De dictionis Sophocleae ubertate quae in verbis cum praepositionibus compositis conspicitur. Dissertatio ..

11쪽

maticis efficitur, repetendam esse dueo. Quod nisi fieret, saepe eum ubertate dicendi aliquid dictum esse opinaremur, quod non niSi ex ipsa Graeci sermonis ind0le fluxit pro qua, si alias lingua eontuleris, non raro aliquid plenius et cogitatur et dieitur); neque scriptoris Graeci, qua is foret, ubertas distendi, sed omnino Graeci

sermonis propria ac peculiaris uberta explanaretur. Ut eiskius de te asin Graec plane dissimiles atque natura sua inter se discrepantes locutiones nadesnitione salso comprehensas tractaVit. Primum enim eiusmodi copiose dicta Xp08uit quae nos quoque ubertatis nomine notanda esse en Seamus, ut si dιο adjectivum Oron pronomini reflexivo adjecturn est Plat MeneX. c. 19 ἰδίων υτου κτημύτων)id qu0 necessario ex indole Graeci Serm mi non requiritur attamen propter gravitatem fieri eiskius recte dixit. Deinde tamen, ut unum commemorem Sitata illa pro Graeci sermonis ind0le genera dicendi ex quibus negati in una sententia repetitur p. 158 ουκ- ουδεν aut verba negandi prohibendi, cavendi sequiti ἀπιστουντες μη εἶναι . 155 sibi esse exponenda putavit. Cujusm0di vel similes locutiones a nostro proposito esse arcenda apparet. Nam qu3 e Syntaxi linguae cujusvis distuntur, ea neque uberius neque ple0nastice dicta hujus linguae habenda sunt. Quare Weiskius libri sui permagnam partem non inseribere debuit de ple0nasmis Graecis sed de diomatibus Graecae linguae. Serm igitur ipse Graecus, vocabuli suis atque regulis legibusque quibus syntinis efficitur vid. Herman-

12쪽

num in append. ad Vig. p. 866 sqq. constitutus usuque sXus, ut justus ille modus nobis servandus erit, quem ubertas dicendi non sine caussa tranSgreditur. P0Steaquam diximus, quae dicta ab ubertate dictionis

excludenda sint, ni me cum affiri natione desnire conamur, qualis sit illius vis a natura intellegenda.dam Graeci sermonis talis habitus est, ut aut vocabula tantummodo quae prorsus neceSSaria sint ad cogitationem quandam exprimendam adhibeantur aut talia vocabula simul cum illis proserantur quae quamvis ad eam efficiendam non necesSaria Sint tamen

egregii alicujus consilii caussa addantur. Ut si legitur

S0ph. Eleetr. 1030 ῶ γενέθλα γενναίων κετ εμῶν καμάτων παραμίθιον, οἶδα τε και ξυνίημι, τάδ' ου τι με φυγγάνει Solum oίδα Vel συίημι vel o φυγγάνει

ad 0gitati0nem hujus loci exprimendam pro grammatica Graeca sufficit; neque tamen haec iterati sine magna efficacitate a poeta adhibita est. Nam si s0lum legeretur οἶδα haec tota sententia esset Electrae quiete et simpliciter affirmantis Coacervatione autem laeta Electram et magnopere permotam et vehementissimeasSeverantem indicari nemo negabit. Eodem modo si Phil vers. 26, 27 iterantur loeuti0ne ἐρριφα ερη-

τες χονθ' - ράκη προθέντες, ubi Jacob in Sophocleis quaestionibus ansam sibi datam esse putavit interpolationis animadvertendae atque etiam Butiniannus Phil.)neglegentiae notam se invenisse gloriatur. t egregia nobis esse videtur ea iterati ejusdem cogitationis atque adeo e0rundem vocabulo runa Etenim Philoctetes

13쪽

assectu permotus loquitur. Quid igitur si eandem hane

cogitationem, ut sit derelietus et illorum deeessu inser-tuni 0bjectus, per iterationem auget, norme id indicium affectus sorti sermone utentis Neque h0minis affectu permoti est Verba anXie et caute Variare vel eligere; sed vehementia animi ita rapitur, ut eadem verba quae facillime se offerimi, iteret. Igitur ubertatem distendi perspieuitati in sei ire vides et utroque quidem oeo, quem attulimus, Metum personae perspieuum reddi. Quae cum ita Sint, ubertatem dicendi ita desinimus , ut e contineatur quod scriptor iis notionibus , quae ad cogitationem aliquam exprimendam pro strammatica Sint neceSSariam, unam vel complure notione per Se non neceSSaria perspicuitatis caussa a iciat Jam Graeci sermonis indole et consuetudine ipsa ut norma utentes, ad quam copiose dicta rev0canda

sint, nos quidem sirmioribus fundamentis niti putamus quam eiskium in definienda pleonasmi notione quo ut jam commemoravimus p. 9 ille et e0pi0se dicta et Graeci sermonis diomata comprehendit). Is enim captu populari ut n0rma utitur, ad quam copiose dicta revocanda sint et quasi metienda Vid. eiskii defini

na Smum Verborum ad Sententiam pro captu populari plenam, Sed nudam nec plane politam SSe accessi0nem. Deinde eiskius in sagog pag. 6 ubi hune

quem dixit aptum popularem X plicat homo de populo talem Sententiam integrani putet, neque quidquam in ea desideret, qu0niam verba relicta sumetant ad eam utcunque intellegendam.

14쪽

Et paullo post: tardiores et homines de vulgo id aegre sentiunt. Concedes, Opinor, captum hunc Opularem admodum vacillans esse et fluidum phaenomenon. Est noti tam incertis et labantibus finibus eircumscripta, ut neque unde ordiantur nec quo Sque pateant comperias Certe homines de p0pulo vel de vulgo i ut ait eiskius saepe altiora quam pro captu p0pularie0gitant. Quodsi Sophocleam tibertatem dicendi in sequentibus Xp0situri sumius, eam ita intellegendam voluerimus ut comprehendat onmia, quae apud Sophoclem inveniantur pro Graeco Sermone copio8 dicta, non ea tantummodo quae apud illum seriptorem solum X Stent. Neque enim id agimus ut a Soph0cle inchoata aut inventa tractaturi simus sed ut ubertatem dicendi, qua insignis est sermo Graecus, in illo seriptore egregio detegamus. Atque etiamsi in his copiose dictis, quae alias non inveniantur eaque de auSsa a Sophocle egregio consili novata esse nobis conjicere liceat, maXime ingenium Nostri admirandum sit, tamen etiam in his locutionibus, quae magis requentatae sint, scriptori ipsi ascribendum erit si magno cum delectu et sentiens utc0gitatio quaedam quam aptiSSime X primenda esset, copiosius dictum breviori et simpliciori anteferebat. Denique apparet Si graecae dictionis ubertatem in Soph0ele Scriptore demonstraturi suntlis, una ne des Sario nobis etiam ea tractanda esse, quae Sophocli propria ab eoque inventa sint, etiamsi haec a caeteris copiose dictis n0 distinguantur.

15쪽

Ut ad aliud transeam, ex iis quae adhuc de ubertate dicendi dixi, in compluribus collocatis vocabulis

eam maxime SSe XStituram apparebit quum unum idque simplex non compositum vocabulum unam noti0nem inclusam contineat cui aliam notionem addere non p0SSi S. Nihil minus tamen etiam unum Nocabulum q/ιodammodo coseiose dici pOSSe en Semu S,

si quidem ita usurpatum est, ut aliud vocabulum minus signiscans substitui possit neque tamen cogitatio dirimatur sed minus distincte tantum proseratur. Ita Selim id tius de ubertate orat Sophocl. p. 3- nonnulla simplicia verba cum ubertate quadam dicendi usurpata affert. Sunt autem: πεφυκένα καλεῖσθαι et Similia, τρέφειν, quae Schmiditu recte dixit nunquaui apud Sophoclem aeque adhiberi ac nudum εἶναι. Id ipsum enim si l0eis de quibus agitur legeretur, Sufficeret. Quare quidam interprete vere putaverunt illa verba inStar Iba verbi usurpari Ut underiis ad Eleet. 1124εγὼ ν δελφή σοι προςηυδώμην ε suis vertit: ego et mater et nutrix et 80r0 tibi fui. Sed in universum jam Selim idtius de ubertate h0rum verborum recte judica88 nobi videtur, quare nos ipsi de ea re copio8iu n0 exponimus. Liceat nobis m0do explanare quid cum Selimidii dissentiamus. Neque enim καλεῖσθαι verbum et similia - id qu0d Schunditus contendit, gloriae vel infamiae vel superbiae vel dulcedinis notionem inclusam habent. Immo gl0riae vel ign0miniae n0ti inhaeret voci quae in vici-

16쪽

nitate καλεῖoθα verbi legitur. Ut si El. 365 dicitur νυν

δ' ξὸν πατρὸς πάντων ρίστ0υ κεκλῆςθαι καλο της μητρος, quum Agamemn0 pater magni aeStimaretur, Clytaemnestra mater propter adulterium et caedem contemneretur, neceSSari compellatio quae est stia matris ignominiam secum ferebat. Igitur illi ipsi compellationi inserta est noti infamiae, 0 καλει σθαι Verbo, ut vult elimidiius. Eadem res est de gloriae notione. Oed. R. 1204, quae in βασιλέως Domine inest aut si de superbia agitur Trach. 14 aut si quis cum dulcedine c0mpelletur. l. 1124. Jam si quaeras, unde fiat ut his, quos attulimus, loci pro ba plenius καλεῖσθαι verbum scripserit 0phocles, res ita se habet: h Laudis aut infamiae ut his exemplis utar, vis quum in eo p0tissimum conspiciatur qu0d ii, qui gloria aut infamia affecti sunt, tales ab aeteris h0minibus

agnoScantur, aptius ad gloriae Vel infamiae naturam dixit seript0 καλεῖσθαι, νομάζεσθαι, quam εἶναι. tenim e variis modis aliet u rei agnoscendae unus et princeps est sermo quia nulla re magi quam nomine, quod rei indimus, eam ipsam denotatam VolumuS.

Jam Selim idtius si illis verbis notionem substituit

videtur. Quid enim Haeccine gloriae est aut infamiae vis, ut homines illustres aut infames habeantur Sane, si quidem illi vero sunt illustres aut insanies. At 0n infamiae est, infamem haberi neque tamen SSe, aut gloriae, illustrem haberi neque tamen esse. Igitur Selim idtius interpretari debuit qualis Vere qui sit, talem haberi id quod melius uno agn0scendi verbo

17쪽

c0mprehenditur. Sed ne aptum quidem nobis esse videtur, qu0d Sehmidtius propriae καλεῖσθαι significationi hanc abstrusam substituit. Etenim quum poetae maXime pr0prium Sit, res Sensibus Subjicere', aptius nobis esse Videtur, quia magis poeticum est, si homines illi, laude illustres aut infames, dicuntur tales ab hominibus praedicari, quam si dicuntur ab iis occuli et tacite tales agn0Sei. Nam nomen ad sonum redit et quasi oculis subjicit saniam illam in extollendo aut detrectando occupatam.

Jam ut has Sohmidii operas mittam admodum pauca Sunt ejusmobi simplicia vocabula, quae eum ubertate quadam usurpata esse dixeris, quum n0ti0ni aliam substituere possis minus Significantem, quae ipSa quoque Si legeretur ad 0gitatumem, quamvis minus dilucide, eXprimendam sufficeret. Ubertas dicendi minus in singulis iisque simplicibus vocabulis detegitur quam

in compluribus conjunctis Compluria autem Vocabula ita consociantur ut aut eorum quidque per Se Vocabulum ei sciat ut illa, quae supra attulimuS, οἰδα ξυνί μ'

ου φυγγώνει, aut duo in unum Vocabulum compositum contracta Sint.

V. Qu0 ad composita vocabula attinet, in iis ubertas dicendi eo continetur quod scriptor composito VO-cabulo ita utitur, ut altera ejus pars quamvis ad Ogitati0nem, quae loco quoque Xprimitur, Xprimendam non neceSSaria Sit tamen ad rei statum dilucidius describendum addatur. Comp08it0rum autem Vocabulorum

18쪽

varia genera SSe ut Verba, SubStantiva, adjectiva, adverbia notum est. De verbis quidem copiosiu quae sivimus. Attamen etiam qualem ubertatem, quam

diximus dicendi in aliis ocabulis compositis intelle

Jam supra p. 3 diximus pleonasm0 a grauiu)atici8Saepe esse fict08, quum non intellegerent aut quid vocabulum aliqu0 pleonastice X Stare creditum per Se signis daret aut quid certo quodam loci illud vellet.Hujusmodi generis ut dubitari qui deui 0 possit quid alterutra compositi pars per se significet sed in dubium vocari vel possit vel vere Vocatum sit, num illa parS, sicuti eum simplici 0cabulo c0njuncta legitur, quam vim habeat sunt ea quae nune Xp0Dium compOSita: 1. Legitur δορύξενo compositum apud S0phoclem Oed. 0l. 632 Θησεύς τις ηι ν ανδρὰς εὐμένειανεκβαλοι τοιosd' του πρῶτον μεν η ἡ ρίξενος κοινή παρ' μῖν αἰέν εστιν εοτία; et Electi . v. 46 λόγω δε χρωτοιωδ' ὁr ξένος μεν εἶ ωκευς, παρ' ἀνδρὸς ανοιέως ηκων ο γαρ μέγιστος υιοῖς τυγχάνει δορυξέν ων. ξένος 0tio, Si legeretur, ip8a quoque ut necessaria ussceret. Attame egregie neque Sine caus8 Sophocle Sscripsit doρυξενος. Jam quid de per Se igniscet, notum est. At disse ultas in e sita est, quid dot sicuti in hac compositi0ne legitur, significet Reis ius quidem et underiis pro simplici et generali vocabulo ξένος compoSitum apud tragicos usurpari volunt ut devaltera pars nullam jam vim habeat sedit nastice lega

19쪽

Ac primum quidem juvat attulisse, quae Vetere lexi-e0graphi et interpretes de hoc composito commemoraverunt Pollux enim libr. III g 60 δορίξενος ὁ ε της

κατὰ τον πόλεμον επιμιξίας την γνῶσιν πεποιημένος.

Pausanias: ὁ ε πολεμέων φίλος και ὁ πρεσβευων περὶ λυτρων εἰ ζωγρηθεῖέν τινες Σοφοκλῆς δε η παραχρῆzαιτη λέξει ποιηεικώτερον δριμέως δορυξένους λέγει τους

Vides , belli notionem a nullo interprete e doρύξενος Voce excludi Pausanias quidem dicit, a S0ph0elevocabulum notione Simpliei usurpari do e parti Signi-seatione oblitterata Attamen duabus caeteris, qua assert, interpretationibus significationem dei voci agnoscit. Eadem res est in Seh0liastis primum denegantibus deinde agnoscentibus vosti Vim. Iam quaeritur num unae his interpretationibus Sophocleis locis daptari possit. Atque Pausaniae prima quidem o εκ πολεμίων φίλος etc. neque lectr. neque Colon. De conVenit. Alteram autem 20φοκλῆς δε η παραχρώεαι φλέξει ποιyzικώrερον, quae eadem S ad Seholiastae utriusque prima quaeque Xplieati et recenti0rum Belsigii underique, salsam isse id ipsum demonstraturi sumuS. 2

20쪽

Tertia ώς εἶναι υτ δορυξένων εἰπεῖν καὶ τον χάριν donρὰς οι πολέμου συμμαχικῶς ξενισθέντα - ινος,

ut antecedens, a Pausania in0pe c0nsilii, quid comp0situm velit, seta est. Primum enim disjunctionis Orma indieat illum dubitantem et, quia vacillat, duplicem viam Xplicandi aperientem. Deinde quum non solum X lectr. v. 46 ὁ γαρ μέγιστος αὐχοῖς τυγχάνει

δορυξένω sed etiam ex Eleet. 670 Clytaemnestra paedagog diei παρὰ φίλου γαρ ων ανδρὸς σάφ' οἶδα, πρ0ςφιλεῖς λέξεις λόγους appareat, Phanoteum h0spitio

et amicitia cum gainemnonis occisoribus conjunctum fuisse, lectrae sabulae respectu ubi illi contra Agamemnonis liberos hostiliter sentiunt, acile quispiam in eam sententiam declinare p0terat ut oesξενo esset intellegendus hospes ad hostes oppugnand0 aequiSitus. Denique, id qu0d plurimum valet, haec interpretatio, quia solius Electrae sabulae respectu seta est, non quadrat in Oedip. 0l0nei 0cuui. Neque enim intellegitur quid ibi hujusm0di hospitium velit neque, ut sit in

Eleetra, ulla au8a datur, e fabulae narratione hujus significationis fingendae. - Non melior quam PauSaniae explicati est ea quam Pollux profert ἐκ της

καzὰ ον πολεμον επιμιξίας την γνῶσιν πεποιημένος.

nimis Homericam haec lent sabulam quae narratur de Diomede et Glauco, quam ut fidem habere possis. Et quantopere haec explieatio abh0rreat ab Colonei 0eo facile intellegitur Vix enim de civitatibus Atheniensium et Theban0rum diei potest quod valet ad duas perSonas.

Restat nobis altera scholiastae ad Oedip. Glon explicatio is v n Grai ικου καὶ πολεμίοις φίλον ς