장음표시 사용
211쪽
LXVII. Phoilus Lex. p. 90 24. θηλάστριαν εὐθηλά ταῶτις ' ἰδίως οντως Κρατῖνος. Ita hae seripia exhibuit Alberii ad evehi glossam, θηλάστρια τροφος. -m ἐώκον Σονοκλῆς Ἀλεξάνδρω Photius orsoni nλά--ται quod apud Hesychium θηλάστρια lonicum nomen dieitur, movit tergonum ad oer. p. 190 et Th. Berghium Comment. p. 253. ut apud Photium ἰακῶς pro Misis seri-hendum eonlicerent, inulto , ut equidem opinor, grammatiCo, euius hane mentem esse auspicor, Crailnnm θηλάστρια singulari quodam modo dixisse de pupilla infante quam mater laetat, i θηλάζεταί τις, vulgari usu postulante ut ipsa mater vel nutrix θηλάστρια dicatur Neque tamen id temere ausus est Cratinus, quum etiam θηλάζειν et laetendi et laetandi significationem habeat. Similiter τροgιuo et τροφὼς dicitur et de eo ut nutrit et qui nutritur. ademque plane ratio est nominum alumna et alumnus, quae et activo et passivo sensu dicta esse testantur veterea grammatiel, quibus frustra repugnant Gesnerua Thes L. L. et
intpp. Virgili Cir. 4 0. Sed hae uberius persequi nonhulna loel est.
LXIX. Photin Lex. p. Is 12. Κυριβάσασθαν δι-πέ-
σασθαQ ουτως Κρατῖνος Idem p. Is Io. Moηβάσασθαι διαμαχέσασθαι. quae verior videtvr seriptura.
212쪽
Photius Lex. p. 21 I. επάσται κυλικες τινες οἱ τως ἐκαλουντο ματι-ς. V. Letronesum de nomin vall. graeo P. 56.
LXXIII. Photius Lex. p. 21 I . ερνη θεατων ἀντέκακον Porsonus ἀντὶ του κακων θεα-ον ατινος οἱ ἐν μου τὴν δραν οἱ ὁ διὰ το on ' γελυς - καθ tirexcities la Lernam paludem ἀποφέυειν. -- αναὼς ἐν τη-oνν τας κεφαλὰς των Αἰγυπτιαδῶν ἀπέθετο, καὶ ως Aκος ἐφ' υ ει ἐκελευσε τα δείσαι α ἐκεῖ ριπτειν. Eadem I guntur apud Suidam . --χ θεατῶν, ex quo sua petiit Arsentus Ion p. 34, ubi rectius egitur ἀντὶ του κακον θεατρον. In Lernaeam paludem quum cuiusvis generia o des abiicerentur, ingentose Cratinua proverbium ερνη κακῶν, ut sordidam infimae plebi colluviem, qua Atticum theatrum repletum erat, significaret, immutavi in Φρνη λα- των Ita perspicue esychius, Aio Hr θεατῶν ἐφη τινος in o viati-τον καὶ παντοδαπον δελον
213쪽
proverbio ἄρνη κακων v. Paroemlographorum loco apud Galssordium in indie et rasmum. Pro Miσαια, quod δεῖ, derivatum de sordibus e stercore recte dieitur, uiadas habet vGOωνιστα.
Photius Lex. p. 24 Il. μάσμα φιάστευμα ατημα ουτι Κυατινος Minus recte Th. Bergulus Comment. p. 256aeripsit μασμα, a κάομοι opinor deducens, a quo verbo recte formaveris substantivum γημα, fortasse etiam ρωρ si non item μῶσμα. Veram rationem monstrat Plato crat. p. 42La. a Wxiομαι deducens.
Photius Lex. p. 255 3 μελὰγχρως και μελάγχρης:αWpουρα αττικά. αλλον ὁ δια του h. μαρῖνος Deforma μελαγχρῆ dixi ad Menand p. 28I. LXXVI. Photius ex. p. 262 26. Μετε βολή μεταβολ καὶ ἐξάλλαξις Κρατινος. LXXVII. Photius Lex. p. 26 10. Ῥη νυτην την γυναιμα . ατῖνος. Hoc comice Cratinus finxisse videtur Lobeckio Paralip. gramm. r. p. 2 I, qui comparat Aristophanis nrctos ματρυς et η τωρ.
214쪽
Photius Lex. p. 272 5. ναρον μαλακον ηδυ ραδιον- ιτιος Κρατῖνος V. Interpretes Hesychii s. v. ιναρον
215쪽
o νυ τι πλεκωενον απεσθίοντα. Eadem totidem verbia habet Suida s. v. - ποκαι, similia Proverbia Colsi. 72. Proverbio νον ποκα usus est Aristoph. Itan IST τίς εις
lationem Misere Aristaretius Cratin sabulam de asinomen funem arrodente adhibuit, ortasse aliam Aristophane loel lectionem sequutus est, . e. Oκνου πλοκαί in eundem illud sensum accipiendum, quo lonico proverbio dicebatur νου Τωμιγξ de re vana et nihil profutura Videtur autem Cratinus omnium primus illam de Oeno elusque asello fabulam snxisse. Is la Polygnoti exemplum sequutus est, evius
nobilissima pletur Ocnum repraesentans ostendebatur Peregrinantibus in Delphica octe, teste Pausania Phoe as rnεποίηται ut πλέκων σχοινioν, παDέστηκε δἐ Τηλε- νος ἀπεσθiουσα το πεπλεγ&ένον ἀεὶ του σχοινiου. Toυτον.ἶναι τον Oκνον piλεργον φασιν νθρωπον, γυναῖκα διεχειν δαπανηραν, καὶ ποσα συλλέξαιτο ἐργαζοMενος, υπολυ αν στεων πο ἐκεiνης ἀνηλωτο τὰ Ουν ἐς του -- τὴν γυναῖκα ἐθέλουσιν αἰνίξασθαι τον Πολυγνωτον. Sed uter illius fgmenti auctor habendus sit vix diiudicari potest, quum de tempore quo Polygnotus Delphicum templum arus suae miraeulis ornaverit non constet. Ad ΡΟ- Irgnoti mitationem Socrates sese eomposuisse videtur. lnvius . N. XXXV 138 Tales sinat eius Socratis eum Ammiavi suac et pigre qui appeliatur Ocnos, partum
torquens quod asellus arrodit Idem argumentum etiam alios pictores expressisse indieat Plutarchus Tranqu. an. p. ε 3χ ὁ ἐν Αιδου ζωγραφουMενος σχοινοστροφος νωτινὶ παριησι ν ἐπιβοσκουένω καταναλῶσκειν τὼ πλεκοιωνον.
Qui si Polygnot Soeratisve tabulam respexisset, non ιυγρα- φο ενος seripsisset, sed ἐζωγραφημένος. Ad Cratin sabulam eam, in qua ille Ocnum introduxerat, spectat fortasse Pollux IV It tragicas personas recensens καὶ Πλειάδες,
καὶ Ἀπάτη, καὶ Μέθη, καὶ Oκνος, καὶ si θύνει ἄλλὰ
216쪽
Photin Lex. p. 448 19. Πραον οξυτονως, ο ρ ιενοπι πρίων M, ιυς παiων, ὁ τέti νων τῶ Φράνω τουτευ' το διαληθυντικον πρiονες διὰ το O. κρατινος. Id ego sierinterpretor, nominativum substantivi, quo facilius a participio dignoseatur, oportere acui, sed hac distinctione in east hua Inferioribus opus non esse euin re exemplo affert pluralem πριονες, a proportione primi casu πριών dimotum.'Haec Lobeevius ad Soph. Alae. 222 p. I63. quidem Ioeum lia intelligebam πρίων, πριονος, erra, acuendum esse, πριων autem fabrum ignarimn Megemann significans fleeu πριωνος, pro quo Cratinum dixisse πριονος alve potius numero plurali πριονες. Ita ut loen interpretarer, essectum erat conlectura Din dorsit, qui verissimo mihi Aristophani Vesp. sis restituisse videbatur καθ' ως πριων' h. e. πρίωνε δμἐναλκει bis Ἀντενέδωκεν qui loeus nunc omnium unus est in quo ποίων, ποίωνος, de fabro ignari dicium esti Sed non sum re hane interpretationem vel illud indicio est, quod πρίων serra constanti usu atque ex disertis grammatl- eorum praeceptis παροξειονιυς geribitur quae res movit virum doctum ' ut Photii glossam ita refingeret: Πριων:τ αρμενον πραυν di οξυτονως ὁ τέμνων - ει πληθυντικον πριονες δια του Ἀρατῖνος. Atque ad eandem nor mam Aristophani restitu voluit πριωνε. Obstant huic ra- non verba holi ιυς παιων, quae . . eas neglexisse putandus est. Quamquam hae difficultas removeri posset. geribendo ευς Παιων, nisi totum illud de πριιυ πριωνος sive notων πρίωνος, quod labrum lignarium significare volunt, controversum et in sola coniectura positum esset. In Aristophanis quidem loco nunc non dubito quin verum vide rit Relsigius Conl. p. 3I qui πριονυ seribendum conlecit. In Photii autem glossa nullum illi sormae praesidium paratum est D. Lobeehium Paralip grammat. p. 55 .
217쪽
Photius Lex. p. 60 3. -οσίσχε το ποοσεχε σπλωος Αια μὴ προσίσχε βαρβαροισι βουκολοις. καὶ 6αO-λις Προσισχε τον νουν τῆM. Cratin versum ad Bubulcos rettulit h. ergkius comment. p. l. LXXXIII. Photius Lex. p. 9 28. 'Pυγχος το προ-zον τῖνος καὶ ωροι. Eadem Suidas III p. 269. LXXXIV. Photina Lex. p. 49 2. 'Pυδην Myoδ- καὶ ἀθροως. Ου-- Κρατῖνος. Eadem Suidas III p. 269. Adverbio δην ante Cratinum tuus est tam Hipponax inmae VII p. 30 h. LXXXV. Phollua Lex. p. 96 I. Σάγρα αἱ του ἀληθεια. -
τως Κρατῖνος. In eodice inter του et ἀληθεια totius fere versu laeuna est. De proverbio ἀληθέσrao των ἐπὶ Σάγρα vide ad Menand p. 7.
LXXXVI. Photius Lex. p. I I Σκανδάλη α καὶ σκάνδαλα λέγουσιν. Σκανδάληθο ιστας ἐπων, ματῖνος. in Porsonus Code Σκανδάλιθρα et σκανδαλίθρας τας μικIisdem verbis usus est Aristoph. Aeliam. 68 . LXXXVII.
Photius Lex. p. 31. 3. Σπιθαμη το ἀπωτου μεγάλου δακτυλου ἐπὶ τον μικροπι το δ' ἀπυ του λιχανουλιχας τὴν ὁ σαιθαμῆν τιν/ς καὶ δοχμην καλουσιν. υτως ατινος. Th. Bergklus Comment. p. 26 integrum Cratini
218쪽
versum servatum esse existimat ab Aello Dionysio apn E stath. p. 140 2I πεο ἡ δόχμης γλιος Λιονυσιος φησι Ουτως Λουεν το τετραδακτυλον ' ιωταρχος ει ξυνεμως δηλοῖ ὁ κωφιικος ἐν τω υτοι δ' ενεστηκα σε αλεῖν ἡ διο δοχ ox. Γ μένω φησὶ τοῖς κριβεστέμις αντεγραφοις ξεῖα ἐπικειται τῆ -τη συλλαβὴ κατα τολοχμη te. quae fortasse vera est tonlectura. LXXXVIII. Phoilus Lex. p. 641. τρωματι της ἐν αντως
Photius Lex. p. 560 23. Σφιγκτας ματῖνος -ἐς κινα δεις καὶ μαλθακους.
219쪽
Pollux II I r Φρυνιχος τοι νέας μῖν nupήλικας λέγει μανυ καὶ γυναικιοῦν ἀφήλικες si ερεκράτης di τὴν γεραι- τερα αφηλικεστατην, ως καὶ Κρατινος ἀφήλικα γε ροντα. Ita libri seripti editi ἀμφήλικας, αμφηλι κεστάτην et ατή-λμα, quas formas graeeas esse negat Lobeuhius ad Pliryn. p. M.