Quaestionum philologicarum novum specimen proposuit Henr. Carol. Abr. Eichstaedt,..

2쪽

PROOEMIUM.

Ante hos sere octo annos, quum pro sessorium munus in Academia Lipliensi auspicabar, pian sitionivn μhilologicarum Specimen edidi, in Theocriteis maxime et A nthologia Graeca occupatum. Quod quum ab eruditis, Propter ipsam fortast sargumenti varietatem. plausus notiti ilial tulisse Iactus intellexillam: coepi jam tum sic persequi institutum, ut alias eodem Ex genere vel coniecturas vel observationes in chartam conjicerem. Ex his, simili caussa ad scribendum impulsus, sumpsi nunc, quae nondum displicebant, et, quantuin facultas et otium, raro illud et parce concessum, tulit, Passint Iimavi, alios ejusmodi Iibellos per alias opportunitates, quas academicorum munerum ratio oriret, subinde Propositurus. Versabuntur autem omnes isti li

belli

3쪽

belli in veterum scriptorum insigniori biis quibusdam Iocis , qui etiam post novissimas edito.

rum curas vel critices auxilio, Vel interpretationis luce, indigere videantur. Satius enim arbitramur , res aggredi obscuras, quae difficiles explicatus habeant, quam quae patefacta sunt et illustrata studiis plurimorum, denuo in Iucem protrudere, malumusque his ita tractandis materiem asser re novis editoribus, quam recoquendis aliorum observationibus, novas ipsi editiones, neque illas emendatissimas aut exacta interpretatione minimum distantes, parvo aut nullo Iiterarum emolumento venditare.

4쪽

CAPUT PRIMUM.

o Pio, in ossit restituenda. Veteres quondam podiae carmina sua exordie hantur ab Invocatione Musarum, quae et in Re rent dicenda, et dictis fidem atque favorem conciliarent. Hodis, in tanta et lactorum Meensorum multitudine, Dice et Nemesis, Ven xandae divae, scriptoribus implorandae sunt,

retium nexus et gressum in ipsa claudicati ne non inertem, iudicibus ostentet. Ab his e g eabus etiam nos, qui non carmina, sed cadiemendationes, eruditorum

5쪽

Nec vero prolixam nunc de Nemes, eiusque officiis et muniis . ingredi disputationem libet, cuius Prη ipnae quaedam parti a suos nuper explicatores invenerunt. Sufficit pauca Praemonere, quibus ad veterum non uulla de Nemesi cognatisque deabus loca. Mel corri. genda, vel explananda, non incommodo adii

muniatur.

Priscam quum Graeci barbariem moribus disciplinaque delere coepissent. nequedum ad eum essent culturao gradum elati. quo itidomitae atque effrenatae animi cupiditates consilii ac rationis gubernatione reguntur: ingeniose ab iis salubriterquo ad commouefaciendas hominum

. Nota Rint et multis passim laudibua celebrata. quae seripserunt s. G. HERDERus Nemesis. Antis rides Sinnbιld, in Zersreueten Birietern II. p a 3 2 a) . CAR. AUG. BOETTiGERus in Prolusiona arutem de Herodoti hi floris ad earminis mici indolem propius accedente. με de Nemes Herodotem Vinari 1793. 4, inlaraa qaoque Ruerti et Selities, hoimi Commentati. philologicis Vol. II. P. 54 . seqq. et

Io. LuzA in Exercitate. academicarum Decimina secundo et tertio; quae continent observationes in loca veterum, Praecipue quae sunt de vindicta divina.

6쪽

mentes effictnm exornatumque est commen rim de Nemesia, temperantiae et moderationis, etiam

in Prosperrimis rebus, gravissima nutrice, fastus ac superbiae omnisque ostentationis severissima vindice. Quae notiones qitamqnam satis antiquae fuerunt, et iis quoque temporibus, quibus Adrastea. immutabilium naturae Iegum custos, in

Nemesin iam transierat. plurimis tum carmini. 'hus poetarum, tum artis operibus expressa repe riuntur: tamen. nec 'apud omnes scriptores tam

augusta exhibetur specita deae, neque imperium ejus ita certis fuit Iimitibus sep n. quin etiam aliis illud numinibus interdum Pateret. Nam, ut a poeta incipiamus, cuius in carminibus prima huius deae vestigia inveniuntur, Hesiodus quidem in antiquissimo ac genuino,

uti censemus, opere, quod Ἐργων nomine celebra tu D: De Adrastea Dod verbo moni I, Id s quis diligentius perquirere en piat, materiem dispiatationis Collectam. non item digestam, reperiet in BDONAnnoTTI Iibro: Osser etioni istorisbe sopro otium me glioni antichi XI. P. 22o. R. et in SIE-n LN RES II meetatis Graecis p. 6. De Adrastea. N mes , Fortuna, Fato. Parcis, Furiis quae in Vulgaribus libris traduntur. magnam confusionem habent notionum et religionum, ad quam tamen quodam modo ducunt ipsi vetereS.

7쪽

tur, illam Nemesis notionem sequutng, Pudorem ei attribuit η, quocUm tamquam comite, relicta mortalium deterrima progenie, ad coelestes redierit; sed auctor Theogoniae, paullo illa serior poeta, Nemesin exhibuit Noctis filiam, deam omnium exitiosissiniam, Eridis sororem atque Setiec ulla. 'λ Quippe omnes hominum ca- Iamitates et clades religiosa vetustas ad deos tamquam auctores referebat, aer, ut diversa erat sentiendi de his ratio, caussas illarum nunc a iustiatia nunc ab invidia et dialignitate deorum sus- pennis dolebat. Herodotus autem, Homericas rationis etiam hac in re sectator, Nemesin pro sus ignoravit. Quamvis enim in animo eius inside-

- . e

8쪽

sidersti communis ista opinio de numine, quod

secundae fortunae vana ostentatione offendatur, attera uel corripescatque fastum, arrogantiam odio et poenis prosequatur nusquam tamen deam illam commemoravit, quam Nemesin. Adrasteam. Rhamnusiam Graeci dixerutit, universa potius του θειου metitione acquiescens Nec valde abhorrent ab Homerica ratione

tragici poetae, eorumque praesertim Parens, Aesch v l us. Qui quo-αθητικωτέραν efficerent tragoedias suas, non ea in scenam produxerunt mala, quibus obnoxia est humanae naturae imbecillitas, sed has potius spectandas audiendasve exhibuerunt Is est notus ille φθον oe θ εων. Vim vocabuli a tΘεω vel Φθ ενω. V. HEns TERNU s. in Lerinvii . Firmologico P. Iosio . rion diversam antiquitus a potestate Vocabuli νεμεσι sed distinctam ab ea

diligentius acumine philosopliorum v. Ari telis Rhet. II., 9. Io. To. IV. P. 213. R. Bip. collat. Ethie. II., τ . bene declaravit BOETTIGERus libr. laud. Pag. 73. 79. Add. OARVE Versu he sib. . uerschierine Getenstrinde der Philo Dyhie, lI. p. 5 t. Populariter hac de re philosophatus est GEsNE-nus in opusculis minoribus varii argumenti, vol.

III. p. 336.

9쪽

runt calamitates et poenas, quas per iram comtestium flagitia humana tulerunt. Easque Poenas sumere dii putabantur non de iis solum, qui male Patraverant, verum etiam de his, qui aD finitate, necessitudine aut quocumque alio mindo cum illis erant conjuncti. Hinc tragicae a Diectiones , quas in metu et commiseratione Aristoteles posuit, emergunt; hinc sublimitatis et majestalis plena fit tragoedia. In talibus autem Aeschylus aut ordinem omnem seriemque causa. xum ad Fatum revocat, cujus diram et ineνit bilem necessitatem ei gero mortales nequeunt. sed praesentiunt quodam modo et praevident, ut cum tragicae actionis gravitate servetur humana dignitas. et in summis infortuniis tamen rerum prudentia maior appareat; aut numen in genero Commemorat. niat Iovem perhibet iupplicii amctorem aut deniquo Alen Inducit. Et Ates quidem, non Homericae illius, dearum omnium

perniciosissimae et infestissimae, quae ad injurias et prava facinora occaecatum hominem rapit n. sed arbitrae impie sectorum, nec superbis

10쪽

IIllas poenas Inferentis, crebra fit apud Aeschylum mentio. Quin noxa quaevis et Calamitas divinitus mortalibus immissa. in fabulis Aeschy-Ii et caeterorum Communi ατης nomine venit. Sic in Agamemnone v. 1132 ταεια δ' Ἀτα πελει;

sio alibi 'h, Sed restituendum hoc VocabuIum etiam

Choephoris v. 77: quo de loco me nondum poeinnitet coniecturarum , quas olim protuli in Censura novissimarum Aeschyli editionum, Schulgianae et Porsonianas H. Nimirum totus Iocus ita scribendus videtur: Ῥοκὴ δ' ἔπι σκοπεῖ Δικας τους μἐν ἐν φαει,

Perperam vulgo: τὰ δ' ἐν μεταιχμι, σκοτου μετει, χρονογντ 4 χη 'υει, Allegoriam de vindicta divina, quae tarditatem poenae gravitato compenset , acute explicuit Schulatus. δε Tria B a se enim

M CD. V LcRENAR. ad Euripidis Hippol. p. 19S.ro Inserta est ea censura Ephemeridibus literariis, quae tum Imae Prodibant. a. 17M. n. Ω I.