장음표시 사용
12쪽
Cieero qui ab ineunte aetate philosophiae operam dedisset.
quum ceteras philosophorum scholas earumque decreta cognovit, tum inprimis ad Academieorum rationem disciplinamque se applicuit, non solum propterea, quod eorum praecepta proxima ad veritatem accedere viderentur, sed etiam, quod eorum consuetudine de omnibus robus in utramque partem disputandi maxime oratorem ali adiuvarique sibi persuaserat. Itaque in orator ad M. Brutum fateor, inquit, me oratorem, si modo sim , aut etiam quicumque sim, non ex rhetorum incinis sed ex Academiae spatiis exstitisse. Illa enim sunt curricula multiρlteium variorumque sermonum, in quibus Platonis yrimum iu ressa sunt vestigia, sed et huius et aliorum miloso horum disputationi rei exagitatus maxime orator est, et adiutus. Quum igitur Cicero defensionem laboribus senatoriisque muneribus aut omnino aut
magna ex parte se liberatum videret Tusc. I, I quippe quum post bellum civile, Pompeio devieto et ocelso, is esset reipublieae status, ut eam unius Caesaris consilio atque eura gubernari necesse esset de N. D. I, O, primum ipsius rei publicas causa philosophiam Romanis explicandam putavit, magni existimans intereme ad decus et laudem civitatis, res tam graves tamque praeeinras Latinis etiam Iiteris eontineri, deinde etiam ad animi aegritudinem leniendam sortunae magna et gravi commotam iniuria , melius nihil facere posse sibi visus est, quam si se non modo ad legendos libros, sed etiam ad totam philosophiam pertractandam dedisset.
13쪽
Postquam igitur in litiros, quem inseripserat Hortensium, universam philosophiam collaudaverat, ad eiusque studium eo hortatus erat, eontulit sc ad Academicorum doctrinam explieandam, quod eorum genus philosophandi minime arrogans maximequeri Constans et elegans arbitraretur. de Dioin. II, i . Haee Λeadem lea initio duobus libris eomprehenderat, in iisque Caiulum, Lucullum, Moriensium disputantes induxerat. Et hos quidem litiros in in ante mensem Sextilem A. V. 7o8 Attieo miserat describendos: qui quum Ciceroni seripsisset, M. Terentium Vnrronem hoe moleste serre quod ipsi in eius libris loeus nondum datus esset, inprimisque alium Ciceronis amicum quem ipso Brutum esse suspicabatur ab eo γλιemmiori; Cicero qui inmpaullo ante sermones illos ad Catonem Iirutumque transferre coeperat , ' quod eorum argumentum non satis cadere videretur
in Catuli, Luculli, Hortensiique personas iam ieetis Attici literis aliud eonsilium cepit eosdem libros ita restigendi, ut Varroni paries Antiochias tribueret, sibi autem Philonis sumeret. Itaquo ex libris duobus quatuor feeit, ita ut totum opus, quamvis inultis detractis, grandius fieret: mulla vero splendidiora, breviora, meliora serent. Finxit autem dialogum habitum esse ici
Cumano, quum etiam Pomponius Atticus interesset. Quae quum e Ciceronis epistolis ad Altiuum scriptis optime cognoseantur, ipsos earum locos, qui hanc rem attingunt, una eum epistola Ciceronis ad Varronem, quam libris quatuor Λcademicorum, ad eum missis, comitem adiunxerat, temporis ordine servato, hie adponemus.
Eoc epist. ad All. XIII, 3a. Torquatus Romae est h. e. lib. primus de Finibus honorum et malorum in quo est Torquati disputatio ; iussi tit tibi daretur,
Cattilam ei Luctilium ut opinor antea scit. Romam miseram alibrariis meis deseribendos. ui sunt duo Aeadem leorum libri ex editione priore, quorum primus Catulus, alter Lucullus inscri- pius erat. Hos igitur libros iam ante mensem Maium absolvit). His libris no- prooemia sunt addita, qtiuus eorum uterqueliandatur. Ex his prooemium Luculli exstat, alterum in Cutuli laudem cuim ipso libro, qui erat Aeadem leorum priorum primus,
14쪽
Quod ad me de Varrone scribis, scis me ante orationes, aut aliquid id gentis solitum scribere, ut Varroncm nusquam POSVm intexere. Postea autem , quam haec comi ριλολογωτορα, iam Varro mihi denuntiaoeriat magnam sane et grauem προπο γησιν. Intelligi
videntur Varronis libri de lingua Latina, non multo post Ciceroni ab eo inseripti P. Biennium praetoriit, quum ille Καλλιππιδης
assiduo ctirsu cubitum nullum Processerit. Ego autem me Para
bam , ad id quod ille mihi misisset, ut αυτω τω μειρω-λclas. si modo Potuissem. Nam hoc etiam Hesiodus adscribit αἴκε δύνηαι. ne illam rapi τιλι v συγ riv libros de finibus honorum et malorum sane mihi Arobatam , Bruto, ut tibi placuit, despondimus; idque tu eum non nolle mihi scripsisti. Ergo illam ἀκαλ- in qua . homines nobiles illi quidem Catulus scit. et Lucullus sed nullo modo philologi i. e. in philosophando eruditi et exercitati nimis acute loquuntur , ad Varronem transferamus. Etenim sunt τιοχι , quae iste ualde probat. Catulo et Lucullo nisi malis cum Grenovio legere Catiatam et Lia ctillum alibi reponemus; ita tamen si tu hoc probas ἰ deque eo mihi rescribas Melim.
Commotus tuis literis, quoa aia me de Varrone scr*seras, totam Academiam ab hominibus nobilissimis Catulo et Lueullo abstuli, transtulique ad nostrum sodalem, et ex Mobus libris contuti in qualtior. Grandiores Aunt omnino , quam erant illi :sed tamen multa detracta. Tu autem mihi Pe olim scribas, qui intellexeris illum ωelle. Illud Dero utique scire cupio , quem intellexeris ab eo ζηλοτυπεῖσθαι quod illi potius quam sibi librum inscripserim nisi sorte Brutum; id hercle restabat; sed tamen scire pereelim. Libri quidem scilicet illi quatuor Academic rum ita exierunt, tit iu tali genere ne apud Graecos quidem simile quidquam. Tu illam iacturam ferre aequo animo, quoailla, quae habes de Academicis scit. prioribus, Catuli et Luculli nomine inscriptis frustra descripta sunt. Multo tamen haec erunt splendidiora, breviora, meliora.
15쪽
Ea epist. ad AIL XIII, a G. Illam ακαδη trarias totam ad Varronem traduximus. Primo fuit Catuli, Luculli, Hortensii. Deinde quia παρα το πρι πον Didebatur, quod erat hominibus nota non illorum qui md παιδευσία, sed in iis rebus ἀτρι sita, simul ac ueni ad Oillam, eosdem illos sermones ad Catonem Brutumque transititi. Ecce tuae literae de Varrone. Nemini Misa est aptior Avτιόχεια ratio. Sed tamen Delim scribas ad me, Primum placeatne tibi aliquid
ad illum , deinde si placebit, hocne potissimum.
Ex epist. ad Au. XIII, i . Illud etiam atque etiam consideres uelim placeatne tibi mittiau Varronem: quod scrimimus. Elsi etiam ad te aliquid pertinet. Nam scito te ei dialogo adiunctum esse tertium. O inorigitur consideremus ; etsi nomina iam facta sunt. Sed Mel induti l mutari polrunt. s. Ex epist. ad Att. XIII, 18. Ego interea admonitu tuo 'er Et sane argutulos libros ad Varronem: sed tamen exvecto, quid ad ea, quae scripsi ad te: primum, qui intellexeris eum desiderare a me, quum ψs homo πιλυγραγώτατος, numquam me lacesaisset; deinde quem ζηλοτυπεῖν, nisi forte Brutum, quem si non ζηλοτυπεῖ. multo Hortensium minus cui inseriptus erat liber de philosophia aut eos qui de re Mlica loquuntur comnes iam mortuos , quos Cicero in libris de republica induxerat loquentes .
7 Ex epist. ad All. XIII, i 9. In Varrone ista causa me non moreret, ne Midear νιλωοξος i. e. amator illustrium virorum . Atticus enim scripserat, si
in lihris suis semper vellet Africanos et Laelicis, aut Catulos et Lucullos loquentes inducere, fieri posse, ut hominibus viai .
16쪽
deretur nimis ambitiosus esse in viros clarissimos sis enim constitueram . neminem includere in dialogos erarum , qui Miserent; sed quia scribis et desiderari a Varrone, et magni illum Gestimare , eos confeci ἰ et absol i nescio quam bene, sed ita accurate, ut nihil posset supra, Academicam omnem quaestionem libris quatuor. In eis quae erant contra αππαλσψ ora praeclare collecta ab Antiocho Varroni dedi; ad ea ipse respondeo Philonis partibus mihi assumptis ; tu es tertius in sermone nostro. Si Cottam et Varronem fecissem inter so disputantes, ut a te proximis literis admoneor, meum προ- v eraria Hoc in antiquis personis sua ter si, ut et Heraesides in multis et nos in sex de re istica libris fecimus . Quae autem his temporibus seripsi, Mim in Ov morem habent; in quo sermo ita inducitur ceterorum, in penes ipsum sit principatus. Ita confeci quinque libros περὶ ri v, ut Epicurea L. Torquato, Stoieci M. Catoni, Περιππ-- M. Pisoni darem. Aζηλοτυπιτον id fore putaram . quod omnes illi decesserant. Haec Academica, ut scis, cum Catulo, Lucullo , Horten xio contuleram i. c. me cum istis disputantem induxeram. - Sane in Personas non cadebant. Erant enim λογικώτερα, quam ut illi de iis somniasse umquam derentur. Itaque ut legi tuas de Varrone, iamquam ἐρρο ova rei ui. uetitis esse nihil νotuit ad id philosophiae genua, quo
ille maxime mihi delectari Midetur, measque Partes, ut non sim consecutus ut alverior mea causa videatur. Sunt enim -- hementer πιθανa Antiochia: quae diligenter a me e ressa, acumen habent Anti hi r nitorem orationis nostrum; si modo is est aliqvis in nobis. Sed tu, dandosne putes hos libros Varroni. etiam atque etiam videbis. Mihi quaedam Oeeurrunt scit. eur non dandos putem ι sed ea coram.
Ex epist. ad Att. XIII, at . Nunc ad rem ut redeam, inhibere illud tuum, quod Ide mihi arriserat, Mehementer displicet. Est enim Derbum totum nauticum. Quamquam id quidem sciebam ἰ sed arbitrasar sustineri remos , quum inhibere remiges essent russi. Id non e se eiusmodi didiei heri, quum ad Millam nostram uaris amelleretur. Non enim sustinent, sed alio modo remigant. Id ab μοχ nremotissimum est. Quare facies ut ita ait in libro, quemadmo-
17쪽
dum fuit. Dieet hoc idem Varroni; si forte mutarit. Nec est melius quidquam, qαam ut Lucullus
sustineat eurrum ut honu' saepe agitator equosque.
Semper Carneades προβολην pugilis et retentionem aurigae similem Iacit ἐποχ'. Inhibitio autem remigum motum habet, et M hententiorem quidem remigationis narem Consertentis ad mmim.
His verbis Cicero respicere videtur locum illum in Aerdem ieis prioribus c. 29, ubi Lucullus ait: Ego enim ut agitator calliadus priusquam ad Inem Meniam , equos sustineto. Nimirum Atticus Ciceroni suaserat, ut verbum ista ti, Iatino vocabulo λ- hibere , et iποχην verbo inhibitio exprimeret. Cicero ei obsecutus illo loco Acad. pr. II, i 8 in verbis: α Ex his illa necessario
nata est επινγ, id est assensionis retentio is rescribi voluerat assensionis inhibitio. Ibidemque cap. at . pro verbis sustinen σει Potius omnis assensio malueras inhibenda est potius omnis araensio. Postea vero quum intellexisset se verum usum inhibere, quod esset totum nauticum, ignorasse, meliora edoctus, rogat Atticum, ut ubique verbum sustinere vel retinere assensum restitueretur. Sed de eo quod sequitur: dices hoc idem Varroni, si forte mutauit, equidam persevero in sententia, iam olim proposita, nomen Varronis h. l. corruptum esse, in eoque latere nomen servi alicuius quo Cicero uti soleret in libris d scribendis; ut Marionis Epp. ad Fam. XVI, t. Nam Ciceronem, antequam libros quatuor Academicorum ad Varronem
mitteret, illi ipsi iam prioris editionis exemplum dedisse, milii numquam persuaderi poterit. Sed quod Faernus et Malaspina Lueulli nomen in Lucilii mutari volebant, id etsi olim milii
arridebat, nunc potius assentior I. F. Gronovio et Goerenxio eo nihil opus esse. Cicero potius hoc dicit: Nihil melius est quam ut Liacullus, quum de ἐποχ' ωquisur, dicat se currum sustinere, idque versiculo illo veteris poetae sive is Lucilius sive alius fuerit exprimi. In eadem epistola ad Att. XIII, at paucis interiectis sequuntur illa. Varroni quidem, quae scripsi te auctore clibros quatuor Academieorum ita propero mittere , ut iam Romam miserim H describenda. Scripsi enim ad librarios, in feret tuis, fi tu Melles , describendi potestas. Ea Mero continebis, quoad φse te vi
18쪽
Ex epist. ad M. XIII, aa. De Varrone, non sine causa, quid tibi placeat tam diligenter exquiro. occurrunt mihi quaedam. Sed ea coram. Te autem ἀσμενεστατα intexui, Iactamque id crebrius. Proximis enim tuis lueris primum te id non nolle cognoDi. - Varroni, simul ac te Oidero, si tibi Midebitur, mittam. Quid autem dubitarim, quum videro te, scies.
Ex epist. ad Att. XIII, a3. Libri ad Varronem non morabuntur. Sunt enim secti, ut oidisti; tantum librariorum menda tolluntur: de quibus libris scis me dialitasse sca. utrum ad Varronem mittendi sitit . Setatu Mideria.
Ex epist. ad M. MIL αέ. Quid tibi ego te Varrone rescribam ' Quatuor sunt in tua potestate scit. quatuor libri Academicorum in totidem membranis seripti, Varronique destinati γ. Θod egeris probabo. Nee tamen αἰ-μαι Πώας: quid enim ' sed ipsi quam res illa Probraretur, magis Merebar. Sed quoniam tu susc*is, in alteram aurem seil. dormio; s. securi sum animi.
Eodem tempore, quo Cicero illas quatuor δι - ἐρας ad Atti- eum miserat, Varroni, si ei placeret, reddendas, simul hanc ad Varronem epistolam adiunxerat, quae exstat inter Epp. ad Familiares IX, 8. CICEIO VARRONI. Etsi munus stagitare, quamois quis Ostenderit, ne ρορulus quιdem solet, nisi concavius; tamen ego ex relatione promissi tui clibri quem mihi te inscripturum ostenderas moveor, ut
19쪽
admoneam te . nctri ut sagitem. Nisi autem ad te quatuor admonitores , non nimis Merecundos. Nosti enim Profecto os adolescentioris Academiae. Ex ea igitur media excuratos misi, qui metuo ne te forte fagitent; ego autem mandavi, ut rogarent. Exspectabam omnino iam diu, meque sustinebam, ne ad temius ipse quid scriberem, quam aliquid accuissem, ut possem te remunerari quam simillimo munere. Sed quum tu tardius faceres , id est, ut ego inter retor, diligentius, teneri non Potui,
quin coniunctionem studiorum, amorisquc nostri, quo Possem literarum genere, declararem. Feci igitur remonem inter nos
habitum in Cumano, quum esset una Pomponius. Tibi dedi partes Antiochinas, quaa a te Probari intellexisse mihi pidebar a mihi sumpsi Philonis. Puto fore, ut quum legeris, mirere.
nos id locutos esse inter nos, quod numquam locuti sumus. Sed nosti morem dialogorum. Posthaec autem, mi Varro, quam ρIurima, si videtur, et de nobis inter nos; rem fortasse; sed superiorum ten orum fortuna reipublicae causam sustineat; haec apsi praestare debemus. Atque utinam quietis lem oribus, atque aliquo, si non bono, at saltem certo statu ciuitatis haec internos studia exercere Possem Quamquam tum quidem Mel aliae quae iam rationes, honestas nobis et curas et actiones darent ;nunc autem quid est, sine his cur νωere uelimus t mihi uero eum his ipsis Ax; his autem detractis, ne Mix quidem. Sed haec coram et saepius. Migrationem et emptionem felieiter me-nire Molo, tuumque in ea re consilium pro . cura ut Malaar. 13.
Ex epist. ad Att. XIII, as. Sed quid est tandem , quod perhorrescas, quia tuo Periculo iubeam libros dari Varroni t Nihil est enim iliis elegantius.
Etiam nunc si dubitas, fac ut sciamus. Volo Varronem, praesertim , quum ille desideret: sed est, ut scis,
Ita mihi saepe occurrit uultus eius, querentis fortasse vel Me, meas partes in iis libris copiosius defensas rase, quam suas; quod mehercule non esse inιclliges, si quando in Epirum veneris cubi plus tibi erit otii ad lib-s legendos. Sed lamen
ego non aecipero probatiam iri Varroni, et id, qtioniam in en-ιam fecimus in macrocolla, facile patior teneri. Sed etiam atque
20쪽
diam dico , tuo periculo flet. Quare , ti addubitae, ad Brutum monseamus. Est enim is quoque Antiochius. O Academiam νο- laticam, et mi similem; modo huc, modo illiae. Sed quaeso, epistola mea ad Varronem Maldene tibi placuit y Male mi ait, si umquam quidquam tam enitar ἐργMως. Atque ego ne Tironi quidem dictaui, qui totas περιοχM persequi solet, sed Spintharosuellabatim. I . . a 4. Ex misi. ad Atti XIII, 35. Varroni scribis, te . simul ac venerit c scit. libros meos daturum . Dati igitur iam sunt, nec tibi integram est; hui si scias,
quanto pericula tuo ; aut fortasse literae meae te retardarunt. Sed eas nondum legeras, quum has proximas scripsisti. Scire igitur areo, quomodo se res habeat.
Ex epist. ad Art. XIII, 4. Tu tamen aurus es Varroni dare t Exrpreto quid iudiret 'Quando autem perleget tri hisce epistolarum Iocis inter so comparatis clarissime per spieitur: r. Ciceronem duo libros Aeadem leorum, in quibus Catulum, Lucullum et Hortensium colloquentes induxerat, non solum Perfecisse , sed etiam Attieo eorum describendi copiam fecisse. a. Iis, postquam erant absoluti, Cloeronem nova PFOoemia addidisse, quorum altero Lucullus, altero Catulus laudaretur. 3. Paullo post eoosilium cepisse, quod notum esset omnibus viros illos non omnino quidem illiteratos, sed parum in philosophia versatos esse. Academicos hos sermones ad Catonem Brutumque trausserendi. . Denique quum id ipsum agitaret, ab Attico admonitum, qui id Varroni iucundum futurum esse scripserat, novam horum Academicorum editionem parasse, multis ex priore detractis, aliis additis, quatuor libris comprehensam, in eaque Varroni Antiochinas, sibi autem Philonis partes attribuisse.
Ita nune quidem h. i. emendandum a1hitror. Olim sic edebatur t Mut Suam quidquam tam enitar Ergo. Ae ego ne Tironi -. Bosius reliquia crvatis dedit a cod. decurtato iam eniιar εργον.