장음표시 사용
351쪽
lion uorhs digne . P. Salerni a e fous es auspices, Ont Votre Salii tet me ait a graeo de me feliciter. e sachant mi eu marque la vive et juste reconnaissane que 'en Ois Votre aintetἡ, e ais es oeu ardenta, our que e Ciel laconserve long temps our te onheu de a Cretienneth, et qu'ilcombi se jour de iouites e consolations et prosperitis εsi- rabies , et implorant a se pied Ia continuatio de Sa BenedictionPalemelle et Apostolique, e fouhaitte les occasion et les moΥens, o j puisse prouuerra Votre aintet par te esset et aux eux de tout e mondera rele, 'attachement inviolatile, et a foumis
Oiarissime in Chrisso fili nosιer Salinem te. Siccome non sappiamo, ne possiam adequa tamente plegare alia M. V. quale quanta si stata a consolarione da ei recataci colla notiria che si compiaciuta arci di quanto ella a salto con tanta teneret econ tanta generosit non solo per facilitare a sospirata publicarione delia conversione de Principe lettorale di assonia, maanco per alidamente appogiare, e assicurare a successione Cattolica in queir Eleliorato con tuti quelle rimarcabili, e importantissime circonstange, che plenamente i sono state riserite dat Padre Salerno cosi rassicuriamo, he ne pur sappiam ne possiam trova parole basievoli per en sprimere alia M. V. quel molio, che a tale ggetio da oi etalla Sed Apostolica se e
352쪽
deve, angi anco se te deve alia chies tutia, e alia stessa nostra sanis Religione. Non a pendo pero Oi, ne potendo sar altro, ricorriamo con tutis ' enicaecia maggiore de nostro spirit alsupremo datore di gni bene, di cui oria causa, milmente supplicandolo a voler dare alia M. V. per si grande e gloriosa argione tuti quelle aggiori rimunerarioni, ch ella merita e che ne a Nol, ne calcun altra potenet umana possono arsete, considando di havere Da parechi torni a sentire, che a M. V. ne abbiariceviata una e certa ea parra non solo ne Parto det augustissima Imperatrice che speriam selicissimo, e tale, quale ' spetanoli voti universali di tutio ' mondo Cristiano, a ne nella continuaetione di sempre tu segnala te litori contro ' commune nemici; per i quale oggetto siccomes, per que che appartienea temporale, non lasciam di sare da canto nostro que pili chepossiamo, anco ad onta di tanti accumulati dispendii, che sos-sriamo, come lam. V. dira da nostro ungio eos per quelche pelta allo spirituale, non manchiamo, ne mancarem di porgere , e di a porgere incessanti regii iere a Signore de gli Esser- eiti, perche si degni di continuarie ' assistenga de suo celesti aluti e in tanto iam alia M. V. con tuticia pie neget de nostro paterno asseti l Apostolica benedietione. Datum Romae apud Sane-ιam Mariam Majorem die prima Ma 1717. ληι eatus Nosiri anno XVII.
353쪽
Dileeιissime in Christo sili noster , Salutem te colle voveriprove che 'A. V., in occasione delia sua imminente partenZada Venezia, a voluto arci de suo filiale assetto con a gratissima lettera crittaci in data delii 17 de cadente, non solo corrispondiam con rendergliene te tu vive e cordiali gragie ma ancocon assicuraria dat eant nostro deli immutabilita di que paterni edisssettuosi sentimenti, che tanti volt te abbiam protestati non dubitando ali incontro che ella dat canto suo sara per conservarin gni luogo quelli che simit mente tu volt ci ci dichiarati
de suo perpetuo attaccament a questa Sant Sede che sara sem
pre sua amatissima adre. Preghiam intant ii ignoro, chebenedicam suo pensieri, seliciti e sue rame, dirigga I suoi passi, custodisca a sua anima, et suo corpo e sopra tutio in-siammici suo uore di un sem pre pili acces amore per a Chiesa, e a Cattolica Religione, onde abbiam ad essere communi ali una, ed ali altra, tuiti que pili prosperi venimenti deli A. V., perii quali sono e saranno sempre incessanti ii nostri voti S. R. M. eon tutia a teneret de nostro paterno assetto iam ali A. V. r Apostolica benedigione. Datum Romae apud Sanetam Mariam Majorem die XXIVu. Iulia 1717. Pontisicatus nostri anno XVII.
354쪽
Cependant commecie ne ouuoi pas ignorer, combi en il tolt dangere ux de ne a prosesse hautemen Ia sirit que Dieum'avolt sal sentir, 'eus de la ei ne a me conforme durant tantra 'anno es arae, que les circonstancesta temps, paraissolent demander, et je brutois oujours 'envi de publier te opῆration mervellieuses, que a grace celeste avolt saltus su mon inur. O ce que e desi-rois usqu'ici si ardem ment, est bur e nint 'etre exficutε. LeBo mota phre et Se igneu m'ayant oujour laisso ne enithro liberisie in ut e qui regardai la conscience, ajout a prἡ sentis au trehien, qui ne 'est gueres moin pretieux, et qui est de me donneria permission de publier es sentim enis, que Dieii 'a inspirῆ sure potui. 'a desse in de te latre en ei de cur aprhs que e sero is arrivsi a Vienne, et c' est ce qui 'engage, I rhs ain Phre 1 Dus
355쪽
prochaine 'une assaire, qui durant laut e cour de so Pontineat Lui a cout tant de scins, tant de priῆres et tant de larmes Cen' est pas ourtant unique sui et de ma letire, et en memetem sque j 'a 1 a re mercie des graces u 'Elle 'a saltes, 'en aides nouvelles haut demander. Aprh Die l'heureux succh de ma conversio do it tre principalement attribu au scin paternet de . . qui ave uniseles charitable et si Apostolique 'est emploγε eo ramener ne re- his garsi eo a voi de sonora Pasteur Elle ne doli don pasmoin concouri h la publication 'un si faint ouvrage, et 'est cedonici 'ose a supplier en to ut humilith. Mais comme de plus jeme sens amigh 'un scrupule de conscience provenant, scandaleque e ourrois avo i donno a monde Chretie par ce que 'aipabs cin an sans donne aucunes arque exterieures de quelque culte de Die que e soli, uisque iovis favent que eis'ai potnt assist au preehes des heretiques, et quo eu de person nes niconnaissance des exercices de a Beligio Catholique, auxqueis evaquois, 'ose encore recouriri ceci h la boni tant de lais prouufiedes. S. et Ia supplier trὐ humblement d'ajouter acia grace qu'Elle me sera de publier, conversion, celle de publier en meme temps, que durant ces in annhes 'a tacti de rempli avec 'aide de Die les devotrs 'un Catholique Chretie sol en entendant amesse, Sol en consessant et communiant so uvent. Votre ain tetεen arat insormhe de temps en temps aussi bien pario que parte P. Salerno, et en rendantis timoignage public a a siritῆ, Ellelevera te scandale que te deguisemen apparent de me sentimentspeut avo i caus au prochain. Du reste ette nouvelle reuue de faciendresse paternellera mon gar exciter de plus en plus en mon me de sentiments trῆ vis de re connoissance que e prosesse ui devotr en tant demanteres. Et a meilleur arque que e ero is ouuoi Lui endonner, 'esti' asse urer . . que e serat oujour pret Drepandremon Sang ou la sirith, que Dieum' sati connoitre, D consormeriout te cour de ma vie, et 1 respecter e la person ne de V. S. non seulement te Vicaire de Iesus Christ, mais encore elui pari'entremis particul thre u que Dieii 'a ait part 'unis grand
356쪽
Venerabiles raιrel. Ex quo supremum hoc Catholicae Ecclesiae culmen non minus inviti, quam immerentes , Deo sic disponente , conscendimus, nulla Nobis antiquior cura fuit, quam ut Charissimi in Christo Filii Nostri Augusti Poloniae Regis Natus, in ea, qua tum erat, tenerrima aetate aures praebere assuesceret sermonibus Domini, quorum declaratio illuminat, et intellectum dat parvulisci adeoque Catholicis institutis in Romanae Religionis professione educaretur Neque enim aliter magnas illas spes, quas olim Saneta Dei Ecclesia in ejusdem Augusti Regis ad eam reversione collocaverat, impleri posse compertum habebamus. Nullas propterea Pastoralis solicitudinis partes . nullumque ossiciorum genus praetermisimus quo Regium Genitoris animum ad nostra de Pueri Principis educatione consilia impigre suscipienda traduceremus. Verum , tametsi ille pro ea, qua praeditus est, animi docilitate pronis quidem studiis voluntati nostrae obsequi optaret humani tamen generis nequissimus hostis, sapientia carnis, quae inimica est Deo, assiduis conatibus nostris acriter obsistebant. Hinc nimirum occursabant Poloniae res turbulentissimae, quae cum Regnum illud misere dilacerarent, Regem deterrebant, ne catholicorum animos exulceraret, quorum ope, fide, et studio maxime nitebatur. Inde Principis ater et Aviauriunben. Di ilia i Corale
357쪽
haeretieis erroribus innutritae, ne ab infelici communione, complexibusque suis Princeps ipse abstraheretur, pertinaciter obluctabantur ut alia plurima siletitio praetereamus, quae susiorem historiam adaequarent. Divino tamen praesidio steti, spem perliciendae rei numquam abiecimus, neque ullis dissicultatibus depulsi ab in coepto destitimus. Unde cum Dilectum Filium ostrum Annibalem S. B. E. Cardinalem Albanum nostrum secundum carnem ex Fratre Nepotem ante octo annos in Germaniam legavimus, inter praecipua,
et potiora mandata arduam hujusce negotii provinciam eidem dedimus : eoque largiente ita illi re, feliciter cessit, ut praeter alia multa benevola voluntatis argumenta sibi a Rege delata, illudque potissimum, quod ipsius Cardinalis rogatu Ecclesia m in Civitate Lipsiae ad usum Catholicorum in illa degentium aperiri jusserit: ab eo insuper literas ad os datas obtinuerit, quibus Regiam suam fidem obstrinxit daturum se quamprimum Principi Filio Institutores
et Familiares Orthodoxosci eumque jam non amplius Puerum, ut ab aera ticorum consuetudine e contagione procul abesset, ac cum integra libertate animae sua saluti consulere posset, ad peragendas Catholicas Provincias dimissurum. Et sane cum sidem obis suam Rex liberasset, optatissimum tandem tam nova institutionis, quam itineris fructum percepimus Cum enim Bononiam Adolescens Princeps pervenisset, in manibus Dilecti Filii Ioannis Baptistae Salerni Societatis Iesu Presbyteri, necessariis ad id facultatibus per os instructi cujus dem studium, sedulitatem, et prudentiam hac in re sapientissime gerenda satis commendare non possumus coram Dilecto itidem Filio Nostro Laurentio . . . Cardinali asono tunc Bononiae nostro, et Apostolicae Sedis Legato, ac uno ex Cardinalibus in tota Republica Christiana contra haereticam pravitatem generalibus Inquisitoribus ab eadem Sede specialiter deputatis, die XXVII. Novembris anni millesimi septingentesimi duodecimi, post
maturam, ac diuturnam plurium mensium deliberationem, post prae- visum ingruentium sibi domi forisque molestiarum non levem cumulum sola agnitae veritatis ratione excitatus, solo aeternae suae salutis desiderio incensus 'utheranae haereseos, in qua natus, et educatus fuerat, ejuravit errores, iterasque suae erga Nos, et hanc Sanctam Sedem obedientiae, gratique erga Dei vocantis misericordiam animi testes ad os dedit prout ex authentico Murationis testimonio, ipsiusque principis literis ad Νos tunc datis mox legendis plenius percipietis.
358쪽
me ingressus fui consistorium . . D. Buuellus Irehiepiseopus maremis, postolieorum Brevium ad Principes a Seeresis, legiιque primum a urationem inheran haeresis a rineipe Regio Poloniae, e Eleetorali Maeoniae faetam in manibus R. P. Salerni Soeieιαιis Iesu Presbyseri Bononia die T. Novembris 17 12, et mo episιolam ab ipsome Prineipe ad Sanelissimum de eodem argumento praeseripιam ibidem die 14. Deeembris ejusdem anni; quibus ieeιis Sua Mnesitas ita orationem proseevia fuiι:Caeterum humanae illae rationes, quae Dilectissimum in Christo Filium Nostrum ridericum Augustum Regium Poloniae, ac Electoralem Saxoniae Principem erroribus mancipatum tamdiu detinue rant, eaedem prohibuerunt, ne per integrum sere quinquennium gloriosissimi laeti notitia vulgaretur. In turea vero, etsi occulte, syncere tamen Ipse Catholicam Religionem professus est; non solum enim a profanis haereticorum ritibus prorsus abstinuit, sed etiam Sacrosancto Missae Sacrificio quotidie intersuit, Sacramenta Poenitentiae, et Eucharistiae crebro percepit, aliaque dedit verae pietatis, et religionis documenta, quae Romanae Ecclesiae Filium apprime decent. Saepe insuper obis per literas testatus sui gravissime se ferre impositam occultandae Beligionis necessitate ma nec sibi gratius quidquam futurum, quam ut ad hanc almam Urbem accedere posset, et corani obis publica edere Romanae Communionis testimonia. Qua de re, cum plurimas ejus epistolas ex variis, in quihus morabalur, Civitatibus ad os transmissas acceperimus, paucasse legimus, quas nunc audietis. Leet hi fuerunt a proedieι R. . D. Batteli septem alios Epissola a memoras Prine e ad Saneιitatem Suam datae prima nempe Florenti die 14. Aprilia 1713, secunda Verona die 30. Oetobris ejusdem anni, erιia Parisiis die 24. Septembris 1714, quarta Venetiis ale . Maj 1716, quinta ibidem die 3. Octobris ejusdem anni, eat ibidem die 5. Maj 1717, septima ibidem die 17. Iulii ejusdem anni sevibus perleetis Sua Sanetitas ια proseeuta fui rPlaeuit tandem Patri misericordiarum, tam nostris, quam ipsius optimi Principis precibus clementer annuere, eaque impedimenta removere, quae tam diuturnam utriusque nostrum votis moram in-jecerant. Ille siquidem a Patre Rege potestatem aliquando obtinuit, ut Catholicam Religionem, quam per quinque hactenus amos occulte coluerat, palam proiiteretur, atque exerceret. Hac proinde de re consestim ad os literas dedit, obsecravitque, ut quod jam
359쪽
ipse publicis nostra Religionis ossiciis Viennae in Austria, in ipsa
Caesareae Aulae celebritate, totiusque Germaniae luce, vulgare parabat, nostrae simul vocis praeconio ad divinae bonitatis Iaudem, et eatholicae Ecclesia laetitiam, in hac etiam verae Religionis Arce sine mora promulgaretur, quemadmodum ex iisdem literis per celerem cursorem ad os novissime allatis intelligetis. me perlecta fui ab eodem R. P. D. Bastello alia Epistola a praedicto Prineipe ad Sanetitaιem Suam eonseripta, e per cerιum euriorem missa eae oppido an Pellen die T. Septembris 1717. jus e leta Ieeιione Sanesissimus ita Orationem absolvi : Videt unusquisque Vestrum, Venerabiles Fratres, quantis Nos divitiis misericordia sua in hoc Catholicae veritatis triumpho locupletaverit Deus , et quam opportune bellicorum successuum, de quibus adeo laetati sumus, felicitati Apostolicae doctrinae victorias inseruerit. Cantemus igitur Domino canticum novum, quia in conspectu Gentium revelavit justitiam suam, debitasque ei pro collatis donis gratias humiliter agentes, eumdem jugiter obsecremus, ut qui jam ex clarissima Domo non solum Poloniae Regem, et Prin-eipem ejus Filium , sed nuper etiam Dilecti Filii ostri Christiani Λugusti Cardinalis de Saxonia germanum Fratrem natu majorem, ejusque ex altero Fratre epotem ad agnitionem veritatis adduxit, reliquos etiam ex eadem Domo Principes, qui supersunt, a vera Christi clesia, et semita salutis adhuc abrepti, vocare dignetur in admirabile lumen suum, quo ii omnes, qui Saxonicam domum in haeresituenda olim secuti sunt errantem, aliquando sequantur resipiscentem, a Sacrosancta Religione illustribus eorum exemplis propagata, major sit gloria domus istius novissima plus, quam primae. Ceterum cum ad uberiores gratias pro ungaricis Victoriis Deo agendaseoncessa peccatorum Indulgentia quoscumque Christi fideles ad Ecclesiam Beata Mariae do Anima attonis Theutonicae sive hesterna, sive hodierna die visitandam excitaverimus, par est, ut os quoque Omnipotenti Deo utramque ibidem Catholicae Religionis tam de Maho metica superstitione, quam de haeretica pravitate victoriam gratulemur geminumque triumphum ad universa Ecclesiae gloriam, praedictaeque attonis heutonicae utilitatem, ac decus potissimum redundaniem conjunctis hodie gratiarum actionibus celebremus. Reliquum est, Venerabiles Fratres, ut non solum annunciemus opera Dei in exultatione, sed ad implendam Sanctorum gaudiorum perseverantiam exhibeamus Nosmetipsos sicut De Ministros in eharitate Dipitia i Corale
360쪽
non sicia, in Spiritu Sancto, in virtute Dei per arma justitiae , quae sola possunt destruere omnem altitudinem extollentem se adversus scientiam Dei, et ab Ecclesia sinibus errores omnes, et calami
Fenerabiles μαιres. Septemdecim jam lapsi sunt menses , ex quo Vobis, magno cum animi nostri gaudio ex hoc loco nunclavimus Dilectissimum in Christo ilium Nostrum ridericum Augustum lectoralem Saxoniae , et Regium Poloniae Principem Catholicam Religionem, quam longe prius, nempe ante quinquennium, Lutheranis erroribus ejuratis, per Dei gratiam susceperat, ac subinde sincere quidem, et pie, sed multis de causis occulte coluerat, in Caesareae tandem Aulae frequentia, ac celebritate publice professum fuisse. Nec sane ex animo nostro unquam excident effusissimae illae Fraternitatem Vestrarum gratulationes, quibus laetissimum nuneium, Nobis promulgantibus, excepistisci Probe enim obiscum intelligebatis, quanta fieret verae Christi Ecclesiae, et Catholicis rationibus ex illius Principis resipiscentia amplitudinis, et securitatis accessio. Quis autem Vestrum non simul etiam lare tunc praevidit, ut Apostolicae doctrinae hostes, tant partium suarum amisso praesidio, veluti gravissimo accepto vulnere, furentes infremerent. Et quidem explicari vix potest quos conatus, quas artes, quas minas adhibuerint, ut pessimae causae consulerent, ac Principem ad Petri Ovile reversum , ejusque Genitorem , Charissimum scilicet in Christo Filium Nostrum Augustum Poloniae Regem a Rei Catholicae tueudae studio deterrerent. Nequaquam propterea os concidimus animo, sed de illius ope consist adversus quem non est onsilium, et populi meditantur inania, in eam potissimum rem incumbendum, omnemque operam conserendam esse censuimus, ut cum jam de Uxore eidem lectorali Principi Mungenda cogitaretur, aevalido Di0jligeo b Cooste