장음표시 사용
11쪽
6 nemini liceat, Nobis inconsultis, vel non approbantibus, nee
esse, nec conventum nondum absolutum deserere. Neminem huic Nostro mandato non obtemperaturum constanti mente credimus. Nam summopere moereremus adversus inobsequentes a
Cum hetie Literae patebunt, cuiuslibet Parochi munus erit populo explicare quae graFitas, quae utilitas huiusce Sacri Conventus habendi. Cumque a Patre Iuminum descendat omne bonum, addetur a publicatione praesentium oratio de Spiritu Sancto in singulis Missis, et quoties cum Venerabili erit -- pertienda Benedictio, et gregem hortentur, ut suas adhibeat preces: ac insuper γStrema festiva die ante Synodi celebrationem, SS. Eucharistia exposita, LTtaniae maiores canantur,nt Divinam opem omnes simul Beatae Mariae Virginis, et omnium Sanctorum patrocinio suppliciter adprecentur. in discessum invisant Ρarochi aegrotos, quos habent, et Sacramentis muniant, ae Gregis curam committant idoneo Sacerdoti Saeculari vel Regulari etiam ex aliena Dioecesi, dummodo Consessarius sit: ad quod ossicium et Nos probamus, addita ipsi insuper lacultate absolvendi ab omnibus culpis reservatis absque ulla exceptione, ac Benedictionem Papalem in momtis articulo impertiendi Si quae dissiciatas in his exequendis
oriatur, a Nobis consuletur. Iter habentes eam praeseserant modestiam, ac gra*itatem, quam Semper notam sacere omnibus hominibus praecipiebat Apostolus, quaeque tunc potissimum decet ac praecipitur, cum ad late et tantum opus quisque Progreditur. Bospitiorum Praesectos nominabimus, qui intensiori, qua seri poterit diligentia, curabunt ut maior convenientium numerus in Religiosis domibus hospitaliter excipiatur: eaeteri ad propinquos vel amicos divertant: ad cauponas nemo. Ut autem recto Opportunoque modo in hoc agendo proe datur, Ρarochi omnes integro aute Synodum mense notulas ad
12쪽
Nos mittere ne praetereant, quibus describantur nomina, dignitates, et alia quae nosse oportet illorum omnium, qui vocati sunt, ut convenienti ratione omnibus Prospicere valeamus. Deum interea bonorum omnium largitorem quotidie atque ex animo obsecrabimur et Nos, ut quae ad Divini cultus incrementum, ad Clericalis ordinis decus, Ecclesiasticae disciplinae integritatem, Fideliumque qui Nobis traditi sunt salutem si luenda erunt, feliciter absolvantur; et Ipse qui dat velle et perficere, nostra imbuat corda, ut eius voluntati obtemperemus. Ne quis denique Nostra haec mandata ignorasse praetexere queat, hasce Literas ad Basilicae Nostrae Metropolitanae omniumque Ecclesiarum Par hialium valvas rite aisgi, hancque promaegationem, ac si fuissent singulis, quorum interest, denum satae, vim habuisse et habere volumus.
Dat. Vercellis ex AEdibus Archiepiscopalibus die εδ Aprilis 4 842.
14쪽
L Ut susceptum consilium quum primum ad Eusebianae Ecclesiae Synodnm cogendam cogitatio Nobis animo insedit, adoptatum finem promoveatur, nihil antiquius esse perpendimus, quam in ipsa fronte obsecratione humili contendamus, ut quod
institiamus, Dens O. M. bene fortunet atque obsecundete et quod opportunum fore duximus, ita etiam sit auspicatum. Fluxae verum spei, irritaeque prorsus caderent supplic tiones, nisi a fide ex diremur, caeterarum virtutum principio ac landamento; sine qua nulla est iustificatio, nemo Deo placere
potest, nihil mortales apud Deum promereri; per quam ad illum accedimus, illi proces adhibemus. Munus ergo illud praecipnum, Divino Beneficio nobis impertitum , ut sartum tectumque tueamini adprecamur, atque ut a maioribus traditum accepimus, sic integrum, intemeratumque Pro viribus propugnemus; ita ut singula, quae credenda a Cath lica riclesia in medium asseruntur probe excipiamus, exceptis adhaereamus, strenueque prosinamur. Fidem enixe vobis ita cordi esse volumus, ut maiori studio, animique sollicitudine commendare nequeamus; ad quam, sanctione capitis, tuendam, si tempus ferret, spiritus esset profundendus. omnes urgem ,
ab omnibus vehementer petimus primis initiis, ut cunctis opibus illam iuverint atque pro eliant. II. Et hic se se vobis ultro sistit germana facissimaque ratio, ut fidei dilatandae opem asseratis, quoad mortalibus datur opus tueri, quod iam a manu Altissimi sussulcitur. Et quoniam ea
15쪽
degimus aetate, qua summa D. O. M. gralia, sides undique splendidissime triumphat, ea aetate, qua Redemptionis arbor altius validiusque suas roborat radices in longinquioribus orbis regi nibus; neque divinum illud essatum continenter adimpleri des,nit, in omnem terram exivit SOnus eorum, nobis eaedem semper uberiores sunt gratiae babeudae Largitori summo omnium bonorum, qui nedum manum suam Super gregem et cium abbreviasset, eo latius thesauros suOS aperuit, suas P
tefecit benedictiones. Quotidie ad nos reseruntur iucundissimae Apostolicorum laborum narrationes, tot illustrium virorum casus, qui ad missiones in ultimas, divisasque toto orbe terrasse tradiderunt; qui sancto Zelo sagrantes parentum iucundissimo consortio, patriaeque conditionisque oblectamentis, s dalibus, propinquis aeternum, ut sere sit, valedicunt in barbaras regiones peregrinaturi. Ut Evangelii lucem caligantibus oculis pandant, ut idololatriam evellant, efferas consuetudines e medio gentium detu bent, ut ritus silvestres immanesque exscindant, tot maria adeunt, tot solitudines pervagantur: ut praecepta Caritatis et pacis rudibus adhuc animis insuetisque loquantur, ad quorum duras
aures primum nunc horum sua tum Ferborum sonus pervenit; ut humanitatem, salutem, modum scelerum expiandorum renu cient, ut angulorum panem illis frangant atque ministrent.
Insulae a belluis, vel ab hominibus , qui ab illis parum
discrepant, inhabitatac iam cervicem sanctissimo lavacro inclinant: tribus nomadum qui hactenus venatu vel raptu victum infelicem quaeritabant, iam domicilia posuere, iam putantia tentoria in unum coegere, iam aras templaque excitarunt. Illis in silvis ingentibus, ubi silentium ab omni retro aetain longe lateque dominabatur, neque mortalis vox ulla exaudiebatur sed sibilis tantum fremitibusque ferarum personabant, nunc novalia exercentur, segetes saVescunt, innumerae gentiiuu tu bae eoram Sacrificio incruento genua animumque deponunt,
16쪽
unum Deum venerantur, unam fidem Prostentur, unum ovile constituunt, unum pastorem salutant.
. Nulla periculi facies, nulli labores, morbi nulli, inhospi
taeque Caeli plagae generosos novorum Λpostolorum . spiritus deterrent; non mors denique magnanima illa Pectora remoratur. Macres ad currendam viam, vestigiisque priorum Evangelii praeconum inhaerentes idem praemium expostulant, eidem sortasse mart3rii diademati anhelant. Atque iucundissimo gaudio perfundimur testimonium posse perhibere, inter sortissimos illos, qui opere, verbo et sanguine vineam Christi exercent, nonnullos esse ex Dioecesis huiusce alumnis, qui tam periculosam sed quoque tam magnificam Sacerdotalis ministerii partem perficiunt. Verum, si Deus o. u. haud singulis eamdem impertiri gratium dignatur, ut eodem gelo ad vindicandas ab aeterno interitu animas accendamur, omnibus saltem datur ad hoc opus studia nostra conferre, amplificationemque fidei promovere. Neminem practerit, ab anno usque 4322 in urbe Lugduni,pientissimum doctorum religiosorumque virorum sodalitium
fuisse excogitatum, qui maiorum suorum Zelum aemulantes, Imst luctuosam interrimumque cuiusdam tempestatis vicissitudinem, animo incubuere ad id peragendum quod iam felicioriante aetate conficiebatur: et ita manum piam tollebant ad arcam sustinendam paulo ante ab impiis manibus labefactatam. Gravissimum hoc nobilium animorum consilium summopere Deo acceptum, in*itiis obstaculis quae a malignante tenebrarum spiritu fuerint suscitata, mirum in modum percrebrescere coepit,
atque validissime adolevit; atque unde labes, insando saeculi tractu, fuerat debacchata, inde medela, inde subsidium venit. Iam Italia, iam complurimae Europae partes huiusce meriti, immo ne beneficii dicamus, participes adsunt, et Paradisum hoc modo Iiolenter rapiunt: iam fructus amplissimi colligebantur; donec Sanctitas Summi Pontificis Gregorii XVI feliciter Christianitatis solium occupantis et tantum virum diu ser et inco-
17쪽
lumem Pietas Caelestis in suprema sanctione anno 4837 adprobavit, atque sub oculis suis tam salubrem societatem statutam voluit, eam tuetur, eam innumeris Indiagentiis, Supremus Λuspex, locupletando consimavit. Quamobrem maximopere laetamur. dum animo reputamus, Omnes animarum Rectores aut iam
piae Societati operam dedisse, aut fore daturos: assidue ad N reseruntur hortationes, quibus Tigilantiae, et caritati fidelium hoc optimum sodalitium commendare non desistunt; atque hoc modo novas sibi Fias sternunt ut de Sacerdotio, de Deo, de Fide bene mereantur; sic denique tot gentium animabus su currunt, quae aeque pretio inaestimabili Sanguinis J. C. redemptae fuerunt, et ob deplorabile infortunium adhuc in vinculis Satanae ingemiscunt, adhuc in umbra mortis sedent. Θ quaversus ergo, Fratres, Fidei eampus ob oculos vestros patet: quisquis te issimo sacriscio potest sempiternam sibi, innumerisque aliis salutem thesaurigare: semper et assidue uni cuiusque menti conscientiaeque obversetur, tam minima oblatione singulos potestatem habere ante thronum Altissimi complurimas animas redemptas Praemittere, quarum Supplicationes proderunt mirum in modum ad nobis Pacem, Feniam, miserico diam, et praemium vitae nunquam interiturae comparandum. Provehatur ergo ab omnibus enixe tam sancta Institutio, et ex
quo haec Dioecesis inter primores illam laeta fronte amplexata
est, continenter ut eamdem tueatur cum Caeteris decertet.
III. Nunc quum quaeque ab Ecclesia credenda iubentur, eadem a Christo veritatis auctore, et ab Apostolis tradita sint, hine nihil iis detrahi sus sit, simulque quae praescripta leguntur obsequenter amplectamur, proptereaque illis acquiescendum ac voluntate morigerundum: quae insallibili desinitione a Conciliis do dogmate, et ad haereses profligandas, ad mores informandos, vel de disciplina consimata, aut sancita sunt, veluti certhssima
mandata spectemus, et quae anathemate percelli statuerunt, P riter abominemur.
18쪽
IV. Eadem religione amplectamur et toto corde exequamur quae a Romano Ρontifice, Summo Ecclesiae universalis Pastore traduntur, vel sanciuntur. Definitum enim novimus a Florentinis Ρatribus Apostolicam Sedem, et Romanum Ρontificem in
universum Orbem tenere primatum, et ipsum Pontificem Romanum Successorem esse B. Petri Principis Apostolorum, et verum
Christi Vicarium, totiusque Ecclesiae caput et omnium Christianorum Patrem et Doetorem existere, et Ipsi in B. Petro pascendi, regendi et gubernandi universalem Ecclesiam a Domino nostro Iesu Christo plenam potestatem traditam eme. V. Et quum praeterea nulla aetas pravorum codicum et insanae sapientiae seracior sertasse extiterit saeculo nuper elapso,
et ad profana vitanda Episcopus teneatur r, quidquid turbulenta haereseon illuvio excivit ad corruptelam et ad impietatem alendam, quidquid ad Romanae Ecclesiae auctoritatem insi
mandam pervicacia ingenia delirarunt, execrabile esto. Monitiones igitur et praecepta, quae ad teterrimas opiniones exundantemque malitiam coercendum Prodierunt, ut integra germanaque morum institutio servaretur, et pietas fidelium lab iactata excitaretur, sancta et rata habeantur. I. Et quamvis in errores et in errorum opifices iam sati s sit animadversum, et non egeant aperta mendacia consutatione, m minisse tamen omnes expetimus quod Ieremias lamentabatur ain. Falso Prophetae oaticinantur in nomine meo: non misi eos, et mon praeceyi eis, et non sum locutus ad eos: Misionem mere crem et dioinationem fraudulentam et seductionem cordis prophetant νObis. Ideo Fos cautos esse admonemus, ut
ad id praeeipue agendum excubetis, et assiduam et sollicitam Operam, Studiaque Vestra omnia conseratis, ne latius, si quid irrepserit, ingruere patiamini. VII. Atque utinam Iabes illa a perditissimorum sententiis es usa tantummodo unde erupit, se prodiisset, et nunquam citra
19쪽
sacrorum ac Religionum omnium infestissimi hostes, verae pi tatis contemptores, totius disciplinae vecordes eversores, Cath licae Ecclesiae quietem in ipso suo sinu violarunti Caecutientes ergo istos, qui malitiose caligantes a recto S lutis tramite aberrarunt, atque alios abducere conantur: qui universae Ecclesiae sanctissima decreta, Sacra, Profana omnia Pessumdare satagunt: qui libros sanctos et eorum abditissimas sententias soli pervidisse credunt, Doctores Fidei suisse allucinatos, qui nullius neque Sanctorum Patrum, neque Pontificum tam acre unquam extitisse iudicium ut cum suo sit conserendum: eosdem, quam is iam Canonum auctoritate perstrictos, et pra sertim Constit. Pii VI i) reprobatos noverimus, eosdem, iter mus, arrectis oculis ab unoquoque perlustrandos instamus, atque ab eorum consortio cavendum. Ea enim est illorum ingenii contumacia, ut quod aliquando moliri coeperint, tu eo haereant, atque auimum Praefracte obstinent. VIII. Sapientissimas ergo quaslibet animadvorsiones quihi Romani Pontifices nefarios hominum perditorum coetus perduelliumque conventus diris devoverunt, qui longe lateque Europam foedo deturparunt, et iura omnia divina et humana sunditus evulsuros inepte sibi pollicentur, et praesertim Const.
Leonis XII incip. Quo grauiora, Parochi interdum Fidelibus
perlegant atque explicent. Ipsosque insuper moneant, irritum prorsus esse sacrilegumque illud iusiurandum quo invicem impiae sectae nuncupati devinciuntur, silentioque, morte proposita, indicto. IX. Pastores quoque caveant ne quis perniciosos libros, aere vel lapide caelatas imagines moribus, legibus, vel principibus adversantes invehat, clam vel palam divendat, vel quacumque alia ratione evulget, vel retineat domi, et legat: poenas ab E
20쪽
clesia constitutas in ipsos legentes, retinentes, Vendentes, Saepius denuntient; atque ut omnia probe dignoscant nihilque ex typicis ossicinis editum eos sugiat, Indicem Librorum prohibitorum, tum posteriora S. C. Indicis decreta studeant sibi adipisci. X. Quum Societas quaedam Biblica appellata, quoqu03ersus fieri impune potest. Biblias impie disseminare annitatur in vernacula gentium idiomata translatas secus ac Patres et Ecclesia sunt interpretati, ae sententiis Pessime a germano et integro sensu abhorrentibus, omnes Parochos urgemus, ut totis viribus contendant, ut gregem seduli lati eorum creditum a contagione avertant et tueantur, fidelesque commonefaciant, minime fas esse quascumque Divinae Scripturae in vulgares linguas interpretationes perlegere et prae manibus habere, sed eas tantummodo quae ab Apostolica Sede adprobatae sunt, vel Sanctorum Ρ trum, doctive Catholici Auctoris adnotationes et commentaria aperte praeseserant: nefas demum esse Biblica verba aut effata ad profanos usus detorquere. XI. Moderatores Paraeclarum etiam quam diligenter cautionem adhibeant, ut si aliquis pseudo-proplicta intra Paraeciae suae terminos irrepserit qui Fidei dogmata aut ecclesi sticos ritus et disciplinam inconsulta temeritate denegare aut spernere audeat, vel Propositiones ab Apostolica Sede aliqua nota damnatas effundere, illi resistant, et quam citissime procacem explorent et Nobis signiscent, ut animarum periculo Occurratur: populoque indicent hos denunciandi obligationem; nedum illos qui nomen Dei, B. M. Virginis vel Sanctorum hact-roticali protervitate blasphemant, ausuque temerario maledicunt, aut in sortilegiis abutuntur: a quo ossicio minime exceptos po nitentes esse sciant, denegata contumacibus absolutione si). XII. Quum autem summopere intersit, ut qui ad ecclesiastica munia obeunda se sistunt, vera fide se se imbutos teste