Mirtisbi Sarpedonii ... De vera Atticorum pronunciatione ad Graecos intra Vrbem dissertatio qua cum ex historia, tùm ex veterum Graecorum Latinorumque testimoniis perspique ostenditur, quàm longè hodierna Graecorum pronunciatio à veteri discesserit

발행: 1750년

분량: 65페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

31쪽

ao Dis PUTATIONI Snunciant γι) quamvis vulgaris sermo plurimum inter se

discrepeti Nemini profecto Graecorum, pergebat ille, ante Erasmum in mentem venit de re tam explorata dubintare . Unde igitur ipsa inti amuendo , Lantando PFO- nunciando tam mirifica consonantia ξ Quod si vero totam Graxiam de vitio postulas , iquis fidem habebit i asserentii iquo enim pacto obsecro labes h Rc..t corrupte Ia naritionem integram pervasit Zi sensi inne, ac pedetent m , ausimul ξ Si simul,vide sis,ajebat, ne majus confusione Babylonica adstruas prodigiuinit si sensit Z qua: demum ra-itio ae effectum est M ut nemo huic se mori qpponereti, n imo reclamaret 3 quin omnes ad eandem continuo lonquendi normam ora componorent , UOc .iu iisdem ominnino syllabis S attollerent, ct deprimerent i ita fore,

a 9. Fateor inesse suani Huic argumento vim , & r bur . Uerum lectorem monitum velim , duo hic diligenter a se disjungenda , atque segreganda esse . . Primum , an hodierna pronunciatio ab antiqua discesserit λ alte-xum quae demum , si qua, facta est, mutationi f. c8us a. a caisio , . qui epochai fu rio pximum , niti selio , ad oculuui' supra demonstra cum est b l erum 'rel ostendere nec inisti ruti mei ea , nee , .quantum ego quidem opinori, in ullius hominis ut .vit exuditissimi potestate positum . Ostende enim mihi ,. si potcs, mi Velasti . quando , quave occasione factum: fuerisi, ut quae quondam in latina , Gallica , Germanicaque lingua scri-

32쪽

bendi , & pronunciandi ratio fuerat. ., in praesentem eommutata fuerit ξ Erat , Ctam. scriberetur , .& dicere turr vocter , vorto , carnufo ' umo, Di m Asom , tubotiis , pob ρό hau & Da inaesa i ejus mocti. ς' .Erat citin & graeci notis illis inlesis ut ςnerit hir dialectis cum sitie-spiritu , sine acce hi , atque alio pror smodω scriberent i, quam hodie scribimus , quam loquimur , i titsupra Ostendimus. Unde igitur cooriem ego jure te interrogo ) Unde demu mlta uia. ini inquendia , , pron unctando, mr i benis insue exta ri t muta di is quae causiaiy quix .authori,

nunes clofitere , qui resisterent , qui reclamarent i undo amabo ista in omnibus hodie earibus 'I ve I s literassi exceperis θ quum latine loquuntur', auo sic tibiint condsensio ξ ipsa inquies rerum in constantia , S. vicissitudo hortim, ea usa est , ipse sensim- invalescens usus , penes quem , dx ait Hor arbitrium est, ct jus , ct norma loquendi . Idem igitur & in re praesenti responsuln cape litor ruptio enim Baec ψ ut recte ait mattonus ca) accidit ex rerum omnium vicissitudine , quam tempor edax rerum in linguis es ta . . Hujusmodi enim mut ιione I , ait Jo: Cle

λ ι o. At consentiunt omnino, neqilasmaxima tantum in parte Κ u latiui ς sed quoad tonines inter se apices hodierni Graeci s homines quidem tu constat , adeo ri

tuum .suoruda, tenaces ξ adeo in .retinendo antiquo sacera

33쪽

dotum habitu , in aedificandis ad eandem normam templis , in respuendo Calendario Gregoriano , aliisque plurimis superstitiosi , atque pertinacest Uerum , ut grae- co tecum utar proverbio , quid haec ad farinam Nunquid & hebraei rituum , & antiqui moris erant tenacissimi ξ & tamen Babylone omnem linguae suae vernacu Iae amiserunt notitiam , & usum nonne & Romani eodem linguae suae perficiendae, suaque in puritate conservandae flagrabant studio , S tamen communi huic fato se nequiverunt subducere Z Protulit aliquando Cajus , ni fallor , Imperator vocem minus latinam , petiitque continuo ut ea , ne erroris ipse insimulari posset, Civitate donaretur : at responsum fuit , Civitate se donare posse gentes exteras ἱ non voces ιο . Negabatur sub initium multis in latio populis facultas Iatino utendi sermone , ne scilicet dum tot per ora flueret , labis aliquid, aut naevi traheret b). Noluit Cato, R ipfius deinceps exemplo alii, apua Graecos alio uti sermone , quam latino, ut vel inde appareret, quanto suam haberent in pretio . reprehendit Cicero in libris de Ossic. eos , qui nulla necessitate latino sermoni graeca quandoque inserebant. Imperator quidam Romanus nomen mihi excidita cum ali

quando vocem graecam prolaturus erat i a Senatu , Veniam praefatus est Sc. Et tamen tanta cura , tantum Primaevi splendoris conservandi studium efficere non potuit,

ut ante incursionem etiam barbarorum ) in pejus vergere lingua coeperit. Vide igitur sis mi Velasti, quam

34쪽

carioso fundamento nitaris , dum Graecorum tenacitate

causam tuam sustinendam putas . ,

3 i. Leviora sunt quae in Collegio Graeco mihi ob- mota fuere et nimirum. , nunquam defuisse homines eruditos in Graecia; nusquam extare immutationis hujus apud ipsos suspicionem , vel iudicium; floruisse aliquas semper scholas in Orient ei primum hujus sententiae authorem fuisse Erasmum , eique turpiter fuisse impossitum,& similia . Haec enim , ita breviter expedio : I. eruditos semper aliquos extitisse non inficior; liquet id Fabricii bibliothec in vel obiter intupnti . s. Mutationis huius nullam quidem in Graecorum scriptis mentionem fieri , fateor : at nota n iror ; ctim ob rationes num. 29. auaritas , t tim quia plurima Athenis , Constantinopoli , ct in AEgupto vel conflagrarunt, vel barbaris in praedam ces

serunt. Recolenda hic etiam, quae supra num. 9. oc IO. exdu Cangio , & Ceviii. Turc graecia recitavimus . Scholas porro in Oriente nunquam omnes saltem usque ad Saeculum 'UI. eonti cui sti , jamtum num. IO. ostendimus ς moneotes simul , eas fuisse Saeculo VII. . paucissimas I tota graecae linguae scientia ut vidimus ex ille ury , apud solos MeIchitas utcunque conservata ἡ 'ex quorum deinde scholis , clim tempore Photii ite vivi scebant studia , modum hodiernum pronum iandi ad reliquas sensim graecorum scholas dimanasse , si quis coaxendere V luerit, non repugno .i verum cum tot ex signi S , tamque perspicuis Authorum tintimniis corruptionem pronunciationis demonstraverimus , his demum coniecturia immorari necessum non est . inam denique de Erasmo quidam narrant historiam , quam vera sit , non disputo . Hoc fo, resuscitasse potius ipsum hanc sententiam , quam

35쪽

quam excitasse . Siquidem multis ante ipsum Saeculis πο- , Ces haS ητα , Θῆrα, ζητα non secus adatinis , quam t/eta , aeta pronunciatas fuisse , ct in ex alphabeto quod ex MS. XII. ineuntis Saeculi adfert Meherkius , tum eX. pluribus locis quos infra ex Ausonio , Martiali , JDVenali , aliisque, . adducam , clarius est , quam ut .negari

PARS

36쪽

PARS SECUNDA'

In quibus demum vocalibus, conssinantibus & diphthongis a veterum Pronunciatione discessio facta fuerit.

Oe B consonante.

Rima itaque , quae in controversiam adducitur , est Bela consonans , quae quidem vulgo ita profertur , ut non tam B , quum V latinum sono reserat. Verism ineptὸ , inquit Henr. Steph nus , π comra usum venerandae antia uitatis . . . fonando eN, ut prior BIuba mulcae dictionis , bete , quae besiam signi cat . Probat id ex figura quam cum latino B communem habet; item ex sono he-- braei Beth , id quod etiam facit Euseb. praepar. sing. I. Io. eas s. Verum ejusmodi conjecturas non moror . 33. Praeplacet mihi , omniumque instar rationum est lacus ille Platonis in Thaeeteto, in quem nuper mero

rum tantum literarum strepitus quidam , tanquam Milante lingua et literae feta autem nec vox , nec HrepituI quidem ullus iubes. Ex quo loco manifestum est, opinor, Be-ta rectius ab illis enunciari, qui ore illud clauso , moID i literin

37쪽

literque omnino sit latinum b proserunt, quam qui illud ad V consonantis sonum detorquendos nescio quem ei strepitum , aut Vocem assio SVR . . . 34. Confirmat utrumque mirifice An inius graecis , latinisque literis eruditissimus , dum ait: Disiduum Betae monowllabum Italicum B. item. V. fera sonans Cecropiis ignota notis .dis. Meherkius vidisse se ait Psalterium latinis exaratum literis anno Christi II OS. in quo occurrebant identidem hae voces et bositios, uranu , autu, Eccle

calcem ejusdem M S. adscriptum erat alphabetum grae incum , literarum potestate S hoc modo enuncians , beta , eta, theta , Zeto bc. 16. Et verb si B pronunci/ddum furuet , ut V consonans , lingua graeca destituta fuisset secunda liter1 al phabeti Phoenicum , ex quo ipsa tota nata , atque enormata fuit ; quod prorsus est incredibile , ut ait Clericus . Huc pertiues quoque argumentum , quod qui clam ex ipsa a Babeti etymologia, & ovis balatu ducunt; verum cum certiora ad manum sint ,- ista in praesens

omittamus.

27. Plus roboris habere videtur illud , quod ex voce bini , aut potius binei ut tum temporis scribebatur ra Paeto cum obscaena graecorum voce βίνει confula erucliti colligunt 00 . Nam si se νει pronunciabatur vim vel ni , ut volunt Graeci , quae in verbo graeco vim , ex latino binei soni poterat esse cognati O Z quae demum obscaenitas Scripsisse autem ea aetate Romanos S pronun-

38쪽

ΡARS SECUNDA . 2Ieiasse binei pro bini , ex duobus praesertim locis manifestum est . Primus est A. Gellii ca) dicentis: A hujus amici , vel hujus magni scribas , unum i facito : si ser) hi magnei , hi amicei , casu multitudinis , tum E ante Iscribendum erit ino , alter locus est Uossi co , ubi Iatianis , inquit , i longum forabat isti EI adeo , ut nihiI r

ferret , hie scriberent, an heic . . 38. Caeterum mihi, quidquid sit de aliis , lassicere videntur , quae superius ex Platone , ct Ausonio recitavimus ; quibus Uerbis aliquod adhuc pondus addere videtur Plutarchus. Q , dum aperte docet B ad sonumis is ferme accessisse . βυσικ messii , ὰt purigae putant Φύσιοι ect is noscendo fle dictus ... sed itis res se non M- et . Non enim ς litera pro β uruntur De Hi, sed Deo Iiterae . e sunt enim ηπαιτεῖν , η βαθειν ἔ-, 6'aequaliter pronunciare . ergo βόσιοι dictum pro πυσιος , e) quod eo tempore Deum si itabantur . Quem Iocum miror a nemine , quoi quidem sciam , hactenus fuisse, adductum ..39. Omitto hic alia plura 1 Clerico, Vossio, stephano , aliisque toties allata, ct in vulgus nota . Hoc tantum obiter observo , quod si graeci habuissent consonantem latino v accurate respondentem Opus non

grace, non latine dixerim. e In Aristar. l. r. e. I 3. . . . '

39쪽

thongum exprimere , utpote per literas quae aliquid cuin hoc sono affinitatis habebant .

De Vocalium sono . o. E vocalibus , quae in controversiam veniunt, hic disputaturis prima inter alias sese offert ea , quam Wrα appellamus . Lis acris graecos, inter , ct Erasmi Sectatores fuit, fueritne ut i, an vero ut e longum a majoribus prolata Z Ego omnino Era mo assentiendum existimo ς & quoniam argumenta , quae pro eius sententia adferri possunt, multum quoque Iucis allatura sunt iis , quae de reliquis postea literis curissim dicemus , veniam dabit amicus lector , sit hoc in capite prolixiores paulo, quam res postulare videbatur, visi fuerimus . tentemus aleam .

Eta ut e ungum pronunciari oportere onenditur ex ipsa alphabui , linguaeque

graecae natura.

I. π Inguae Graecae naturam si accuratilis nonnihil in-ι dagare Volumus , quantum mea quidem fert opinio, quatuor potissimum nobis consideranda sunt . 'Ac primum quidem ipsa alphabeti series , seu literarum singularum nomina: deinde vocalium brevium , lon-

40쪽

garumquae quantitas ψ tertio earundem conreactio , &dissolutio . Quarto denique nominum , verborumque varia inflexio ; percurramus ordine singula . Atque , ut initio statim pateat , i quid ex literarum nominibus exsculpere cogitemus , sat erut , si in breve, quod jamjam subjiciemus schema lector oculos conje

s ema paraiaetam vocalium Iongarum ,

e tonue ε ητα semper breve a η semper Iong. i tenue υψιMO . anceps . . . . v ι anceps O parvu ο ρ κρον) ωμεγοι. semper breve o ω semper long. - 42. Hebraeos imitati Videntur Graeci , quum literis suis peculiaria imposuerunt nomina; quorum alia quidem pro mero arbitrio adinventae, alia vero ex ipsa

Characterum natura repetita: fueτω. . Ex posteriore hac

classe sunt vocales illae L quas hic sub conspectum damus . Quorsum enim o unum appellatur parvum t profecto non alia de causa , quam quia eidem magnum aliud respondet ob sonum nempe in una magis , mincis in alio productum Cur i unum vocatur tenue ξ Laue , nonnisi quia ei respondet i aliud , quod non aeque exili , sed aperto magis clariorique sono profertur . Idem de e tenui , ct eta esto iudicium t Neque haec fingi quisquam existimet : exempla enim hujus rei in Omnibus pene linguis occurrunt; quaere enim ex Gallo , quam ob causam e nullo accentu notatum obscurum appellent grammatici λ respondebit illico , quia duo alia e habemus , quorum unum prorsus acuto , ali ad aperto plane ore

SEARCH

MENU NAVIGATION