장음표시 사용
21쪽
sulcus est onstans, et hic efficit gyruluin primum gyri frontalis infer. Compuruntibus nobis cerebrum hominis et Troglodytae, in hoc sulcus ille multo longius in anteriorem partem promotus est. Quod inde efficitur, quod finis lateralis fissurae Rol. non, ut in homine, oblique antice porrigitur, Sed postice reflectitur et in parVum sulcum, qui etiam in homine cernitur, se demittit. Quod autem in homine est finis fissurae Bol. latoralis, id in Troglodyta tantum sulcus est perpendicularis non profundus, qui
vero ob eam CRUSSam praecipue obserVandu S eSt, quum facillime ramus ascendens
fissurae Sylv. haberi possit. - Difficilius est cognoscere in homines ipsum sulcumfroni. med. hori Zontalem. Non enim hic lineae rectae, Sed magis anguli aut arcus formam habet, et terminat ramo anteriore Superne Sec Undiam gyrulUm gyri front. ins, qui ramum ascend. fissurae SylV. amplectitur, dum ramus eius posterior in termino anteriore gyri centralis anter. formando subvenit. - Licet igitur inde coniicere de
Quod post partem posteriorem et partem descendentem Sulci front. med. situm est, re Spondet gyro centrali anteriori; infra partem anteriorem huius sulci situs estgyrus front. in s., Supra gyrus frontalis med. et Sup. Hoc dicenS non Contendimus, rectam productionem huius sulci front. med. ad anteriorem partem verSuS etiam ultra fore terminum gyri front. med. et inf. Horum terminus potius deorsum Vertitur, ita ut ipse sinis anterior nostri sulci front. med. fere in medio gyro front. med. situs sit. Rectissime igitur Wagnerus hoc punctum etiam a 3 denotat; addendum autem est, iam omnia, quae post hoc signum sita sunt, ad gyrum front in s. pertinere.
Quod attinet ad rationes huius sulei, pars posterior interdum abest, nulla ut videtur certa lege, ut secundum Grattol0ti tabulas in Semnopitheci, Hylobata, uacaeo sileno, Cebo apella; in aliis brevissima est, in aliis, ut in Cercopitheco usque ad fissuram Rot. extenditur. Longissime antide positus est totus sulcus Atelis, Lagothri hos, Cebi capucini, ita ut Gratioletus latum gyrum ascendentem primum spremier pli ascendant) harum simiarum proprium esse dicat. Commemorandus denique est Hylobates, in quo secundum Gratio leti imagines
pars anterior sulci front. med. continuari videtur sulco front. ini. Eadem ratio apparet in Hylobata panisco, quem HuXleius depinxit. Denique sulcus front. ins in Troglodyta Hamb. facile cognosci potest, breviter autem propen SUS eSt et propius ad
superficiem infer. admotus. In homine quidem plerumque non Sati S apparet, Sulco autem respondere videtur crebrius intermisso, qui mirum in modum recte antice procurrit, eadem fere altitudine, qua angulus fissurae Sylv. et regio, quam Huschhius Scyphum dicit. Quum de Sulcis minoribus agere non propositum nobis Sit, ad Superficiem infer. progredimur. Atque primum sulcus lobi olfactorii, qui in homine circiter 12 in m. 3 .
22쪽
profundus est et usque ad apicem iobi front. porrigitur, observandus est. De quo Grati oletus I): ; Elle murique dans tota S le S Singes, Satis en eXcepter les plus eleVes. Cui sententiae repugnare non dubitamus. Nam in Troglodyta Kiliensi eum repertinus 7 17 min. longum, et in Po Steriore parte 3-4 min. profundum; tum in duobus Cynocephalis exstabat et in ipso Cebo cirrhis ero in utroque latere plane eXpressus erat, et quamquam SatiS parVUS, tamen multo profundior. quam tractus olfactorii receptio requisivit. Ergo etiam haec diversitas e erebrorum hominis ut simiarum nulla est lDe coteris quidem sulcis Gratio letus dicit η'): - . . . Ses piis se hornent re des incisures si irregulieres, si variabies, qu'on do it renon cer a les deerire , nobis vero hoc nimium ille contendisse videtur, num Si omnitio . hoc quoque loco de certo sul eorum procursu dici potest. Nonne Satis est, de his Sulcis simiarum dicere, quod Grati olet US Intea: se . . . pluSi eurs Plis irreguliere S, Separe es par deuX sillons longitudi- ,,nRUX, reunt HS te plus Sola Vent en forme de H par ian sillon transversat. Ac nonne videmus, quod Huschkius a ceu rate descripsit, in homine sulcos constantes simili ordine, quorum praecipue uno oblique procurrenti gyrum front. in f. et med. separari ille vult. Sic enim haec res facile eXplicari posse videtur, ita ut gyri med. et superioris finis in triangulo sit, quod intra hunc sulcum situm est. Dubitari autem pote St, an gyruS SVP. Sola parte angusta, quae lateraliter sulco olfaetorio terminatur, contineatur.) - Potestne ei, qui rem eXplicare Vult, quidquam PlaniuS e SSe, quum Sulcorum in superficio orbitali distributio 3 Sed hic quaeritur, num simiarum sulci eodem modo eXplicari possint 3 Comparatio autem difficilis redditur, quod ramus aseendens fissurae Sylv. Valde anti e inclinatus est; praecipue autem hac in re maxima est diversitus inter Troglodytenet ceteras simias. Nos Vero crediderimus, negari non POSSe, hic quoque, ut ceteris in
partibUS, eandem eSSe rationem, quamvis non Sati S manifesta sit.
23쪽
hvon ei nati ter geselli eden sinii, Vielmehr in ei nander liberge in . . . Tum eos describere incipit, secundum cerebra Cere opithe ei et Troglodytae, hum in dies e seliris schwierige und verWichelte, duruli ei ne uberrei che Synonymi e bet Burdasth, Huselike, ,Grati olet nocti complicirier geWordene Windvngsmasse metir Klarheit fur die Dar- stelliang und Leielitigkeit der Orienti rung fur Dritte gu bringen. - Νos vero omnibus quae proposita sunt, diligenter eXuminatis, Pr OPSUS contrariam Sententiam sequimur. Nam vix alii gyri nobis videntur esse, qui eXStent et terminentur tam constantes tamque manifesti et qui Perebris hominis et simiarum inter se comparatis, tam similes appareant. Simplici quidem cerebri eXploratione prasetermissa, si secundum Wagnori descriptiones et tabulas hos gyros cerebri humani persequimur, prorsus eius Sentiemur. Nos autem persuasum habemus, fere omnes illius librum do posituros esse sentientes, minia S perSpicue reS de SeriptaS e SSe, neque bene eXplorationem processisse. At si quaeri S, quae sit caussa huius rei, Wagri erus omnino id agit, ut hi gyri pariter ac tres gyri frontales in tres gyrorum tractu S parallelos Solvantur. Iactiant quidem in illis, sed sic, ut Wagne rus in tabulis suis habet, minime, ob eam
ipsum Caussam, quod in Comparatione res minime inter se con Sentientes apparent; ad quam rem infra reVertemur.
Etiam Hus likius tres vel quatuor gyrorum tractus ponit, sed partitionem Singularum partium naturalem Sequitur, ita ut, quamquam multi Sunt novorum nominum iobuli, facilius tamen rationes cerebri cognoscas. - MuXime hac in re probemus ratio-
letum, cuius deseriptio et subtilis est et perspicua eaque sine ulla difficultate in cerebro humano ille utitur. Brevior etiam dispositio fieri nobis videtur, didibus tantum gyris positi S.
Proficiscentibus nobis hie quoque a simiarum η') cerebro in unRquaque SulcuStypicus oblique procurrens conspicuus est, qui crebro uni Cus est in Superficie eXternalobi parietatis. Anterior eius pars pari spatio a fissura Rol. et fissura Sylv. Separatu procurrit, atque deinde ad superiorem finem fissurae oecipitalis int., ad quem non pervenit, dirigitur. Nam paullo ante magis poStiue Vertitur, eiu Sque parS po Sterior margini hemisphaerii plus minusve parallela ad lobum oeci p. vertitur, Sub cuiuS operculo finem capit. Haec ultima pars magnus diversitates habet Lobus igitur par. hoc Sulco, quem Semper multo profundiorem quam fissuram Rot. invenimus, in duo dimidia i re aeque magna et similia dividitur. Quare hic quoque, ut brevitate serviamus, eXpli rationem diligentem eo non oecupantes, nomina similia atque in iobo frontali adhibere possumus. Itaque Suleum dicimus Sulcum parietatem atque gyro S gyrum Par. superiorem et inferiorem. In Troglodyta autem quisque hune sulcum primo aspectu inveniet. ProcurSus eius mutationes quasdam accepit, quae ipsae mira similitudine in ambobus
η') Simias in universum dicimus Cynocephalos, MacacoS, Cercopithecum.
24쪽
nostris cor bris, sicut in tabulis Gratio leti, Seli roderi et Marshalis ruperiuntur. Namanturior pars propriuS 68Suram Rot. po Sitn e St, eiu Sque magnas CVPVaturas pro Sequitur, atque ubi postice Vertitur ramum dimittit, qui ordine parallelo Cum fissura Itol. me. dialiter it. δ') Suleus parietatis in Troglodyta contractus esse et rectis ungulis Se inferre videtur in proprium illum obliquum Sulcum, qui terminat gyrum centrulem posteriorem, qui e St apud Scriptore S, Si Ve Sulcus parietatis in Troglodyta curvaturam ha bot forma litterae S.
In cerebro humano communem legem Varietatis maioris confirmari videmus.
Quum autem non facile Videatur fieri poSSe, ut hic Sulcus non cognoscatur, isque in cerebris quibusdam manifesti88ime repparent, multas tamen habet mutatione S, Dum saepius incurvatur et interdum anti Ce Vel postice intermittitur, aut quod suopissime fieri videtur, nullum ramum medialiter dimittit. Hae re et pro Pursu in universum magis recto ceteris sim iis similior est quam Troglodytae. Eandemque rationem imagines Pitheci ostendunt, ita ut eius lobus pari titulis nihil aliud sit nisi lobum humanum paullo simplicius. Quod autem ad gyrum no Strum par. Sup. attinet, iam id nobis Constabat, eum in homine et sim iis prorsus eundem es Se, quum lateraliter constanti Et profundo illo sulco par. tormiaretur. Nihilominus in eo Wagne rus modo duos, modo unum et dimidium, modo unum gyrorum Suorum quaerit, reliqua S gyrorum parte S in gyrono Str. par. in s. ponen S. Quod quidem minime ei concedere possumus. Sed comparare licet: In Pitheco, Hylobata, foetu Abh. I.) gyro nostro par. inscribit l, Τ et i, Rite inque in f mina et Troglodyta Abh. II.). in Cercopitheco vero eiusdem tabulae etiam in latere sulci par. in postrema parte gyri nostri par. in1 . b inscriptum est. Idem in cersebris Abh. I. invenitur Gaussit, Diri chletii, Hermarini. D senique appX lateratis gyri nostri par. su p. etiam b δ notatus est in c0rsebris Diri chletii sit Κrubsti Abh. I) itemque in viro Αbh. II). Non contendimus, illo sulco necesse e S Se ab
initio usque ad finem ambos gyro S Separari ; contra erat nobi S perspicuum eXemplum sulcus noster front. in is, quo gyri frontule S tranSVerSe Secantur. Notandum est, et sulcum front . inf., et Iuleum par. in Simiis miro modo Symmetricos, ad utrumque
latus fissurae Rol. positos esse.) Sed primum Serra per id nobis propo Situm est, ut partes sibi re Spondentes recte nominemus; postea demum, quid sibi velint, dicere possumus. Tum autem ullam et maiorem di Stinetionem effectum iri, verisimile est. Nam et in Troglodyta perspicua divisio longitudinalis lobi nostri par. su p. cernitur quae in sim iis quibu8dam parvo Sulco non profundo significaturin, et ortus Constans utriusque validi gyri temp. Sup. et med. dualitatem eius videtur indicare. Quae autem
' Eundem beno ovolutum vidimus in Cynocephali Babuin latere utroque, et in Cunoc. hamadryadis latere Sinistro.
25쪽
sit eXacta ratio harum originum, quas gravissimas esse iam Grati olutus affirmavit, quum de lobo temp. agemus, di 8Seremus; quamobrem etiam finem gyri nostri te in p. su p., qui ut Supra desini Vimus, totu8 ad lobum par. pertinet, hic praetermittem US.
Iam videamus, quae sint rationes in partibus interioribus lobi front. et par. istobule fronto-parietate interne Grat.). Ac primum quidem Commemorandum esse videtur, nusquam aliter melius progressum a Simplicibus ad composita persequi nos posse, nusquam huius evolutioni rationem, leges, libertates disci posse planiusquam hic, ubi omnes de typo principali consentiunt. Adducimur, ut Credamus, Iinum
sulcorum maXime Constantium quem conVenienter dicimuS Sulcum fronto- par. int.)minime profunditate praestare, euinque Saepissime in cerebro hominis maxime evoluto intermissum esse, omninoque hic plurimaS Varietates habere. Hic sulcus et gyrus sub eo positus certe maXimi momenti sunt comparati cum cerebris aliorum mam- malium; nam in eorum partibus forma et structura simillimis utique analogon invenias. Sed ad hanc quaestionem difficillimam nondum accedemus, sed de sulco et quibusdam sulcis secundariis, qui ab omnibus satis diligenter in sim iis et homine descripti sunt, haec tantum observamuS: In evolutionis gradu medio sulcum fronto- par. invenimus in pleri Sque Cynocephalis, et in Cercopitheco. Procurrit per totam
superficiem internam lobi front. Semper medium tenens inter corpus callo Sum et eXteriorem marginem sisbord superieur de l'hemisph. Grat.) supcrficiei internae, et paucos tantum habet fleXUS parvo S. Quum autem plerumque iam in anteriore parte in eadem qua genu CorporiScallosi altitudine finiatur, sulcum sub eo satis horigonialiter procurrentem Continuationem eius diuas. Pro hoc uno sulco horigontali interdum duo, unum iuxta alterum vide S, quorum SupremuS cum illo Suleo fronto-par. int. Se iungit aut eius continuatio est. Hic est transitus ad cerebrum Troglodytae et Pitheci, in quo plerumque duo vel tres eius modi sulci horigontales, quibuscum Suleus 1 r. -par. int. Se non iungit, reperiuntur. Quod non cadit in imaginem Troglodytae apud Suhroederum v. d. Koth, ubi unus tantum sulcus horigontulis, in quem Suleus fronto-par, int. Se infert, Cernitur. In homine autem, quamvis ratio eadem fere sit, tamen mutationibus magnis obnoXiu est. - Posterior finis sulci fronto- par. int., quoad in iobo parietati positus est, oblique ad partem po Steriorem ascendit, et plerumque in simiis in superiorem faciem hemiSphaeriorum transit, ita ut a Vertice aSpectus appareat sulcus brevis et Obliquus Vel
impressio tantum paullo post medialem finem fissuras Bol. Quae sulci pars in Pitheco increscit et in Troglodyta longissima est. In homine ei analogus Videtur esse longuSSulcia S obliquuS, quem gyrulus ValiduS gyri par. su p. amplectitur. Putet autem quiSSutelam parVum et obliquum gyri par. su p. qui saepe in simiis eXStat, huic sint sulci
frontO-Par. int. unalogum esse; quod non recte dici putumus Gyrorum, qui Sulco fronto-par. int. terminantur inferioris tantum ratio ducenda
26쪽
esse videtur; nam Superior eX ii S, quae nunc de gyri S existimamus, tantum facies interna gyri front. Su P. et par. Sus'. habendus e St. Illum inferiorem Gratiottitus primum δ λ) septi dii corps calle ux , tum δη) septi marginal superieur dicit, quod nomen minime nobis placet, prae Sertim quum ipSe Gratis letu S gyrum tetrip. su p. dieat septim urg. in f Quamquam nominari eum gyrum corpori S callo Si non improbamus, tamen, ut nobiscum consentiamUS, eum gyrum frontΟ - par. int. nominamus. POSteriorem autem huius gyri partem, quae ante si8Suram Occi p. int. po Sita e St, et cum gyro par. su p. se iungit, iobulum quadrilaterum FOVille in dicere, non ne Cesse Videtur esse
multa dici possunt. Oblique procurrunt, cuius rei iam in Cynocephalis indicia inveniuntur. Validiores sunt in Pitheco et Troglodyta, ita ut in homine et numero et Varietate maXime se evolvisse Videantur. Praeterea alter Sulcus longitudinalis saepe quidem intermissus signiscatis divisionem alteram in duos toros longitudinales) qu semiam harum rerum scriptores describunt, et in Troglodyta et Pitheco et in homin0 apparet. - Quod autem attinet ad gyrum nostrum frontΟ-Par. int. , in Troglodyta et Pitheco magis sim iis similis est eo, quod Sulci in anteriore quidem parte desunt. Posterior parS lata sistobule quadrilatere Fov.) saepe sulcum longitudinalem habet, quem habere potes continuationem Sulci fronto- par. int. In Troglodyta Iarn burgensi supra eum alius Sulcus longitudinalis inVenitur, qui sulcum fronto-pur. Cum fissura oecip. int. coniungit. Qui in homine se inpur fere cognosci potest. Denique illa gyri pars, quae in cerebello obtegendo subvenit, multus quid se in habet formae diversitates, quod praecipue situ fissurae Hippoc. esse itur; sed quum de hac moX, quum de lobo occip. agetur, dicturi Simus, hoc loco hanc rem praetermittemuS.
Haec pars maXimi momenti nobis videtur esse, nam in formatione lobi occip. maximum discrimen inter cerebrum homini S et Simiarum e SSe, omne S Semper existimaverunt. Eiu S rei argumenta esse Volebant maiorem eXtentionem et Separationem magis distinctam a lobo par. ope perspicuae fissurae oecip. eXt, tum opereulum
quod dicitur, quod anterior margo lobi occi p. Supra lobum par. mittit, denique gyros transitionis sis plis de passage Grat.) eo obieetos - quibus omnibus rebus cerebrum Simiarum cerebro hominis praestare illi existimabant. Ac Sane, primo quidem aspectu
27쪽
planus subtiliterque torminatus lobus occip simia0, et minore modo etiam Troolodytae prorsus divorsus a lobo hominis videtur esse. Nam hic tantum appendix parvulobi par. apparet et multos habet gyros, ut videtur, abnormeS, ita ut ad eundem ty-Pum universum pertinere neutiquam videntur. Et tamen hoc ita se habere contendimuS, nam hic quoque continuam e Volutionis seriem a simplicissima formatione in sim iis usque ad eam hominum eodem modo, quo in iobis, de quibuS Supra egimus, Poni POSSe Censemus. Sed una res huc pertinet, qua rationes aliter et magis implicate Se habent, quam eae, de quibus adhuc egimus. In lobo enim occipitali plurimarum Simiarum non omnes gyros aut partes pariter eodem gradu homini advectos But remota S invenimus i. e. alius gyrus in huc, alius in illa fortasse in simi loci simia proxime aecedit ad similitudinem hominis. Quod non tam ad conformationem sul- Corum, qui in superficie cernuntur, pertinet, sed fere ad regionem, qua lobus par. adlobum occi p. transit, quaeque in sim iis plerumque ipso illo operculo obtegitur. Itaque ordiamur a diligentiore exploratione fissurae occipitalis et fissurae Hippo campi Nam quum hisce in partibus ab exploratione gyrorum profluiscerentur, et Gratio letus ad
gyro S, quos habebant, alios gyros ,,plis de passage ) quasi peculiare quiddam
adiungeret, res diffidillima r0ddita est, ita ut facillime errare possent. Descriptio autem EXaetu fissurae Oeeip. nusquam invenitur, nisi quod sunt apud Grati oletum pauca verba de fissura occip. int.
Quod primum attinset ad fissuram Hippo campi scissure des Hippo campes Grat.)fissura horigontalis nobis) iam prius partem eius anteriorem terminum e SSe inter Superficiem internam lolii par. et superficiem inferiorem iobi te in p. eonstituimus sapud Gratio letum: terminum iobi occipito sphenoidalis interni). Certe haec 1issura in numerum Sulcorum principalium fissurarum) recipienda est. Non modo EXstat et in Simiis et proSi iniis et homine, sed primo aspectu cognosci potest; etiam in foetu fere ab initio
eXStare Videtur. Denique Semper quam muXime profunda est. - Initium anterius
proficiscitur ab apertura, quae dicitur, magna hemi Sphaerii ogrande ouVerture del'hemisphere Gr.) atque fere accuratissime respondet margini posteriori laterali pari sunt eri Oris corporum quadrigeminorum. Tum fissura, in sim iis quidem, in supersiete inferiore lobi occip. in partem posteriorem procularit, paullo lateraliter arcuatu S. Qua via postquam ad faciem internam pervenit, in partem Superiorem po Steriorem Vergit, media fere interiecta inter fissuram occi p. internum et finem lobi occip. Denique in margine hemisphaurit in alterum sulcum, qui fere in ipso margine illo positus est, rectis angulis intrat. Qui sulcus idem est, quem plerumque in imaginibus Supernum RSpectum eXhibentibus Cognoveris, in quibus ordine parallelo margini mediali lobi Oeeip. adiacere Videtur. Ambus autem eius partes Gratio letus optime nominibus rami Superioris et inferioris fissurae Hippo campi distinXit brutiche su p. et in s. ). Haec, quam dsedimus deseriptionem, fere ad omnes Cynocephalos, Mucaeos, Cercopithe 'o S, Cebos attinet, nisi quod in nonnullis rami illi ulterius in superficie interna
28쪽
apparent; δη) nonnunquam etiam angulum efficiunt. Amborum autem rumorum alter altero modo longior modo brevior e St, Sed plerumque Superior longior esSe Solet. Utrum aut in haec, quae differunt, certa di Scrimina Variorum generum Specierum que
sint, sid quod Gratio letus vult) necne, nobis quidem satis dubium est; neque tumeti
cortum de hac re sententiam dicere possumus. Addendum hic est, etiam ambos ramos fissurae Hippoc. in profundi SSimorum cerebri Sulcorum numero plerum
Inquiramus nunc pro Simiam no Struml In facie HXturna nulla fissura Rol. , nullusssura oeci p. Se offert; tumen si SSura Hipp. 0X stat. Qui Q uo ip8o, quem diximus,lo eo oritur, itemque nreunta quam Vi S brevissime, mOX in eadem ultitudine qua corpus callosum est, et iam 4 Inm. po Si illud, in duos profundos ramos dividitur, quorum alter alteri recto ungulo adiacet. Alter in partem anteriorem superiorem, alter in partem superiorem po Steriorem, uterque nutem fere usque ad marginem superio romi semisphaerii procedit. Quum autem unius huius prosii niue Cerebrum nobis paratum sit, neque, quod maXime dolem US, Gratio letus Arctopithecorum cerebriis a isem in turnam delinearit, certo iudicare non POSSumta S, num hi duo rami, quam quum alium locum tonent, tamen illis rami S 68Surae Hippo c., quo S in ceteris Simiis videmus, unu-logi sint, id quod nobis quidem veri simillimum esse videtur. 3 ) - Cerebro non nisi
ab interna parte inSpecto, ramu8 anterior Superiori ProrSuS Cum si S Sura oculi'. itit. congruere videtur; at in fissurum Hippo C. ingreditur, id quod, paucis cerebris exceptis, nunquam in Simiis fieri, infra eXplicabimus. Sed quae ratio e Si no Strarum Simiarum, quae Supremum to eum tenent 3 Troglodytes Kiliensis prorsus easdem quas ceterae Simiae rationes offert, Disi quod rumibrtivissimi sunt δ ) set fissura ipsa Hippoc. fere recta. Contra in Humburgensi arcus maximus ost, ita ut parva tantum pur8 688 irae in Superficie interna appareat, eaque prope finem posteriorem iobi. In latere deXtro rumus sui serior duplo inferiori longitudine par est, in lutere sinistro inferior fere omnino deest, superior arcuatus ud superficiem oX tertiam tendit. Cum hoc Troglodytes apud Suhroedorum itemque apud Grati oletum fere consentire videtur. δ β) Denique ad hominem nuce dum uS, Cuius fissura Hippoc. iam dudum ut nota et descripta est. Quae et it Sa ab eodem prorsus loco proficiscitur, id quod maXimi momenti est. Sed prorsus alia via procedit; nam breVi arcu in partem posteriorem et medialem versa Statim in superficii Qui intortium iti-ηδὶ Quod Q. gr. maxime apparet in Cynocephalo Κiliensi nondum adulto.
--) Hoc Contra regulam formatum eSSe, Statuere non listet, quoniam cerebri rationes omnestam Simplices sunt.
βδ) Ubi coniunguntur, 15 mm . pro indi Sunt δ') Etiam in imaginibus, quod od cetera attinet, Optimis, rationeS Superficiei, quam non perpendiculariter aspicimus, difficillimae semper Sunt ad iudicandum.
29쪽
greditur, ubi fissura occi p. int. , quae dicitur, in ipsam infertur, ita ut haec non nisi ex ea producta esse videatur. Inde fere hori Zon taliter, modo omnino directu, modo leviter curvata in termino inter superficiem internum et inferiorem postice procurrit. Finis eius plerumque in posteriore cerebri apice, sed minime semper in eodem loco situs est. Etiam de ramorum ratione Viaque nihil fere in univorsum affirmare licui. Plerumque uterque brevis est, semper autem facile agnosci potest. yy) - Ut autem, quae diximus, complectamur. hic SulcuS omnino pauca hubet, quae mutentur, quum-obre in fere fissura0 Sylv. par haberi potest nam etiam in Lemure uterque eXst ut . In iis autem, qua se disserunt, multo longius homo a Troglodyta abest, quum hic uceteris simiis. Dici potest, in homine partis internae lolii oeci p. dimidium ant serius
minus, δ') posterius dimidium autem magis deorsum evolutum esse. Quodsi rem distinctius oculis obserVari Vi S, Purte POSteriore SurSum PreSSa, partem unteriorem deorsum propellas. Tum aliqua tantum Vi adhibita, cerebrum hominis satis bene evolutum fore prorsus cerebro Troglodytae simile reddes. Quam Vis sic: Via parum seleganti progrediamur, tamen etiam infra laudabimus eam, quoniam ita facillime pleraque, quae aliter diis Cilia Videntur, superabimus. Iam ad fissuram occipitalem fissura transVersa pOSt. et sis s. perpendicularis nobis.) progressi, multb maiore S errore S conspicimus. Nam hie multi eXterna speciε falsi sunt. Et in sim iis et in hominu in hau regione l. e fere medium inter Corpus callosum et apicem Cerebri posteriorem situm habemuS Sulcum perpendie utarem; cui Francogalli, a curatiore eXplicatione neglecta, nomen quidem fissurae perpendicularis internae sis scissure perpend. interne ) dederunt. Tum gyris et ante et post sitis obiter descriptis, iam iis con Stabat, sis suram perpend. int in sim iis et in homin0 alteram alteri analogam esse. Quod fieri non pote St; utraque fissura longe diversa est; Paudi quidem nobis hoc concedent, sed magis etiam mirabuntur sid quod infra pro-b0mus) quod, qui et in homine et in Simiis dicitur gyria S tran Sitionis eXt. sup . , plide paSSage eXt. Sup. '). quam Vis semper idem videntur, in homine et in sim iis nullo modo sit idem. Afferuntur nobis, scio, duo, etiam qUntuor cerebra, quibus redarguti esse videbimur. Nos autem, nulla opinione praeiudicata ducti, multa opera in comparationibus adhibita, hoc in Venimus; atque perSua Sum nobi S eSt, Unumquemque, qui eadem fungatur opera, ubi cerebra satis multa ad Sint, iam idem in votiturum esse. Plus triginta hemisphaoria simiarum nobis parata Sunt. Νonnullis cerebris humanis additis iam seriem continuam componere possum US quantum quidem ad Singula, quae
yy) Addatur, quod nonnisi pars eius anterior profundior est 20 mm . , tum quod Sulcorum
planum flare horizontale eSt. δηθ De qua re mox certiores semus.
30쪽
diversa sunt. attinet) qua has partes cerebri humani partibus oerebri simiarum anulogas esse si ii quod nemini antea perSuadebatur) non dic o probem, tamen verisimillimum reddam. δ') Accuratius igitur hanc rem persequamur. Quod si omnino discrimina inter Herebra hominis et Simiae Statui possunt, hie inprimis quaerantur. Ut autem id praemittam, haec nullo modo sunt discrimina Specifica; praeterea Troglodytes, quod ad hanc rem attinet, non Paulum ad typum humanum accedit.
Quae ContendimuS, maiore numero imaginum, in quibuS singulae partes delineatae sunt, probare poSSemu S; Sed et nimium operae et Pecuniae res postulat, et nisi ipsum cerebrum in SPeXeriS, accuratiuS rem indagare nullo modo poteris. μ') Itaque omnes, quicunque hoe legent, ud Cerebra quam Plurima revocamus, quoniam is tantum cui cerebrorum Serie S propo Sita eSt, accuratiuS DOS Sequi pote St. Ubique autem speciem Simiae, de qua loquimur, nominabimus, ut comparationem aliis faciliorem
Iterum a mediis simiis initio facto primum de Cer opithoco dicamus. Inter finem posteriorem corporiS Callo Si et ramum superiorem si S surae Hipp. duos sulcos Αλ, huic ramo ordine parallelo adiacentes i. e. oblique in partem posteriorem et inferiorem vergentes conspieimu S, qui illud intervallum in tres aequales partes dividunt. Quorum anterior in Maeacis aut omnino ab t, aut minimus factus; in Cynocephalis, magis autem in Troglodyta evol Vitur. HueC est fissura nostra oecipitalis interna, quase est fissurae eiusdem nominis in homine unaloga. Posteriori autem sulco in universum anuloga e Si in homine siSSurae occipitalis eXternae prolongatio. Itaque nomen ei tribuamus partis internae fissurae occipitalis eXternae. In Ma acis ud modum oblique vertitur, sed nonni Si ad eum locum, ubi pari altitudine eum splenio corporis callosi sita est. Inde plerumque antice Vergit ramus anterior) ad originem fissurae Hipp. versa. Quae parS inferior modo longior modo brevior est, modo omnino abest
modo Sursum Vel Se OrSum CurVntur, modo ramum posticum e X hibet. In quo iam
ratio, quae in Cynocephali S et Ceroopithecis μη) clarius apparot, indicari videtur. Nam
in hisce inter ramum Superiorem fissura o Hipp. et partem int. 5SSurae oeci P. eXt. nonnunquam alius Sulcus invenitur. Quo tortio sulco et illo unteriore snostra fiss.
δ') Monendum est, quod systoma goologicum quam maxime eo turbatur. Nam si tantum singulas illas parte8 respicimus, ipsa duo eiusdem cerebri homisphaeria longissime alterum ab altero
μ') Quod unicuique persundori potest, qui cerebri imagineS ulteram a latere, alterum a parte Superiore delineatam comparui. In cerebro quidem Μierocephali, quod Nagne rus Oxhibet minime hoc fieri potost Abh. II tab. III), quonium Oadona pars modo by, modo ιδ hahet, sive eadem litora modo hunc, modo illum gyri angulum significat. β ) Tertium postremum neglegimu8. - Hic tantum Cercopithecum si iginosum rea PiCimuS.