장음표시 사용
221쪽
2IO CRATINI cIII. Pollux II 64 ἐθελέχθρως ἐθέλεχθρον ὁ κρα-
τινος λέγει. cIV. Pollux III 5 δουλοποεπῖς ὁ καὶ δουλοπωπέστεDoν Σενο Iῶν. καὶ δουλοπρεπέστατα Νοατινος Xenophontis locus est Memorab. II 8 4.
υδατοποτῶν Ουδ κοιλοφθαλα ιυν, φησὶν ὁ Κρα- τινος. Scripsi eum Orsono Advers. p. 284 δατοπωτων, quae unie legitima et Atticis requentata horum verborum Arma est. Ammonius de disser. p. Ilo ἐν συνθέτοις ο νον δια του sed μεγάλου, οιον γαλατοπωτεῖν καὶ δ πω- τεῖν quae male tractat Valevenarius. D. Lobeevius ad Phrynictum p. 56.
222쪽
νος - μι τουτ ιιοι δοκει sori. δοκουσιν δασυποδατον λαγων αλλοι τε καὶ Νοαγῖνος καλειν, νηια ποιουμε-- τω -την φυσιν. Exempla atiniit h. Berolus Comment. p. 254. Sed quodnam leporis genus δασυπους not verit, magna olim contentione quaestium est. Vide Iae Ni
εἰ σιθ' ισω κτλ. Loeus ex systemate dimetro pelitus est. Frustra igitur ἀλλὰ delere voluit Iersonus. υλος de ptisanae succo intelligendum, culus frequens est memoria in medieamentis apud Hippocratem. Vid. oesii Oecov. Hippoer. p. 685 et schol Aristoph. Vesp. 10: O νοσουντες χολον πτισάνης γοφουσι.
223쪽
πανευφρονα Κρατῖνος καλει πανδοκευς, πανδοκευτρια,
Pollux VII 38 του ὁ κνάπτειν ηγειτα το πατῆσαι, ιος κρατινος ποδηλοι παΓων Ty μάστιγι κτλ. In Crauniversu libri γνάηνειν, quod correxit Iungermannus. Praeterea malim καὶ συμπατησειν eum obrae ad Aristoph. Plut 166. Metaphora ab opere sullonio petita est, ulus te ordo erat, ut vestes primum pedibus conculearentur, tum conculcatae
Peeterentur. V. Selineiderum ad Seripi R. R. ol. IV 3 p. 3M.cXVII. Pollux VII 39 ἐν νει ἐυπλυνον, o μονον λίτων καὶ χαλαστραῖον λίτρον, ἀλλὰ καὶ ρυπος, cisti ατῖνος νομασεν. Cod. Iungem --ος, pro quo reete Iungermannus
224쪽
225쪽
Phrynichus Praep. soph. p. 3 25. 'Aνελκταις συρυσι σεμνον 'Ἀττικως vr καὶ σεμνῶς πιατινος εἶπεν. De Pericle opinor, haec dixerat Cratinus, cuius nota est ἀγελασία.
226쪽
νευ in fine anapaestiet versus fuerunt posita. Λ υπέρφευ eonfer quae idem Phrynichua habet p. 69 1 . ' Υπερ- νευ:ola υπερβαλλοντιυς καὶ ἐκπληκτικά - το γαρ φευ in ἐκπλυγιυς τιθεται CD. Ioannes Alex de ace. p. 30 25.
227쪽
γεται, καὶ τι ἴδιον τι φυτον ἐστιν ἄγριον ὁ ἀσφάραγος, καὶ οὐκ ἐν τοῖς ἡμέροις καταλεγομενον ὁ γον Κρατῖνος ἐν αλλοις ἀγριοις αυτο καταλέγων φησίν ουτ κάπνη - τοῖς
ἀποῖσιν. πανr γαρ τὰ καταλελεγμένα αγρια οἱ ὁ νυντιθέασιν ἐπὶ παντος λαχάνου αμαθιος. Eadem omisala tamen Crauni versibus, idem praecipit App. soph. p. 24. Simillimum Eupolidis oeum apud Plutareh. Μmp. IV I 3, in quo
partier caprarum pabula enumerantur, omparavi quaest. Men. p. 37. Cratin versus ex Pluila petitos esse pro habilia est suspieio Th. Berghil Comment. p. 198. s. I καὶ addidit auislus. Ibid. Hermannus Doetr meir. p. 64 avri Pro αὐτο Melius h. Bergulus αυον, ut nos adverbi loeo sit.
Vs 2 σφαραγον Athenaeus II p. 62 er Κρατῖνος ὁ διατο ' ἀσφάραγον νομάζει. Quae habet etiam ustathlus ad Hom. p. 899 18. Ibidem νάπαισι pro ἐν απασιν He mannus. ἐνηβα pro ἀνηβα ex ed prine receptum. - a 3
ῖ, ιυρκισεν. Photius p. 251. 'λκωτας ora ορκιστάς, ουδῖορκωμοτα λέγουσι quorum illud apud Xenophontem alios que legitimo eventu ορκωτην scribitur.' Lobeckius.
Phunlebus Epit. p. 433 ἐχρην ου ματὶν πειθομε- νον φαγῶς εἰπεῖν Scilicet acerrime invehitur in Menandrum, qui καταφαγῆς, quod ad imperitorum vulgus ablegat, dicere ausus fuerit. 3. Lobeevium.
228쪽
Priseianus XVIlI p. 2 I relit. χαμοθεν quod est aloe Cratin pro in loco posuit: ος γῆν ni τυν - καθέλκων Melius tamen est distinguendum στούς etiambos a loco accipitur χααοθεν ab humo. Ita hae edidit Krehlius e eod. Μonae pro vulgato meli tamen distinguendum χαμαὶ haemi χααοθεν ab humo, αμαγ in humum. Cum onae plane consentiunt duo codd. Leld nisi quod utroque loco χαμαθεν habent pro χααοθεν. D. Lobecklus
κεν Ita igitur ad 'unen hae reserenda fuerint. Sed dubitationem inllest illud δσr in verbis Priselant ne eetera expedio. Si reete habet vulgata lectio, locus de Pityocampte Intelligendus est. - s. 2 κρας prima longa reete habere ridetur, quamquam in vetere comoedia nihil ni plane st-mlle reperiri puto. Ἀγροθεν prima longa dixisse videtur Aleaeus apud Maerobium Sat. V p. 559. Sed Aleaeus mediae eomoediae propior quam antiquae. Eadem mensura semel Aristophanes γυων Avib. 5 9, sed in anapaestis et prima syllaba in thes posita. s. 3 Spengelius Append. ad Varr. p. 622 καθελκτων S priora recte scripta sunt in edius Prisciant exemplaribus pntaverim potius ante καθέλκων excidisse ἔλκων Euripides Baech. 062 λαβων -
ἐλάτης, ανιον ἄκρον κλαδον κατησεν, ηγεν, ἡγεν εἰς-
229쪽
τον ἐνιαvrους ἔδωκε, καὶ κατεγρα λησαν εις ξυλiνους αρο- νας ἐν πλαισιοι περιέχουσι στρεφομιένους - καὶ προσνγρο- ρενθησαν, ως ' Ἀριστοτέλης ἔγησι, κυρβεις καὶ Κρατινος ὁκωMικὼς ειρηκέ που Ioος το Σολωνος κτλ. Ex Plutaretio eadem rettulit schol Aristophanis Nub. 448. Vs I Reiskiusia τανυν, sine idonea caussa Sensus est, πως τῶν κυρβεων του Σόλωνος καὶ δρακονως, οἷς νυν φρυγουσι eis. Itaque τοι κυριδεσι nota attractione dictum pro των κυροβεων. os a Plutarchus ται κυρβεσιν vitiose. Λ Legea fabulam ho fragmentum fortasse recte rettulit ergkius Comment. p. 39.
Idem de gloria Ailien p. 3514 και τοι καὶ τουτον Perielem ιος βραθέως νυοντα τοι εργοις ἐπισκωπτων Κρατινος, υτ πιυς λέγε πεο του δια μέσου τειχους' ὁγοισι γαρ αυro sie προαγε Περικλέης εργουσι δ' υδ κινει. Versuum reliquias digessit orsonus rael. Heu p. XLV. Medium murum dicit eum, qui inter Phalericum et Piraicum sive borealem interiacebat Harpocrat p. 2 δια ριέσου τειχους ' Ἀντιπων προς Νικοκλέα τρι- οντων τειρον ἐν τῆ υττικὴ , ως καὶ ' μεστο φανης φησὶν ἐν ριφλαλητι ), ν τε βορεio καὶ του νοτιο καὶ του Φαληρικον, δια ui-
230쪽
ἐν Γοργίρ. Platonia locus, ad quem etiam lutarchus respieit, legitur in Gorgia p. 4554, ubi Socrates dieit Ino κλέους ὁ καὶ αυτος ἡκουον τε σπιε υλευεν tuis εοὶ του διὰ iasso τείχους. Ad quae scholiasta eLh. p. Mahae adnotavli διὰ Mσου τειχος λέγει o καὶ ἄχρι νυν ἐστὶν ἐν Ελλάδι. ἐν τῆ Μουνυχία γα ἐποirim Pericles καὶ το μεσον τειχος, o mi βάλλον ἐπὶ τον Πειραιῶ, - ἐἐπ ύγὰληρα ν ει το ἔν καταβληθῆ fort. καταληφθῆ , - ἄλλο πηρετοίη χρι πολλου quibus postremis verbia galla responsum est dubitation Leavit Topogr. Atti p. 35 .
tertium murum non tantum inutilem sed etiam perniciosum futurum fuisse leentis. Conditus autem fuisse videtur ale, ut unichlae, Phalerum inter et iraeeum sitae, insisteret et per adiunctas utrinque fossas et munimenta eum utroque
oppido coniunctus esset, o sit spartim βάλλον ἐπὶ τον Πειραια, του partim ἐπὶ Φάληρα. une igitur murum
quum Perlelegitentidem se aedificaturum esse frustra promisisset, ea eunetallo Cratino ridendi viri opportunitatem praebuit C terum ne eul dissentire secum Plutarchus videatur, qui primo eorum quos attuli locorum το απον τεῖχος, altero autem το διὰ ριέσου τεθος eadem in re commemoraverit, mnendum est, veteres seriptores de boreali et medio sive a strati muro nonnunquam in loqui, ut ambo pro uno munimento habuisse rideantur. Culus rei aussa haud dubie in tota medit muri ratione posita fuit, ut quum borealis quasi supplementum quoddam uerit, non mirum est' ambo omismnes του τευον sive του μακρου τείχους nomine eomprehendi. Ita huerdides II 13 του τε γαρ si αληρικου τειχους στάδιοι ησαν πέντε καὶ τριάκοντα προς το κυκλον του στεος, καὶ αυτου του κυκλου το φυλασσομενον τρεις καὶ τεσσαράκοντα εστι δἐ αυτου, καὶ ἀψυλακτον ήν, τὰ μεταξυ του τε μακρου καὶ του Φαληρικον. In iis autem
quae his proxime adduntur, τα δἐ ακρα τείχη προ τον Πειραώ τεσσαρακοντα σταδίων, ζ το ξουθεν borealem murum dicit ἐτηρεδεο, in his igitur plurali utitur numero: