Veteris Mediae et Persiae monumenta descripsit et explicuit Carolus Fridericus Christianus Hoeck Brunovicensis, bibliothecae regiae academicae a secretis. Commentatio historicophilologica ab amplissimo Gottingensi philosophorum ordine praemio ornata.

발행: 1818년

분량: 233페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

201쪽

mian, h. e. pura et sancta urbs n . Maximae est antiquitatis, et Buddae sectatorum ab antiquissimo tempore metropolis habetur hinc cognomen traxit Budda . Bamian o). Quae quum ita sint. quumque peregrinatores adeo, et Indicarum rerum instructissimis militudinem inter haec et Indica Euddae religionis monumenta

observasse sibi videantur p . non sine omni verosimilitatis specie colligas, credo. Bamiani urbis incolas primis temporibus Bud-dae sectatores sui Te, antrum vero illud inmane templum effecisse Euddicae religioni addictum. IV. Ad quam aetatem referenda me illa monumenta pVulgo praedicatur urbs Eamian sedes parentum humani generis, atque ante diluvium Mosaicum exstitisse putatur. Quae fama, cum Persarum, tum Indorum sacris libris firmata, aeque omni a gumento caret, quam quod Wilsordus habet, ante Ninum eam erastitisse q). Buddae religionis historiam si percognitam haberemus,

aetas monumentorum certo fortasse essici posset; de ea vero quum tam pauca modo et . parum certa nobis constent, praetereaque

omni huius terrae antiqua historia destituti simus, in eo erit quiescendum, ut veros militatem assequi studeamus. .- Annus, quo ex

stitit Budda, ab aliis alius assertur: modo I 366, modo lo36. modos sy habetur G. Quod ita sibi expedit Ionesius. ut plures accipiat. qui huius religionis praeceptores exstiterint. Fide digna esse videtur haec sententia, quum Budis nomen sit appellativum. et, se- eundum Ionesii praeceptoris indici testimonium, virum sapientem, philosophum significet i . Annum . quo Buddae religio diversa a ceteris secta exstitit, circa annum circiter millesimum ante Chr. n. constituit Ionesus. Permagnam ea propagata est indiae partem; quum vero repugnaret ceteris sectis, inprimis vero religioni Brahmanicae. expulsi sunt Buddae sectatores ex interiori India. Quo facto, cum ad Indiae terras remotissimas. tum ad alias terras extra Indiam stas, se contulerunt. Cenon et Salsetta insulae ab iis occupatas sunt. Inprimis vero septentrionales regiones petierunt, Thibetum

sciliis

202쪽

scilicet et Chinam adeo. Praeter alias terras, et hodiernum Rasich. niir adierunt, ubi. teste Abu Fa Zelo t) multi ad Buddae religionem transierunt. Quae quum ita sint, Bactrianam quoque adiisse Hud. dae sectatores, idcirco perquam veros mile est, quod antiquistano tempore cultura eminuit, quae vix aliunde quam ex India ad eam . pervenire potuit. Accedit, quod multa in Bactriana inveniuntur monumenta, haud dubie indicae originis v . Num fortasse hi ipsi Buddae sectatores India expulsi essecerunt, ut Bactria luce culturaeiudicae collustraretur 7 De tempore, quo Buddae sectatores ex India emigraverint, nihil certi iam constat; ex omni tamen huius rei

silentio lndi enim ipsi de ea nihil in sacris suis libris constare affirmant) Q hoc saltem concludi posse videtur, expulsionem istam

ad remotissima tempora recurrere, et nostrum historicum, quod vocamus, aevum longe excedere u). Quum vero inde, ut mihi videtur, constitui debeat monum Pntorum nostrorum aetas, clarum

est, nec hanc certe et distincte nostris subsidiis attingi posse. Non sola tamen vero similitate nititur, si quid video, monumenta nostravere esse Indica, h. e. a populo persecta, qui ex India quondam huc immigravit, deinde, antiquitate ea omnia, quorum iam noti tiam habemus, Persae monumenta longe post se relinquere.

CAPUT III.

Monumenta in Sarangaeorum terra ob via. Ariae et Bactrianae versus meridiem, Carmaniae et Gedrosiae versus septentrionem sita erat Sarangaeorum Vel Zarangaeorum terra. hodierno nomine sistan dicta. Quamquam amplitudine plurimis Persiae terris cedebat, sorens tamen et dives erat, si quae alia. Fluvius

203쪽

Fluvius satis magnus Elymander, nunc Hin end dictus, inundationibus suis terram secundabat. Antiqua sult heroum carminibus Persarum celebratorum sedes: Sellem schides, ex ea oriunduS, .magnam ibi vitae partem transegit, dum, inde progressus, urbem Isaiar conderet. Rustamus in sumtum alsignatam hanc terram a Persarum regibus accepit, eamque tum demum reliquit. quum contra Astasiabum et Turcos moveret n). Rusta mi monumen tuta in Segestana invenisse et evertisse n rratur Tainerianus Q. Quae qui .dem omnia, licet fide historica destituta sint, consirmant saltem, quod ex aliis testimoniis colligitur: terram istam antiquitus inclaruisse et ultura eminuisse. Nam teste Herodoto o, Sarangae in Xerxis

exercitu decori erant vestibus versicoloribus, armis vero utebantur Medicis. Artes igitur Sarangae exercuerint, necesse est. - Hu. ius terrae, cuius vix unus alterve scriptorum recentiorum mentionem in elicit, paulo meliorem cognitionem debemus Britanno illi Christio, quem diro fato in Persia occubuisse, valde lugemus. Ex eius diarii epito me, quae habetur apud Pottingerum, constat, regiones fluvio Helintnd proximas solas iam esse cultas. Terra vero pri. oris culturae et splendoris haud pauca prae se fert indicia. Multa enim in illa via, quam inde ab urbe Rodbar usque ad Duschah consecit

Quinque milliaria Anglica ab urbe Rodbar occidentem versus, rudera areis et murorum urbis Globad 630 M longit. 3o0 39 lat. secuniadum Pottingeri mappam admirationem movent e . Praeter castel. tum quadrata forma et muros terraceos nihil fere restat.

sita suadi si*-Iong. et 3 οφ 46 latit. palatio superbit statu satis

integrin

204쪽

CAp. III. MONUMENTA IN SARANGAEORUM TERRA OBvIA. I 8

integro. De urbis situ et conditione nihil certi comperit Christie; nec urbem ipse vidit, viatoris enim culpa a via aberravit g).

sub 36 et 3o' latit. spectandas praebet reliquias urbis quondam maximae et florentissimae. Adsita est fluvio Hesmind, eu. ius ripae hac parte uberrimae sunt. Iu lallabat vel Duschah. sta sub s i Q i longit. 3 i* 26 latitud. Reliquiae veteris urbis hoc loco stae spatium obtinent aeque magnum ac urbs issa han. Reeentior urbs est sub principe quodam Bahram Chan Gany ex antiqua gente oriundo. Quamquam ex his omnibus vix quid certi colligi potest, hoe saltem ex Pottingeri notitia clarum est, restare in his regionibus. quae antiquitatem prae se serunt satis remotam, quaeque accuratiori examine haud indigna sunt i

. SECTIO. II.

Regiones ' meridionales seu Gedrosia et Carmania.

Praemonenda. - .

Quae fuerit veterum Gedrosia et qualis eius natura, optime nos edocet Strabo a . Post Indiam versus occasum flectentibus, montibus ad dextram servatis, regio occurrit perampla, male culta ob

205쪽

infelicitatem soli, ab hominibus plane barbaris et diversarum natio. num, qui Ariani dicuntur.' Paulo meliori conditione fuit Carma. nia, iis saltem partibus, quibus attingebat Persidem, plerumque vero Gedrosiae non dissi initis. De Gedrosia parum tantum innotuisse videtur cum Persis ipsis, tum Graecis Romanisque. Quae laltem de eius natura viguerit opinio, satis demonstrat expeditio Semiramidis,

quae ex india fugiens, cum viginti tantum hominibus e toto exercitu evasisse tradebatur b . Quae expeditio utrum vera sit, an admodum verae. composita, eatenus saltem historica est habenda, qua- .

tenus inde regionum istarum discimus naturam, absurdum quippe foret huic contraria fingere. Accedit quod ista narratio insigniter firmatur per aliud testimonium, secundum quod Cyrus, ex India per has terras redux, cum septem tantum hominibus interitum es- fugit o. In primis vero haec omnia suam vim recipiunt per iter illud Alexandri, qui, cum pedestri exercitu ex india per mediterraneas terras Pasargadas versus tendens, omnem fere viam per deserta arenosa, aqua parce tantum provisa, ingenti suorum clada

consecit. - Haec ipsa soli conditio causa est, quod nihil nisi ge. neralem interioris terrae imaginem tenemus. Orae maris rubri in. primis per Alexandri iter e tenebris suis protractae sunt; parum

lucramur illa expeditione ad terras mediterraneas percognoscendas: hoc enim iter, propter aquae et Dumenti, qua urgebatur, inopiam quam maxime accelerare cogebatur. . Post Alexandrum nemo vel Graecorum vel Romanorum has terras adiit. Aeque ac geographia historia quoque istarum regionum nos latet. Cuiusvis alius terrae Satraps saltem innotuit. Gedrosiae satrapis ne nomen quidem tene. mus. Hoc saltem tam ex terrae conditione, quam ex Strabone d patere videtur, incolas nunquam paulo elatiori culturae gradu conis

spicuos suisse. Ex recentiori harum regionum descriptione, quam Pottingero e debemus, discimus, incolas Halui schorum nomine et nunc quoque pristinam vitae rationem servare. Vix sperabis, multa in his regionibus inventum iri monumenta attentione digna.

CAPUT

206쪽

CAP. I. MONUMENTA AD URBEM Nus xx.

29φ lat. praeterivit Pottingerus monumentum singularis structurae, quod appellat Gumbuz a . Si tum obtinere perhibebatur urbis ditissimae et antiquissimae, cuius quidem, praeter illam aediculam, nullum aliud indicium iam restat. Saxis, ut videtur, structa est, quamquam a montibus, qui ea suppeditare possent, procul distat. Longius ab ea assuit Pottingerus, quam ut architecturae indolem, et materiae, qua structa erat, naturam accurate examinare potuisset. Admiratione dignum praedicabatur cementi genus, quod duritie par esse contendebatur marmori h . Pottingero paululum progresso attentionem moverunt lapides nonnulli permagni, viginti vel triginta ulnarum spatio a se invicem dissiti. Ex Persarum qpinione Rustamus eos disposuit, ut viam designaret, qua equo citato vectus fuerit. Ridiculam hanc explicationem iure reiecit Pottingerus; quo vero consilio hi lapides a vici. nis montibus delati sint, se non essicere potuisse contendit: magno labore et multis inpensis hoc fieri tantum licuisse, auctor est idem. Lapides enim sorma erant quadrata, eorumque singula latera sex septemve ulnas efficiebant e .

Trium dierum iter ab hoc loco meridiem versus praeterivit Pottingerus rudera tumulorum insolentis figusae, quadringentarum ulnarum spatio a flumine Bale occidentem versus disti torum. Quadrata erant forma, eorumque singulum circumdatum erat m nro . eX caesis lapidibus structo. interior tumuli pars quatuor vel quinque ulnarum quadratarum spatium explebat. Tumuli frons et introitus orientem versus spectabat. - Colles praeterea nonnulli terraeei et lapidei per magnam planitiei partem sparsi erant, sed valetudinis mala

207쪽

mala conditione et tempestate pluvia impeditus est auctor, quomi.

nus at curat juS eos examinaret. - Pottingeri viator originem lio. rum monumentorum ad Gabrorum d tempora reserebat. Neque , Indorum neque Multam edanorum architecturae indolem in iis observasse sibi visus est Pottingerus. Omnia summam antiquitatem prodebant; quamquam ex duris limo lapide constructa. nihilo secius ita men temporis iniuriam quam maXj meieXperta erant, Notatu id ignissimum est, quod Murad Chan Pottingero narravit, nullum esse totius yprovinciae lapidem parem iis, quibus constructa essent illa aedificia, quorum sinitia iam temporis nulla exstruere possent incolae. De eorum consilio dubitat Pottingerus . utrum sepulcra suerint an religioso usui destinata. Editus enim locus quiritii parte interiori est tam sepulcri speciem, quam formam arae in pyreis obviae quodammodo habet. Ex eorum numero permagno apparere videtur, sepulcra ea suill e e . Eo magis notatu digna sunt haec monumenta, quo minus talia in his regionibus inventum iri exspectaveris. Ad indos originem . eorum referrem, ni claris ver- bis dixisset Pottingerus, nihil architecturae Indicae in iis contineri. Quum in extremis Gedrosae versus septentrionem finibus sita sint, Gedrosa ipsa vero nunquam cultura eminuerit, Zarangaeisorum terra fortasse hucusque pertingit quondam; a Zarangaeorum enim, qua conspicui fuisse videntur, cultura, non abhorret talium monumentorum eX strueti O. De eorum usu et consilio . priusquam . securatiorem descriptionem et, si fieri potest, delineationem nobis dederint peregrinatores, plura hallucinari,'reS foret vana set inuti.

lis. Quum enim omni istarum regionum historia destituti simus, monumentum ibi inventum per semet ipsum explicari debet.

208쪽

Inde X monumentorum chron ologicus ').

I.. Monumenta summae antiquitatis, anis' Cyrum, 6O.

S miramidis flatua et columna, p. ras.

Miniramidis vera in Armenia, p. I 6o. MONUMENTA URBis BAMIAN, P. EcBATANA, Delocis opus, p. I s. . . . 'Io 6 7Zarinae sepulcrum, p. 174. . . - . a 6GO SUSA, p. 91.

D Nomina, quae a margine pauso removἱ, monumeliis indicant, quorum aetatem iri universum modo ossicero potui. Reliqua artis opera, e euptis iis . quae . ni. ii mo loeci allata. dubiae omnino sunt aetatis, ita constitui. ut Plerumque regis, ad quem pertinebant, notarem imperii annos. Vocabula literis cursvis, quaa voeant. impressa, montunen a designam . quae veI Plano intoriore, vel nondum inventa sunt.

209쪽

INDEx MONUMENTORUM CHRONOLOGICU .anta Chr. n.

II. Monumenta Pertarum. I. Ex Achaemenidarum aevor sargadae et Cyri sepulcrum, 62. 69. . . so MEscHin - MAOER . SULEIΜAN ad vicum Murghab , rudera cum inscriptione cuneisormi, quae Cyri nomen

VETUS PYREUM, e regione monumentorum Nachschi. Rustam, p. 29. MESCHID . MADER . SULEiΜAN ad urbem Schiras , p. 73.FAsa, urbis rudera et literae cuneisormes, p. 76. DARABGEllo, urbis coartis rudera. p. 77. BissuTus, anaglyphum et sepulcri lacies, P. I 4o. .

GAZA, p. I T. 2. Ex Arsacidarum aevor BisSUTUN, anaglyphum et inscriptio, p. I 4 .

post Chr. N.

210쪽

3. E Sassanidarum aevo:

anaglyphum Artaxerxem s stens,

p. 37. FiRUκABAn, urbis reliquiae, p. 78. NAcKscMi. RusTAM, anaglyphum Saporem I. exhibens,

p. 47. . . . . . . .

NAcΚscNI. RUSTAΜ, anaglypha, p. 4 . 4 6. ψ8. MESCHID - MADER . SULκiMAN, aedicula singularis structurae. sepulcrum e Sassanidarum tempore 3 , p. 62. ΚADEMGAH, anaglypha, p. 74 ΤAς-BosTAN, statua equestris, P. I 32. aliaque ana. glypha, P. I 3 . I 36. BissUTUN, columnae apex, inscriptio, P. 14 r.

SEARCH

MENU NAVIGATION