Quaestionum philologicarum novum specimen proposuit Henr. Carol. Abr. Eichstaedt,..

발행: 1804년

분량: 37페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

31쪽

dit Euripideis versibus , qui sunt Andromach. 1135 q. ubi Peleus senex ita queritur:

Verum etiam hoc in Ioco Hermiones A δης neutiquam est is ira deorum, vel Vindicta, quae se totum Atrid8rum genus, persequebatur'; im- Ino malus genius est Hermiones, uti bene reddidit vulgata versio, non ultor ille et vindex stagitiorum, sed qui infestabat Atridarum genuε, eique mala inferebat. Itaque, ut summam argumentorum breviter et absolute exponamus, in Μoschi loco

si Orcum intelligamus d. Nemesi aliqua, scele-

32쪽

rum MI trice, id quod Luzacius primum suasit, liuic explicationi repugnat loquendi consuetudo; siti de ipsa morte capiamus, qua immaturE exstincti sint venefici, ad quam explicationem Lia cius deinde rejicitur, haec quidem sententia non apta est tenori et cohaerentiae . nec facta Orci tali mentione poterat demiam versu Ied Dice nominari, quae antecedere potius Orci commemorationem, seu mortem sceleratis immittere debebat. Certum proii e et exploratum videtur. Φαῖ 'A nil commune fuisse cum Nemesi, Ate et Dicer sed communionem quamdam, apud seriores imprimis poetas, cum illis habebat AIastor, πικρος ὁ αἰuων. quem Hesychius vocat. De eo optime disserrierunt Salmasius et Visconti ad Inscript. Herodis Attici I, v. 34

33쪽

M CAPUT TERTIUM.

endatur Xenophanis Colophonii tamen. J Huliis praeelarisque in studia humanitatis meritis, quibus I o an nis Schweighaeu seri nomen jam dudum exsplenduit, nuper, tamquam aliquia cumulus. accessit nova Athenaei Deipnos phisiarnm editio, sic ah eo instituta, ut lecti nem fructuosissimi operis mirifice adjutam, et Criticorum diligentiam ad a ios hoc in genere conatus excitatam laetemur. Nam ponanda et vero tentanda sunt muIla in scriptore, qui librariorum negligentia incredibiliter depravatusι plurimisque et gravissimis dissicuIlatibus circumis septus est. Et poetarum quidem fragmenta, quae Deipnosophissae docta loquacitate crepant, quo niam

34쪽

. ..

niam tanta adhuc vitiorum et multitudine et magnitudine Iaborant, ut lectores, magnificis nominibus captos, facile deterreant: haud ingratum, speramus. accidet praestantissimo editori , si , quod studium ipse sagacitate sua et do-etrina resuscitavit, id ad removendas, quae super Iint. obscuritates modeste transferamus. Quo consilio nunc quidem Xeno hianis Coloρhonii elegans carmen Lib. XI. C. 3. P. fio, D), quod. Schweighaeu serus nondum tractavit, quomodo.

suhl.itis vitiis atque corruPtelis, legendum videa.

35쪽

Versu undecimo legitur in editionibus:

titurque: Ara quaquave sum media floribus sti

Patur. Lectionem corruptam esse, nemo non

videt. Quod reposuimus. tale non est, cuius veritatem praestemus , sed viam fortasse ad verum inveniendum patefaciet. At certissima est emendatio, quarto decimo versui adhibita. VuI-

36쪽

go: ευ plaοις μυθοις και καθαροῖσι λογοro Quod maxime jejunum est. Restitutam oppositionem Plurima confirmant loca, e quibus unum Plu tarchil memorabimus, qui est in libro de Istilo et Osiride p. 3 3, D. To. II. p. 543. ed. Wyttenb Deorum thil eultores, ut antinis et limguis faveant, monentur, oσια φρονειν. ἀφημα λεγειν. Versu septimo decimo pro εχων dedimus ἐλων, se. ποτον, quae vox, noto ac legiti

mo veterum lata, eruenda est E Verbo πινειν.

Observationibus criticis in Athenaeum I. p. Iva ζη μνηγιοσύνη και τυvος ἄρι*' αρετῆς : id quod non satis intelligimus. Versu antepaenulaimo Iegitur θ στασιας προτεραν. Ultimum vocabulum , quo minus cum voce Eενταυρων societur, sicut apud Theocri XV, 34I προτεροι Λαπίθαι occurrunt, hoc Ioco impedit junctura orationis. Iam si seorsum illud capiendum sit, quinam snt isti προτεροι . qui cum Titanibus ac Gigantibus inducantur , fateor me ignorare, nisi Lapithae indicentiar, quorum fre-

37쪽

quentissima una cum illis mentio. At oro hos nominari oportebat, non obscure Indicari. Itaque vix dubito, quin glossema genuinam lecti nem loco suo moverit. Versu paenultimo rec Pimus praeclaram emendationem Raphaelis Fi xillo. Μendolissimus erat versus et initio suo tru n-

lan boni haec erat coniectura : Ουυ Δλλας φλεδόνας, ταις οἴὁευ χ 3ηστὸν ἔνεστι. Sud nugacibus et ineptis hominibus quo pacto tandem in ultimo versa opponuntui Dii 8 Nam vulgata lectio haec est: Θεάv δε προ ιψει, v Οιiv εχειν ἄγαS. v. Iῖt quaenam est αγα s 3 προμήθεια ἶ Ex no Iira verborum emendatione vurum et frugiferum nasci tur monitum: fugiendos Esse homines ineptos migisque expertes, bonos contra curaudias atque respiciendos.

SEARCH

MENU NAVIGATION