장음표시 사용
11쪽
Vin IMPRIMATUR, Si videbitur Reverendissimo Patri Sacri Palatii Apostolici Ma.
gistro. F. M. de Rubeἰs Arehiep. Nas Geragerens. Dissertationem : De Hodiersa Graeorum Pronaueiatiose, a Mirtisbo Sarpedonio Pastore Arcade exaratam Pastoricio Aut horis Nomine, di consueto literarii nostri coetus signo Typis mandari possie censemus .
. mulgur Arassanus P. A. Meloirenes Penelopeus P. A. Palmer indus modiensu P. A.
Uando ita visum est Censoribus, qui Dissertationem supra
enunciatam perlegerunt , perlectamque probarunt, Pa' noritio Nomine illam edere, communique signo imprimere Ius esto . Datum in Arcadum Collegio die vr t. post xx. elase-holionis cadentis Anno I. Olimpiadis Dcxxxii. Ab. A.l. Olym P.
Orcus Rossaeotieus Generalis Arcadiae Cusos
12쪽
& linguis evenire solet; ut tenui nimirum rudique ex semine procreatae sensim sine sensu sese explicent; vernent deinde , latiusque emorescant : atque , ubi aliquantulum suo in splendore constiterint , saccescere demum incipiant, aliosve, dum transferuntur, colores sumere . Uidimus id cum caeteris in linguis, quorum hodie apud nos eXtat memoria ς tum maxim8 in latina , quae quόm varias ad hanc usque aetatem vicea subierit , literatorum nemo est , qui ignoret o An graeca porro melioribus hac in re usa fatis fuerit, nativamque venustatem suam ad nos usque illibatam conservarit, in praesenti discutiendum sumimus . a. Certum itaque est ex Grammaticis Q Cadmum omnium primum e Phoenicia in Graeciam attulisse litu as. Erant hae numero Omnino 6.; puta ἔ α , β, γ ,δ, ενs os πι ρ, or, τ,υ. His postmodiim Palame-
13쪽
a PRO LEGOMEN Ades totidemque alias Simonides Melieus adjunxisse perhibetur a Plinio a) nimirum ξ , η, ψ , & ω.
3. Hinc factum , ut scribendi quoque ratio ea aetata te obtineret ab illa , qua modo utimur , multum di
ΠΗΑ pro φα & simi lia o H enim ea tempestate quemadmodum adhuc apud latinos s & germanos observatur θ non I itera erat, sed aspirationis tanthin nota h).4. Vocalium item η & ω vices tantisper obibant , & o . Constat id ex Cratylo PIatonis , ubi ait: ου μ η
pri quam , inquit ille , graecis inter vocales repertae effem η tin' ω , vicem earum tum apud tuos , tum apud mor
e Iebant a , I . , O etiam scribi solitum pro duabo U;
E autem pro ι, b u . Hinc est quod in antiquissimis inscriptionibus , inter quas est illa Atheniensis , quam adfert Spontus in Poleni Thes. TOm. IV. pag. Ia73. bubique occurrunt ASEN ΟΔΟΡΟΣ , ΕΥΦANEΣ , ΔΟPO- ΘΕΟΣ &c. s. Idem etiam post receptum . , & ω factitatum saepissime fuisse observare licet ex quibusdam numis apud Ua illantium; aliisque , quos ex Smidi ii , & Wetstein ii annotationibus recenset Joannes Clericus . c) Congessit eorundem magnam farraginem Author thesauri Britanniei a pag. 3 i. apud quem identidem occurrunt: ΑΘΕ. SEMI. ΘΕΣΕΥΣ , METPoIIΟΛΕΙΤΩN Sc. Plura ejusinodi simul
14쪽
simul complectitur sequens tetradrachmatis cujusdam Atheniensis inscriptio : ASE. MHTPΟΔΟΡΟΣ ΚΑΛΛΙΣΔΗMoΣΘΕ . Ex quibus laudatus Author pag. Is a. recte infert , Vocales E , ct H ab Atheniensibus Sculptoribus , ct Chalcographis promiscue usurpatas fuisse . In eadem sententia est Cuperus , dum numum quendam ' Antonini Pii a Patino editum exponit, in quo S Diana Ephesiina ponitur cum epigraphe : ACTYRHNE pro
ας υρmη . Subdit enim et nec quenquam movere debet, in
namo nostro E pro H poni , cum nihil tam in iis , quam marmori s frequentisi sit co) . Ostendit id deinceps
ex aliis numismatis , ubi A TE. pro ΑΘΗ. seu ASΗNAu1N. SEBΗ. pro ΘΗΒΗ. METPΟΠ. pro ΜΗΤΡΟII. &c. nullo discrimine usurpantur. Confirmat id Io: Clericus, cum ait:
6. Quae deinde vocalium apud Graecos antiquiores
fuerit ratio , nos docet Velius longus insignis Gramma4eticus . Eadem , . inquit, eri nostrarum potesas vocalium , quae fant grae eorum apud ontiguos circa productionem , correptibnemque : siquidem opud illor s. tantum fuero poeatisa, ε , ο, Q, sitque hae similiter producebantur , corrisi banturque , sicut borie quae amellantur apud ipsos κοινου : poneo , ist quidam puram, Simonides inpenudusis vocales , qusit dixit μακρας, η, I ω , ut e ηι quod diligenter advertendum αἰ,τι ειχα τρῖε, ρο-s. . His itaque initiis sensim crevit, Graecorum lin-
15쪽
gua , tantumque demum perfectionis consecuta est gradum , ut suavitate , copia , ct energia Omnes reliquas longe anteiret. Eamque ob causam dicebat Hor. Graiis ingenium , gr is dedit ore rotundo Mus Iogui. Cicero ipse , etsi laudis caetera parcissimus , Romanaeque dignitatis plus aequo studiosus , tantas tamen Atheniensi-hus hoc in genere praerogativas tribuit, ut nihil supra .nms es inquit in Bruto ) Graecia , quae cum eloquentiae sudio At incens , ramdiuque exculat in eo , praesetque caeteris .... quam haec es is Graecis elaborata dicendi ωis , atque eo o die. Athenienses ... ait in Oratore quorum semper fuit prudens , sinceramque judicium , ni/i ut psent nisi incorruptum cudire, N eugans . . . . ad Atticorum igitur aures teretes , tr religiosas qui se accomodant, ii sent exictimandi Atticὸ dicere . Demosthenem porro quantis non esseri laudibus in Bruto , & Oratore t Boc , inquit co) nec gravior extitis quinquam , nec eauidior , nee temperantior . NiΘΗ 'o acutὸ inveniri potuit in iis causis , quas ferisit , nihil . . . subdoia, nies fersutὸ, quod ille non siderit, nihiI subtiliter dici , n
trius ς nihil contra grande , nihil concitatum , nihil orn aum veI verborum gravitate , vel sententiarum . . . . de Pericle ibid. Hujus suavitate maximὸ BHaratae sunt Athe -πα , Θ us ubertatem copiam admiratae , ejusdemque vim dicendi , terroremque timuerunt .... haec igitur aetas prima Athenis Oratorem prope perfectam tulit; & paulo ante e Baee Has . .. adit hanc copiam , b ut opinio mea
scri, succus illa, sanguis incorruptus urique ad hano
16쪽
etatem oratorum fuit, in qua naturalis esset, non futatus nitor . Quae omnia sanε argumento sunt incredibilem eo tempore Athenis fuisse , & vim in dicendo , & suavita
8. Verum ut omnia facila defluunt , ita & paulatim admirabilis illa facundia coepit nescio quid de nativa sua Venustate amittere . Nam isti feme ait ibid. Tullius )ὸ Piraeo eloquentia evecta es; omnes peragravis in Ias , atque itis peregrinata tota Asri es, ut se externis obi Neret moribus , omnemque tuam salubritatem istieae .diactionis , quasi fanitatem perderet, ae loqui pene dedisceret.
9. Quod de cadente eloquentia hoc loco ait Cicero, id S de pronunciatione tot inter gentes exteras paulatim se corrumpente hodierni assirmant Critici , & ratio persuadet. Tempus autem deficientis Graeciae in tres potissimum epochas tribuunt: prima a diviso post Alexandri mortem imperio ; altera o translata a Constantino Sede imperii; ac tertia demum ab expugnata. a Turcis Constantinopoli , Thracia , Palaestina , orisque finitimis initium sumit. De prima ita loquitur du Cange ca): styuis nescit Auxandri Successores , Reger in inrasto , I Θ-ria eam ita intulisse linguam , ut prae patrio Syrorum , Araratiorum sermone graecus praevaluerit . . . . binc Syro Macedonum , I Syrograecorum nata oppesutio . Eodem quoque respexisse videtur Seneca , cum dixit: quid si volunt in mediis barbarorum regionibus Graecae civitates quid inter Indos , Persarique Macedonicus sermo i ella. de altera epocha hunc in modum dilIerit laudatus Author r Veram tum maximὸ in graeca lingua accidit depravatis,
cum H In Sosiario Siscitatis in praelat, 0 Ibid. Dum ς. Diuitiaso by Cooste
17쪽
eum Constantinus dri in raracia it sedens imperii . Et
Iulianus Imper. barbariem quam ex nationum exter rum commercio. Coatraxerat , bis verbis deplorat , τα δε ἐμά , ει aras φθεγγοι - ελλπιςὶ , Θαυ- ειν αεον , ουε μεν μύσαρωμενοι τα quod attinet,
mirum est , s vel graece loqui pos ; tantam ex regioni
bus sis barbariem contraximus. in ultima denique, quam foeda linguam hanc invaserit barbaries , videre est apud eundem Du Cange praefatione tota , apud Meursium in Athenis atticis , apud Crustum in Turco-graecia sexcentosque alios cum graecos , tum latinos scriptores . Unum hic adduxisse lassiciat Betonium , qui l. I. obserU. cap. II. sic ait et οἱ γὰρ πλοεσιαζοντες λατίνοιο τινας φωνἀς ἀναπιγνυουσιν &c.. ι enim latinit . vicini sunt, utinar; qui Suracenis , Arabicos; fui Hustaris , Hustarieas voces tuo sermoni immiscent, praeterquam quod praeterea in pronuntiatione petuliaria puriam fervant idiomata . Unde mirum non est, quod du Cangius asserat linguam hanc eundo tot fordes contraxisse . etiam eos , gui ornatius feribere volebant , in barbariem incidi se .... ac
po remis potissimum saeculis, quidquid Bactenus sepererat
Graecanicae erudicionis , evanui e omnino. Io. Ac quoniam de Graecorum eruditione hic mentio facta est, quis scholarum status fuerit, obiter videamus . De his itaque Comperta sunt sequentia : I. ficto ruisse eas uon modo aureo Platonis , Demosthenisque saeculo ; verum etiam suum utcunque splendorem retinuisse saltem usque ad tempora Concilii Niceni, h. e. ad
annum Christi gas. Magistros porro celebres habuisse
18쪽
quatuor in Urbibus, puta Athenis, Constantinopoli, Caesareae , S Alexandriae , ut ostendit R. P. Io: Bapt. Salerni σὰ . Compertum secundo ; studium graecum non omnino quidem , ut 4n latina Ecclesia , fuisse extiu-ctum; et fi multum i fuerit obscuratum ac sexto jam eum saeculo pene neglectum; propterea qubd magna undique ut author est Fleury a 3 per Musul mannos invalesceret ignorantia , dura servitus , linguae vulgaris mutatio , aliaque studiorum impedimenta . Septimo deinde, atque Octavo Saeculo major adhuc studiorum ruina subsecuta est , turbantibus Omnia Musul mannis , Scythis , Russis , Bulgaris , eosdemque pene esseditur producentibus quos protulerant in Ocιidentali Ecclesia Septentribacales pσ- Ii . Immo , .quod deplorandum magis , in ipsi. etiam
templis ita exo Iescere coepit graecus sermo ς ejusque loco Pro regionum diversitate vernaculus in trudi, ut soli Piopemodum Melchitae graeco idiomate ritus peragere
pergerent. Graeca Lingua , verba sunt Fleurit confer- vasa Nud neminem fuit, nisi per Religionem Uuae solos Metisitas ; Nectoriani enim Syriaco sermone utebantur in xemplis ς Dcobitae Comies , aut antiquo IM ID ε ae proinde , cum omnes libri seri, b pro ni graecὸ Him conscripti essent, necesse erat eos aut vertere , Gut linguamiliam addiscere ; id quod Hudia roddebat admodum HER
19쪽
II. Atque hic ferme erat Graeciae universae status usque duin Basilio Macedonio imperante Photius jacea. ia diu studia excitavit denuo , ct quasi postliminio revocavit . Plura de his qui volet , eonsulat praefationem si Cavii in Glossarium ; C sit Tureograeciam , FDurii hinoriam Eecim. R. P. Satirni Specim. Orient. Ecclesia , aliosque Authores a nobis relatos . . a -
Matuitur Controversia κρινομενεν .
I a. Rarmissa tantisper hac rerum deinceps dicenda- rum quasi promulside , ad ipsum controversiae caput veniamus . Et quantum ego quidem existimo, quaestio hic esse non potest de primaeva illa lingua Cadmea ; neque de vulgari, quae hodie inter graecam plebem obtinet. Utramque enim . celebri illo Atticorum ser- mone , ct elocutione immane quantum dissidere in aperto est . Tata igitur controversia eo demum recidit, utrum lingua , quae Platonis , Demosthenisque aevo tantopere Athenis floruit, & foris aestimata fuit eadem sit cum illa , qua hodie inter vos utuntur viri literati in scholis, & templis ; an vero temporibus deinde consecutis quidquam in pronunciatione vel phrasi contraXexit vitii ' - . -
ι 3. Huic ut quaesito plenius respondeam , ostendere conabor primo , hanc vestram linguam a veteri longe recessisse S quoad phrasin & quod hic maxime agitur , quoad vocalium , diphthongorumque pronunciationem . Conjecturis deinde variis , nec longὲ petitis, eruere
20쪽
studebo , in quarum demum diphthongorum , Vocalium , i consouantiumve prolatione ab antiquis discessum fuerit o Tum argumenta in contrarium adferri solita accurate diluam; ac demum coronidis Ioco addam quid de vulgatis accentibus , syllabarum quantitate , linguae suavitate aliisque hujusmodi rebus sentiendum sit. C laudetur tota disputatio brevi disquilitione , an , 'supppsita etiam tanquam vera hac , quam traditurus sum theoria, ad Platonicam potius, an ad receptam hodie inter vos pronunciandi rationem praestet se assuefacere Conferamus nunc propius pedem , & videamus a qua parte major militet ratio . .