장음표시 사용
11쪽
Ρostremo silentio non praetereundum existimavi Ruintium, ut iam etschenigius l. l. commemoravit et exemplis allatis confirmavit, nimis temerarie infinitis locis, quorum partem in sequentibus tractabo, pro lectionibus codicum haud dubie bonis et iustis coniecturas proprias aut aliorum conamina mea sententia e consilio recepisse, ut verba scriptoris congruerent cum rebus gestis ab aliis testibus memoriae proditis, quasi omnia, quae ompeius rogus Vel Iustinus scripserunt, prorsus absoluta fuissent, neque illi historici in tradendis nominibus aut rebus errare potuissent. Sed de singulis suo loco uberius disputabo. Quae cum ita sint, non inutile esse arbitror ad codicum Iustinianorum universam condicionem explorandam novam habere quae8tionem ut 0gnoscamus, iurene etschonigius e codici fidem abrogaverit, atque secundae codicum stirpis ratio, quam constituit Ruehlius, omni ex parte sit probanda. duobus igitur partibus tota commentati constabit, quarum priore, quanti sit habendus codex C, agam, altera, qua ratione codicum classe secundi generis inter e coniunctae sint.
Ad codidis C de cuius indole iam Ruehlius longius disputavit',
auctoritatem investigandam primus testis advocandus est aulus Orosius , qui omnino in reficienda librorum ustini integritate maximi ponderis est. Quem scriptorem ecclesiasticum, quia cum nulla quattuor codicum classium sola consentit, sed locis compluribus modo cum C, modo cum J aut aut II conspirat, multa praeterea exhibet, quae libri manu scripti Iustini, quos habemus, non tradunt, proprium locum inter testes verba illius epitomatoris memoriae pr0dentes obtinere manifestum est eum porro codices,
in Tot qu. pag. 5 sq. pag. 37 sqq. pag. 66 et praefat. d. pag. V, pag. misqq. D auctoritat Orosii in verbis Iustini reconsondis vid disputationem silii in rixtosqu. p. 30 Sqq.
12쪽
quorum fundamento textus Iustini nititur, omne n0 priore, quam saeculo nono Or0si autem historiarum libri iam saeculo quinto scripti sint, ille presbyter etiam antiquissimam traditionem praebet. Itaque ego uehlio, qui ad codicum Iustini fidem cognoscendam Orosii auctoritatem ita adhibet, ut omnibus locis, ubi Orosius cum aliqua codicum classe convenit, verba per illum oriptorem c0mmendata in textu ponat, nisi aliae causae ex locis ipsis ductae officiant, plane assentior. Atque e quidem, quamquam in paucis tantum libris comparati fieri potest, permultis locis cum Orosio facit contra consensum JΤΠ, cum codices alterius generis nunquam cum Orosio contra
XIX non secus, ac si urbs ipsa capta esset, maesta civitas fuit. Omnia ululatibus personabant. C. non SecU8, ac si capta esset, turbata civitas fuit. Omnia ululatibus personabant. Oros. IV 6, 11. maesta civitas fuit omnia ululatibus, non ecu ac si urbs ipsa capta esset, personabant JΤIL
Iabri illi notati sunt in Caroli Zangsmolatori odit Orosii Vindobonas 1882. pag. 695. Quamquam nonnulli loci iam a Rushlio prolati sunt Ieriesqu pag. 37),
tamen ad rem perficiondam omnia siusmodi xempla o illius viri docti adnotatione critica numerare operae pretium pulmi, ea potiStimum cauaa commotus, quod multa solacis Rushlii collation lectionum a. 1886 publici iuris facta es reporta classe Π mutata sunt, atque gregia Zangomsistori editionstorius Orosii nunc domum constitutus est. Praetersa commemor me ubique, nisi aliud dico, cum Rusilio lectionem, quas nititur fide Orosii, comprobare. Omnino ex Assontio mo concludas velim, stiam in illius viri odition invoniri scripturam a me laudatam.
13쪽
XX 6, 1 facundia sollertiaque C Oros. IV 6, 21. sollertia facundiaque JΤIL
que so mannonem cum duobus milibus suorum interfecit ros. IV 6, 25. tria milia de oeni JΤIL
Amilcar C. Hamilcar Oros. IV 6, 32. Vomilcar JΤΠ i.
laeuna in 'XXXVI 2, 10 resp0nsa C Or08. Ι 8, 4. responsa dari JΤ. omittit LXXXVI 2, 11 au losepho 08e C. Ioseph oyses Oros. I 8, 5. eius Moyses T. deest in II . Semel tantum, quod quidem ex uehlii collatione colligere possimus, discrepat e ab Orosio, cum classis quaedam alterius stirpis codicum cum consentiat. XX 4, 7 enim in a reperimus
3 Cum Rusilio rostituo: Bomilcar Diod XX 43. Cf. angomsister. d. orOS. V. 15. Inspicia pras . d. Rushi pag. XLIII. In dition Rushlii legimus: ei Moyses C qua Verba magnam movent suspicionem interpolationis. Vora lectio vafronda est mea sententias C et verbis Orosii, cui hoc loco oo maior auctoritas tribui potest, quod hic verbis Pompsi Trogi iusqus roriatoris ipsis, ut scripta sunt, utitur FortMβqscriptura C Vera St. Djψjtjgod by IOOQ e
14쪽
explicatur supplicium Hannonisi ,,corpus verberibus lacerum in orti in figitur L in Oros. IV 6, 20 corpus verberous lacerum crucistimaeum cum C pro lacerum exhibeat: laceruitur , II: Mω-m,m . ostremam scripturam Ruehlius recepit non sibi constans, quoniam aliis multis locis Orosii lectionem, etsi omnes codices Iustini aliud tradunt, sine idonea causa praeponendam 88 cenSuit. Concedo an hoc loco certum facere iudicium difficile esse, sed tamen puto n08 ratione cogi scripturam' et Orosii probare. Alius locus in XXI 6 1, ubi a uehit scriptum est: ἡRhodanum ex Oros. V 6, 21, cum II habeant , rodanum μὴ J firmannu-μ, contra C, in qu legimus es, o num μ, Igumento e88 nequit, immo vero testis C praestantiae adhiberi potest, quod praeter illam lineolam scripturae, quae dicitur maiusculae, neglectam hic codex ab Orosi minus discedit quam TILVel ex hac c0mparatione, qua auctoritas e insigniter con-srmatur, efficitur illum codicem multo antiquorem recensionem
repraesentare quam ecundum librorum manu Scriptorum genuS.
Sed possunt etiam alia multa indicia magnae e dignitatis proferri, et maximi quidem momenti ad veritatem stabiliendam sunt loci, in quibus ΤΠ una diversam a C praebeant lectionem, ex Sententiarum ratione vel usu loquendi Iustini autem pro certo colligi possit scripturam C esse veram et iustam. Sed tractemus singula:
XV 1, 15 Cassandrum vero patrem, aes ctorem rem edomus, non femini' non puctris pepercisse nec ceSSαSSe, quoad omnem
stirpis regiae subolem deleret Sic in C in ΤΠ inest: Astirpem regiae subiais . rior lectio praeferenda est pr0pter morem dicendi scriptoris, quo ubique stirpem voeabulum intelligit tamquam gentemμ, familiam ut VI 2. 4 XV 2, 5 XVII 1 3:XXVI 2, 11 XXXVI 4, 8, stilolem vocem autem omnibus
tamquam progeniem vel liber08μ, nusquam autem mutata ignificati0ne. Similem locutionem usurpant etiam Livius in XXXI 24 et Curtius in IV 14. XVI 1, 11 d Lysimacho et Seleuco regibus dicitur in C:
isSed in hac aetate utrique animi is miles erant i eritque cupia
15쪽
kuem insatiatilem rectant quippe cum octem terrarum duo in fenerent, angustis sibi metis inestis vid antur uaeque memn annom spatio, sed imperii te nis citarintvr ; ΤΠ tradunt: angustiis tibimes in si . Sed cum Iustinus sine exceptione verbum angustias pro faucibusμ, nullo loco pro artis sinibus ponat loci, ubi haec vox invenitur, sunt: Ι 8, 10;
XI sequendus est C. Eadem vi utitur metae substantivo etiam Valerius Maximus VII 7 ext. 10 et Statius Silv. V 3, 255. Mendum ortasse ita natum est, ut, postquam librarius, cuius oculia hi mittera ultimae syllabae vocis mesis aberravissent ad primam litteram sequentis verbi, illam syllabam praetermisit, interpolator postea ni in angustis bis posito locum corruptum
XVII 3, 3 in digressione de Origine Epiri regni narrationi
intexta exhibet C: Molossorum primum in ea regione regnum fuit, quos Pyrrus, Achissis situs, misso per absentiam Troianis tempo ritus at o regno in his locis condidit. Qui Pyrridae primo, postea Epiro fuse dicti sunt, cum ΤΠ pro quos post et pro condidit consedit substituant. Sed duabus de causis scriptura codicum alterius generi reiicienda est, primum propter formam grammaticam, quod illud qui post consedit non habeat, quo reseratur, tum propter rerum cohaerentiam Refert enim Strabo I 7 8 και cu Ηστειρc0το ν δε Μολοττοὶ στο Iυρρον τε Μοσπτολέsui του χιλ λέως καὶ τῶ aπογόνοις αυτ , Θετταλοῖς Ουσι, γεγονοτες. Ad haec autem optime quadrat lectio , in qua illa duo pronomina relativa ita alterum iuxta alterum positum offendere non debent, cum pariter dictum sit etiam XII 8 6, 7 et abbreviatoris manus hac re indicetur. Condereμ, quod significat: hauct0rem esse μ, habes etiam II 6, 11; ΙΙ '. Vitium illud in archetypo ΤΠ facile eo modo oriri potuit, ut aliquis Voce ,primum adductu pro quos id, quod est post ' , interponeret. XVIII 3, 18Justinus narrata caede, quam servi dri intulerant dominis suis, adicit: istiaque Aleaeander Magnus, cum interiecto
Cf. Frid. Borchardi. Quasstions Iustinianas Gryphismaidias 1875, p. 18.
16쪽
tempore in Oriente bellum gereres, velut ullo stolicae securi tis, Pugnes eorum urbe omneS, qui moesto superfuerant, ob memoriam veteris sceleris crucibus a fluit ro sceleris scriptum est in JΤΠ ne dis haud dubie ex interpretatione quadam ad explicandam Vocem ,scelus cin textu archetypi communi apposita exortum. XXII 1 legimus in C: Interea Di sius Syra si receptis, cum gravior crudestorque in dies civitati esset, iderata conspiratione obsidetwr , in ceteris codicibus: recesptus s. Omnem dubitationem, quae sit vera scriptura, tollit XX 3, 10 Ibi Syra fas securis omnibus post longam intercapedinem pacis per proditionem recinit. XXI 2 6 in C leguntur: Qvra spe in eius Hamilcar Soci fatem cum eo mutuae potentiae iungit, ut quantum virium Agatho in adversus Syracusanos dedisset, tantum ipse ad incrementa domesticae potentiae recipere in JT: mesu eius potenti in II: metu potentiae eius . Archetypi secundi generis codicum lectio, quae sine dubio efficitur scriptura L plane perversa est, quod illa verba prorsus discrepant cum vocibus: gura spe inpletus . am is, qui Sperat, non metuit. Omnino deinde abhorrent a totius narrationis cohaerentia. Timor enim certe non Hamilcaris, sed potius Agathoclis erat, qui a Poenorum vi oppressus ad ducem eorum sibi conciliandum precibus usu esset. Nihil aliud autem nisi Amutuae potentiae a Iustino scriptum esse ostendunt luce clari verba ut quantum virium e. q. S., quae ipsa continent illarum vocum explicati0nem
XXΙΙΙ 2, 1, ubi sermo est de Agathoclis ad compescendos Bruttios et fines regni sui propagandos in Italiam aditu, in
scriptum invenimus: Principio opinionis adventus eius concussi legatos ad eum societatem amitariamque petentes miserunt in ΤΠ principio adventus opinionis ritia . Cum iam primo aspectu liqueat, ordinem verborum in C antiquitus esse servatum, de principio opinionis cf. V 1, 11 VI 6, 3 XX 2, 3 etc. multa verba sacere supersedeo. Ceterum violenti editorum ante Mehlium conatus emendandi aperte docent locum illum nisi a hibito codice C nunquam ortasse recte anatum 8Se.
17쪽
13XXV 4, 3 habet C exponuntur 'rei mores): Sed ut ad
devincenda regna invictus habeba ur, ita demesis adq-sitisque celeriter Xeidebat . Carebat verbum, quod tradunt ceterilibri manu scripti, speciem explicationis ad insolentem vocemis rideta ascriptae praebet. Vocabulo is ridendi' vis, quae hic desideratur aliquid amittendi subiecta est etiam Τerent And. II 5, 12, Proper III. 7, 7, aliis locis. XXXI 2, Iustinus, postquam Hannibalem ad fugam e patria perficiendam villam suburbanam ad litus maris sitam petivisse narravit, addit: Halia aut ibi navem cum remigibus occiso sinulis is sescinditam ta praebet , ΤΠ nave S. . . ab Sconditas. luralis numerus autem ideo non est conveniens, quod postea in paragr. 5 unius modo navis mentio sit, ut omittamus dimcultatem complures naves occultandi. X 3, 1: Interim in Graecia Flamininus iuncta cum urusdam civitatutas societatem idem tyrannum duobus continuis bellis IIII p nis Uu Sine ulla dubitatione pugnis interpretatio aliena habenda est. Bellum pro proelio 'vel pugna
XXX 4, 8 in C leguntur agitur de legatorum a Romanis ad Antiochum missorum cum Hannibale, qui regis hospitio utebatur, conloquiis, in quibus oenum blanditiis in suas partes trahere studebant): Quorum sermone laetius saepius vidiusque legatis conla Mettur, ignarus - familiaritare Romana odium tibi apud regem crearet. Orchetypi secundae codicum lamiliae lectio, qua traditur in II, quarum quare hic n0 con- Venire unusquisque intelligit. XXXI 5, 5 in oratione, quam Hannibal ab Antiocho in concilium amicorum advocatus habuit, haec de ratione belli cum Romanis gerendi dixit: Aliis bellis plurimum momenti habere priorem at uam
cepisse occasionem loci te orisve, agros rapuisse, urbes adi asem nasse cum Romano, Seu occupaveri prior Hiqua seu viceris, tamen etiam cum victo et iacente iactand- esse rio temporisve et Ioh. Frid. Recho. Usbor dis prachsigontumlichhoidies Iustina.
18쪽
legitur in JΤΙΙ . --isque quod sententiae minus accommodatum est. Ex verbo enim aliqNam' mihi manifesto elucere videtur scriptorem particula usum esse, cum n0 Semper occaSio temporis una cum occasione loci accidat. XXXII 2, 1 cognomen Iovis in C solo recte servatum St. Huius enim codicis scripturam Elymaei defendunt Diod. Sic.
XXVIII 3 et trab. XVI 1, 18, apud quos idem regis Antiochi
sacrilegium commemoratur. In communi fonte ceterorum codicum librario, qui fortasse cogitaverit de celebri illo Apollinis Didymei templo apud Miletum sito, scriptum est: Didymei . XXXIV 1, 5 traditum est in C: Sedigatis occuli mandata data sunt, ut comus Achaeorum disses rem singulasque urbes proprii iuris facerent, q- facinus ει ad obsequia cogerentur et, Si quae urbes contumaces essent, fatigarentur.' Lectionem huius codicis obse - scripturae JTII obsequium' praevalere ostendit luce clarius Iustini mos loquendi, quo secundum poetarum usum aliquoties pluralem numerum posuit, ubi singularem exspectamus os ΙΙΙ 2 14 XXII 2 8 e. q. s. 3XXXIV 2, in C invenimus: Dum haec aguntur, rem Syriae Antiochus PGomeo, maiori sororis suae dio, regi Aegypti, betam infert, segni admodum et cotidiana iam ris ua marcenti, ut non festim regiae riteualis meis intermitteret, verum etiam Sensu hominis ni a sagina careres , in JΤΠ maioris . Ut ex verbis, quae sequuntur, , mitius igitur regno ad fratrem minorem fiam meram Mandream confugit patet , maiori μ' vera scriptura estos Uv. XLIV 19. XXXIV 4 1 gravissimam interpolationem in archetypo alterius codicum stirpis deprehendimus. Cum enim exhibeat C: Eodem 'me tempore Prusias, reae inmine, consilium cepi interficiendi Nicomedi ii, quem a se ablegatum, studens minoribus filiis, quos e novere eius susceperat, Romae Mebia , JΤΠ tradunt: Nicomedis Ni dum consulere studet minoribus filiis, quos eae nouerca eius susceperat et omine hebes nisi quod Tires ultimas voces omittit. Vel cum scripturae discrepantias strictim legimus, facile perspicimus verba quem a Se
Cl. Frid. ischor. is locutions Iustini. malis Saxonum pag. 3 sq.
19쪽
6Megmtum nullo modo notam interpolationis prae se ferre, immo potius voces dum c-sulere tu i quibus pro consuetudine interpolatoris brevis locutio studens longius expressa est, in textum Iustini praetermissis illis vocabuli irrepsisse, et postea ad comiungenda verba finita sententiae secundariae particulam , ,et insertam esse. Scripturam C praeterea tuentur testimonia Appian bell. Mithr. 4 et Zonar annal. I 28, qui item Nicomedem regnante
XXXIV 4, 3 loquitur scriptor de eodem Nicomede, qui ab
amicis de consilio patris certior factus et admonitus erat, ut patris insidias ipsum aggrediendo eluderet: Iguvi tacitus in re um piaris venisset, statim reae, inatur . Haec leguntur in C, ceteri codices habent accitus f. Quoniam autem iam antea explanatae sunt adhortatione amicorum, quibus eum ad reditum in patriam commovere studuerant, accitus plane Supervacaneum est et orationem languidam lacit. ulto aptius ad totam rem declarandam illud laesus est, quia ad occupandas insidias patris filio occulto atque silenti rem gerere accommodatissimum erat.
Accedit quod apud ustinum in simili rerum cohaerentia hoc vocabulum usitatum est, ut his utar V 1, 2 XXI 2 8 XXXII, 8;XXXVII 3 4 XXXVII 8, 11 etc.
XXXV 4 sermo est de Aristonico, notho umenis, regis Pergami): Cum multa secunda proelia adversus vitates, quae metu Roman tim tradere se ei nolebant, fecisset iustusque iam reae videretur, si Lirinio Crasso conmili decernitur etc. Ρetschenigius lectionem alterius generis codicum eidem defendere studet vocabulo eisdem in XXXVII 3, 1: Erat eo tempore Tigranes, reae Armeniae, bses tarthis ante m-- temporis datus nec olim ab isdem in regnum patern- remissus Sed cum illo loco vis, quam habet pronomen idem omnino non quadret, hicis isdem idcirco positum est, quod in duobus huius enuntiati membris contrarium quoddam inest. XXXVI 1 2 traditum si in C: Post haec rem S, qui adversus Aristonicum auisi ruderant, W--ia res. ω Mithridati
Pontis Phrygia malom filiis Ariarathis, regis in adoriae, in eodem bello erideria, Lycaonia et citaria datae Scriptura fontis
codicum alterius generis: o,ris quae retenta est a II, pro
20쪽
APhrygia classis libri manu scripti varias quidem lectiones verum tamen omnes Syrias exhibent falsam esse demonstratur XXXVIII 5, 3 et Appian bell. ithr. 12. XXXVIII 4 in oratione ithridatis edidit Mehlius ex C: isAudire popetuos transadpinae Galilae Rudiam ingressos maXimis eam plurimisque -bs et possidere latius aliquantossolum finium, quam in Asia, quae dicatur intellis, idem Galiloc mavissent . n JΤΠ inest: pluribusque urbitus possidere in . Superlativum propter antecedens murimis restituendum esse, atque colloeationem verborum et possidere idcirco in archetypo codicum secundae stirpis immutatam esse ut id, quod est eam habeat, quo pendeat, vel minus acriter inspicienti patet. Ceteroquin ego in Metilii ratione, qui illis stellulis duo verba deesse indicat, acquie8co, cum etiam mihi florentem expugnasse vel deletis vastasse vel simile aliquid requiri videatur, coniecturam autem probabilem neque ab aliis viris doctis factam invenerim neque ipse ex meo ingenio proferre potuerim.
XXXVIII 4, 10 dicit ithridates de Gallis, qui Italiam subegerant, et iis, qui Asiam tenebant: Tanloque his acriora esse quam dis ingenia, quo ita scriptum est in C is more ac diffleuiore spatio per Illyricum Thra iamque prodierint, moeoserosius transibis siorum mihus quam, Mi consedere, possessis Familia altera codicum praebet pro is G Sed perver8e, cum nunquam tanto in sententia primaria posito quod coniunctio in sententia secundaria respondere po88it, verum aut quanto aut quc .
XXXVIII 4, 14 C exhibet, quod sine dubio verum est commemoratur a Mithridate duplex periculi discrimen, in quo Romani
Ver8entud: nec gravius vicino Italiae bello quam domesticis principum factionibus urbem premi mulioque sericulasis accesSisse Italico civile bellum . Librarius codicis, e quo JΤΠ derivatae sunt, duas syllabas priores verbi accessisse praetermittens scripsit oesse , quia eius oculi multi osse litteris in vocibus serietuosius aecessisse raecipiebantur. XXXVII 7 4 in eadem contione: Scythae macte arma virlutemque animi lacorum qu Me vel Mirudinurus via frigoribus