장음표시 사용
191쪽
erroris parileeps est Grammat Seguer. p. 32 . 338. Neque melius scholiasta Aristoph. Pae. 243 ἐκάλουν ὁ ἀγκυληντην του κοτταβου προεσιν. menae error eo minus excusabilis, quum pse veram formulae ἀπ ἀγκυλης rationem explicaverit XV p. 66 4 ἐκάλουν δ' π ἀγκυλης τὴν του κοτταβου h. e. τῆς λαταγης προεσιν διι το ἀπαγκυλουν τὴν δεξιὰν νειρα εν τοις ποκοτταβισμοις. Vera falsis miscuit Hesychius vol. 1 p. 5I 'Aγκυλη ἄκοντιον ἡ ἡ καμπῆ του ἀγκωνος καὶ ποτηριου γένος εἰς κοτταβους. οἷ γαρ τους κοτταμυς προιέμενοι τὴν δεξιὰν χειρα ηγκυλουν, κυκλουντες αυτην, ἐνῆν πρεπωδέστατα καὶ σεμνυνομενοι ως ἐφ ενὶ
των καλων Verissime haec postrema. Itaque ἀπ ἀγκυλης γησι se χειρος, manu incurvata proiicit quem gestum eleganter deseribit Antiphanes Athenae XV p. 66rar
Reete idem Hesychius alio loco 'Aγκυλγη Mo: πηγκυλω- μέν καὶ συνεστραμμενη εἰς ἀποκοτταβισμον. D. Dicaearehu apud Athen. l. l. p. 66 ' ἀγκυλοιντα δεῖ σφοδρα τὴν χεῖρα ευρυθμως πέμπειν τον κοτταβον. Suo iure gl-tur illud de ἀγκυλη pocul specie commentum reiecit illebrentus ad gallicam vers. Athen vol. V p. 359, eui Moquntum esse Groddechium Comment Antiqv. p. 259 tanto magia mirum est, quo rectius ipse in Cratin loco nihil ut opineationi praesidi paratum esse intellexit. D. eulum ad Baechyl. p. 3 s. I i scripsi pro αν. - s. 2 libri χοέας, pro quo Piersonus ad Moer. p. 412 χοας, indorsus autem χοας scripsit Elmsteti ad Aristoph. Aeliarn. 1013 pra
Eeptum sequutus, contra quod gravissimas dubitationes movit Lobeevius Parat gramm. p. 233. Interim tamen seripsi χόας. - Vs 3 pro πίνουσα tersonus πιουσα repugnante sensu. Tum ἐπονομά vσα optime explieat scholiasta Theocr. XIV 1 4 υτω γαρ εαοθασι ποιεῖν ἐν τοις συμποσίοις,ἄ-ατον λαμβάνειν καὶ νομὰ ιν τινὰς ἐρωμένους ἡ ρῶ-λους καὶ ἐπιχειν τῆ γῆ. Res ipsa notissima est. Ad versum integrandum Piersonus addebat τε merito improbante Nevio, qui proposui βη Possis item μονομάχω -α.
192쪽
SI Sed praefero quod Iacobstus Addit ad Athen. p. 2έ voluit, ἐ--uά vs ἀεὶ h. e. κάστοτε - s. ridet Euripidem Sthenob. Vr πεσον δέ νιν λέληθεν ουδῖν ἐκ χερος, ἀλλ' υθυς αυδ τω Κορινθici γνω. Quod feel etiam Aristoph. hesm. 403rανηρ ἐρωτα τω κατέαγεν η osa; οοκ ἔσθ' πως ο τω Κορινθi- νου. quae omparavit alchenarius Iair Eurip. Iragm. p. 20 B. XVII. -υτὶ καὶ τολυας οὐ λέγειν eοδοδάκτυλος ουσα; Athenaeus XIII p. 566a και ὁ Κυνουλκος, αυτη καὶ τολυας σί λέγειν, οὐροδοδάκτυλος ουσα, κατα τον Κρατι- νον, ἀλλα βολίτινον χιον θάτεoον σκέλος. Κρατινον Lex NSS. κυοκίνον PV.' Indorsus. Pro ταυτὸ libri Mau-hon ταυτα. Correrit sobraeus ad Aristoph. Plut 5M. XVIII. Athenaeus XIII p. 5964 'H δοτος δ' αυτην Dorl- etiam meretricem pulcherrimam, Charax Sapphonis poetriae atri amatam ' δῶπιν καλει, ἀγνοῶν οτι rao τῆς Λω- eum ἐστὶν αυτη et καὶ τους περιμ,ήτους βελισκον ἀνα- θεισα ἐν Λελqοις ιζ υμνηται ρατινος διὰ τουτων Herodoti loeus est II Ial. Cratin testimonium excidit Rhodopidia donarium ommemorat etiam Plutarchus de oras. des p. go F τῶν Ἀκανθί- καὶ Βρασίδου παρελθουσιν οἰκον αγμιν ἔδειξεν ὁ περιηγητὴς χωρiον, ἐν , Ῥοδώπιδος εκειντο ποτε βελέσκοι σιδηροι. De Rhodopide et Doricha quae dici possunt exhausit docta e aecurata disputatio G. II. Grauerti Dissert de Aesopo p. III sqq.
193쪽
ror παρα κρατίνω κατὰ παιδιὰν ειρηται Ναρκισσίνους ολίσκους. Apertum est Cratin exemplum praecepto Athenae utut ambiguo minime convenire. Casaubonus tentabat ναρκiσσο σrεφανῶσκους, SchKeighaeuserus ὁλiσβους. Possis etiam βελῶσκους.
ment. p. 34, qui locum ad Bubulco reserebat. XXI. Anonymus apud Cramerum Aneed. III p. 195 Πλάτωνδε, ου ὁ νιιλοσοφος ἀλλ' ὁ κωμικωτατος, ω και κρατινονοιδα συναδοντα, ἀορίστως ἐπὶ συγγενεiας λαμβάνει τὴνομαιμος ἐδεν. XXII. Xαιρε χρυσοκερω βαβύκr κηλων, Πὰν Πελασγικο υργος ἐμβατείων. Eumol. Μ. p. 183 42. Γαβάκrης ορχηστής, λάλος, μανιωδης, βακχευτνῆς λέγεται ὁ καὶ ὁ Πάν. -τινος
194쪽
λων. Dixerunt de hoc Ioeo s. ossius ad Catuli p. 63. Messelin ad uiner Anton p. 6 I et 'or illius Vatin crit. p. 5I De Oee κηλ Gai,sordius asser Eustath ad Iliad. p. 258 pen Odyss. 9 159 28. tymol. l. p. 610 50. Vs 2 Πελασγικον Αργος 1 'Or illius non proprie, sed de Panos antro et sacello in Pelasgico, quod in clivo areis Conditum erat, intelligit, quam in rem asser Pausan Att. 2S, Herod. VI 05 Euripidis lon. 938 et Lucianum is accus. vol. II p. 219. D. Leahe opogr. Att. p. 28 . adem interpretatio placuit Th. Berghio Comment. p. 9 . De verbo ἐμβαrευειν, quod sere altioris orationis est, Runkelius attulit Aeschri Pers. 454 η pHπορος ων ui rενει, et u-rip. Teleph l πέτυον ' καδιυ δυσχεωερον Ire i ιμ- τευεις quibus laeti opera plura addi possunt. Ceterum Ii. Bergulus hoc fragmentum Thressis adscribondum putavit, eoniectura longe incertissima.
ουdi ἔν omittuntur. s. I addidi δε et εσr ante se PE Oi. Fecit etiain Elmsteius in censura Hecubae Porsoli. p. 25 ed.
195쪽
XXIV. 3Tουτον μῖν Ουν καλιυς διεπονίκισας λογον. Eumol. M. p. 269 l. Λιαπηνικίω ἀπατω ματινος ουτον - λογον ειρηται ἀπο τῆς πηνἐκης η ἐστι περιθετὴ οuη, ως η φενάκη ἡ τους συντας ἀπατα ιυς φυ- σει υσα. τινἐ δἐ το ποικίλλω ἐξηγουνται Idque ad Cratin locum multo accomadatius. Particulam v de conle-etura addidi. XXV. Etymol. . p. 40 39. 'Eφετ ινδα oνou παιδῶς, τενακικως ως γα ' λαστοφανης Equit. 862 φησι τοοστρακινδα, παρα το στρακον ἀναπλάσας, αἰνιττομενος τον ἐξοστρακισμον ουτω κρατινος ἀνέπλασε το ἐφετίνδα παοὰ τας ἐν τοις δικαστηριοι γενουένας ἐφέσεις παραουν την σεσιν ἐφετiνδα παιδιάν, κατα τροπην του εις τ και γαρ ἐφετης λεγεται ὁ πέMπων την φεσιν Nisi haec ad Cratetis Παιδιὰς pertinent, quae T. Hemsterhusii sententia est. V. Itist erit. p. o. XXVI. Eχων το προσωπον καριδος μασθλητινης. Etymol. . p. 49 40. Καρις ιυς παρα Κρατινα Ἀχων - μασθλητινης ἀνr του δερματiνης. Eundem versum ex Eupolidis Λαγαοις affert Athen. III p. 1064, ubi, additum est anto προσωπον quod reexpi Fortasse memoriae errore ex Cratino versum citavit Eumologus.
196쪽
μων Κρατινος, δασυν χιών - κηροβι ἐσθίων. diium κηρυμων et κηουμ eorrexit Eulenhamplus Annot ad Ebm. p. Is Vo mcillustravit oestus oecon Hippocr. p. 365. Cratini verba, quae lambicis numeris inclusi, eodem iure ad
trochaicos numeros revocari posse apertum est De aententia mihi non satis onstat. Num sursurum esu eapillici Mementa capere putabautur Ridet, ni fallor, Eueratem Μelliensem, quem κυρηβιοπωλην voeat Aristophane Fragm.5 o hominem toto orpore hirsutum Photius p. 56 --
λιτέα κάπων 'μιστοφάνης ἐν ἡρα λέγει ἀντὶ του κράτης, ἐπεὶ δασυς ἐστι. καὶ γαρ αρκτον υτὀν ἔλεγον. XXVIII. Eumol. . p. 18 in ΣκιρωθῆναM φαμὸν ἐπὶ του ρυ- που του σφοδρα ἐμμένοντος καὶ δυσεκπλυτου. Σωφρων ἐν τοις γυναικείοις τροπαὶις Πρὶν αυτὰν ταν νόσον εἰς τιν μυελὼν ηιρωθῆναι. Σκιρον ὁ τῖν ἀηδῆ ρυπον καὶ κρατινος λάγει. Rectius scribitur σκιρος, quod de sordibus easeo adhaerentibus dixit Eupolis apud scholiastam Aristoph. 925ret τροφαλις ἐκειννηὶ ἐφ' υδωρ βαδi ι σκιρον Im μου νη. CD. Hesyebius, κειρος ρυπος, καὶ ὁ δριμυς τυρος si ι- λητῶς ὁ την πορρωδη γῆν. Ubi ρυπωδη legendum esse monui apud Bachium ad Phil. p. 272.
Eoπροσωπολησθ' ὀνόματος ουδῖν ἐπὶ χειρας Ιερων. Eustathius ad Hom. p. 430 2 r τε δ ρογα φειος ειπη, παDοιμίαν ποιεῖ τὴν λέγουσαν ἐπὶ χειρας φέρειν ἡγουν ενδοξον εἰναι , ως ἄπο των μεγάλα φασιν ἱμάτια ἐχόντων, μειγνα εἰναι τὴν ἐπιβολήν. ατινος υπροσωπος - φερων, γρουν ου μέγα χων νοαα ουδῖ φαινόμενος κατὰ τους υτε μεγαλείμονας ς καὶ ἐπὶ χειρων*ερειν τὰς Ψ Grotius Exeerpus p 9 vertens Nomius
197쪽
es speeios . atqui nihil est quod manibus feras, ον auamc
ἔφη. evehius, αυστις η ἔκφυσις των σταχυων. πυ-οοὶ ὁρ- ιενοι, καὶ χορτος το δ αυτο καὶ ἀμφίκα στις καὶ ἐπω ον ηMητρος Κρατῖνος ὁ ἐπὶ του μ ριου ταγν αυτο. Uter vera rettulerit ambiguum est. Suspicor tamen apud Eustathium pro σφυν legendum esse ποσθην. D. Umol. . p. 90 3I 'AWiiκαυστις ηορεινὴ leg ωριunio κριθὴ ην ημεις ευστρα καλουMεν. καὶ ουτω ἐν οἱ τραγικoi, οἱ ὁ κωμικο τ αἰδοῖον ἀαφίκαν τις sic , ἀπ του περικεκαῖσθαι Similiter κριθηde pudendo virili dicebatur teste schol Aristoph. Pac. 965rτο των ανδρων Moιον κριθὴν λεγον, το ὁ γυναικεῖον βωσον fort. ορτον . lne κριθων de homine libidinoso apud Hesychium s. v. XXXI. Mupειν τον αλεκτρυον Ου ανέχονται. Eustathlus ad Hom. p. 14 9 43 ἀλέκrορος καθα καὶαλεκτρυονος ora παρ' ἄλλοις ἐν πολλοις χρῆσις, καὶ παρα Κρατiνω ὁ φασὶν ἐν τυ Κοκκυζε ιν τον ἀλεκτρυόναον ανέχωνται, ἡγουν ἔδειν ως αυτυ εθος Phrynichus Bevh. p. 2 21 εἴδειν ἀλεκτρυονας ' Arrικῶς τι ὁ κοκκυζειν κωμικοὶ λέγουσιν. xXXII a. Eustathlus ad Hom. p. 148 28 αἰγυπτιάζειν ronoνουργειν καὶ κακοτροπευεσθαι, ust o κωMικος, φασι Κροτινος δηλοῖ. Aliorum exempla attulerunt alchen ad Theocr. Adon. p. 35 et Th. Bergkius Comment. p. 262.
198쪽
Eustathlus ad Hom. p. 1669 6 τον ωρον ιδαμεν σάνναν καλεισθα ως ἀπο τινος κυριου νουατος. καὶ παραγεται Κρατῖνος κωμωδῶν τοιουτον τον Θεοδοτίδην σάνναν. Vocem σάννας pro χωρος idem ex Cratino e signavit p. si et I 6 2I. Item holius Lex. p. 9920 Σάνναν το μωρον. υτως ματινος Theodotides Cratin fortasse is est cuius filius Nicostratus commemoratur
tur de suum stabulo, μο υβαλοι ἄνω αυλιστηρια. Neque aliter Photius Lex. p. 55 3 μο υβαλοι εν οις οἱ συες ευνῶ ονται. quae spectant haud dubie ad nescio inlusscriptoris locum, in quo σταθμοι συο υβαλοι eommemorati erant Cratinus autem λογον συοβαυβαλον dixisse videtur de armine inculto et neonelnno, qualia subulcorum sunt quibus illi sues demuleent et consopiunt. Συβωτικὰ ἐλπeommemorat Pollux IV M. Versum Cratin Th. Bergulus
ita supplebat, λογος οστις πῆλθ' ημας ἀμαθῆς, βαυ- βαλος εστιν ἀληλος.
199쪽
Eugratius ad Aristot Eth. Nieom. p. 65- ἀλλὰ καὶ ' χἰDγχος και Κρατινος καὶ Καλλέμαχος ἐν τοις ἐπιγραμμα-m ααρτυρουσι πιο eri ην εἶναι 'Oμηρου- ποίημα. Ubi Archiloeho Aristophanis nomen substituit Ruhnventus ad Velles. Pal. I 5 p. 20 allato Aulum s. I cum schollis.
Quae perquam ingeniosa conlectura est Cratinus Homeri Margitem fortasse in Archilochia commemoraverati
Grammattens Behu An d. p. 336 15. υγιος ὁ σε- σαιος καὶ γων τ σε σαων καὶ τίυιον λέγοιτο δ' αν καὶ α γιος ὁ μαρος, ἀπο-ο αγους, ιυς Κρατινος quo Ioeo qui utitur Ruhnkevius ad Tim. p. I pro ματινος exhibet μάτης. Eandem adiectivi αγιος significationem ex antiquis grammaticis affert Eustathius ad Iliad. p. 135 59rουτι καὶ γιος παρὰ τοι παλα- ου μονον ὁ καθαρος, μι xDος, διὰ το του γους διπλοσημον ' ξ ου καὶ ὁ ἐναγης καὶ λευαγῆς. Nimirum διον, ut Latinorum sacrum, proprie dieitur quidquid animum admiratione e eellit; in duplex nata est significatio, qua et venerabilem et detestabilem denotat. CD. Hanoulum Exere. I p. II sq.
XXXVI. Grammatieus Behu Aneed. p. 339 30. 'Aγροβοας ἀνηρ ὁ ἀγροίκως φθεγγομενος καὶ - ἀσμιος καὶ ἐμ-Wλῶς. υτι Κρατινος. Eadem omisso Cratini nomine Phonictus Bevheri P. 1 in. XXXVII. Grammaticus Bevh Anecd. p. 346 I. Ἀδωνιος Φε- ρε-άπης πεν ἀντὶ του 'Aδώνιδος λεγει δἐ τὴν αἰτιωτικὴν τιν 'Aδιυνιον ουτο ὁ καὶ λάτων καὶ Κρατινος, ἀλλὰ καὶ Αριστοφάνης καὶ ἔρεροι. λεγουσι ὁ καὶ Ἀδωνιν αντον πολλάκις. Formae 'Aδώνιος pro υδωνις nullum
200쪽
hodie exemplum snperest, is forte apud Plutarct Erot. p. 56 e, ubi num vulgo legatur Ἀτται τινὸς καὶ - παιοι, novissimus editor h. Berghil eonlecturam 'Aδ υνιοι probavit. Nescio tamen an editam lectionem tueantur glos-llae Hevehit, 'Aδοναῖον - τὰν αδην 'Aδωναῖος Πλ
Quibus onsentit Suidas, 'Aδωναιος ὁ πωτὀ αδην. p etant hae ad graecanicas Adonidei cultu superstitiones, in quivus Adonidem pro insernali de habitum et eum AJη vel 'Aiδωνει permixtum esse haudquaquam neredibile est. Neque nepte eum illo 'Aδωναιος ompares hebraicum
xXXVIII. Grammatiens Bevh Anecd. p. 354 25 Αἰγείδεου θέα καὶ ἡ παρ' αιγειρον θέα 'Aθηνησιν αἴγειοος ἐν, ἐς α σίον τοι κρια ἐπήγνυντο εἰς την θέαν προ τολμα τρον γενέσθαι. οντι κρατινας. Idem p. Is 15 'An αἰγείρου θέα καὶ παρ' αἴγειρον ἡ π τιον ἐπ-
των. ιγειρος γαρ πανι ἡ του θεατρου, τ' ἐς οἱ μὴ ποντες τόπον θεω υν. Similiter Hevellius Photin et Etymol. Μ omissa tamen Cratin mentione. V. H. Bergia
Aκουε, σίγα, προσεχε τὰ νουν, δευρ ορα. Grammatiens Bevh Aneed. p. 3 2 8 υκου σίγα. ρατῖνος -οου σθα - δευρ' ὁρα Idem p. 369 15. A vir αντὶ του σίγα. ρατινο, οἷον τόπον δίδου δια τῆς σιγῆς τῆ mii, ubi verba ἀντὶ του ante Οιo transponenda viden-