplicius aliis locis profert extant, locus de Anaxagora si extr. ad uerbum sere iteratus s. 33, de Anaximene s. 32 illic s. 64 48. quae de Parmenidis rationibus promuntur L 25 r, ea ibidem a Theophrasto prolata suisse iure conligas ex ea ratione qua Leucippi sententias ad Eleaticam disciplinam Simpl. s. 7 refert quamquam autem ad suum consilium Theophrastea disposuit Simplicius, certum tamen de Theophraste libri ratione documentum hoc est quod Simplicius s. 6udicitia μέντοι Θεοφοαστος τους αλλους ποοἱστορήσας του τοις φροὶν ἐπιγενομενος Πλατων κτε itaque cum eodem libro intellegamus omnium ante Aristotelem philosophorum de

34쪽

principiis sententias esse explicatas, sequitur ut eodem modo de motu loco tempore, de caelo, relicuis omnium illorum sententias existimemus in uno quodam conspectu positas fuisse summi

dein momenti est quod libellus περὶ αισθήσεων prospera fortuna seruatus eadem ratione atque illud περὶ ρχων fragmentum perscriptus est quem legere uix possis quin partem maioris de physicorum pinionibus libri suisse persentiscas atque sic uel I. G. Schneideriis, quantulum eumque cognitum de illis habebat, iudicauit ad Theophr uol. V p. 141 et 233. quod cur V. Roseus i. d. p. 7 inprobaret, neque argumenta ipse attulit neque ego perspicio nec L. Spengelium uirum egregium qui comment acad. Monac phil uol. V 2 p. 45 hunc libellum quasi commegiarium Aristotelicae πεοὶ αἰσθήσεως καὶ αἰσθητων disputationis dixit de Theophrasti ratione et consilio puto dicere uoluisse sed de utilitate qua nobis sit ad Aristotelem intellegendum nam quid tandem sibi uult particula δε in principio libri Theophraste posita quam optimus quisque liber testatur Parisinus Florentinus Vossianus quid δοξιον nomen in propositionibns et conclusionibus iteratum g l. 3. 333Eiusdem corporis exemplaria extitisse diuersa libros φυ

Seu p. 70 et ego supra non tam probauimus quam posuimus. nam eum uerba πεοὶ φυσικων aut de physiologis dicta aut Oceπεοὶ male aucta esse pateat, tamen in hoc ipso nihil est quo alterum potius statuendum esse doceamur uerum testis locupletissimus est Alexander in metaph. p. 24, 5 Bon qui ἐν τῶ πρώτωπεοὶ των φυσικων Theophrastum ea de Parmenide dixisse refert quae in physicae historiae libro prim περ αρχων posita suisse Oporteat atque ex hoc titulo explicari potest quod qui in hoc genere a neglegentiae culpa non sunt alieni Θεο ραστον ἐν

τοῖς φυσικοῖς testem proserunt eorum quae in physicorum Illlibris omnem de natura locum breuiter conplexis explicari non poterant, Laertium Diogenem dico VIIII 22 Θ ἐν τοῖς υσικοῖς πάντων σχεδὸν ἐκθέμενος α δογματα , Ioannem St baeum ecl. I 25 Simplicium in Ar de caelo p. bl 1 4 Brand. Librorum autem quos de singiuis philosophis scripsisse The

35쪽

phrastus perhibetur quorumque imaginem quandam ex libro qui Aristotelis dicitur περὶ Μελίσσου Σενοφάνους Γοργίου nobis

fingere licet, hoc uidetur consilium fuisse ut maioris peris quasi materia conlecta et parata esset. Iam Alexandrinorum aetate has uberrimas copias in duorum angustias librorum redactas esse demonstrat tabulae Laertianae

index g 46 πεοὶ φυσικων ἐπιτομῆς α β eoque delectu usus est Laertius VIIII l, idemque uidetur de antiquioribus Aristotele philosophis sons fuisse cum eius libri e quo Plutarchi et

Galeni qui seruntur aliorumque rivuli derivati sunt tum uero Hippolyti adu haeres ira. 6 S. 13 - 13. 1 - 16 . diuersus fuit φυσικων ἐπιτομῆς libellus singularis apud Laertium 4 et ex octo illis physicorum libris concinnatus in quem nisi omnia me saliunt commentatum se esse Simplicius in M. de an s. 38, testatur quae idcirco moneo quod Meursium 172 secuti plerique p. Laert. 48 male corrigebant φυσικων δοξοον ἐπιτομῆς. Fuerunt etiam qui Galeni uerba XV p. 25 in testimonium φυσικων δοξῶν ἐπιτομῆς arriperent sunt autem haec νυν δ' υτως Sabinus ἔνραψεν χυτε γῆν ως ἔν τινι Σενοφάνης . καὶ ε φραστος δ' αν ἐν ταῖς των φυσικων δοξων ἐπιτομαῖς τὴν Σενοφάνους δοξαν εἴπερ υτως εἶχεν γεγραφει. καί σοι παρεστιν εἰ χαιροις τλπεο τουτων ἱστορια τα του Θεοφραστου βίμους αναγνωνα καν αὐτὴν ἐπιτομὴν ἐποιήσατο των φυσικων δοξων quo loco non epitomen Theophraste libri sed hunc ipsum quippe qui ἐπιτομην φυσικων δοξων

continuerit respici nemo non uidebit. Restat ut pauca de reliquiis ipsis dicam quas ut par erat secundum rerum ordinem disposui excluso πεοὶ αἰσθήσεων libro, adiectis extremo loco eis testimoniis quae ad singulares de uet ribus philosophis commentarios tutius reseras Simplicii loco s. ita usus sum ut quaecumque eum siue aliunde siue de suo Theophrasteis adiecisse manifestum est praetermitterem, quae ibi Theophrastum dixisse ex aliis scriptoribus constat suis locis interponerem, ordinem interpretis tunc tantum mutarem cum pristinae narrationis tenorem Simplicius dissoluisset quominus partitionem sententiarum ab Aristotele phys I 2 propositam desere-

36쪽

ret quam si hoc loco adscripsero non inutile erit: Ἀνάγκη δ' ho μίαν εἶναι τὴν ρχὴν η πλείους, καὶ εἰ μίαν, ητοι ἀκίνητον δε φησι Παρμενίδης καὶ Μέλισσος ἡ κινουιιένηνωσπερ οἱ φυσικοὶ οἱ ιεν αερι φασκοντες εἶναι οἱ δ' διορτὴν πρώτην αρχον - δε πλείους et πεπερασιιένας αξ ἀπείρους, καὶ εἰ πεπερασιιένας πλείους δε ιιιας et δυο τρεῖς et τέτταρας et αλλον τινὰ αριθμον, καὶ εἰ ἀπείρους, λου- τως σπερ Λημοκριτος τὸ γένος ἔν σχήματι δὲ et εἴδει διαφερουσας, et καὶ ἐναντίας. Denique quod Simplicii in phys locos aliquant emendatiores quam quales in exemplo Aldino seruntur edere licuit, id totum debetur Chr. A. Brandisii uiri celeberrimi singulari liberalitati propensaeque erga me uoluntati cuius ut plurima eaque luculenta specimina expertus sum, sic ille quaecumque e codicibus Simplicii sibi notauerat mecum communicauit trium enim discrepantiam Aldinae editionis margini adscripserat, C qui est Oxoniensis collegi noui 244, A et B qui in quanam bibliotheca lateant rimari non potui ex eiusdem schedula petita est quarti memoria qui uulgo oceanus Q uocatur Laurentianus plutei

Sciens hoc loco ea neglexi, quae cum apertis testimoniis ad Theophrastum auctorem non reserantur, aut certo effici nequeat aut longiore opus sit disputatione, ut ex his Theophrasti libris ea petita esse probetur ueluti fragmentum quo πεοὶ τῆς του Νείλου ἀναπληρωσεως διάφοροι δοξ u recensentur et quae ab Alexandro quaestionum II 23 enarrantur. Diyiligo b Cooste

37쪽

Tων δὲ μίαν καὶ κινουμένην λεγοντων ἀρχην οὐ καὶ φυσικους ἰδίως καλεῖ Aristoteles οἱ μεν πεπερασμένην τήν φασιν, ἄσπερ Θαλῆς μεν Ἐξαμίου Μιλήσιος καὶ Ἱππωνος δοκεῖ καὶ θεος γεγονεναι δωρ ἔλεγον τὴν ρχην ἐκη, τῶν φαινομένων κατα την αἴσθησιν εἰς τουτο προαχθέντες καὶ γαρ τὸ θερμὸν τω γριμ ζῆ καὶ τα νεκρουμενα ξηραίνεται καὶ τα σπέρματα πάντων γρα καὶ τροφὴ πῆσα χυλω-δης ἐξ οὐ δέ ἐστιν καστα, τουτω καὶ τρέφεσθαι πέφυκε τὸ δὲ δωρ ρχη τῆς γρας φυσεως ἐστι καὶ συνεκτικὸν tu παντων διὸ πάντων ρχὴν πέλαβον εἶναι τὸ δωρ καὶ τὴν γῆν ἐφ' υδατος πεφηναντο κεῖσθαι Θαλῆς δὲ πρωτος παραδέδοται τὴν πεδε φυσεως ἱστορίαν τοῖς λλησιν ἐκφῆναι, πολλων μεν κα αλλων προγεγονοτων ως καὶ Θεοφρα-στι δοκεῖ, αυτὸς δε πολὐ διενεγκὼν κε ων ως ἀποκρυ- irati αι πάντας τοὐς προ αυτου λέγεται δε ἐν γραφαις μηδενκαταλιπεῖν πλὴν τῆς καλουμένης ναυτικῆς ἀστρολογίας. Ἱππασος δε ὁ Μεταποντῖνος καὶ φακλειτος ὁ Ἐφέσιος εν καὶ ουτοι καὶ κινουμενον καὶ πεπερασμένον αλλα πυρ ἐποιήσαντο τὴν ρτην καὶ ἐκ πυρος ποιουσι τα ὁντα πυκνωσει et καὶ μανωσε καὶ διαλυουσι, πάλιν εἰς πυρ ως ταυτης μιῆς ουσης φυσεως τῆς ποκειμένης πυρος γαρ ἀμοιβὴν εἶναί φησιν Ηρακλειτος πάντα ποιεῖ δε καὶ τά ν τινα καὶ χρονον Πρισμένον τῆς του κοσμου μεταβολῆς κατά τινα εἱμαρμένην ἀνάγκην. implicius in phys. s. 6 18 aleta 2 ων δε ε καὶ κινουόμενον καὶ ἄπειρον λεγοντων 'Aναξίμανδρος ειεν Πραξιάδου Μιλήσιος Θαλου γενομενος διά-

38쪽

δοχος καὶ μαθητης αρχην τε καὶ στοιχεῖον ειρηκε των -- των τ απειρον, πρωτος αυτ τουνομα κοήσας τῆς αρχῆς λέγει δ' αυτὴν μήτε δωρ μήτε αλλο τι των καλουμένων νυνὶ στοιχείων, ἀλλ' ἐτέραν τινὰ φυσιν πειρον,ἐς ἄπαν- τας γίνεσθαι τους υρανους καὶ τους ἐν αυτοῖς κοσμους βων δὲ ἡ γένεσίς ἐστι τοῖς ουσι, καὶ τὴν φθοραν εἰς ταυταγίνεσθαι κατὰ τὀ χρεων, διδονα γαρ αυτὰ δίκην καὶ τίσιν ἀλλήλοις τῆς ἀδικίας κατὰ τὴν του χρονου τάξιν, ποιητικωτέροις ουτω ονομασιν αυτὰ λέγων 'Ἀναξιμένης M, ρυστρατουΜιλήσιος ταῖρος γεγονως Αναξιμάνδρου μίαν μεν καὶ ουτος iii τὴν ποκειμένην φυσιν καὶ ἄπειρον φησιν Γωσπερ ἐκεῖνοςJου ἀοριστον δὲ σπερ ἐκεῖνος ἀλλὰ ἄγρισμένην ἀεροι λέγωναυτήν διαφέρειν δε μανοτητι καὶ πυκνοτητι κατὰ τὰς ουσίας, καὶ διαιρουμενον με πυρ γίγνεσθαι, πυκνουμενονδε ἄνεμον, εἶτα νέφος, ἔτι δε ιἀλλον δωρ, εἶτα γῆν, εἶτα, λίθους, τὰ δε ἄλλα ἐκ τουτων κίνησιν δε καὶ Ουτος ἀίδιον ποιεῖ δι ν καὶ τὴν μεταβολὴν γίνεσθαι. HAιογένης δε ὁ Ἀπολλωνιάτης σχεδὸν νεώτατος γεγονὼς των περὶ ταυτασχολασαντων τὰ μὲν πλεῖστα συριπεφορημένως γέγραφε, τὰ μεν κατὰ 'Aναξαγορα τὰ δε κατὰ Λευκιππ- λέγων ' τὴν δε ει,

DISCREPAΝΤIA SCRIPTURA 2 αυτ seripsi τουτο librici καλεσας Hippolytus ira λεγε δὲ καὶ αυτην mi αλλο τι Bo ian Aldina νυνὶ em. εἶναι libri L τα- Schleiermachorus I. d. p. 18 llo δικην καὶ τίσιν στίσιν καὶ ο κην Ald. la. 8 ἀλλήλοις om Ald. την του Ald. την mi ουτως addidi ex D omisi Simpl. f. 6 42 δῆλον δὲ ot - ὁ Ἀριστοτέλης συνέταξεν lo μίαν μὲν καὶ ουτος scripsi μιανι εν καὶ αυτος ο καὶ αυτος om relieni Ii σπε ἐκεῖνος inclusi l 2αλλα o αλλὰ καὶ Aldus 3 ουτος μὲν ἀοχην καὶ στοιχειον id Ἀναξιμένης Οαιουμενον μὲν

ε ηκε τῶν οντων et απειoo ποῶ τὸν ἀεo nvo γίνεσθαί φησι, πυκ- τος τουνομα καλέσας τῆς ἀοχῆς νουμενον δε νεμον, εἶτα νέφος, Bippolytus philos. I 6 p. 1 Gott. ελα ἔτι μῶλλονυδωρ, ειτα γῆν, εἶτα Aναξιμανδοος πο-ος αυτὸς ἀρ- λίθους, τὰ δε αλλ' ἐκ του οὐ χην μνομάσας - υποκείμενον ἐπὶ γὰρ τουτου μον- θεοφρα Simpl. in phys. s. 32 u. στος ἐν τῆ στορία την μά- ουτος ἀρχην ἔφη τω οντων νωσιν ψηκε καὶ την πυκνωσιν. φυσιν τινὰ του ἀπείρου ἐνης si Simplicius in phys. s. 32 r. Simpli-νεσθαι τους υρανους καὶ τους ἐν ei accuratior Hippolytus I T. αυτοι κόσμους Hippol. l. d.

39쪽

του παντὸς φυσιν si καὶ ουτός φησιν πειρον εἶναι καὶ ἀίδιον, ἐξ ου πυκνουμένου καὶ μανουμένου καὶ μεταβάλλοντος τοῖς πάθεσι τὴν τρον αλλων γίνεσθαι μορφήν. καὶ ταυτα με Θεόωραστος ἱστορεῖ πεo του ιογένους Sim-splicius sol. 6 36-54.

3 ων δὲ πλείους λεγόντων οἱ μεν πεκερασμένας οἱ δε ἀπείρους ἔθεντο τω πλθε τὰς αρχάς, καὶ των πεπερασμένας οἱ μεν δυο σπερ Παρμενίδης ἐν τοῖς προς δόξαν πυρκαὶ in μαλλον δε φως καὶ σκότος .... οἱ δε τέσσαρας ώς io Ἐμποδοκλῆς ὁ Ἀκραγαντῖνος ου πολυ κατόπιν του Aναξ γορου γεγονως Παρμενίδου δε πλησιαστὴς καὶ ζηλωτής Ραλ- λον δὲ ΠυθαγορείωνJ -υτος δε τὰ μὲν σωματικα στοιχεῖα ποιεῖ τέσσαρα τυ καὶ ἀέρα καὶ δωρ αἰ γῆν ἀίδια μενοντα μεταβάλλοντα δε λθει καὶ ὀλιγότητι κατὰ την συγκρισιν καὶ διάκρισιν, τὰ δε κυρίως αρχας φ ων κινεῖται ταυτα φιλίαν καὶ νεῖκος δε γαρ διατελεῖν ἐναλλὰξ κινουμενα τὰ στοιχεῖα ποτε μὲν πὸ τῆς φιλίας συγκριν μενα ποτε δε υπὸ του νείκους διακρινόμενα Ἀστε καὶ εἶναι κατ αυτὸν τὰς αρχάς καὶ γαρ που με ποιητικὴν γε δίδωσι δυναμιν τω νείκει καὶ τῆ ιλία, ὀταν λέγη ἄλλοτε μεν ιλότητι συνερχόμεν εἰς ἔν παντα αλλοτε δ' αὐδίχα πάντα σορευμενα νείκεος ἔχθει ποτε δὲ τοῖς τέσσαρσιν, ἰσοστοιχα συντάττει καὶ ταυτα,

cl. r. 6 Laertius Diogenes VIII 55. II λει Θεοφραστής Παρμε- 2 Empedocles u. 67 sq. Steinii. ωίδου φησὶ ζηλωτὴν vet. γενε- 23 cf. Sextus empiricus adii phys. σθαι καὶ μιμητὴν ἐν τοι ποιή- I 31 p. 39. μασο καὶ αὐλεινον ἐν μεσιτον 25 sq. mpedocles u. 7 80 St.

40쪽

πυ καὶ δωρ καὶ γαῖα καὶ et ψος απλετον φος νεῖκος τ υλύμενον δίχα των ' ἀτάλαντο εκαστον καὶ φιλοτης ἐν τοῖσιν ἴση μῆκος τε πλάτος τε.Simplicius L , - 18.4 ων δε ἀπείρους τω πλήθει λεγοντων οἱ μὲν πλῶς ἔλεγον καὶ μὴ ὁμογενεῖς καὶ ἐναντίας κατα τὸ ἐπικρατουνδε χαρακτηριζομένας. Ἀναξαγόρας με γαρ φησιβουλου Κλαζομένιος κοινωνήσας τῆς Ἀναξιμένους φιλοσοφίας πρω- τος μετέστησε α πεοντων αρχων δοξας καὶ τὴν ἐλλείπουσαν αἰτίαν ἀνεπληρωσε τας μεν σωματικας ἀπείρους ποιήσας ' ο

πάντα γαρ τα ὁμοιομερῆ οἷον δωρ et πυρ et χρυσον ἀγέν

νητα μὲν εἶναι καὶ φθαρτα, φαίνεσθαι δε γινομεν καὶ ἀπολλυμενα συγκρίσει καὶ διακρίσει μονον, πάντων μεν ἐν πασιν ἐνοντων, κάστου δε κατα ὀ ἐπικρατουν ἐν αυτωχαρακτηριζομένου ' χρυσὸς γαρ φαίνεται κεῖνο ἐν πολυ 15 τὸ χρυσίον ἐστὶ καίτοι πάντων ἐνοντων. λέγει γουν 'Aναξαγορας τι ἐν παντὶ παντὸς uoso ἔνεστι καὶ των πλε στα ἔνι ταυτα ἐνδηλοτατα , καστον ἐστι καὶ ην. καὶ

ταυτά φησιν ὁ Θεοφραστος παραπλησίως τω Ἀναξιμάνδρωλέγειν τὸν Ἀναξαγοραν ἐκεῖνος γαρ φησιν ἐν τῆ διακρί- 20σει του πείρου τα συγγενῆ φερεσθαι πρὸς αλληλα καὶ τιμεν ἐν τω παντὶ χρυσὸς ἐνῆν γίνεσθαι χρυσον, τι δε γῆ γῆν, ὁμοίως δε καὶ των ἄλλων καστον, ου γινομένων αλλ' υπαρχόντων προτεροπι τῆς δὲ κινησεως καὶ τῆς γενέσεως

αἴτιον ἐπέστησε τὸ νουν ὁ Αναωγορας, φ ο διακρινο- 2aμενα τους τε κοσμους καὶ τὴν των αλλων φυσιν ἐγέννησε.

DISCREPAΝTIA SCRIPTVRA 2 sori. ἀπάλαιστο εκάστον ii καστον:απάντη Sextus ira μετα τοισιν so Sextus il μῆκος τε καὶ πλάτος milli ἀγεννητα scripsi γενητα libri l 14 ἐνοντων scripsi οντων libri log ἐστὶ addidi cum C l 17 των seripsi coni Arist. phys I 4 p. 87 hi τι'

libri l 18 εν καστον O l 22 ἐνῆν seripsi ἐν libri l 26 ἐγεννησε pr As