장음표시 사용
11쪽
repererat gyros omnium fere mamma lium eSSe 3-4 gyros longitudinales commune centrum habentes. Hunc typum a forma Simplicissima, ut vulpis, cerebra plana hic omittimus) per . alias multiplices divisiones usque ad summam e. g. elephantis aut delphini aut simiae aut ipsius hominis formari. Humani autem cerebri Leuretius in illo volumine I breviter tantum mentionem facit. Huschhius vero etiam in humano cerebro eos quatuor gyros longitudinales quos isUrWindvngen dicit) esse existimat, eosques fissura centrali i. e. sulco transverso nonnisi in sim iis et homine reperto, qui ei maximi momenti est, in partem anteriorem et posteriorem dividit. Quomodo hi quatuor gyri procurrant, Singulatim monstrare studet, eos a lobo centrali ad anteriorem partem versus in superficiem inferiorem, anteriorem, Superiorem iobi frontalis transire, tum super lobum parietatem ad posteriorem partem Versus circa lobum occipitalem et per lobum temporalom adlobum centralem redire.
Eodem anno Grati oletus librum egregium ') edidit, sola de hac re agentem Ipse suo marte eadem fere quae Huschkius inVenit; nam a simplici cerebro simiae Orsus partes eiuS plane determinatas, quas et ipse lobos et gyros septis ) diXit, descripsit ac deinde constituit praecipue mutationes, quibus hi gyri in serie simiarum et
in homine afficiuntur. Iam diu senim cognoverant cerebrum simine et hominis ad eundem typum formatum esse, quamobrem hi in Leuretii ') ,, groupe quat orgieme quam dicit mammatium continentur, una quidem cum Prosimiis mahis), quas Gratioletus praetermittit. λ') Epito me harum rerum, paucis tantum mutatiS est in volumine secundo λ λ) libri qu0m supra diXimus. Grati oleti imagines sunt praestantissimae, descriptiones eius perspicuae . Quum autem id maXime agat ut diversitates generum Singulorum reperiat, factum est, ut singulis rebus sui illis partibus quas dicit septis depaSSRge ), quae minoris momenti nobis sunt, potissimum operum dederit diligunti comparatione gyrorum singulorum neglecta. Tum ut ceteri Viri docti, nimium ad imaginem gyrorum animum intendit, quum sine dubio Sulci eos separantes plus habeant, quod sequamur. Quid multa Θ inde effectum est, ut unalogias cerebrorum hominis Hi firmi arum multis locis parum intelleXerit. Denique Rud. Wagnerus multum studii in his quaestionibus posuit, duasque de hac re commentationes edidit λη). IpSe quum dicat, Se in descriptione gyrorum ea
Atlas do XVI Pl. i. sol. Paris 1854. 'b l. c. vol. I pag. 37l. v) Gratioletus primatos Primates , dicit tantum simias veras. Bussonius qui primus hoc
nomine usuS QSt, praeterea proSimiaS, dermoptera et chiroptera eo complexus est.
12쪽
quao Huschi ius et Gratioletus indugaverint, Secutum esse, non multum novi habet; inulta vero priora minuS Plane eXPOS utSSe Videtur. Adeo enim persuasum habet, esse tres gyros longitudinales, ut in SinguliS partibuS rerminandis et denotandis ea omnio opinione ducatur. Unde fit, ut in de Scribendi S gyris hominis multa sint minus clara et incerta, in Comparandi S Cum SimilS multR, quae Sibi non constent. Itaque non possumus quin dicam VS notationem gyrorum, quam in tabulis invenimus, saepius nobis vitiori ex lubidine factam. Quamdiu autem ad Singulo S gyrorum tractus separandos
nulla alia norma quam anatomiCa uti POSSumuS, non duei nos licet nisi accurata comparatione certibrorum hominis et Simiarum; qua ab Soluta, quat nuS ea, quae inde eoD-fecta sunt, Sub SyStema gyrorum adhuc po Sitiam Subiecta sint, quaerere licet. Alioquin errore animuS Vagatur, neque ulla eX parte res adiuVutur.
Tria illa, quae nominavimus Scripta inprimi S Sunt, quae de gyris agunt. Prae-erea non multa nobi A nota Sunt, nisi quaedam cerebri simiarum singularum de- Scriptiones. λδ Unum autem est. de quo hoc loco breViter e8t dicendum, de ratione gyrorum in cerebro foetus. Wagnerus enim Saepe Cerebra Simiarum eum cerebro foetus variae aetatis comparat atque inde complura efficit; nos Vero, quod admiretur quis, perSerutationem cerebri foetus hic omnino fere omisimUS, non ab eam enusSRm, quod non opus id esse aut nullius momenti putavimus, sed quod, ut recte iudieare possemus, non satis multa cerebra nobiS erant parata. Diligentius autem studium in exploranda gyrorum evolutione sin foetu) ponere maXimi momenti est; nam quae adhuc inventa sunt, minime sufficiunt. Ceterum eX paucis qVae nos ipsi observavimus, ratio, qua Sulci in foetus cerebro formantur, minime ita simpleX ut plerumque iudicant videtur esse; utique autem aliter i. e. ex aliis legibus communibus eam fieri putamus atque in serie
Primum igitur sulcos terminales, deinde minores et inprimis eos, qui gyro S
Separant, ne curatiuS EX PlorRVimus et maXime a Simiis, ut a Macaeis et Cynocephalis orsi sumus; neque Vero hac in re ab uno eodemque cerebro Semper profecti sumus, quod Wagri erus et Gratioletus secoriant. observamus eorum Varietates in his simiis,
deinde in ceteris, ac denique eas indagamus in Troglodyta et homine, quod semper
13쪽
bene nobis successisse videbimus. Quod certum Simulatque consecuti Sumus, quantum fieri potuit. discrepantes descriptiones et fulSRS Scriptorum Comparatione S assere conati sumus, ut Sic res quam maXime plane diiudicari poSSet. Ut autem omnia subtiliter dissereremus, Dominibus partim no Vi S, Sem Per Rutem non temere positis, utinos nece SSe erat; quae plerumque Sulcis deerant. Sed quantum fieri potuit nomina usitata adhibuimus. Sulcos, qui lobos Separant, Semper nominaVimVS fSSuraS SCiSSure S), Ceteros autem suo nomine Sulcos. Item fossam Sylvii rectius fissuram Sylvii diximus. Fissuram quae dicitur Bolando A. fissura centralis, et sisSuram occipitalem eXternam melius dixeris fissuram transVersam anteriorem et posteriorem, et fiSSUram occipitalem internam quae non est finis medianus 68Surae occi p. eXt.) fissuram perpendicularem;
denique fissuram Hippo campi quae dicitur, fissuram horigontalem. Quae nomina Omnia hic illic inveniuntur. Loborum partes nominaVimu S, ut fere sit, gyros Windvngs-Zug), quos ut usitatum e St eX lobi S, quorum parte S Sunt, nuncla paVimus. Deinde singulos gyros non numeris in Signivimus, quoS Wugnerus et Gratioletus diverse adhibent, Sed a superiore parte si Ssura longitud cerebri) orsi; e. g. in iobo frontali dicimus eos gyrum frontalem Superiorem, medium, inferiorem; itemque Sulco S. PurVam gyri partem Schlinge) gyrulum dicere non dubitavimus. Atque eo magis ea partim DO Vanomina adhibenda erant, quum et nomina apud scriptores Varia essent et analogiae saepissime purum intellectae. Sunt autem nomina illa et simplicia et facilia intollectuset ubique adhiberi possunt, ubi idem gyrorum typuS e St.
Hae autem Commentatione tantum de comparatione cerebrorum hominis et simiarum agimus. Quae quum e SSet late patens et multae operae, ne de Scrip Si SSe quidem nos plane gyros et Sulcos typi Simiarum contendere possumuS. Haec res et indagatio gyrorum re vera longitudinalium, deinde Comparatio cum altero illo mammalium typo, denique quaestio de eXplicatione et vi gyrorum ad aliud tempus differen
15쪽
Ρerlustrantibus nobis primum hemisphaeriorum iobos eorumque terminationes, quinque lobi, qui omnium consenSu adhuc Probantur, Semper ius suum retenturi esse videbuntur. Dico lobum front. , par. , Occip., temp., Centralem. Nam etiam lobus centralis prorSus ceteris aequiparandus est, quum et ipse in summis formis tegatur sulcis, et quod attinet ad evolutionem, in foetu ostendat lobum cerebri idem valentem, qui postea tantum a ceteriS cre Scendo Superatus e St. Quum plerumque ambobus labiis fissurae Sylvii levres de la scissure de S.) omnino tegatur, interdum continuo in superficiem orbitalem iobi frontalis transit. Ceterum satis eXacte terminatur. Ut omnes scriptores in ceteris mammatibus nihil, quod ei sit analogon, invenire potuimus, in quibus etiam eVolutio fissurae Sylv., quod attinet ad longitudinem et profunditatem, multo minor eSt. Neque tamen assentiri possumus verbis Grati oleti non satis perspicuis λμ): is A l' exc0ption des Mahis Dul animal) ne presente de Scissure compa-serable a Une seissure de Sylv. enlarmant uti iobe centrat. Quin vero fissura Sylv. in plerisque mammatibus adesset, nemo adhue dubitasse videtur, quamobrem Grati oletus postea non iam ,,une scissure de Sylv. parfaitument deSSinee ut Un9m quatuor communium notarum cerebri hominis et Simiarum affert, sed dicit tantum de lobo centrali x ): ison ne volt riun de semi, lable cheg les uuires rimam misereS; Pe ut eire Volt oti quelque Chose d'analogue dans les Mahis . Nobis e prosimiis tantum Cerebrum Lemuris mongog in promptu erat, in quo, qua re Summo gaudio affecti summus, lobum centralem optime distinctum in Venimus. Num pro Simiae inferiores, praecipue T ars ii eum habeant, quaeri potest. Utique eum, Huschkium Sequente S, notam maxime peculiarem cerebri hominis et Simiarum habemus. Fortasse cogitare poSsumus cohaerentem eum cum peculiari illa formatione, qua hic cerebri typus a ceteris omnibus discrepat; sed ut modo diximus, huc in re nondum iudicium facere licet.
16쪽
Quod autem ad ceteros lobos eorumque terminationem attinet, facillimum videtur ad perspiciendum, ut Huselthius et Wagia erus ordiri in cerebro eXaminando a superiore parte et aciem intendere in Sulcum typicum tranSVerSe procurrentem, qui autore Leuretio sesssura Itolando of. centralis Huschhe) nominatur. Hic sulcus transversarius et ipse cerebri hominis et simiarum proprius est. J β) Abest in ceteris omnibus mammatibus itemque in infimis sim iis et prosimiis. HusChkio maXimi momenti Videtur esse, eius gyros originaleS sis UrWindlangen ) in partem anteriorem et posteriorem dividens. Anteriores partes faciunt ei lobum front. , posteriores a lobo parietati per lobum occipitalem ad lobum temp. descendunt. Wagnerus quoque indeu sis Sura centrali gyro S ad posteriorem partem prosequitur, sed tantum ad lobum
Ocel P., quem non minuS quam lobum temp. separatum habet. Do forma autem et visSSurae oeci p., quum a Cerebro humano ordiutur, nihil dicit. Nos quidem consentientes eum vulgari superficiei divisione variis de caussis recte Videmur praetor fissuram Rotando habere fissuram occi p. secundum insignem sulcum transverSurium. Inveniturea tantum in sim iis quamvis varie distincta et extenta. Ut fissura Rolando abest ea prorsus in infimis sim iis et prosimiis; in interna vero superficie si modo fissura adest, illa eius pars, quae dicitur fissura occi p. interna ly), semper distincta et profunda e St, utque Sic etiam in homine. In foetu autem satis mature cernitur. - Hi igitur duo sulci λη) in supersei e 0Xterna sunt termini intor lobum fronti, lobum par., lobum occip. Ac sic a plerisque descripti sunt. Antea quidem Gratioletus, qua de cauSSane Seio, partem posticum iobi front. sis premier pli asceii dant. ) lobo par. annumerabat; quod in tabula eius comparativa, quae uoloribus illustrata est, Pl. XII) Spectante Spaulum turbat; sed moX recte de hae sententia de sessit. bolase rationes physiologicae ad talem disiunctionem no S uliquando commovere possent. - Quod Si etiam eam partem, quae Sita est inter fissurum Sylv. et fissuram occi p., lobum temporalem Dominum us, lobos in superficie eXterna in universum definivimus, quum quam Don omittimus dicere, eos in multis locis confundi. Nam ut hi tormini in universum satis distincti sunt, ita non definiti sunt illi interioris et iniserioris partis cerobri. Nos hisce in partibus non peculiares lobos sumimus, ut Gratio letus, qui ex disiunctionibus, quae illic cerni possunt, praeter lobos superficiei externae etiam selobum orbitalem, lobum frontΟ-par. internum, lobum ouei p. internum, lobum occipito-sphenoidalem describit; sed cum Wagnero has partes superficiei ad quatuor lobos respondente S referim US, EOS-que eorum Superficiem internam et inferiorem dicimus. Sic ponimus quidem DeXum harum Singularum Superficiei partium earumque gyrorum, et facile putet qui S, Sectione
'q) Fissura Rolando cum ubique facile cognosci possit, quae sint eiu8 rationeS et Variationes, hic dicere non OPuS QSt. 37J Sequimur hic opinionem tritam. Τ') Ε logica ratione rectissime dici possunt ,,1issura transversa anterior et pOSterior.
17쪽
e. gr. per fissuram Rotando facta lobum front. ut totum quoddam disiunctum esse, quod adhuc demonstrari non potest; efficitur autem inde, ut multo simplicior sit
Iam restat, ut in superficie inferiore fissura Hippo campi a Grati leto satis accurate deseripta commemoretur, eum no S cum Grati oleto in eius parte anteriore terminum inter superficiem inferiorem iobi temp. et Superficiem internam lobi par. quaesiverimus Ea fissura idem quod ceterae ius habet, nam est Sulcus profundus mature eXstatis, qui in omnibus Simii S et prosim iis δ') distinete apparet, set talis terminus praecipue in superficie dimetienda requiritur. ViX autem fieri potest, ut terminus naturalis inter inferiores sup0rficies lobi occip. et Iobi temp. reperiatur, ni Si forte Omnino negemus, e SSe in iobo ocei p. superficiem infer. , dicamusque illum tantum usque ad fissuram Hipp. et Sulcum temp. infer. quem diximus) extendi. Equidem hic in antecessum auXilio utor lineae fictae, quae utrumque finem fissurae occip. coniungit. Perpendiculum quod ducitur a sine mediali fissurae Rotundo ad corpus callosum perficit disiunctionem in superficie int. lobi front. et par. Postremo lobi par. Superficiem sext. a lobo temp. disiunXimus linea, quum a superiore fine fissurae Sylv. perpendiculariter ad fissuram occi p. eXt. Vel, quod fere idem est, ad Sulcum, qui infra dicetur suleus oecip. su p.) ductam eSSe fingam US.
Hae definitiones, quamvis leves esse videantur, tamen ne CeSSariae Sunt ad Reeurate ComparandaS, Praecipue ad metiendas res, et omnino nobis ad hanc rem suffecerUnt. Iam progrediamur ad singulorum ioborum sulcos eXaminando S.
Hic etiam omne S maxime Consontiunt, nam hie cernitur perSpicua partitionaturalis praecipue in Summis simiarum et infimis hominum cerebris η'). Nam omnes de Scribunt tres gyrorum tractus sis et ages Gr. ,, Zilge Η.) qui ordine parallelo Pro currunt, et qui in omnibus fere tabulis denotantur is1, 2, 3, eo tantum discrimine, quod Francogalli insimum, Germani supremum dicunt primum. Quare nos ubique alia eademque usitata nomina praeferimus, ut: segyrus frontalis Superior, mediuS, inferior' Etiam ortus gyrorum trium e gyro centrali anteriore sispremier pli RSCendant f Grat.) qui dicitur, sicut accurata eius ratio diligentissime eodemque ab omnibus
in') Iterum commemoramus, nos adhuc tantum genus LemuriS ZXaminaSSE.
'') ide e. gr. imaginem Veneris holtentotticae, quam dixerunt Grat. Atl. Pl. 2ὶ; neque minus in Troglodyta Hamburgensi apparet.
18쪽
inodo descripta sunt. Gyrorum centralium, qui dicuntur, rationes sine ullo detrimento hic negligere possumuS.) Hae autem de Scriptiones ad humanum potissimum Cerebrum referuntur. RU d. V agnerus huc in re Cerebrum foetus humani brevit 0rtantum cum cerebro Simiae Comparare Studet, et ipse Grati oletus obiter totam rem tangit, scili det ut plus temporis tribuat quaestioni de gyris transitionis septis de passage Gr.) Quamobrem hie nonnullas res adhuc non Sati S Ob SerVataS qia aerem US, Ut probare conemur, in his partibuS cerebrum hominiam et Simiarum omnino Congruere. Sed antequam ad rem ipsam accedamus, Semel dicendum est, quam difficile sit. tale quid conari. Identidem opinionibus antea conceptis ducimur, saepiusque
horus multa S cerebra compa Panda erant, priusqUum ea Congruere reperi SSe nobis videbamur. At vero quam incerta nece SSe e St hue e repertR eSSel Saepe ex uno cerebro cuius sulci paullo a Domaliter formati erunt, re S graViS cognita e St, sed quam facile est, ea ipsa Via a Vero aberrare lR0dountes iturum ad fissurum Sylvii, in cerebro humano invenimus eius ramum anteriorem sisSura nScendenS W.) qui in Uno quoque cerebro facile cerni potest. Asotitidit ille ab initio fissurae Sylv. perpendiculariter, circiter 20 longus et positus sest in gyro illo quem nuper ad loquendi facultatem retulerunt. Huius fiss. ascendentis nulla fere ratio a scriptoribus habita est in sim iis βλ). Et tamen ea hic fugit observationem tantum ob eum rem, quod Valde ad partem anti eam inclinata est. In Troglodyta Humb. et in tabula Schroederiana plane cerni poteSt. Nos vero eam etiam in ceteris plerisque Simiis, inprimiS in Cynocephalis, eSSe eXistimavimus, in quibus ferti tota ad supui sciem inferiorem iobi front. transiit et magis etiam inclinata est. 72)Difficile fuit, eam cernere, quia anterior lobi centralis pars in simiis plerumque non tecta est: quae res nondum indicatu e SSe videtur, quamquam in tabulis nonnullis perspicue distingui potest η'). Nam quum operculum quod dicitur non tantum quantum in homine deorsum crescat, etiam lobus Centralis hic magis eXtenditur et insuperscio inferiore lobi front. apparet ut triangulus eum apice in anteriorem partem
versus. In ceteri S Simiis haec pars ant. lobi Centi'. eXtra Suleos, qui formam literae H ostendunt, quaerenda est, tota autem Cum operculo conere Vit. Quamobrem nemo
primo adspectu hic illum partem iobi centralis quaeret. Comparatio autem cerebrorum duorum illorum Troglodytarum et duorum Cynocephalorum C. hamadryadis et C. Mus et Kil ) hoc satis probat, praesertim si ratio habetur partium illarum de quibus mox diotimus In Troglodyta Hamb. haec pars ab operculo Separata est sulco P mm.
yy R. Wagnorus Vorstudien Abih. II, p. 28) eum nominat, alium autem Sulcum Videtur dicere. '') Apud Grati lotum plane cerni potest: tab. IV Fig. 6; tab. VII Fig. 7: tub. X Fig. 6. 'δὶ Cf. Grat. l. c. pag. 60: sede possede ian cerveaia Curieux dyian liomme blanc, dans loqueli'insula du cote gau he est rest6 completement a decOuvert, et ou la scissure de Sylvius est beante.
19쪽
brofundo, in Troglodyta Kil. vero concre V Urunt ponte 5 In In. lato. Eundem restionem
offigies Troglodytae apud Grati oletum plane ostendit, et effigies apud Schroederia in v. d. Koth nobis videtur significare. Duo deinde illi Cynocephali transitum faciunt
ad ceteras simias, in quibus brevis tantum sulcus in superficie inferiore disiunctione in inter lobum centralem et operculum Significat. Invonimus igitur, ut ita dicamus, in Sinaiis eXtetitionem gyrorum frontalium gradatim decrescentem, Vel Crescentem e Volutionem anticae p9rtis lobi centralis. Iam transeamus ad ipsos Sulcos et gyros frontales. Ut plane et distin ut0 si non insolitae sunt conditiones) in hominibus et semper fere in Troglodyta hos tres
curvatos gyrorum tractu S cernimuS. non mitius diStincte, quin etiam multo magis constanter in plerisque Simiis 2-3 sulcos invenimus, qui nunc in multipli ibus cerebri humani sulcis indagandi sunt, ut inde videamus, num tres illi gyri frontales cerebri simiarum a Grati oleto natati re vera illis eiusdem nominis in hominibus respondeant. LIi sulci, quos omnes imagines distincte ostendunt, in plurisque sim iis sio se habent: unus ab antico apice lobi ad laterale dimidium fissurae Rolando v0rtitur. Aliser ordine cum illo parallelo procurrit, magi S in parte mediati situs est et prope ontudio ramum mittit, qui fere parallelus fissurae Bolando lateraliter et prope usqu0 ad marginem operculi extenditur. Tertius dicendus est Sulcus. qui frequens quidem invenitur, sed plerumque interruptus e St. IS longius etiam mEdialiter item quo tractu longitudinali procurrit. Nos notem VS breViter hoS SulcOS: isSUlc. front. in f,
Haec dispositio sulcorum atque inprimis parva eVolutio sulci front. Sup. facilea recto abducere potest, ut re vera in omnibus sere tabulis Grati oleti vidomus aq). exceptis Troglodyta et Pitheco, ubi Grati oletus a similiori cerebro humano orsus
rectas habet notationes. EX accuratiore tantum comparatione error intelligi potest. Wagnerus quidem hunc errorem, Ut gyrum Supremum et medium una supremum
habeat, fugit, sed notationes eius imaginis *β) non minus facile ad salsam opinionem ducunt, quod eo magis fieri potest, quum in ipsa de Scriptione hos gyros non explicet. Perquisitionibus nostris eo adducti sumus, ut eXi Stimemus, hos sulcos plane cerni posse in cerebro humano praesertim ope Troglodytae, in hisce autem situm et magnitudinem satis mutasse. Sulcia S frontalis medius, qui semper adest in Simiis, terminum inferiorem amborum gyrorum supremorum facit. Omnia igitur, quae infra eum sunt, tantum ad gyrum infimum pertinent, non, ut Grati oletus putat, ad ambos infimos 2 et 3 in imaginibus). Di sunctio supremi et medii gyri, ut recte annotat Wagnerus, Semper fere Significata est atque iam in superioribus simiis perspicua fit
'μJ Louret. Pl. XV in Cynocophali Papion. cerebro rectam notationem habet.' Vorstudion, Abh. II tab. III fig. IV in Cercopitheci cerebro.
20쪽
noster sulcus front. Sup.). Ille Vero Sulcu8 frontalis inferior, qui fecit, ut Grati oletus et, ut videtur, etiam WagneruS errarent, quamquam eSt con Stans et profundus, nihil pertinet ad terminationem gyrorum, Sed prorSIIS eo S Secat, quod optime in cerebro humano cernitur, ubi non raro perSpicue demonstrari pote St. Quamvis hoc praeter opinionem videatur esse, tamen memorandum e St, non raro tale quid fieri. Vehementer enim erraret, si quis putaret, in cerebri evolutione, sive in foetus vita si vo in animalium serie sulcos ita semper formari, ut Primum Sulci terminale S gyrorum, tum minoros sulci longitudinales, postremo Sulci ParVi tranSVerSales apparerent eo deInque ordine profundiores fierent. Quae sententia ut facile libris Wagneri leviter lectis sexsistere potest, ita facile cerebris foetuum eXuminatis refutatur β). Sod hic illud tantum commemorabimus, in cerebris humanis bene evolutis difficultates ex ea ipsa re oriri,
quod ipsi gyri principales Saepe Sulci8 interrupti sunt, sulci autem pontibus dividuntur. Inter Suleos autem principales fere nunquam intermissos praetur fissuram Sylvii et fissuram Rotando tantum fissura ocei p. int. , SulcuS tem P. Sup. se scissure parallele Grat.)et fortasse Auleus parietatis, qui infra nominabitur, numeranda sunt. EX iis autem quae Variuntur, ea, quae ConStant, Seligenda Sunt. Quare cum ille Sulcus front . inf., quia in homine minus est evolutus, nemini dubitationem attulerit, non debet setium magis evolutus in simiis. Itaque gyros transversaliter hoc sulco perseetos USque ad superficiem inferiorem fidenter persequi possumus, qua in diu omnino Sic de gyrorum tractibus eXistimare liuet.
Redeuntes ad gyros frontales videmus, in homine et in Trosodyta nam in omnibus his rebus Troglodytes propinquior est homini, quam ceteris sim iis in differentias a ceteris sim iis in ea potis Simum re POSitaS e8Se, quod in his gyruS front. Sup. et med. , maXime autem prior, Valde e Voluti Sunt. GyruS front. Sup., ut notum est, in iis constanter sulco longitudinali divisus est. Sed cum sulcum frontalem sup. male evolutum simiarum eundem haberent atque hunc Sulcum gyrum front. Sup. dividentem,
ad illum Gratio leti errorem delapsi sunt. Comparantes proportionem, quam latitudo gyri inflarioris ad ceteros ambos habet, hoc fere reperimus: in Cynocephalo 3:2, in Troglodyta 3 : 4, in homine 3:6; ergo perspi Quam evolutionem, quae gradatim fit. Ambo illi magni sulei frontales simiarum in Troglodyta facile cognosci possunt, Si
prorsus in latere quaerentur. Rectissime ordimur a Sulco, quem diXimus ramum d scendentem sulci front. medii. Facile ille reperitur. Est enim Sulcia S primus, qui post ramum ascendentem fissurae Sylv. perpendicularit0r procurrit. Brevis tantum est, et re Vera ad Do Strum sulcum frontalem med. . eundem quem Grati oletus quoque terminum inferiorem gyri front. med. posuit, ducit. In homine quaerimus eum inter illum ramum ascendentem fissurae Sylv. et finem lateratum fissurae Rotundo. Hic
β) Praeter alia aliquot cerebra canum recens natorum hoc nobis probarunt.