장음표시 사용
201쪽
stri se Aristophanes Thesm. 382 σιγα, σιωπα, προσεχετον νουν.
Grammatieus ekk. necd. p. 3 4 19. 'Aλαζων μεργηφανος, νευστχὶς καὶ κομπαστης. υτ ματινος. XLII. Grammaticus Behh. necd. p. 40 12. νθρώ τος λυπηs λογχς σημαίνει δἐ ὁ λυπου δια τολυγει τους πέλας ματῖνος. Eadem Suidas vol. I p. 2I .. XLIII. Grammaticus euh. Aneed. p. 40 II. υνοργοι ἀντὶ του ανε οργῆς. ρατινος. Eadem Suidas. XLIV. Grammatieus Bevh Anecd. p. 10 31. 'Aνταναγνω- νας ου ἀντιβάλλειν leg ἀντιβαλεινὶ ' ουτω oαεινος. Phrynichus Praep. soph. p. 27 I0 Ἀνταναγνῶνα χρησιμον, ου ἀντιβαλειν ovo ἀντεξετασαι. Apertum est hoc dieere grammaticos, ἀνταναγνῶναι dicendum esse sensu comparandi vel explorandi. Cir Phrynichimel. p. 2IT ibique obeckium. Frustra igitur Th. Bergvius Comment. p. 258 seribebat
xLV. Grammaticus Beliv. necd. p. Ilio. 'Aπαλλάξας rἀντι του πεισας ἀποστηναι φαεινος καὶ Λημοσθενης καὶ ciLλοι. Eadem Suidas et Zonaras.
202쪽
Grammaticus eIL Anecd. p. 30 3. 'Aποκριπάμενος ἀποσπεισὰφ νος ουτω Κρατινος Th. Bergkius Comment. p. 258 corrigit 'Aποκρινάυενος, ἀποσεισάμενος. Sed aliud magis reconditum latere videtur.
Grammalleus Bevh Anecd. p. 33 21. 'Aπορεῖν καὶ,φακελιζειν τω δεινώ, το μῖν σνακελίψειν τυγιιαίνειν ἐστὶ καὶ διὰ τοιτο σπῶσθαι Κρατῖνος. Eadem Suidas vol. I p. 290. Pro δεινῶ quod sanum videtur, Th. erg-ksus Comment. p. 258 scribebat diνω.
203쪽
ατῖνος Σαιρ ι μέγ' ἀχρειογελως - ψοφηUM 'G-ταυθα γαρ iaοίως, τρίτον τέτμηται τοῖς Ἀρχιλοχείοις, τὰ δ προ αυτο δυο, πο συλλαμς. Ad Archiloehos Cratini hae rettulit h. Bergulus Comment. p. 9 et ante Berghium tam aspius Comment de Eupolidis Civit. p. 08, qui quod ipsam vocem ἀχρειογελως ad Arehilochi nomen
spectare dicit, haud dubie locatus est Berghium autem, xlm metri similitudo, quae his versibus eum Archilochorum Fragm X intercedit, movit ut eos Archilochis adscriberet, eui argumento non nimium tribuerim Turnebus in ephaestionis loco post Cratini nomen inseri verba ἐν τοῖς τοιου- τοις quod additamentum si ex libris manuscriptis petitum est, ortasse fabulae eontinet nomen ἐν τοῖς Πλουτοις. Iutat autem his versibus horus spectatores, quos similiter alloquitur Plato in antriis apud ephaestionem XV p. Irχαιρε παλαιογονουν ἀνδDων θεατων συλλογε παντο-
A magna cum voluptate Athenienses sapientiam suam et prudentiam publice collaudari audiebanti niue Aristoph. Ran 6 5:
204쪽
δας ἐμ ς, τον πολυν ὁ φουένη λαουν χλον ου σοφίαι μυρέαι καθηνται. Demosth. οl3nth. III p. 32 καὶ - είπεῖν τα δέοντα παo'υμῖν εἰσιν ανδοες Αθνναιοι δυνάsιενοι, και μναι παν- των uεις ὀξυτατοι τα ρηθέντα. inique lia etiam novae comoediae poetae, . . Menander Adelphis p. 5:θεος ἐστι τοι χρηστοις ἀώ
CD. Bergkium l. l. p. 10. s. I ἀχρειογελως ad nugas relinodasque allorunx poetarum sacellas, quibus populus faelles aurea praebeat, spectare vidit Doederi inius noster Leet Hom. p. s. Suidae glossam, --όγελως νθρωπος ἐά τοῖς ἀχρηστοις καὶ ι σπουδαίοις γελων και ροιρυνν, attulit tam Gaissordius. Eadem iisdem verbis leguntur apud Grammat. Bevh Aneed. p. 5. Quod autem ineptiis populum delectari dieit, quem proximis verbis a sagi citatis mentisquo acumine praedicat, id nihil offensionis habet solent enim poetae rigua aptandi caussa diversissima coniungere. Dissicilius e pileat eur ταις ἀειμαι populum gaudere lubeat Rasplus Comment de Eupol. iv. p. II fabulam in repotiis versari dicens paullo obscurius loquutus est. Suspicor tamen eum hoe dicere voluisse, sinxisse Cratinum actionem sabulae incidere in repotia nilii Cratinus ἐπίβδας, de qua voce nota est nhnkenii ad Tim. p. I20 disputatio, translato sensu dixisse videtur de fabula sua, quae in ceterarum fabularum
commissione tertiam locum sortita erat. Figurato sensu
eodem verbo usus est Pindarus Pyth. IV I 0: ἐντέ ριἐν θνατῶν φώτας κυτεραι κοδος αἰνῆσαι - δίκας δολιον, τραχειαν ρποντων προς ἐπιμαν Mως. In lectione constituenda sequutus sum Gaissordium Turn.
μέγα χρε γέλως υιλετης ἐπιφαις. d. Flor μέγ' χρειο- γελος ὁ ψταις. Cod. C pro μιλε ταῖς habet φλε ῖν. ceterum apud Gaissordium ipso invito, opinor, ita distinguli
205쪽
putaret. - s. 3 ipsius theatri sedes esse, antiqua appellatione in communi sermone servata, recte monuit Berg-kius. Similiter lapideae speetantium sede vocantur pure apud Aristophia Aeliam tari στωῖνro rusi δοκεις ἐλθοντες αλληλοισι περι-- τον ξυλου. Et oυπι τῶν ξυλων ab Hermippo comico apud schol Aristoph. Av. 155 vocari videtur ut istorum sedilium eura commissa erat. D. Pollux IVG2l. Itaque κριων φον de applausu reete interpretari videtur Hergkius illud autem non intelligitur, quomodo theatri applausus populum beare dieatur. Ferremis ipse poeta eo applausu beari diceretur Fortasse igitur pro si legendum est ιε, ut populi applausu se mirum quantum delectari dicat Cratinus. m. pro λατό σε
voL II p. 133 monuerunt plures. Non cohaerere eo fiet tentiae perpetuitate apertum est, quamquam ex una eademque fabula et parabas petitos esse non negaverim. s. Ilibri ἔφασκε Βαντίδνης Correxit auritus. De ephantidis versu dixi p. 13. quem quo consilio Cratinns suae sabulae inseruerit hodie discern non potest. Aeque enim assentior h. Bergula, qui Craunum de artis comicae deprava-uone eonqueri atque deii eo ephanudis verbis usum esse
206쪽
staiult, ni humilem istam et antiquam comoediam, qualia Eephantidis fuerit. significaret quod quomodo ex Cratini
versu me possit non perspicio. Idem s. 2 horum conqueri existimat, quod neeessitate coaetus sit omnes sabulas,
vel pessimas agere. - g. 3 aequales noetanis Putring -
nisestum est A Schoentonem, quod Calliae comici cognomentum fuisse quaest foen. I p. 40 ex Suida domi, vhoe ipso etiam in his Cratini versibus intelligendum esse indieavl ist erit p. 213. Eadem Th. Bergvi Comment. p. II sententia est et, qui utroque nostrum prius ea de re admonnit, Gaissordii ad Suidam . &λDας Sed de Xenio vel enia neeps ludicium est Berghius aut Aristophanem aut Phrynichum intelligendum putat, quorum utrique pere- grinam originem exprobratam esse constat. Charonis ompellatio quid sibi velit nemo dum docuit. I locus exis chiloctis pellina esset, quod propter Cratine metri usum suspieatu est Bergilius, Charonem intelligerem eum, quocum inimicitias exercuit Archilochus Aristoteles Rhet. III γ:
Herodianus Philet. p. 44 Pierg. υπει Ἀθηναime. καὶ ὁ Κρατῖνος Αρχων εἰμὶ νυν 'Aθηναίοις γα . τι καὶ κατὰ τους νομους ἡ σή Λ sorte haec ante illam legem de archonte in scenam non introducendo scripta sunt Ex Cratini ambo Genla γαρ vel similis quaepiam exciuit
207쪽
terpretatur de muliere quae vel totius pagi impetum et con- vieta sustineat. Simile compositum est γεγωνοκωμη de mulier quae pagum lamore implet. LV.
nomen BDεὰ scriptum est. Hevehi locus, ex quo ream
Thraces oppidum suisse liquido intelligitur, fugit Wlehersium Fragm. Theopompi p. 215. LVII. HesyehIus, ιάλαος οἱ μῖν ἐπιμυλιον δαίμονα λιλοι δἐ παιδιὰς ειδος, ἐν fi διαλέγουσι τὰς ux νους βουλεται δῖ λέγειν ὁ ματῖνος τὀν ἔσχατον των πορνων. Ut Θωλαος ab Hesychio venisse non credam, ordo iterarum aest, qui postulare potius videatur διάλυτος, eaque vox utrique signitie lion subiectae aptari non difficulter poterat reerte διαλυειν wήφους aeque dicatur ae διαλέγειν, calculos Intricatos expedire. memsterhusius. Apertum est hae non magis sus ere quam quod Albertus putabat, illud δωλαος ex μαχλος corruptum esse. s. ossius seribebat 3ιαλωος. Sed διάλωος aut διαλῶπος qui scribendum coniecerint, ut narrat h. Berghius Comment. p. 260, novi neminem. Ipse
probat editum διάλαος, admonens vocis λαί, quam ἐπὶ τῆς αἰσχρουργiας die adnotat Hesychius, et eomplurium verbornm eum illo λαὶ ompositorum, de quibus docta est ann
208쪽
tatio Rulinventi pist erit. I p. 86. Sed illud λαὶ nisi lutilo nominum, quibuseum coniungitur, non poni solet. LVIII. Hesyebius, Avσβρακανον δυσχερές. μαχανα γαρτα αγρι λι χανα ἔσει ὁ δυσπλvrα λέγει οὐ φαεινος
δυσκατανοητον οἱονει δυσνοητον Pro δυσπλυτα codex habet δισπλωτα Fortasse lotur seribendum δυσληπτα, et δυσλγηπτον pro δυσνοητον Zonaras Lex. I p. 5 βρακανος δυσληπτος, δυσκατανοητος Seilicet ab obsoleto βρακειν, quod per συνμναι explicat egychlus. Idem Βρα- κεψ συνεις, De quo admonuit Is Vossius. Sed δυσπλυμ tenet etiam allatus ab Alberto Suidas, υσβρακανος δυσκατανοητος si κανα γαρ αγρια λάχανα δυσπλυτα Eumol. m. p. 29 4 r vis oνακος δυσκατανοητος βαρνακα γαραγοι λαχανα δυσπλυτα, quo loe propius vero S apud Titimannum ad Zonaram habet δυσβαρκανος, qua forma sana quis uti potuit pro δυσῆίκανος. h. ergkio Comment. p. 260 Cratinus dixisse videtur δυσκαρβανον καρ- μνος barbamus, idque interpretatur quod aegre inteuigi potest. Sed dubito num recte.
testimonium de ortygometra asseratur Chiron. r. XV Schweighaeus erus Cratinum illud δυσθαλκὶς de ipsa illa or- uometra dixisse, atque ex Crativo Alexandrum idem epitheton ad eandem avem transtulisse auspicatur. LX.
Hesrebius, Ἐλλοπιδας η ἐξις παρα Κρατίνω γέγονε di παρα τους ἐλλονς καὶ λίγει κοινως ους νεβρους
209쪽
e. ος στρουθον ἡ νεοαους νεως ἀπο του ἄλλεσθω. Rectius ἐλλοποδες scribitur apud tymol. . p. 33 3or ἐλλοπο δε και ἐλλοι οἱ frρουθοὶ καὶ οἱ νεβροὶ ἀπο τουαλλεσθαι AED. arsten ad Empedoclem p. 2 l. I. Hesyelitus, Νοοσακις τραγος, παρα Κρατινοο 3M μος ήκουεν ἀπο τῆς κορσχὶς Κορσαι γαρ τῆς Κιλικίας. Salmasiua κορσάτης . Stephanus Forsan quoniam tonderi hire solent et inde fieri cillela.' Non expedio.
pro κύμινδιν substituisse monuit cetera retinentem, quia χαλκὶς pro tym ratione, ut αργυρις et χρυσiς, vas vel instrumentum aeneum significare possit. Itaque Cratini hieversus fuit: λαλκίδα κικὶ σκουσι θεοί, ἄνδρες ὁ κυβηλιν. Quem qui de Lampone intelligit et ad ραπέτιδας Cratini reserendum esse dicit h. Berghius Comment. p. 8, mihi quidem sententiam suam non persuasit.
210쪽
ατινος Ω ανι τὴν μασχάλην αιρειν, καταμωκώ - μένον ταις χερσίν. Cis Proverb. Bodlei. 25. ubi testine ατινος ανι τὴν μασχαλην-rρεις, ἀντὶ το κωθα νιλ Inraevehi loe duo in unum coniunctos esse augH- eo artieulos, quorum primus desinit in verbo λέγειν pro
quo γελῶν vel simile quid legendum videtur. LXV.
Hevelitus, Σκυθικῶς κρατινος σκυθικον ἔτη τον 'Iππον ικον δια το πυρρον εἶναι καὶ ω ξανθὶζονται ι γυναικες καὶ θίπτουσι τ ερια. Rubicundam Hipponiel aciem risit etiam Eupolis Capris apud Hevellium a. v. ἐερενς Λιονυσον. eo σκυθικον Scaliger ad Varr. L. L. VI p. 232Bip. seribebat σκυτικον. Sed vide schol. Theocr. M M.
LXVI. II relidus, o ei λα Ἐκφαντῶδες Κρατῖνος τον
'Eκφώνrιδος ουτως εἰπεν auro et o AOριλλον. Ita eodex. Nusurus οριαν ' φανrιδος. Disseruit de hau glossa, sed neglectis odicia leeilonibus, Naakius Choeri p. 6 . Serl-bendum videtur Xοιριλεκταντidης K τινος οὐ κταμτidu Oυτιυς ειπεν, δια ον οιριλον Eephantidem, quem in fabulis scribendis a Choerilo servo adiuvari criminabantur IIbu erit. p. a ), Cratinus non inepte Choerileephantidem appellare potuit, cuiusmodi composita satis multa habent poetae omles. Ad eandem hane ephantidem inter et Cratinum simultatem spectare videtur glossa evehit, ' χε- χοιριλωμένη o XoΨιλολουσα quae verissime Naevius de eomoedia luterpretatus est, in qua nihil hoerilaum Eallet. Ita scilicet suam ipse aliquam fabulam appellaverat Cratinus. Pro ισα quod Th. Bergulus Comment. p. 56 Conlecit Μουσα, certe non necessarium est. ephantidae contra comoedia appellari potuit ἐγκεχοιριλωμένη, quod idem nobis servavit Hesrelitus, 'κεχοιριλιομένην λιπών. Ita enim eorrexerunt odicia lectionem 'Eγκεκυριχωμνην: